Zout Quotes

Leven is het weer. Leven is maaltijden. Lunch op een blauw-geruit kleed waar zout op is gemorst. De geur van tabak. Brie, gele appels, messen met houten handvaten.

Du betrachtest das, was mit uns geschieht, ein wenig wie eine Krankheit. Wenn es eine ist, dann will ich nicht gesund werden. Der Gedanke, dass es Dich irgendwo gibt, und dass du manchmal an mich denkst, hilft mir zu leben.

Ihn dazu anzustacheln. mich zu lieben, erschien mir fast als ein Verbrechen. Wie sollte ich von ihm eine Liebe verlangen, die ihn krank machte vor lauter schlechtem Gewissen, während sie mir einen zusätzlichen Grund zu leben lieferte?

Derjenige, der die Sprache der Vernunft spricht, ist derjenige, der am wenigsten liebt.

Feigheit wird manchmal belohnt.

Letzten Endes ist das schönste Alter dasjenige, in dem man weiss, an welchen Träumen man am stärksten hängt, und in dem noch einige davon verwirklichen kann.

Ich fand meinen Platz in seinem Leben nicht mehr. Hatte ich überhaupt einen, einen anderen als den geträumten?

Zeig mir, wie du Liebe machst, schöner Fremder, ich habe dich schon so lange vergessen.

We sterven elke dag een beetje,' had Remi net nog herhaald. 'Alleen sommige dagen net iets meer.

Wird man nicht immer wieder zum jungen Mädchen, wenn man losläuft, den Armen eines Mannes entgegen?

Aan de rivier was het een en ander aan pleziervaart, van die drijvende koelkasten die ons vertellen dat algemene welvaart en wansmaak bij elkaar horen als peper en zout.

Die Liebe macht offenbar kindisch.

Wie Alice im Wunderland ist sie auf die andere Seite des Lebens gelangt, dorthin, wo die von oben diktierten Gesetze keine Gültigkeit mehr haben.

Du verstehst einfach nicht, daß es besondere Augenblicke gibt, in denen alles nur Liebe ist.

Mijn vrouw is ziek en dat verandert mijn leven drastisch. Ik beheers namelijk slechts drie keukenhuishoudelijkheden: ei bakken, thee zetten, brood bakken. Om thee te zetten breng ik water in een fluitketel aan de kook. Bij de fluittoon kookt het water en zet ik het gas af. Ik giet het water in een theepot waarin ik een theezakje heb gehangen. De theepot zet ik op een warmhoudplaatje. Als ik een ei ga bakken, zet ik een koekenpan op het vuur, doe er een scheut olijfolie in, wacht even op de hitte, tik het ei met een mes open en laat het in de pan vallen. Als het er als een glimmend tijdschriftplaatje uitziet, leg ik het op een boterham. Brood bak ik al vijfentwintig jaar dagelijks. Dat komt omdat ik een Hobart bezit, een professionele, ontilbare deegkneedmachine. Ik doe een beetje lauw water in een kannetje waarin ik een klontje gist laat vallen en een schepje suiker. Daarna doe ik meel in de mengkom van de machine, en een eetlepel zout. Vervolgens roer ik het water-gist-suikermengsel en giet het op het meel. Dan zet ik de Hobart aan, die het karwei klaart. Terwijl ik naar het mechanisch kneden sta te kijken, denk ik aan de merkwaardige uitdrukking 'het karwei klaren' en neem me voor het etymologisch woordenboek te raadplegen, want ik wil nu eindelijk wel eens weten wat het woord 'klaren' betekent. Dat stel ik dan uit tot de volgende dag, zodat ik al vijfentwintig jaar onwetend op deze drempel sta. Als de Hobart klaar is, doe ik het brood in vormen die ik ingevet heb met alweer olijfolie. Daarna laat ik ze een uurtje rijzen en bak ik ze in de gasoven.

Vermutlich muss man geraume Zeit in der Haut eines Menschen verbringen, der einem nicht ähnelt, ehe man zu dem wird, der man ist. Oder vielleicht hat man auch all diese vielfältigen Figuren in sich und muss sich von einer befreien, ehe man zur nächsten werden kann.

Ich weiß, dass ich weit unter deinem Niveau bin – aber es ist komisch, das macht mir nix. Ich mag sogar, wenn du mich verbesserst. Schließlich ist das ja dein Beruf. Zum Beispiel hast du mir das Reisen beigebracht, du hast mir Sachen gezeigt, die ich nie bemerkt hätte, ich wär' gar nicht auf die Idee gekommen. Unsereins nimmt sich nicht die Zeit dazu. Wir merken gar nicht, daß wir leben!

Als ik spreek over rouw, gebruik ik graag de metafoor van de strandwandeling. Niet die strandwandeling waarbij je achteromkijkend ziet dat er een spoor ontbreekt. Wel de wandeling langs de zee waar verdriet en pijn als golven komen en gaan, voor eeuwig en altijd, grote en kleine golven, voorspelbare en onvoorspelbare golven. Bij een strandwandeling zijn er momenten om stil te staan en te staren naar de oneindigheid van de zee, begeleid door het ruisend gefluister van de branding. Maar net zoals je dreigt weg te zakken of aan stevigheid moet inboeten als je lang stilstaat op het zand aan de vloedlijn, zo ook moet je bij rouw niet te lang stilstaan, op tijd weer in beweging komen, al eens wegspringen, of de branding net tegemoet gaan. Bewegen om niet overspoeld te worden. Nu eens in gezelschap, dan weer alleen. Met zout op de lippen. Van het opspattend water, of van zilte tranen.

