Umi Quotes

Um...is that thing tame?" Frank said. The horse whinnied angrily. "I don't think so," Percy guessed. "He just said, 'I will trample you to death, silly Chinese Canadian baby man'.

No, let’s make this interesting. If I win, we have sex backstage tonight. If you win, we have sex backstage tonight.” I wanted to laugh again, but the way he said sex froze my brain for a second. “Um…I don’t think you understand how betting works.” Moving in close to me, he breathed his response into my ear while he rested his hand on my stomach. “Don’t I?

白鳥は 哀しからずや 空の青 海のあをにも 染まずただよふ Shiratori wa kanashikarazu ya Sora no ao umi no ao ni mo somazu tadayou Does not a white bird Feel within her heart forlorn? The blue of the sky The blue of the sea. Neither Stains her, between them she floats.

Umi told me to wear a gray suit because optics But that gray didn’t make me any less black

Everyone has their reasons to keep power. Just as you hold on to yours for your illegitimate searches with stolen stones," Umi explains. “At least I can search,” Ruem says calmly. “You, on the other hand, took an oath to linger in the labyrinth.

Fine. We are the Knights and Rulers of the world,” she says. “You win this verbal war. Can we move on?

Names are precious gifts, you know...

David Lipsky: Why aren't you married at thirty-four? David Foster Wallace: You first. David Lipsky: Um-I think it's hard to fill that role...to cast it and to fill it when you know it's for thirty or forty years...someone who, whatever mental landscape you're in, they're going to be in it too, you need someone who'll fit any landscape you can imagine.

You want to go to the movies tomorrow night?” he asked, and Posey was so shocked she actually choked. “What?” she managed. “The movies? Tomorrow?” “Um…I, uh…um…what movie?” He narrowed his eyes just a little, and Posey’s nether parts gave a long, happy squeeze. Get his clothes off, those parts advised. We’re lonely.

Um…I am the ghoooooost of your dauuuuuuuughter! My spirit haunts the earthly realm! I shall never be at peace…unless I have these jeans. Don’t ask questions! Toodle-oooooooooooo.

Are you done hating yourself?” “Um…I, uh…yeah. A little bit anyway.” “Good. So quit deciding things are impossible. There’s nothing wrong with you at all.

Percy and Frank stumbled backwards. ‘Um … is that thing tame?’ Frank said. The horse whinnied angrily. ‘I don’t think so,’ Percy guessed. ‘He just said, “I will trample you to death, silly Chinese Canadian baby man.”’ ‘You speak horse?’ Hazel asked. ‘“Baby man”?’ Frank spluttered. ‘Speaking to horses is a Poseidon thing,’ Percy said. ‘Uh, I mean a Neptune thing.

Ale z tego niedoszłego starcia pozostanie mu już, aż do końca chyba, rosnące przeświadczenie, że cnota ma szpony i umie mordować, że świat moralny i duchowy podlega powszechnemu prawu okrucieństwa.

Processed It's like I'm meat or wheat Made into a burger or deli slices Made into pasta or bread Processed Not the boy I was before the machine Before the braking down and pulling apart Before the adding and taking away I was made for easy, fast consumption Like food chains in the hood Umi said don't go there That you are what you eat Those jails that system has swallowed me whole

Umi didn’t know that I had cut school to visit the art museum downtown I had cut school to sit in the park on a bench with my sketch pad drawing trees and leaves and sky and birds just to get my skills up just to understand the rules of line and texture and shading and black and white Just so I can break those rules And I didn’t need Ms. Rinaldi to tell me that I wasn’t advanced or I didn’t have history

B4 U,my life ws lyk a moonless night.Very dark, but der wer stars,points of light & reason.And den you shot across my sky like a meteor.Suddenly everythng ws on fire;ter ws brilliancy,der ws beauty.Wen u wer gone,wen d meteor had fallen over d horizon,everythng went black.Nothing had changed,but my eyes wer blinded by d light I cudn’t c d stars anymore & ter was no more reason, for anything.

I To nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewa Młodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni, Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa, Skoki łososi, w morzach ławice makreli, Całe lato wysławiać będą chóry ziemi Wszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera. Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objęty O intelekt i trwałe jego monumenty. II Nędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcej Niż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba, Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce, A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa. Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie, W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa. Dlatego ja morzami żeglując przybyłem Do świętego miasta Bizancjum. III O mędrcy gorejący w świętym boskim ogniu Jak na mozaice u ścian pełnych złota, Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł, Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa. Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda, I kiedy zwierzę z nim spętane kona, Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wami W wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami. IV A kiedy za natury krainą już będę, Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę. Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędę Wplatających w emalię liść i złotą korę, Ażeby senny cesarz budził się ze dworem, Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie, Żeby śpiewała panom i damom Bizancjum O tym, co już minęło, czy mija, czy minie.

Um....I love your accent, and your cock is magnificent, and if you don't put it in me soon I will cry and it'll ruin my makeup and it'll be all your fault, so please fuck me now, right now, this second, or I swear to God I will forget I'm the submissive in this relationship.

