Rijke Quotes

De tijd is niet veraf dat een complete Herge pagina tien of twintig miljoen frank zal kosten.

Alles van waarde is weerloos, wordt van aanraakbaarheid rijk.

1 Mark 1 Rijk

Sometimes kindness can be as blindsiding as grief.

I looked around again, nothing had changed in the apartment, with the exception of the volume I had purchased at Anton de Rijk’s shop in the Old Town. I had been complicit in my own erasure.

Zodra het land bevrijd was van de vreemde, had het Belgische volk opgehouden met iets te verlangen en te eisen, de passie was voldaan, het werd onverschillig, toen begon het rijk van de slimmeriken.

De boerenklasse weigerde zich te laten opsplitsen in rijke, middelgrote en arme boeren en we weten dat de situatie niet beter was in de steden, waar de arbeiders weigerden samen te werken met de door de partij gecontroleerde vakbonden.

A method of identifying and distinguishing between ducks, swans, and geese is argued for in Eykman’s European Anatidae by size, form or colour of bill and feathering near the tail. The sexes differ little in swans and geese but widely in ducks: in particular, males have more conspicuous plumage.

De ontdekking van Rome laat je voelen dat Latijn weliswaar een dode taal heet, maar dat het een levende sleutel is om de talloze deuren naar ons eigen Europese culturele verleden te openen, niet op zoek naar eenheid, maar juist tastend naar de rijke verscheidenheid als de essentie van dat Europa.

Men arbeidt nog, want arbeid is een vermaak. Maar men zorgt, dat het vermaak niet aangrijpt. Men wordt niet meer arm en rijk: beide zijn te bezwaarlijk. Wie wil nog regeren? Wie gehoorzamen? Beide zijn te bezwaarlijk. Geen herder en ene kudde! Ieder wil hetzelfde, ieder is gelijk: wie anders voelt, gaat vrijwillig in het gekkenhuis.

Geloof niet dat degene die u probeert te troosten moeiteloos te midden van de eenvoudige en stille woorden leeft waarbij u menigmaal baat vindt. Diens leven is rijk aan droefenis en verdriet en het blijft ver bij de woorden ten achter. Maar als het anders was, zou hij die woorden nooit hebben kunnen vinden. Borgeby Gård Flädie, Zweden, 12 augustus 2017

In terms of habitat, ducks can be found anywhere that is wet.

For the Hebrews and many other cultures, duck is associated with immortality.

In the Rig-Veda, the most ancient of Indian religious texts, a duck lays golden eggs on a nest built on the head of a thief, and the Finnish epic Kalevala describes a duck building a nest on the body of Ilmator (daughter of air) as she lies in the sea. The duck lays eggs that fall and crack open, the yolk forming earth and the rest the heavens, sun, moon, stars, and the clouds.

Het resultaat was een dieet dat zeer rijk was aan koolhydraten, wat nog werd verergerd doordat de eilanders de beperkte hoeveelheid zoet water op het eiland compenseerden door grote hoeveelheden sap van suikerriet te drinken. Geen enkele tandards zou ervan opkijken wanneer de Paaseilanders de meeste gaatjes en andere vormen van tandbederf vertoonden van alle prehistorische volkeren.

Another tale relates how the Iroquois hero Hiawatha, traveling through Mohawk territory, came to the edge of a great lake. As he was wondering how to cross it, a huge flock of ducks descended on the lake and began to drink the water. When the ducks rose up again, the lake was dry, its bed covered in shells. From these shells Hiawatha made the first wampum beads and used them to unite the tribes in peace.

Victoria caves in Naracoorte (an Aboriginal word for “large waterhole”) have provided possible duck fossil remains. The latest idea, based on details of the skull, is that they evolved early in the lineage that includes waterfowl. Because of its large skull, some possible carnivorous habits and its probably waterfowl relationships, Bullockornis and/or Dromornis stirtoni has been nicknamed “the demon duck of doom”.

Ik dacht vroeger ook, dat de jodenhaat alles met Christus had te maken, maar dat is niet zo; die was er ver vóór Christus ook al, er worden alleen steeds nieuwe redenen voor bedacht: dat ze rijk en patserig zijn, dat ze arm en smerig zijn, dat ze aan de touwtjes van het plutocratische grootkapitalisme trekken, dat ze revolutionairen zijn en het communisme op hun geweten hebben, dat ze geen vaderland bezitten, dat ze hun vaderland herinrichten,-alles is goed, als het maar slecht is.

All duck flight is worth observing: it is something humans admire, perhaps because that movement is naturally denied to us, but also because of its sociability and its evident patterning, forming recognizable shapes like letters against the sky.

