Waarheid Quotes

Ik denk soms dat dé waarheid niet bestaat, alleen maar versies van de feiten die bovenal iets vertellen over degene die ze uitspreekt, en mensen horen alleen datgene wat ze kunnen horen, of willen horen, en soms is dat hetzelfde.

Alle waarheid deed pijn, maar wel steeds meer, elk jaar een beetje meer.

Want zie je, Mia, het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maat levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, in de beste betekenis van dat woord...

De beste leugens zijn altijd verfraaiingen of varianten van de waarheid.

Als we alleen maar dat wat we kunnen waarnemen met onze zintuigen voor waarheid aannemen, brengt kennis dan inzicht, of bevordert het aannames?

Want dat is wat de priesters met hun Ene God en Ene Waarheid niet weten: dat er niet zoiets als een waar verhaal bestaat.

Ze was het vergeten omdat ze gelukkig was. Ze was gelukkig omdat ze het vergeten was. Of dacht ze alleen maar dat ze gelukkig was? Was een geluk dat gebaseerd was op het uitschakelen van cruciale aspecten van jezelf wel geluk? Kun je zeggen dat iets bij nadere inspectie geen geluk was terwijl het wel zo voelde?Heeft geluk überhaupt iets met die zaken te maken? Staat geluk in zijn puurste ongrijpbare vorm niet ver af van... gebeurtenissen. Ze vergat het niet. De waarheid is dat ze het nooit vergat en dat ze er in bepaalde periodes dagelijks aan dacht.

We hebben dit niet kunnen oefenen, dit samen wachten op de dood. Jammer, want ik heb zelden zo veel verenigde onbeholpenheid gezien, zo veel opgetelde soorten van onvermogen, zo veel mensen die bij mekaar niet gewoon zichzelf kunnen zijn, zelfs niet op dit soort uren van de waarheid.

Is het niet zo, dat men in het ondergaande, het ontbindende en hopeloos strijdende veel gemakkelijker de waarheid kan ontdekken dan in het bloeiende, zich samenvoegende en groeiende? Is het niet een feit, dat ziekte en dood veel duidelijker het wezen van het bestaan aan het licht brengen dan gezondheit en athletiek op Zondagmiddag?

Ik zat eraan te denken dat ik nooit zou geloven dat dit leven met zijn liefde, streven naar waarheid en geluk, zijn weerlichten en verre ruisen van water in deze nacht zinloos en redeloos was, wie dat ook mocht beweren. Ieder van ons moet – alom en altijd, en tot aan het einde van zijn dagen – strijden voor de verankering van dit leven. == 1946

Maar om je de waarheid te zeggen, rede en liefde gaan nog maar zelden samen tegenwoordig.

Feiten zijn volgens mij vaak de ergste vijanden van de waarheid.

In de oorlog wordt de waarheid als eerste opgeofferd.

Soms is een gedachte dichter bij de waarheid, bij de werkelijkheid, dan een handeling. Je kunt alles zeggen, je kunt alles doen, maar een gedachte kun je niet veinzen.

Ieder woord dat ze spreekt is waar. Het is alleen niet de waarheid die me pijn doet, maar het gebrek aan medeleven.

Wat voor goed zou het me doen als de waarheid voor me stond, koud en naakt, en er niet om gaf of ze door mij werd herkend of niet.

Dis die opgesmukte weergawe van die waarheid wat mense wil hê, nie harde feite nie.

De waarheid mag dan vreemder zijn dan de verbeelding, maar vraagt wel om een betere redacteur. Het grootste deel van het leven van een mens is de moeite van het onthouden niet waard.

Maar sy kyk nie meer nuus nie. Sy lees ook nie meer koerant nie. Reg en verkeerd, waarheid en leuen is strome wat deurmekaar geloop het in een rivier, jy kry dit nie meer uitmekaar geskep nie.

Een van de dingen die ik leerde tijdens het schrijven van de roman, en ik heb er veel geleerd, was hoe moeilijk het is om nie te hechten aan de valse schijn van waarheid die een geschreven pagina wekt.

Feit is dat ik een levenslot in handen heb en me toch niet bij machte voel om vrijuit te scheppen: ik volg de verborgen lijn van het noodlot. Ik kan niet anders dan een waarheid zoeken die me te boven gaat.

Het is altijd de eeuwige, voorgehouden waarheid die niemand ontgaan kan: dat men in 't zelfde vel blijft steken waarin men geboren is... dat men niet buiten de dingen kan die u omgeven, tenzij in den droom.

Er is nooit één waarheid, maar gewoon een zootje verhalen die zich allemaal, tegelijkertijd, in ons hoofd en hart afspelen en elkaar verdringen en met elkaar strijden. Het is allemaal één prachtige rampzalige rotzooi.

Nu zijn we dan aan het eind van twintig eeuwen hoge beschaving beland en toch zou geen enkel politiek stelsel twee maanden waarheid overleven. Hieronder versta ik zowel de marxistische als onze burgerlijke en fascistische maatschappij.

Ik vertrek altijd van een waarheid die ik aankleed en mooier maak dan de werkelijkheid. Als ik bijvoorbeeld op restaurant ben geweest en het was best duur, zeg ik: ‘We zijn met zijn vieren gaan eten en we hebben honderdduizend frank verteerd.

Men telde drie verschijningen: de storm, de walvis en de heilige op de hondenkar. Volgens sommigen echter waren het er vier: de storm, de walvis, de heilige en de overstroming. Anderen kwamen tot vijf of zes of zeven -- en zo viel de waarheid in veelheid uiteen.

Het unieke van de Europese beschaving is dat deze wakker gekuste rede vervolgens in het reine moest zien te komen met een openbaring die de absolute waarheid pretendeerde te zijn. Wat dat betreft is het epicentrum van de Europese geschiedenis gelegen in de verhandelingen van de kerkvaders, die zich de opdracht hadden gesteld om hun ongeloofwaardige geloof met redeneringen van surrealistische schoonheid salonfähig te maken voor de heidense intelligentsia door het in harmonie te brengen met de illustere verworvenheden van de Griekse filosofie.

Wat kon hij anders dan zoeken naar woorden? De waarheid zeggen, dat geluk sinds de breuk werd afgemeten aan de relatieve afwezigheid van leegte? Moest hij vertellen over die constante, troebele gemoedstoestand waarin weliswaar geen euforie besloten lag, maar ook geen groot verdriet?

