Ula Quotes

Man thalabal 'ula sahiral layali Siapa yang ingin mendapatkan kemuliaan maka bekerjalah sampai larut malam

You’ll have to excuse my daughter, King Ula. When she hears an asshole blabbering drivel from his fool mouth, she tends to not beat around the bush. I have tried many times to teach her to be respectful to those who are weaker of mind than she, but she does not listen. I haven’t a clue where she picked up the trait.

Ada sebuah ungkapan bijak yang mengatakan bahwa manusia itu ada empat macam. Pertama, mereka yang tahu bahawa dirinya tahu. Yang ini patut dipercaya dan diikuti. seperti disinyalir dalam al-Qur’an: ula’ika l-ladziina hadallah, fa-bi-hudaahum iqtadih! (al-An’aam: 90). Kedua, mereka yang tidak tahu bahwa dirinya tahu. Yang seperti ini harus diingatkan dan disadarkan dulu sebelum diikuti. Ketiga, mereka yang tahu bahwa dirinya tidak tahu. Yang semacam ini perlu dibimbing dan ditunjukkan. Keempat, mereka yang tidak tahu bahwa dirinya tidak tahu. Yang model begini tidak perlu dilayani, kerana cenderung ngeyel ‘merasa tahu tetapi tidak tahu merasa’. Kepada golongan ini kita disarankan cukup berkata: salaamun ‘alaykum la nabtahghi l-jaahiliin (al-Qashash: 55).

If anything had happened to Ula, I would rip Saenunos’s eyes from their sockets and wear them for earrings.

А за той час, потайки вiд народу, край наш Україною став. Хто знав про це? Спiвали ми: повiй вiтре на Україну... Але то десь там далеко земля та лежала... Так звалась вона. Сьогоднi, видно, все так звати хочуть. От як... А власть українська, може, зараз i є в Києвi... Але в нас нi... У нас ще Росiя. Нiхто у нас не пройнявся Україною, тому i не диво, що ми бунтуємо. Хай би не боялися нас, а gрислали якого оратора i все... Хiба ти не бачив, скiльки книжок розкидали мiж людьми отi-о, що революцiю повели... А що ж українцi? Чому нiчого нема?.. - Є,- каже Володько.- Он i Захар знає. У семiнарiї "Просвiту" роблять. Хуру книжок привезли... - Мало! - рiзко i твердо заявляє Єлисей.- На Дермань не хуру, а сто хур треба. У кожну хату. Хай не пожалують грошей. Осики хватить на папiр, а книжка хоч чорта впече. Та й не одна книжка. Живе слово повиннi мiж люд пустити. Скажiм, хто не знає читати... А є такi,- взяв книжку i скурив. А живе слово всiх сягне. Чому Петлюра цього не робить?..

Snow fell and the last traces of men were covered with a thick, white blanket. The people of Hunor and Magyar had left the headlands of wild Altain-Ula forever. The snowcapped peaks had looked at their coming and going with indifference; in twelve moons they had forgotten them. To the everlasting mountains they meant no more than the passing of dry leaves blown by the wind.

Einstein'in calisma kurallari: 1. Karmasik icinden basitligi bul. 2. Uyumsuzluktan ahenge ulas. 3. Zorlugun ortasinda firsat yatar. Eger bir fikir en basta absurd gelmiyorsa o halde onun icin hicbir umut yoktur.

Pok yiyenun uşaklari! Ne ettinuz kizi ha?" Ateş derin bir nefes aldı o anda. Hayır, duygusal amazon onu yeterince delirtmemiş gibi, şimdi bir de bu ihtiyarı zapt etmesi gerekecekti. "Kaçti senin paçi cehennemin dibina. Hangi katina indi oni bulacağuk şimdi..." "Niye kaçti? Oyy, gaybana kalasin, ne ettun paçiye da? Ula kundi kamkuli, eğer elini surduysan kiza, ha buraya tövbemi bozar kafana saydirurum şarjori..." "Dayı!" Gökdeniz dayanamamış ve abisiyle göz göze gelmemeye özen göstererek lafa girmişti. "Senin o paçi var ya ..." "He var..." diye tek kaşını havaya kaldırdı Salih Reis. "Giderken benim karımı da almış yanına..." "İyi pok yemiş... Tek başina yakişik almazdi zaten ...

