Anna Enquist Quotes

Het is niet gemakkelijk om een levensroeping naast je neer te leggen. Mijn muziek, dat was ik. Ik zag mezelf in de toekomst als pianist, als componist, als dirigent! Mijn gedachten zijn altijd melodieen geweest en alles wat ik doe beleef ik in een ritmische cadans. Ik ben muziek. Mijn muziek. En dan komt er een man mijn leven binnen die me doodleuk vraagt dat alles op te geven. Vraagt? Nee, eist! Eigenlijk heeft niets me ooit zo geschokt en in de war gebracht als Gustavs voorwaardenbrief. Twintig ongelooflijke pagina's. Ik wist niet wat ik las. 'Over jouw muziek wil ik het niet hebben. Denk je dat je van iets onmisbaars afstand doet als je die opgeeft om van mij te zijn? Wat is dat voor "werk" waar je het over hebt? Componeren soms? De rol van componist komt mij toe. Ik ben degene die werkt, laat daar geen misverstand over bestaan. Jouw rol is het opgeven van alle oppervlakkige tijdspassering - zoals je zogenaamde werk - om je volledig en onvoorwaardelijk ondergeschikt te maken aan mijn behoeften. Je mag naar niets anders verlangen dan naar mijn liefde.

Ze kijkt de wachtkamer in: opgeruimd, goed zo. Speelgoed in de kist, folders in de houder aan de muur, leesvoer op de tafeltjes. De grote kamerplant in een van de hoeken staat er wat onderkomen bij. Ze tilt een blad op en inspecteert de onderkant. Kleine, bijna onzichtbare dieren vreten zich het blad in, ziet ze. Dat gaat krullen en verdort. Niet goed voor een huisartsenwachtkamer. Liever zou ze wekelijks bossen verse bloemen neerzetten, maar toen ze een keer met een fors boeket aan kwam zetten trok Daniel zijn wenkbrauwen op. Of ze wel eens van allergische reacties had gehoord? Hooikoorts? Niezende patiënten, fatale benauwdheid? Ze was verpleegkundige, toch? Hij had gelijk natuurlijk. Stom. Niet aan gedacht. Ze had het boeket in de keuken gezet. Het personeel was goddank nergens allergisch voor. Carolien had het een prachtige bos gevonden.

Als je Bach speelt, zei meneer De Leon, dan ruim je op van binnen, het wordt schoon in je hoofd. Elke dag moet je Bach spelen, je leven lang.

De Leidsche Courant biedt de helpende hand.” (Pg13) “De golven rollen zo dat ze over de kop slaan” (pg 19) “Die blijven altijd kind, ze kunnen niet volwassen worden.” (Pg 42)