“
Maar een land verdampt niet. Een mens ook niet. Twee mensen trouwens nog minder. Die lossen niet zomaar op in het niets zodra ze aan elkaars levens hebben gezeten, vasthangen aan elkaar, aaneengeklit door wat ze gezegd hebben, of beloofd hebben, of door wat ze hebben uitgevreten. Zoiets verdampt niet. Ze hebben geboorte gegeven aan een universum dat ze nooit meer kwijt zullen raken, hoe ver ze ook van elkaar weglopen, of, dat zie je ook wel eens, hoe diep ze ook bij elkaar naar binnen proberen te graven. De dingen die ze samen beleefden zijn gegoten in een onzichtbare mal die nooit verdampen zal.
”
”