Ada perasaan yang kadang tak sanggup diungkapkan melebihi perasaan perasaanku. Apa yang bahkan tak mampu aku utarakan kepada seorang ibu. Bagaimana aku menyimpan semuanya sendiri, juga tentang mimpi mimpi yang tak pernah aku ceritakan kepada siapapun termasuk kepada ayahku. Demikian aku belajar untuk mengenali diriku sendiri. Ibuku memiliki sebuah taman kecil yang tersembunyi di samping rumah. Taman yang ia sebut sebagai sanctuary. Tempat di mana ia menanam segala macam perasaan yang ia sebut sebagai kebahagiaan. Kebahagiaan yang tumbuh dari hal hal fana yang tidak aku kenal dan mungkin juga tidak sepenuhnya aku mengerti. Seperti tangan yang mengusik lelap tidurku dan berusaha menciptakan sebuah karya seni yang indah. Ibu adalah sebuah lukisan yang  memenuhi seluruh pikiranku. Ia lebih menakjubkan dari lukisan lukisan karya Rembrandt, Gustav Klimt, Claude Monet, Auguste Renoir atau bahkan Van Gogh sekalipun. Jeli matanya adalah kegairahan musim semi yang menumbuhkan rupa rupa tanaman di dalam taman itu. Ulas senyumnya dan lembut bibirnya adalah kehangatan ciuman matahari yang membuat bunga bunga bermekaran. Dan sentuhan tangannya adalah sihir, belaian sejuk angin yang membuat setiap pohon berbuah. Dan setiap kali aku dapati ia menari. Ia menari dengan seluruh tawa riangnya. Sekujur tubuhnya menari bersama celoteh burung dan goyangan daun daun. Tangannya bergerak gemulai serupa awan berarak setiap kali ia menyebar benih, mencabut rumput, mematahkan ranting kering, atau memangkas daun daun yang menguning. Ada lompatan perasaan yang tak terlukiskan setiap kali ia melakukan hal itu, seperti seolah ia sedang jatuh cinta lagi. Bukan kepada ayahku melainkan kepada dirinya sendiri. Sebab, di dalam diri ayahku aku temukan bayang bayang lain yang seakan tak mau pergi. Bayang bayang yang tak mampu meninggalkan dirinya bahkan di tengah kegelapan malam. Ayah adalah sebuah patung kayu yang usang dan berdebu. Ia menyembunyikan segala sesuatu dan menjadikannya rahasia yang ia simpan sendiri. Seperti sebuah pintu yang terkunci dan anak kuncinya hilang entah kemana. Tapi ia tak pernah bertengkar dengan ibu. Mereka juga tak pernah beradu mulut atau menunjukkan amarah antara satu dengan yang lain. Sepanjang yang mampu aku ingat, mereka adalah pasangan yang harmonis. Walau tak pernah sungguh berdekatan dalam artian yang sebenarnya. Setelah bertahun tahun lamanya, mereka masing masing tenggelam dalam dunia yang mereka ciptakan sendiri. Sejak kanak kanak, aku tak berani masuk ke dalam sanctuary ibuku. Aku hanya berani mengintip dari balik keranjang cucian dan tumpukan pakaian yang hendak dijemur. Dari balik ranting dan juga rimbun dedaunan yang tumbuh di dalam pot pot besar berwarna hitam yang menyembunyikan tubuh telanjang ibuku yang berkilauan ditempa matahari. Pernah sebelumnya aku menangkap sebuah isyarat dari tarian hujan yang ia ciptakan, ketika merdu tawanya berderai di antara dengung suara pompa dan guyuran air yang turun tiba tiba dari langit. Suara hujan itu keras berdentang di atas genteng galvalum dan menimbulkan suara berisik. Dan raga  ibu yang berpendar kehijauan seolah terbang ke langit menyambut suara guntur dan halilintar. Kadang kadang aku menangkap bayangan tubuh ibuku berjalan hilir mudik di dalam sanctuary itu entah dengan siapa. Acap aku dengar ia tertawa tergelak gelak. Suaranya bergema seperti di dalam gua. Aku selalu mengira ia tak pernah sendirian, selalu ada orang orang yang datang menemaninya entah darimana. Sering kulihat ia menjelma menjadi burung dengan warna bulu yang memesona atau menjadi bidadari yang cantik dengan sepasang sayap berwarna jingga keemasan. Dan dari balik perdu yang merayap di dinding, aku dapat melihat senyumnya yang sangat menawan, seperti menyentil kesadaranku dan membuatku terbangun dari mimpi.

