Ardas Quotes

There was Eru, the One, who in Arda is called Ilúvatar; and he made first the Ainur, the Holy Ones, that were the offspring of his thought, and they were with him before aught else was made.

Here ends the SILMARILLION. If it has passed from the high and the beautiful to darkness and ruin, that was of old the fate of Arda Marred; and if any change shall come and the Marring be amended, Manwë and Varda may know; but they have not revealed it, and it is not declared in the dooms of Mandos.

There was Eru, the One, who in Arda is called Ilúvatar; and he made first the Ainur, the Holy Ones, that were the offspring of his thought, and they were with him before aught else was made. And he spoke to them, propounding to them themes of music; and they sang before him, and he was glad. But for a long while they sang only each alone, or but few together, while the rest hearkened; for each comprehended only that part of the mind of Ilúvatar from which he came, and in the understanding of their brethren they grew but slowly. Yet ever as they listened they came to deeper understanding, and increased in unison and harmony.

The love of Arda was set in your hearts by Ilúvatar, and he does not plant to no purpose.

The song of Lúthien before Mandos was the song most fair that ever in words was woven, and the song most sorrowful that ever the world shall hear. Unchanged, imperishable, it is sung still in Valinor beyond the hearing of the world, and listening the Valar are grieved. For Lúthien wove two themes of words, of the sorrow of the Eldar and the grief of Men, of the Two Kindreds that were made by Ilúvatar to dwell in Arda, the Kingdom of Earth amid the innumerable stars. And as she knelt before him her tears fell upon his feet like rain upon stones; and Mandos was moved to pity, who never before was so moved, nor has been since.

What then was this hope, if you know?’ Finrod asked. ‘They say,’ answered Andreth: ‘they say that the One will himself enter into Arda, and heal Men and all the Marring from the beginning to the end.

Taking the first footstep with a good thought, the second with a good word, and the third with a good deed, I entered Paradise.” Book of Arda Viraf (circa 6th century) ZOROASTRIAN RELIGIOUS TEXT

Craiceann a shníonn go gléineach thar do ghéaga mar bhainne á dháil as crúiscíní am lóin is tread gabhar ag gabháil thar chnocáin do chuid gruaige cnocáin ar a bhfuil faillte arda is dhá ghleann atá domhain. (Leaba Shíoda)

Que el mundo arda a través de uno mismo.

We have sworn, and not lightly. This oath we will keep. We are threatened with many evils, and treason not least; but one thing is not said: that we shall suffer from cowardice, from cravens or the fear of cravens. Therefore I say that we will go on, and this doom I add: the deeds that we shall do shall be the matter of song until the last days of Arda.

Incomparably greater than the power of Sauron, concentrated in the One Ring, Morgoth's power was dispersed into the very matter of Arda: "The whole of Middle-earth was Morgoth's Ring.

Zaten, bir zamanlar bana ak sakallı meşenin anlattığına göre, adına savaş denen şey, yeryüzünün herhangi bir noktasında başlayıp herhangi bir noktasında bitmezdi. Her şey gibi, o da insanda başlayıp insanda biterdi. Bu yüzden, cepheler falanca dağda ya da falanca ovada değildi. Cepheler, bütün acımasızlıklarıyla insanoğlunun içindeydi. Toprağı titrete titrete yürüyen tanklar, art arda gümbürdeyen toplar ve durup dinlenmeden kurşun kusan tüfekler insanoğlunun içindeydi. Hatta, henüz icat edilmemiş silahlar da insanoğlunun içindeydi. Yani, insan bir savaş alanıydı. Ceket, gömlek, pantolon ya da etek giymiş, kravat takmış, tıraş olmuş, kokular sürmüş bir savaş alanı. Gülümseyen bir savaş alanı. Öpen hatta, okşayan, konuşan, susan, çiçekler alıp çiçekler veren bir savaş alanı... Peki, bir barış bahçesi olamaz mıydı aynı insan? Şöyle, güllerin kuş cıvıltılarına, kuş cıvıltılarının güllere karıştığı, mutlu yüzlerle dolu rengârenk bir barış bahçesi?

The Great among these spirits the Elves name the Valar, the Powers of Arda, and Men have often called them gods.

Bekliyorsun. Ruhun enerjiyi bir yere akıtarak dirilmek istiyor olası mı bu? Neye, kime akıtacaksın onu, kimi ortak edeceksin duygularına? Sana, senin eziyetine kim katlanabilir? Yalnızlığı kabul edemedin mi? Dostun kimdi senin? Bekliyorsun, sürekli bekleyişleri art arda ekliyorsun; seni seyrediyorum ve ses etmiyorum çünkü bekleyişin süslü bir imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında. Sonra düşüş başlar. Başladığın yere dönüş. Kara anaforu bulma isteğiyle delice labirentlerinde acının dört dönmektir dönüş yeniden başlamak üzere düşüşe. Bir ömrün bekleyiş eziyeti içinde kıvranabilmek uğruna başa dönüşün bekleyişiyle geçmesini düşünebiliyor musun? Bu acı arayıştan kim kurtarabilir insanı? Sevgili mi? Dost mu? Boş inanç mı? Ülkü mü?

Though mortal Men have little life beside the span of the Elves, they would rather spend it in battle than fly or submit. The defiance of Húrin Thalion is a great deed; and though Morgoth slay the doer he cannot make the deed not to have been. Even the Lords of the West will honour it; and is it not written into the history of Arda, which neither Morgoth nor Manwë can unwrite?

Mightier than Este is Nienna, sister of the Feanturi; she dwells alone. She is acquainted with grief, and mourns for every wound that Arda has suffered in the marring of Melkor. So great was her sorrow, as the Music unfolded, that her song turned to lamentation long before its end, and the sound of mourning was woven into the themes of the World before it began. But she does not weep for herself; and those who hearken to her learn pity, and endurance in hope. ...all those who wait in Mandos cry to her, for she brings strength to the spirit and turns sorrow to wisdom.

Não posso adiar o amor para outro século não posso ainda que o grito sufoque na garganta ainda que o ódio estale e crepite e arda sob montanhas cinzentas e montanhas cinzentas Não posso adiar este abraço que é uma arma de dois gumes amor e ódio Não posso adiar ainda que a noite pese séculos sobre as costas e a aurora indecisa demore não posso adiar para outro século a minha vida nem o meu amor nem o meu grito de libertação Não posso adiar o coração

Then breaking the silence Thingol said: 'Go your way therefore! Bring to me in your hand a Silmaril from Morgoth's crown; and then, if she will, Lúthien may set her hand in yours. Then you shall have my jewel; and though the fate of Arda lie within the Silmarils, yet you shall hold me generous.' And those that heard these words perceived that Thingol would save his oath, and yet send Beren to his death; for they knew that not all the power of the Noldor had availed even to see from afar the shining Silmarils of Feanor. For they were set in the Iron Crown, and treasured in Angband above all wealth; and Balrogs were about them, and countless swords, and strong bars, and unassailable walls, and the dark majesty of Morgoth. But Beren laughed. 'For little price,' he said, 'do Elven-kings sell their daughters: for gems, and things made by craft. But if this be your will, Thingol, I will perform it. And when we meet again my hand shall hold a Silmaril from the Iron Crown; for you have not looked the last upon Beren son of Barahir.