In Yoruba creation myth the world began as marsh full of waterfowl, and for the Magyars (the inhabitants of present-day Hungary) the sun god Magyar turned himself into a diving duck and made humans out of sand and seedy much from the ocean floor.

In Sergei Prokofiev’s 1936 competition Peter and the Wolf, the little bird looked down at the duck: ‘What kind of bird are you if you can’t fly?’ said he. To this the duck replied: ‘What kind of bird are you if you can’t swim?’ and dived into the pond.

Ook drong het niet tot haar door dat ze een keer gedacht had, dat als Port eerder doodging dan zij, ze niet werkelijk zou geloven dat hij dood was, maar eerder dat hij op de een of andere manier in zichzelf was teruggegaan, om daar te blijven, en dat hij zich nooit meer van haar bewust zou zijn, zodat in werkelijkheid zij het was die opgehouden had te bestaan, tenministe in belangrijke mate. Zij zou degene zijn die gedeeltelijk het rijk van de dood was ingegaan, terwijl hij zou voortbestaan, een verdriet binnen in haar, een deur die ongeopend was gebleven, een reddeloos verloren kans. (p. 173-174)

Alzoo spreekt God tot U en zijn naam is Carrière. I Ik de Heer Uw God ben een aleenig God en mij zult gij dienen met geheel Uwe ziel en met geheel Uw lichaam en met geheel Uw willen en met al Uw weten en met al Uw werken. II Gij zult U geen valsche goden maken als eerlijkheid, trouw, geweten, schoonheid of waarheid want alzoo komt gij ten verderve en honger en ballingschap zullen Uw deel zijn. Want ìk ben machtig en mijne straffen zwaar. III Eert hen die boven U gesteld zijn en doe wat hun aangenaam is, opdat het U welga. IV Ziet niet rechts en niet links maar vooruit want aan 't eind van den weg liggen de geldzakken die tot loon zijn voor hen die mij dienen in geest en waarheid. V Toon nooit dat U iets onaangenaam is, maar werk in stilte en verdraag alles todat ge macht heb verkregen. Want waardigheid is neiets en geld is alles en een arme is een schooier en een rijke een heer en de wereld vraagt slechts naar centen. VI Draagt nooit vuile boorden en kapotte jasjes en rookt geen steenen pijpjes. Want de wereld wil dat niet en de zaligheid ligt in de pandjesjas. VII Eerst het geld opdat gij geëerd worde wanneer ge geld zult bezitten voor den trouwen dienst aan mij, Uw aleenige God. VIII Leent nooit geld zonder rente, vraag nooit 5 % als ge 5½ kunt bedingen, betaalt nooit f1.- loon als ge 't met f0.90 afkunt, wees eerlijk als 't moet, bedrieg als 't moet, hebt nooit medelijden, geef geen cent als ge er niet indirect 2 door terug kunt krijgen. Maar 't voorzitterschap van 'Liefdadigheid' geeft aanzien. IX Bedenkt immer dat de fisieke kracht bij de massa is. Alzoo zult ge de massa in bedwang houden door fatsoen, door geloof, door politiekerij, door boekjes, scholen, dominees en kranten. En wie 't onderste uit de kan wil hebben krijgt 't deksel op z'n neus. Als ge zonder gevaar 1001 kunt bereiken wees dan niet tevreden met 1000 maar bereken 't gevaar met nauwkeurigheid. X Maar dit zeg ik U, laat nooit zien wat ge wilt noch wie gij zijt maar werk in stilte. Want in huichelen en knoeien ligt Uw heil en karakter is een frase. Dit zijn mijn woorden, van mij Carrière, god door de eeuwen, die de wereld heb verpest en verkankerd door mijne almacht. Amen. (uit: Nescio, Verzameld werk, deel I, Nijgh & Van Ditmar, G.A. van Oorschot, Amsterdam, p. 290-291)