Black Mona Lisa My umi's face is the most beautiful in the world Skin like sleeping in on snow days beneath thick blankets black Smile like an eighty-degree summer day in April bright Eyes like long subway rides looking out windows watching nothing and everything go by in the dark and letting my thoughts swim deep

Elizabeth, my dear, yes, I slept, ahh…quite well, and, um…I hope you did too?” Elizabeth dropped the spoon she had just lifted. Did he say my name? My dear? I obviously misheard him.

Um…is that thing tame?” Frank said. The horse whinnied angrily. “I don’t think so,” Percy guessed. “He just said, ‘I will trample you to death, silly Chinese Canadian baby man.’” “You speak horse?” Hazel asked. “‘Baby man’?” Frank spluttered.

The Mesmesrizer turns around, facing the woman and glancing at her uniform with golden lines that run along her curves. She must love her uniform—majestic and powerful. He can smell its colors and the fabric: 100% solid, no hologram, no color-changing particles, but not natural enough. He can still smell that 5% polyester with 15% nylon. “Please, Vellariya,” he says, gesturing with his hand as if offering the floor to the performer, also ignoring that he is still naked after the shower.

Nie­wie­lu jest po­śród nas ta­kich, któ­rzy otrzą­sa­li się o świ­cie czy to po jed­nej z tych bez­sen­nych nocy, kiedy nie­omal ma­rzy­my o śmier­ci, czy też po nocy peł­nej hor­ro­rów i upior­nych ra­do­ści, kiedy przez kom­na­ty umy­słu prze­cią­ga­ły zjawy strasz­liw­sze niż sama rze­czy­wi­stość.

Czy na przykład mówi kto kiedy, że jakiś mężczyzna "umie postępować z żoną"? Nie. Bo kobieta jest kimś, z kim można się dogadać, na kogo można liczyć, komu można zaufać. Ale mówi się powszechnie: "ona umie postępować z mężem". Albo: "ona nie umie postępować z mężem". Wiadomo jest, że stara Ziembiewiczowa umie, a Łucja Posztraska nie. Cóż to znaczy? To znaczy, że to są jakieś istoty, z którymi nie ma zwykłego stosunku człowieka do człowieka, istoty wrogie, nieobliczalne, pełne dzikich instynktów, tajemnicze i kłamliwe. Trzeba je za wszelką cenę odgadnąć, trzeba się przeciw nim zbroić, życie z nimi wciąż grozi niebezpieczeństwem i zgubą. Nic nie jest niewątpliwe, nic nie jest pewne - a za to możliwe jest wszystko

The first book he gave me was “The Autobiography of Malcolm X” And I thought he was trying to tell me something because Malcolm was Muslim Malcolm was a thug Malcolm was in jail Malcolm was all about the people Malcolm went to Mecca Malcom said some shit Malcolm was shot dead The only book I gave Clyde was “The Rose That Grew from Concrete” I was definitely trying to tell him something because Tupac was a poet Tupac was a thug Tupac went to jail Tupac was all about the people Tupac went everywhere Tupac said some shit Tupac was shot dead Clyde didn’t know that Umi made me read all about Malcolm in eighth grade Clyde didn’t know that I read about Martin Luther King and Nelson Mandela, too Clyde didn’t know that I’d read big books and watched documentaries on my own Clyde didn’t know that I’d reread that book in five days because after two months He asked me if I was done And by that point I had gotten through twelve books To take my mind off things for a little while, I said

Są tacy ludzie. Obdarzeni wielkim talentem, który roztrwaniają, niezdolni do wysiłku, żeby talent usystematyzować. Poznałam kilka takich osób. Najpierw myśli się: "To naprawdę coś!". Na przykład niektóre dzieci potrafią zagrać bardzo trudny utwór, tylko raz spojrzawszy na nuty. I zagrać zupełnie dobrze. Słuchaczom odbiera mowę z podziwu. Ja bym czegoś takiego nie potrafiła. Ale na tym koniec. Nie robią postępów. Dlaczego nie robią? Bo się nie starają. Bo nikt im nie wpoił nawyku systematycznego ćwiczenia. Są rozpieszczone. Mają talent, więc od dzieciństwa wszyscy je wychwalali. Nawet nie starając się, nieźle sobie radziły, toteż wszelkie staranie wydaje się głupie. Utwór, którego opanowanie zabiera innym dzieciom trzy tygodnie, im nie zajmuje nawet połowy tego czasu, więc nauczyciel też zakłada, że dziecko już umie, i przechodzi do następnego utworu. Ten następny też zajmuje tylko połowę tego czasu, co innym dzieciom. I do kolejnego. I tak nie wiedząc, co znaczy systematyczne ćwiczenie tracą pewne cechy potrzebne do budowania charakteru.