Oltre il deserto, al di là del tramonto, nella città sacra ho lasciato il mio cuore. A Shangri-la, tempio di vita, dove la verità ha ancora un nome.

In mezzo alla nebbia ed a quei labirinti di orrore, la Cattedrale sorvegliava ed era il fulcro di tutto quanto, proprio come la sua padrona, Hel.

Hakikati aramaktan vazgeçme, hakikati bulmaktan vazgeç.

Es mirar al sol y no parpadear, aunque arda como el infierno.

Leal hasta el final. ¿Leal a quién? ¿A mi familia? ¿Al Imperio? ¿A mi corazón? Que arda en los infiernos mi corazón maldito.

kendi değerini unutacak kadar çok sevmemelisin birini. çünkü başkasının gözünden kendi değerini belirlediğinde, bir gün mutlaka degersizleşiyorsun...

Kafamıza yerleşen kuşkular zincirleme mayın çukurları gibi patlar ve bir aşkı ancak art arda gelen patlamalarla yıkabilir

La poesía debe ser un poco seca para que arda bien, y de este modo iluminarnos y calentarnos.

Quando il mondo dorme nel ventre della notte solo il viandante conosce la strada, chi si è fatto nulla diviene allora il tutto e ciò che riempie la sua anima sarà la sua fulgida luce.

Un día, encontrarás a alguien capaz de desatar una tormenta en tu interior, un incendio incontrolable y devastador. Cuando lo encuentres, ábrele la puerta. Deja que lo arrase todo a su paso, que su intensidad te consuma y todo arda hasta que solo quedes tú, tu alma desnuda y sin filtros, ni barreras, ni condicionamientos, ni prejuicios, ni lindezas. Pura. Deja que el fuego lo devore todo, que la tormenta sea asoladora. Y descúbrete. Descubre qué hay bajo las ruinas, qué enterraste en tu interior. Permite que el incendio descubra qué guardan las profundidades de tu océano

¡Oh Muerte, capitana, ya es tiempo, el ancla alcemos! Nos hastía esta tierra, ¡oh Muerte!, ¡hay que zarpar! Si son de tinta negros cielo y mar cual los vemos, nuestros pechos, que ahondaste, sólo saben brillar. ¡Vierte en nosotros el veneno que conforta! Mientras arda este fuego que en el cerebro llevo, sondeemos el abismo, Cielo, Infierno: ¿qué importa? ¡Al fondo de lo Ignoto para encontrar lo nuevo!

The love of Arda was set in your hearts by Illuvatar, and he does not plant to no purpose. Nonetheless, many ages of Men unborn may pass ere that purpose is made known; and to you it will be revealed and not the Valar.

Dış dünyanın bilinemeyeceği görüşünde Kant, Hume’u izler. Kendiliğindeki nesne bilinemez; bilinen, duyumlananın berisinde kalanla sınırlıdır. Kant, bu duyumlar dünyasını ‘fenomenler’, dış dünyayı da ‘noumenler’ diye adlandırır.

E,in zilele noastre un om de afaceri are tensiune cu carul, mai cu seama intr-un comert cu medicamente cu bucata, cind n-ai cum sa stii,dimineata, la deschidere,daca vreun ticnit de hippy n-o sa dea peste tine si n-o sa-ti arda un glont.

Melkor's envy grew then the greater within him; and he also took visible form, but because of his mood and the malice that burned in him that form was dark and terrible. And he descended upon Arda in power and majesty greater than any other of the Valar, as a mountain that wades in the sea and has its head above the clouds and is clad in ice and crowned with smoke and fire; and the light of the eyes of Melkor was like a flame that withers with heat and pierces with a deadly cold.

La tirò con sé nei meandri caleidoscopici del suo dominio, dove anche l'oscurità riusciva ad avere centinaia di sfumature diverse, dove persino le ombre avevano delle ombre, e dove la musica vibrante di quell'organo celato nelle profondità risuonava tra le arcate gotiche dell'antica cattedrale.

Dizleri titremeye başladı: BİR KİTAP! Dört aydır elime kitap almamıştım ve içinde insanın ard arda sıralanmış sözcükler, satırlar, sayfalar ve yapraklar görebileceği, başka, yeni, şaşırtıcı düşünceleri okuyabileceği, tanıyabileceği, beynini alabileceği bir kitabın hayali bile insanı hem coşturuyor hem de uyuşturuyordu.

Cuando muera, quiero estar completamente agotado. Pues cuanto más duramente trabajo, más vivo. Gozo de la vida por la vida misma. Para mí la vida no es una pequeña vela. Es una especie de antorcha espléndida que por el momento sostengo, con fuerza, y quiero que arda con el mayor brillo posible antes de entregarla a las futuras generaciones.

La Cattedrale sembrava in grado di leggere nella sua anima, alcune dicerie sul fondo di Helheim sostenevano che quell'antica chiesa percepisse la disperazione e chiamasse a sé coloro che non avevano più nulla da perdere, facendoli entrare nella misteriosa corte della regina dal doppio volto, la suprema signora del crimine e delle tenebre, Hel.

Morreu então, mas não teve enterro nem túmulo, pois seu espírito era tão ardente que, no momento em que escapou, o corpo caiu transformado em cinzas e se dissipou como fumaça. E seu semblante nunca mais apareceu em Arda; nem seu espírito deixou os palácios de Mandos. Assim terminou o mais poderoso dos noldor, cujos feitos originaram sua maior fama e suas piores desgraças.

Ölmek rezil bir iş," dedi. "Zamanla azalıyorsun. Birinde çabuk oluyor, bir başkasında iş uzayabiliyor. Doğumdan itibaren art arda kaybediyorsun: Önce ayak parmağını, sonra kolunu, önce bir dişini, sonra bütün dişlerini, önce bir hatıranı, sonra bütün hafızanı, böyle böyle, hiçbir şey kalmayıncaya kadar. Sonra senden kalan son artığı bir çukura atıyorlar, kürekle kapatıyorlar ve bitiyor.

