U Z Quotes

i miss u i love you there's no second ive lived you can't call your own

A is for Amy who fell down the stairs. B is for Basil assaulted by bears. C is for Clara who wasted away. D is for Desmond thrown out of a sleigh. E is for Ernest who choked on a peach. F is for Fanny sucked dry by a leech. G is for George smothered under a rug. H is for Hector done in by a thug. I is for Ida who drowned in a lake. J is for James who took lye by mistake. K is for Kate who was struck with an axe. L is for Leo who choked on some tacks. M is for Maud who was swept out to sea. N is for Neville who died of ennui. O is for Olive run through with an awl. P is for Prue trampled flat in a brawl. Q is for Quentin who sank on a mire. R is for Rhoda consumed by a fire. S is for Susan who perished of fits. T is for Titus who flew into bits. U is for Una who slipped down a drain. V is for Victor squashed under a train. W is for Winnie embedded in ice. X is for Xerxes devoured by mice. Y is for Yorick whose head was bashed in. Z is for Zillah who drank too much gin.

I would like a cappuccino," says Linus politely. "Thank you." "Your name?" "I'll spell it for you," he says. "Z-W-P-A-E-N--" "What?" She stares at him, Sharpie in hand. "Wait, I haven't finished. Double F-hyphen-T-J-U-S. It's an unusual name, Linus adds gravely. "It's Dutch.

Tony:...but you need something to do about Noah. Paul: I know, I know. The only problem being that (a) he thinks I'm getting back with my ex-boyfriend, (b) he thinks I'll only hurt him, because (c) I've already hurt him and (d) someone else has already hurt him, which means that I'm hurting him even more. So (e) he doesn't trust me, and in all fairness, (g) every time I see him, I (h) want everything to be right again and I (i) want to kiss him madly. This means that (j) my feelings aren't going away anytime soon, but (k) his feelings don't look likely to budge, either. So either (l) I'm out of luck, (m) I'm out of hope, or (n) there's a way to make it up to him that I'm not thinking of. I could (o) beg, (p) plead, (q) grovel, or (r) give up. But, in order to do that, I would have to sacrifice my (s) pride, (t) reputation, and (u) self-respect, even though (v) I have very little of them left and (w) it probably wouldn't work anyway. As a result, I am (x) lost, (y) clue-free, and (z) wondering if you have any idea whatsoever what I should do.

The truth was, neither the Central Intelligence Agency nor any of the other official and unofficial U.S. intelligence organizations have ever been some kind of all-seeing, all-knowing, global illuminati. For starters, we never hand that kind of funding.

There’s a fascinating frailty of the human mind that psychologists know all about, called “argument from ignorance.” This is how it goes. Remember what the “U” stands for in “UFO”? You see lights flashing in the sky. You’ve never seen anything like this before and don’t understand what it is. You say, “It’s a UFO!” The “U” stands for “unidentified.” But then you say, “I don’t know what it is; it must be aliens from outer space, visiting from another planet.” The issue here is that if you don’t know what something is, your interpretation of it should stop immediately. You don’t then say it must be X or Y or Z. That’s argument from ignorance. It’s common. I’m not blaming anybody; it may relate to our burning need to manufacture answers because we feel uncomfortable about being steeped in ignorance.

Even up until these final eons of time, we felt we could create anything. We could build ourselves a heaven. But why? We were Heaven already. Only in the very end did we try to build a S.O.U.L. That which would outlast V.E.M., outlast The Verse, outlast death. But it was impossible. Or we were too late. Though still the H.O.L.Y. tried. And built Hell instead.

To choroba, która ich toczy. Choroba, od której oni nie umierają, żyją z tym od lat, od pokoleń. U nich przebiega łagodnie, jak u nas katar. Ale dla nas jest zupełnie nowa, jak dla Indian ospa, jak dla naszych przodków syfilis. Nasze ciała nie potrafią z tym walczyć. Umrą wszyscy, którzy nie są odporni.

This computer-generated pangram contains six a's, one b, three c's, three d's, thirty-seven e's, six f's, three g's, nine h's, twelve i's, one j, one k, two l's, three m's, twenty-two n's, thirteen o's, three p's, one q, fourteen r's, twenty-nine s's, twenty-four t's, five u's, six v's, seven w's, four x's, five y's, and one z.

Ne razumijem šefa kad od nas traži da u javnosti pokazujemo umjereni optimizam. Jedino normalno u ovoj zemlji bilo bi pokazati neumjereni pesimizam.

Potem dobywa nagiego i przetrzymawszy chwilkę w dłoni wkłada z powrotem do pochwy. Wiedzcie, że pięknie mu z mieczem u boku, a jeszcze piękniej – z mieczem w dłoni.

– Okazuje się, że jest duże prawdopodobieństwo, że pieniądze z ZUS-u znikają gdzieś w korytarzach czasoprzestrzennych...

A znovu bych si připomněl svýho prvního primáře, kterej mi u jedný z prvních operací řekl: Tady si stoupni, chytni ten hnát a hodinu se ani nehneš, nebo dostaneš facku! Já mu rozumím…

Ale ty jesteś najbardziej interesującą osobą... bardzo dawno takiej nie spotkałem. Nasz związek od pierwszego dnia działa na wysokich obrotach, kiedy zabrałaś mnie ze schodów przed moim mieszkaniem. Za każdym razem, kiedy później spałem u siebie w domu, budziłem się w środku nocy i tęskniłem za tobą. Nie wiem, czy chcę być w stałym związku, ale umieram ze strachu, że mogę cię stracić.

Žiaľ, krv som mal tak vrelo závistlivú, že u blížneho radosť nepatrná zmenila mi tvár na sinú, až sivú. Takúto slamu z takého žnem zrna. Ó, ľudský rod, že upínaš sa k tomu, v čom spoločník sa s láskou nezahŕňa!

KENNA ROWAN’S PLAYLIST 1) “Raise Your Glass”—P!nk 2) “Dynamite”—BTS 3) “Happy”—Pharrell Williams 4) “Particle Man”—They Might Be Giants 5) “I’m Good”—The Mowgli’s 6) “Yellow Submarine”—The Beatles 7) “I’m Too Sexy”—Right Said Fred 8) “Can’t Stop the Feeling!”—Justin Timberlake 9) “Thunder”—Imagine Dragons 10) “Run the World (Girls)”—Beyoncé 11) “U Can’t Touch This”—MC Hammer 12) “Forgot About Dre”—Dr. Dre featuring Eminem 13) “Vacation”—Dirty Heads 14) “The Load Out”—Jackson Browne 15) “Stay”—Jackson Browne 16) “The King of Bedside Manor”—Barenaked Ladies 17) “Empire State of Mind”—JAY-Z 18) “Party in the U.S.A.”—Miley Cyrus 19) “Fucking Best Song Everrr”—Wallpaper. 20) “Shake It Off”—Taylor Swift 21) “Bang!”—AJR

P h y j s l y d d q f d z x g a s g z z q q e h x g k f n d r x u j u g I o c y t d x v k s b x h h u y p o h d v y r y m h u h p u y d k j o x p h e t o z l s l e t n p m v f f o v p d p a j x h y y n o j y g g a y m e q y n f u q l n m v l y f g s u z m q I z t l b q q y u g s q e u b v n r c r e d g r u z b l r m x y u h q h p z d r r g c r o h e p q x u f I v v r p l p h o n t h v d d q f h q s n t z h h h n f e p m q k y u u e x k t o g z g k y u u m f v I j d q d p z j q s y k r p l x h x q r y m v k l o h h h o t o z v d k s p p s u v j h d.

8But do not overlook this one fact, beloved, that with the Lord one day is as a thousand years, and  t a thousand years as one day. 9 u The Lord is not slow to fulfill his promise  v as some count slowness, but  w is patient toward you, [1]  x not wishing that any should perish, but  y that all should reach repentance. 10But  z the day of the Lord will come like a thief, and then  a the heavens will pass away with a roar, and  b the heavenly bodies [2] will be burned up and dissolved, and the earth and the works that are done on it will be exposed. [3] 11Since all these things are thus to be dissolved,  c what sort of people ought you to be in lives of holiness and godliness, 12 d waiting for and hastening the coming of the day of God, because of which the heavens will be set on fire and dissolved, and  e the heavenly bodies will melt as they burn! 13But according to his promise we are waiting for  f new heavens and a new earth  g in which righteousness dwells.

CHŁOPIEC WOŹNICA do tłumu Najsutsze dłoni mojej dary, Patrzcie! Rozsiałem w krąg, bez miary. Na tym i owym łbie się żarzy Płomyczek, który samem zażegł, Tu i tam skacze po czuprynie, Tej się uczepi, z tamtej spłynie, Lecz wzwyż nieczęsto strzeli jaśniej, Aby w rozkwicie krótkim zalśnić. U wielu zaś, nim go kto pozna, Wygasa w smęt zetlały do cna.

A, B, C, Č, Ć, D, Đ, DŽ, E, F, G, H, I, J, K, L, M, Ne ponašam se za pjesmu, NJ, O, P, R, S, Š, T, U, V, Z, Ž Da li da napišem pjesmu ili ne?

...i pojął z przerażeniem, że u kresu wszechrzeczy jest jedynie ciało, kły i pazury.

Dr Gall: Hoši, je to zločin staré Evropy, že naučila Roboty válčit! Nemohli už dát, u čerta, pokoj s tou svou politikou? To byl zločin, udělat z živé práce vojáky! Alquist: Zločin byl vyrábět Roboty! Domin: Cože? Alquist: Zločin byl vyrábět Roboty! Domin: Ne. Alquiste, ani dnes toho nelituju. Alquist: Ani dnes? Domin: Ani dnes, v poslední den civilizace. Byla to veliká věc.

Jedynym wesołym momentem stała się wiadomość, która drogą telegraficzną nadeszła z Londynu, że tej samej nocy, kiedy latałem nad Brestem, moje mieszkanie w Londynie zostało zbombardowane. Wywołało to ogólną radość, a Kazik Brochocki podszedł do mnie i zapytał: – A skąd Niemcy wiedzieli, że ty u nas latasz? – Nie rozumiem? – zdziwiłem się. – Bo ci za karę zbombardowali mieszkanie…

Steven Hawking nie jest człowiekiem wierzącym, a kiedy został zaproszony do Rzymu przez będącego już u schyłku życia papieża Jana Pawła II, poprosił o pokazanie dokumentów z procesu Galileusza.

...i naciśnięty został guzik a nie był to zwyczajny piękny zdrowy guzik jak u zielonej mojej bluzy duglasówy lecz był to guz feralny guz po wierzchu strup cienki strup a spód to wrzód potworny wrzód i ostateczny apokaliptyczny rozległ się huk i nie zostało z globu nic tylko ogólne uniwersalne rozczarowanie i wielki i bezpardonowy wstyd i sierdzący i gigantyczny ten grzyb wznosił się wzwyż...

Stoją przed lustrem ciszy Barbara z rękami u włosów nalewa w szklane ciało srebrne kropelki głosu I wtedy jak dzban-światłem zapełnia się i szkląca przejmuje w siebie gwiazdy i biały pył miesiąca.

9 t Do not lie to one another, seeing that  u you have put off  v the old self [4] with its practices 10and  w have put on  x the new self,  y which is being renewed in knowledge  z after the image of  a its creator.

Z.B. Buzmramja u dridhte ndër afshet e mbramë të diellit përndimuer me kuqlim e tisa purpuer, me kaltrina të kullueta në qiellë e në sy tand. ku në fund u pasqyronte një dashni e lume si vegimet e fatbardhsis në lima, mbi të cilin tërthuer fluturon një pëllumb dhe gëzime të pamatna gugon pa pra. Zojushë, q' at buzmramje unë andrroj me andje dhe me një dashni të pastër ata dy sy tuej të kaltër, që m'u falne letë me një shikim diskret.