We’ve got the guest room all set up.” He gives me a fond look before saying, “Lara Jean put in a new pair of slippers and a robe for you, Ravi.” Before Ravi can reply, Margot says, “Oh, that’s so nice. But actually, I think Ravi’s just going to stay with me in my room.” It’s as if Margot has dropped a stink bomb in the middle of our living room. Kitty and I are looking at each other with huge OMG eyes; Daddy just looks stunned and at a complete loss for words. When I made up the guest room for Ravi, folded a set of towels for him on the side of the bed, and put out the robe and slippers, it never occurred to me that he’d be staying in Margot’s room. Clearly, the thought never occurred to Daddy either. Daddy’s face is growing redder by the second. “Oh, um…I don’t know if…” Margot purses her lips nervously as she waits for Daddy to finish his sentence. We’re all waiting, but he can’t seem to figure out what to say next. His eyes dart over to Ms. Rothschild for help, and she puts her hand on the small of his back in support. Poor Ravi looks supremely uncomfortable. My first thought was that he was a Ravenclaw like Margot; now I’m thinking he’s a Hufflepuff like me. In a soft voice he says, “I truly don’t mind staying in the guest room. I’d hate to make things awkward.” Daddy starts to answer him, but Margot gets there first. “No, it’s totally fine,” she assures Ravi. “Let’s go get the rest of our stuff out of the car.” The second they leave, Kitty and I turn to each other. At the same time we say, “Oh my God.

UNREQUITED LOVE: Look, you see me, a lonely girl having a drink. What do you do? LOST: Avoid eye contact at all costs? UNREQUITED LOVE: Oh come on, don’t you ever randomly flirt and find yourself falling in love with attractive young women? LOST: I’ve forgotten how. UNREQUITED LOVE: How peculiar. LOST: (Struggles, trying to find the right words.) No…I mean I did once, but I’ve forgotten most things about love I guess. It just comes with the territory of losing your heart. UNREQUITED LOVE: Wait. (Beat.) You lost your heart? LOST: Yeah um...I lost my heart about a year ago. Filed a police report and everything, but they haven’t had any luck finding it. UNREQUITED LOVE: But without a heart, how can you- LOST: Love? I can’t. UNREQUITED LOVE: Can you remember what love feels like? LOST: (Shrugs.) Vaguely, but for the most part I don’t remember much about it. Like when couples hold hands, I don’t understand why they do that. UNREQUITED LOVE: Must make for some lonely nights.

Can dragons fly?" The apparent change of subject didn't seem to startle the Mage. "No. Not at all. They do not have wings, ... "If you want a flying spell creature, you need a Roc." "A what?" "A Roc. It is a giant bird," Alain explained. Mari shook her head. "A giant bird. I'm crazy to be listening to this, you know that?" "I have thought…” He fumbled for words, for a moment looking just like any other seventeen-year-old young man. Was that actually embarrassment showing? “You might…be interested…someday….in flying…on a Roc. I mean…with me.” 
“Are you asking me on a date?” Mari tried desperately not to laugh at his discomfort. “A date on a giant bird?”
“Um…I do not know…just something to do…together. That is not dangerous,” Alain added hastily. 
“Doing something together, that isn’t dangerous?” Mari asked. “That would be a change of pace for us, wouldn’t it? … "Have you ever gone…flying…with a girl before?” 
Was he blushing? Just the faintest hint of it, but—stars above. She had made a Mage blush. 
“No,” Alain said.

So, um...I don't really know what to say right now." I let out an embarrassed laugh. The expression on Max's face melts from flustered to amused. And then he stands up, steps closer to me, cups his hand over my cheek, and presses a feathery kiss to my lips. "I don't either, honestly," he says. "That was kind of..." "Unexpected." He nods once. "And fucking amazing." "And hot." "Definitely hot." I nuzzle into his hand slightly, which earns me a sexy smile. "Can I still come in for my coffee order tomorrow?" he asks. "Of course." "And maybe after you close down the bakery you can stop by and we can get up to more fucking amazing and hot stuff?" I'm full-on beaming. This definitely isn't what I had in mind when I was psyching myself out to ask Max out on a date, it's a million times better. And I'm down to see where it goes. "I'd really, really like that." I start to turn to leave, but then Max grabs me gently by the hand, pulls me back to him, then levels me with a kiss so hot, my panties are soaked all the way through. I stay standing in that spot, my head spinning, as I struggle to find my bearings. "See you tomorrow, Joelle.

You haven’t said what happened with you and Kavinsky that night after I left.” “Oh. We broke up.” “You broke up,” he repeats, his face blank. That’s when I notice Kitty lurking in the doorway like a little spy. “What do you want, Kitty?” “Um…is there any red pepper hummus left?” she asks. “I don’t know--go check.” John is wide-eyed. “This is your little sister?” To Kitty he says, “The last time I saw you, you were still a little kid.” “Yeah, I grew up,” she says, not even a little bit nicely. I throw her a look. “Be polite to our guest.” Kitty turns on her heels and runs upstairs. “Sorry about my sister. She’s really close with Peter and she gets crazy ideas…” “Crazy ideas?” John repeats. I could slap myself. “Yeah, I mean, she thinks that something’s going on with us. But obviously there isn’t, and you don’t, like, like me like that, so, yeah, it’s crazy.” Like, why do I speak? Why did God give me a mouth if I’m just going to say dumb stuff with it? It’s so quiet I open my mouth to say more dumb stuff, but then he says, “Well…it’s not that crazy.” “Right! I mean, I didn’t mean crazy--” My mouth snaps shut, and I stare straight ahead.

