Oya Quotes

Change is the one unavoidable, irresistible, ongoing reality of the universe. To us, that makes it the most powerful reality, and just another word for God. Earthseed: The Books of the Living Lauren Oya Olamina

God is Change. Earthseed: The Books of the Living Lauren Oya Olamina

In order to rise From its own ashes A phoenix First Must Burn. Earthseed: The Books of the Living Lauren Oya Olamina

Olofi made Oya . . . and then he realized he'd done and quickly made Oshun.

Fighting it has to be like trying to push back a flood. In my head, Oya laughs. You can run from those old Afrikin goddesses. But they find you when they ready.

Buralı değilsin, hiçbiryerli değilsin; zorlama. Biryerli olmak da gerekmiyor zaten. Belki de çözüm hiçbiryerli olmayı başarabilmektedir, zamanda ve mekanda ebedi sürgünlük halidir çözüm.

Komünizmi övme suçundan mahkum Oya, aslında şişmanlamamak korkusuyla yemediği çukulataları Cevdet'e veren, para karşılığında çamaşırlarını yıkayacak bir Firdevs bulduğuna sevinen, tahliye olduktan sonra çukulatasız ve babasız bir Cevdet'i ardında bırakıp unutan biri. Bu da suçluluk için yeterli, fazlasıyla.

PRODIGY IS, AT ITS essence, adaptability and persistent, positive obsession. Without persistence, what remains is an enthusiasm of the moment. Without adaptability, what remains may be channeled into destructive fanaticism. Without positive obsession, there is nothing at all. EARTHSEED: THE BOOKS OF THE LIVING by Lauren Oya Olamina 1 All that you touch You Change. All that you Change Changes you. The only lasting truth Is Change. God Is Change.

You are a sister of Oya, my love. You know our spirits never die.” She pulls me back and wipes my tears with her soft robes. “I have always been with you, always by your side.” I clutch at her, as if at any moment her spirit might slip through my fingers.

Biyografiler kişinin yaşadıklarını anlatır, insanlar hep eksik kalır. Otobiyografiler masumca yalan söyler, çünkü insan en çok kendini sever.

Ufuk genişledikçe geçmiş puslanır.

Doğadan uzaklaşıp gelişip inceldikçe, sorular arttıkça, en doğal işler bile sorun olmaya başlıyor.

Apa kabarmu Mungil? Sehat-sehat sajakah disana? Kau tahu, sepagi tadi kusempatkan kakiku menyusuri lorong kelas, tempat biasa ku menemuimu. Ya, ritual yang mungkin akan menjadi kebiasaanku beberapa minggu atau bahkan beberapa bulan kedepan. Oh ya, tidak ada yang berubah dengan kelasmu, bahkan bayangmu masih tertinggal di pojok ruang itu. Mungil, kau tahu! Ada banyak hal yang ingin ku ceritakan padamu saat ini. Tentang rutinitasku sekarang, tentang.. Ya, tentang segala hal, Mungil. Tapi.. Ah sudahlah, kau mungkin bahkan takkan membaca catatan ini. Oya Mungil, Ritual 'itu' masih sering kulakukan, seperti yang kau pesankan setiap saat hujan tiba: "Tengadahkanlah wajahmu saat hujan tiba, lalu hitung setiap rintiknya, percayalah sebanyak itulah rindu ini bersemayam di tiap tetesnya," -setiap hujan tiba bahkan. #usaha gagal menulis cerita random tanpa backspace

Yıllarca birşeylerin hayalini kuruyorsun. Ona ulaştığın zaman mutlu olacağını sanıyorsun. Sonra bir gün hayaller gerçekleşince, amaca varılınca, bir de bakıyorsun ki o şey değişmiş, başkalaşmış. Ya da sen hayalinde güzelleştirmiş, hayalinde süslemişsin onu. Boğaz tepelerinde, denize bakan yamaçlarda bir ev özlemiştik, ama o eve çıkan yokuşun taşını, çamurunu, çöpünü, karanlığını düşünmemiştik. İskele meyhanesinde bir kadeh rakı hayat iksiri olmuştu hayallerimizde. Ama o bir kadehi bizim bütçemizin bile artık kaldırmaz olacağını getirmemiştik aklımıza" “Hayallerimizi soldurmayan güzel şeyler de var,” dedi kadın, inatla. “Denizin rengini düşün. Camgöbeğinden laciverde kadar değişen eşsiz benzersiz bu deniz, rakının buruk tatlı anason kokusu, istavrit tavasının çıtır çıtır lezzeti, hepsi hâlâ hayallerimizdeki kadar güzel. İnsanlara gelince: Biz de değiştik. Belki de eski ilişkileri kurmayan, aramayan biziz aslında.

Biryerli olmak da gerekmiyor zaten. Belki de çözüm hiçbiryerli olmayı başarabilmektedir, zamanda ve mekanda ebedi sürgünlük halidir çözüm.