Goeie god, wat zou't prettig zijn dit allemaal voor me te houden!... geen woord meer te zeggen, niks meer te schrijven, zodat ze me eindelijk eens met rust laten... en dan ergens aan de kust aan m'n eindje te komen... niet aan de Côte d'Azur! maar aan de echte zee, de Oceaan... ik zou met niemand meer praten, volkomen met rust gelaten, vergeten... o ja? en waar haal je dan je vreten vandaan, Janneman?... trompetgeschal en tromgeroffel!... de touwen in, ouwe clown! en als de bliksem! hoger!... nog hoger! kom op, waar blijf je! het publiek wil maar één ding van je: dat je goed op je bek valt!

Rise, take the child and his mother, and flee to Egypt, and remain there until I tell you, for Herod is about to search for the child, to destroy him.” 14And he rose and took the child and his mother by night and departed to Egypt 15and remained there until the death of Herod.  y This was to fulfill what the Lord had spoken by the prophet,  z “Out of Egypt I called my son.” Herod Kills the Children 16Then Herod, when he saw that he had been tricked by the wise men, became furious, and he sent and killed all the male children in Bethlehem and in all that region who were two years old or under, according to the time that he had ascertained from the wise men. 17 a Then was fulfilled what was spoken by the prophet Jeremiah:     18  b “A voice was heard in Ramah,         weeping and loud lamentation,     Rachel weeping for her children;         she refused to be comforted, because they  c are no more.

Bomen zijn mij altijd verdomd dierbaar geweest, ik kan gerust zeggen dat zij het zout waren van mijn ziel, ik kan mij bijvoorbeeld verliezen in het delicaat verlatene van een tak tegen een winterhemel zo grauw als een schar als geen die ik ken en kende. De bomen van mijn jeugd, voor het slaapkamerraam, behoren dan ook tot mijn allerdiepste herinneringen, ze zijn vervlochten met koorts, droefenis, zorg en zacht bewegende schaduwen op het behang. Ook aan maanverlichte nachten heb ik de beste herinneringen, als het te heet was om te slapen en ik de vreemde schaduwen over de muur zag kruipen naar het plafond om ten slotte mijn raam donker te bevleugelen. Om nog maar niet te spreken van het herfstlicht, dat als geen ander een eik kan doorschieten met roodhete stralen, of glanst over een olm als over een rots in zee, of zich slaperig verstrikt in een wilg.

De huizen waar we hadden gewoond, stonden er nog, allemaal. Het enige verschil, het verschil tussen de werkelijkheid van het kind en die van de volwassene, is dat de dingen hun betekenis hadden verloren. Een paar Le Coq-voetbalschoenen zijn gewoon een paar voetbalschoenen. Wat ik nu voelde als ik zo'n paar in mijn handen hield, was slechts een echo uit mijn jeugd, verder niets, niets speciaals. Hetzelfde gold voor de zee, de scheren en de smaak van zout waarvan de dagen 's zomers doordrongen konden zijn; nu smaakte het gewoon naar zout, einde verhaal. De wereld van dezelfde, maar toch ook weer niet, want de betekenis erin was verschoven en verschoof nog steeds, steeds verder naar het zinloze.

Eindelijk kwam Gauvain. Hij zette zijn auto aan de rand van de klif, ik hoorde het portier dichtslaan en raadde zijn omtrekken in de duisternis. Hij zal me wel in het licht van de koplampen hebben gezien, want hij holde meteen de rotsachtige helling af. Ik was met mijn rug tegen een op het zand getrokken bootje gaan zitten om me tegen de wind te beschutten, de armen om mijn knieën geslagen in een pose die me zowel sportief als romantisch toescheen... Als je twintig bent let je heel erg op je houding. Gauvain greep mijn beide handen om me sneller op te trekken en voordat ik een woord had kunnen uitbrengen, drukte hij me heftig tegen zich aan, zijn been meteen tussen de mijne, zijn mond opende de mijne, mijn tong klampte zich vast aan zijn kapotte tand, mijn hand voor het eerst onder zijn jasje, in zijn geurige warmte, mijn vingers drongen door in de ontroerende holte die ontstaat tussen de broeksband en de welving van de rug, tussen de spieren van de lendenen, bij sommige mannen. Geluidloos begon het te regenen en we bemerkten het niet ogenblikkelijk, zo ver waren we heen.

Eb en vloed zijn te passeren in een stormvloedkering.

Een broodje kaas, knakworst of komkommer met zout en tomaat is alles, wat men zoal deelt.

...Onze Geliefde Leider Kim Jong-Il heeft zijn vertrouwen uitgesproken in de wilskracht van het volk. Hij raadt alle burgers aan om in de bergen gras te plukken en daar met zout soep van te koken. Deze soep bevat alle voedingsstoffen die een mens nodig heeft om in leven te blijven...

Voor de schimmel van Sint Nicolaas vond Pieterbaas een verse winterpeen met suikerklontjes, als goed te strooien zout in 't roet.

Terwijl de dagen korter werden, daalde bij charlie het melancholieke besef in dat alle smaken in die zomer hadden gezeten. het zoute laagje dat de Adriatische Zee op zijn huid achterliet. het zoet van de perziken die ze die zomer aten bij het ontbijt. maar ook het bittere wanneer ze hadden gesproken over boeken waar hij nog nooit van had gehoord, het oeverloze schipperen tussen het gevoel nooit goed genoeg te zijn en de ambitie hen allemaal te overstijgen.