(Ik luister naar hem, en als hij de scène van de koppelaar en het meisje dat verleid wordt voordraagt, word ik door twee tegengestelde opwellingen aangegrepen, ik weet niet of ik moet lachen of kwaadworden. Ik heb het er moeilijk mee: tien keer onderdrukt een schaterlach mijn woede, tien keer eindigt mijn diepe verontwaardiging in een schaterlach. Ik ben geheel van streek door zoveel scherpzinnigheid en laaghartigheid, door de afwisseling van zulke juiste en zulke verkeerde denkbeelden, door een zo totale perversiteit der gevoelens, een zo grote verdorvenheid en een zo ongewone openhartigheid. Hij merkt de strijd die in mij woedt en vraagt: Wat is er?) IK. Niets. HIJ. U schijnt in de war te zijn. IK. Dat ben ik ook. HIJ. Maar wat raadt u me dan aan? IK. Over iets anders te praten. Ach, ongeluksvogel, bent u altijd zo geweest of bent u zo diep gezonken? HIJ. Dat geef ik toe. Maar trekt u zich mijn toestand niet zo aan. Het was niet mijn bedoeling u verdriet te doen, toen ik mijn hart voor u uitstortte. Ik heb bij die mensen nog wat gespaard. Zoals u weet kreeg ik alles wat ik nodig had, absoluut alles, en ze gaven me nog wat extra zakgeld voor mijn persoonlijke pleziertjes. (Dan begint hij met zijn vuisten op zijn voorhoofd te slaan, zich op de lippen te bijten en met een verwilderde blik naar het plafond te staren, terwijl hij uitroept: Wat gebeurd is, is gebeurd. Ik heb wat opzij gelegd, de tijd is voorbij gegaan en dat is al veel gewonnen.) IK. U bedoelt zeker verloren? HIJ. Nee, nee, gewonnen. Men wordt elke minuut rijker: een dag minder te leven of een daalder meer, dat is precies eender. Het belangrijkste is toch iedere avond lekker op je gemak, vrij en overvloedig naar de plee te kunnen gaan: 'O stercus pretiosum!' Dat is het grote doel van het leven in alle rangen en standen. Op het laatste moment zijn we allemaal even rijk: Samuel Bernard die door diefstal, zwendel en fraude zevenentwintig miljoen in goud nalaat, en Rameau, die niets nalaat, Rameau die van de armen zal worden begraven.

De steeds weer terugkerende dagdroom in mijn jeugd was, vooral op wasdag, om rijk te worden en dan voor mijn moeder een lieflijk landelijk paradijs aan te schaffen waar onder het loverzwaar geboomte op het mollige gras tientallen jonge vrouwen in luchtige zomerjurkjes met kittige schortjes om de was voor haar deden in blinkend gegalvaniseerde wasteiltjes en op bijna schertsachtige wasbordjes die de allure hadden van rococo-harpjes.

Vrede, stilte en rust heersen in mijn rijk, mijn goed en Alles, altijd.

De ramen van de klas stonden wijd open, de tuin ademde fris naar binnen, de leerlingen waren leuk geweest ofschoon niet slimmer dan anders. Dom zijn ze vast niet, maar zelfs voor letterkundige vakken is tegenwoordig niet meer dezelfde belangstelling, laat staan een gelijke geestdrift aanwezig als vroeger. Voor ons vormden ze uitlaten van romantiek; thans vindt de jeugd ze flauw en saai. Blijkbaar beschikken ze nu over andere luchtkleppen. Inderdaad is het moderne leven daarvan misschien een maar al te rijke leverancier.

Probeer dit rijk te regeren, en het zal je tot slaaf maken,' fluisterde een geest van de Wilde Regenlanden in mijn oor. 'Word er deel van, en je gaat een nieuw leven tegemoet.

Prima di andare ad Amsterdam ho letto un pezzetto di Schopenhauer dove Schopenhauer diceva che davanti a un quadro bisogna comportarsi come davanti a un principe, e davanti a un principe bisogna ascoltare quel che un principe ha da dire; ecco, ad Amsterdam, a parte il museo del cinema e Nemo, che sono musei dove non ci sono quadri, di musei dove ci sono dei quadri son stato in tre musei, il Rijks Museum, che è il museo di Rembrandt e di Vermeer, il Van Gogh Museum, che è il museo di Van Gogh, e lo Stedelijk museum, che è il museo d’arte contemporanea e che, per via che non c’era tanta gente, era l’unico museo dove, coi quadri, ci si poteva comportare come si deve, invece negli altri musei c’era un po’ da vergognarsi, del proprio atteggiamento nei confronti dei quadri.

Zoals een rijke grondbezitter zegt: 'Bolsjewieken', zoals een overtuigd communist zegt: 'kapitalisten' - zoals een goede huisvroyw zegt: 'kakkerlakken' - zo zei juffrouw Williams: 'Mannen!

Het is mij geworden,' zei de Jager plechtig... 'dat onze goede koning Duncan, heer van het rijk, een idioot is.' Was de sfeer in de herberg tot dan er een geweest van 'straks gebeurt er misschien wat interessants', nu werd deze gespannen.

Mijnheer zat op schoot met een Germaanse Tweet.

That’s the trouble with insomnia. It wraps you in a heavy armour that stops you from feeling, especially positive emotions. It makes you focus on the problems and the negativity.

Het Vierde Rijk is erkend door Jumbo Woensel Eindhoven.