PROVERBS 2  u My son,  v if you receive my words         and treasure up my commandments with you, 2    making your ear attentive to wisdom         and inclining your heart to understanding; 3    yes, if you call out for insight         and raise your voice  w for understanding, 4    if you seek it like  x silver         and search for it as for  y hidden treasures, 5    then  z you will understand the fear of the LORD         and find the knowledge of God. 6    For  a the LORD gives wisdom;         from his mouth come knowledge and understanding; 7    he stores up sound wisdom for the upright;         he is  b a shield to those who  c walk in integrity, 8    guarding the paths of justice         and  d watching over the way of his  e saints. 9     f Then you will understand  g righteousness and justice         and equity, every good path; 10    for wisdom will come into your heart,         and knowledge will be pleasant to your soul; 11     h discretion will  i watch over you,         understanding will guard you, 12    delivering you from the way of evil,         from men of perverted speech, 13    who forsake the paths of uprightness         to  j walk in the ways of darkness, 14    who  k rejoice in doing evil         and  l delight in the perverseness of evil, 15    men whose  m paths are crooked,          n and who are  o devious in their ways.

I glance up and nearly squeal in shock as the same hunky mechanic stares down at me. How did he see me back here? This spot is super secluded, and no one ever sits here. “Can I help you?” I ask, pulling my earbuds out and taking in the broad width of his shoulders. Today, Mr. Book Boyfriend is wearing blue jeans and a black, fitted Tire Depot T-shirt. He’s much cleaner than he was yesterday in his dirty coveralls that made me reconsider the profession of my current book hero. “You’re back,” he states knowingly, his stunning blue eyes drinking in my yoga pants, T-shirt, and a baseball cap. “I, um…had an issue with one of my tires. The guys are fixing it.” “Which guys?” he asks, crossing his tan, sculpted arms over his chest. I have to crane my neck back completely to even reach his face he’s so tall. “I’m not really sure.” “Okay, well, which car?” he inquires, running a hand through his trim black hair. Damn, he’s really got that tall, dark, and handsome thing down to a T. He looks almost Mediterranean. Le swoon! I swallow slowly. “Um…I drive a Cadillac SRX.” “A Cadillac?” He barks out a small laugh. “Isn’t that kind of an old lady car?” My brows furrow. “It’s not an old lady car. It’s a luxury SUV. It’s wonderful. I have heating and cooling seats.” “Well, if you have that kind of money to spend on a vehicle, you should look at a Lexus or a BMW. Much more sexy feel to the body. You’d look pretty damn hot driving a Lexus LX.” “Maybe I’m not trying to look hot. Maybe I like looking like an old lady.” That was a really unhot thing to say, but Book Boyfriend booms with laughter and squats down next to me.

51  wHave mercy on me, [1] O God, according to your steadfast love; according to your  xabundant mercy yblot out my transgressions. 2  zWash me thoroughly from my iniquity, and  acleanse me from my sin! 3  bFor I know my transgressions, and my sin is ever before me. 4  cAgainst you, you only, have I sinned and done what is evil  din your sight, eso that you may be justified in your words and blameless in your judgment. 5 Behold,  fI was brought forth in iniquity, and in sin did my mother conceive me. 6 Behold, you delight in truth in  gthe inward being, and you teach me wisdom in the secret heart. 7 Purge me  hwith hyssop, and I shall be clean; zwash me, and I shall be  iwhiter than snow. 8 Let me hear joy and gladness; jlet the bones  kthat you have broken rejoice. 9  lHide your face from my sins, and  yblot out all my iniquities. 10  mCreate in me a  nclean heart, O God, and  orenew a right [2] spirit within me. 11  pCast me not away from your presence, and take not  qyour Holy Spirit from me. 12 Restore to me the joy of your salvation, and uphold me with a willing spirit. 13 Then I will teach transgressors your ways, and sinners will  rreturn to you. 14 Deliver me from  sbloodguiltiness, O God, O  tGod of my salvation, and  umy tongue will sing aloud of your  vrighteousness. 15 O Lord, open my lips, and my mouth will declare your praise. 16  wFor you will not delight in sacrifice, or I would give it; you will not be pleased with a burnt offering. 17 The sacrifices of God are  xa broken spirit; a broken and contrite heart, O God, you will not despise. 18  yDo good to Zion in your good pleasure; zbuild up the walls of Jerusalem; 19 then will you delight in  aright sacrifices, in burnt offerings and  bwhole burnt offerings; then bulls will be offered on your altar.