„Chciałbym zasypiać wieczorem u twego boku, a rano budzić się przy tobie! Chciałbym cię chronić i ci służyć! Chciałbym kłócić się z tobą i śmiać! Chciałbym, byś była częścią mego życia, a ja częścią twojego! - Głupiec ze mnie!

Mr. Today’s Clue: FOLLOW THE DOTS AS THE TRAVELING SUN, MAGNIFY, FOCUS, EVERY ONE. STAND ENROBED WHERE YOU FIRST SAW ME, UTTER IN ORDER; REPEAT TIMES THREE. SAM & LANI’S TAP SYSTEM: A=1 TAP B=2 TAPS C=3 TAPS D=4 TAPS E=5 TAPS OR 1 SLAP F=6 TAPS OR 1 SLAP 1 TAP G=7 OR 1 SLAP 2 TAPS H=8 OR 1 SLAP 3 TAPS I=9 OR 1 SLAP 4 TAPS J=10 OR 2 SLAPS K=11 OR 2 SLAPS 1 TAP L=12 OR 2 SLAPS 2 TAPS M=13 OR 2 SLAPS 3 TAPS N=14 OR 2 SLAPS 4 TAPS 0=15 OR 3 SLAPS p=16 OR 3 SLAPS 1 TAP Q=17 OR 3 SLAPS 2 TAPS R=18 OR 3 SLAPS 3 TAPS S=19 OR 3 SLAPS 4 TAPS T=20 OR 4 SLAPS U=21 OR 4 SLAPS 1 TAP V=22 OR 4 SLAPS 2 TAPS W=23 OR 4 SLAPS 3 TAPS X=24 OR 4 SLAPS 4 TAPS Y=25 OR 5 SLAPS Z=26 OR 5 SLAPS 1 TAP

I To nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewa Młodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni, Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa, Skoki łososi, w morzach ławice makreli, Całe lato wysławiać będą chóry ziemi Wszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera. Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objęty O intelekt i trwałe jego monumenty. II Nędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcej Niż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba, Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce, A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa. Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie, W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa. Dlatego ja morzami żeglując przybyłem Do świętego miasta Bizancjum. III O mędrcy gorejący w świętym boskim ogniu Jak na mozaice u ścian pełnych złota, Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł, Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa. Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda, I kiedy zwierzę z nim spętane kona, Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wami W wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami. IV A kiedy za natury krainą już będę, Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę. Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędę Wplatających w emalię liść i złotą korę, Ażeby senny cesarz budził się ze dworem, Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie, Żeby śpiewała panom i damom Bizancjum O tym, co już minęło, czy mija, czy minie.

For now, the Simple Daily Practice means doing ONE thing every day. Try any one of these things each day: A) Sleep eight hours. B) Eat two meals instead of three. C) No TV. D) No junk food. E) No complaining for one whole day. F) No gossip. G) Return an e-mail from five years ago. H) Express thanks to a friend. I) Watch a funny movie or a stand-up comic. J) Write down a list of ideas. The ideas can be about anything. K) Read a spiritual text. Any one that is inspirational to you. The Bible, The Tao te Ching, anything you want. L) Say to yourself when you wake up, “I’m going to save a life today.” Keep an eye out for that life you can save. M) Take up a hobby. Don’t say you don’t have time. Learn the piano. Take chess lessons. Do stand-up comedy. Write a novel. Do something that takes you out of your current rhythm. N) Write down your entire schedule. The schedule you do every day. Cross out one item and don’t do that anymore. O) Surprise someone. P) Think of ten people you are grateful for. Q) Forgive someone. You don’t have to tell them. Just write it down on a piece of paper and burn the paper. It turns out this has the same effect in terms of releasing oxytocin in the brain as actually forgiving them in person. R) Take the stairs instead of the elevator. S) I’m going to steal this next one from the 1970s pop psychology book Don’t Say Yes When You Want to Say No: when you find yourself thinking of that special someone who is causing you grief, think very quietly, “No.” If you think of him and (or?) her again, think loudly, “No!” Again? Whisper, “No!” Again, say it. Louder. Yell it. Louder. And so on. T) Tell someone every day that you love them. U) Don’t have sex with someone you don’t love. V) Shower. Scrub. Clean the toxins off your body. W) Read a chapter in a biography about someone who is an inspiration to you. X) Make plans to spend time with a friend. Y) If you think, “Everything would be better off if I were dead,” then think, “That’s really cool. Now I can do anything I want and I can postpone this thought for a while, maybe even a few months.” Because what does it matter now? The planet might not even be around in a few months. Who knows what could happen with all these solar flares. You know the ones I’m talking about. Z) Deep breathing. When the vagus nerve is inflamed, your breathing becomes shallower. Your breath becomes quick. It’s fight-or-flight time! You are panicking. Stop it! Breathe deep. Let me tell you something: most people think “yoga” is all those exercises where people are standing upside down and doing weird things. In the Yoga Sutras, written in 300 B.C., there are 196 lines divided into four chapters. In all those lines, ONLY THREE OF THEM refer to physical exercise. It basically reads, “Be able to sit up straight.” That’s it. That’s the only reference in the Yoga Sutras to physical exercise. Claudia always tells me that yogis measure their lives in breaths, not years. Deep breathing is what keeps those breaths going.

Každý člověk, pokud nebydlí ve velkoměstě, měl by míti pro sebe dům, který by mu poskytoval zdravé bydlení, podle potřeb dnešního života. Měl by to býti dům, který lze vystaviti za roční příjem z jeho práce. Zatím u nás stavíme domy tak, aby vytrvaly 500 roků a škrtily a dusily budoucí pokolení tak, jako dusí domy, stavěné našimi předky nás. Je přirozené, že dům pro 500 roků stojí tolik, že si člověk na něj nevydělá ani za 20 roků. A proto většina národa ve svých nejkrásnějších lidských letech a v době, kdy vychovávají děti bydlí v děrách.

A - ALPHA B - BRAVO C - CHARLIE D - DELTA E - ECHO F - FOXTROT G - GOLF H - HOTEL I - INDIA J - JULIETT K - KILO L - LIMA M - MIKE N - NOVEMBER O - OSCAR P - PAPA Q - QUEBEC R - ROMEO S - SIERRA T - TANGO U - UNIFORM V - VICTOR W - WHISKEY       X - X-RAY Y - YANKEE Z - ZULU

Ja nie mogę żyć jak miliony ludzi. Przecież nieraz uciekam na dwa miesiące w Alpy, w Pireneje, na jedną wysepkę u brzegów bretońskich. Rzucam gazety, książki, nie odpieczętowuję listów... I cóż mi z tego? Zawsze i wszędzie widzę odbity świat w sobie, w mojej duszy nieszczęsnej.

i miss the man i thought i was before i met her the man who would have saved her who would have done something who would have been tom maybe hes the one im looking for or maybe im looking for all of them i miss u i love u there's no second ive lived you can't call your own -Navy

nesimî ve mansur'la tenim dağıldı benim; kendi yasımı tuttum, ölüydüm, aşk şehidi... bir aynaya düşer de kırılırken bedenim, söylenen söylenmeyenle mühürlendi idi... düşüş düşleri oldum- ve 'kendinle seviş!...' dediler... Söz'ü gördüm... zaten nicedir üstünde kar ve inkârla belenmiş meneviş sırları var! âh, bu z e h e b î gecede, at üstünden 'eğer'i, atla kayıtsız koşulsuz dörtnala o serseri aynaya... bu h u r u f î hecede ol!... çıplak, mücerred ve hırkasız, çulsuz... ordayım işte, gelgelelim hiç bilmedim yerimi âh, elimle yüzerim elbet kendi derimi...

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zamieszkałem w punkcie, z którego mam za darmo rozległe widoki: gdziekolwiek stanąć na wystygłym gruncie tej przypłaszczonej kropki, zawsze ponad głową ta sama mroźna próżnia milczy swą nałogową odpowiedź. Klimat znośny, chociaż bywa różnie. Powietrze lepsze pewnie niż gdzie indziej. Są urozmaicenia: klucz żurawi, cienie palm i wieżowców, grzmot, bufiasty obłok. Ale dosyć już o mnie. Powiedz, co u Ciebie słychać, co można widzieć, gdy się jest Tobą. Szkoda, że Cię tu nie ma. Zawarłem się w chwili dumnej, że się rozrasta w nowotwór epoki; choć jak ją nazwą, co będą mówili o niej ci, co przewyższą nas o grubą warstwę geologiczną stojąc na naszym próchnie, łgarstwie, niezniszczalnym plastiku, doskonaląc swoją własną mieszankę śmiecia i rozpaczy nie wiem. Jak zgniatacz złomu, sekunda ubija kolejny stopień, rosnący pod stopą. Ale dosyć już o mnie. Mów jak Tobie mija czas-i czy czas coś znaczy, gdy się jest Tobą. Szkoda, że Cię tu nie ma. Zagłębiam się w ciele, w którym zaszyfrowane są tajne wyroki śmierci lub dożywocia-co niewiele różni się jedno z drugim w grząskim gruncie rzeczy, a jednak ta lektura wciąga mnie, niedorzeczny kryminał krwi i grozy, powieść rzeka, która swój mętny finał poznać mi pozwoli dopiero, gdy i tak nie będę w stanie unieść zamkniętych ciepłą dłonią zimnych powiek. Ale dosyć już o mnie. Mów jak Ty się czujesz z moim bólem-jak boli Ciebie Twój człowiek.

V sergejevském klášteře jsem byl hostem u otce igumena - pozoroval jsem tu nevzdělanost a pověrečnost pravoslaví; a tím chtěli slavjanofilové zachránit Slovanstvo! Celkem jsem si odnesl z Ruska totéţ, co Havlíček: lásku k ruskému lidu a nechuť k oficiální politice a k panující inteligenci.

Dobrze, że jesteś, bo wczoraj znowu bolało mnie serce, a ciągle nie mam pomysłu na życie. Musisz mi pomóc, bo od szesnastu dni pada deszcz i życie powoli zaczyna mi się rozmywać. Miałem iść do dentysty, ale przybłąkał mi się wiersz o tobie, no i nie mam go z kim zostawić w domu. Dobrze, że jesteś, bo w zeszłym tygodniu „U Fukiera” śmierć znowu pytała o mnie szatniarza. Dzwoniłem dzisiaj do ciebie, ale słuchawka ugryzła mnie w rękę i pewnie ta rana tak szybko się nie zagoi. Musisz mi pomóc, bo jestem zmęczony jak Bóg, który harował przez tydzień – i nie stworzył świata...

Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą Czas jest kobietą Jest osobą Pochlebioną gdy się pada na kolana U jej stóp czas jak suknia rozpinana Czas jak nie kończąca się włosów fala Rozczesywana bez końca Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy By nie prysło urzeczenie To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą W ucieczce Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się W moim tętnie waha się i przystaje twój krok Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo Na mych wargach jest nędzarką która żebrze Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi Wybacz mowę pospolitą Ona jest Czystą wodą która przykro syczy w ogniu Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego Życie moje znieść umiałem Moja miłości

From his beach bag the man took an old penknife with a red handle and began to etch the signs of the letters onto nice flat pebbles. At the same time, he spoke to Mondo about everything there was in the letters, about everything you could see in them when you looked and when you listened. He spoke about A, which is like a big fly with its wings pulled back; about B, which is funny, with its two tummies; or C and D, which are like the moon, a crescent moon or a half-full moon; and then there was O, which was the full moon in the black sky. H is high, a ladder to climb up trees or to reach the roofs of houses; E and F look like a rake and a shovel; and G is like a fat man sitting in an armchair. I dances on tiptoes, with a little head popping up each time it bounces, whereas J likes to swing. K is broken like an old man, R takes big strides like a soldier, and Y stands tall, its arms up in the air, and it shouts: help! L is a tree on the river's edge, M is a mountain, N is for names, and people waving their hands, P is asleep on one paw, and Q is sitting on its tail; S is always a snake, Z is always a bolt of lightning, T is beautiful, like the mast on a ship, U is like a vase, V and W are birds, birds in flight; and X is a cross to help you remember.

