Gezin Quotes

Ne yaşadıysanız yüzünüze yansır. İnsanın yüzü bir kitap gibi okunabilir. İfadeniz bomboşsa da hiç bir şey yaşamadığınız fark edilir. Bundan kurtulmak mümkündür; yaşayın monotonluktan uzaklaşın, gezin, görün, keşfedin, başkalarıyla ilgilenin, okuyun, sevin. Bunları dolu dolu yapın ki izleri yüzünüze yansısın. Yüzünüz ifadesiz kalmasın.

Hoe vaak hoorden we geen uitspraken in de zin van: “Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat …” of “Het is wetenschappelijk bewezen dat …” Daarbij neemt men aan dat wetenschap altijd waar is. Maar hoe betrouwbaar is wetenschap? Heel veel van wat we wetenschap noemen, en we als waar aanvaarden, is noch waar, noch onwaar, en behoort tot de metafysica. Gedurende een korte tijd (volgend op de publicatie van de Tractatus van Wittgenstein) zag het ernaar uit dat we een messcherp onderscheid konden maken tussen betrouwbare wetenschappelijke uitspraken en onbetrouwbare metafysische uitspraken. Maar Wittgenstein zette dat onderscheid zelf op de helling met de postume publicatie van zijn Philosophical Investigations. Nog later pakte de (overwegend Franse) postmoderne filosofie uit met de stelling dat er in de algehele wetenschap minder waarheid is vervat dan in een simpel literair gedicht. De tijd van betrouwbare algemene theorieën leek hopeloos voorbij. Is dat zo? Is cognitief denken onmogelijk geworden? Hierna volgt een reflectie. Het tijdgewricht waarin we leven, althans in de westerse wereld, noemt men de postmoderniteit. Het wordt gekenmerkt door grote onzekerheid en een gevoel van toenemende onveiligheid. Onzekerheid heerst rond onbeantwoorde vragen met betrekking tot de toekomst van de planeet, tot de duurzaamheid van de energievoorziening, tot de werkzekerheid, tot de stabiliteit van het gezin, tot de gedaalde sociale controle, tot de toename van het aantal asielzoekers, tot het bestaan van een god, enzovoort. Onveiligheid houdt verband met oorlog, met terrorisme, met criminaliteit. Het is de bedoeling al die fenomenen wetenschappelijk te bestuderen. Maar hoe zeker ben ik dat wetenschap nog steeds betrouwbaar is?

Kinderen zijn niet meer dan hun omstandigheden van hen maken. Totdat ze opgroeien.

Volgt uwe geburen na, breidt u uit aan den overkant der zeeën, telkens als gij daartoe de gelegenheid zult hebben, en gij zult er kostelijke uitvoerwegen voor uwe voortbrengselen vinden, bedrijvigheid voor uwen handel; werk voor al de arbeids- krachten, die wij thans niet gebruiken kunnen; plaats voor den overvloed onzer bevolking; nieuwe inkomsten voor de schatkist, die wellicht eenmaal aan onze Regeering zouden toelaten, naar het voorbeeld der Nederlandsche, de belastingen in het moederland te verminderen; eindelijk eene gewisse vermeerdering van macht en een nog beteren toestand in het centrum van het groot Europeesch gezin.

Menier den b'ron, 't es ne sloeber, en 'k zeg hier rechtaf, al es 't mijne zeune.

- de vader nam me onderzoekend op met een barse blik van mannen die een territorium of een gezin te verdedigen hebben. Het is best mogelijk dat ik ook zo keek.

Jij weet toch wel hoe koppig de vrouwen in jouw gezin kunnen zijn als ze zich iets hebben voorgenomen?

Van het Vlaams Blok kan men zeggen dat het de verworvenheden van de Franse revolutie zoals de. nadruk op broederlijkheid en gelijkheid - verwerpt of minstens zeer beperkend interpreteert ('Eigen volk eerst'). Die formatie huldigt ook een strenge arbeidsethiek: de verdeling van inkomen en allerlei sociale voorzieningen moeten zo nauw mogelijk gebonden worden aan het leveren van (economische) prestaties. Het Vlaams Blok wil bovendien dat het handelen van het individu zeker op het stuk van gezin, huwelijk en voortplanting - strikt aan de traditionele limieten van ethische aard zou onderworpen worden, Het gedachtengoed van ROSSEM is in zijn huidige staat erg vaag en incoherent, maar in ieder geval staat vast dat het geen verwantschap vertoont met wat hierboven van het Vlaams Blok is gezegd. Wat vooral opvalt zijn de libertijnse klemtonen en daarmee ligt het 'programma' van ROSSEM nogal dicht in de buurt van dat van de PVV. Een uiting daarvan is het ROSSEM-pleidooi voor de privatisering van de sociale zekerheid.

Zoals het mooie Franse woord 'ménage' aangeeft, dat zowel 'huishouden' als 'zuinigheid' betekent, vertegenwoordigden het echtpaar en het gezin het laatste eilandje van primitief collectivisme binnen de liberale samenleving. De seksuele bevrijding leidde tot de vernietiging van die tussengemeenschappen, de laatste buffers tussen het individu en de markt. Dat vernietigingsproces gaat ook nu nog onverminderd door.

In het gezin, alwaar ik opgroeide, leerde ik dagdagelijks, een stap terug te zetten, te maken. Ik heb de hele wereld gewonnen.

Ik was nog niet aan het vormsel toegekomen toen mijn moeder ons hele gezin uitschreef omdat de paus een reeks uitspraken had gedaan die haar niet bevielen.