Ik ontvang enkele brieven. Maar geen Hollandsche courant, dien wij zeer missen. Wij kunnen de Corriere della Sera koopen - zeer onregelmatig - en vergelijken die berichten met die der Duitsche couranten. De Corriere is niet zeer Duitsch... Waar is de Waarheid te vinden! Je wordt suf van al die tegenstrijdige berichten.

Stelen is het ergste dat je kan doen. Als je iemand vermoordt, steel je een leven. Je steelt het recht van zijn vrouw op een echtgenoot en berooft zijn kinderen van een vader. Als je een leugen vertelt, steel je iemands recht op de waarheid. Als je iemand bedriegt, steel je zijn recht op een gelijkwaardige behandeling.

De waarheid,' vervolgde Nietzsche, 'wordt ontdekt door ongeloof en scepsis, niet door een kinderlijk verlangen dat iets zus of zo zou mogen zijn! De wens van uw patiënt om in Gods handen te zijn is niet de waarheid. Het is alleen maar een kinderlijke wens - meer niet! Het is een verlangen om niet te sterven, het verlangen naar de eeuwige fopspeen die wij "God" hebben genoemd! De evolutietheorie toont wetenschappelijk aan dat God overbodig was - hoewel Darwin zelf niet de moed heeft gehad de logische conclusie uit zijn bewijzen te trekken. U beseft toch zeker wel dat wij God hebben geschapen en dat we hem nu met ons allen hebben vermoord.

Heden ten dage verstaat men onder vrijheid echter de mogelijkheid om de geloofsovertuiging en de mening te kiezen die je het meest aanstaat en die allemaal inwisselbaar zijn - en het maakt de staat niet uit of je vrijmetselaar, christen, Jood of een volgeling van de Grote Turk bent. Zo wordt men onverschillig jegens de Waarheid.

En zo is het. Uiteindelijk komt de waarheid altijd aan heklicht, hoe goed je haar ook verstopt. Hoe dik het ijzer van je brandkast ook is, hoe ingewikkeld je de code ook maakt, het heeft geen zin. Echte, grote geheimen willen gevonden worden. Omdat ze eenzaam zijn. En omdat ze groeien. Hoe langer je een geheim verstopt, hoe eenzamer en groter het wordt.

Ik geloof niet in objectieve vaststellingen. Oneindig samenspel van menselijke wisselwerkingen.

Niks is ooit de enige waarheid, het is maar net hoe je het zelf hebt beleefd. Door wat voor filter je het hebt gegooid, en wat je geheugen er er vervolgens mee heeft gedaan. Als je daar te veel over nadenkt, word je gek. Het betekent dat niks van wat jij je herinnert uit je eigen leven per se zo gebeurd hoef te zijn. Het is jouw interpretatie van de gebeurtenissen.

Als ik jou was, zou ik ze van alles op de mouw spelden. Ik zou zeggen dat je je zus gearmd hebt gezien met een man in een cape, of dat je een plukje haar op een van haar handschoenen hebt gevonden dat eruitzag alsof het van de vacht van een olifant afkomstig was... Mensen verwachten de waarheid hier niet... En die willen ze ook niet horen. Veel mensen hier rekenen er niet op dat ze de wens hier zullen winnen; ze zijn hier voor een avontuur. - Aiko

dat ook het meest sluitende systeem en het meest universele rationalisme ten slotte altijd stoot op het irrationele van het menselijk denken. Geen enkele ironische evidentie, geen enkele belachelijke tegenspraak, die de rede in diskrediet brengt, ontgaat hem. Slechts één ding interesseert hem en wel de uitzondering, of deze nu door de geschiedenis van het hart of van de geest voorkomt.[...] Hij stelt om te beginnen vast dat er geen absolute waarheid bestaat...

In order to know something, you must go back to the source. You have to be critical and wise what are the original roots and not the corrupted outcome but in order to know the truth, you have to examine all angles, all sides, all possible traces of deception, the fortress of protection of hidden elements camouflaged with what it seemed overlapping masks along a river of clear or dirty water. The water flows in varying speed depending on the atmospheric factors and men’s interventions in using the flowing water however, the stone remains. Think of the truth: many would hide it, distort it, change it, bury it, or even destroy it but the uncorrupted truth, the unparalleled truth shall always come out. How do you seek the truth? When you seek for the truth, are you guided with an honest heart? Why do you seek the truth? Or, are you among those folks who prefer to hide or bury the truth thinking that the majority won’t find it out? If and when the truth comes out, are you among those persons who will target sacrificial lambs for scapegoats? It is wise to remember that the truth however hidden shall eventually come out. A Cameroonian proverb says, "Water always finds a way out." The same thing I can say about the truth: the truth however hidden shall eventually come out. The water flows, the stones remain. The lies flow, the truth remains. The truth thrives forever." ~ Angelica Hopes, an excerpt from K.H. Trilogy

Als je mij vraagt zijn er drie belangrijke stadia in de geschiedenis van de mens. In het eerste kende hij zijn eigen spiegelbeeld niet, evenmin als een dier dat kent. Laat een kat in een spiegel kijken en hij denkt dat het een raam is waarachter een andere kat staat. Blaast ertegen, loopt er omheen. Op den duur is hij niet meer geïnteresseerd; sommige katten tonen zelfs nooit enige belangstelling voor hun spiegelbeeld. Zo zijn de eerste mensen ook geweest. Honderd procent subjectief. Een ‘ik’ dat zich vragen kon stellen over een 'zelf’ bestond niet. Tweede stadium: Narcissus ontdekt het spiegelbeeld. Niet Prometheus die het vuur ontdekte is de grootste geleerde van de Oudheid, maar Narcissus. Voor het eerst ziet 'ik’ zich 'zelf’. Psychologie was in dit stadium een overbodige wetenschap, want de mens was voor zichzelf wat hij was, namelijk zijn spiegelbeeld. Hij kon ervan houden of niet, maar hij werd niet door zichzelf verraden. Ik en zelf waren symmetrisch, elkaars spiegelbeeld, meer niet. Wij liegen en het spiegelbeeld liegt met ons mee. Pas in het derde stadium hebben wij de genadeslag van de waarheid gekregen. Het derde stadium begint met de uitvinding van de fotografie. Hoe dikwijls gebeurt het dat er een pasfoto van ons gemaakt wordt waarvan wij evenveel houden als van ons spiegelbeeld? Hoogst zelden! Voordien, als iemand zijn portret liet schilderen en het beviel hem niet, kon hij de schuld aan de schilder geven. Maar de camera, weten wij, kan niet liegen. En zo kom je in de loop van de jaren, via talloze foto’s, erachter dat je meestal niet jezelf bent, niet symmetrisch met jezelf, maar dat je het grootste deel van je leven in een aantal vreemde incarnaties bestaat voor welke je alle verantwoordelijkheid van de hand zou wijzen als je kon. De angst dat andere mensen hem zien zoals hij is op die foto’s die hij niet kan endosseren, dat ze hem misschien nooit zien zoals het spiegelbeeld waarvan hij houdt, heeft de menselijke individu versplinterd tot een groep die uit een generaal plus een bende muitende soldaten bestaat. Een Ik dat iets wil zijn - en een aantal schijngestalten die het Ik onophoudelijk afvallen. Dat is het derde stadium: het voordien vrij zeldzame twijfelen aan zichzelf, laait op tot radeloosheid. De psychologie komt tot bloei.

