Vliegen Quotes

Het leven van een man die vliegen wil, bestaat vooral uit vallen

Precies op dat moment stak de wind op en duizenden en nog eens duizenden gele plataanbladeren maakten zich los van hun levensbron en fladderden door de lucht. herfstbladeren vallen niet; ze vliegen. Het is hun enige kans om te zweven, dus nemen ze er de tijd voor. Ze wervelden, zeilden en dwarrelden op de windvlagen, het zonlicht weerkaatsend.

Best. Ik train wel. Maar ik ga naar dat klote-Capitool, al moet ik er een team voor afslachten en er zelf heen vliegen,' zegt Johanna. 'Misschien beter om daar niet over te beginnen tijdens de training,' zeg ik. 'Maar het is goed om te weten dat ik een lift heb.

Steeds weer keek ik vanuit het klaslokaal naar buiten, naar de vrijheid van de vogels in de boom op het schoolplein. Als kind moest je van kooitje naar kooitje, gekortwiekt door regels en leerplicht en ‘zo hoort het nu eenmaal’. Ooit zou ik daarboven uitstijgen, nam ik me voor. Ooit zou ik vliegen.

Het verhaal waarin je zelf aanwezig bent lijkt altijd het waarachtigst. Tegelijk heeft het in onze eigen ogen het minst weg van een werkelijk verhaal.

Ich glaube an einen Fluss der vom Meer zu den Bergen fließt ich fordere nicht mehr von der Poesie als diesen Fluss zu beschreiben.

We verlangen van ze dat ze groot zijn, onze goden. Machtig, niet omver te werpen. Wie zal ons beschermen als zij geen reuzen zijn?

Vijfentwintig jaar getrouwd zijn en elkaar nog in de armen vliegen op het perron van de Gare du Nord zoals in een film noir van Jean Renoir. Langs de zee wandelen tot de broekspijpen nat zijn, en dan toch nog in dat chique restaurant gaan eten, en daarom lachen. Elkaar een boek voorlezen. Is dat romantisch? Ja, maar dat is de liefde ook, romantisch. Niet elke dag, maar van tijd tot tijd wel.

Hij had altijd aangenomen dat er als volwassene een ogenblik zou komen, een soort plateau, waarop hij alle kneepjes van de omgang met het eenvoudige bestaan zou hebben geleerd. Alle post en e-mail beantwoord, alle kranten geordend, boeken alfabetisch op de planken, kleren en schoenen netjes onderhouden in de kasten en al zijn spullen waar hij ze kon vinden, met het verleden - waaronder zijn brieven en foto's - in dozen en mappen gesorteerd, het privéleven bestendig en vredig, huisvesting en financiën idem. [...] Maar niet lang na de geboorte van Catriona [...] meende hij het voor het eerst te zien: op de dag van zijn dood zou hij verschillende sokken dragen, zouden er onbeantwoorde e-mails zijn, en waren er in het krot dat hij zijn huis noemde nog altijd overhemden met ontbrekende manchetknopen, een kapot licht in de gang, en onbetaalde rekeningen, onopgeruimde zolders, dode vliegen, vrienden die op een antwoord wachtten en geliefden die hij niet had opgebiecht. Vergetelheid, het laatste woord bij het organiseren, zou zijn enige troost zijn.

Nederlandse politici hebben serieus geblunderd en de woede van de Turkse president Ergogan op de hals gehaald door geen Turkse ministers toe te laten om te komen spreken voor Turkse Nederlanders. Die diplomatieke botsing had vermeden kunnen worden indien Rutte & Co een betere inschatting van Erdogan hadden gemaakt. Erdogan is uitermate bedreven in opruiende politiek. Indien Nederlandse politici iets meer bedreven waren geweest in psychologisch inzicht dan in stemmengraaierij hadden ze kunnen weten dat de weigering hen als een boomerang in het gezicht zou vliegen. Het is inderdaad ondemocratisch om iemand, ook al is die autocraat die in eigen land democratie en pevsvrijheid monddood maakt, de vrijheid van spreken te beletten. Je kan niet toestaan dat zijn tegenstanders wèl spreekrecht hebben en hij niet. Natuurlijk steven je dan af op gewelddadig protest. Hoeveel slimmer waren de Fransen om een Turkse minister wél spreekrecht te geven: geen haan die er om kraaide. En als De Roover van NVA zich uit de naad wringt om vurig het spreekverbod te bepleiten, dan bewijst hij dat hij enkel een Vlaams Belang Light is zoals Rutte een light-versie van Wilders is.