Şu serüven duygusunun olaylardan gelmediği belli, kanıtlandı bu. Serüven duygusu, anların art arda geliş biçimine bağlı. Nasıl olduğunu anlatayım. Zamanın akıp gittiğini, bir anın ötekine, onun bir başkasına götürdüğünü, her anın kaybolup gittiğini, onu durdurmaya kalkmanın boş olduğunu vb. ansızın hissederiz. O zaman serüven özelliği, anların içinde ortaya çıkan olaylara veririz. Yani, biçimin malı olanı öze veririz. Şu durmadan sözü edilen zaman akışını pek gördüğümüz yoktur. Bir kadın görürüz, ihtiyarlayacağını düşünürüz, ama ihtiyarladığını görmeyiz. Ara sıra kadının ihtiyarladığını görüyoruz gibi gelir bize. İşte serüven duygusu budur.

Now Melkor began the delving and building of a vast fortress, deep under Earth, beneath dark mountains where the beams of Illuin were cold and dim. That stronghold was named Utumno. And though the Valar knew naught of it as yet, nonetheless the evil of Melkor and the blight of his hatred flowed out thence, and the Spring of Arda was marred. Green things fell sick and rotted, and rivers were choked with weeds and slime, and fens were made, rank and poisonous, the breeding place of flies; and forests grew dark and perilous, the haunts of fear; and beasts became monsters of horn and ivory and dyed the earth with blood. Then the Valar knew indeed that Melkor was at work again, and they sought for his hiding place. But Melkor, trusting in the strength of Utumno and the might of his servants, came forth suddenly to war, and struck the first blow, ere the Valar were prepared; and he assailed the lights of Illuin and Ormal, and cast down their pillars and broke their lamps. In the overthrow of the mighty pillars lands were broken and seas arose in tumult; and when the lamps were spilled destroying flame was poured out over the Earth. And the shape of Arda and the symmetry of its waters and its lands was marred in that time, so that the first designs of the Valar were never after restored.

Yet not all the Eldalië were willing to forsake the Hither Lands where they had long suffered and long dwelt; and some lingered many an age in Middle-earth. Among those were Círdan the Shipwright, and Celeborn of Doriath, with Galadriel his wife, who alone remained of those who led the Noldor to exile in Beleriand. In Middle-earth dwelt also Gil-galad the High King, and with him was Elrond Half-elven, who chose, as was granted to him, to be numbered among the Eldar; but Elros his brother chose to abide with Men. And from these brethren alone has come among Men the blood of the Firstborn and a strain of the spirits divine that were before Arda; for they were the sons of Elwing, Dior’s daughter, Lúthien’s son, child of Thingol and Melian; and Eärendil their father was the son of Idril Celebrindal, Turgon’s daughter of Gondolin.

Ciuma-A.Camus "Puteai sa vezi in toiul noptii, de-a lungul cornisei,convoaie stranii de tramvaie fara calatori, hurducandu-se deasupra marii. Locuitorii au sfarsit prin a afla despre ce e vorba, si in ciuda patrulelor, grupuri de oameni reuseau destul de de sa se strecoare pe stancile care se inaltau deasupra marii si sa arunce flori la trecerea tramvaielor. Si se auzeau atunci vehicule zdranganind in noaptea de vara, cu incarcatura lor de flori si morti." "Exista in oameni mai multe lucruri de admirat decat de dispretuit." "Ciuma le rapise tuturor puterea iubirii si chiar a prieteniei. Caci iubirea cere putin viitor, iar pentru noi nu mai exsitau decat clipe." "Pentru intaia oara simteau cat de dificil e sa-ti imaginezi precis faptele si gesturile celui care lipseste. Deplangeau atunci faptul ca n-aveau habar despre felul cum isi petercea celalalt timpul; se invinuiau de usurinta cu care neglijasera sa se informeze despre aceasta si se prefacusera a crede ca,pentru o fiinta care iubeste, ocupatia celui iubit nu este izvorul tuturor bucuriilor.Le era usor, incepand cu aceasta clipa, sa se reintoarca la dragostea lor i sa-i cerceteze imperfectiunile" "Cu toti se intampla la fel: te insori,iubirea mai dureaza putin, muncesti. Muncesti atat de mult incat uiti sa mai iubesti." "Pentru a lupta impotriva abtractiei trebuie sa-i semeni putin." "Dar porcaria asta de boala!Chiar i cei care n-o au o poarta in inima." "Raul care este in lume vine aproape intotdeuna din ignoranta, si bunele intentii, daca nu sunt luminate de constiita, pot sa faca tot atatea stricaciuni ca si rautatea." "Nu mai existau atunci destine individuale, ci o istorie colectiva, care era ciuma, si sentimente unice, impartasite de toti. Cel mai dominant dintre ele era cel al despartirii si al exilului, cu tot ceea ce comporta el ca frica si revolta." "Persoanele intoarse din carantina, care, inebunite de doliu si nenorocire, isi dadeau foc caselor in iluzia ca faceau astfel sa arda ciuma din ele." "A fost nevoie de marele duet al lui Orfeu si al Euridicei din actul al treilea pentru ca o anume surpriza sa strabata sala.Cantaretul si-a ales un moment sa inainteze spre rampa intr-un fel grotesc, cu bratele si picioarele departate, in costumul sau antic, si sa se prabuseasca in mijlocul decorului pastoresc care nu incetase niciodata sa fie anacronic. Stateau in fata a ceea ce era viata lor de atunci: ciuma pe scena, sub infatisarea unui actor dezarticulat si, in sala tot luxul devenit inutil, sub forma de evantaie uitate si de dantele atarnand pe roul fotoliilor." "Chiar atunci cand vremea ciumei trecuse, ei continuau sa traiasca conform normelor ei." "O scanteie de viata si o imagine de moarte, aceasta era cunoasterea." "Mame, soti, indragostiti care pierduera orice bucurie odata cu fiinta acum ratacita intr-o groapa anonima sau topita intr-o gramada de cenusa, pentru toti acestia ciuma isi continua existenta.

İnce bir vızıltı var havada, çok uzakta. Ölen çocuğunun başında ağıtları art arda dizen, uzun bir ağıt zincirinin boğumlarını halkalayan, halkalarını boğumlayan bir kadının sesi gibi. Yel estikçe yükselen, sonra belirsizleşen bir ince vızıltı. Sazlardan, sazlığın dibindeki sivrisineklerden geliyor olsa gerek. Bu geniş bataklığın, bu at adımına göre tutulmuş ölçülerin doğurduğu, iki tepe arasında kalmaklığın emzirdiği bataklığın karşı kıyısında, örenin dibindeki kulübelerde yaşayanların sarı benizli, şiş karınlı çocuklarını düşünüyor. Ama bu ağıt, çocukların analarından değil, sivrisineklerden geliyor.

