Julio Cortazar Quotes

We've searched our database for all the quotes and captions related to Julio Cortazar. Here they are! All 52 of them:

Andábamos sin buscarnos, pero sabiendo que andábamos para encontrarnos
Julio Cortázar (Rayuela)
Creo que todos tenemos un poco de esa bella locura que nos mantiene andando cuando todo alrededor es tan insanamente cuerdo.
Julio Cortázar
I realized that searching was my symbol, the emblem of those who go out at night with nothing in mind, the motives of a destroyer of compasses.
Julio Cortázar
She would smile and show no surprise, convinced as she was, the same as I, that casual meetings are apt to be just the opposite, and that people who make dates are the same kind who need lines on their writing paper, or who always squeeze up from the bottom on a tube of toothpaste.
Julio Cortázar (Hopscotch)
Hay ausencias que representan un verdadero triunfo
Julio Cortázar (Hopscotch)
What most people call loving consists of picking out a woman and marrying her. They pick her out, I swear, I’ve seen them. As if you could pick in love, as if it were not a lightning bolt that splits your bones and leaves you staked out in the middle of the courtyard. They probably say that they pick her out because-they-love-her, I think it’s just the siteoppo. Beatrice wasn’t picked out, Juliet wasn’t picked out. You don’t pick out the rain that soaks you to a skin when you come out of a concert.
Julio Cortázar
Buscás eso que llamas la armonía, pero la buscás justo ahí donde acabás de decir que no está, entre los amigos, la familia, en la ciudad...
Julio Cortázar (Hopscotch)
Regalos insignificantes como un beso en un momento inesperado o un papel escrito a las apuradas. Pueden ser valorados más que una joya.
Julio Cortázar
Now I am an axolotl.
Julio Cortázar (Blow-Up and Other Stories)
Mi interés se tornó bien pronto analítico. Cansado de maravillarme quise saber; he ahí el invariable y funesto fin de toda aventura.
Julio Cortázar
No te voy a cansar con más poemas. Digamos que te dije nubes, tijeras, barriletes, lápices, y acaso alguna vez sonreíste.
Julio Cortázar
You look at me, you look at me closely, each time closer and then we play cyclops, we look at each other closer each time and our eyes grow, they grow closer, they overlap and the cyclops look at each other, breathing confusion, their mouths find each other and fight warmly, biting with their lips, resting their tongues lightly on their teeth, playing in their caverns where the heavy air comes and goes with the scent of an old perfume and silence. Then my hands want to hide in your hair, slowly stroke the depth of your hair while we kiss with mouths full of flowers or fish, of living movements, of dark fragrance. And if we bite each other, the pain is sweet, and if we drown in a short and terrible surge of breath, that instant death is beauty. And there is a single saliva and a single flavour of ripe fruit, and I can feel you shiver against me like a moon on the water.
Julio Cortázar
Para leer en forma interrogativa Has visto verdaderamente has visto la nieve los astros los pasos afelpados de la brisa Has tocado de verdad has tocado el plato el pan la cara de esa mujer que tanto amas Has vivido como un golpe en la frente el instante el jadeo la caída la fuga Has sabido con cada poro de la piel sabido que tus ojos tus manos tu sexo tu blando corazón había que tirarlos había que llorarlos había que inventarlos otra vez.
Julio Cortázar
No estábamos enamorados, hacíamos el amor con un virtuosismo desapegado y crítico, pero después caíamos en silecios terribles y la espuma de los vasos de cerveza se iba poniendo como estopa, se entibiaba y contraía mientras nos mirábamos y sentíamos que eso era el tiempo...
Julio Cortázar (Hopscotch)
Andábamos sin buscarnos, pero sabíamos que andábamos para encontrarnos
Julio Cortázar
En suma, desde pequeño, mi relación con las palabras, con la escritura, no se diferencia de mi relación con el mundo en general. Yo parezco haber nacido para no aceptar las cosas tal como me son dadas.
Julio Cortázar
Pasa que los cronopios no quieren tener hijos, porque lo primero que hace un cronopio recién nacido es insultar groseramente a su padre, en quien oscuramente ve la acumulación de desdichas que un día serán las suyas.
Julio Cortázar
(...) para pessoas como ela, o mistério começava exatamente com a explicação.