Poezjo! — tyś to jest spokojną sjestą; chcesz mnie uśpić, znieczulić, zniewolić, byle słówka nie wyrzec goręcej. Ach, nie ukrywaj — nie udawaj, ty sameś w ogniu — to maska ten pozorny spokój — to kłam. A! ta muzyka tak brzęczy, jak z ula dzwonienie pszczół — a my jak szerszenie: to mi się rzuca do garła ta duża wesołość narodowa, to mi się rozszerza głowa szumem, gwarnością, zawrotem i nawet mi jest wstrętny ból.

Ula thought that unicorns might sleep in grassy glades with ferns for covering. In summer they might lie on a lawn. We walked round quietly on hands and feet, shaking imaginary horns. Ula pawed the air looking solemn; she made little humming sounds. Being fond of moonlight it was probable that they sang at night. They would eat rose petals with jam, and a little fruit in the summer months.

Man thalabal ‘ula sahiral layali.” He who wants glory will work late into the night. -184

such as the degree to which his remains would be protected from public view and media photography, and how long they would be available to ULAS

On the strict understanding that any filming would be for the historical record and not for wider dissemination, and would be kept securely by ULAS, Langley agreed to the amendment.115 No other changes to the WSI were authorized.

Hun Devrinde Orta Asya'da Irklar Büyük Hun devleti zamanında Mogolistan, Baykal gölünün kenarları ve kuzeyi brakisefal Mongoloidlerle kaplı idi. Altay dağlarını baştan başa kaplayan ve bu bölgeye hâkim olan ırk ise, ta ilk devirlerden beri burada yaşamakta olan beyaz bir ırktı. Türklerin ataları çok muhtemel olarak bu beyaz ırktan geliyordu. Tanrı dağları ile dolaylarında da braki ve mezosefal olan bir ırk bulunuyordu. Bu brakisefallerden bir kısmı, Amuderya ile Sirderya arasındaki brakisefallerle ve diğer kısmı da Altaylardaki brakisefal ırkla akraba idiler. Hun çağında, Güney Sibirya da yavaş yavaş Türkleşmeğe başlamıştı. Altaydaki beyaz ırk, yavaş yavaş Yenisey havzasındaki mongoloidlerin yerini almağa başlamış ve Minusinsk bölgesi ile Kuzey Altay arasındaki ırk farkı, yavaş yavaş ortadan kalkmağa başlamıştı. Büyük Hun devletinin kuruluşu ile bütün Orta Asya bir vahdete kavuşmuştu. Bu siyasî birliğin neticesi olarak Orta Asya ırkları arasında bir karışma ve kaynaşma da meydana geldi. Bu ırk değişimi bilhassa yüzlerin hafif bir çekik gözlülük karakterine bürünmesinden anlaşılmaktadır. Nitekim Altayların kuzeyindeki halkların yüzünde, hafif bir çekik gözlülük meydana gelmişti. Çünkü bu bölge, eskiden beri Güney Sibirya ile sıkı bir temas halindeydi. Altayların kuzeyinde dolikosefal mongoloidlerle, brakisefal beyazların karışmasından yeni ve ziraatçı bir kavim meydana gelmişti. Altayların yüksek bölgelerinde yaşayan brakisefal beyazlar ise, Göktürk devrine kadar bozulmadan yaşamışlardı. Bilhassa sonradan Göktürk mezarlarının bol olarak bulunduğu Kuray ovasında, bu brakisefal beyazlara bilhassa Hun devrinde çok olarak rastlıyoruz. Büyük Hun devleti içinde mongoloid unsurlar hareket kabiliyetine sahip olmuşlar ve muhtelif bölgelere gidebilmişlerdi. Bu sebeple Altaylarda da tek tük çekik gözlü insanlara rastlanmaktadır. Meselâ 6 Nr.lı Kuray mezarında bir mongol gôrebiliyoruz. Brakisefal olan bu mongoloid, bir Tunguz idi Halbuki Şibe kurganındaki mongoloid insan, bir dolikosefaldi. Brakisefal Mongollar umumiyetle Baykal gölü kenarlarında, Angara kıt'asında, Sibirya'da çok yayılmış olarak bulunuyorlardı. Neolitik devirlerde Selenga havzası da bu ırkla kaplı idi. Prof. Debets, bu bölgede bulunan kafaları ölçmüş ve bu ırka 'Asiatik' adını vermişti. Bu bölgelerde, M.Ö. IV-III. asırlara doğru taş mezarların şekil bakımından kısmen değiştiğini ve yazılı kayaların da daha bollaştığını görüyoruz. Bu sebeple eski mezarlara 1. Taş mezarlar ve ikincilere de 2. Taş mezarlar denmektedir. Bu mezarlarla birlikte ırkların da değiştiği ve tiplere brakisefal mongoloidlerin hakim olduğunu görmekteyiz. Bu değişiklik biraz da Karasuk kültürünün doğuya doğru yayılışından meydana geliyordu. Büyük Hun devleti zamanında mogolistan'daki Noyun-Ula mezarlarında ise dolikosefal mongoloidlerin meydana çıktığını görüyoruz. Dolikosefal mongoloidler umumiyetle Tunguz'ların ataları olarak kabul edilmişlerdi. Bu antropolojik buluntulara göre, öyle anlaşılıyor ki, Büyük Hun devletinin doğu kısımlan, Tunguzlar tarafından idare ediliyordu. Bu da tarihi hâdiseleri teyit eden bir durumdur. T'ung-hu veya Tunguzlar, Mao-tun'dan evvel, Gobi çölüne ve belki de Tula ve Orhon kıyılanna kadar yayılmışlardı. Esasen yerleri ise Şan-si'nin kuzeyinden başlıyor ve Şara-Muren kıyılarına kadar uzanıyordu. Mao-tun, T'ung-hu'ların reisine çok âni bir şekilde taarruz ederek onları mağlup etmiş ve halkını da esir etmişti. Bu seferden sonra Tunguz'ların gene eski imtiyazlarını kaybetmemiş olmaları çok muhtemeldi. Eski hükümdar ailelerinin imtiyazlarını kaybetmemesi, Orta Asya'daki göçebe imparatorlukların hususiyetlerindendi. Bu sebeple Noyun-Ula'daki prenslerin Tunguz olması, Hunların Tunguz olduğunu ispat eden bir delil değildir. Hun devleti, bir kabileler konfederasyonuna dayanıyordu.

