“
Veel van zijn vrienden mocht hij niet echt, maar hij kende hen al zo lang dat de verbintenissen in zijn ogen onvermijdelijk waren geworden. Zijn slappe tekenen van tegenzin en halfslachtig gesputterde karakterkritieken leken ze nooit op te pikken. Daardoor was hij altijd de eerste die werd gebeld in beverige tijden van crisis, en de laatste wanneer er te zuipen viel. Zijn vrienden waren een lot dat hij onderging.
”
”