Julio Cortázar (Rayuela)
Lo unico que quiero son mis viajes, mis fantasmas y a mi amor, a mi amor que aunque no lo quisiera llevar ya lo llevo por fuerza, tatuado en mi corazon.
Maciel Alcala
I have never described this to you before, not so much, I don't think, from lack of truthfulness as that, just naturally, one is not going to explain to people at large that from time to time one vomits up a small rabbit.
Julio Cortázar
Svaki nered se opravdava ako teži da izađe iz sebe, možda se kroz ludilo može dospjeti do razuma koji neće biti onaj razum čiji je nedostatak ludilo.
Julio Cortázar
Nunca se lo había explicado antes, no crea que por deslealtad, pero naturalmente uno no va a ponerse a explicarle a la gente que de cuando en cuando vomita un conejito. Como siempre me ha sucedido estando a solas, guardaba el hecho igual que se guardan tantas constancias de lo que acaece (o hace uno acaecer) en la privacía total. No me lo reproche, Andrée, no me lo reproche. De cuando en cuando me ocurre vomitar un conejito. No es razón para no vivir en cualquier casa, no es razón para que uno tenga que avergonzarse y estar aislado y andar callándose.
Julio Cortázar (Bestiario)
El absurdo es que no parezca un absurdo -dijo sibilinamente Oliveira-. El absurdo es que salgas por la mañana a la puerta y encuentres la botella de leche en el umbral y te quedes tan tranquilo porque ayer te pasó lo mismo y mañana te volverá a pasar. Es ese estancamiento, ese así sea, esa sospechosa carencia de excepciones. Yo no sé, che, habría que intentar otro camino.
Julio Cortázar
Pido lo imposible, lo más inmerecido, lo que me atreví a hacer una vez cuando él vivía: pido que sea su voz la que asome aquí, que sea su mano la que escriba estas líneas. Sé que es absurdo y es imposible, y por eso mismo creo que él escribe esto conmigo, porque nadie supo mejor hasta qué punto lo absurdo y lo imposible serán un día la realidad de los hombres, el futuro por cuya conquista dio su joven, su maravillosa vida.
Julio Cortázar
(...) me custava muito menos pensar do que ser.
Julio Cortázar (Rayuela)
I have a great liking for polygraphs who cast their fishing poles in all directions...
Julio Cortázar
Tan absurdo hablar porque sí, oírse hablar y saber que nunca se tiene demasiada razón. Ésa es otra, quizá la peor de nuestras cobardías. Los que valemos algo aquí no estamos ya seguros de nada. Hay que ser un animal para tener convicciones.
Julio Cortázar (Final Exam)
The novel wins by points, the short story by knockout.
Julio Cortázar
Nesse tempo, já me dera conta de que procurar era minha sina, emblema de todos aqueles que saem à noite sem qualquer finalidade exata, razão de todos os destruidores de bússolas.
Julio Cortázar (Rayuela)
Sometimes I am convinced that triangle is another name for stupidity, that eight times eight is madness or a dog.
Julio Cortázar (Hopscotch)
De repente me pregunto por qué tengo que contar esto, pero si uno empezara a preguntarse por qué hace todo lo que hace, si uno se preguntara solamente por qué acepta una invitación a cenar (ahora pasa una paloma, y me parece que un gorrión) o por qué cuando alguien nos ha contado un buen cuento, en seguida empieza como una cosquilla en el estómago y no se está tranquilo hasta entrar en la oficina de al lado y contar a su vez el cuento; recién entonces uno está bien, está contento y puede volverse a su trabajo. Que yo sepa nadie ha explicado esto, de manera que lo mejor es dejarse de pudores y contar, porque al fin y al cabo nadie se averguenza de respirar o de ponerse los zapatos; son cosas, que se hacen, y cuando pasa algo raro, cuando dentro del zapato encontramos una araña o al respirar se siente como un vidrio roto, entonces hay que contar lo que pasa, contarlo a los muchachos de la oficina o al médico. Ay, doctor, cada vez que respiro... Siempre contarlo, siempre quitarse esa cosquilla molesta del estómago.