[…] dat er een basisindeling is in de wegen van de mens: zij die gemoedsrust en geluk verlangen moeten geloven en het geloof omarmen, terwijl zij die de waarheid willen zoeken van gemoedsrust moeten afzien en hun leven moeten wijden aan onderzoek. […] U moet kiezen tussen vertroosting en werkelijk onderzoek! Als u de wetenschap kiest, als u verkiest bevrijd te worden uit de ketenen van het bovennatuurlijke, als u, zoals u beweert, verkiest het geloof te mijden en de goddeloosheid te omarmen, dan kunt u niet in één adem door hunkeren naar de kleine vertroostingen van de gelovige! Als u God doodt, moet u ook de beschutting van de tempel verlaten. (p. 193)

De twee vrouwen namen een grote hap spaghetti en de ober koos precies dat moment uit om terug te wippen en te vragen of alles naar wens was, waarop ze beiden hevig knikten en oergeluiden maakten. "Dat leren ze op de oberschool," zei Stevie nadat ze doorgeslikt had. "Wachten tot iedereen de mond vol heeft gepropt en het dan vragen. Dat vinden ze gewéldig. Het hoogtepunt van hun werk.

Alzoo spreekt God tot U en zijn naam is Carrière. I Ik de Heer Uw God ben een aleenig God en mij zult gij dienen met geheel Uwe ziel en met geheel Uw lichaam en met geheel Uw willen en met al Uw weten en met al Uw werken. II Gij zult U geen valsche goden maken als eerlijkheid, trouw, geweten, schoonheid of waarheid want alzoo komt gij ten verderve en honger en ballingschap zullen Uw deel zijn. Want ìk ben machtig en mijne straffen zwaar. III Eert hen die boven U gesteld zijn en doe wat hun aangenaam is, opdat het U welga. IV Ziet niet rechts en niet links maar vooruit want aan 't eind van den weg liggen de geldzakken die tot loon zijn voor hen die mij dienen in geest en waarheid. V Toon nooit dat U iets onaangenaam is, maar werk in stilte en verdraag alles todat ge macht heb verkregen. Want waardigheid is neiets en geld is alles en een arme is een schooier en een rijke een heer en de wereld vraagt slechts naar centen. VI Draagt nooit vuile boorden en kapotte jasjes en rookt geen steenen pijpjes. Want de wereld wil dat niet en de zaligheid ligt in de pandjesjas. VII Eerst het geld opdat gij geëerd worde wanneer ge geld zult bezitten voor den trouwen dienst aan mij, Uw aleenige God. VIII Leent nooit geld zonder rente, vraag nooit 5 % als ge 5½ kunt bedingen, betaalt nooit f1.- loon als ge 't met f0.90 afkunt, wees eerlijk als 't moet, bedrieg als 't moet, hebt nooit medelijden, geef geen cent als ge er niet indirect 2 door terug kunt krijgen. Maar 't voorzitterschap van 'Liefdadigheid' geeft aanzien. IX Bedenkt immer dat de fisieke kracht bij de massa is. Alzoo zult ge de massa in bedwang houden door fatsoen, door geloof, door politiekerij, door boekjes, scholen, dominees en kranten. En wie 't onderste uit de kan wil hebben krijgt 't deksel op z'n neus. Als ge zonder gevaar 1001 kunt bereiken wees dan niet tevreden met 1000 maar bereken 't gevaar met nauwkeurigheid. X Maar dit zeg ik U, laat nooit zien wat ge wilt noch wie gij zijt maar werk in stilte. Want in huichelen en knoeien ligt Uw heil en karakter is een frase. Dit zijn mijn woorden, van mij Carrière, god door de eeuwen, die de wereld heb verpest en verkankerd door mijne almacht. Amen. (uit: Nescio, Verzameld werk, deel I, Nijgh & Van Ditmar, G.A. van Oorschot, Amsterdam, p. 290-291)

Ik spande me niet langer in, vocht niet meer om het onveranderbare te veranderen, klampte me niet angstig vast aan het leven dat we niet hadden kunnen behouden, was niet meer boos op een autoritair systeem dat te bureaucratisch was om de waarheid te zien. Een nieuw jaargetijde was in me gekropen, een zachter jaargetijde van aanvaarding. In me gebrand door de zon, in me geblazen door de stormen. Ik kon de lucht, de aarde, het water voelen en blij zijn dat ik onderdeel was van de elementen, zonder dat zich een afgrond van pijn opende bij de gedachte aan het verlies van onze plek daarbinnen. Ik was deel van het geheel. Daarvoor hoefde ik geen stukje land te bezitten. Ik kon in de wind staan en ik wás de wind, de regen, de zee; het was allemaal ik, en ik was niets in dat alles. Mijn wezen was niet verloren. Het was doorschijnend, ongrijpbaar, maar aanwezig en werd sterker met elke landtong.

Postmoderniteit is voorlopig de meest recente samenlevingsvorm die zich ten tijde van de anomische technische arbeidsverdeling heeft gemanifesteerd. Ze is de opvolger van de moderniteit die zelf de opvolger van de traditionele samenleving was. Postmoderniteit mag niet worden verward met postmodernisme dat een periodecode in de kunst was, ook een (trieste) manier van filosofisch denken dat zich vooral heeft verspreid tussen 1970 en 1995 in Frankrijk – een idiote manier van denken die voorhield dat in de wetenschap algemene theorieën niet langer mogelijk zijn en dat er in een gedicht meer cognitieve waarheid verscholen zit dan in het complete Standard Model van de Fysica. De postmoderne filosofie is, met enige recul bekeken, een staaltje van hoogdravende nonsens geweest, ware het alleen nog maar omdat ze ontkende dat in de menswetenschap algemene theorieën onmogelijk zijn, als had het baanbrekend werk van Jürgen Habermas en Niklas Luhmann geen cognitieve betekenis.