Canlılar arasındaki yapısal benzerlikleri, embriyo sürecinin ilk döneminde de gözlemlememiz mümkündür. Ayrı türden olan canlıların yetişkin hali çok farklı görünebilse de, embriyo aşamasında gösterdikleri benzerlikler çok şaşırtıcı olabilir. O kadar ki, örneğin balıklar ile memeliler gibi birbirine oldukça uzak gruplara ait olan canlıları erken embriyo evresinde ayırt etmenin, uzmanlar için bile çok zor olduğu sıkça ifade edilmiştir. Ünlü Alman embriyoloji uzmanı Karl Ernst von Baer, Darwin'e yazdığı bir mektupta şöyle der: “Elimde, isimlerini etiketlemeyi unuttuğum alkol içinde yatan iki tane küçük embriyo var ve hangi sınıfa ait olduklarını söyleyebilmekten tamamen acizim. Kertenkele ya da küçük kuş ya da çok genç memeli olabilirler; bu hayvanların kafa ve gövde yapısının oluşumları o kadar benzer ki." Darwin de Türlerin Kökeni'nde bu hususa dikkat çeker, ”... aynı sınıfa ait çok farklı türlerin embriyolarının birbirine çok benzediği, ancak tam geliştikten sonra hiç de benzeşmedikleri gösterilmiştir,” der. Bu gözlem de bizlerde, tüm canlıların ortak bir kökene sahip olduğu fikrini biraz daha güçlendirebilir. Embriyonun gelişmesinde de sadece evrimsel bakış açısıyla anlam kazanan olaylar vardır. Örneğin insan böbreğinin oluşması üç farklı evreden geçer. İlk evrede ortaya çıkan böbrek, çenesiz balıklar grubunun o evrede sahip oldukları böbrektir, ikinci evredeki böbrek ise sürüngen böbreğine benzer. İnsan böbreği ancak üçüncü evrede ortaya çıkar. Bu üç evrenin art arda gerçekleşmesi, çenesiz balıkların, sürüngenlerin ve insanın yaşam sahnesine girme sırasını izlediği için, burada da ortak atalardan türeyip evrimleşmeye tanıklık eden bir olay görebiliriz. Yani basitçe ifade edecek olursak, daha sonradan türeyen canlılar, ata soyların gelişimsel evrelerini de miras olarak alabilir.

In all the deeds of Melkor the Morgoth upon Arda, in his vast works and in the deceits of his cunning, Sauron had a part, and was only less evil than his master in that for long he served another and not himself. But in after years he rose like a shadow of Morgoth and a ghost of his malice, and walked behind him on the same ruinous path down into the Void.

But Ulmo was alone, and he abode not in Valinor, nor ever came thither unless there were need for a great council; he dwelt from the beginning of Arda in the Outer Ocean, and still he dwells there. Thence he governs the flowing of all waters, and the ebbing, the courses of all rivers and the replenishment of springs, the distilling of all dews and rain in every land beneath the sky. In the deep places he gives thought to music great and terrible; and the echo of that music runs through all the veins of the world in sorrow and in joy; for if joyful is the fountain that rises in the sun, its springs are in the wells of sorrow unfathomed and at the foundations of the Earth.

Now when Aule labored in the making of the Dwarves he kept his work hidden from the other Valar, but at last he opened his mind to Yavanna and said to him: 'Eru is merciful. Now I see that thy heart rejoiceth, as indeed it may; for thou hast received not only forgiveness but bounty. Yet because thou hiddest this thought from me until its achievement, they children will have little love for the things of my love. They will love first the things made by their own hands, as doth their father. They will delve in the earth, and the things that grow and live upon the earth they will not heed. Many a tree shall fell the bite of their iron without pity.' But Aule answered. 'That shall also be true for the Children of Iluvatar; for they will eat and they will build. And though the things of they realm have worth in themselves, and would have worth if no Children were to come, yet Eru will give them dominion, and they shall use all that they find in Arda: though not, by the purpose of Eru, without respect or without gratitude.

Fair shall the end be,' he cried, 'though long and hard shall be the road! Say farewell to bondage! But say farewell also to ease! Say farewell to the weak! Say farewell to your treasures! More still shall we make. Journey light: but bring with you your swords! For we will go further than Orome, endure longer than Tulkas: we will never turn back from pursuit. After Morgoth to the ends of the Earth! War shall he have and hatred undying. But when we have conquered and have regained the Silmarils, then we and we alone shall be the lords of the unsullied Light, and masters of the bliss and beauty of Arda. No other race shall oust us!

Me gusta pensar que todos podemos ser como el fuego de una antorcha en la oscuridad, una que arda e ilumine sin apagarse a pesar de los vientos en contra.

*Ejercicio para conectar con la fuente divina a traves de los filamentos cristalinos del cerebro: Visualiza en lo alto del cerebro cuatro piedras cristalinas brillantes elige la forma,color y tamaño de las piedras tu mismo,ahora visualiza que de estas piedras salen cuatro rayos blancos que se unen en un mismo punto convirtiendose en un solo rayo que sube a toda velocidad y con mucha fuerza hasta el centro mismo del multi-omniverso en los planos de la Luz donde esta ubicada la fuente divina...permanece unos minutos o el tiempo que necesites.....seguidamente visualiza como de la fuente sale un rayo de luz que regresa a los cuatro cristales del cerebro haciendo que arda y se llene completamente de Luz,esa Luz se convierte en Luz liquida que se mezcla con la sangre que baja del cerebro hacia el resto del cuerpo,visualiza que esta Luz Liquida contiene miles de codigos energeticos nuevos que van destruyendo y relevando a los antiguos y a la vez que van desmoronandose,desapareciendo todos los bloqueos energeticos en los organos vitales,en chacras,patrones mentales,fallos fisicos o taras de genetica provocada por registros hereditarios de toda vinculacion pasada,ahora ya no perteneces a esos lazos hereditarios y por lo tanto has roto con toda vinculacion genetica-familiar que existiera con anterioridad ,eres un ser libre procedente de la fuente divina,nada malo puedes ya transmitir a tus futuras generaciones,ya has acabado con cualquier patron energetico-fisico-mental hereditario. Ahora mentalmente o en voz alta y con las palabras que tu desees expresa que a partir de ya comienza la nueva generacion de los seres de la Luz,que esta es la herencia que dejas,que nada malo vas a dejar para los demas ya que tu has limpiado TODO el registro energetico-fisico-mental pasado,presente y futuro.