Julio Cortázar
Te concedo que mi manera de sentirla o de entenderla es diferente de la de Babs, y que la realidad de Babs difiere de la de Ossip y así sucesivamente. Pero es como las distintas opiniones sobre la Gioconda o sobre la ensalada de escarola. La realidad está ahí y nosotras en ella, entendiéndola a nuestra manera pero en ella.
Julio Cortázar
Toliko sam kofera zatvorio u životu, tolike sate proveo pakujući prtljag sa kojim nikada nisam putovao, da je četvrtak bio dan pun senki i remenja, jer kad vidim remenje za kofere kao da vidim senke, delove nekog biča koji me šiba posredno, na najsuptilniji i najužasniji način.
Julio Cortázar
As far apart from you as one eye from the other, out of this affliction I’ve taken on will be born the gaze that deserves you at last. — Julio Cortazar, “If I’m To Live,” Save Twilight: Selected Poems. (City Lights Publishers; 2nd Printing edition January 1, 2001) Originally published October 12th 1980.
Julio Cortázar (Save Twilight: Selected Poems)
Kada otvorim vrata i pojavim se na stepeništu, znaću da dole počinje ulica. Ali ne kalup, unapred prihvaćen, niti dobro poznate kuće, ni onaj hotel preko puta, nego ulica, gaj pun života, gde svaki trenutak može pasti na mene u obliku cveta magnolije, i gde će se lica rađati pod mojim pogledom, kada učinim sledeći korak, kada laktovima i trepavicama i noktima razbijem masu staklene cigle, i reskiram svoj život da bih korak po korak otišao i skupio novine na uglu.
Julio Cortázar (Cronopios and Famas)
y Rema que tocaba un caracol con la punta del dedo, tan delicadamente que también su dedo tenía algo de caracol.
Julio Cortázar (Bestiario)
Receava, particularmente, a forma mais sutil da gratidão, que se torna carinho canino; não queria que a liberdade, a única roupa que caía bem na Maga, se perdesse numa feminilidade diligente.
Julio Cortázar (Rayuela)
La rayuela se juega con una piedrita que hay que empujar con la punta del zapato. Ingredientes: una acera, una piedrita, un zapato, y un bello dibujo con tiza, preferentemente de colores. En lo alto está el Cielo, abajo está la Tierra, es muy difícil llegar con la piedrita al Cielo, casi siempre se calcula mal y la piedra sale del dibujo
Julio Cortázar
Vos creés que hay una realidad postulable porque vos y yo estamos hablando en este cuarto y en esta noche, y porque vos y yo sabemos que dentro de una hora o algo así va a suceder aquí una cosa determinada. Todo eso te da una gran seguridad ontológica, me parece; te sentís bien seguro en vos mismo, bien plantado en vos mismo y en esto que te rodea. Pero si al mismo tiempo pudieras asistir a esa realidad desde mí, o desde Babs, si te fuera dada una ubicuidad, entendés, y pudieras estar ahora mismo en esta misma pieza desde donde estoy yo y con todo lo que soy y lo que he sido yo, y con todo lo que es y lo que ha sido Babs, comprenderías tal vez que tu egocentrismo barato ono te da ninguna realidad válida. Te da solamente una creencia fundada en el error, una necesidad de afirmar lo que te rodea para no caerte dentro del embudo y salir por el otro lado vaya a saber adónde.
