Ahmad Shamloo Quotes

راست است که صاحبان دل های حساس نمی میرند...بی هنگام ناپدید میشوند

چراغی در دست چراغی در دلم. زنگار روحم را صیقل می زنم اینه ئی برابر اینه ات می گذارم تا از تو ابدیتی بسازم.

آنکه مي‌گويد دوست‌ات مي‌دارم دل ِ اندُه‌گين ِ شبي‌ست که مهتاب‌اش را مي‌جويد.

میان آفتاب های همیشه زیبائی تو لنگری ست - نگاهت شکست ستمگری ست - و چشمانت با من گفتند که فردا روز دیگری ست

از مهتابی به کوچه خم می شوم و به جای همه محرومان زمین می گریم آه...من حرام شده ام

مرا، مي بايد كه در اين خم راه در انتظاري تاب سوز سايه گاهي به چوب و سنگ برآرم چرا كه سرانجام،اميد ازسفري به ديرانجاميده بازمي آيد به زماني اما اي دريغ كه مرا بامي بر سر نيست نه گليمي به زير پاي از تاب خورشيد تفتيدن را سبويي نيست تاآبش دهم وبر آسودن از خستگي را باليني نه كه بنشانمش مسافرچشم به راهيهاي من بيگاهان از راه بخواهد رسيد اي همه ي اميدها مرا به برآوردن اين بام نيرويي دهيد

دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای می خواند رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد و هر دانه ی برفی .... به اشکی ناریخته می ماند سکوت .... سرشار از سخنان ناگفته است از حرکات ناکرده اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده در این سکوت حقیقت ما نهفته است حقیقت تو و من