At night the envoys received visits of a less savory sort. Three henchmen of Talleyrand’s came around regularly to demand payment in exchange for recognizing the U.S. diplomats. The foreign minister’s agents, characterized in the communications to Philadelphia as X, Y, and Z, laid out the terms: an American loan of ten million dollars to the French government plus a quarter million dollars for Talleyrand’s personal pocket. The envoys angrily rejected the demand, with Pinckney famously replying, “No! No! Not a sixpence.” In the retelling, Pinckney’s refusal evolved into the more American aphorism “Millions for defense, but not one cent for tribute.

Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.

Nigdy nie uważał, że „czyta” książki. Język był w tym wypadku równie zdradziecki, jak u hazardzisty, który przechwala się wygraną partią, tak jakby siłą lub determinacją wydarł losowi zwycięstwo, gdy tymczasem szczęśliwy rzut sztonami nie był niczym więcej, jak tylko udaną próbą wykorzystania chwili własnej bezradności. Otwarcie książki zaś wiązało się z ryzykiem zupełnie innej miary. Otwierając książkę, nie tylko stawał się bezradny, nie tylko oddawał ileś tam zazdrośnie strzeżonych uderzeń serca władającemu piórem obcemu człowiekowi, lecz pozwalał samego siebie napisać. Czymże jest bowiem lektura księgi, jeśli nie ciągłym poddawaniem się nieprzewidywalnym kaprysom duszy jej autora?

Moře je symbolem kolektivního nevědomí, neboť pod zrcadlící se hladinou skrývá netušené hlubiny. Ti, kteří stojí za ním, stínové personifikace nevědomí, vpadli jako záplava na pevninu (terra firma) vědomí. Takové vpády jsou nepříjemné, protože iracionální a pro postiženého nevysvětlitelné. Znamenají závažnou alteraci osobnosti, protože okamžitě tvoří trýznivé osobní tajemství, které postiženého odcizuje od jeho okolí a zcela jej od něho izoluje. Je to něco, "co nelze nikomu říci". Člověk se totiž obává, že bude podezírán z duševní abnormity; s určitým oprávněním, vždyť u duševně nemocných se děje něco podobného. Nicméně od intuitivně chápaného vpádu až k patologickému přemožení je ještě dlouhá cesta; to ale laik neví.

not, little  s flock, for  t it is your Father’s good pleasure to give you  u the kingdom. 33 v Sell your possessions, and  w give to the needy.  x Provide yourselves with moneybags that do not grow old, with  y a treasure in the heavens that does not fail, where no thief approaches and no moth destroys. 34 z For where your treasure is, there will your heart be also.

These reconnoissances were made under the supervision of Captain Robert E. Lee, assisted by Lieutenants P. G. T. Beauregard, Isaac I. Stevens, Z. B. Tower, G. W. Smith, George B. McClellan, and J. G. Foster, of the corps of engineers, all officers who attained rank and fame, on one side or the other, in the great conflict for the preservation of the unity of the nation.

V nevědomí ženy lze tedy očekávat podstatně jiné aspekty, než jaké nacházíme u muže. Mám-li nyní říci jedním slovem, kde jev tomto ohledu rozdíl mezi mužem a ženou, čím je animus charakteristický oproti anime, mohu říci jen: jako anima vyvolává nálady, tak animus vyvolává mínění, a tak jako nálady u muže vystupují z temného pozadí, tak mínění u ženy spočívá na stejně nevědomých, apriorních předpokladech.

MATTHEW 4  s Then Jesus was led up by the Spirit into the wilderness  t to be tempted by the devil. 2And after fasting  u forty days and forty nights, he  v was hungry. 3And  w the tempter came and said to him, “If you are  x the Son of God, command  y these stones to become loaves of bread.” 4But he answered,  z “It is written,      a “‘Man shall not live by bread alone,         but by every word that comes from the mouth of God.

7In the days of his flesh,  u Jesus [1] offered up prayers and supplications,  v with loud cries and tears, to him  w who was able to save him from death, and  x he was heard because of his reverence. 8Although  y he was a son,  z he learned obedience through what he suffered. 9And  a being made perfect, he became the source of eternal salvation to all who obey him, 10being designated by God a high priest  b after the order of Melchizedek.

Verder ken ik 'r een, die is uit Oss afkomstig; nou, meneer weet hoe 't dáár toegaat, in Oss, daar vermoorden ze hun eigen vader als ze jarig zijn. Hij heeft me wel 's verteld uit z'n jeugd, hoe de jongens erop uitgingen, op winteravonden, om ieder die ze tegenkwamen, en 't hoefden niet eens vijanden te zijn, met hun kop in 'n plas te houden tot ze gestikt waren. Alleen maar voor de lol. Dat soort lui pleegt 'n moord zoals u uw neus snuit...

Nejsou-li řeči doktora Vlacha zrovna osobní, dají se docela dobře poslouchat. Vypravuje velmi živě, dovede napodobovat způsob řeči lidí, o nichž vykládá, a přitom se obyčejně tak upřímně rozhorluje, že je to zábavné. Stmívalo se čím dále tím více a v přestávkách mezi řečí občas zazářil ohníček doktorovy cigarety. Bývaly doby, řečnil, kdy člověk, který šil boty, říkal si švec. A nejen že si to říkal, měl to také napsáno na vývěsním štítu, kde vedle obrázku vysoké dámské šněrovací boty bylo napsáno třeba: Alois Krátký, švec. A ten pan Krátký, mistr ševcovský, sedával večer u piva a vedl takovéhle řeči: "Milej zlatej, když já vám ušiju nový boty, můžete v nich jít pěšky na pouť na Svatou horu a zase zpátky za jedinej den, a až se vrátíte, tak nebudete línej a přijdete mi poděkovat, i kdyby to bylo v deset hodin večer. Takový já šiju boty." Jak víte, povídal dále doktor Vlach, ševci vymřeli. Nestalo se to tím, že by na ně přišla nějaká nemoc nebo že je zničila Baťova továrna. Přišla horší pohroma. V příští generaci se z nějakých naprosto nepochopitelných důvodů začal švec stydět za to, že je ševcem, truhlář, že je truhlářem, zámečník, že je zámečníkem. Syn mistra Krátkého pracuje na tátově verpánku v témže kumbálku, ale na firmě má napsáno: výroba obuvi. Já vím, rozčiloval se doktor, že kdyby jeho táta vstal z mrtvých, že by vlastnoručně tu firmu sundal a řekl by synovi: "Tak ty se stydíš za tátovo řemeslo? Copak ty jsi nějaká výroba obuvi? Ty jsi švec! Vždyť je to učiněná hrůza. Člověk kouká po firmách a vůbec to nepoznává. A co ten Volek naproti? Ten se také nějak zmohl. Má tam napsáno: tovární sklad nábytku. On má továrnu?" Syn by shovívavě vysvětloval, že Volek nemá továrnu, že je to jen taková reklama, víš? "Reklama?" vybuchl by starý pán, "u mne to není reklama, u mne je to lež, klamání lidí a jalová pejcha. Reklama je u mne poctivě udělaná bota nebo jarmara." Doktor Vlach povídal, že toho starého pána by to rozčilovalo, ale my že už jsme na to zvyklí. Přečteme firmu a hned si ji v duchu přeložíme do prosté mluvy obecné. Pánský módní salón, to je přece krejčí, návrhy, dekorace, interiéry, to je malíř pokojů, výroba železných konstrukcí, to je malý zámečník s jedním učněm, protože kdyby to byli dva takoví, tak už to budou spojené strojírny nebo tak nějak. Továrna dehtových výrobků, nad tím už byste zaváhali. Jen se nedejte zmásti, to je náš starý známý mistr pokrývač, a dehtové výrobky, které potřebuje, si z některé továrny pěkně kupuje. Já ho náhodou znám. Skutečnost, že dnešní řemeslníci se většinou za své řemeslo stydí, je zastíněna tím, jak se stydí dnešní výrobky za své původce. Předměty jsou tu jen proto, aby za ně byla zaplacena příslušná cena, ale zatvrzele odmítají sloužit svému účelu. A neříkejte mi, povídal doktor Vlach, že vidím příliš černě. Že ještě dnes jsou řemeslníci, kteří dělají dobré a poctivé věci, že lze ještě dostat například nábytek provedený tak, že se srdce směje, nábytek, jehož skříně se kupodivu otvírají, aniž je nutno jimi lomcovat, v jehož knihovně se skla posunují lehce, nábytek, který si tyto své vlastnosti udrží dlouhou řadu let. Mám z toho radost, ale většině lidí je to málo platné. Myslím tu převážnou většinu, pro kterou 50 000 korun reprezentuje asi tak celoživotní úspory a ne nábytek do jednoho pokoje. Tito lidé se většinou smířili se svým životním standardem, ale je pochopitelné, že trvají na tom, aby se i jejich skříně otvíraly, skla v knihovně posunovala a aby nedocházelo k paradoxu, který by je nutil, aby proto, že nejsou bohati, musili kupovat každé tři roky nový nábytek.

A peels an apple, while B kneels to God, C telephones to D, who has a hand On E’s knee, F coughs, G turns up the sod For H’s grave, I do not understand But J is bringing one clay pigeon down While K brings down a nightstick on L’s head, And M takes mustard, N drives to town, O goes to bed with P, and Q drops dead, R lies to S, but happens to be heard By T, who tells U not to fire V For having to give W the word That X is now deceiving Y with Z, Who happens, just now to remember A Peeling an apple somewhere far away.

I therefore,  m a prisoner for the Lord, urge you to  n walk in a manner worthy of  o the calling to which you have been called, 2with all  p humility and  q gentleness, with  r patience,  s bearing with one another in love, 3eager to maintain the unity of the Spirit in  t the bond of peace. 4There is  u one body and  v one Spirit—just as you were called to the one  w hope that belongs to your call— 5 x one Lord,  y one faith,  z one baptism, 6 a one God and Father of all,  b who is over all and through all and in all.

Próbowałem dać charakterystykę dzisiejszego myślenia mówiąc, na przykład, że jest "zredukowane", że odczuwamy je jako coś "działającego nie tylko na zewnątrz, ale i wewnątrz, stwarzającego tego co myśli", powoływałem się na naukę, na Husserla i Marcela - Boże, zmiłuj się, mówiłem jak zawsze się mówi, jak mówią nawet najznakomitsi tj. udając, że jestem u siebie w domu i że to dla mnie chleb z masłem, gdy pierwszy lepszy niedyskretny kwestionariusz położyłby mnie na łopatki. Ale już tak przyzwyczaiłem się do mistyfikacji!

8But do not overlook this one fact, beloved, that with the Lord one day is as a thousand years, and  t a thousand years as one day. 9 u The Lord is not slow to fulfill his promise  v as some count slowness, but  w is patient toward you, [1]  x not wishing that any should perish, but  y that all should reach repentance. 10But  z the day of the Lord will come like a thief, and then  a the heavens will pass away with a roar, and  b the heavenly bodies [2] will be burned up and dissolved, and the earth and the works that are done on it will be exposed. [3]

PSALM 91 He who dwells in  a the shelter of the Most High         will abide in  b the shadow of the Almighty. 2    I will say [1] to the LORD, “My  c refuge and my  d fortress,         my God, in whom I  e trust.”     3 For he will deliver you from  f the snare of the fowler         and from the deadly pestilence. 4    He will  g cover you with his pinions,         and under his  h wings you will  i find refuge;         his  j faithfulness is  k a shield and buckler. 5     l You will not fear  m the terror of the night,         nor the arrow that flies by day, 6    nor the pestilence that stalks in darkness,         nor the destruction that wastes at noonday.     7 A thousand may fall at your side,         ten thousand at your right hand,         but it will not come near you. 8    You will only look with your eyes         and  n see the recompense of the wicked.     9 Because you have made the LORD your  o dwelling place—         the Most High, who is my  c refuge [2]— 10     p no evil shall be allowed to befall you,          q no plague come near your tent.     11  r For he will command his  s angels concerning you         to  t guard you in all your ways. 12    On their hands they will bear you up,         lest you  u strike your foot against a stone. 13    You will tread on  v the lion and the  w adder;         the young lion and  x the serpent you will  y trample underfoot.     14 “Because he  z holds fast to me in love, I will deliver him;         I will protect him, because he  a knows my name. 15    When he  b calls to me, I will answer him;         I will be with him in trouble;         I will rescue him and  c honor him. 16    With  d long life I will satisfy him         and  e show him my salvation.

