Voeding Quotes

Wie deel uitmaakt van een groep die een doel nastreeft, voelt zich opleven en blijkt plots tot veel meer in staat dan hij of zij voordien mogelijk achtte. Het leven wordt zinvoller en vreugdevoller. Maar net zoals bij genot schuilt ook hier hetzelfde addertje onder het gras. Elke vorm van zingeving kan ontsporen tot een monomane, dogmatische gekte, ten koste van zichzelf en anderen. Gezonde voeding promoten, met het accent op minder vlees en meer groenten, is zonder twijfel een goed idee. Slagers bedreigen is een stap te ver. Als zich inzetten voor een betere wereld betekent dat andersdenkenden geëlimineerd moeten worden, dan botsen we op een andere waanzin.

Ik geloof niet in helden, tenzij ze zich verpleegster noemen. Zij kennen de keerzijde van het krijgshaftige gebalk over 'respect voor elke vonk van leven'. Zij weten wat dat betekent in de praktijk. Zij helpen de onmachtigen en de dementen hun vernederingen van alledag te doorstaan, van voeding tot ontlasting. Het zijn de zaken waar men liever over zwijgt, van politicus tot prelaat. Het potsierlijk gemorste lopend voedsel, de drinkbeker voor kleuters in de handen van een huilende negentigjarige, de onbehandelbare pijnen, de stoma's, de urinezakjes hangend aan een kapstok naast het bed dat je niet meer verlaat, de nooit eindigende tragikomedie van de ontlasting. Dat ganse bittere repertoire van kots en kak.

Vansina citeert een deel van een Harvard-studie over de Belgische kolonie Congo, gesticht in 1908. Het rapport citeert een eerder rapport over Belgisch Congo van 1919 waarin werd beweerd dat de bevolking “met de helft verminderd was”. Het citeert deze bewering om aan te geven dat het vrijwel zeker onjuist is. Dat komt omdat de bevolkingsschattingen voor Belgisch Congo sterk uiteenliepen en puur giswerk bleven. Ze waren van ‘weinig waarde bij het trekken van precieze conclusies’. De enige harde conclusie die het bereikte was dat de bevolking niet toenam. De oorzaken waren talrijk, waaronder slaapziekte, oorlog tussen stammen, slechte voeding, vrouwenhandel, polygamie en de arbeidsomstandigheden voor mannen in Europese industriële en commerciële ondernemingen.

De nabestaande moet worden aangemoedigd 'te gaan zitten in een zonnig vertrek', bij voorkeur met een open haard. Er mag eten, maar 'in zeer kleine hoeveelheden', worden aangeboden op een dienblad: thee, koffie, bouillon, wat toast, een gepocheerd ei. Melk mag ook, maar alleen warme: 'Koude melk is slecht voor iemand die toch al onderkoeld is.' Wat de overige voeding betreft: 'De kok kan iets voorstellen wat doorgaans heel lekker wordt gevonden - maar er dient heel weinig tegelijk te worden geserveerd, want de maag mag wel leeg zijn, de tong verwerpt de gedachte aan eten, en de spijsvertering laat zeker te wensen over.' De rouwende wordt aangeraden zuinig aan te doen bij de aanschaf van rouwkleding: de meeste reeds bestaande kledingstukken, en ook leren schoeisel en strohoeden, 'laten zich volmaakt zwart verven'. De te maken kosten moeten vooraf worden berekend. Tijdens de begrafenis dient er een vriend achter te blijven in het huis. Deze moet ervoor zorg dragen dat het gelucht wordt, dat verplaatst meubilair weer wordt teruggezet en de haard wordt aangestoken om de familie te verwelkomen. 'Het verdient ook aanbeveling wat thee of een soepje klaar te maken,' laat mevrouw Post ons weten, 'en dat dient hun bij thuiskomst te worden gebracht zonder eerst te vragen of ze het believen. Mensen die veel verdriet hebben willen niet eten, maar als ze het krijgen voorgeschoteld zullen ze het automatisch aannemen, en iets warms om de spijsvertering op gang te brengen en de gebrekkige bloedsomloop te stimuleren is wat ze bovenal behoeven.

Een adelaar, een havik vliegt hoog in de lucht, tussen zon en de wolken. Zij kijkt neder op de aarde, maar zal alleen een prooi nemen, nodig tot haar voeding.

In de moestuin van mijn vader heb ik in mijn jeugd als puberteit, de oogst binnengehaald. Het bestond uit frambozen, waaruit witte wormen gehaald moesten worden, maar ook vanuit peulen, die de waarde van voeding, kenbaar maken.

Moet ik iets geworden zijn? Kan ik niet gewoon niets blijven? Tegen identiteit zijn? (...) Maar ik ben niks. Ik ben leeg en vormloos, een parasiet die zich vastbijt in de wensen van anderen, de vorm aanneemt die een ander voor me gedroomd heeft. Ik was bereid alles van Albert te incasseren, zolang hij maar bij me zou blijven, zolang ik mijn voeding maar niet kwijt zou raken en weer gereduceerd zou worden tot niets. Nou, het is zover hoor. Nu zit ik hier met jou. Heb je er eigenlijk over nagedacht waarom dat is? Dat lijkt me duidelijk. Dit is de hel. Waar niemand wil zijn, maar de meeste mensen toch belanden. Met de deuren naar verleden en toekomst stevig op slot.

Het was de terrine die me nekte. Ik werd er zo onpasselijk van dat ik bij mijn man in de woonkamer moest gaan zitten om de voor een terrine vereiste bruutheden voor hem op te sommen: het ontscharen, ontstaarten en ontzielen van zee- en andere dieren, om ze uiteindelijk te emulgeren tot een pasta die vervolgens kon worden doorkliefd met ongesneden groenten (...) Met de bereiding van een terrine zijn als het goed is twee of drie dagen gemoeid - gedurende die tijdspanne moet zij in de vlammen van de immer omwentelende wereld worden verhit, gekoeld, gegeseld, getransformeerd - maar onze gasten zouden binnen een uur voor de deur staan.