Myśmy lecieli na lep poezji — i teraz dwór się od poezji trzęsie; odbywa się wielkie darcie piór wszelijakiego drobiu: grunwaldzkie duchowe starcie, lecą pióra orle, pawie, gęsie, wnet ujrzymy husarię i króla; zatrzęsło się tu ze wszech jak do ula.

To consolidate his power, Pa‘ao instituted human sacrifices and changed the Hawaiians’ religious rituals. He built the first luakini (human sacrifice) heiau (temple) on the Big Island (Hawai‘i) at Waha‘ula.5 Fornander wrote that “…there was a time before that, when human sacrifices were not only not of common occurrence, and an established rule, but were absolutely prohibited. Kapu ke kanaka na Kāne, ‘sacred is the man to Kāne’…”6 Pa‘ao instituted the oppressive kapu (tapu or taboo) system and the worship of elemental spirit gods such as Pele. Fornander says that Pele worship in Hawai‘i is only subsequent to this migratory period. The Pele cult was unknown to the purer faith of the older inhabitants and her name does not even appear in the creation accounts.

The sea that encloses her young. body ula lu la lu is the sea of many arms - The blazing secrecy of noon is undone and and and the broken sand is the sound of love -

ULA, which openly brags about depending on more than 1,200 suppliers to make its end products. (ULA, a partnership between Lockheed Martin and Boeing, sees itself as an engine of job creation rather than a

—Podrías haber sido tú, Roca —dijo Kaladin—. O bien con esas esquirlas que ganaste, o como Radiante con tu propio spren. Te necesitamos. Yo te necesito. —Me has tenido. Ahora yo me necesito. Es hora de volver, mi ula’makai. Mi capitán. —Acabas de decir que vuestras tradiciones son tonterías. —Para mi hija. —Roca se señaló el corazón—. No para mí, Kaladin. Levanté el arco. —Me salvaste la vida. —Lo elegí porque vales pena ese sacrificio. —Extendió el brazo por encima de la mesa y apoyó la mano en el hombro de Kaladin—. Pero no es sacrificio si ahora no voy, como es correcto, a buscar justicia de mi pueblo. Prefiero marchar con tu bendición. Pero marcharé de todas formas.