Julio Cortázar
Sada ću misliti na tebe, draga, samo na tebe, cele noći. Misliću samo na tebe, to je jedini način da osetim samog sebe, ako te držim u svom središtu kao drvo, ako se malo - pomalo odvojim od stabla koje me drži i vodi, ako oprezno lebdim oko tebe, opipavajući vazduh svakim listom (zelenim, zelenim, ja i ti, sočno stablo i zeleno lišće: zeleno, zeleno) ne udaljavajući se od tebe, ne dopuštajući da bilo ko drugi prodre između mene i tebe, učini da ne mislim na tebe, ma i na trenutak me liši saznanja da ova noć kruži ka svitanju i da će tamo, s druge strane, tamo gde živiš i spavaš, biti ponovo noć kad zajedno stignemo i uđemo u tvoju kuću, popnemo se uza stepenice na tremu, upalimo svetla, pomilujemo tvog psa, popijemo kafu, dugo se gledamo pre nego što te ja zagrlim (da te držim u svom središtu kao drvo) i povedem te ka stepeništu (ali nema nikakve staklene kugle) i počnemo da se penjemo, penjemo, vrata su zatvorena, ali imam ključ u džepu... Ko će znati kako je moglo da se završi nešto što nije čak ni počelo, što je krenulo iz sredine i nestalo bez jasnih obrisa, raspršivši se na ivici druge magle. ... to odsustvo koje se sada stani u mojoj kući samca, dotiče moj jastuk svojom zlatnom meduzom, primorava me da pišem ovo što pišem u besmislenoj nadi da postoji bajalica, slatki golem od reči. ... tu ima nekih rupa i bičeva, neka voda teče niz lice i zaslepljuje i grize, neki zvuk kao tutnjava iz dubina, trenutak bez vremena, nepodnošljivo lep. ... za mene je bila kao topola od bronze i sna... ... to je pre odgovor na smrt i na ništavilo, stavljanje stvari i vremena na određeno mesto, uvođenje vremena i prolaza, protivljenje vremenu punom rupa i tamnih mesta. Ti koji me čitaš, nije li se i tebi desilo nešto što počinje kao san i vraća se u mnogim snovima ali to nije to, nije samo san? Nešto što jeste tu, ali gde, i kako; nešto što prolazi kroz snove, razume se, puki san ali posle takođe tu, na drugi način jer je meko i puno rupa, ali tu dok pereš zube, u dnu lavaboa ga i dalje vidiš kad ispljuneš pastu za zube ili stavljaš lice pod hladnu vodu, već istanjeno ali još zalepljeno za pidžamu, u korenu jezika dok podgrevaš kafu, tu ali gde, kako, zalepljeno za jutro, sa svojom tišinom u koju već ulaze zvuci dana, vesti na radiju koje smo pustili jer smo budni i jer smo ustali i svet i dalje ide svojim putem. ... kako je to moguće, šta je to bilo, šta smo to bili u snu koji je međutim nešto drugo, svako malo se vraća i tu je, ali gde je to tu? ... ta trideset i jedna godina nije ono što je važno, mnogo je gori ovaj prelazak iz sna u reči, rupa između onoga što je i dalje ovde ali se sve više predaje jasnoj ošztici stvari s ove strane, tom nožu od reči koje i dalje i dalje ispisujem i koje više nisu to što je i dalje tu, ali gde, kako. Ovde je nešto trebalo da bude rečeno bez reči, samo slušajući neki neodređen šum. ... postoji neka slika nečega priteranog uza zid, nečega opkoljenog: duboka istina, okružena lažima nepopravljivog konformizma. Probuditi se, probuditi se na svaki način, ali Valentina je osećala da bi samo nešto što bi ličilo na bič moglo da je razbudi.
Julio Cortázar
Já acreditara alguma vez no amor como enriquecimento, como exaltação das potências intercessoras. Certo dia, deu-se conta de que seus amores eram impuros porque pressupunham essa esperança, enquanto o verdadeiro amante amava sem esperar o que quer que fosse fora do amor, aceitando cegamente que o dia se tornasse mais azul e a noite mais doce e o bonde menos incômodo. 'Até da sopa eu faço uma operação dialética', pensou Oliveira. Suas amantes acabavam sempre se tornando suas amigas, cúmplices numa contemplação especial das circunstâncias. As mulheres começavam sempre por adorá-lo (ele era verdadeiramente hadorado por elas), por admirá-lo (uma hadmiração hilimitada). depois algo as fazia suspeitar do vazio, recuavam e ele lhes facilitava a fuga, abria-lhes a porta para que fossem brincar em outro lugar. em duas ocasiões, estivera a ponto de sentir certa piedade e de lhes deixar a ilusão de que o compreendiam, mas algo lhe dissera que sua piedade não era autêntica, era antes um recurso barato do seu egoísmo e do seu tédio e dos seu hábitos. 'A Piedade está em liquidação', dizia Oliveira, e deixava que elas fossem embora, se esquecia delas muito rapidamente.