Cuando todo te parezca sombrío, recuerda que no hay situación que no sea temporal. Lo que determina tu valor no son las circunstancias, sino cómo te levantas de las cenizas después de que todo arda.

Berkeley özdeksizciliğe kaymış, Hume ise, dış evren hakkında kuşkuculuğa sarılmıştır. Hume, eski Yunan sofistleri zamanından beri deneye karşı kullanılan kuşkuyu, dış evrenin varlığına yönelterek böylece deneysel bilgiyi olanaklı kılmaya çalışmıştır. Bilimin Lockeçu kalmasına karşın; deneyci gelenekte özdekçiliği dışlama eğilimi, Mill görüngücülüğünü, Mach ve mantıkçı pozitivizmle, bugüne değin sürmüştür.

Bilginin ancak içeriği deneyseldir. Bilgi olabilmesi için anlığın ya da usun algı içeriğine yapması zorunlu olan bir katkı söz konusudur. Bu katkı olmadan algı olamaz; duyumlarda kalınır. Duyum ise bilgi değildir. Hume’da bulunan izlenim kavram ayrımı, Kant’ın duyum-algı ayrımını ancak bir ölçüde verir.

Felsefede kurgu, yerini artık deneysellik temeline, yere basan kuram ve açıklamalara bırakır. 18. Yüzyıl deneyin, uzun bir aradan sonra ‘geri dönüşünü’ simgeler.

Yeni bilimin özdekçi yaklaşımıyla dinin tinselci tutumu tam bir karşıtlık içindeydi. Böylece yeniden ortaya çıkan bir felsefe sorunu, varlığın doğasının temelde ne olduğu, bir başka deyişle, varlığın sonuçta özdeğe mi yoksa tine mi indirgenebileceği olmuştur. Descartes bu karşıtlığı kendi düşüncesi içinde en belirgin biçimde duymuş olsa gerektir. Çünkü bir yandan Galileo’nun fiziğinden etkilenen ve ereklere ya da doğa dışı güçlere yer vermeyen bir evren düşüncesi geliştiriyor, öte yandan da inançlı bir Katolik yaşamı sürdürüyordu.

Eski bilim, kilisenin hizmetinde, Platon ve Aristoteles’in çeşitli düşüncelerinin Hristiyanlık ile yoğrulmasıyla ortaya çıkan dinsel öğretiyi destekleme ve doğrulama görevini yüklenmişti. Bundan ötürü, açıklamalar bu öğretinin dogmaları çerçevesi içinde kalmak durumundaydı. Bir açıklamanın doğruluk ve geçerliliğini saptamak, onun Platon ve Aristoteles’in Hristiyanlıkça benimsenmiş düşüncelerine uygunluğunu araştırmaktan geçiyordu.

Her inancım yanılgıya açıksa, her inancım kuşkuludur: Her inançtan kuşku duymak için bir neden vardır.

Bir başka deyişle, us, duyumu ‘’kalıba sokarken’’ dış dünyada bulunan kavranabilir kimi yapıları uygulamak yerine, bütünüyle kendi doğasında bulunan öğeleri kullanmaktadır. Usun bu kökü kendine olan katkısını, algı ve dolayısıyla bilgi için zorunlu görmek, usçuluğun benimsenmiş olmasını gerektirir.Kant’a göre algının içeriği deneyselken biçimi ‘’doğuştan’dır. Dolayısıyla, usun verdiği biçimler arasındaki uzay ve zaman dış dünyaya özgü olmak anlamında ‘’nesnel’’ değildir.

Bilinçli ahlak işlevleri arasında anımsama ve imgelemeyi de sayabiliriz. Ahlak dışında kalan anlık içeriklerinden kin duymak, sevmek, kıskanmak gibi durumlar da yine iç deney kapsamında düşünülebilir. Kısaca toplayacak olursak, dış ve iç deney içerikleri ve bunları veri alan inanç ve istek biçimleri anlıksal olgu türlerini oluşturur.

Ancak Descartes da kuşkuyu amaç değil, araç olarak kullanıyordu. Bundan bilginin olanaksız olduğu sonucunu değil, deneysel bilginin olanaksızlığını çıkarsadı. Bir başka deyişle, onu kuşkuya götüren, bilginin deneysel olduğunu, yani algıdan geldiğini düşünmekti.

Kant’a göre usçuluğun son kaleleri olan sentetik a priori önermeler vardır. Usçuluk günümüzde bile, bu kalelerde son birkaç neferiyle direnmektedir.

Cuando Jesús dijo: No creáis que haya venido a poner paz, sino división, su pensamiento fue este: "No creáis que mi doctrina se establezca pacíficamente; traerá luchas sangrientas, a las que mi nombre servirá de pretexto, porque los hombres no me habrán comprendido o no me habrán querido comprender; los hermanos separados por su creencia sacarán la espada uno contra otro, y la división reinará entre los miembros de una misma familia que no tendrá la misma fe. Yo he venido a poner el fuego en la tierra para limpiarla de los errores y de las preocupaciones, del mismo modo que se pone fuego en un campo para destruir las malas hierbas, y por mi parte quiero que arda para que la purificación sea más pronta, porque de este conflicto saldrá triunfante la verdad; a la guerra sucederá la paz, al encono de los partidos la fraternidad universal, a las tinieblas del fanatismo la luz de la fe razonada.

Oysa bütün ayrılıklara karşın, otuz yıl öncesinin çocuğu ve şimdinin orta yaşlı adamı benim.

«Degnati, o Cristo, dolcissimo nostro Salvatore, di accendere le nostre lucerne: brillino continuamente nel tuo tempio e siano alimentate sempre da te che sei la luce eterna; siano rischiarati gli angoli oscuri del nostro spirito e fuggano da noi le tenebre del mondo. Dona, dunque, o Gesù mio, la tua luce alla mia lucerna, perché al suo splendore mi si apra il santuario celeste, il santo dei santi, che sotto le sue volte maestose accoglie te, sacerdote eterno del sacrificio perenne. Fa’ che io guardi, contempli e desideri solo te; solo te ami e solo te attenda nel più ardente desiderio. Nella visione dell’amore il mio desiderio si spenga in te e al tuo cospetto la mia lucerna continuamente brilli ed arda. Degnati, amato nostro Salvatore, di mostrarti a noi che bussiamo, perché, conoscendoti, amiamo solo te, te solo desideriamo, a te solo pensiamo continuamente, e meditiamo giorno e notte le tue parole. Degnati di infonderci un amore così grande, quale si conviene a te che sei Dio e quale meriti che ti sia reso, perché il tuo amore pervada tutto il nostro essere inferiore e ci faccia completamente tuoi. In questo modo non saremo capaci di amare altra cosa all’infuori di te, che sei eterno, e la nostra carità non potrà essere estinta dalle molte acque di questo cielo, di questa terra e di questo mare, come sta scritto: "Le grandi acque non possono spegnere l’amore" (Ct 8, 7). Possa, questo, avverarsi per tua grazia, anche per noi, o Signore nostro Gesù Cristo, a cui sia gloria nei secoli dei secoli. Amen» (san Colombano, Istruzioni, 12, 3).