Via penisbelasting, declareer ik 750 Euro om je ballen te castreren.

the

it’s not him per se that she has an issue with. It’s the fact that I gave up my dreams in order to be with him.

Dan wil ik de verzameling.' Vicente doelde op de uitgebreide serie speelgoedautootjes die zijn vader achter slot en grendel in de vitrinekast in de woonkamer had staan. Het waren bijna vierhonderd verschillende modellen, die León sinds zijn kindertijd gespaard had. Vicente mocht er niet mee spelen, wat bij de jongen aanvankelijk voor onbegrip en teleurstelling had gezorgd, maar in de loop der tijd was hij eraan gewend geraakt om door het glas naar de autootjes te kijken, alsof het aquariumvissen waren. Verder waren de autootjes voor León hét gespreksonderwerp als zijn zoon bij hem was. 'Heb je enig idee wat dat piepkleine groene raceautootje kost?', zei hij bijvoorbeeld terwijl hij naar een Jaguar van Matchbox wees, made in England in 1957. 'Nee. Hoeveel dan?' 'Een hele hoop, zei León. 'En met de dag meer. Als ik doodga, is deze verzameling van jou, hij had dit al talloze malen gezegd, en dan kun jij verder sparen, of misschien, als het je niet interesseert, de verzameling verkopen, je krijgt er een smak geld voor.' Hoewel Vicente een rijke fantasie had, had hij nooit gedacht dat die verzameling zoveel waard zou zijn. Onder de huidige conjunctuur berekende hij echter dat hij, zelfs als hij ze per stuk en heel goedkoop verkocht, genoeg geld bijeen zou kunnen krijgen om de operatie te betalen. Hij had nooit gedacht dat León pertinent zou weigeren. Het was voor het eerst dat hij het gevoel of de zekerheid had dat zijn vader een sukkel was.

Volgt uwe geburen na, breidt u uit aan den overkant der zeeën, telkens als gij daartoe de gelegenheid zult hebben, en gij zult er kostelijke uitvoerwegen voor uwe voortbrengselen vinden, bedrijvigheid voor uwen handel; werk voor al de arbeids- krachten, die wij thans niet gebruiken kunnen; plaats voor den overvloed onzer bevolking; nieuwe inkomsten voor de schatkist, die wellicht eenmaal aan onze Regeering zouden toelaten, naar het voorbeeld der Nederlandsche, de belastingen in het moederland te verminderen; eindelijk eene gewisse vermeerdering van macht en een nog beteren toestand in het centrum van het groot Europeesch gezin.

Ik moest erg aan de vrede wennen. Al dat geklets over goed en slecht, over zwart en over wit. De ervaring had me geleerd dat er mensen bestonden die zeer slecht waren, maar de ervaring had me ook geleerd dat het merendeel zich in het rijk der tussentinten ophield. Dat was een verademing.

Als de rivieren niet vrijgehouden worden, zal de stad [Antwerpen] verloren gaan, de soldaten zullen muiten, deserteren of zich overgeven aan de vijand, de rijken en Gereformeerden zullen vertrekken, de armen en het gespuis zullen de machtigste worden, ondertussen krijg ik geen antwoord, het lijkt wel of ze ons helemaal vergeten zijn.

Mijn leven lang heb ik altijd daar naar binnen willen stappen waar dat onmogelijk was: in een film, in een boek, in de heilige familie van de kerststal, in het rijtuig van de koningin, een passerende auto met lieve rijke dame of in een eigen herinnering

Betsy kwam binnen, met een ontevreden uitdrukking in haar, onder zware wenkbrauwen tintelende, ogen, haar korte vlezige lippen nijdig samengetrokken. Zij droeg een stapeltje kristallen dessertschaaltjes, die zij nu zelve wilde wassen, daar Grete, de keukenmeid, er een gebroken had. Voorzichtig, trots haar verbittering, zette zij het stapeltje neer, vulde een spoelkom met lauw water, zocht naar een kwast. - Die drommelse meid...! Verbeeld je, een van mijn fijne schaaltjes. Dat gaat ze waarachtig met kokend water wassen. Het is ook altijd zo, als je die lomperds wat toevertrouwt. Hard, met een ruwe nadruk klonken haar woorden. Wrevelig duwde zij Ben, die haar in de weg stond, opzij. Eline, zeer bereidvaardig in haar aangenaam humeur, wilde aanstonds helpen, wat Betsy, gestreeld, gaarne aannam. Zij beweerde veel te doen te hebben, maar liet zich intussen op de bank neervallen en zag toe, hoe Eline voorzichtig de schaaltjes éen voor éen afkwastte en in de plooien van een theedoek droogde, met kleine, bevallige gebaren, zonder haar vingers te bevochtigen of een droppel te storten. En zij gevoelde het verschil tussen haar eigene bruisende beweeglijkheid, ontsproten uit haar rijke gezondheid, en Eline's lome elegance, gemengd met iets als een vrees zich te zullen vermoeien of te bezoedelen.