Het conflict tussen bedrijven en actievoerders is dat van narcolepsie versus herinnering. De bedrijven hebben geld, macht en invloed. Ons enige wapen is publieke verontwaardiging. Verontwaardiging heeft de Yuccan Dam verhinderd, Nixon afgezet en, ten dele, een einde gemakt aan de wandaden in Vietnam. Maar verontwaardiging is moeilijk tot stand te brengen en te hanteren Allereerst moet je een nauwkeurig onderzoek hebben; in de tweede plaats wijdverbreid bewustzijn; pas als dat een kritische massa heeft bereikt komt publieke verontwaardiging als een explosie tot stand. Elke fase kan gesaboteerd worden. De Alberto Grimaldi's kunnen nauwkeurig onderzoek bestrijden door de waarheid te begraven in commissies, saaiheid en onjuiste informatie, of door de onderzoekers te intimideren. Ze kunnen bewustzijn doven door misleidende educatie, door tv-stations te bezitten, een "vergoeding" te betalen aan invloedrijke schrijvers of gewoon door media op te kopen. In de media - en niet alleen in de Washington Post - voert een democratie zijn burgeroorlogen.

De Britse premier David Cameron, die ondertussen al ontslag heeft genomen, gaat straks de geschiedenis in als de kinkel die pokerde en verloor. De voorstanders van een brexit met een aantal racisten als voortrekkers (stijl Nigel Farage en Boris oh nson) hebben hun slag thuisgehaad waardoor het Verenigd Koninkrijk nooit nog kan terugkeren in de EU. De leuze "Storm is raging over het Channel, the continent is isoltated" heeft het gehaald. Het fiere Albion is teruggekeerd. Dat de Briiten Europa de rug toekeerden is al bij al verstaanbaar. De EU is een grijs en onaantrekkelijk Europa gedomineerd door bureaucraten en gekenmerkt door een groot democratisch deficit. Maar win werkelijkheid stemden de Britten over een heel ander pijnpunt, over de vreemdelingenkwestie. Misleid door alle leugens die de leavers schaamteloos voor waarheid verzwendelden. Het grootste nadeel van de exit is dat Europa nu niet langer nog kan dromen van een sterk Europees leger dan zich bewapent met Europese tuigen i.p.v. Amerikaanse, en dat het nu nog meer vastzit aan de Verenigde Staten voor zijn veiligheid. En als daar Donald Trump de presidentsverkiezingen wint dan wordt de wereld waarin wij leven op slag een flink stuk gevaarlijker dan die nu, met de islamfundamentalisten, al is. Ondertussen staan in het grijze Europa al andere racisten klaar - bijvoorbeeld Geert Wilders - om een exit uit Europa te eisen. De beurzen kleuren ondertussen bloedrood. Het Britse pond verloor 16 procent van zijn waarde. Wie à la baisse speculeerde op het pond heeft zijn inleg forst zien stijgen. Een oud klant van mij belde me zopas nog op dat hij 2,5 miljoen euro play money geriskeerd heeft en dat dit er nu 20,4 miljoen zijn geworden.

Hoe vaak hoorden we geen uitspraken in de zin van: “Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat …” of “Het is wetenschappelijk bewezen dat …” Daarbij neemt men aan dat wetenschap altijd waar is. Maar hoe betrouwbaar is wetenschap? Heel veel van wat we wetenschap noemen, en we als waar aanvaarden, is noch waar, noch onwaar, en behoort tot de metafysica. Gedurende een korte tijd (volgend op de publicatie van de Tractatus van Wittgenstein) zag het ernaar uit dat we een messcherp onderscheid konden maken tussen betrouwbare wetenschappelijke uitspraken en onbetrouwbare metafysische uitspraken. Maar Wittgenstein zette dat onderscheid zelf op de helling met de postume publicatie van zijn Philosophical Investigations. Nog later pakte de (overwegend Franse) postmoderne filosofie uit met de stelling dat er in de algehele wetenschap minder waarheid is vervat dan in een simpel literair gedicht. De tijd van betrouwbare algemene theorieën leek hopeloos voorbij. Is dat zo? Is cognitief denken onmogelijk geworden? Hierna volgt een reflectie. Het tijdgewricht waarin we leven, althans in de westerse wereld, noemt men de postmoderniteit. Het wordt gekenmerkt door grote onzekerheid en een gevoel van toenemende onveiligheid. Onzekerheid heerst rond onbeantwoorde vragen met betrekking tot de toekomst van de planeet, tot de duurzaamheid van de energievoorziening, tot de werkzekerheid, tot de stabiliteit van het gezin, tot de gedaalde sociale controle, tot de toename van het aantal asielzoekers, tot het bestaan van een god, enzovoort. Onveiligheid houdt verband met oorlog, met terrorisme, met criminaliteit. Het is de bedoeling al die fenomenen wetenschappelijk te bestuderen. Maar hoe zeker ben ik dat wetenschap nog steeds betrouwbaar is?