Ne demiş adam: “Tarih tekerrür etmez; çünkü tarihsel dönemler art arda geldikçe, tutkular aynı kalsa da, düşünceler değişip durur.

Daha çok uluma diye nitelendirebileceklerimi bir yana bırakırsam bence üç tür gülüşün üzerinde durmaya değer; yani acı, zorlama ve neşesiz olanların üzerinde. Bu gülüşleri -nasıl söylesem?- usumuzda art arda oluşan sıyrıklara, çiziklere benzetebiliriz. Birinden ötekine geçişi de azdan çoğa, alçaktan yükseğe, dıştan içe, kabadan inceye, özdekten biçime geçişe. Bugünkü neşesiz gülüş bir zamanlar zorlamaydı, bugünkü zorlama gülüş bir zamanlar acıydı. Ya bugünkü acı gülüş bir zamanlar neydi? Gözyaşlarıydı Bay Watt, gözyaşlarıydı.

Yeah, I’m listenin’,” Morganith answered, “and Arda once told me pregnant Alteri women can see what might come to pass, not what will come to pass. What they see is just what people chose to do of their own shitty free will, not what they were forced to do by some gods.

Then he died; but he had neither burial nor tomb, for so fiery was his spirit that as it sped his body fell to ash, and was borne away like smoke; and his likeness has never again appeared in Arda,

Çünkü seviyordu ve bunu söylemek istiyordu. Onu dile getirme gereksinimi duyuyordu. Yaşam deneyiminin, aşk sıkıntısının, erotik serüveninin tadını insan olarak çıkarmıştır; ama ardından şair olarak onları şiire dönüştürmüştür. Genel olarak duyumsamayla yazma arasında fazla bir zaman geçememiştir. Bunlar ard arda gelen eylemler olacaktır. Kağıt hala ılık olan sevişme yerinin heyecanını neredeyse hemen karşılayacaktır. Kendinin ve başkalarının duyumsadığını dile getirmek için dünyaya gelmiştir.

Dünya isimli bir gezegende doğuyorsun, doğumundan öncesi hakkında hiçbir fikrin yok, burada yaşıyor ve ölüyorsun. Ölüm sonrası hakkında yine bir fikrin yok. Dünya’nın bildiğin veya sana öğretilen tarihi yaklaşık olarak 6000 yıllık. Bundan önce ne olduğunu bilmiyor, tahmin ediyorsun. Bu tahminlere göre insanlar bu tarihten önce maymunlar gibi yaşıyorlar ve birden sihirli bir el değiyor onlara. Birden tarımı buluyorlar, hayvanları evcilleştiriyorlar, hatasız çalışan takvimi buluyorlar, astrolojiyi, Zodyak’ı, yıldızları, gezegenleri biliyorlar, matematiği ve geometriyi buluyorlar.

Gözlerinle değil kalbinle görmeyi öğreneceksin. Işık senin içinde, sen'in içindeki ben'i bulduğunda, diğer ben ile bir bütün olduğunda gerçek ışığa da ulaşmış olacaksın.

Unutma sırları arayan, önce sır tutmayı bilerek buna ulaşabilir.

Platon'un mağara mitosunda olduğu gibi kendimizi bilmek için önce gölgelere bakacağız, ondan sonra ancak hazır olduğumuzda, bize ışığın yolu gösterildiğinde ışığa yürüyeceğiz. Ondan sonrasında ışık gözlerimize acı da verse, yolumuz hep aydınlık!

There was Eru, the One, who in Arda is called Ilúvatar; and he made first the Ainur, the Holy Ones, that were the offspring of his thought, and they were with him before aught else was made

Bu soğukların sebebini kitabî olarak anlatmaya başlar. Kıyamete inanmadıkları için helak olan Âd ve Semud kavminden bahseder. “Bunun doğrusu ise şöyledir: Hûd Aleyhisselâm zamanında yemen civarında Hadramut ve Badiye-i Ahkaf denilen yerlerde Âd kavmi namıyla bir cins insanlar vardı.” Âd kavmi, Âd-ı ûla ve Âd-ı âhir olmak üzere ikidir. Hud Aleyhisselâm Âd-ı ûlâ kavmine gönderilmiştir. Bu kavmin soyu da Âd bin Avs, bin irem, bin Sam, bin Nuh Aleyhisselâm’dır. Başka kavimlere verilmeyen boy pos, güç kuvvet de bu kavme verilmiş. Gayet verimli topraklar üzerinde yaşayan bu kavim iman etmediği için helak olmuştur. Bereketleri kesilmiştir. Bugün bu araziler Hadramut’tan Yemen’e kadar olan yerlerdir, yağmursuz ve kurak topraklardır. “Bunlar gökteki aya taparlardı. Aya tapmaktan vazgeçmeleri ve Hazreti Allah’a ibadet etmeleri için Hazreti Hûd bunları dine davet ettiyse de kabul etmediler. Hûd Aleyhisselâm’a türlü türlü ezâ ve cefâ eylediler. Bu sebeple, Hak Teala hazretleri bu Âd kavmini tahminen bundan 4438 sene evvel, (bu tarihe 120 yıl daha eklersek daha doğru olur. Yani günümüzden yaklaşık 4558 sene evvel) şubat ayının yirmi altıncı günü başlayan şiddetli soğuk ve fırtına ile helak edilmiştir.” Kıyamete inanmadıkları için helak oldular “Bu fırtına, Kur’ân-ı Azîmüşşân’da El-Hâkka suresinde mealen: “Semud ve Âd kavimleri kıyameti yalanladılar. Semud kavmi korkunç bir nâra ile helak edilirken Âd kavmi azgın bir fırtına ile helak edildi. Allah o fırtınayı yedi gece, sekiz gün arka arkaya musallat etti.” beyan buyrulduğu üzere, sekiz gün yedi gece devam etmiş . Fırtınanın sonunda Âd kavmi ‘içleri kof hurma kütükleri gibi yıkılıp kalıvermişler.’ “işte bu sebeple her sene şubatın yirmi altıncı gününden itibaren sekiz gün yedi gece, takvimlerin bazısı ‘husum fırtınası’ yazar. Ayette geçen husumun lügat manası: Şeâmet, bahtsızlık, birdüziye (yeknesak) olan zarar ve fenalık. Husum kelimesi ile fırtınanın hiç kesilmeden art arda yedi gece devam ettiği manası anlaşılmıştır.