Julio Cortázar (Rayuela)
Cuando acabo de cortarme las uñas o lavarme la cabeza, o simplemente ahora que, mientras escribo, oigo un gorgoteo en mi estómago, me vuelve la sensación de que mi cuerpo se ha quedado atrás de mí (no reincido en dualismos pero distingo entre yo y mis uñas) y que el cuerpo empieza a andarnos mal, que nos falta o nos sobra (depende). De otro modo: nos mereceríamos ya una máquina mejor. El psicoanálisis muestra cómo la contemplación del cuerpo crea complejos tempranos. (Y Sartre, que en el hecho de que la mujer esté "agujereada" ve implicaciones existenciales que comprometen toda su vida.) Duele pensar que vamos delante de este cuerpo, pero que la delantera es ya error y rémora y probable inutilidad, porque estas uñas, este ombligo, quiero decir otra cosa, casi inasible: que el "alma" (mi yo-no-uñas) es el alma de un cuerpo que no existe. El alma empujó quizá al hombre en su evolución corporal, pero está cansada de tironear y sigue sola adelante. Apenas da dos pasos se rompe el alma ay porque su verdadero cuerpo no existe y la deja caer plaf. La pobre se vuelve a casa, etc., pero esto no es lo que yo. En fin. Larga charla con Traveler sobre la locura. Hablando de los sueños, nos dimos cuenta casi al mismo tiempo que ciertas estructuras soñadas serían formas corrientes de locura a poco que continuaran en la vigilia. Soñando nos es dado ejercitar gratis nuestra aptitud para la locura. Sospechamos al mismo tiempo que toda locura es un sueño que se fija. Sabiduría del pueblo: "Es un pobre loco, un soñador...
Julio Cortázar
Hubiera sido tan fácil organizar un esquema coherente, un orden de pensamiento y de vida, una armonía. Bastaba la hipocresía de siempre, elevar el pasado a valor de experiencia, sacar partido de las arrugas de la cara, del aire vivido que hay en las sonrisas o los silencios de más de cuarenta años. Después uno se ponía un traje azul, se peinaba las sienes plateadas y entraba en las exposiciones de pintura, en la Sade y en el Richmond, reconciliado con el mundo. Un escepticismo discreto, un aire de estar de vuelta, un ingreso cadencioso en la madurez, en el matrimonio, en el sermón paterno a la hora del asado o de la libreta de clasificaciones insatisfactoria. Te lo digo porque yo he vivido mucho. Yo que he viajado. Cuando yo era muchacho. Son todas iguales, te lo digo yo. Te hablo por experiencia, m’hijo. Vos todavía no conocés la vida.
Julio Cortázar
Chaque fois je vais sentir moins et souvenant plus, mais quelle est la mémoire, mais le langage des sentiments, un dictionnaire des visages et des jours et des parfums qui reviennent comme des verbes et des adjectifs dans la parole." Marelle
Julio Cortázar (Hopscotch)
İnsanın insana ettiği kötülükler ile dolu karanlık kuyudan, Julio Cortazar'ı ve onun nefes kitaplarını düşünerek çıkabilir Rıfat.
Barış Bıçakçı
As soon as he began to amalate the noeme, the clemise began to smother her and they fell into hydromuries, into savage ambonies, into exasperating sustales. Each time that he tried to relamate the hairincops, he became entangled in a whining grimate and had to face up to envulsioning the novalisk, feeling how little by little the arnees would spejune, were becoming peltronated, redoblated, until they were stretched out like the ergomanine trimalciate which drops a few filures of cariaconce. And it was still only the beginning, because right away she tordled her hurgales, allowing him gently to bring up his orfelunes. No sooner had they cofeathered than something like a ulucord encrestored them, extrajuxted them, and paramoved them, suddenly it was the clinon, the sterfurous convulcant of matericks, the slobberdigging raimouth of the orgumion.
Julio Cortázar (Hopscotch)
Pero, volviendo a ese primer día, entré y en una mesa vi a dos muchachos jóvenes: Julio, que desplegó toda su estatura para saludarme -yo digo que se desdoblaba como una cinta que se va abriendo, abriendo y no termina-, y un amigo de él que se llamaba Pérez Zelaschi, un buen escritor de la época.
