O Othello Quotes

O, beware, my lord, of jealousy; It is the green-ey'd monster, which doth mock The meat it feeds on. That cuckold lives in bliss, Who, certain of his fate, loves not his wronger: But O, what damnèd minutes tells he o'er Who dotes, yet doubts, suspects, yet strongly loves!

O God, that men should put an enemy in their mouths to steal away their brains!" - Cassio (Act II, Scene iii)

willow trees, willow trees they remind me of Desdemona I'm so damned literary and at the same time the waters rushing past remind me of nothing

Though in the trade of war I have slain men, Yet do I hold it very stuff o' the conscience To do no contrived murder: I lack iniquity Sometimes to do me service: nine or ten times I had thought to have yerk'd him here under the ribs.

Haply for I am black, And have not those soft parts of conversation That chamberers have; or for I am declined Into the vale of years—yet that’s not much— She’s gone. I am abused, and my relief Must be to loathe her. O curse of marriage, That we can call these delicate creatures ours And not their appetites! I had rather be a toad And live upon the vapor of a dungeon Than keep a corner in the thing I love For others’ uses. Yet ’tis the plague of great ones; Prerogatived are they less than the base. ’Tis destiny unshunnable, like death.

O thou weed, Who art so lovely fair, and smell'st so sweet,

O, gentle lady, do not put me to’t,/ For I am nothing, if not critical.

I hope my noble lord esteems me honest. OTHELLO: Oh, ay, as summer flies are in the shambles, That quicken even with blowing. O thou weed, Who art so lovely fair and smell’st so sweet That the sense aches at thee, would thou hadst ne'er been born! DESDEMONA: Alas, what ignorant sin have I committed? OTHELLO: Was this fair paper, this most goodly book, Made to write “whore” upon?

My particular grief Is of so flood-gate and o'erbearing nature That it engluts and swallows other sorrows, And it is still itself.

O, she was foul!— I scarce did know you, uncle; there lies your niece, Whose breath, indeed, these hands have newly stopp'd: I know this act shows horrible and grim. GRATIANO Poor Desdemona! I am glad thy father's dead: Thy match was mortal to him, and pure grief Shore his old thread in twain: did he live now, This sight would make him do a desperate turn, Yea, curse his better angel from his side, And fall to reprobance. OTHELLO 'Tis pitiful; but yet Iago knows That she with Cassio hath

O wretched fool / That lov’st to make thine honesty a vice! / O monstrous world! Take note, take note, O world: / To be direct and honest is not safe.

O ill-starred wench! Pale as your smock!

A mim quer me parecer que o vento está gritando com a terra.

O my fair warrior!

Must be to loathe her. O curse of marriage, That we can call these delicate creatures ours, And not their appetites!

O, these men, these men! Dost thou in conscience think,-- tell me, Emilia,-- That there be women do abuse their husbands In such gross kind?

O, now, for ever Farewell the tranquil mind! farewell content

Não é nem mesmo o bem-estar geral do povo que ocupa meus pensamentos, pois minha dor particular é de tal maneira torrencial e de natureza tão oprimente que devora e engole outras tristezas... e, no entanto, continua sendo a mesma dor.

Why, masters, have your instruments been in Naples, that they speak i’ the nose thus? FIRST MUSICIAN How, sir, how! CLOWN Are these, I pray you, wind instruments? FIRST MUSICIAN Ay, marry, are they, sir. CLOWN O, thereby hangs a tale. FIRST MUSICIAN Whereby hangs a tale, sir? CLOWN Marry, sir, by many a wind instrument that I know.

And have you mercy too! I never did Offend you in my life; never loved Cassio But with such general warranty of heaven As I might love: I never gave him token. OTHELLO By heaven, I saw my handkerchief in's hand, O perjured woman! thou dost stone my heart, And makes me call what I intend to do A murder, which I thought a sacrifice: I saw the handkerchief.

The Outsider by Stewart Stafford Pierce the veil of the marital bed, And find the droning mosquito of infidelity there, O how the heart and stomach sink, And the fiery fever of rabid fury rises. Dispel the interloper, Turn him out, Run him through, But she is no longer wife in name or vision. The choice of hers already made, Only possible resentment at the unilateral revocation of it, No, let them lie, Leave them be. Think, do no react, Incandescent Man Their hand and natures now revealed, Now shall we salt away their penance, Karma shall be their judge. © Stewart Stafford, 2021. All rights reserved.

Virtù! Sciocchezze! Sta in potere nostro esser così o cosà! Il nostro corpo è il nostro bel giardino, e la volontà nostra il giardiniere: piantare ortiche o seminar lattuga, metter l’issopo ed estirpare il timo, guarnirlo d’erbe d’una sola specie o variegarlo con specie diverse, mantenerlo infruttuoso per pigrizia o concimarlo per farlo fruttare, la facoltà di fare tutto questo e d’agire nell’uno o l’altro modo sta tutta nella nostra volontà. Se la bilancia della nostra vita non avesse su un piatto la ragione da controbilanciar quello dei sensi, il sangue e la bassezza degli istinti ci trarrebbero inevitabilmente alle più scriteriate conclusioni. Ma per fortuna abbiamo la ragione a raffreddarci le bramose voglie, gli impulsi della carne, le libidini; delle quali ciò che tu chiami amore è soltanto un pollone od un germoglio.