Bütün Big Bangın bu açıq Zəfəri dəlillər nəzəriyyəsinin qəbul elm dünyasında Big qəti Bang bir Bang modeligörməsinə ; gətirib çıxardı. Big gəlməsi və başlanğıcı elmin, kainatın haqqında meydana çatdığı son illər nöqtə Sabit idi. Fred Vəziyyət Hoyl ilə birlikdə uzun müdafiə edən Dennis Sciamanəzəriyyəsini , ard-arda gələn qarşısında və Big içinə Bangı düşdükləri isbat edən bütün bu dəlillər Sabit Vəziyyət nəzəriyyəsini vəziyyəti müdafiə belə izah edənlərləedir: , onu test edən və məncə onu müşahidəçilər arasında, bir dövr çürütməyə çox sərt ümid edən vardı. Bu dövr içində mən də çəkişmə götürmüşdümdeyil, gerçək . Çünki olmasını həqiqətinə bir istədiyim inandığım rol boynuma üçün "Sabit üçün Nəzəriyyənin Vəziyyət" nəzəriyyəsini etibarsızlığını isbat müdafiə edən edirdimdəlillər . ortaya qarşılamada çıxmağa yanında lider başladıqca rol boynuna Fred götürmüşdüHoyl bu . dəlilləri Mən də cavab verilə iştirak biləcəyi etmişmövzusunda , bu düşməncə fikir dəlillərə icra edirdimnecə - 17 -

Now he will ever remember thee in the sun of morning, and that last evening by the water of Aeluin in which he saw thy face mirrored with a star caught in thy hair -ever, until the North-wind brings the night of his flame. Yea, and after that, sitting in the House of Mandos in the Halls of Awaiting until the end of Arda.

Isaías 64 1[*]¡Oh, si irrumpieras desde el cielo y descendieras! ¡Cómo temblarían los montes en tu presencia! 2[*]Así como el fuego hace que arda la leña y que hierva el agua, tu venida haría que las naciones temblaran. ¡Entonces tus enemigos se enterarían de la razón de tu fama! 3 Cuando descendiste hace mucho tiempo, hiciste obras temibles, por encima de nuestras mayores expectativas. ¡Y cómo temblaron los montes! 4 Desde el principio del mundo, ningún oído ha escuchado, ni ojo ha visto a un Dios como tú, quien actúa a favor de los que esperan en él. 5 Tú recibes a quienes hacen el bien con gusto, a quienes siguen caminos de justicia. Pero has estado muy enojado con nosotros, porque no somos justos. Pecamos constantemente; ¿cómo es posible que personas como nosotros se salven? 6 Estamos todos infectados por el pecado y somos impuros. Cuando mostramos nuestros actos de justicia, no son más que trapos sucios. Como las hojas del otoño, nos marchitamos y caemos, y nuestros pecados nos arrasan como el viento. 7 Sin embargo, nadie invoca tu nombre ni te ruega misericordia. Por eso tú te apartaste de nosotros y nos entregaste[*] a nuestros pecados.

AINULINDALË The Music of the Ainur There was Eru, the One, who in Arda is called Ilúvatar; and he made first the Ainur, the Holy Ones, that were the offspring of his thought, and they were with him before aught else was made. And he spoke to them, propounding to them themes of music; and they sang before him, and he was glad. But for a long while they sang only each alone, or but few together, while the rest hearkened; for each comprehended only that part of the mind of Ilúvatar from which he came, and in the understanding of their brethren they grew but slowly. Yet ever as they listened they came to deeper understanding, and increased in unison and harmony. And it came to pass that Ilúvatar called together all the Ainur and declared to them a mighty theme, unfolding to them things greater and more wonderful than he had yet revealed; and the glory of its beginning and the splendour of its end amazed the Ainur, so that they bowed before Ilúvatar and were silent.

Hay estrellas casi invisibles, tan frías que su luz apenas existe. Se las conoce como «estrellas fallidas», ya que, debido a la baja fusión de átomos en sus núcleos, no se queman con los incendios que mantienen vivas a las otras estrellas. No brillan. Porque no son más que objetos fríos. Y, como tal, con el tiempo acaban desapareciendo. El núcleo de una estrella es como un corazón. Los corazones sufren. Y hay algunos que, después de tantas caídas, necesitan poner frío en sus heridas. Se recubren de hielo, intentando asustar con su frialdad a cualquier persona que trate de acercarse por miedo a salir heridos otra vez. El problema es que existen otros corazones, más fuertes y valientes, que son fuentes de calor. Y ningún glaciar es capaz de combatirlos. Cuando Liam está cerca, es como si cada muro, cada barrera, cada protección que he puesto alrededor de mí misma se derritieran hasta quedar reducidos a la nada. Y las puertas quedan abiertas a él y al calor. Un calor que ataca el núcleo de las estrellas. Que hace que brillen. ¿Incluso las fallidas? Y una parte de mí se muere de miedo mientras la otra solo dice: «Quémame, quémame, que arda todo, que arda todo».

iyi yaşamak için hız kesmek gerekir - böyle dendiğini sık sık duyarız. iddialı çözümdür ama uygulanamaz. gecikme herkesin erişiminde olan tek yavaşlama biçimidir. büyük bir reform hareketinden çok toplumsal zinciri art arda işleyen o küçük değişimlerden biridir. s.13

The Arda Viraf (“Viraf the just”), which was probably written during the Sassanid period, tells the story of a devout Zoroastrian who travels to heaven and hell and returns to Earth to report what he found. Several centuries later, Dante Alighieri (1265–1341) would write a similar but much longer work, the Divine Comedy, from a Christian perspective.

The love of Arda was set in your hearts by Ilúvatar, and he does not plant to no purpose. Nonetheless, many ages of Men unborn may pass ere that purpose is made known; and to you it will be revealed and not to the Valar.