Om de wereld te hervormen moeten de mensen psychisch gezien een nieuwe weg inslaan. Er zal geen werkelijke broederschap aanbreken voordat je werkelijk ieders broeder bent geworden. Geen enkele wetenschap, geen enkel inzicht in wat het nuttigst en voordeligst voor iedereen is zal de mensen er ooit toe kunnen nopen het privébezit en privileges met anderen te delen. Iedereen zal zich te kort gedaan voelen, men zal tegen alles morren en elkaar benijden en uitroeien. U vraagt wanneer die droom in vervulling zal gaan. Het komt zo ver, maar eerst zal de mens door een periode van vereenzaming heen moeten. De soort vereenzaming die tegenwoordig, en vooral in onze tijd overal heerst, maar voorlopig heeft zij haar hoogtepunt nog niet bereikt. Want iedereen streeft er tegenwoordig naar zich van de anderen los te maken en op eigen kracht de volheid des levens te ervaren, maar ondertussen heeft al zijn pogen geen levensvolheid, maar je reinste zelfmoord ten gevolge. Want in plaats van volledige zelfverwerkelijking valt de mens volledige vereenzaming ten deel. Want iedereen sluit zich tegenwoordig voor anderen af, sluit zich op in zijn eigen hol en trekt de handen van zijn medemens af. Hij verbergt zich met wat hij bezit en het eind van het liedje is dat hij de mensen van zich afstoot en dat zijn medemensen hem ten slotte ook van zich afstoten. Hij hoopt rijkdommen op en denkt dan: hoe rijk ben ik nu, mij kan niets meer overkomen, maar de sukkel weet niet dat hij naarmate hij meer rijkdommen verwerft hij ook steeds dieper wegzakt in een aan zelfmoord grenzende vorm van onmacht. Want hij heeft geleerd dat hij alleen maar op zichzelf kan vertrouwen en dat hij zich van de anderen heeft losgemaakt; hij heeft zijn ziel bijgebracht niet meer in wederzijdse menselijke solidariteit te geloven en hij heeft maar één doodsangst: men zou zijn positie en zijn privileges eens kunnen aantasten. Het is gewoon bespottelijk zoals het menselijk verstand tegenwoordig ontoegankelijk is voor het inzicht dat persoonlijke onaantastbaarheid niet bestaat uit particuliere krachtsinspanning, maar uit de verenigde inzet van alle mensen samen. Maar ook aan die verschrikkelijke periode van vereenzaming komt eens een einde en dan zal de mensheid als geheel op hetzelfde ogenblik beseffen hoe onnatuurlijk het is dat de een zich van de ander losmaakt. En als dat besef eenmaal geboren is dan zal de mens er zich over verbazen dat hij zo lang in het duister heeft gezeten en het licht niet heeft gezien. Maar tot die tijd aanbreekt moet het vaandel hooggehouden worden en moet de mens, al was het maar door het voorbeeld van een enkeling, zich aan die vereenzaming ontworstelen en een daad van broederliefde stellen, ook al zouden de anderen hem daarvoor als een idioot beschouwen.

Als ik ooit thuiskom zal ik zo stinkend rijk zijn dat ik iemand kan betalen om voor me te horen.

Mijn huis staat met boeken volgestapeld, het zijn er nu over de dertienduizend, denk ik, maar iedere keer als we in Engeland zijn brengen we er toch wel weer minstens honderd terug. Maar het is zo fascinerend om al die vaak kleine zaakjes na te speuren. In Totnes. In Westward Ho (nu helaas verdwenen). In Barnstaple. In Marlborough. In Ripon. In, ja, noem maar op. Een van de redenen is natuurlijk dat Engelsen zo'n enorm rijke literatuur hebben, ik zeg altijd: het creatieve genie van de Nederlanders is in de schilderkunst gegaan en van de Engelsen in hun literatuur; onze Shakespeare heet Rembrandt. En van al die boeken - zeker uit de eerste helft van deze eeuw - is dikwijls zo weinig herdrukt. Je moet dus de oorspronkelijke uitgaven hebben.

