Z Ro Quotes

Nights were the worst. I'd try to get some sleep, only to be thrown out of bed and dragged out into the compound for another game of "Let's whack Bobby in the dark!" - Bobby Pendragon, RoZ

Nie­wie­lu jest po­śród nas ta­kich, któ­rzy otrzą­sa­li się o świ­cie czy to po jed­nej z tych bez­sen­nych nocy, kiedy nie­omal ma­rzy­my o śmier­ci, czy też po nocy peł­nej hor­ro­rów i upior­nych ra­do­ści, kiedy przez kom­na­ty umy­słu prze­cią­ga­ły zjawy strasz­liw­sze niż sama rze­czy­wi­stość.

Aaaaaaaaaaaaaaaaand they’ve gone into full Fitzphie eye-staring mode—so that’s our cue!” Keefe announced, fumbling for his home crystal. He hooked his arm around Ro’s, but she locked her knees. “Nope, I have one more question for Pretty Boy, first.” Sophie and Keefe groaned. Fitz crossed his arms and tilted his chin up. “Okay, hit me with it.” Ro flashed all of her pointed teeth. “If Sophie can’t find out who her genetic parents are, does that change anything for you?” He frowned. “Why wouldn’t she be able to?” “Doesn’t matter,” Ro told him. “Just answer the question.” “But… the question makes no sense!” Fitz argued. “It’s not like the information doesn’t exist. If we needed to, we could pull it right out of Forkle’s brain.” He glanced at Sophie. “Wait—should we just do that?” “It’s plan Z,” Keefe told him.

Structure of the Calendar When we talk about the Mayan Calendar, we are really talking about two calendars—one that measures ordinary time, and one that measures sacred time. These two calendars interpenetrate in such a way as to integrate and synthesize the secular and sacred dimensions of reality. In this book we shall be primarily concerned with the measure of ritual time, usually called the tzolk’in and sometimes referred to as the Ritual Almanac or Divinatory Almanac. We do not know what the ancient Maya called this ritual or sacred aspect of the Calend a r . M o s t s c h o l a r s u s e t h e Y u c a t e c t e r m t z o l k’i n (f ro m tzol = count and k’in = day, hence "count of days"), but this term may not have been used by the Classic Maya and is in fact based on the equivalent K’iche’ term ch’olq’ij. 1 The tzolk’in is a unique method of reckoning time. It consists of twenty named days combined with thirteen numbers. Each day-name is repeated thirteen times during the Calendar cycle, for a total of 260 days (13 x 20 = 260). The twenty days, with their glyphs, directional correspondences, Mayan names, and some of their most common English meanings, are shown here as “The Names of the Days.

o e s i t ma k e s e n s e t o c o n ti n u e t o emp h as i z e t h e pro­ l e t ariat? I argue that it d o e s not, not i f by " p ro l etatiat" o n e h as in mi n d an emp i ri c al s o c i al c lass . Mo re u s e fu l i s t h e i d e a of pro l etaria n i z a t i o n as a p ro c e s s of e x p l o i ­ t at i o n , d i s p o s s e s s i o n , a n d i m m i s eratio n t h a t pro d u c e s t h e v e ry ri c h a s t h e pri v il e g e d c la s s t h at l i v e s off t h e res t of us . I o ffer t h e n o t i o n o f " t h e p e o p l e as t h e res t o f u s , " t h e p e o p l e as a d i v i d e d and d i vi s i v e force , as an

iv el y c al l i ng for t h e r e clamatio n of c o m m u n i s m a s t h e n ame for a rev o l u t i o n ary u n i ve r s a l egali t rui an i s m , B ad i o u i n s i s t s o n a c o m m u n i s m d i s c o n ne c te d from t h e " o u tmo d e d " forms of Party and St at e . Hardt a n d N egri l i kewi s e rej e c t Party and State: "Being commu­ nist means being aga i nst the State . "8 They emp h a s i z e i n s te a d t h e c o n s t i tu e n t p o w e r o f d e s i re a n d t h e affec ­ tiv e , c re ativ e p ro d u c ti v i ty o f t h e mu l t i tu d e a s the c o m m u n i s m u n de r p i n n i n g and e x c e ed i ng c ap itali s m . T h i s i s n o t m y v iew. I agree w i th Bo s t e e l s and Zi z e k t h a t a p o l i t ic s w i t h o u t t h e organi zatio n a l form o f t h e p arty i s a polit i c s wi t h o u t p o l i ti c