Want de Atheense democratie is inmiddels, zoals iedere democratie mettertijd, een parodie op zichzelf geworden, waarin leiders dagelijks ter verantwoording worden geroepen en waarin het beleid elke dag opnieuw ter discussie staat. De staat wordt geregeerd door de angst voor volksgerichten en de volatiliteit van de publieke opinie. […] Het volk is verdeeld. Het lijkt wel alsof er elke dag meer facties en partijen met verontwaardigde deelbelangen bij komen, die meer energie investeren in het bestrijden van elkaar dan in het dienen van het collectieve belang. Wanneer zich geen substantiële kwestie aandient waarover men van mening kan verschillen, worden willekeurige trivialiteiten aangegrepen om haat en vijandigheid uit te diepen en te benadrukken wat het volk verdeelt in plaats van wat het volk zou moeten verbinden. Ieder is overtuigd van zijn eigen gelijk en de waarheid wordt onder de immense hoeveelheid waarheden bedolven. Hiermee is de democratie verworden tot een ochlocratie, waarin de turbulentie van opvliegendheid en oncontroleerbare verontwaardiging de macht hebben gegrepen en waarin het staatsbelang dagelijks wordt geofferd op het altaar van de deelbelangen van doelgroepen. Wantrouwend en verdeeld volk kan leiders afzetten en beleid saboteren, maar het kan geen staat besturen. De democratie erodeert onder de obsessie voor pietluttigheden en details. Achterdocht knaagt onophoudelijk en de metselspecie van vertrouwen in de collectieve zaak wordt met elk incident verder afgebikt tot zij verpulvert en het bouwwerk instort dat ooit solide leek. Een autocratie kan maatschappelijke coherentie goedschiks of kwaadschiks afdwingen, maar een democratie functioneert uitsluitend bij de gratie van het breekbare vertrouwen in haar wetten en instituties. Dit vertrouwen wordt doelbewust verder ondermijnd door politici die in naam van de democratie het wantrouwen in de democratie voeden. Hoe verdeeld het volk ook is, er staan om de haverklap leiders op die de uiteenlopende vormen van onvrede mobiliseren en pretenderen dat zij namens het gehele volk spreken. Zij spiegelen het volk voor dat het een monopolie heeft op het gezonde verstand en dat het homogeen is in zoverre het wordt verraden door de politieke elite. Zij presenteren het als een vanzelfsprekendheid dat de gezonde volkswil, die door de heersende klasse wordt genegeerd, naadloos samenvalt met hun eigen standpunten en elke mening die afwijkt van die van hen, beschouwen zij als een verloochening van het soevereine volk en een verkrachting van de democratie. Zij doen een beroep op emotie en presenteren rationaliteit als een instrument van het establishment. Het volk heeft geen behoefte aan feiten of argumenten, omdat het volk dondersgoed weet dat argumentatie een onderdeel is van het complot om het volk te onderwerpen en dat dat de feiten zijn. Met de insinuatie dat de democratische instituties het werktuig zijn waarmee de politieke elite het volk knecht en kleineert, zetten zij het volk in naam van de democratie op tegen de democratie, die in hun visie geen democratie mag heten als zij niet neerkomt op een compromisloze alleenheerschappij van hun eigen gelijk.

Heus, kuisheid is alleen iets voor de laagste klasse. [...] Ik ben nog nooit aan een hof geweest waar ze met de kuisheid erg nauw waren.

De vrije val bracht mij meer dan de waarheid, alleen.

Heeft je vader het ooit over de Zieleneters gehad?' Torak fronste. 'Nee. Daar heb ik nog nooit van gehoord.' 'Dan moet je de enige in het hele Woud zijn.' … 'Waarom heetten ze Zieleneters?' vroeg hij, bijna zonder zijn lippen te bewegen. 'Aten ze echt zielen?' 'Wie weet? De mensen werden bang, en wanneer mensen bang zijn, worden geruchten tot waarheid.

Je bent een Riki of een Aska, Iri. Je kunt niet allebei zijn...' Hij was even stil. 'Je ziet de waarheid. Ik zie het je elke dag denken.' 'Welke waarheid?' 'Dat ze net zo zijn als wij... Wat denk je?' ... 'Dat ik wou dat je die dag gestorven was.

Ik keer me naar de kist. De kist met mijn dood, niet mijn leven. Want mijn leven, dat ben ik, en ik ben eeuwig. Toch kent niemand de waarheid: dat ik voor hen sta als een actrice die na haar laatste applaus het toneel verlaat. Mijn kostuum en mijn masker liggen in de kist, en iedereen denkt dat ik het ben.

Tussen mensen net tegenovergestelde belangen bestaat er leugen noch waarheid. (Menselijke voorwaarden)

De waarheid is reeds achterhaald, zonder toekenning van 100% Licht.

Ons ou mense is die mense van gister. Daarom delf ons in die verlede om waarheid te vind, daarom is ons so lief vir ou prente, ou landkaarte en ou stories. Die skeidslyn tussen die hede en die verlede word al hoe dunner.

De Dennen Dennebossen, scheef als dronkaards groeien van waaien; lucht; oudheid. In de grond geplante zwepen, bukkend onder de tekens des hemels. Staande of ze nog wachters waren voor de vervlogen deuren van goden. Hun denappels de handschriften van bronzen spraak; gekraakte. Door lachgas verschrompelde strottenhoofden van reuzen. Loop je s'nachts in het dennenbos, krrr diep onder de dennen is angst de jager; dennendonker is spottend duister, hun appels geen sterren, geen lampen. Luister wat ze zeggen, de 2 bijlen "tIs zo recht bij de dennen, zo ijlend, waarheid die van onderen afsterft, leugens uithangt, dóór groeit naar 't Licht.' O wandelaar de tak boven je stookt je oven, soms leunt aan je gezicht al je kist. Dennenbossen, er waait geen pluis. Dennen zijn de kelders van de luchten. Je hoort ze kreunen en zuchten 'Wij brengen jou thuis, brengen je thuis.

De mythen zijn het kunstzinnig archief van universele, menselijke waarheden, ontdekt en opgeschreven om ons te laten overleven, de opslagplaats van de strijd die de menselijke verbeeldingskracht door de eeuwen heen voert om de buitenwereld met een innerlijke wereld te verbinden.

Mag de columnist liegen? Natuurlijk, als het maar lekker leest wat hij schrijft en als hij maar niet klaagt wanneer anderen zijn leugens ontdekken. Vorige week heb ik op deze plaats ook gelogen. Weliswaar heel onschuldig, maar toch, de waarheid was het niet. Ik schreef iets over mijn neiging tot mompelen, en gebruikte daarvoor 'de grote lijster' - turdus viscivorus. Om te beginnen wist ik tijdens het schrijven niet precies of viscivorus wel met v's geschreven moest worden (ik lijd namelijk aan een milde vorm van dyslexie - ook een moeilijk woord, dat dan ook niet voor niets 'woordblindheid' betekent) en ik kon de dichtbundel waarin dit woord staat, de verzamelde gedichten van Jan Hanlo, niet vinden. Mijn woordenboeken geven geen uitsluitsel voor dit type woord, dus ik zat ermee. Maar omdat ik toch door moest, besloot ik het erop te wagen. Ik typte het hele stuk uit en stuurde het een dag voor de deadline naar de krant. Natuurlijk kwam het boek boven water toen de brief al verzonden was. Ik bleek me niet vergist te hebben, viscivorus wordt inderdaad met v's geschreven. Maar nu had een ander deel van mijn hersenen me weer gefopt. Ik had me als titel 'St Louis Blues' herinnerd, terwijl het ''s Morgens' is. Wat te doen? Er is een tijdgrens voor schrijvers zoals ik, en die is ruim bemeten. De krant zelf hanteert ook een grens en tussen die twee zit natuurlijk wel wat tijd. Ik zou kunnen telefoneren en vragen of St. Louis Blues nog veranderd kon worden in 's Morgens. Daarover stond ik in dubio, want er was nog een andere mogelijkheid: de reacties van de lezers afwachten. Ik besloot tot het laatste. Iedereen die me zou schrijven om me op de vingers te tikken, zou een schuldbewust en boetvaardig antwoord krijgen. Met de hand geschreven. Ik kocht bij de kantoorboekhandel alvast een pak A4. Ik moet u zelfs een kinderlijke bekentenis doen, de dag na het uitkomen van de krant liep ik in spanning naar de brievenbus om de vloed in ontvangst te nemen. Maar er kwam niets, niemand nam de moeite of niemand vond het een ernstig probleem of niemand leest jan Hanlo of niemand leest mij. Zoiets moet het zijn. Maar wat me toch kwaad maakte, langzamerhand, als aanwakkerende wind, was de selectie. Als ik namelijk een enkele (doodenkele) keer vloek in deze rubriek, of beweer dat ik ernstig twijfel aan het bestaan van een Almachtige God, of een opmerking maak die in het gevoelige brein van een feministe als 'vrouwonvriendelijk' wordt genoteerd, dan komen de brieven wel, compleet met opzeggingen van het abonnement. Maar als ik een werkelijk belangrijke misser maak, een groot dichter verkeerd citeer, dan blijft het stil. Het lijkt erop dat mijn prioriteiten toch anders liggen dan die van mijn lezers. (En misschien is dat maar goed ook.)