Paradoxically, the feminine soul in our culture subsists on dimes, while millions are spent to dramatize her victimized condition. Imagine what would happen if images of the victimized feminine were banned in our culture. We would lose many of our classical dramas Tamberlaine, Othello, St Joan. Opera houses would not resonate with the anguish of La Iraviata, Lucia di Lammermoor, Madam Butterfly, Anne Boleyn. Theaters would not play Tennessee Williams, Eugene O'Neill, Samuel Beckett. Bookshelves would be depleted without Anna Karenina, The Idiot, the poetry of Robert Browning, Sylvia Plath, Anne Sexton. The list is endless. The cruelty of the victimization is veiled by the beauty of the art form in which the images are enshrined. Without those diaphanous veils, we have something quite different -Dallas, Dynasty, Miami Vice and ubiquitous examples of advertising where the feminine is raped by male and female alike. At the bottom of this barrel is pornography.

O, she will sing the savageness out of a bear!

The English letter ‘O’ is similar to zero (0) in appearance. Iago’s [I am Ego = ‘I’ ‘a’m e‘go’] name starts with an egoistic ‘I’ and ends with an ‘O’ or zero. His ‘ego’ and envy lead him towards nothingness or zero! On the other hand, Othello’s name both starts and ends with ‘O’. It may be interpreted as- Othello has started his career from a ‘zero’, becomes successful, Iago’s deception makes him jealous or mad and he ultimately becomes a ‘zero’ by killing Desdemona and himself. However, Othello must not be called a ‘murderer’ because Iago has used Othello as a weapon to murder Desdemona and also led Othello towards death!

Othello'nun kötülük bilmeyen, çocuk gibi saf bir ruhu vardı; saftı ama, ihanete dayanamıyordu; bağışlayamıyor değil, dayanamıyordu. Gerçek kıskanç ise bambaşkadır; onun nelere katlanıp sineye çekeceği ve bağışlayabileceği güç kestirilir. Herkesten çabuk bağışlayan kıskanç kimseler ve kadınlar iyi bilir bunu... Bir kıskanç (tabii kıyameti kopardıktan sonra) aşağı yukarı kanıtlanmış bir ihaneti -mesela gözüyle gördüğü kucaklaşma ya da öpüşmeleri- bağışlayabilir, elinden gelir bu. Yeter ki o sırada bu ihanetin "son defa" olduğuna, rakibinin hemen o anda dünyanın öbür ucuna gideceğine ya da kendisinin sevgilisini korkunç rakibin ulaşamayacağı bir yere kaçıracağına inanabilsin. Şüphesiz, barışma bir saatten fazla sürecek değildir, çünkü rakibi gerçekten o anda yok olsa bile ertesi gün yenisini icat eder, sevgilisini ondan kıskanmaya başlar. Oysa sürekli denetleme ve gözetlemeyle hangi aşk yürütülebilir?

Othello’nun kötülük bilmeyen, çocuk gibi saf bir ruhu vardı; saftı ama, ihanete dayanamıyordu; bağışlayamıyor değil, dayanamıyordu. Gerçek kıskanç ise bambaşkadır; onun nelere katlanıp sineye çekeceği ve bağışlayabileceği güç kestirilir. Herkesten çabuk bağışlayan kıskanç kimseler ve kadınlar iyi bilir bunu... Bir kıskanç (tabii kıyameti kopardıktan sonra) aşağı yukarı kanıtlanmış bir ihaneti —mesela, gözüyle gördüğü kucaklaşma ya da öpüşmeleri— bağışlayabilir, elinden gelir bu. Yeter ki o sırada bu ihanetin “son defa” olduğuna, rakibinin hemen o anda dünyanın öbür ucuna gideceğine ya da kendisinin sevgilisini korkunç rakibin ulaşamayacağı bir yere kaçıracağına inanabilsin. Şüphesiz, barışma bir saatten fazla sürecek değildir, çünkü rakibi gerçekten o anda yok olsa bile ertesi gün yerine yenisini icat eder, sevgilisini ondan kıskanmaya başlar. Oysa sürekli denetleme ve gözetlemeyle hangi aşk yürütülebilir?

Othello’nun kötülük bilmeyen, çocuk gibi saf bir ruhu vardı; saftı ama, ihanete dayanamıyordu; bağışlayamıyor değil, dayanamıyordu. Gerçek kıskanç ise bambaşkadır; onun nelere katlanıp sineye çekeceği ve bağışlayabileceği güç kestirilir. Herkesten çabuk bağışlayan kıskanç kimseler ve kadınlar iyi bilir bunu... Bir kıskanç (tabii kıyameti kopardıktan sonra) aşağı yukarı kanıtlanmış bir ihaneti —mesela, gözüyle gördüğü kucaklaşma ya da öpüşmeleri— bağışlayabilir, elinden gelir bu. Yeter ki o sırada bu ihanetin “son defa” olduğuna, rakibinin hemen o anda dünyanın öbür ucuna gideceğine ya da kendisinin sevgilisini korkunç rakibin ulaşamayacağı bir yere kaçıracağına inanabilsin. Şüphesiz, barışma bir saatten fazla sürecek değildir, çünkü rakibi gerçekten o anda yok olsa bile ertesi gün yerine yenisini icat eder, sevgilisini ondan kıskanmaya başlar. Oysa sürekli denetleme ve gözetlemeyle hangi aşk yürütülebilir?