When I swung open the door, there he was: Marlboro Man, wearing Wranglers and a crisp white shirt and boots. And a sweet, heart-melting smile. What are you doing here? I thought. You’re supposed to be in the shower. You’re supposed to be with the sex kitten. “Hey,” he said, wasting no time in stepping through the door and winding his arms around my waist. My arms couldn’t help but drape over his strong shoulders; my lips couldn’t help but find his. He felt soft, warm, safe…and our first kiss turned into a third, and a sixth, and a seventh. It was the same kiss as the night before, when the phone call alerting him to the fire had come. My eyes remained tightly closed as I savored every second, trying to reconcile the present with the horror movie I’d imagined just moments earlier. I had no idea what was going on. At that point, I didn’t even care. “Ummmmm!!! I’m t-t-t-ttellin’!” Mike teased from the top of the stairs, just before running down and embracing Marlboro Man in a bear hug. “Hi, Mike,” Marlboro Man said, politely patting him on the back. “Mike?” I said, smiling and blinking my eyes. “Will you excuse us for a couple of minutes?” Mike obliged, giggling and oooo-ing as he walked toward the kitchen. Marlboro Man picked me up and brought my eyes to the level of his. Smiling, he said, “I’ve been trying to call you this afternoon.” “You have?” I said. I hadn’t even heard the phone ring. “I, um…I sort of took a nine-hour nap.” Marlboro Man chuckled. Oh, that chuckle. I needed it badly that night. He set my feet back down on the floor. “So…,” he teased. “You still cranky?” “Nope,” I finally answered, smiling. So, who is that woman in your house? So…what did you do all day? “Did you ever get any sleep?” So, who is that woman in your house? “Well,” he began. “I had to help Tim with something this morning, then I crashed on the couch for a few hours…it felt pretty good.” Who was the woman? What’s her name? What’s her cup size? He continued. “I would’ve slept all day, but Katie and her family showed up in the middle of my nap,” he said. “I forgot they were staying at my house tonight.” Katie. His cousin Katie. The one with the two young kids, who had probably just gone to bed when I’d called earlier. “Oh…really?” I said, my chest relaxing with a long, quiet exhale. “Yeah…but it’s a little crowded over there,” he said. “I thought I’d come over here and take you to a movie.” I smiled, stroking his back with my hand. “A movie sounds perfect.” The busty, bronze mystery girl slowly faded into oblivion. Mike came barreling out of the kitchen, where he’d been listening to every word. “Hey--if you guys are goin’ to the movie, c-c-c-can you drive me to the mall?” he yelled. “Sure, Mike,” Marlboro Man said. “We’ll drive you to the mall. It’ll cost you ten bucks, though.” And as the three of us made our way outside to Marlboro Man’s diesel pickup, I had to bite my lip to keep myself from articulating the only seven words in the English language that were in my vocabulary at that moment: God help me--I love that man.

Mag to ten, kto poznał tajniki natury i umie postępować według jej reguł, by osiągnąć pewien cel. Zna się na gwiazdach, na minerałach, na roślinach, rozpoznaje trujące i lecznicze właściwości pokarmów. Wie, jak przeprowadzić destylację, jak zabarwić szkło za pomocą metalu, jak pisać pismem nierozpoznawalnym dla innych i jak poprawić kobiecą urodę. Wniknął bowiem we właściwości rzeczy, w ich wzajemne sympatie i antypatie. Jest on zdecydowanie kim innym niż czarownik, szukający pomocników w siłach demonicznych, czy zwykły sztukmistrz. To znawca natury, ale i filozof, matematyk, astrolog oraz lekarz. Tak przedstawił go Giambattista della Porta w słynnej Magia naturalis, opublikowanej po raz pierwszy w roku

kapitalizm odbiera nam wolność. Czyni z nas niewolników kupowania, posiadania i konsumowania, którzy zapominają, że trzeba mieć czas na przyjaźń, miłość, samorealizację, hobby. To wolność praktyczna, sprowadzona ze świata idei na ziemię. Jeśli umie się z niej korzystać, można chodząc po ziemi, równocześnie dosięgnąć nieba.

i co innego. Coś, dla czego można żyć. Mężczyzna nie umie żyć dla miłości. Ale umie żyć dla człowieka

Złudzeniami można żyć dość długo i być dość szczęśliwym. Może to nawet jedyny sposób, żeby być szczęśliwym. To znaczy, kiedy się jest Polakiem i nie umie się nic prócz zakładania dynamitu pięćset stóp pod ziemią.

Starting from this day, I will create a chance of happiness that doesn't depend on perfect conditions. My options may not be infinite, but my possibilities are endless." -Bliss Aston

Make Theory Talk is an art which is rare in the world.

What?” I said to her. She shook her head. Her ponytail flopped to one side, then back. “Nothing,” she said. “I just …” She bit her lip and frowned. “Where did you go just now?” “Oh,” I said, and I could feel a hot flush mounting into my cheeks. “I, uh, it’s hard to explain.” Deborah snickered, which I thought was extremely unkind. “Try,” she said. “I want to hear it, too.” “Well, uh,” I said, which was not up to my usual stellar standards of wit. “I, um … I try to imagine it, you know. What the killer was thinking, and feeling.” Jackie was still staring, still frowning. She hadn’t even blinked. “Uh-huh,” she said. “Um,” I said, still wallowing in uninspired monosyllables. “So, you know. I work backward from what we can see. Using what I know. I mean,” I added quickly, “what I know from research, and, uh, studying these things. In books, and …” “Work backward,” Jackie said. “What does that mean?

Czyny bohaterskie najłatwiej przychodzą idiocie, bo nie umie on ogarnąć rozmiarów grożącego mu niebezpieczeństwa.

