Duitse Quotes

Zijn jullie kinderen van Goethe of van Atilla voeren jullie oorlog tegen de legers of tegen de mensheid, dood de mensen maar respecteer hun werken!

Niets heeft zozeer als deze academische hoogmoed de Duitse intellectuelen ertoe verleid Hitler te blijven zien als de agitator van de bierhallen.

…En wat is dit dié? Duitse owner van ʼn boereplaas met ʼn Franse naam waar ʼn Brit gekidnap is. Fucking United Nations of Crime, dis wat ons nou word.

Van zijn wieg tot zijn afwezige graf was de blijdschap die hij had verspreid steeds toegenomen. Eerst, bij zijn geboorte, waren alleen zijn ouders blij; later maakte hij het hele Duitse volk blij, vervolgens ook het Oostenrijkse; en toen hij stierf was de hele mensheid blij…

De meeste vrienden die eens een keertje met me meelopen laten me al na een paar kilometer in de steek. Ze krijgen de slappe lach van het lopen. Ik niet. Er valt voor mij niets te lachen. Hardlopen is voor mij een heel ernstige zaak. In Duitse klassieke muziek wordt ook niet veel gelachen, dus waarom tijdens het hardlopen wel?

De kunstenaar kan dus iets overbrengen wat de filosofen niet kunnen uitdrukken?' 'Dat was de opvatting van de romantici. Volgens Kant kan de kunstenaar ongehinderd met zijn vermogens tot inzicht spelen. De Duitse dichter Schiller werkte de gedachten van Kant verder uit. Hij schrijft dat het werk van de kunstenaar een soort spel is, en alleen wanneer mensen spelen, zijn ze vrij, omdat ze dan hun eigen wetten maken. De romantici vonden dat alleen de kunst ons bij het "onuitsprekelijke" kon brengen. Sommigen gingen nog verder en vergeleken de kunstenaar met God.

Achtergrond Groen, ongelijkmatig dekkend, rechts boven oker over witte ondergrond. Voorgrond IJzeren balustrade, wit en grijs. Albasten VAAS op lage, vierkante voet, waarin: 1 Stokroos 2 Madeliefje 3 Slaapbol 4 Tuinaurikel paars-geel 5 Pioen rood 6 Tulp okergeel en lilapaars 7 Tuinaurikel bruinpaars-geel 8 Duitse lis 9 Wilgenkatje 10 Keizerskroon top 11 Ridderspoor roze 12 Afrikaantje Linksvoor een Distelvink. Rechtsachter een dennenbosje. Het bladgroen is opgebouwd uit grasgroen en geel. Wat gek toch, denkt Rachel, dat woorden me altijd zoveel dieper treffen dan beeld.

In zekere zin kan de Holocaust worden beschouwd als een uiting van een bijna religieus fanatisme, en tegelijk als een uiting van moedwillige blindheid, een diepgaande, collectieve morele ontsporing. Deze verklaring is weinig populair. Ze is namelijk veel verontrustender dan alle theorieën die zich vastbijten in het anti-semitisme van de Duitse nazi-top. Ze betekent dat zo'n massale vervolging, met de huidige technieken, bureaucratieën, repressie- en manipulatiesystemen, morgen op een andere plaats jegens een andere groep opnieuw kan plaatsvinden. De technocraten zullen blijven. In de woorden van Haffner: 'Dit is hun tijd. De Hitlers en Himmlers raken we wel kwijt, maar de Speers, wat er ook met hen individueel moge gebeuren, zullen nog lang onder ons zijn'.

Ik vermoed dat hij wilde dat er op grote schaal werd gestorven door zijn toedoen, niet alleen in zijn concentratiekampen, ook aan de fronten, in de bezette gebieden en in Duitsland zelf, elke dag tienduizenden, bloed, bloed moest er vloeien, - maar in zijn afwezigheid. Hij heeft ook nooit een gebombardeerde duitse stad bezocht, zoals zijn sinistere paladijn Goebbels ten minste nog deed. Als zijn trein door de ruïnes van een stad reed, moesten de gordijnen gesloten worden. Ik denk dat hij het oog van de cycloon wilde zijn. Rondom wordt alles verwoest door orkanen, maar in het oog is het schitterend weer met een blauwe hemel. Zijn villa Berghof in de Alpen was daar het symbool van. Daar broedde hij al die verschrikkingen uit, maar niets er van drong door tot die idylle.' 'Maar waarom wilde hij dat er op grote schaal gestorven werd om hem heen?' 'Misschien dacht hij daarmee zijn eigen dood te bezweren. Zo lang hij kon doden, leefde hij. Misschien was zijn eigen dood het enige, waar hij echt bang voor was. Misschien dacht hij, dat die reusachtige offers hemzelf onsterfelijk zouden maken. En in zekere zin is dat ook gebeurd.