I am the good shepherd. n I know my own and o my own know me, 15 p just as the Father knows me and I know the Father; and q I lay down my life for the sheep. 16And r I have other sheep that are not of this fold. s I must bring them also, and t they will listen to my voice. So there will be u one flock, v one shepherd. 17 w For this reason the Father loves me, x because y I lay down my life that I may take it up again. 18 z No one takes it from me, but y I lay it down a of my own accord. I have authority to lay it down, and b I have authority to take it up again. c This charge I have received from my Father.

His Steadfast Love Endures Forever A Psalm for  o giving thanks.     PSALM 100  p Make a joyful noise to the LORD, all the earth!         2  q Serve the LORD with gladness!          r Come into his presence with singing!     3 Know that  s the LORD, he is God!         It is he who  t made us, and  u we are his; [1]         we are his  v people, and  w the sheep of his pasture.     4  x Enter his gates with thanksgiving,         and his  y courts with praise!         Give thanks to him;  z bless his name!     5  a For the LORD is good;         his steadfast love endures forever,         and his  b faithfulness to all generations.

O LORD,  u who shall sojourn in your  v tent?         Who shall dwell on your  w holy hill?     2 He who  x walks blamelessly and  y does what is right         and  z speaks truth in his heart; 3    who  a does not slander with his tongue         and does no evil to his neighbor,         nor  b takes up a reproach against his friend; 4     c in whose eyes a vile person is despised,         but who honors those who fear the LORD;     who  d swears to his own hurt and does not change; 5    who  e does not put out his money at interest         and  f does not take a bribe against the innocent.     He who does these things shall never be  g moved.

The God who made the world and everything in it, being  s Lord of heaven and earth,  t does not live in temples made by man, [3] 25nor is he served by human hands,  u as though he needed anything, since he himself  v gives to all mankind  w life and breath and everything. 26And  x he made from one man every nation of mankind to live  y on all the face of the earth,  z having determined allotted periods and  a the boundaries of their dwelling place, 27 b that they should seek God,  c and perhaps feel their way toward him and find him.  d Yet he is actually not far from each one of us, 28for      e “‘In him we live and move and have our being’; [4]

SAMOGŁOSKI "A noir. E blanc. I rouge. U vert. O bleu"... Obwieszczę kiedyś wasze, o głoski, genezy tajemne. - A: czarne gorseciki, włochate i ciemne, much, co nad ścierwem brzęczą niby żywe deszcze: golf cieni. E: namiotów czystość, biali Wieszcze, lanca z lodu, wulkanów opary podziemne. I: purpura, krew pluta, uśmiechy przyjemne ust pięknych, lub warg strasznych śmiech, budzący dreszcze. U: cykle, święte drżenie mórz zielonych w znoju ciszo pastwisk usianych stadami spokoju zmarszczek, które alchemja w mądrych czołach tłoczy O: trąba archanielska, przedziwne wybuchy, Milczenie, gdzie wędrują li Światy i Duchy, Omega, fioletowy promień - Jego oczy.

Who Shall Dwell on Your Holy Hill? A Psalm of David.     PSALM 15 O LORD,  u who shall sojourn in your  v tent?         Who shall dwell on your  w holy hill?     2 He who  x walks blamelessly and  y does what is right         and  z speaks truth in his heart; 3    who  a does not slander with his tongue         and does no evil to his neighbor,         nor  b takes up a reproach against his friend; 4     c in whose eyes a vile person is despised,         but who honors those who fear the LORD;     who  d swears to his own hurt and does not change; 5    who  e does not put out his money at interest         and  f does not take a bribe against the innocent.     He who does these things shall never be  g moved.

In the 21st century, infant and child mortality is lower, education takes longer, and people live longer and healthier lives. In this environment, the risk of death is lower, but the danger of falling behind economically is higher in an age of income inequality, so parents choose to have fewer children and nurture them more extensively. As an academic paper put it, “When competition for resources is high in stable environments, selection favors greater parental investment and a reduced number of offspring.” This is a good description of the U.S. in the 21st century: It is a stable (low-death-rate) environment, but also one with considerable competition for resources due to income inequality and other factors.

Alzoo spreekt God tot U en zijn naam is Carrière. I Ik de Heer Uw God ben een aleenig God en mij zult gij dienen met geheel Uwe ziel en met geheel Uw lichaam en met geheel Uw willen en met al Uw weten en met al Uw werken. II Gij zult U geen valsche goden maken als eerlijkheid, trouw, geweten, schoonheid of waarheid want alzoo komt gij ten verderve en honger en ballingschap zullen Uw deel zijn. Want ìk ben machtig en mijne straffen zwaar. III Eert hen die boven U gesteld zijn en doe wat hun aangenaam is, opdat het U welga. IV Ziet niet rechts en niet links maar vooruit want aan 't eind van den weg liggen de geldzakken die tot loon zijn voor hen die mij dienen in geest en waarheid. V Toon nooit dat U iets onaangenaam is, maar werk in stilte en verdraag alles todat ge macht heb verkregen. Want waardigheid is neiets en geld is alles en een arme is een schooier en een rijke een heer en de wereld vraagt slechts naar centen. VI Draagt nooit vuile boorden en kapotte jasjes en rookt geen steenen pijpjes. Want de wereld wil dat niet en de zaligheid ligt in de pandjesjas. VII Eerst het geld opdat gij geëerd worde wanneer ge geld zult bezitten voor den trouwen dienst aan mij, Uw aleenige God. VIII Leent nooit geld zonder rente, vraag nooit 5 % als ge 5½ kunt bedingen, betaalt nooit f1.- loon als ge 't met f0.90 afkunt, wees eerlijk als 't moet, bedrieg als 't moet, hebt nooit medelijden, geef geen cent als ge er niet indirect 2 door terug kunt krijgen. Maar 't voorzitterschap van 'Liefdadigheid' geeft aanzien. IX Bedenkt immer dat de fisieke kracht bij de massa is. Alzoo zult ge de massa in bedwang houden door fatsoen, door geloof, door politiekerij, door boekjes, scholen, dominees en kranten. En wie 't onderste uit de kan wil hebben krijgt 't deksel op z'n neus. Als ge zonder gevaar 1001 kunt bereiken wees dan niet tevreden met 1000 maar bereken 't gevaar met nauwkeurigheid. X Maar dit zeg ik U, laat nooit zien wat ge wilt noch wie gij zijt maar werk in stilte. Want in huichelen en knoeien ligt Uw heil en karakter is een frase. Dit zijn mijn woorden, van mij Carrière, god door de eeuwen, die de wereld heb verpest en verkankerd door mijne almacht. Amen. (uit: Nescio, Verzameld werk, deel I, Nijgh & Van Ditmar, G.A. van Oorschot, Amsterdam, p. 290-291)

Emocjonalny stosunek Polaków do sąsiednich narodów jest obciążony wspomnieniem doznanych krzywd, odniesionych ran (rzecz jasna tych, które nam zadano, a nie tych, które my zadawaliśmy) oraz rachunkiem poległych i pomordowanych. Łatwo rozdmuchać tlący się żar tej wrogości oraz pragnienie wyrównania rachunku. Robią to czasem politycy dla doraźnego, wyborczego zysku. Taki zysk zmienia się jednak w narodową stratę. Stosunki z sąsiednimi państwami zależą od psychologicznej tkanki stosunków między narodami. Dla każdego polskiego rządu – obojętne czy premierem będzie Kaczyński, czy Tusk – rozniecona wrogość wobec Rosjan, Niemców lub Ukraińców będzie jak kula u nogi, która nie pozwoli na układanie wzajemnych stosunków gospodarczych i politycznych w najlepiej pojętym interesie narodowym. Słono za to zapłacimy.

not your trust in princes,          r in a son of man, in whom there is  s no salvation. 4    When  t his breath departs, he returns to the earth;         on that very day his plans perish.     5  u Blessed is he whose help is the God of Jacob,         whose  v hope is in the LORD his God, 6     w who made heaven and earth,         the sea, and all that is in them,      x who keeps faith forever; 7         y who executes justice for the oppressed,          z who gives food to the hungry.      a The LORD sets the prisoners free; 8         b the LORD opens the eyes of the blind.      c The LORD lifts up those who are bowed down;          d the LORD loves the righteous. 9     e The LORD watches over the sojourners;          f he upholds the widow and the fatherless,         but  g the way of the wicked he brings to ruin.

PSALM 139 O LORD, you have  p searched me and known me! 2    You  q know when I sit down and when I rise up;         you  r discern my thoughts from afar. 3    You search out my path and my lying down         and are acquainted with all my ways. 4    Even before a word is on my tongue,         behold, O LORD,  s you know it altogether. 5    You  t hem me in, behind and before,         and  u lay your hand upon me. 6     v Such knowledge is  w too wonderful for me;         it is high; I cannot attain it.     7  x Where shall I go from your Spirit?         Or where  y shall I flee from your presence? 8     z If I ascend to heaven, you are there!          a If I make my bed in Sheol, you are there! 9    If I take the wings of the morning         and dwell in the uttermost parts of the sea, 10    even there your hand shall  b lead me,         and your right hand shall hold me. 11    If I say,  c “Surely the darkness shall cover me,         and the light about me be night,” 12     d even the darkness is not dark to you;         the night is bright as the day,         for darkness is as light with you.     13 For you  e formed my inward parts;         you  f knitted me together in my mother’s womb. 14    I praise you, for I am fearfully and wonderfully made. [1]      g Wonderful are your works;         my soul knows it very well. 15     h My frame was not hidden from you,     when I was being made in secret,         intricately woven in  i the depths of the earth. 16    Your eyes saw my unformed substance;     in your  j book were written, every one of them,         the days that were formed for me,         when as yet there was none of them.

Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia. Nie, nie i jeszcze raz nie. To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy. Nie. nie. nie. NIE. NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE. Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących. Dziękuję. Dziękuję wam wszystkim.

Test the Spirits 1 JOHN 4 Beloved,  t do not believe every spirit, but  u test the spirits to see whether they are from God, for  v many  w false prophets  x have gone out into the world. 2By this you know the Spirit of God:  y every spirit that confesses that  z Jesus Christ has come in the flesh is from God, 3and every spirit  a that does not confess Jesus is not from God. This is the spirit of the antichrist, which you heard was coming and  b now is in the world already. 4Little children, you are from God and have overcome them, for  c he who is in you is greater than  d he who is in the world. 5 e They are from the world; therefore they speak from the world, and  f the world listens to them. 6We are from God.  g Whoever knows God listens to us; whoever is not from God does not listen to us. By this we know  h the Spirit of truth and  i the spirit of error.

Zlo se u Slavoniji moglo opipati. Sa svih strana, Kao nešto crno, crnje od mraka. Na Nemetinu ili kod Paulina Dvora. Zurio bi u mrak i ježio se, osjećao to nešto ogromno, crno, ledeno kako se kotrlja, ide na nas. Nikome nisam govorio. Mislili bi da sam poludio. Ili bi se zaledili od straha. Da sam im rekao da imam dojam da to ništa neće zaustaviti. Da ćemo svi ostati tamo, pregaženi, ostavljeni, samljeveni. Znam, reći ćete: u mraku stvari dobivaju na važnosti, ne težini. Znam. Slažem se s vama. Do mraka u rovu nisam znao da jež zvuči poput zadihana, srdita čovjeka koji juriša na tebe, da kukuruzi hodaju, šuljaju se, da jazavci zvuče kao lavovi. Ali ovo nije to, nije isto. Ovo o čemu vam govorim bilo je Zlo. S velikim Z. A pred Zlom možeš samo pobjeći, prikloniti mu se poslije kao pokorni koji u svemu jačem od sebe vide Boga ili suprotstaviti mu se. Kao čovjek.