Essentiële Innerlijke Liefde: Korte Meditatie: Ik ben in vrede met wie ik ben. Ik heb geen controle over anderen. Maar wel over wat ik voel. Ik voel alleen liefde. Liefde is wie ik ben.

Liefde voel je (zelfs) zonder woorden omdat het een gevoel is dat ten allen tijde in ieder van ons leeft.

Goed. We wisten dus, dat er represailles zouden komen. Ja? Dat er een huis in brand zou worden gestoken, en dat er gijzelaars zouden worden gefusilleerd. Moesten we het daarom achterwege laten?' Toen hij niets meer zei, keek Anton hem aan. 'Wilt u, dat ik daarop antwoord?' 'Zeker.' 'Dat kan ik niet. Dat weet ik niet.' 'Dan zal ik het je zeggen: het antwoord is nee. Als je zegt, dat jouw familie nog had geleefd als wij Ploeg niet hadden geliquideerd, dan is dat waar. Dat is eenvoudig waar, maar meer ook niet. Als iemand zegt, dat jouw familie nog had geleefd als je vader destijds een ander huis had gehuurd, in een andere straat, dan is dat ook waar. Dan had ik hier misschien met iemand anders gezeten. Tenzij het in die andere straat was gebeurd, want dan had ook Ploeg misschien ergens anders gewoond. Dat is een soort waarheden, waar we niks aan hebben. De enige waarheid waar we iets aan hebben, dat is, dat iedereen is afgemaakt door wie hij is afgemaakt, en niet door iemand anders. Ploeg door ons, jouw familie door de moffen. Als je vindt dat we het niet hadden moeten doen, dan moet je ook vinden, dat het beter was geweest als de mensheid niet had bestaan, gezien de geschiedenis. Dan kan alle liefde en geluk en goedheid van de wereld niet opwegen tegen de dood van ook maar één kind. Het jouw, bij voorbeeld. Vind je dat?

We wachten wel tot u klaar bent met bidden,' antwoordde ik op een toon die mijn nederigheid moest overbrengen - of dat in elk geval proberen. 'Met bidden?' gromde Nan. 'Met onze Schepper eens goed de waarheid te vertellen, bedoel je.' 'Mijn grootvader heeft deze kapel gebouwd zodat Nan ergens tegen God kon schreeuwen,' zei Jameson tegen me.

De grote baas in Den Haag zwijgt over de waarheid, zij niet.

Zo breek je verzet, kreeg ik te horen, door het mooiste wat mensen bindt te gijzelen, hun liefde en toewijding, zorg en trouw te vermorzelen alsof het iets verderfelijks was. Door familiebanden en vriendschappen te laten veranderen in mijnenvelden. Dit alles opdat iedereen die naar vrijheid verlangt en daar iets me wil zichzelf niet anders kan zien dan een tikkende tijdbom, een permanente dreiging voor zijn naasten. Hoe menselijker je was, hoe dichter je bij schoonheid, waarheid en al hun nuances wilde komen, bij rechtvaardigheid en menselijke waardigheid, hoe groter het ontploffingsgevaar. Als je weet dat je met één woord het leven van je kind kunt ruïneren, bedenk je je wel honderd keer voordat je in een koppige verzetsbui iets zegt. Dan houdt je je mond.

Hij houdt van de verborgen repetitieruimtes waar dromen werkelijkheid worden en de waarheid gekneed wordt tot iets wat erop lijkt.

(M)isschien zet dat ons ertoe aan om romans en kronieken te lezen en films te bekijken, het zoeken naar de analogie, naar het symbool, het zoeken naar de herkenning, niet naar de kennis. Vertellen misvormt, het vertellen van de feiten misvormt de feiten en verdraait ze en loochent ze bijna, alles wat men vertelt wordt onwerkelijk en approximatief ook al is het waar, de waarheid is niet afhankelijk van het feit dat de dingen bestaan hebben of gebeurd zijn, maar van het feit dat ze verborgen en onbekend blijven en niet verteld worden; zodra ze worden verhaald of uitgesproken of getoond, ook al is het op de manier die de werkelijkheid het dichtst benadert, op de televisie of in de krant, in wat men werkelijkheid of het leven of zelfs het echte leven noemt, gaan ze deel uitmaken van de analogie en de symboliek, en dan zijn het geen feiten meer, dan gaat het om herkenning. De waarheid is nooit lichtend, zoals de formule wil, want de enige waarheid is de waarheid die niet wordt gekend of overgebracht, die niet wordt vertaald in woorden noch beelden, de verborgen en niet achterhaalde waarheid, en misschien wordt er daarom zoveel verteld of wordt alles verteld, om iets door het te vertellen niet gebeurd te laten zijn.

De waarheid is nooit glashelder, blijft altijd een warnet. Zelfs als de draden ontrafelt zijn

Nee,' zei Parker, 'dat doen we niet meer, overal iets achter zoeken, waarheid is niet vinden, je bent te laat met nadenken, dat deden ze vroeger.