Self het ek as kind ’n tant Lalie Brits geken wat nie haar kinders teen Duitse masels wou laat inent nie, want met twaalf kinders, het sy

De varkensschnitzel en Duitse braadworst zijn verenigd en herenigd in mijnheer Akerboom en de andere Viking.

Ze willen ons beletten te stoeien en schapenkaas te eten, het zijn echt nazi's. De socialisten spelen met ze onder één hoedje. Die zijn tegen schapen omdat schapen rechts zijn, terwijl wolven links zijn. En toch lijken wolven op Duitse herders, en die zijn extreem-rechts. Wie kun je nog vertrouwen?

Daar is een kerkhof, vol ijzeren kruisen, niet die, die op de borst hangen, maar de echte, die op grafheuvels staan. Dit is het Duitse kerkhof bij Bovincourt. Daar liggen 40.000 onbekende soldaten. Daar komen telkens achtergeblevenen, die weggeblevenen zoeken. Daar loopt de Franse bewaker rond, en drukt iedere Duitser die komt de hand en vraagt aan iedere Duitser: 'Kameraad, waarom hebben we gevochten?' - Eeuwige vraag van alle bewakers van oorlogskerkhoven. Je wordt pacifist te midden van 40.000 onbekende dode soldaten.

Het schenden van grenzen heeft iets opwindends. Hij herinnerde zich de blik van jonge Duitse soldaten op journaalfilms.

In een vrachtwagen die het geluid maakt van een dik insect droomt ze, slaapt ze, wordt ze wakker, valt ze weer in slaap, ingeklemd tussen ruggen, buiken, benen, voeten. Een soldaat die haar uit de vrachtwagen tilt en op de grond zet, naar haar glimlacht, zegt dat hij Viktor heet, haar aan de hand meevoert naar de rand van een grote kuil die in de grond is gegraven en waar al andere mensen wachten. Droge geluiden en geschreeuw, dan duisternis. Een onderbroken slaap in een groot bed waarin dekens en lakens zijn vervangen door mannen- en vrouwenlichamen overal om haar heen, onbeweeglijk, die haar niet verstikken, die lange tijd hun warmte aan haar afstaan terwijl er koude sneeuw uit de grijze hemel valt, en waar ze zich uiteindelijk van losmaakt door de armen weg te duwen, de benen, de gezichten met gesloten ogen, voorzichtig om ze niet te wekken.

Ik ben vijftien. Ik heb al honderden boeken gelezen. Ik voel me zwaar van al die boeken, een heerlijke zwaarte. Ik zal mijn leven lang blijven lezen. Ik zal er mijn beroep van maken. Ik word leraar. Een leraar van een bijzondere soort die nooit lesgeeft, die geen leerlingen heeft, maar boeken schrijft over wat hij gelezen heeft, met als doel anderen het verlangen en de behoefte te geven om hem na te volgen.

Op mijn leeftijd ga je niet in één klap dood. Je bent als een huis waarvan de luiken worden gesloten, waar de meubels een voor een worden weggehaald, waar eerst het gas wordt afgesloten, dan het water, en ten slotte het licht, totdat de deur voor de laatste keer op slot wordt gedraaid en de sleutel wordt weggegooid. Een grappige gedachte. Niemand ziet het, maar ik glimlach.

Toen ze de fabriek ontdekte, heel ver van het dorp, aan de randen van het gebied dat ze in een dag kon bereiken, liep ze er lang omheen zonder naar binnen te durven gaan. Ze werd weerhouden door het monsterlijke geluid dat ontsnapte uit het gebouw, omheind door twee rijen hoge hekken die in het midden waren ingestort en verwoest. Alles was verlaten. De hoofdingang stond open en daaruit ontsnapte een jammerklacht, half smeekbede, half uitgeputte woede, vergezeld door dunne rook met vonken die rook naar metaal, motorolie en verbrand elastiek.

Duitse sperma in mijn Chinees eten, de andere Germaan.