Szepczę "żegnaj", lecz komu to przekazać, nie wiem, Bo przecież nie rozmawiam z martwą marą czy cieniem. On gdyby chciał przytaknąć, choćby głowę skłonić, W odpowiedzi nie poda nawet pustej dłoni. Ale w tym się już nowy zawiera element, bo przewagę nie głos ma, ale usta nieme, jak u ryby miarowo otwierane dla wydobycia w wydechu bezdźwięcznego "la". Akwarium, jak wiadomo, jest takim zaciszem, gdzie się nigdy piosenek i płaczu nie słyszy, gdzie ręka zawieszona i znieruchomiała zmienia własności - wkrótce płetwą by się stała. A więc do ciebie - która umiałaś pokonać te mokre, wyciągnięte ku tobie ramiona nereid z wód rodzimych - ja unosząc brew piszę o tym, co może w żyłach zmrozić krew, że kondensat cierpienia i bólu przekroczył powierzchnię mózgu. Nie da się pamięci z oczu wykłuć. Za zamkniętymi ustami się piętrzy to cierpienie i krzyczy w rozpaczy do wnętrza.

PLUTUS do Woźnicy Nadto ciężkiego zbyłeś się brzemienia, Swobodnyś już. Leć w sferę swą — lecz nie ma, Nie ma jej tu! Upiorny, pstry, skłębiony, Zdziczały tłum prze na nas z każdej strony. Jedynie tam, gdzie wzrokiem toniesz w niebie, Gdzie tylkoś twój. gdzie wierzysz tylko w siebie, Gdzie nic prócz Dobra z Pięknem nie ma już, W samotność idź! — i tam świat własny twórz. CHŁOPIEC WOŹNICA Że godność moja z posła czcią jednaka, Jako bliskiego lubię cię krewniaka... Gdzie bawisz ty. tam pełnia — gdziem ja blisko, Tam każdy czuje się u źródła zysku I na rozstajnej stojąc życia ścieży Nie wie, czy tobie, czy mnie się powierzyć. Twoim próżniacze wolno pędzić życie. Lecz ma co robić wciąż, kto za mną idzie. Nie taję nic, nie czynię nic w sekrecie. Oddycham — ot — już wszystko o mnie wiecie. Więc bywaj zdrów. Tyś szczęście wniósi mi w darze; Gdy szepniesz „wróć!" — to znów się tu ukażę. Odchodzi, tak jak przyszedł.

Walk in Love EPHESIANS 5  j Therefore be imitators of God, as beloved children. 2And  k walk in love,  l as Christ loved us and  m gave himself up for us, a  n fragrant  o offering and sacrifice to God. 3But  p sexual immorality and all impurity or covetousness  q must not even be named among you, as is proper among saints. 4Let there be  r no filthiness nor foolish talk nor crude joking,  s which are out of place, but instead  t let there be thanksgiving. 5For you may be sure of this, that  u everyone who is sexually immoral or impure, or who is covetous ( v that is, an idolater), has no inheritance in the kingdom of Christ and God. 6 w Let no one  x deceive you with empty words, for because of these things  y the wrath of God comes upon  z the sons of disobedience. 7Therefore  a do not become partners with them; 8for  b at one time you were  c darkness, but now you are light in the Lord.  d Walk as children of light

Što za "mislio sum" kažemo "računjao sum"? A za "mislim" - "špekuliram"? Kad nešto nećemo, što kažemo "nemam računj", a kad nam je po volji, "ijde mi u račun"? Zašto, koji su u međusobici, ne hvataju jedan drugoga za gušu, već "svodi računje"? A koji su u čemu sporazumnji "isti računj imaju". Kad izgrešiš, veliš "nisum rašunj vodila", a mrziš li ikoga, "imaš sa njim stare računje". Na "dobro došao", odgovaramo "bolje te našao". A zašto, gospođo? Koce? Zar se misli da je sreća što od prošli susret nisum ukradenj? Veli se i - uzeti što zdravo za gotofo. Zašto baš u z e t i? Uzeti za reč. Za ozbiljno. Uzimanje i davanje je trampa, kiria. Trgofačka rabota. Gotofo dojde od gotofinu. Glafa od glavnjicu. Bašta od baštinju. Hodati od prihoda. Dafanje od prodafanja. Pa nama čak i Bog od bogatstva potiče. Kađ ko nasledi vrljine i dukate, isto se kaže. Pretrpeo sam veliki gubitak i kad mi otac umre i kad mi špekulacija omane. Potonjuo je i onaj što se u more udafio i onaj što je na Berzi izgubio. Trg, razume se, od trgofine dolazi. Ne dolazi od crkve, iako je ona na trgu. Kad je što lepo, kažemo da je za “auzlog”. Odmah, dakle, na pazar iznosimo. Ceniti koga ili šta iz “cenje” proističe. Od cenju se rađa i ucenja i ocenja. Mada, ne znajem zašto, po školjama dele svedočanstva, a ne cenjovnike.... Ti telis perisotero? – Što ti treba, gospođo? Svuda trgofina vlada. Čak i u očima. Inače se u poredbama ne bi isključivo rudama, mineraljima i drugom trgofačkom robom služili. Jedan nam čovek zlatanj kao ducat, drugi težak ko oljovo, treći mekanj kao pamvuk, četvrti glupav ko daska, peti tvrd kao kamenj. Oči nam safari, usne koraljne, zubi biserni, kosa svilena, koža – somot i kadifa. Kod nas se nešto sija kao dijamanjat. Ne sija se kao božje noforođenče. Pa nam se, kad pomremo, ni duše za grehove ne propituju, već se kao maloprodajna roba na kanjtar mere...

PSALM 37  u Fret not yourself because of evildoers;         be not  v envious of wrongdoers! 2    For they will soon  w fade like  x the grass         and wither  y like the green herb.     3  z Trust in the LORD, and do good;          a dwell in the land and befriend faithfulness. [2] 4     b Delight yourself in the LORD,         and he will  c give you the desires of your heart.     5  d Commit your way to the LORD;          z trust in him, and he will act. 6     e He will bring forth your righteousness as the light,         and your justice as  f the noonday.     7  g Be still before the LORD and wait patiently for him;          h fret not yourself over the one who  i prospers in his way,         over the man who carries out evil devices!     8  j Refrain from anger, and forsake wrath!          h Fret not yourself; it tends only to evil. 9     k For the evildoers shall be cut off,         but those who wait for the LORD shall  l inherit the land.

Tam między gałązkami coś tkwiło — coś sterczało odrębnego i obcego, choć niewyraźnego… i temu przyglądał się też mój kompan. — Wróbel. — Acha. Był to wróbel. Wróbel wisiał na drucie. Powieszony. Z przechylonym łebkiem i rozwartym dzióbkiem. Wisiał na kawałku cienkiego drutu, zahaczonego o gałąź. Szczególne. Powieszony ptak. Powieszony wróbel. Ta ekscentryczność krzyczała tutaj wielkim głosem i wskazywała na rękę ludzką, która wdarła się w gąszcz — ale kto? Kto powiesił, po co, jaki mógł być powód?… myślałem w gmatwaninie, w tym rozrośnięciu obfitującym w milion kombinacji, a trzęsąca jazda koleją, noc hucząca pociągiem, niewyspanie, powietrze, słońce, marsz tutaj z tym Fuksem i Jasia, matka, chryja z listem, moje „zamrażanie” starego, Roman, zresztą i kłopoty Fuksa z szefem w biurze (o których opowiadał), koleiny, grudy, obcasy, nogawki, kamyczki, liście, wszystko w ogóle przypadło naraz do tego wróbla, jak tłum na kolanach, a on zakrólował, ekscentryk… i królował w tym zakątku. — Kto by go mógł powiesić? — Jakiś dzieciak. — Nie. Za wysoko. — Chodźmy. Ale nie ruszał się. Wróbel wisiał. Ziemia była goła, ale miejscami nachodziła ją trawa krótka, rzadka, walało się tu sporo rzeczy, kawałek zgiętej blachy, patyk, drugi patyk, tektura podarta, patyczek, był też żuk, mrówka, druga mrówka, robak nieznany, szczapa i tak dalej i dalej, aż ku zaroślom u korzeni krzaków — on przyglądał się temu, podobnie jak ja. — Chodźmy. Ale jeszcze stał, patrzył, wróbel wisiał, ja stałem, patrzyłem. — Chodźmy. — Chodźmy. Nie ruszaliśmy się jednak, może dlatego, że już za długo tu staliśmy i upłynął moment stosowny do odejścia… a teraz to stawało się już cięższe, bardziej nieporęczne… my z tym wróblem, powieszonym w krzakach… i zamajaczyło mi się coś w rodzaju naruszenia proporcji, czy nietaktu, niestosowności z naszej strony… byłem śpiący. — No, w drogę! — powiedziałem i odeszliśmy… pozostawiając w krzakach wróbla, samego.

A i Burazer je umro. Kad kažem da je i on umro prosto me dođe sramota, pa i po tome vidim da je smrt bestidna. On grijeha nije imao, a hoće li gore odgovarati zato što je rakiju pio, to ne znam. Bogu, doduše, u početku nije ni na kraj pameti bilo da brani pit, ali kad je nakon šestotina godina uvidio da ljudi kvare rakiju, a rakija ljude, onda je moro. A da Burazer grijeha nije imao sudim po tome što je poštovao »nimet«. A evo kako. Pošao on jedared sa svojim pajdašima na akšamluk. Za one koji ne znaju šta je to akšamluk, a izgleda da to više niko ne zna, moram reći da je to: k a d s u n c e z a đ e k r a j k a k v e v o ­ d e u šu t n j i p i j e n j e r a k i j e u z m e z u. Može se koja i prozboriti, ali samo da bi se šutnja održala.. Svi su, određenu sumu dali »u paj«, ali Burazer nije imao sitnih, pa je ponudio đinar-dva više, što njegovi jarani odlučno odbiše. »Idi«, vele, »vrati se u čaršiju, razmijeni, pa donesi.« A bili su već preko mosta. Burazer se vrati, usitni i jedva ih stigne. To mu je već bilo načelo ćejf. Kupe rakiju, svakom polovka i jedno tridesetoro jaja. »Kako ćemo jaja?«—pitaju. »Sve u čimbur!« — odgovaraju. »Zašto sve u čimbur?«, pita Burazer, »zar nije bolje nešto skuhati?«...»Jok«, odgovaraju, »sve u čimbur.« Uzmu tepsiju, zapale vatru, ubiju tridesetoro jaja, pa onda odu još granja da sakupe, a Burazera ostave da pazi na čimbur. Krivo Burazeru što je moro u čaršiju da sitni novce, a ni oko jaja ga nisu poslušali, pa skine gaće i posere se po sred onog čimbura...»Izašlo«, tvrdio je poslije, »zdravo govno, mogli su ga okružiti, pa ono oko njega baciti, a ostalo pojesti...«Kada su se jarani pomolili i vidjeli šta je bilo s čimburom svima je ono granje poispadalo iz ruku. Uzeli su tepsiju i bacili je u potok. Burazeru su odmah odijelili njegovu polovku i taj dan sa njim nisu pili. — Da si ti kakav čovjek — govorili su — ne bi u nimet nuždu vršio! A Burazer je tvrdio: — Jaje nije nimet, jer je iz kokošije guzice izašlo...