Ik wil liggen in een karmozijnen kamerjas, afgezet met konijnenbont, die over de randen van mijn chaise longue heen en weer golft op de knus krakende vloer van oud hout, dat nooit meer zal werken, in het woonvertrek, dat mijn oude, betrouwbare butler zo warm stookt dat mijn gedachten smelten als de sneeuwvlokken tegen de buitenkant van de vuile ramen. En daar wil,ik toeven, in de zacht knisperende schemer van durende tijd die van geen uur wil weten, waar droombeelden voorbijglijden als handen over ogen, als schaduwen over de muur. De oude boter is nog goed. Ik kan hem eten met rijstvelden suiker. De krenten kunnen wellen in de ingekookte thee. Ik blaas de de vliegen weg. Terwijl ik wegdrijf in een halfslaap , krabtvde butler met een spateltje de bruine korsten van mijn voeten. 'Er is vandaag een brief gekomen,' zegt hij.' Maar niets om u zorgen over te maken. Ik heb hem ongeopend in de haard gegooid' ' ' Krijgen we bezoek?'' Ik zie het als mijn voornaamstectaakndat u rustig kan blijven slapen.

Tja, jullie zeiden altijd al dat jullie opa graag tien vliegen in één klap sloeg.

Het is zo gemakkelijk om het leven uit te stellen, je dromen op de bovenste plank te leggen waar je ze niet meer kunt zien, zodat je nooit hoeft te erkennen dat ze niet vervuld zijn. Te gemakkelijk om het allemaal te laten eindigen zonder je verwachtingen ooit leven in geblazen te hebben, ze ooit de kans te hebben gegeven om te vliegen. Het is beter dat geld uit te geven, de tijd en de moeite te besteden, dat pad te lopen, dat papegaaienshirt aan te trekken, of wat er ook voor nodig is om die droom te vervullen.

Als het de bedoeling was geweest dat we konden vliegen, dan zouden we met vleugels geboren zijn. Als het de bedoeling was dat we socialisten zouden zijn, dan hadden we wel een aangeboren gevoel voor empathie en medeleven meegekregen.

Planeten worden niet geboren, ze barsten met geweld tot bestaan.

Ondanks al je inspanningen, schipper, vliegen die gyrolabiums als postduiven naar dat godvergeten zandgat. - Liberty

Ja, ja, Rebecca en Douglas MacKenzie, ik zie dat jullie zonder mij zijn begonnen? De problemen hangen als vliegen tegen een autoruit aan jullie kont, niet? Croziers schuld?...' 'Je hebt onze telegrammen dus gekregen?' vroeg Doug. 'Jawel hoor. En als jullie het lef hebben mij er nóg een te sturen, draai ik jullie er de nek mee om... En jij... Tien tegen één dat jij lid bent van dat Edelhoogachtbaar Gilde van Mafkezen... ik ben beschoten door een Britse bal gehakt en mijn vliegtuig raakte ik kwijt aan een andere Britse bal gehakt.' - Liberty

Ik heb geen grond onder de voeten. Hebt u enig idee hoe zoiets voelt als je niet kunt vliegen? Mijn ziel zit onder de blauwe plekken.

Hij kijkt naar de kooi met de apen. Gekke beesten, en grappig. Zou het niet cool zijn als je vijf armen had? Of vijf handen is het eigenlijk, want een aap heeft handen als voeten en een staart waarmee hij zich overal aan vast kan houden. Hoe zou het zijn om hoog door de bomen te kunnen vliegen? Om met die vijf handen van tak naar tak te slingeren, bijna als een vogel door de lucht te gaan en tegelijkertijd die stevige takken vast te kunnen houden, zodat je weet dat je altijd veilig bent?

Zijn benen passen maar moeilijk tussen de stoelen, alles in hem wil uitbreken. Hij drentelt in de smalle gangpaden heen en weer, manoeuvreert behoedzaam langs anderen die scheef in hun stoelen hangen en met een achterovergeklapt hoofd liggen te slapen. Tussen driehonderd mensen te zijn opgesloten roept een oud en verstikkend gevoel in hem op, evenveel zielen als in het dorp uit zijn jeugd. Ze zijn hem vreemd en toch moet hij hun intimiteiten verdragen.

Zo,' zeg ik, 'hier zitten we dan. We mogen niet ontevreden zijn. Vele mensen zitten hier niet. Ze sterven in oorlogen, verhongeren in martelkampen, creperen als vliegen, je weet wel. Nee, we moeten ons lot niet meteen vervloeken, wij.' 'Wat? Waarom zeg je dat?' 'Omdat het waar is. De waarheid heeft haar rechten, Inge.' 'Ik heb niet graag dat je zulke dingen zegt.' 'Toch zeg ik ze.