Cuando muera, quiero estar completamente agotado, pues cuanto más duramente trabajo, más vivo. Gozo de la vida por la vida misma. Para mí la vida no es una «pequeña velita». Es una antorcha espléndida que sostengo con fuerza, y quiero que arda con el mayor brillo posible antes de entregarla a las futuras generaciones

Baba, Arda hat heute Geburtstag. Und er hat gerade seinen deutschen Pass bekommen!" Savaş nimmt mir die Urkunde weg und hält sie seinem Vater hin. Serkan Amca versteckt die Hände hinter dem Rücken, als hätte er Angst, dass seine fettigen Finger das Papier berühren könnten, und kommt mit dem Gesicht ganz nah vor das Blatt. "Vay be!! Aferin oğluma!", sagt er und nickt mir anerkennend zu. "Wenn du willst, häng ich es auf." Stolz weist er auf seine Ingenieurdiplome, die gegenüber vom Tresen hängen. Er lacht, aber ich weiß, er meint es ernst. Savaş und ich mussten ihm als Kinder kurz nach der Eröffnung des Mevlana-Grills helfen, sie aufzuhängen. Savaş hielt den Kasten mit den Nägeln hoch und ich sollte sagen, ob die Papiere auf gleicher Höhe waren. "Danke, Serkan Amca, aber ich brauche die noch", sage ich, und als ich es ausgesprochen habe, wird mir plötzlich klar, dass Serkan Amcas Abschlüsse hier nur hängen, weil er sie eben nie mehr brauchen wird, weil sie in Deutschland überhaupt nichts wert sind, was wiederum der Grund dafür ist, dass Serkan Amca hier täglich sein Messer wetzt, statt irgendwo Brücken zu bauen.

Coyne'nin günlük rutini dönem dönem değişiyor, çünkü sürekli zamanını en verimli şekilde düzenlemeye çalışıyor. Mevcut çalışma alışkanlıkları New York'ta tutunmaya çalışan genç bir sanatçı olduğu döneme nazaran çok daha yumuşak sayılır. O sırada gündüz reklam sektöründe çalışırken akşamları heykel yapıyormuş. Haftada iki gün geceliyor, akşamdan sabaha kadar stüdyosunda çalıştıktan sonra uyumadan gündüz mesaisine yetişiyormuş. Diğer hafta içi gecelerde işten sonra üç saat sanatla uğraşıyor, sonra normal bir uyku çekiyormuş. Bunu neredeyse on yıl sürdürdükten sonra sergileri art arda başarı kazanmış, burs başvuruları kabul edilmeye başlamış ve bütün zamanını sanata ayıracak bir para kazanmış. 'Hayatımın en zor dönemiydi, çok sıkı çalışıyordum.' diyor Coyne. O programa uymak için kendini bir ordunun komutanı, bedenini ise bir tabur asker gibi düşünüyormuş. 'Bu işi yapacağız derdim. Yarınız yatsın, yarınız ayakta dursun! Bu sayede kendimi motive ederdim. Bir de çok fazla kahve içiyordum. Sabahleyin işe gittiğimde ise ölü gibi oluyordum. Ama kendime diyordum ki 'Bu işi yapacağız; ya yapacağız, ya yapacağız. İnsan konuşarak her şeye ikna edebilir kendini.' (s.296-297)

No eres una cosa suave a la que haya que mimar. (...) Eres más intensa que el sol, Signa Farrow, y ya es hora de que ardas.

Greatest in strength and deeds of prowess is Tulkas, who is surnamed Astaldo, the Valiant. He came last to Arda, to aid the Valar in the first battles with Melkor. He delights in wrestling and in contests of strength… he is tireless. His hair and beard are golden, and his flesh ruddy.

Say this to Manwë Súlimo, High King of Arda; if Fëanor cannot overthrow Morgoth, at least he delays not to assail him, and sits not idle in grief. And it may be that Eru has set in me a fire greater than thou knowest. Such hurt at the least will I do to the Foe of the Valar that even in the mighty Ring of Doom shall wonder to hear it. Yea, in the end they shall follow me. Farewell! - Fëanor to a Herald of Manwë

Viva mi alma sólo para amarte; que se abrase de amor al solo recuerdo de tu amor. Y al oír nombrar el pesebre, la cruz, el sacramento, arda toda en deseos de hacer grandes cosas por ti, Jesús mío, que tanto has hecho y padecido por mí.

Now the Children of Iluvatar are Elves and Men, the Firstborn and the Followers. And amid all the splendours of the World, its vast halls and spaces, and its wheeling fires, Iluvatar chose a place for their habitation in the Deeps of Time and in the midst of the innumerable stars. And this habitation might seem a little thing to those who consider only the majesty of the Ainur, and not their terrible sharpness; as who should take the whole field of Arda for the foundation of a pillar and so raise it until the cone of its summit were more bitter than a needle; or who consider only the immeasurable vastness of the World, which still the Ainur are shaping, and not the minute precision to which they shape all things therein.

insanları kurdukları cümlelerden tanımayı bıraktım. yaptıklarına bakıyorum. hem daha kolay, hem daha gerçek oluyor.

emin olma kimseden. çünkü şaşırırsın insanların yaptıklarına. şaşırdıkça üzülürsün. ama herkesten her şeyi beklersen, şaşırma duygunu da kaybedersin zamanla. en önemlisi de duygun gittikçe, üzüntülerin de beraberinde kaybolur gider.

yalnız değilim ben." diyordu onu yalnız hissettiren, ona sarılmayan tüm dünyaya karşı. bilmiyordu, ki kendi değerini başkaları sayesinde hatırlayanlar yalnızlığa mahkumdur. öğrenene kadar insanlar onu terk etmeye devam edecektir.

mutsuzluğun sonu illa ki mutluluk oluyor. çünkü önce kaybettiğine üzülüyorsun sonra kurtulduğuna seviniyorsun.

kendi sesinden başka bir sesi duyamayan birini sevme. çünkü o ne hatasını görür, ne de yanlışını. ziyan olursun.

kendi değerini bildiğinde başkası da senin değerini bilir. ama sen değerini bilmeyip kendini üzersen, başkası da değerini bilmeyip seni üzer.

There was Eru, the One, who in Arda is called Ilúvatar; and he made first the Ainur, the Holy Ones, that were the offspring of his thought, and they were with him before aught else was made. And he spoke to them, propounding to them themes of music; and they sang before him, and he was glad. But for a long while they sang only each alone, or but few together, while the rest hearkened; for each comprehended only that part of the mind of Ilúvatar from which he came, and in the understanding of their brethren they grew but slowly. Yet ever as they listened they came to deeper understanding, and increased in unison and harmony. And it came to pass that Ilúvatar called together all the Ainur and declared to them a mighty theme, unfolding to them things greater and more wonderful than he had yet revealed; and the glory of its beginning and the splendour of its end amazed the Ainur, so that they bowed before Ilúvatar and were silent. Then Ilúvatar said to them: ‘Of the theme that I have declared to you, I will now that ye make in harmony together a Great Music[…]

Son criaturas aferrándose a la vida con las manos manchadas. Hay tanto que los separa…, todos los vivos y todos los muertos, pero de momento dejan que todo lo demás se desvanezca y que la mecha arda más brillante y más cerca, de modo que Karou y Akiva casi sienten que se tocan.