About midnight Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and the prisoners were listening to them, 26and suddenly  q there was a great earthquake, so that the foundations of the prison were shaken. And immediately  r all the doors were opened, and  s everyone’s bonds were unfastened. 27When the jailer woke and saw that the prison doors were open, he drew his sword and  t was about to kill himself, supposing that the prisoners had escaped. 28But Paul cried with a loud voice, “Do not harm yourself, for we are all here.” 29And the jailer [5] called for lights and rushed in, and trembling with fear he  u fell down before Paul and Silas. 30Then he brought them out and said, “Sirs,  v what must I do to be  w saved?” 31And they said,  x “Believe in the Lord Jesus, and you will be saved, you  y and your household.” 32And they spoke the word of the Lord to him and to all who were in his house. 33And he took them  z the same hour of the night and washed their wounds; and he  a was baptized at once, he and all his family.

By this we know that we abide in him and he in us, because he has given us of his Spirit. 14And  t we have seen and testify that  u the Father has sent his Son to be the Savior of  v the world. 15 w Whoever confesses that Jesus is the Son of God, God abides in him, and he in God. 16So  x we have come to know and to believe the love that God has for us.  y God is love, and  z whoever abides in love abides in God, and God abides in him. 17By this  a is love perfected with us, so that  b we may have confidence for the day of judgment, because  c as he is so also are we in this world. 18There is no fear in love, but  d perfect love casts out fear. For fear has to do with punishment, and whoever fears has not  a been perfected in love. 19 e We love because he first loved us. 20 f If anyone says, “I love God,” and  g hates his brother, he is a liar; for he who does not love his brother whom he has seen cannot [1] love God  h whom he has not seen. 21And  i this commandment we have from him:  j whoever loves God must also love his brother.

Raz w przedwieczornej mgle w Londynie Ulicznik jakiś mnie zaskoczył Podobny był do mej jedynej Ze wstydu więc spuściłem oczy W spojrzeniu jego czując drwinę Zły chłopak szedł i całą parą Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył Ja za nim domy nad tą parą Jak rozstąpione fale morza On Hebrajczycy ja Faraon Niech cegły zwalą się lawiną Jeślim cię miła fałszem karmił Władcą Egiptu i władczynią Jestem i ciurą jego armii Jeśli nie jesteś mą jedyną W rogu ulicy która płonie Ogniami wszystkich swoich fasad Runami mgieł w nieutolonej Krwawiącej skardze wszystkich fasad Kobieta szła podobna do niej Ten wzrok nieludzki i niewierny Ta blizna tuż pod szyją gołą Pijana szła przez próg tawerny W tej samej chwili gdy pojąłem Każdej kochanej fałsz bezmierny Kiedy przytułał się z daleka Ulisses mądry d przystani Drgnęła staremu psu powieka I za przędziwem cienkich tkanin Żona na powrót męża czeka Do Sakontali syty chwały Wracał małżonek-król po walce Oczy miłością jej pałały Czekała blada a jej palce Samca gazeli sierść głaskały Ledwie wspomniałem szczęście króli Tu nieprawdziwa tam niedobra W której wciąż kocham się najczulej Dwa cienie które los mi dobrał Zderzyły się by zjątrzyć ból mój Żal się już piekłem na mnie wali Otwórz się niebo niepamięci Za pocałunek jej zuchwali Królowie życie z własnej chęci Nędzarze cień by swój sprzedali Zazimowałem w swej przeszłości O słońce wielkanocne grzej i Niech ciepło w sercu mym zagości Bo zmarzło tak jak w Cezarei czterdziestu męczenników kości Pamięci o mój piękny statku Czy nam już nie dość podróżować Po fali wód o przykrym smaku Od zórz po zmierzchy od różowych Aż po te smutki na ostatku Szalbierko żegnam twój kobiecy Cień pomylonych dwóch postaci I tej z którą zwiedzałem Niemcy Jam ją w ubiegłym roku stracił I nigdy nie zobaczę więcej O Drogo Mleczna płyń siostrzyco Białych strumieni ziem Chanaan Kochanek białych w mgle zachwyceń Zgrajo topielców niekochana Ciągnijmy za nią ku mgławicom Pamiętam jak innego roku Kwietniowy świr zwiastował wiosnę Śpiewałem radość u jej boku Śpiewałem miłość męskim głosem Gdy rozkwitała miłość roku

Do not think that I have come to bring peace to the earth.  sI have not come to bring peace, but a sword. 35 rFor I have come  tto set a man against his father, and a daughter against her mother, and a daughter-in-law against her mother-in-law. 36 uAnd a person’s enemies will be those of his own household. 37 vWhoever loves father or mother more than me is not worthy of me, and whoever loves son or daughter more than me is not worthy of me. 38And  wwhoever does not take his cross and  xfollow me is not worthy of me. 39 yWhoever finds his life will lose it, and whoever loses his life for my sake will find it. Rewards 40 z“Whoever receives you receives me, and  awhoever receives me receives him who sent me. 41 bThe one who receives a prophet because he is a prophet will receive a prophet’s reward, and the one who receives a righteous person because he is a righteous person will receive a righteous person’s reward. 42And  cwhoever gives one of  dthese little ones even a cup of cold water because he is a disciple, truly, I say to you, he will by no means lose his reward.

Mężczyźni zatrzymali się u płotów patrząc na zniszczoną kukurydzę, schnącą w ich oczach, i na nieliczne plamy zieleni przebłyskujące tu i ówdzie spod powłoki kurzu. Patrzyli w milczeniu, nie ruszając się prawie z miejsca. Wyszły z domów i kobiety, by stanąć u boku swych mężczyzn i wyczuć, czy się tym razem nie załamią. Badały ukradkiem wyraz ich twarzy, mniejsza bowiem o zboże, byle pozostało coś innego, o wiele ważniejszego. Nie opodal stały dzieci rysując w kurzu palcami bosych stóp i również starając się przeniknąć dziecinną intuicją, czy ich rodzice załamią się, czy nie. Od czasu do czasu przyglądały się ukradkiem twarzom mężczyzn i kobiet i znowu rysowały palcami stóp równe linie w kurzu. Konie podeszły do koryt z wodą i zanurzyły w niej pyski, odgarniając szary nalot, który osiadł na powierzchni. Po chwili z twarzy zapatrzonych przed siebie mężczyzn znikł wyraz tępego osłupienia ustępując miejsca twardej, upartej zaciekłości. Teraz kobiety wiedziały, że są bezpieczne i że mężczyźni już się nie załamią. I wtedy spytały: "Cóż poczniemy?" Odpowiedź każdego z mężczyzn brzmiała "Nie wiem." Mimo to wszystko było już dobrze.

The Resurrection MATTHEW 28  m Now after the Sabbath, toward the dawn of the first day of the week, Mary Magdalene and  n the other Mary went to see the tomb. 2And behold, there was a great earthquake, for  o an angel of the Lord descended from heaven and came and rolled back the stone and sat on it. 3 p His appearance was like lightning, and  q his clothing white as snow. 4And for fear of him the guards trembled and  r became like dead men. 5But the angel said to the women, “Do not be afraid, for I know that you seek Jesus who was crucified. 6He is not here, for he has risen,  s as he said. Come, see the place where he [1] lay. 7Then go quickly and tell his disciples that he has risen from the dead, and behold,  t he is going before you to Galilee; there you will see him. See, I have told you.” 8So they departed quickly from the tomb  u with fear and great joy, and ran to tell his disciples. 9And behold, Jesus  v met them and said, “Greetings!” And they came up and  w took hold of his feet and  x worshiped him. 10Then Jesus said to them, “Do not be afraid;  y go and tell  z my brothers to go to Galilee, and there they will see me.

Therefore  i let us leave  j the elementary doctrine of Christ and go on to maturity, not laying again a foundation of repentance  k from dead works and of faith toward God, 2and of  l instruction about washings, [1]  m the laying on of hands,  n the resurrection of the dead, and  o eternal judgment. 3And this we will do  p if God permits. 4For it is impossible, in the case of those  q who have once been enlightened, who have tasted  r the heavenly gift, and  s have shared in the Holy Spirit, 5and  t have tasted the goodness of the word of God and the powers of the age to come, 6and  u then have fallen away, to restore them again to repentance, since  v they are crucifying once again the Son of God to their own harm and holding him up to contempt. 7For  w land that has drunk the rain that often falls on it, and produces a crop useful to those for whose sake it is cultivated, receives a blessing from God. 8But  x if it bears thorns and thistles, it is worthless and near to being cursed,  y and its end is to be burned. 9Though we speak in this way, yet in your case, beloved, we feel sure of better things—things that belong to salvation. 10For  z God is not unjust so

Let love be genuine.  u Abhor what is evil; hold fast to what is good. 10 v Love one another with brotherly affection.  w Outdo one another in showing honor. 11Do not be slothful in zeal,  x be fervent in spirit, [7]  y serve the Lord. 12 z Rejoice in hope,  a be patient in tribulation,  b be constant in prayer. 13 c Contribute to the needs of the saints and  d seek to show hospitality. 14 e Bless those who persecute you; bless and do not curse them. 15 f Rejoice with those who rejoice, weep with those who weep. 16 g Live in harmony with one another.  h Do not be haughty, but associate with the lowly. [8]  i Never be wise in your own sight. 17 j Repay no one evil for evil, but  k give thought to do what is honorable in the sight of all. 18If possible, so far as it depends on you,  l live peaceably with all. 19Beloved,  m never avenge yourselves, but leave it [9] to the wrath of God, for it is written,  n “Vengeance is mine, I will repay, says the Lord.” 20To the contrary,  o “if your enemy is hungry, feed him; if he is thirsty, give him something to drink; for by so doing you will heap burning coals on his head.” 21Do not be overcome by evil, but overcome evil with good.

Put on  h the whole armor of God, that you may be able to stand against  i the schemes of the devil. 12For  j we do not wrestle against flesh and blood, but against  k the rulers, against the authorities, against  l the cosmic powers over  m this present darkness, against  n the spiritual forces of evil  o in the heavenly places. 13Therefore  p take up the whole armor of God, that you may be able to withstand in  q the evil day, and having done all, to stand firm. 14Stand therefore,  r having fastened on the belt of truth, and  s having put on the breastplate of righteousness, 15and,  t as shoes for your feet, having put on the readiness given by the gospel of peace. 16In all circumstances take up  u the shield of faith, with which you can extinguish all  v the flaming darts of  w the evil one; 17and take  s the helmet of salvation, and  x the sword of the Spirit, which is the word of God, 18praying  y at all times  z in the Spirit,  a with all prayer and supplication. To that end  b keep alert with all perseverance, making  c supplication for all the saints, 19and  d also for me, that words may be given to me in opening my mouth  e boldly to proclaim  f the mystery of the gospel, 20for which I  g am an ambassador  h in chains, that I may declare it boldly, as I ought to speak.

The LORD Is My Strength and My Shield Of David.     PSALM 28 To you, O LORD, I call;          j my rock, be not deaf to me,     lest, if you  k be silent to me,         I become like those who  l go down to the pit.     2  m Hear the voice of my pleas for mercy,         when I cry to you for help,     when I  n lift up my hands          o toward your most holy sanctuary. [1]     3 Do not  p drag me off with the wicked,         with the workers of evil,      q who speak peace with their neighbors         while evil is in their hearts.     4  r Give to them according to their work         and according to the evil of their deeds;     give to them according to the work of their hands;          s render them their due reward.     5 Because they  t do not regard the works of the LORD         or the work of his hands,     he will tear them down and build them up no more.     6 Blessed be the LORD!         For he has  u heard the voice of my pleas for mercy.     7 The LORD is my strength and  v my shield;         in him my heart  w trusts, and I am helped;     my heart exults,         and with my  x song I give thanks to him.     8 The LORD is the strength of his people; [2]         he is  y the saving refuge of his anointed.     9 Oh, save your people and bless  z your heritage!          a Be their shepherd and  b carry them forever.