Niet de noodzaak maar het toeval is vol betovering. Om liefde onvergetelijk te maken, moeten vanaf het eerste ogenblik toevalligheden naar haar toe vliegen als vogels naar de schouders van Franciscus van Assisi.

Ik had liever een blauwe plek dan de ijzeren kooi, want ik droomde ervan om vrij te zijn en blauwe plekken blijven aan de buitenkant en beletten je niet om te vliegen.

Ik moet eerlijk zeggen: ik was nooit zo van het fruit. Het is bewerkelijk spul met schillen en pitten en steeltjes en draadjes, een hoop gedoe met plakkerige vingers en dan een mond vol ‘frisse’ zuren (ofwel: een wrange bek). Ook de stem van je moeder, die echoot in de trauma’s van je jeugd: ‘kom jongen, eet je appeltje op’. Fruit bederft als je het ook maar een dag te koud of te warm bewaart, het lokt vliegen als een kardinaal kleine jongetjes en bovenal: het is gezond op een enge, betweterige manier (en dan ontdek je later ook nog eens dat al het fruit dat je half eetbaar vindt – sinaasappels, bananen – eigenlijk superslecht voor je is vanwege snelle suikers en gebrek aan vezels).

En Mr.Knightley, vergeet mijn theorie over Icarus maar. Als je niet hoog vliegt, met het risico dat je neerstort en verbrandt, leef je dan eigenlijk wel? Kun je dan wel liefhebben? Ik betwijfel het. Ik ben klaar om te vliegen.

Zelfs de kleinste wezens beschikken over een zenuwstelsel dat dopamine of aanverwante moleculen nodig heeft om tot zoek- en verzamelgedrag aan te zetten. De menselijke zenuwbanen zijn wellicht een complexere versie van de zenuwbanen die we aantreffen in bijen, maar ook hier zou de belofte wel eens meer gewicht in de schaal kunnen leggen dan het resultaat. De beloningen die door bloemen in het vooruitzicht worden gesteld voorzien de voedselzoekende door middel van dopamine van nieuwe energie, en experimenten met hommels hebben uitgewezen dat ze stoppen met nectar zoeken als deze neurotransmitter wordt geblokkeerd. Dit vormt mede een verklaring voor het feit dat insecten soms trouw blijven aan bloemen die ze geen nectar opleveren. Zo zijn er bloemen die mannelijke vliegen aantrekken met feromonen in hun geur en tekeningen op hun blaadjes die op een vrouwelijke vlieg lijken. De paarinstincten van de vlieg worden door deze seksuele mimicry zo effectief gekaapt, dat hij ejaculeert op de bloem, terwijl hij zichzelf intussen vollaadt met stuifmeel. Dit is een vorm van 'insectenporno' in actie. Biologen noemen zo'n verschijnsel een 'supernormale prikkel'; die prikkel is supernormaal omdat het dier waarop de prikkel gericht is, deze aantrekkelijker vindt dan het origineel. Zulke prikkels bieden een overdreven versie van belangrijke signalen uit de omgeving zoals patronen en tekeningen, en weten zo een instinct een ander functie te geven dan waarvoor het was bedoeld. Maar net als mensen zijn niet alle insecten even vatbaar voor bepaalde prikkels, en sommige soorten bijen spelen op veilig, en keren alleen terug naar bloemen die kleine hoeveelheden nectar bieden, waar je echter wel op kunt rekenen.

Young slut gets raped. Young slut gets what she deserves. Ja, met mijn penis geef ik je straf omdat je geil bent. Met dat worstje tussen mijn benen ben ik oppermachtig. Omdat ik sterker ben dan jij maak ik je dood. Ik verdien een lintje. Lekker op mijn harige borst kloppen omdat ik op kevers kan trappen. Ik swaffel tulpen en trek hun blaadjes eruit. Vuile bloem krijgt wat ze verdient. Knak de steel en kom op de stamper. Oppermachtig ben ik. Vliegen sla ik dood met een elektrisch racket. Ik ben een bad ass motherfucker. Nu mag ik een medaille en al je geld.

De dood Ooit mijn lief te bevrijden De spijkers uit het geronnen bloed trekken De ogen lijmen De schedel dichten Ooit zijn haren zien vliegen Zijn handen dansen Zijn woorden groot op papier Ooit de dood te doden Blaas de adem terug Ontbleek het vlees