Nee,' zei Parker, 'dat doen we niet meer, overal iets achter zoeken, waarheid is niet vinden, je bent te laat met nadenken, dat deden ze vroeger.

De waarheid is dat alle macht ter wereld een vijand niet in een vriend kan veranderen. Hij kan een vijand in een slaaf veranderen, maar niet in een kameraad. Met alle macht kun je een fanaticus niet veranderen in een tolerant iemand. En met alle macht ter wereld kun je een wraakzuchtige niet veranderen in een vriend.

Liegen is altijd vergeeflijk; liegen heeft iets aardigs, want het voert tot de waarheid.

Als zoveel schoons tezamen komt moet de waarheid zich maar buigen.

De waarheid is een land zonder wegen

Religie en sciëntisme zijn beide uitermate intolerant tegenover andere opvattingen, en gaan ervan uit dat hun visie de enige juiste is - bij religie omdat die van God komt, bij het sciëntisme omdat die natuurwetenschappelijk bewezen is. Beide achten zichzelf superieur in vergelijking met de onwetenden. [...] een sciëntistische waarheid nog veel minder voor discussie vatbaar is dan een religieuze, en dat discussiëren met een scientist nog hopelozer is dan met een gelovige ('de cijfers zijn toch duidelijk!'). De ironie van het geval wil dat juist sciëntisten in naam van hun zogenaamd kritisch denken geen enkele andere benadering van wetenschap dulden. De 'science wars' zijn verhulde discussie tussen verschillende ideologische opvattingen. Verhuld, omdat ze teruggaan op iets wat ze niet mogen erkennen: dat het om waarden gaat.

Het oog wordt niet verzadigd met zien – maar in Noorwegen, in juni, zag je die bijbelse waarheid stranden. Want na weer een smetteloze bergketen en het zoveelste fonkelende zeegezicht werd het domweg onmogelijk nog meer op te nemen, helemaal wanneer je je zo in een gammele Ford Taunus langs de kust noordwaarts liet slingeren – een oneindige afwisseling van verlaten landwegen, peilloze tunnels en dommelende veerdiensten over Oorden.

De waarheid is dat wij internet niet hebben uitgevonden, we hebben gewoon met kabels contact gemaakt, de onuitputtelijke bron aangeboord en nu overspoelt het ons als een tsunami. En we zijn zo naïef dat we het vooruitgang noemen. Maar het is ons einde. Wij beleven nu op dit exacte moment ons verval en we bejubelen het als het coolste ooit.

Soms is de waarheid gebaat bij enige vertraging.’ Het

Als er overal wordt gelogen, als je eigen ervaring zo tegengesteld is aan de officiële waarheid en op die manier van je wordt afgepakt, moet je wel verstommen.

Als elke uitspraak van 'houden van' waarheid was, had de wereld er toch wel anders uitgezien? P.C.M. Hermans 29 December 2014 14 Oktober 2016

De waarheid is dat William Macfarlane vond dat hij schuldig was aan Alice' dood, ook al kon hij er nog zo weinig aan doen. - Leo

Gij, zult enkel openen, wat ge openen moet en gesloten houden wat reeds afgerond, is. Petra Hermans Babaji 25 Oktober 2016

Dingen die je geschreven hebt, rijpen niet met je mee, zo lijkt me althans. De waarheid ervan kan bepaald zijn door de tijd, maar er bestaat niet zoiets als bij de tijd zijn wanneer de tijd voorbij is. Boeken blijven bestaan buiten de tijd om of ze houden op te bestaan. Dat is zoals het gaat in de literatuur. Boeken markeren een periode of een plaats, en geleidelijk worden ze die tijd en plaats'.

Deze hele strijd ging om mensen en toch werden mensen vaak als het minst belangrijk beschouwd. Wij strijden vaak meer voor waarheden, dan voor mensen voor wie de waarheden gegeven zijn. Wij strijden voor bedieningen over de hoofden van de mensen heen, voor wie deze bedieningen zijn

Cynici zeggen dat het sterven begint bij de geboorte. Zoals bij iedere polariserende stelling zit daar iets van waarheid in. Ieder mens bereikt op een gegeven moment een punt waar zijn leven eindigt en het sterven begint. Een oneindig kleine, maar meetbare logische seconde waarin we een onzichtbare grens overgaan die het keerpunt van ons bestaan vormt. Achter die grens ligt dan alles wat we ooit als toekomst hebben beschouwd. En vóór ons is alleen nog de dood. Bij de meeste mensen ligt dat scheidingspunt ergens op het laatste kwart van hun levenslijn. Andere, die bijvoorbeeld aan een dodelijke ziekte lijden, lopen misschien al halverwege tegen die grens op. Bijna niemand overschrijdt die bewust. Slechts weinig mensen kunnen zeggen wanneer hun leven eindigt en het sterven begint. Zoals ik. Ik kan het je heel precies zeggen.

Jaren later zou Bruno beseffen dat het kleinburgerlijke wereldje van kantoorbedienden en consultants toleranter, gastvrijer en opener was dan dat van de alternatieve jeugd, die in die tijd werd belichaamd door de hippies.

Liegen is het enige privilege van een mens boven alle organismen. De leugen leidt tot de waarheid! Daarom ben ik ook een mens, omdat ik lieg. Er is geen enkele waarheid bereikt zonder dat tevoren niet zo'n keer of veertien en misschien ook wel honderdveertien gelogen is, en in zijn soort is dat nog een eer ook; ja.

Ik wil alleen een hand om mij aan vast te houden. Geen waarheid, maar een goed verhaal, wat woorden om het duister door te komen. (Schwarzenbach revisited)

De ellende met beïnvloedbare geesten is dat ze zekerheid en zelfvertrouwen aanvaarden als waarheid. Diggers geest was altijd flexibel geweest. Dat werd zijn ondergang. Degenen met gebrek aan zekerheid aanvaarden de zekerheid van anderen als de waarheid, hoe bedrieglijk en oppervlakkig ook. -Bekraste zielen, p. 48

Als ik heel eerlijk was, was mijn truc dat ik het niet echt wist: het is de kunst dat je de taal kent, het vocabulaire, de verwijzingen, dat je in elke tegenstelling, in elk zwart en elk wit een paradox vindt en die opvoert als de diepere waarheid van de ambivalentie, als dubbelzinnigheid, als concurrerende paradigma's. Waren alle kunst en boeken en films en muziek niet gewoon een kwestie van verschuivende referentiekaders?

Zal de waarheid zegevieren in dit geval? 'De waarheid komt altijd boven' is het gezegde maar is dat ook wel zo?