The LORD Is My Rock and My Fortress To the choirmaster. A Psalm of David,  f the servant of the LORD,  g who addressed the words of this  h song to the LORD on the day when the LORD delivered him from the hand of all his enemies, and from the hand of Saul. He said: PSALM 18 I love you, O LORD, my strength. 2 The LORD is my  i rock and my  j fortress and my deliverer, my God, my i rock, in k whom I take refuge, my l shield, and m the horn of my salvation, my n stronghold. 3 I call upon the LORD, who is  o worthy to be praised, and I am saved from my enemies. 4  p The cords of death encompassed me; q the torrents of destruction assailed me; [1] 5  p the cords of Sheol entangled me; the snares of death confronted me. 6  r In my distress I called upon the LORD; to my God I cried for help. From his  s temple he heard my voice, and my cry to him reached his ears. 7 Then the earth  t reeled and rocked; the foundations also of the mountains trembled and quaked, because he was angry. 8 Smoke went up from his nostrils, [2] and devouring  u fire from his mouth; glowing coals flamed forth from him. 9 He v bowed the heavens and w came down;  x thick darkness was under his feet. 10 He rode on a cherub and flew; he came swiftly on  z the wings of the wind. 11 He made darkness his covering, his  a canopy around him, thick clouds b dark with water.

PROVERBS 2  u My son,  v if you receive my words         and treasure up my commandments with you, 2    making your ear attentive to wisdom         and inclining your heart to understanding; 3    yes, if you call out for insight         and raise your voice  w for understanding, 4    if you seek it like  x silver         and search for it as for  y hidden treasures, 5    then  z you will understand the fear of the LORD         and find the knowledge of God. 6    For  a the LORD gives wisdom;         from his mouth come knowledge and understanding; 7    he stores up sound wisdom for the upright;         he is  b a shield to those who  c walk in integrity, 8    guarding the paths of justice         and  d watching over the way of his  e saints. 9     f Then you will understand  g righteousness and justice         and equity, every good path; 10    for wisdom will come into your heart,         and knowledge will be pleasant to your soul; 11     h discretion will  i watch over you,         understanding will guard you, 12    delivering you from the way of evil,         from men of perverted speech, 13    who forsake the paths of uprightness         to  j walk in the ways of darkness, 14    who  k rejoice in doing evil         and  l delight in the perverseness of evil, 15    men whose  m paths are crooked,          n and who are  o devious in their ways.

Pokud jsem byl u toho (a jistěže jsem úplně u všeho nebyl), úplně první explicitní otázku, zda zamýšlíme zakázat KSČ, vyslovil nahlas - příznačně - cizinec, britský konzervativní filozof a publicista Roger Scruton, a to 6. ledna 1990 při besedě tehdy již prezidenta Václava Havla s brněnskými studenty v Moravském národním divadle. Havel a několik lidí z pražského a brněnského OF seděli na pódiu a Rogerův hlas se během diskuse ozval odněkud z výšin třetí galerie. Neviděl jsem ho, ale poznal okamžitě podle jeho ráčkování, ačkoli jsem se s ním nemohl setkat několik let - Československo měl od jisté doby, po mnoha návštěvách, ostatně také u nás doma, zakázané. Mezitím jsem já překládal jeho knihy o konzervativním názoru na svět, na politiku. Havel mlčel, zdál se mi poněkud zaskočen, potutelně se usmál, otočil se ke mně a tiše, i když srozumitelně pro celé napjaté divadlo řekl: To bude nejspíše otázka pro tebe Petře, že...Nebyl jsem na ni ani trochu připraven, nikdy nikde do té doby jsme o možnosti zákazu KSČ nemluvili. Nějakou chvíli, možná i předlouhých pět vteřin, jsem mlčel a přemýšlel. Pak jsem do hrobového ticha toho obrovského prostoru řekl, co mně přišlo naprosto spontánně na mysl jako sukus mé životní filosofie, jako extrakt mé disidentské zkušenosti, totiž že si myslím, že daleko lepší než je zakázat by bylo porážet je ve svobodných volbách...Ozval se mohutný potlesk divadla narvaného studenty od podlahy až ke stropu.

6Yet among  e the mature we do impart wisdom, although it is not  f a wisdom of this age or of the rulers of this age,  g who are doomed to pass away. 7But we impart a secret and hidden wisdom of God,  h which God decreed before the ages for our glory. 8None of  i the rulers of this age understood this, for  j if they had, they would not have crucified  k the Lord of glory. 9But, as it is written,      l “What no eye has seen, nor ear heard,         nor the heart of man imagined,     what God has  m prepared  n for those who love him”— 10these things  o God has revealed to us through the Spirit. For the Spirit searches everything, even  p the depths of God. 11For who knows a person’s thoughts  q except the spirit of that person, which is in him? So also no one comprehends the thoughts of God except the Spirit of God. 12Now  r we have received not  s the spirit of the world, but the Spirit who is from God, that we might understand the things freely given us by God. 13And we impart this  t in words not taught by human wisdom but taught by the Spirit,  u interpreting spiritual truths to those who are spiritual. [4] 14The natural person does not accept the things of the Spirit of God, for they are  v folly to him, and  w he is not able to understand them because they are spiritually discerned. 15The  x spiritual person judges all things, but is himself to be judged by no one. 16 y “For who has understood the mind of the Lord so as to instruct him?” But  z we have the mind of Christ.

EPHESIANS 3 For this reason I, Paul,  o a prisoner for Christ Jesus  p on behalf of you Gentiles— 2assuming that you have heard of  q the stewardship of  r God’s grace that was given to me for you, 3 s how the mystery was made known to me  t by revelation,  u as I have written briefly. 4 v When you read this, you can perceive my insight into  w the mystery of Christ, 5which was not made known to the sons of men in other generations as it has now been revealed to his holy apostles and prophets by the Spirit. 6This mystery is [1] that the Gentiles are  x fellow heirs,  y members of the same body, and  z partakers of the promise in Christ Jesus through the gospel. 7 a Of this gospel I was made  b a minister according to the gift of  c God’s grace, which was given me  d by the working of his power. 8To me,  e though I am the very least of all the saints, this grace was given,  f to preach to the Gentiles the  g unsearchable  h riches of Christ, 9and  i to bring to light for everyone what is the plan of the mystery  j hidden for ages in [2] God  k who created all things, 10so that through the church the manifold  l wisdom of God  m might now be made known to  n the rulers and authorities  o in the heavenly places. 11This was  p according to the eternal purpose that he has realized in Christ Jesus our Lord, 12in whom we have  q boldness and  r access with  s confidence through our  t faith in him. 13So I ask you not to lose heart over what I am suffering  u for you,  v which is your glory.

Stewards of God’s Grace 1 PETER 4 Since therefore  z Christ suffered in the flesh, [1]  a arm yourselves with the same way of thinking, for  b whoever has suffered in the flesh  c has ceased from sin, 2 d so as to live for  e the rest of the time in the flesh  f no longer for human passions but  g for the will of God. 3For the time that is past  h suffices  i for doing what the Gentiles want to do, living in sensuality, passions, drunkenness, orgies, drinking parties, and lawless idolatry. 4With respect to this they are surprised when you do not join them in the same flood of  j debauchery, and  k they malign you; 5but they will give account to him who is ready  l to judge the living and the dead. 6For this is why  m the gospel was preached even to those who are dead, that though judged in the flesh the way people are, they might live in the spirit the way God does. 7 n The end of all things is at hand; therefore  o be self-controlled and sober-minded  p for the sake of your prayers. 8Above all, keep loving one another earnestly, since  q love covers a multitude of sins. 9 r Show hospitality to one another without grumbling. 10 s As each has received a gift, use it to serve one another,  t as good stewards of God’s varied grace: 11whoever speaks, as one who speaks  u oracles of God; whoever serves, as one who serves  v by the strength that God supplies—in order that in everything  w God may be glorified through Jesus Christ.  x To him belong glory and  y dominion forever and ever. Amen.

David's Song of Thanks     8  f Oh give thanks to the LORD;  g call upon his name;          h make known his deeds among the peoples!     9 Sing to him, sing praises to him;         tell of all his wondrous works!     10 Glory in his holy name;         let the hearts of those who seek the LORD rejoice!     11  i Seek the LORD and his strength;         seek his presence continually!     12  j Remember the wondrous works that he has done,          k his miracles and the judgments he uttered,     13 O offspring of Israel his servant,         children of Jacob, his chosen ones!     14 He is the LORD our God;          l his judgments are in all the earth.     15 Remember his covenant forever,         the word that he commanded, for a thousand generations,     16 the covenant  m that he made with Abraham,         his sworn promise to Isaac,     17 which  n he confirmed to Jacob as a statute,         to Israel as an everlasting covenant,     18 saying,  o “To you I will give the land of Canaan,         as your portion for an inheritance.”     19 When you were  p few in number,         of little account, and  q sojourners in it,     20 wandering from nation to nation,         from one kingdom to another people,     21 he allowed no one to oppress them;         he  r rebuked kings on their account,     22 saying, “Touch not my anointed ones,         do my  s prophets no harm!”     23  t Sing to the LORD, all the earth!         Tell of his salvation from day to day.     24 Declare his glory among the nations,         his marvelous works among all the peoples!     25 For  u great is the LORD, and greatly to be praised,         and he is to be feared  v above all gods.     26 For all the gods of the peoples are worthless idols,          w but the LORD made the heavens.     27 Splendor and majesty are before him;         strength and joy are in his place.     28 Ascribe to the LORD, O families of the peoples,          x ascribe to the LORD glory and strength!     29 Ascribe to the LORD the glory due his name;         bring an offering and come before him!      y Worship the LORD in the splendor of holiness; [2]         30 tremble before him, all the earth;         yes, the world is established; it shall never be moved.     31  z Let the heavens be glad, and let the earth rejoice,         and let them say among the nations,  a “The LORD reigns!”     32  b Let the sea roar, and all that fills it;         let the field exult, and everything in it!     33 Then shall the trees of the forest sing for joy         before the LORD, for he comes to judge the earth.     34 Oh give thanks to the LORD, for he is good;         for his steadfast love endures forever! 35 c Say also:     “Save us, O God of our salvation,         and gather and deliver us from among the nations,     that we may give thanks to your holy name         and glory in your praise.     36  d Blessed be the LORD, the God of Israel,         from everlasting to everlasting!”  e Then all the people said, “Amen!” and praised the LORD.

The Ten Commandments EXODUS 20  z And  a God spoke all these words, saying, 2 b “I am the LORD your God, who brought you out of the land of Egypt, out of the house of slavery. 3 c “You shall have no other gods before [1] me. 4 d “You shall not make for yourself a carved image, or any likeness of anything that is in heaven above, or that is in the earth beneath, or that is in the water under the earth. 5 e You shall not bow down to them or serve them, for I the LORD your God am  f a jealous God,  g visiting the iniquity of the fathers on the children to the third and the fourth generation of those who hate me, 6but showing steadfast love to thousands [2] of those who love me and keep my commandments. 7 h “You shall not take the name of the LORD your God in vain, for the LORD will not hold him guiltless who takes his name in vain. 8 i “Remember the Sabbath day, to keep it holy. 9 j Six days you shall labor, and do all your work, 10but the  k seventh day is a Sabbath to the LORD your God. On it you shall not do any work, you, or your son, or your daughter, your male servant, or your female servant, or your livestock, or the  l sojourner who is within your gates. 11For  m in six days the LORD made heaven and earth, the sea, and all that is in them, and rested on the seventh day. Therefore the LORD blessed the Sabbath day and made it holy. 12 n “Honor your father and your mother,  o that your days may be long in the land that the LORD your God is giving you. 13 p “You shall not murder. [3] 14 q “You shall not commit adultery. 15 r “You shall not steal. 16 s “You shall not bear false witness against your neighbor. 17 t “You shall not covet  u your neighbor’s house;  v you shall not covet your neighbor’s wife, or his male servant, or his female servant, or his ox, or his donkey, or anything that is your neighbor’s.