Aurora Bernárdez (El libro de Aurora: Textos, conversaciones y notas de Aurora Bernárdez (Spanish Edition))
Antes de alejarnos tuve lástima, cerré bien la puerta de entrada y tiré la llave a la alcantarilla
Julio Cortázar
Entramos en los cuarenta años con la inexpresada idea de que el nuestro, simple y silencioso matrimonio de hermanos, era necesaria clausura de la genealogía asentada por los bisabuelos en nuestra casa. Nos moriríamos allí algún día, vagos y esquivos primos se quedarían con la casa y la echarían al suelo para enriquecerse con el terreno y los ladrillos; o mejor, nosotros mismos la voltearíamos justicieramente antes de que fuese demasiado tarde.
Julio Cortázar (Bestiario)
Me acosté y no quise leer, capaz que hice mal porque no me venía el sueño y me pasaba lo de siempre a esa hora en que se pierde la voluntad y las ideas saltan de todos lados y parecen ciertas, todo lo que se piensa de golpe es cierto y casi siempre horrible y no hay manera de quitárselo de encima ni rezando.
Julio Cortázar (Cuentos completos 2)
No hay mensaje, hay mensajeros y eso es el mensaje, así como el amor es el que ama.
Julio Cortázar (Hopscotch)
On one of those nights in January 2014, we sat next to each other in Maria Vostra, happy and content, smoking nice greens, with one of my favorite movies playing on the large flat-screen TVs: Once Upon a Time in America. I took a picture of James Woods and Robert De Niro on the TV screen in Maria Vostra's cozy corner, which I loved to share with Martina. They were both wearing hats and suits, standing next to each other. Robert de Niro looked a bit like me and his character, Noodles, (who was a goy kid in the beginning of the movie, growing up with Jewish kids) on the picture, was as naive as I was. I just realized that James Woods—who plays an evil Jewish guy in the movie, acting like Noodles' friend all along, yet taking his money, his woman, taking away his life, and trying to kill him at one point—until the point that Noodles has to escape to save his life and his beloved ones—looks almost exactly like Adam would look like if he was a bit older. “All the world's a stage, and all the men and women merely players. They have their exits and their entrances; And one man in his time plays many parts.” – William Shakespeare That sounds like an ancient spell or rather directions, instructions to me, the director instructing his actors, being one of the actors himself as well, an ancient spell, that William Shakespeare must have read it from a secret book or must have heard it somewhere. Casting characters for certain roles to act like this or like that as if they were the director’s custom made monsters. The extensions of his own will, desires and actions. The Reconquista was a centuries-long series of battles by Christian states to expel the Muslims (Moors), who had ruled most of the Iberian Peninsula since the 8th century. The Reconquista ended on January 2, 1492. The same year Columbus, whose statue stands atop a Corinthian custom-made column down the Port at the bottom of the Rambla, pointing with his finger toward the West, had discovered America on October 12, 1492. William Shakespeare was born in April 1564. He had access to knowledge that had been unavailable to white people for thousands of years. He must have formed a close relationship with someone of royal lineage, or used trick, who then permitted him to enter the secret library of the Anglican Church. “A character has to be ignorant of the future, unsure about the past, and not at all sure what he/she’s supposed to be doing.” – Anthony Burgess Martina proudly shared with me her admiration for the Argentine author Julio Cortazar, who was renowned across South America. She quoted one of his famous lines, saying: “Vida es como una cebolla, hay que pelarla llorando,” which translates to “Life is like an onion, you have to peel it crying.” Martina shared with me her observation that the sky in Europe felt lower compared to America. She mentioned that the clouds appeared larger in America, giving a sense of a higher and more expansive sky, while in Europe, it felt like the sky had a lower and more limiting ceiling. “The skies are much higher in Argentina, Tomas, in all America. Here in Europe the sky is so low. In Argentina there are huge clouds and the sky is huge, Tomas.” – Martina Blaterare “It was curious to think that the sky was the same for everybody, in Eurasia or Eastasia as well as here. And the people under the sky were also very much the same--everywhere, all over the world, hundreds or thousands of millions of people just like this, people ignorant of one another’s existence, held apart by walls of hatred and lies, and yet almost exactly the same--people who had never learned to think but were storing up in their hearts and bellies and muscles the power that would one day overturn the world.” – George Orwell, 1984
Tomas Adam Nyapi (BARCELONA MARIJUANA MAFIA)