Szefowie firmy chwalą się kreowaniem miejsc pracy, jakby automatycznie mieli się stać przez to dobroczyńcami ludzkości - albo przynajmniej tego fragmentu ludzkości, który obrabia ich pola. Znów jest to stosowanie różnych miar. Jeśli dają ludziom pracę, to dlatego że będą umieli zatrzymać dla siebie istotną część wartości, która dzięki tej pracy zostanie wytworzona. Jeśli zatrudniają tamtejszych mieszkańców, to dlatego że mogą zapłacić im nieskończenie mniej, niż musieliby płacić w swoich krajach. Uważają jednak - i nie są w tym mniemaniu odosobnieni - że robotnicy powinni być im wdzięczni za wyzysk.

(Matt. 22:39).

Ani uczeni, ani fantaści nie umieli jak należy przewidywać przyszłości. Do 2034 roku człowiek już dawno powinien był zapanować jeśli nie nad połową Galaktyki, to przynajmniej Układu Słonecznego. Lecz zarówno fantaści, jak i uczeni wychodzili z założenia, że ludzkość jest racjonalna i konsekwentna. Tak jakby nie składała się z kilku miliardów leniwych, lekkomyślnych, targanych emocjami jednostek, a była jakimś ulem obdarzonym zbiorowym umysłem i jedną wolą. Tak jakby biorąc się za zdobywanie kosmosu miała zamiar zająć się nim na poważnie, a nie rezygnować w pół drogi, kiedy nowa zabawka się znudziła, i przerzucić się na elektronikę, a z elektroniki na biotechnologię, w niczym w końcu nie osiągnąwszy zbyt imponujących rezultatów. Może oprócz fizyki jądrowej.

Za każdym razem, gdy przejeżdżały tą drogą, Susana miała wrażenie, że to miejsce jest otoczone magią. Choć sama nie wierzyła w magię i inne opowieści o energiach, czuła wyjątkowość tego zakątka. Trochę dalej, tam, gdzie kończyła się plantacja, droga znowu robiła się szeroka, a góry ustępowały miejsca przestrzeni. Być może kiedyś był tu strumień, który miał swoje ujście w oceanie, tworząc szeroką, piaszczystą plażę. A może była to zasługa ludzkich rąk, tych samych, które kiedyś wydobywały tu twardy kamień pod budowę lokalnych dróg. Zostały po nich ciężkie, pordzewiałe maszyny, straszące nieopodal drogi. Tyle fascynujących widoków na zaledwie dziesięciu kilometrach, pomyślała Susana. Teraz, kiedy Laura pochłonięta była rozmową z Erykiem, mogła wreszcie podziwiać okolice. Jej wzrok przestał prześlizgiwać się po tym, co ją otaczało. Zobaczyła życie wokół siebie, potęgę natury i silną wolę człowieka, który chciał jej wydrzeć coś dla siebie. Ona nie umiała tak wydzierać z życia. Nie wiedziała nawet, czy umie w pełni być. Jak Eryk, jak Laura, całkowicie zanurzeni w rzeczywistości. Susana zawsze była trochę jakby z głową pod powierzchnią.

Gdzie chaos jest architektem, tam budowlą może być tylko wieża Babel. A oprócz tego ta tak zwana wolność - cóż to za tyrania! Ja chcę się bawić, a nie rządzić. Głosowanie mnie nudzi, chcę tańczyć! Władca, co sam się wszystkim zajmuje, toż to opatrzność prawdziwa! Jakże wielkoduszny jest król, skoro chce dla nas zadawać sobie tyle trudu! No, i został do tego stworzony, wychowany, wie, co to jest. Są to jego sprawy. Pokój, wojna, prawodawstwo, finanse - a cóż to obchodzi narody? Niewątpliwie, naród musi płacić, niewątpliwie, naród musi służyć i bić się, ale to powinno mu wystarczyć chyba! Ma on swoją cząstkę w polityce, z niego to przecież biorą się dwie siły w państwie: armia i skarb. Być płatnikiem podatków i żołnierzem, czyż to nie dosyć? Czegóż mu trzeba więcej? Jest on zbrojnym ramieniem władcy i dostawcą do jego skarbca. Wspaniała to rola. Ktoś rządzi za naród i dla narodu, słuszne jest więc, żeby mu naród płacił za tę przysługę. Podatki i lista cywilna to zapłata, na którą zarobili sobie książęta, a którą uiszczają im narody. Naród daje swoją krew i swoje pieniądze i jest rządzony w zamian za to. Rządzić się samemu - cóż za pomysł obłąkany! Narodowi potrzeba przewodnika. Lud jest ślepy, bo jest ciemny. A każdy ślepiec musi mieć swojego psa. Tylko, że wobec ludu to lew, król, godzi się pełnić tę psie funkcje. Jak wielką jest dobroć jego! Ale dlaczego lud jest ciemny? Dlatego, że trzeba, aby takim był. Niewiedza to stróż cnoty. Gdzie nie ma widoków, tam nie ma i ambicji; człowiek ciemny żyje pośród dobroczynnej nocy i niczego nie pragnie, ponieważ niczego nie umie zobaczyć. I jest niewinny dzięki temu. Kto czyta, ten my myśli, kto myśli, ten rozumuje. Nie rozumować - na tym polega obowiązek człowieka, na tym polega również i jego szczęście. Oto prawdy, którym zaprzeczyć niesposób. Opiera się na nich porządek społeczny.