Co się tyczy [paryskich] bulwarów, to w ogóle nie można po nich chodzić. Wszyscy zasuwają z burdelu do kliniki, a z kliniki z powrotem do burdelu. A dokoła jest tyle trypra, że ledwie można złapać dech. Kiedyś wypiłem trochę i poszedłem Polami Elizejskimi - a dokoła było tyle trypra, że ledwie powłóczyłem nogami. Zobaczyłem dwoje znajomych: on i ona, oboje jedzą kasztany, bardzo starzy oboje. Gdzieś ich już widziałem? W gazetach? Nie pamiętam, ale poznałem: Louis Aragon i Elsa Triolet. "Ciekawe - błysnęła mi myśl - skąd idą: z kliniki do burdelu czy z burdelu do kliniki?" I sam sobie przerwałem: "Wstydziłbyś się. Jesteś w Paryżu, a nie w Chrapuszowie. Zadaj im lepiej pytania o sprawy społeczne, o najbardziej palące sprawy." Doganiam Louisa Aragona i zaczynam mówić, otwierając przed nim serce. Mówię, że jestem zdesperowany, ale nie mam najmniejszych wątpliwości, że umieram od nadmiaru węwnętrznych sprzeczności, i dużo różnych takich. A on spogląda na mnie, salutuje mi jak stary weteran, bierze swą Elsę pod rękę i idzie dalej. Ja znów ich doganiam i zwracam się tym razem już nie do Louisa, lecz do Triolet. Mówię, że umieram na brak wrażeń, że gdy przestaję rozpaczać, ogarniają mnie wątpliwości, gdy tymczasem w chwilach rozpaczy w nic nie wątpiłem... A ona tymczasem, jak stara kurwa, poklepała mnie po policzku, wzięła pod rączkę swojego Aragona i poszła dalej. Potem, rzecz jasna, dowiedziałem się z prasy, że to wcale nie byli oni, tylko Jean-Paul Sartre i Simone de Baeuvoir, ale jaka to teraz dla mnie różnica! Poszedłem do Notre-Dame i wynająłem tam mansardę. Mansarda, facjatka, oficyna, antresola, strych - ciągle to wszystko mylę i nie widzę różnicy. Krótko mówiąc, wynająłem miejsce, w którym można leżeć, pisać i palić fajkę. Wypaliłem dwanaście fajek i odesłałem do "Revue de Paris" mój esej pod francuskim tytułem "Szyk i blask - immer elegant". Esej na temat miłości. A wiecie przecież, jak trudno jest we Francji pisać o miłości. Dlatego że wszystko, co dotyczy miłości, zostało już we Francji dawno napisane. Tam wiedzą o miłości wszystko, a u nas nic. Spróbujcie u nas komuś ze średnim wykształceniem pokazać twardy szankier i zapytać: "Jaki to szankier, twardy czy miękki!" - na pewno strzeli: "Jasne, że miękki." A jak zobaczy miękki, to już zupełnie straci orientację. A tam - nie. Tam mogą nie wiedzieć, ile kosztuje dziurawcówka, ale jeśli już szankier jest miękki, to będzie takim dla każdego i nikt go nie nazwie twardym... Krótko mówiąc, "Revue de Paris" zwróciło mi esej pod pretekstem, że został napisany po rosyjsku, a francuski był tylko tytuł. Wypaliłem więc na antresoli jeszcze trzynaście fajek i stworzyłem nowy esej, również poświęcony miłości. Tym razem cały tekst od początku do końca był napisany po francusku, a rosyjski był jedynie tytuł: "Skurwysyństwo jako najwyższe i ostatnie stadium kurestwa." I posłałem tekst do "Revue de Paris". [Znów mi go zwrócili.] Styl, powiedzieli, znakomity, natomiast główna myśl - fałszywa. Być może, powiedzieli, da się to zastosować do warunków rosyjskich, ale nie francuskich. Skurwysyństwo, powiedzieli, wcale nie jest u nas stadium najwyższym i bynajmniej nie ostatnim. U was, Rosjan, powiedzieli, kurestwo, które osiągnie granice skurwysyństwa, zostanie przymusowo zlikwidowane i zastąpione przez programowy onanizm. Natomiast u nas, Francuzów, nie jest wprawdzie w przyszłości wykluczone organiczne zrastanie się pewnych elementów rosyjskiego onanizmu, potraktowanego bardziej swobodnie - z naszą ojczystą sodomią, będącą efektem transformacji skurwysyństwa za pośrednictwem kazirodztwa; jednakże owo zrastanie się nastąpi na gruncie naszego tradycyjnego kurestwa, mając charakter absolutnie permanentny.

THIS IS MY ABC BOOK of people God loves. We’ll start with . . .           A: God loves Adorable people. God loves those who are Affable and Affectionate. God loves Ambulance drivers, Artists, Accordion players, Astronauts, Airplane pilots, and Acrobats. God loves African Americans, the Amish, Anglicans, and Animal husbandry workers. God loves Animal-rights Activists, Astrologers, Adulterers, Addicts, Atheists, and Abortionists.           B: God loves Babies. God loves Bible readers. God loves Baptists and Barbershop quartets . . . Boys and Boy Band members . . . Blondes, Brunettes, and old ladies with Blue hair. He loves the Bedraggled, the Beat up, and the Burnt out . . . the Bullied and the Bullies . . . people who are Brave, Busy, Bossy, Bitter, Boastful, Bored, and Boorish. God loves all the Blue men in the Blue Man Group.           C: God loves Crystal meth junkies,           D: Drag queens,           E: and Elvis impersonators.           F: God loves the Faithful and the Faithless, the Fearful and the Fearless. He loves people from Fiji, Finland, and France; people who Fight for Freedom, their Friends, and their right to party; and God loves people who sound like Fat Albert . . . “Hey, hey, hey!”           G: God loves Greedy Guatemalan Gynecologists.           H: God loves Homosexuals, and people who are Homophobic, and all the Homo sapiens in between.           I: God loves IRS auditors.           J: God loves late-night talk-show hosts named Jimmy (Fallon or Kimmel), people who eat Jim sausages (Dean or Slim), people who love Jams (hip-hop or strawberry), singers named Justin (Timberlake or Bieber), and people who aren’t ready for this Jelly (Beyoncé’s or grape).           K: God loves Khloe Kardashian, Kourtney Kardashian, Kim Kardashian, and Kanye Kardashian. (Please don’t tell him I said that.)           L: God loves people in Laos and people who are feeling Lousy. God loves people who are Ludicrous, and God loves Ludacris. God loves Ladies, and God loves Lady Gaga.           M: God loves Ministers, Missionaries, and Meter maids; people who are Malicious, Meticulous, Mischievous, and Mysterious; people who collect Marbles and people who have lost their Marbles . . . and Miley Cyrus.           N: God loves Ninjas, Nudists, and Nose pickers,           O: Obstetricians, Orthodontists, Optometrists, Ophthalmologists, and Overweight Obituary writers,           P: Pimps, Pornographers, and Pedophiles,           Q: the Queen of England, the members of the band Queen, and Queen Latifah.           R: God loves the people of Rwanda and the Rebels who committed genocide against them.           S: God loves Strippers in Stilettos working on the Strip in Sin City;           T: it’s not unusual that God loves Tom Jones.           U: God loves people from the United States, the United Kingdom, and the United Arab Emirates; Ukrainians and Uruguayans, the Unemployed and Unemployment inspectors; blind baseball Umpires and shady Used-car salesmen. God loves Ushers, and God loves Usher.           V: God loves Vegetarians in Virginia Beach, Vegans in Vietnam, and people who eat lots of Vanilla bean ice cream in Las Vegas.           W: The great I AM loves will.i.am. He loves Waitresses who work at Waffle Houses, Weirdos who have gotten lots of Wet Willies, and Weight Watchers who hide Whatchamacallits in their Windbreakers.           X: God loves X-ray technicians.           Y: God loves You.           Z: God loves Zoologists who are preparing for the Zombie apocalypse. God . . . is for the rest of us. And we have the responsibility, the honor, of letting the world know that God is for them, and he’s inviting them into a life-changing relationship with him. So let ’em know.

Obraz boha, který vzniká ze spontánního tvůrčího aktu, je živou postavou, bytostí, která existuje ve svém vlastním právu, a proto autonomně stojí proti svému údajnému stvořiteli. Na důkaz této skutečnosti budiž uvedeno, že vztah mezi stvořitelem a stvořeným je dialektický a že člověk, jak zkušenost ukazuje, bývá nezřídka tím osloveným. Právem či neprávem z toho naivní rozum usuzuje na to, že vzniklý útvar existuje o sobě a pro sebe, a má sklon se domnívat, že jej nevytvořil sám, ale že se v něm tento útvar zobrazil - kteroužto možnost nemůže žádná kritika popřít, poněvadž vznik a vývoj tohoto útvaru (postavy) je finálně orientovaný přirozený proces, v němž příčina anticipuje cíl. Protože jde o přirozený jev, zůstává nerozhodnuto, zda je obraz boha vytvářen, nebo zda se tvoří sám. Naivní duch nemůže jinak, než vzít v úvahu jeho samostatnost a prakticky rozvinout jeho dialektickou vztaženost. To se projevuje v tom, že ve všech obtížných nebo nebezpečných situacích se tato účastná přítomnost vzývá za účelem, aby se obtížila nesnesitelně se jevícími těžkostmi a očekávala se od ní pomoc. V psychologické oblasti to znamená, že komplexy, které zatěžují duši, jsou vědomě "přeneseny" na obraz boha, což představuje pozoruhodným způsobem přímý opak aktu potlačení. Při potlačení, respektive vytěsnění jsou komplexy přenechávány nevědomé instanci tím, že člověk preferuje to, aby je zapomněl. U náboženského cvičení má však právě velký dosah to, že si zůstáváme svých potíží, tj. "hříchů" vědomi. Výborným prostředkem k tomu je vzájemné vyznávání hříchů (Jakub 5, 16), které člověku účinně brání, aby se stal nevědomým. Tato opatření směřují k udržení konfliktů ve vědomí, což je také conditio sine qua non psychoterapeutického postupu. Tak jako lékařské ošetření zapojuje osobu lékaře, tak křesťanské cvičení zapojuje Spasitele; neboť, jak se praví, "V něm jsme vykoupeni jeho obětí a naše hříchy jsou nám odpuštěny". On je ten, jenž nás zbavil naší viny a zpětně nás z ní vykoupil; Bůh, jenž stojí nad hříchem, "On hřichu neučinil a v jeho ústech nebyla nalezena lest"; "On ,na svém těle vzal naše hříchy' na kříž..." "...tak i Kristus byl jen jednou obětován, aby na sebe vzal hříchy mnohých..." Tento Bůh je charakterizován jako sám bez viny a jako ten, jenž se sám obětuje. Vědomá projekce, ke které směřuje křesťanská výchova, tím přináší dvojnásobné psychické dobrodiní. Za prvé si člověk udržuje vědomí existence konfliktu dvou protikladných tendencí a zabraňuje tím tomu, aby se potlačením, respektive vytěsněním a zapomněním stalo ze známého utrpení neznámé, a tím o to mučivější; a za druhé si člověk ulehčuje břímě tím, že je odevzdává Bohu, který zná všechna řešení. Božská postava je však nejprve psychickým obrazem, komplexem představ archetypické povahy, jež je vírou kladen jako identický s metafyzickým ens. Věda nemá žádnou kompetenci toto kladení posuzovat. Musí se naopak pokoušet provést své vysvětlení bez tohoto hypostazování. Může proto jen konstatovat, že na místo nějakého objektivního člověka nastupuje nějaká zdánlivě subjektivní postava, tj. komplex představ. Tento komplex má, jak ukazuje zkušenost, určitou funkční autonomii a projevuje se jako psychická existence. S ní má co do činění v první řadě psychologická zkušenost, a až potud může být tento zážitek také předmětem vědy. Ta může zjistit jen existenci psychických faktorů, a pokud nepřesahujeme přes tuto mez nějakou vírou, jsme ve všech takzvaných metafyzických otázkách konfrontováni výlučně s psychickými existencemi. Tyto jsou, jak právě odpovídá jejich psychické povaze, nejtěsněji spojeny s individuální osobností, a proto vystaveny všem možným variacím v protikladu k postulátu víry, jejíž stejnotvárnost a stálost je zaručena tradičně a institucionálně.