Gekwetst Quotes

Als je aan het einde van je leven meer gekwetst bent dan dat je gekwetst hebt, maakt dat je dan een verliezer?

Laat het idee dat je gekwetst kan worden los. Elke verbroken relatie is een stap dichter bij de ware

Op een dag - ik was een jaar of negen - werd het mij allemaal duidelijk. 'Ik had nooit kinderen moeten nemen,' zei mijn vader terwijl hij naar het tafelblad staarde alsof het pas op dat moment tot hem doordrong, en we medelijden met hem moesten hebben. 'Harun, niet waar de kinderen bij zijn,' zei mijn moeder. 'Ze mogen het weten,' zei hij. 'Ze moeten weten dat ik anders ben.' Hij zweeg even en keek toen ineens trots op: 'Ik ben geen klassieke vader, ik ben een communist!' Ik keek hem onbewogen aan. En ik herinner me goed dat ik me niet gekwetst voelde. Voor het eerst voelde ik me niet gekwetst, want ik dacht: je hebt gelijk. Je hebt helemaal gelijk, baba. Dit zegt een vader niet tegen zijn kinderen. En alles daarom al had je geen kinderen moeten nemen. Alleen daarom al had je geen vader mogen worden. Alleen daarom al had je mijn vader niet mogen zijn.

Ik leer, langzaam en niet zonder pijn in mijn hart, het leven te nemen zoals het is, het eerbiedig te aanvaarden, er een feest van te maken, het te koesteren, uit te zaaien en ermee te werken zo lang me de tijd gegund is. Maar in het verloop van de tijd zal er steeds weer nieuwe schade ontstaan die hersteld moet worden, nieuwe wegen en omwegen die bewandeld moeten worden op de roetsjbaan van ons leven en ons gekwetste hart. Zo is het, zo ziet het patroon van mijn leven eruit. Er komt geen diepe filosofie aan te pas en het is ook geen geheim. Het is heel gewoon de weg die je vol vreugde inslaat als je op een kruispunt in je leven staat. Maar in de stofwolken die ik zelf had opgeworpen, heeft het me wel veel tijd gekost om die weg te vinden. Maar goed, zoals Christophe van de perserij al zo kort en bondig opmerkte: 'Het leven kost tijd'.

[D]ié viciousness in my het ek tevore al gesien, bowenal by Ingrid, telkens as ek begin vrees het ons staan nie meer saam nie; die wêreld is te swaar vir 2 wat nie eendragtig is nie. En dan word dit ’n perverse soort toets: O.k., jy hou jou terug; dan sal ek jou wys dat ek so bitter kan wees dat jy nie van my sal durf hou nie (kleinserige selfverdediging): ek sal bitsig & wreed wees; en as jy net die destruktiewe sien dan faal jy; as jy sien hoe dit gebore word uit bang, gekwetste liefde, dan kom ons saam anderkant uit. Perverse sadisme wat heeltemal destruktief word.7

Ik zei dat ze gekwetst was omdat ik had ontdekt dat ze ondanks al haar terughoudendheid, grofheden en beledigingen wel degelijk iets voor me voelde. (...) 'Denk je dat? Dat zul je nog wel merken dat dat niet zo is, knulletje.

Ik waande ons onschendbaar en als iets niet stuk kan, doe je er automatisch een stuk minder voorzichtig mee. Heel normaal, dat is menselijk. Nee, het is niet normaal, maar zo zijn mensen. Het onkwetsbare moet gekwetst worden.

Maar je kunt beter gekwetst worden door de waarheid dan getroost worden door een leugen.

Als ik zonder twijfel zou kunnen leven, wat zou ik dan doen? Als ik aardig zou kunnen zijn zonder dat ik bang was om genaaid te worden? Als ik kon liefhebben zonder dat ik bang was om gekwetst te worden? Als ik de zoete smaak van vandaag kon proeven zonder te bedenken dat ik die smaak morgen zou missen? Als ik niet bang zou zijn voor het verstrijken van de tijd en de mensen die van het toneel verdwijnen? Ja. Wat zou ik dan doen? Om wie zou ik geven? Welk gevecht zou ik voeren? Welke paden zou ik nemen? Welke pleziertjes zou ik mezelf toestaan? Welke innerlijke raadsels zou ik oplossen? Kortom, hoe zou mijn leven er dan uitzien?