C'était étrange. Davantage que la personne elle-même, c'était une chose fabriquée par cette personne qui donnait le sentiment de saisir d'elle quelque chose d'essentiel.

- Nikt mi nigdy nie powiedział, że jestem ważny, że jestem potrzebny. Nikt mnie nigdy nie pochwalił, nie pogłaskał po głowie, mówiąc: dobra robota, chłopcze. Dopiero dziś czasem ktoś mu to mówi. Tak normalnie podczas polowania, przejażdżki skuterami śnieżnymi po Wielkiej Ziemi albo kiedy Toby sędziuje na turnieju siatkarskim: "No, chłopie, dobra robota!". Toby nie potrafi tego przyjąć. Instynktownie odpowiada wtedy od razu: "A weź się pierdol!". Nie wie, jak przyjmować komplementy. Wytrzymywał bicie, a nie umie wytrzymać, gdy ktoś go pochwali. Nie ma pojęcia, co z tym zrobić. Więc jest, jak jest. Ktoś mówi mu coś dobrego, a on irytuje się i krzyczy: "Fuck you, głupku jeden! To jakieś pierdolenie. Nie kłam, nie jestem taki!". - Nie wiem, co to znaczy, jak cię akceptują. Jak nie chcą zrobić ci krzywdy. Można powiedzieć, że ja zbytnio nie nawykłem do dobra.

I, um…I will always want to know you, Kurt Dandridge. We might become best friends who talk all the time, or we might drift apart and only check in with each other occasionally, but if I’m breathing, I’ll still want to know you.

Wciąż go słyszę. Przez całe lata można słyszeć melodię, którą ktoś nam grał dawno temu, tak jak nikt już dziś zagrać nie umie.

POETA Marzy pani o kochaniu — co tam pani serce czyje. MARYNA Może pańskie serce zatem ——? POETA Umie pani strzelać batem ——?

Ludzie zawsze umieli zabijać lepiej niż każde inne żywe stworzenie.

Men on the battlefield have witnessed less malice,” he countered, his tone one of awe. “You turned her feral with a word. What did you say?” A fresh wave of embarrassment flooded her cheeks. “I um…I may have said something rather crude. She took offense…” “I am quite literally on the edge of my seat,” he said with a grin, leaning forward.

Did we step into some lame video game or what?

[...]im bardziej oddalasz się od sklepu i rodziny, tym stajesz się milszy, ustępliwszy, uprzejmiejszy, bardziej uważający, sympatyczniejszy (mam tu na myśli: również zewnętrznie), tak właśnie, jak, na przykład, samowładca, który gdy jest poza granicami swego kraju, nie ma powodu wciąż być tyranem i umie łaskawie obcować z ludźmi najniższego stanu.

«Winston, come fa un uomo a esercitare il potere su un altro uomo?». Winston rifletté. «Facendolo soffrire» rispose. «Bravo, facendolo soffrire. Non è sufficiente che ci obbedisca. Se non soffre, come facciamo a essere certi che non obbedisca alla nostra volontà ma alla sua? Potere vuol dire infliggere dolore e umiliazione. Potere vuol dire ridurre la mente altrui in pezzi che poi rimetteremo insieme nella for- ma che più ci parrà opportuna. Cominci a intravedere, adesso, il mondo che stiamo costruendo? È esattamente l'opposto di quelle stupide utopie edonistiche immaginate dai riformatori del passato. Un mondo fatto di paura e tradimento, di tormento, un mondo nel quale si calpesta e si viene calpestati, un mondo che nel perfezionarsi diventerà sempre più spietato. Progresso, nel nostro mondo, significherà progredire verso una sofferenza più grande. Le antiche civiltà sostenevano di essere fondate sull'amore o sulla giustizia, la nostra è fondata sull'odio. Le sole emozioni destinate a esistere nel nostro mondo saranno la paura, la collera, l'esaltazione e l'umi- liazione. Tutto il resto lo distruggeremo. Tutto. Già stiamo smantellando quelle abitudini mentali che erano un retaggio della Rivoluzione. Abbiamo infranto ogni legame fra genitori e figli, uomo e uomo, uomo e donna. Og- gi nessuno più ha il coraggio di fidarsi di una moglie, di un bambino o di un amico, ma in futuro non ci saranno più né mogli né amici. I bambini sa- ranno tolti alle madri all'atto della nascita, così come si tolgono le uova a una gallina. L'istinto sessuale verrà sradicato. La procreazione sarà una formalità annuale, come il rinnovo di una tessera per il razionamento. Aboliremo l'orgasmo. I nostri neurologi ci stanno già lavorando. Non ci sa- rà forma alcuna di lealtà, a eccezione della lealtà verso il Partito. Non ci sarà forma alcuna di amore, a eccezione dell'amore per il Grande Fratello. Non ci sarà forma alcuna di riso, a eccezione della risata di trionfo sul ne- mico sconfitto. Non ci sarà forma alcuna di arte, di letteratura, di scienza. Quando avremo raggiunto l'onnipotenza, non avremo più bisogno della scienza. Non ci sarà differenza fra il bello e il brutto. Non ci sarà curiosità, né la gioia del processo vitale. Tutti gli altri piaceri che potrebbero mettere a repentaglio un simile progetto saranno distrutti. Ma ci sarà sempre, sem- pre — e tu non lo dimenticare, Winston — l'ebbrezza del potere, che di- venterà sempre più forte e raffinata. Ci sarà sempre, in ogni momento, il fremito della vittoria, la sensazione di calpestare un nemico inerme. Se vuoi un'immagine del futuro, pensa a uno stivale che calpesti un volto u- mano in eterno.»

