“
Jak twōj fater fedrujōm wōngel na grubie, to co fedrujōm? — mówi stary Pindur do machającego nogami małego Josefa, na którego wszyscy wołają Zefliczek, mówi to do niego w niewielkim zagajniku między Birawka-Mühle a Nieborowitzer Hammer. — Niy wiym — odpowiada mały Josef, pogryzając chleb z masłem, odpowiada, że nie wie, bo jest już na tyle mądry, by wiedzieć, że odpowiedź: „no toć tyn istny wōngel fedrujōm”, byłaby za prosta, bo już wie, że chodzi o to, czym węgiel jest, jeśli nie jest węglem. — Słōńce fedrujōm. Słōńce zrobiyło strōmy, strōmy zwaliyły sie do ziymie, zgniyły, wyschły i tak sie zrobiył wōngel. Trŏwa tyż je ze słōńca. Jak krowa żere trŏwa, to krowa je ze słōńca. Jak my jymy chlyb, co je z trŏwy, a miynso krowie, to my tyż sōm ze słōńca.
”
”