“
Εσφιξα πανω μου το παλτο του. Μυριζε σαν εκεινον. Ηταν μεθυστικο και μπορουσα να φανταστω πως θα ηταν στην αγκαλια του. <<Καλα. Οπως ειπα, δεν θελω να τσακωνομαστε αλλο. Δεν θελω να μισιομαστε. Και...ενταξει...>> Εκλεισα τα ματια μου και τα ανοιξα ξανα. <<Οτι κι αν νιωθω για μας...θελω να εισαι ευτυχισμενος>>.
Ξανα σιωπη. Τοτε προσεξα οτι πονουσε το στηθος μου.
Ο Ντιμιτρι εβαλε το χερι του γυρω μου. Με τραβηξε πανω του και εγω απλως ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθος του.
<<Ροζα>> ειπε μονο.
Ηταν η πρωτη φορα απο εκεινη τη νυχτα με το ξορκι επιθυμιας που με αγγιζε αληθινα. Η αιθουσα προπονησης ηταν κατι διαφορετικο...πιο ζωωδες. Ουτε καν με το σεξ ειχε να κανει. Ειχε να κανει με το να εισαι κοντα σε καποιον για τον οποιο νοιαζεσαι, για εκεινο το συναισθημα με το οποιο σε γεμιζει μια τετοια σχεση.
Μπορει ο Ντιμιτρι να εφευγε με την Τασα, αλλα εγω θα εξακολουθουσα να τον αγαπω. Πιθανον να τον αγαπουσα για παντα.
Αναστεναξα στον Ντιμιτρι, με μονη ευχη να μπορουσα να μεινω ετσι για παντα. Ενιωθα πως με τον Ντιμιτρι ολα ηταν σωστα. Οσο και αν με πονουσε να τον σκεφτομαο με την Τασα, σωστο ηταν να κανει οτι ηταν καλυτερο για εκεινον. Απροθυμα τραβηχτηκα και εδωσα στον Ντιμιτρι το παλτο του.
”
”