As B o s t ee l s arg u e s , " party" d o e s n o t n ame an i ns t rume n t for c arrying out t h e i ro n laws o f h i s tory but " t h e fl e x i b l e o r g an i z at io n of a fid e l ity to e ve n t s i n the m i d s t o f unfo re s e e ab l e c i r c u ms t an c e

Ci, któ­rzy pro­wa­dzą oso­bi­ste no­tat­ni­ki, to cał­kiem od­mien­ny ga­tu­nek, sa­mot­ni i z upo­rem urzą­dza­ją­cy rze­czy­wi­stość po swo­je­mu, nie­spo­koj­ni mal­kon­ten­ci, dzie­ci naj­wy­raź­niej przy na­ro­dzi­nach do­tknię­te ja­kimś prze­czu­ciem czy stra­tą.

Przed przy­by­ciem czar­nych su­tann mi­łość i czu­łość nie znały ogra­ni­czeń. Uczu­cia mię­dzy ludź­mi były jak słoń­ce, nie miały ostrych kra­wę­dzi ani pro­stych linii. Jed­nak tylko lu­dzie z in­diań­ską krwią ro­zu­mie­li te wiel­kie moż­li­wo­ści mię­dzy dwoma męż­czy­zna­mi lub dwie­ma ko­bie­ta­mi. Odkąd wła­dzę ob­ję­li biali, sy­tu­acja się zmie­ni­ła.

W Sta­nach nie­za­leż­nie od po­li­tycz­ne­go roz­da­nia rzą­dzi więc kilka po­tęż­nych or­ga­ni­za­cji lob­by­stycz­nych. Naj­waż­niej­sza z nich to Wall Stre­et, a więc banki i in­sty­tu­cje fi­nan­so­we. Drugą jest sek­tor mi­li­tar­ny oraz bez­pie­czeń­stwa. Wy­jąt­ko­wo groź­ny dla resz­ty świa­ta, co po­ka­za­ły wy­pad­ki sprzed de­ka­dy. Trze­ci blok to po­tęż­ne lobby izra­el­skie. Potem jesz­cze lobby gór­ni­czo-naf­to­we. Szcze­gól­nie wpły­wo­we od cza­sów Geo­r­ge’a W. Busha, który po­sta­wił wieu naf­cia­rzy na czele po­wią­za­nych z rzą­dem ogra­ni­za­cji zaj­mu­ją­cych się śro­do­wi­skiem. Na tym przy­kła­dzie do­brze widać, jak dzia­ła ta „neo­li­be­ral­na de­re­gu­la­cja”. To zna­czy naf­cia­rze w imie­niu rządu re­gu­lu­ją swój wła­sny sek­tor. I niech pan zgad­nie, w któ­rym kie­run­ku to re­gu­lu­ją! Oczy­wi­ście robią to w taki spo­sób, żeby więk­sza część kosz­tów ich dzia­łal­no­ści zo­sta­ła prze­rzu­co­na na in­nych. W tym przy­pad­ku na śro­do­wi­sko. W ten spo­sób ich pro­duk­ty mogą być śmiesz­nie tanie. A sek­tor ban­ko­wy? Do­kład­nie ta sama hi­sto­ria. Po­zwo­lo­no ban­kom w imię wol­no­ści ro­snąć do roz­mia­rów, gdy stały się zbyt duże, by upaść. I teraz rząd musi je ra­to­wać za każ­dym razem, gdy wpad­ną w kło­po­ty. I to nie tylko po­przez ba­ilo­uty. O wiele czę­ściej od­by­wa się to w spo­sób dużo bar­dziej za­ka­mu­flo­wa­ny. Przez dłuż­szy czas Fed mu­siał wpusz­czać w go­spo­dar­kę cięż­kie mi­liar­dy do­dat­ko­wych do­la­rów. W efek­cie na Wall Stre­et pa­nu­je nie­spo­ty­ka­na hossa. A re­al­na go­spo­dar­ka jak tkwi­ła, tak tkwi w kło­po­tach. Na rynek we­wnętrz­ny to się w ogóle nie prze­kła­da. To nie jest żadna de­re­gu­la­cja. To jest sa­mo­re­gu­la­cja.