Ja, het rijk is ziek, en wat erger is, het probeert te wennen aan zijn wonden. Het doel van mijn onderzoekingstochten is dit: door de sporen van geluk te bestuderen die nog hier en daar te zien zijn, meet ik er de ellende aan af. Als je wilt weten hoe duister het om je heen is, moet je je blik instellen op de zwakke lichtjes in de verte" - uit

Dit leven ging zoo jaren voort, ik kwam zelden meer aan wal; ik raakte los van de aarde, zooals zoovelen die varen.

Vervloekt ieder die het onbekende zoekt, vervloekt Prometheus, vervloekt Odysseus.

Durham, with its imposing cathedral and Norman castle, and follow my satnav to where Abi lived. It is a small red-brick terraced house with white window frames and

Het woord beter kots ik uit je militaire Nazi snikkel van Holland.

And that’s the perennial question, isn’t it? I was so proud that I was an architect, a professional with a label and letters after my name. A somebody who everyone knew was clever and had worked hard and had achieved a lot. It was my identity. As schoolgirls, we’re all taught that we need to aspire to great things, that education and the world of work will open up unlimited opportunities for us. And indeed it does . . . until we have children. Then we have to choose.

In een tekst over het Derde Rijk heeft Dora eens een beschrijving gevonden hoe in een kenterende maatschappij de angst het roer overneemt. Hoe bijna onwaarneembaar nieuwe criteria de kleinste dagelijkse beslissingen binnensluipen. Wat je nog tegen wie mag zeggen. Wanneer je een restaurant beter kunt verlaten, of een andere route naar je werk kunt nemen. Je hersenen wennen aan de kaders van de angst, integreren ze in je denken en wissen de sporen uit. Je lijdt niet aan angst, je praktiseert hem. Je past je aan de veranderde situatie aan, tot je pijnloos met de achtergrond versmelt. Dit mechanisme zorgt ervoor dat de verschrikkelijke dingen op de wereld zich blijven herhalen. Er bestaat maar één remedie tegen: niet het kwaad dient bestreden te worden, maar je eigen angst.

De rechters In het hoge Peru, in Nicaragua, doorheen Patagonië, in de steden, kreeg je geen rechten, bezit je niets: beker van de miserie, in de steek gelaten zoon van de Amerika’s, geen wet, geen rechter beschermt voor jou je grond, je hut met maïsvelden. Toen de kaste van jouw mensen kwam, die van jouw heren, en de aloude droom van klauwen en messen al was vergeten, kwam de wet je hemel ontvolken, jou je aanbeden terreinen ontrukken, jou het water van je stromen betwisten, jou het rijk van je bomen ontroven. Ze namen je tot getuige, zetten stempels op je hemd, vulden je hart met plooien en papieren, ze begroeven je in kille arresten en toen je wakker werd aan de grens van de rampzaligste catastrofe, beroofd, eenzaam, zwervend, kerkerden ze je, sloten je in het blok, bonden je handen opdat je niet zou kunnen wegzwemmen uit het water van de armen, maar spartelend zou verdrinken. De welwillende rechter leest je artikel Vierduizend, kapittel Drie voor, hetzelfde dat men vandaag gebruikt in heel de blauwe geografie bevrijd door mensen als jij die vielen en hij maakte je tot wettelijk aanhangsel en zonder beroep, tot schurftige hond. Je bloed vraagt, hoe raakten de rijke en de wet verstrengeld? Met welk weefsel van zwavelig ijzer? En hoe vielen de armen voor het gerecht? Hoe kon de aarde zoveel onheil aanvaarden voor haar arme kinderen, die wreed waren gevoed met steen en verdriet? Toch is het gebeurd zoals ik het neerschreef. De levens hebben het op mijn voorhoofd geschreven. (Willy Spillebeen)

Ze hield op met grapjes maken en keek me heel serieus en enigszins geringschattend aan. 'Wat ben je toch een naïeve dromer,' zei ze, lettergreep voor lettergreep, me uitdagend met haar ogen. 'Je kent me niet. Ik zou alleen voor altijd bij een man blijven als hij heel, heel rijk en machtig was. Dat zul jij nooit worden, helaas.' 'En als geluk nu eens niets met geld te maken heeft, stout meisje?' 'Geluk, ik weet niet wat dat is en het kan me ook niet schelen, Ricardito. Wat ik wel zeker weet, is dat het niet dat romantische en banale is wat het voor jou is. Geld geeft zekerheid, beschermt je, stelt je in staat volledig van het leven te genieten zonder dat je je zorgen hoeft te maken over morgen. Het is het enige geluk dat je kunt aanraken.

away from you. How would you feel?’ She

Of en hoe een samenleving op de onmiddellijke dreiging van een catastrofe reageert, is afhankelijk van haar culturele waarden en hoe deze tot uiting komen in haar sociaal-economische structuur – denk maar aan de topzware structuur en politieke leiding van het Romeinse Rijk. We hebben op dit momet zelfs met een zeer pregnant voorbeeld daarvan te maken: voor het eerst in de geschiedenis zijn onze wetenschappelijke methoden geavanceerd genoeg om de dreiging van een wereldwijde, door de mens veroorzaakte klimaatverandering te voorspellen, maar ons onvermogen (of onze onwil) om deze kennis in te zetten om de klimaatverandering te bestrijden is grotendeels het gevolg van politieke besluitvorming, of het gebrek daaraan.