Ik heb me een beetje geschaamd voor de wijze waarop ik in de vorige editie beschreef hoe het slavenvervoer in de zeventiende en achttiende eeuw plaatsvond. Ik kon destijds niet voorzien dat die beschrijving zoveel opzien zou baren. Ik had berekend dat de ruimte van een slaaf ongeveer zo groot was als de ruimte die een passagier heeft in de economy class van een Boeing 747. Dat is gehéél verkeerd gevallen: ‘De racist Emmer vergelijkt een slavenreis met een vakantiereis.’ Dat slaat nergens op en is kwaadaardige laster, maar goed. Ik heb de vergelijking dus maar weggehaald. Maar de berekening klopte, ik had precies de kubieke centimeters uitgerekend, dat kan ik zo laten zien. Bovendien heb ik onderzocht dat Duitse landverhuizers die in de achttiende eeuw door Nederlandse schepen naar Pennsylvania werden gebracht nog minder ruimte hadden aan boord.

Vriendelijk en dynamisch,' zei hij terwijl hij naar de tafel liep en een stoel voor haar klaarzette. 'Bent u dat,'vroeg ze met een glimlach en ging zitten terwijl ze haar schort strak trok over haar billen. 'Wel geweest,' zei hij spottend. 'Op het uitsloverige af. Als ik daaraan denk heb ik reuze spijt. Wat ben ik lief en goed geweest voor de mensen. Wat een naïef geloof heb je als je jong bent. In iedereen, in de hele mensheid. Maar er verzuurt veel in de loop der jaren. De meeste mensen blijken gewoon zelfzuchtige rotzakken te zijn die het goorste ochtendblad lezen en naar de walgelijkste televisieprogramma's kijken. Ze hebben een pisbiertje binnen handbereik en een karrevracht nepzoutjes en het lijkt allemaal vrij vredig, maar ze zijn net zo gemakkelijk op te stangen als Hitler indertijd heeft gedaan met het duitse volk. Illusies hoef je je niet te maken. Er is niet de minste hoop. Het ergste is dat je bij de grote klap met al dat tuig samensmelt. Dat er geen olifantenkerkhof is waar je je waardig neer kan vlijen.

Ludwig is overal traceerbaar. Hij is bouwer en verstandig planner van monumenten die het hart en de ziel van het hele Duitse volk raken. Op een dag moet de Belgische vlag wapperen op alle vijf continenten

Etienne Vermeersch liep niet hoog op met de ideeën van de Duitse filosoof Martin Heidegger, maar er waren er weinig die Heidegger zo helder konden uitleggen als Vermeersch. Had Heidegger zijn ideeën toegelicht gekregen door Vermeersch, dan had hij ze misschien zelf wat beter begrepen.

internasionale woord vir ’n begeerte om te reis, “wanderlust”, afgelei is van die Duitse woord vir stap, “wandern”. In moderne Duits word Wanderlust gewoonlik vervang deur Fernweh, wat letterlik vertaal kan word as “weemoed vir die verte”, die teenoorgestelde van Heimweh of “weemoed vir die huis”. En tog kan jy terselfdertyd aan albei hierdie toestande ly. Vra maar vir my. Ek is ’n reisiger wat al dekades lank twee swaar tasse saam met my dra. Aan my een arm hang ’n tas wat vol Fernweh geprop is, aan my ander ’n tas vol Heimweh. Die begeerte om verder te reis is altyd daar. Maar omdat ek so ver van my geboorteland af lewe, gaan die heimwee nooit heeltemal weg nie. Die Britse skrywer

Over, Shostakovich, via klemtoon van Engelse en Duitse spelling.

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche had gelijk. De moderne geseculariseerde mens heeft de Sklavenmoral van de christenen behouden en wentelt zich in zelfhaat en capitulatiedrang. Wij vinden dat wij schuld hebben aan al het leed van de wereld. We hebben op een kortzichtige manier onze eigen godsdienst weggegooid en denken dat we vrij zijn. Aan de andere kant heb je nu vijftig tot zestig procent van de Europese moslims – volgens een recente studie uit Berlijn – die een zeer conservatieve invulling van de islam volgen. De rest niet, dus, maar een groot deel onder hen is wel vatbaar voor het verwijt dat ze dan niet vroom genoeg zijn. Net zoals meneer pastoor vroeger mensen ‘raad’ kwam geven, en heel wat mensen plots in een vlaag beseften dat ze niet vroom genoeg waren.

Ondertussen stelde Polen de grenzen open voor Oost-Duitse vluchtelingen op doorreis. In Moskou verklaarde een regeringswoordvoerder tegenover buitenlandse journalisten dat de Brezjnevdoctrine van militaire interventies was vervangen door de ‘Sinatradoctrine’: ‘My Way’.