Will the truth prevail in this case? 'The truth always comes up' is the saying, but is that also true?

En terwijl Kadoke verwoed bezig is de trainer van zich af te duwen, dringt het tot hem door dat hij niet zeker weet of hij wil laten zien dat hij niet wil sterven. Dat hij niet zeker weet of niet-sterven nu zoveel beter is dan sterven. Dat hij twijfelt of het wel de moeite waard is, dit gevecht, deze hopeloze, enigszins onesthetische dans die men leven noemt, voor iets wat zelfs de trainer alleen maar 'niet-sterven' kan noemen. Alsof dat de bittere waarheid van leven is, dat het uiteindelijk niets anders is dan niet-sterven.

Liegen doet iedereen. Liegen is ook niet verboden. Ik ken de tien geboden niet, maar het zou mij verbazen als 'Gij zult niet liegen' erbij stond. Gij zult natuurlijk wel liegen en als u beweert dat u nooit liegt, dan liegt u. Liegen doet iedereen. Maar het zou onjuist zijn als ik was begonnen met: 'Iedereen liegt.' Veel mensen denken dat zij altijd de waarheid spreken. Zij vergissen zich, maar zij zijn geen leugenaars. Ikzelf ben een overtuigd leugenaar. Het leven noodzaakt mij om geregeld de waarheid te spreken, maar ik doe dat met weinig vreugde. De waarheid! Wat saai, wat vervelend, hoe overbodig! De waarheid is voor iedereen en altijd hetzelfde. Maar de leugen is altijd weer oorspronkelijk en interessant.

Feiten, zei ik. Wat zijn feiten? Feiten zijn niets meer dan toevalligheden, die net zo goed anders hadden kunnen zijn. Wanneer er op de zesde dag van de wassende maan van de maand Maimakterion een aardbeving plaatsvindt, is er geen enkele reden te bedenken waarom deze niet had kunnen plaatsvinden op de vierde dag van de afnemende maan van Mounychion. De grote koning van Perzië kan evengoed eerder of later sterven dan de dag waarop hij sterft. De weldadige schaduw van de wilg en de plataan waarin wij jaren geleden over hem hebben gesproken, had ook geworpen kunnen zijn door een eik en een notelaar. Ik had ook kunnen uitglijden toen ik op het strand van Kyzikos oog in ○00 kwam te staan met Mindaros, Spartaanse admiraal waardoor de Hellespont, de Bosporus en de oorlog misschien verloren waren geweest voor Athene, Elke gebeurtenis is de worp van een dobbelende hand. De geschiedenis ontbeert logica. Met onze interpretaties achter af proberen we de loop van de gebeurtenissen uit alle macht in een voor ons bevredigend stramien van oorzaken en gevolgen te persen, maar de feiten als zodanig zijn manifestaties van willekeur. Daardoor zijn feiten nog eenvoudiger te bestrijden dan abstracte waarheden. Als ik mij van een onwelkom feit wil ontdoen, maak ik er een mening van door mijn eigen onwaarheid er als mijn eigen mening tegenover te stellen. Vervolgens is het eenvoudig voor mij om het debat te winnen en de meerderheid van het volk van de waarheid van mijn leugen te overtuigen, want de pleitbezorger van de feiten wordt gehinderd door de beperking die hem wordt opgelegd door de omstandigheid dat de willekeur van zijn feiten samenhang ontbeert en niet noodzakelijkerwijs een goed verhaal oplevert, terwijl als leugenaar vrij ben als een vogel, mij niets hoef aan te trekken van de hinderlijke feiten en een verhaal kan verzinnen dat meer logica vertoont en geloofwaardiger is dan de werkelijkheid. En omdat waarschijnlijkheid een groter gewicht in de schaal legt dan waarheid zoals wij eerder hebben geconcludeerd, maakt de waarheidsverteller vanwege zijn gebondenheid aan willekeurige feiten geen schijn van kans tegen de vrijheid van de leugenaar.

Twee linker-handschoenen maken geen paar handschoenen. Twee halve waarheden maken geen waarheid.

We zijn allemaal bang voor onze machteloosheid over de dingen die we voelen maar waarom zou onze emoties de ruimte geven minderwaardig moeten zijn aan ze afknijpen? Waarom zouden we de emotie moeten zien als gekleurd, onzuiver, besmet, en de ratio als de enige klare waarheid, als omgekeerd even waar kan zijn: wat je voelt is echt en hoe je er via rationaliseren aan probeert te ontsnappen is gekleurd door angst, onzuiver door hoge nood aan controle? Als jij buiten zinnen bent van angst en woede en frustratie en machteloosheid en volslagen wanhoop over het lot dat jou nu is toegevallen, dan vind ik dat veel waarder, m'mà, dan dat de een of andere buitenstaander, die zich niet werkelijk kan voorstellen hoe het nu voelt in jouw hoofd, je situatie relativeert met zo'n geringschattend 'ze is e m o t i o n e e l, ze is even verleerd hoe ze zichzelf moet beheersen'. Wie het luidop lijden van de ander niet ernstig neemt, wie de ololyga probeert te smoren, veroordeelt de ander tot de diepste eenzaamheid: die binnen in het ondraaglijke zelf.

Toen de veiligheidsagenten zich tegen de studenten keerden, dezelfde veiligheidsagenten die die waarheid nog maar een paar jaar eerder hadden bestreden, werd het duidelijk dat de waarheid hol zou blijven en geen verstrekkende gevolgen zou hebben. Ze zou misschien een paar versoepelingen brengen en een paar schietgaten onthullen, waardoor je je eigen leven vanuit een ander perspectief kon bekijken, maar wie wilde dat nou? Wat zou je met die nieuwe kijk moeten beginnen, behalve je aan die waarheid onderwerpen tot je erdoor werd bedolven? Het onbeschrijflijke laat altijd een stevige muur om het beschrijfbare optrekken, Brilka. (Het Achtste Leven, pg 531)

We redeneren om te winnen. Niet om de waarheid bloot te leggen.

We durven het nooit aan zo te schrijven, we beschrijven nooit de elektriciteit tussen twee personen, maar praten in plaats daarvan over het prijsniveau, we beschrijven het uiterlijke, niet de bloedstroom, we zoeken niet naar de waarheid, dichtregels die we onverwachts tegenkomen, roodgloeiende kussen, maar we verbergen onze onmacht en berusting in het opdreunen van feiten: het Turkse leger gemobiliseerd, gisteren twee graden vorst, mensen leven langer dan paarden.