Or should we kill someone because with their life extinguished, our life – or the lives of those we love – will be so much better?

see it now. I possess a brutality and lack of empathy, yet for the whole of my life I thought I was a good person. I was wrong.

Het Grote Gelijk van het volk kent geen genade.

Hij lag te draaien naast de slapende Tereza en dacht terug aan wat ze ooit lang geleden tegen hem zei tussen onbeduidend gebabbel door. Ze praatten over zijn vriend Z. en ze bekende: 'Als ik jou niet had ontmoet, was ik vast en zeker op hem verliefd geworden.' Toen al brachten die woorden Tomas in een vreemde melancholie. Opeens besefte hij namelijk dat Terezea alleen maar door een toeval van hém hield en niet van zijn vriend Z. Dat er binnen het rijk der mogelijkheden naast haar verwerkelijkte liefde met Tomas een eindeloze hoeveelheid niet verwerkelijkte liefdes voor andere mannen bestaat. We vinden het allemaal ondenkbaar dat je grote liefde iets lichts zou kunnen zijn - iets dat niets weegt; we veronderstellen dat onze liefde iets is dat moest zijn; dat zonder haar ons leven niet ons leven zou zijn.

Een eeuw na de revolutie was het verschil tussen arm en rijk niet alleen in de stad, maar over het gehele land weer even groot.

Waar het hart spreekt, is het onbehoorlijk dat het verstand iets tegenwerpt. in het rijk van de kitsch heerst de dictatuur van het hart. Het door kitsch opgeroepen gevoel moet uiteraard dusdanig zijn dat massa's dat kunnen delen. Kitsch kan daarom nooit stoelen op een bijzondere situatie, maa rop basisbeelden die in het geheugen van de mensen zijn gegrift: ondankbare dochter, in de steek gelaten vader, kinderen die over een grasveld rennnen, verraden vaderland, herinnering aan de eerste liefde. Kitsch wekt vlak achter elkaar twee tranen van ontroering. De eerste traan zegt: Wat mooi, kinderen die over een grasveld rennen! De tweede traan zegt: Wat mooi om samen met het hele mensdom ontroerd te zijn door kinderen die over een grasveld rennen! De tweede traan mat kitsch pas tot kitsch. Broederschap van alle mensen op aarde kan alleen gebaseerd zijn op kitsch.

Ludwig is overal traceerbaar. Hij is bouwer en verstandig planner van monumenten die het hart en de ziel van het hele Duitse volk raken. Op een dag moet de Belgische vlag wapperen op alle vijf continenten

België moet de hoofdstad worden van het keizerrijk België, dat met de hulp van God zal bestaan uit Borneo, eilanden in de Stille Oceaan, enkele plaatsen in Afrika en Amerika en eveneens gebieden van China en Japan. Ik ben voorlopig de enige die dit nastreeft, maar door de nationale koorts over te belichten, zal ik steun vinden en apostelen creëren.

Je kan je niet inbeelden hoe rijke mensen in elkaar zitten. Om vier uur ’s nachts belden ze me uit m’n bed. ‘Heb je het gezien? De Nasdaq is gecrasht.’ Ik had geen leven meer. Ze maakten zich ook constant zorgen over me. Mijnheer Van Rossem, zo snel rijden met de auto, ik zou dat toch niet doen. Ik denk dat niemand ooit voor meer verzekerd is geweest dan ik. Ik was hun moneymaker, ze waren als de dood dat mij iets zou overkomen.

Tijdens een van mijn avondwandelingen belandde ik bij toeval in de Rua de Almeida Garrett (een zijstraat van Avenida Ho Chi Minh). Die was genoemd naar João Baptista da Silva Leitão de Almeida Garrett, een negentiende-eeuwse Portugese schrijver en politicus, die in de Verenigde Staten weinig gekend was, en in Angola nog minder. Ik kende hem alleen van een motto in een roman van José Saramago, een uitspraak die reuze toepasselijk was in Luanda: 'Ik vraag de economen en de moralisten of ze ooit wel eens hebben berekend hoeveel individuen veroordeeld moeten worden tot lijden, zwaar werk, demoralisatie, een ellendige jeugd, volstrekte onwetendheid, overweldigende rampspoed en de opperste armoede om één rijke man voort te brengen?

