Ilhan Berk Quotes

I don't know about you, the world is here to be mythologized. It has, therefore, no other end. Transforming into myth, to be a myth! That's what we call eternity.

Ne zaman ki dinlediğiniz şarkılar size onu hatırlatmaz; işte ancak o zaman hayattan bir tat alabilirsiniz .

What is time a November leaf a child's vacillating mouth a rose a left-over, half-drunk glass of water.

Adalara, gemilerin binde bir uğradığı, insan ayağının binde bir bastığı adalara benzer Ece Ayhan. Bir de Ortaçağ kalelerine, şatolarına, o surlar, hendekler, kuleler, mazgallar, asma köprülerle çevrili, nerden ve nasıl gidileceği belli olmayan, bu yüzden de yanına pek yaklaşılmayan ancak karşıdan görülen, bakılan Ortaçağ kalelerine, şatolarına. Gerisinde yol iz bırakmamıştır çünkü, görünmek yetmiş gibidir. Hem niçin bıraksın? Kendisi de öyle gelmemiş midir buraya. Kimsenin elini tutmadan, kimseye yaslanmadan, yalnız kendi külünü yaka yaka.

Şiir bir şey anlatmaz demek, anlamı yoktur, anlamsızdır demek değildir. Anlamla yola çıkılmaz demektir.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 61

Aşk sözcüğü yerini, anlamını dumura uğrattı. Sıradan bir sözcük gibi yerini her şeye açtı. Tanrı gibi varolup da var olamıyor artık. Hem aşkın varlığı da çok su götürür. Gerçekte aşk yoktur: Var kılmak istiyoruz. Bu hakkımız da. Başka bir şeyimiz yok çünkü.

Yoksulluğunu hep unuturdu. Sanki karnı hep tok, parası, işi gücü varmış gibi yaşardı. Pek söz etmedi denebilir yoksulluğundan. Bir defasında yoksulluğunun üstüne basa basa; onu görmüyormuş gibi konuştu:'Ben zenginim' dedi. Öyleydi, elbet. Bu giderek bir onur oldu onun için. Yeryüzündeki yerine öyle baktı. Haklı da çıktı. -İlhan Berk'ten ECE AYHAN

Mayıs ayındayız ve ben körüm" (Londralı bir dilencinin boyun takısı)- Taşbaskısı, İlhan Berk

Çıplaktık çıplaklığımız s o n s u z a değiyordu

Bir denizi, bir evi, bir ağacı yok düşünebilir miyiz? Şiirin de böyle varolması. Bence şiirin bu dediğim yoldan varolmasına en büyük engel anlamdır. Nitekim denizin varolması da, onu dışımızda düşünmekten vazgeçip, yaşamımıza karıştırdığımız zaman başlar. Bu çeşit varolmak onu anlamak istememizle ilgilidir

Dil, anlatma aracı olduğu değin tersini de içerir. Kendi dışında hiçbir şey anlatmayabilir. Şöyle de söyleyebiliriz bunu: Anlamın olmadığı yerde de işlevini sürdürür. Şiirde bu daha belirgindir.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 11

Dilin geçirdiği bu serüveni, yani susmayı, bir şey önermemeyi, uzaklığı, kendi dışına çıkmayı, cinneti, daha nice şeyi bütün başyapıtlarda bulabiliriz.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 12

Bir şiirde dizeler bir duvarın taşları gibidir. Taş, bir duvarda nasıl taş olmaktan çıkmaz, yapısını, doğasını korursa, dizeler de öyledir.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 33

Öte yandan, modern dünya şiirinin kurucularının şiirin yapısında yaptıkları devrim, dizeyi de yerinden oynatmıştır.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 36

İyi bir şiir anlamla yola çıkmaya her zaman engeldir. Her şeyden önce bir şiirden düzyazıdan anladığımız anlamda bir anlam beklemek, ona öyle yaklaşmak şiirin doğasına aykırıdır.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 55

Aslında anlam doğası gereği söyleyeceğini söyleyip hemen kapanmak ister. Belirsizlikten korkar. Yitip gideceğini sanır. Belirsizlik, anlam yoksunluğu değildir. Tam tersine ‘çokanlamlılıktır’, sınırsızlıktır. Şiir orda boy göstermek ister. Orda kendine gelir.” İlhan Berk, ‘Poetika’, sayfa 61