+ Aşk ve evlilik üzerine neler söylersiniz? - Bence aşk, her türlü rasyonalitenin kapandığı bir tutkudur. Bu tutku bir konuya veya bir insana karşı olabilir. Fakat aşkın sürmesi için saygıyla desteklenmesi gerekir. Dolayısıyla aşık olduğun insana aynı zamanda saygı duyabilmen çok önemlidir. Çünkü aşkın irrasyonel yanları zamanla kaybolur. Geriye rasyonel yanlar kaldığında karşıdakine saygı duymuyorsan onu bırakırsın. Evlendiğimiz zaman bu konuyu Oya'ya da bu şekilde açıklamıştım. Corelli'nin Mandolini filmini çok severim, orada da Dr. Yannis çok güzel bir şey söyler: "Aşk, aşık olmak bittikten sonra geri kalandır." Bu önemli bir tespit ve benim söylediğimi de destekliyor. Aşk, saygıyla harmanlanmış büyük bir sevgidir aslında.

Hep bir yerlere yetişmeye çalışan zamanın adımları dünün tekrarı olan bu bugün.

Nereye gittiğini bilmeyen biri var içinde ve yürüyor acının kalbine, geçmişteki kendimi görüyorum yüzünde.

Aralanmış pencerenin sokakla bakıştığı vakitler; süzülüyor içeri hayatın çağıran sesi başımı kaldırıp bakıyorum eğildim kitaptan içimde bir yaşama sevinci havalandırıyor perdeleri.

hadi yum gözlerini de git çocukluğun bahçesine kalbim bir koşu. Sanki ben yaşamadım bunları. Sanki bir başka zamanda, başka birine ait bütün bu anılar, hatıralar, bu kendimden kaçıp uzaklaşmak isteği. Sokaklar!..

Ey kusurları örten iç ürperten karanlık, beni dost bildiğim gözlerde sakın, beni sakla, yara almış yerlerimi ört!

Mustafa Kemal, Ağustostaki toplanışından 20 Ekime kadar hemen her gün Meclistedir. Parti grup toplantılarına reislik eder. Pek önemli işler olduğu vakit kürsüye çıkar, konuşur ve tartışmalar yapar. Kendisine has bir reisliği vardı. O zamanlar takrirlerin oya konmadan önce reis tarafından açıklama yapılması âdetti. Mustafa Kemal’in açıklaması öyle olurdu ki, takririn kabul mü, yoksa ret mi edilmesini istediği anlaşılırdı. Bir defa böyle takrirlerden birini oya koydu, beklediğinin aksi çıkınca: - Lütfen ellerinizi indirir misiniz? Galiba eyi izah edemedim.. dedi ve yeniden ret kararı istediğini hissettirerek izah etti. Büyük devrim devrinin başlangıcında hiçbir şeyi oluruna ve tesadüfe bırakmak niyetinde olmadığı belli idi. Bir defa da Halk Partisi tüzüğü konuşulduğu zaman, hoca milletvekillerinden biri kürsüde ağır tenkitlerde bulunuyordu. Tenkitler hiç de hoşa gidecek şeyler değildi. Hoca bir aralık: - Bu “asrî” kelimesi de ne demektir? deyince, Mustafa Kemal, reislik makamında oturduğunu unutarak, yukarıdan hatibe doğru eğildi: - Adam olmak demektir, hocam, adam olmak... demişti. Doğrusu bütün devrim programının da hulâsası bu idi.

THE MOTHER SPARROW take ni iza / ume ni iza to ya / oya suzume Let’s be off to the bamboo, to the peach trees, says the mother sparrow. Issa was more than sympathetic. He felt an intimacy with the mother sparrow that relates to what John Keats must have felt when he wrote, “The setting sun will always set me to rights, and if a sparrow come before my window, I take part in its existence and peck about the gravel.”6 Issa and Keats lived in different times and in far distant cultures, yet unknowingly their relationship was mar velously close—as close as their relationship with the little birds was. LOOK

Lord pls give me quality problems like where to bank my Billions!which country to go shopping,should I buy a Bugatti or Ferrari?problem like where do I park my Jet Eleda masun!!!Oya turnup

there's nothing on Oya I fear. I am the thing that's feared, the stories humans tell their children to keep them in their beds. I'm what lurks in the dark. I'm what cracks branches in the night, slowly moving through the shadows on my way to my meal.

Detroit filmmaker Oya Amakisi once shared with me the words of General Baker, a Detroit labor organizer and leader, who said, “You keep asking how do we get the people here? I say, what will we do when they get here?

I think of Esu, of his discontent and his hunger for more, of his search, which Oya and the yumboes have both described.

Ne zaman uzak hayallerde gezinsem gizlice suya inmiş ürkek bir ceylan, öyle durur incecik kanar avcısının içindeki iyiyi seyrederdi

waga oya no / shinuru toki ni mo / he o kokite3 Even at the time When my father lay dying I still kept farting.