Uiterlijk Quotes

verander je bewustzijn, maar laat je uiterlijk zoals het is.

Madame Bovary was nog nooit zo mooi geweest als nu; zij bezat de raadselachtige schoonheid die uit vreugde, geestdrift en succes voortspruit, een schoonheid die ontstaat wanneer de aard van het wezen harmonieert met de uiterlijke omstandigheden.

Wanneer het totalitarisme aan de macht is, gebruikt het de staat als uiterlijke façade om het land in de niet-totalitaire wereld te representeren.[...]Ze moet de schijn van normaliteit en gezond verstand ophouden tegenover de normale buitenwereld.

Jij bent kleurenblind, Jean Louise. Dat ben je altijd geweest en dat zul je altijd zijn. De enige verschillen die jij ziet tussen de ene mens en de andere zijn de verschillen in uiterlijk en intelligentie en karakter en dat soort dingen. Je bent nooit opgestookt om mensen als een ras te zien, en nu dat ras de brandende kwestie van deze tijd is, ben jij nog niet in staat om in rassen te denken. Jij ziet alleen mensen.

Het heeft wellicht geen enkele zin dat ik nu in detail op uw woorden inga; want wat ik zou kunnen zeggen over uw neiging tot wankelmoedigheid of over uw onvermogen om uw uiterlijk en innerlijk leven met elkaar in harmonie te brengen, of over wat u verder nog allemaal dwars zit, het komt altijd neer op wat ik al heb gezegd: altijd op de wens dat u voldoende geduld zult kunnen opbrengen om u erdoorheen te slaan, en voldoende eenvoud om te geloven; de wens dat u steeds meer vertrouwd zult raken met datgene wat moeilijk is, en met uw eenzaamheid te midden van de anderen. En laat het leven verder maar over u komen. Geloof mij: het leven heeft gelijk: in elk geval. Furuborg, Jonsered, Zweden, 4 november 1904

In hun nieuwe, eigen ontplooiing zullen het meisje en de vrouw slechts tijdelijk mannelijke deugden en ondeugden imiteren en mannelijke beroepen nabootsen. Na de onzekerheid van zulke overgangen zullen de vrouwen het grote aantal en de wisseling van die (veelal belachelijke) vermommingen alleen hebben doorgemaakt om hun meest persoonlijke wezen te zuiveren van de misvormende invloeden van het andere geslacht. De vrouwen, in wie het leven directer, vruchtbaarder en rijker aan vertrouwen is genesteld, moeten immers in wezen rijpere mensen zijn geworden, menselijker mensen dan de lichte, niet door het gewicht van een lichamelijke vrucht onder het levensoppervlak getrokken man, die, verwaand en gehaaste als hij, onderschat wat hij meent lief te hebben. Dat zal dit onder pijnen en vernederingen tot rijping gekomen mensdom van de vrouw, als zij de conventies van de slechts-vrouwelijkheid in de vermommingen van haar uiterlijke staat zal hebben afgelegd, het licht zien, en de mannen die dit nu nog niet voorvoelen zullen erdoor worden verrast en verslagen. Op zekere dag (waarvan nu reeds, vooral in de noordelijke landen, betrouwbare tekenen spreken en schitteren), op zekere dag bestaan er het meisje en de vrouw, wier naam niet meer alleen een tegenpool van het mannelijke zal betekenen, maar iets op zichzelf staands, iets waarbij je niet aan aanvulling en begrensdheid denkt, alleen aan leven en bestaan: de vrouwelijke mens. Deze vooruitgang zal het liefde-beleven dat nu vol dwaling is (vooralsnog zeer tegen de wil van de voorbijgestreefde mannen), veranderen, grondig wijzigen en omvormen tot een verhouding die bedoeld van mens tot mens, en niet meer van man tot vrouw. - Rome, 14 mei 1904

Vloeken, duistere dingen, zijn in uiterlijk de meest beeldschone zaken in de wereld - vanbinnen zijn ze gedrochten die onheil en dood brengen.

We durven het nooit aan zo te schrijven, we beschrijven nooit de elektriciteit tussen twee personen, maar praten in plaats daarvan over het prijsniveau, we beschrijven het uiterlijke, niet de bloedstroom, we zoeken niet naar de waarheid, dichtregels die we onverwachts tegenkomen, roodgloeiende kussen, maar we verbergen onze onmacht en berusting in het opdreunen van feiten: het Turkse leger gemobiliseerd, gisteren twee graden vorst, mensen leven langer dan paarden.

Aan de andere kant was ze enorm benieuwd hoe haar kinderen op mij zouden reageren. Kinderen hebben het direct door als er iets niet klopt, zei ze. Ze vertelde dat haar oudste zoontje altijd reageerde op mensen met een afwijkend uiterlijk, zoals 'een neger of een lilliputter in de supermarkt.

Tegenwoordig denken we dat we geen onderworpen subject zijn maar een vrij, zich telkens ontwerpend, nieuw uitvindend project. Deze overgang van subject naar project gaat gepaard met het gevoel van vrijheid. Nu ontpopt dit project zich als een figuur van dwang, zelfs als een efficiëntere vorm van subjectivering en onderwerping. Het Ik als project, dat zich denkt bevrijd te hebben van uiterlijke en andermans dwang, onderwerpt zich voortaan aan innerlijke dwang en zelfdwang in de vorm van prestatie- en optimalisatiedrang.

Mensen, die gericht zijn op mijn uiterlijk, hebben er 0,0 % van begrepen, waar mijn leven om gegeven, zal zijn.

Mensen, die gericht zijn op mijn uiterlijk, hebben er 0,0% van begrepen, waar mijn leven om gegeven, zal zijn.

De mens, die dacht enkel en alleen op mijn uiterlijk gericht te zijn, heeft er praktisch gezien, 0 procent van begrepen, waar het bij om zal draaien.

Er is 0,0% begrip richting mijn persoon, bij mensen die alleen gericht zijn op het uiterlijk.

Fixatie op het uiterlijk komt op mij over, als nul procent begrip.

Een kanttekening van het strand. Hallo. Ik ben het strand. Ontstaan door golven en stromingen. Ik ben gemaakt van geërodeerd gesteente. Ik lig vlak aan zee. Ik ben er al miljoenen jaren. Ik was er al toen het leven zelf ontstond. En ik moet je iets vertellen. Je lichaam kan me niets schelen. Ik ben een strand. Het kan me echt geen reet schelen. Je vetpercentage boeit me absoluut niet. Dat je buispieren zichtbaar zijn, maakt geen indruk op me. Het laat me koud. Je bent een van de tweehonderdduizend generaties mensen. Ik heb ze allemaal langs zien komen. De generaties na jou zal ik ook zien. Dat zullen er minder zijn. Sorry. Ik hoor wat de zee me influistert. (De zee haat jullie. De vergiftigers. Zo noemt hij jullie. Ik weet het, een beetje melodramatisch. Maar dat is wat jullie voor de zee zijn. Drama.) En ik moet je nog iets zeggen. Ook de andere mensen op het strand zijn niet geboeid door jouw lijf. Echt niet. Ze kijken naar de zee, of zijn druk bezig met hun eigen uiterlijk. En als ze wel iets van je vinden, wat kan jou dat schelen? Waarom maak je je zorgen over de meningen van een vreemde? Doe wat ik doe. Laat het van je afglijden. Je mag jezelf zijn. Gewoon zijn. Gewoon stranden.