Je bent altijd meerstemming, ook als je in je eentje aan de keukentafel zit. Want er zijn de geïnternaliseerde geliefden. Je bent alleen meer overgeleverd aan je verbeeldingskracht als je alleen bent. (...) Naarmate je ouder wordt, geraakt het rijk van de levenden en de doden almaar dichter bevolkt en wordt je talent om je omringd te weten groter. Ik loop rond in een meerstemmig toneelstuk.

I have nothing to do in this place other than indulge in my memories, and it’s nigh impossible to keep out the bad ones. Why is it that terrible memories are so vivid, yet happy ones fade?

Vakantie is voor de rijke stinkerds. Zij kunnen vatten, wat ze willen.

Ik zou aan de zijde staan van het oude Habsburgse Rijk.

want

None of us really knows what is going on behind marital closed doors.

Dit avontuurlijke leven dat mijn hartstocht is, waarin je alles op het spel zet, waarin je als je verliest je weer opnieuw begint, dit rijke leven dat altijd iets nieuws geeft aan degenen die van het risico houden, dit leven waarin je intens gespannen bent tot de diepste vezels van je wezen, dit leven dat in ons klopt zodra we in beweging komen, zodra we uit het raam springen om het avontuur in te gaan het avontuur dat binnen het bereik van allen ligt, zelfs op de overloop van je huis als je er intens naar verlangt. dit leven waarin je je nooit gewonnen zult geven, omdat je op hetzelfde moment dat je een slag verloren hebt een andere voorbereidt in de hoop ditmaal te winnen, deze levenshonger die je nooit moet trachten te stillen, waarmee je op onverschillig welke leeftijd, in onverschillig welke situatie, je altijd jong moet voelen, om te leven, te leven, in volle vrijheid, zonder enige barrière die je kan beperken tot welke categorie of welke gemeenschap dan ook.

Het Oude Rijk van Mongolië viel, destijds, door Erica in Excelsis Deo.

Als hij helder dacht was er maar één gang van zaken echt aannemelijk. Ze was in een auto gesleurd of gelokt en ontvoerd. Ze zag er sexy uit, maar niet rijk. Misschien had de dader zelfs gezien dat ze bij Rex’ oude auto hoorde, het moest dus om een verkrachting begonnen zijn. Dan werd ze nu verkracht. En daarna? Ze kon vermoord worden. Dan werd haar lijk vroeger of later gevonden. Maar ze zou niet zo stom zijn zich te verzetten. De kans was groot dat ze ergens op een afgelegen plek werd achtergelaten, dan zou ze na verloop van tijd het hotel weten te bereiken. Al met al was dat het meest waarschijnlijk. Het was niet eens gezegd dat de vakantie reddeloos was.

Marx' bewering dat de mensheid zichzelf nooit voor raadsels stelt die ze ook niet kan oplossen, wijst er al op dat de oplossing van het revolutionaire probleem reeds in de kiem van het kapitalisme aanwezig is. Daarom moet men liever meewerken aan de uitbouw van het kapitalisme dan pogingen doen, te komen tot een minder geïndustrialiseerde produktie.[...] Van de ene crisis rollend in de andere, zal het verval van het proletariaat steeds sneller toenemen en zal het zich in omvang uitbreiden, tot de universele crisis het kapitalisme zal doen verdwijnen en de geschiedenis, door één laatste en heftige gewelddaad, niet langer geweld zal nodig hebben. Het rijk der toekomst is dan eindelijk aangebroken.

When people resist planning it’s usually because they think they’re going to create a cage for themselves that will inhibit their creativity, but it’s not a cage, it’s a scaffold—something that you build upon, something that gives you a blueprint and a structure that will allow your creativity to flow within it.

Brazilië was een rijk land vol arme mensen.

pool and drink rosé from the local vineyards. This holiday is very much overdue. The rental car bounces over potholes, jerking us from one side to the next, the tyres throwing up powdery white chalk that settles as fine dust over the bonnet of the dark grey vehicle. ‘You’d have thought they might have filled in some of the potholes,’ Lewis moans. ‘It’s not going to be easy to cycle on this.

Please can you call Hugo, the son of our next door neighbours at number 32 on 07987543696.

That’ll be £12.60 for the three buns and £10.20 for the coffees. Total £22.80, please. Apple Pay?

I flinch. I would prefer hatred from my wife because at least that’s a true emotion, and don’t they say that love is just a small step from hate, whereas indifference is the most cutting of all.