Ketika jarak meruntuhkan semuanya, hanya kesetiaanlah yang akan memperbaikinya

Człowiek jest "cywilizowany" na tyle, na ile potrafi nie obnosić się ze swoim trądem, o ile umie uszanować wykształcone przez wieki, eleganckie zakłamanie. Nikomu nie wolno zginać się pod ciężarem przeżytych godzin... Każdy człowiek kryje w sobie możliwość apokalipsy, lecz każdy zawziął się, by zatuszować swoje wewnętrzne otchłanie. A gdyby wszyscy nagle spuścili z pęt swą samotność Bóg musiałby stworzyć na nowo ten świat, który istnieje w najdrobniejszyć szczegółach tylko dzięki wykształceniu, które zdobyliśmy, i dzięki strachowi, jaki odczuwamy sami przed sobą... - Chaos? - To odrzucenie wszystkiego tego, czego się nauczyliśmy, to bycie sobą...

What do you paint?” “Still lifes, at the moment,” I say, feeling self-conscious. “But I’d really like to do portraits. We need a life model, though, and Kelly won’t do it and Paige can’t stay still for long enough.” “I fidget,” Paige says cheerfully. Kelly ducks her head and doesn’t say anything; she’s too self-conscious about her looks to want them immortalized. Though she’s finding out that curvy girls, in Italy, are considered attractive, she’s still not as slim as she’d like; she’s definitely cutting down on pasta and bread. “I’ll do it,” Evan offers. “If you want.” “Oh! Would you?” I say eagerly. “That would be great. Luigi said if one of the girls would do it, he’d teach me figure drawing--you could come along to class this afternoon and see if he’ll be okay with starting now.” “Ha! Evan’s going to take his clothes off, Evan’s going to take his clothes off!” Paige yodels. “Violet and Kendra are going to draw Evan’s pee-pee!” Evan goes bright red. “Um--I really don’t think I’ll be okay with--” he starts to blurt out. “No!” I say just as quickly. “I’m sure you don’t need to!” “That would be like, from zero to a hundred,” Kelly observes, grinning now. “One day you’re drawing flowers, the next day a big naked American!” “I’m sure you could just take your shirt off,” I say firmly to a still-red Evan. “That’s more than enough to be getting on with.” Definitely, I reflect, remembering Evan’s naked torso in the club, his big, defined muscles. More than enough. And I stand up quickly, mumbling something about going to have a shower, because I have the suspicion that I’m going red too.

Ha! Evan’s going to take his clothes off, Evan’s going to take his clothes off!” Paige yodels. “Violet and Kendra are going to draw Evan’s pee-pee!” Evan goes bright red. “Um--I really don’t think I’ll be okay with--” he starts to blurt out. “No!” I say just as quickly. “I’m sure you don’t need to!” “That would be like, from zero to a hundred,” Kelly observes, grinning now. “One day you’re drawing flowers, the next day a big naked American!

Ona się tylko tego obawiała, że poślubiwszy człowieka, co nie miał obycia towarzyskiego ani wyższego wykształcenia, będzie się czuła upośledzona wobec swojego dawnego, wyższego świata. Tymczasem sto razy bardziej upośledzona czuła się tu, gdzie nie umiała tego, co wszyscy umieli. Jakże była słaba i niedołężna wobec tych wszystkich skrzętnych, zapobiegliwych gospodyń!

Nigdy nie zdobędziecie takiej samodzielności, która zwalniałaby was od życia problemami społeczeństwa! Kiedyś trzeba będzie wypowiedzieć się wyraźnie, przyznać rację słabym przeciwko silnym - o, na pewno życie postawi was przed takim problemem. Ale wy już nie będziecie umieli ani walczyć, ani ryzykować, bo przyzwyczaicie się do myśli, że najbezpieczniej jest nie wystawiać głowy.

Each time such a defeat was announced (always with an explanation of tactical withdrawal, or reorganization of defense lines, or intentional shortening of supply lines) the broadcast was ended by the playing of the old, beloved song, “Umi Yukaba,” the sweet autumnal strains of which became identified with this era of darkness and loss.

My pet is the cutest. I don't need anyone else to agree. After meeting Fukumaru, I came to realize that all pet people are bursting to say that, because we all feel exactly the same way.