Tablo Quotes

It didn’t rain for you, maybe, but it always rains for me. The sky shatters and rains shards of glass.

I’m afraid I’ll be a book that no one reads. Music that no one listens to anymore. I’m afraid I’ll be abandoned like a movie playing in an empty theater.

To be strong is to understand weakness. To be weak is to have fears. To have fears is to have something precious to you. To have something precious to you is to be strong.

Cowards, I believe, are people who are afraid to embrace what they want or need in a natural, honest way.

When I stop at a stop sign, I don’t think about the distance I’ve crossed. I just wish I never had to stop.

These are the pieces of my youth, the small secrets and the not-so-great expectations that defined my coming of age.

I'm sorry that I'm both your umbrella and the rain.

When the face in the mirror doesn’t please you, turn it into a canvas.

You lose yourself trying to hold on to someone who doesn't care about losing you

My heart was closed. Cold. I was self-conscious and cynical.

He laughed. I suddenly wanted to laugh, to laugh with him, to sit here, or maybe outside in the rain, and just laugh with him. But I couldn’t. I couldn’t even smile.

I always make sure there’s an opening in my room - an inch at the door, or maybe even at the window. My grandmother taught me that if one dies during sleep, the soul needs an exit, or it will be forever trapped in the room.

What is nothing to you, can be love to me

Even a falling star still shines

You don't wanna know the sinner. You don't wanna know the killer. Because it's you. Television is stalling evolution. Medication is stalling evolution. Evolution is stalling revolution. Evolution, revolution. Collaboration, the start of revolution. My decision, the start of revolution. Revolution, the start of evolution. Revolution, evolution.

I wanted to stay, but at the same time, I wanted to disappear.

I walked around Soho's street for over an hour, running into familiar faces but never once stopping to chat. It was then that I felt something discomforting and comforting all at once. I didn't want to be here, in this city, anymore.

The musician and the listener. If this is love between two strangers watching each other from afar, that rough, burning moment when you rush in and kiss is the show.

Watch people breathing, you don’t notice it until they don’t.

Sometimes to get to God, first you gotta meet the Devil.

Say you want to live life like a movie. Keep in mind there’s a running time.

It was painful to sit and watch him drink glass after glass, so I close my min'd door on him, just as I would always close the door in my room to numb out his voice. When I did this, he had as much life as the bowl of fruit on the table.

When I no longer have the strength to hold up an umbrella for you, I'll stand with you in the rain.

Who can tell? Your living is an organized hell. The mansion of your mind just an oversized cell. The pressure, everything is done to a measure. In the sea of competition sunk like a treasure. Like a feather falling slow spiraling to the floor. Strung up like a broken violin to your course. Opportunity is knocking at your door, But you never left a welcome mat (It doesn't matter anymore.). Or anyhow, but you're too late to turn back. Fate pushing you into the wall like a thumbtack. Ain't no comebacks in this game of life. Roll the dice again, Roll it once, never twice. Keep on going, and taste the stars. Keep on growing, and raise the bar. You're living life for the As down to the Zs, After one drop you got a fountain to seize. Wanna break from the world, but the world wanna break you, The weight makes your backbone curl up and make you.

Unattained love is still called love. Why do we call an unattained dream failure?

The things you're hanging on to may become the things that hang you.

Some things can only be seen with your eyes shut and your heart open.

Now that I've let go, I see some things worth holding on to.

When you treat someone like a a set of stairs, you will trip and fall.

Keşke hiç olmasaydın şu dünyada, keşke sana hiç rastlamasaydım, keşke canlı bir varlık olacak yerde esinli bir ressamın yarattığı bir tablo olsaydın. O zaman resminin önünden hiç ayrılmaz, sonsuzcasına sana bakardım... öper, öperdim seni. Sonsuz güzel bir düş gibi seni yaşar, seni solur ve... mutlu olurdum.

Being happy first requires you to be.

I thought about giving up Then I chose to give up the thought.

The temperature of the heart has nothing to do with the weather.

Even the heart has a peak season. Please check before expecting accommodations.

If life were a highway it would have stop signs (...) and these stop signs they're there so you'll stop once in a while to take a breath. (...) And just reflect, you know, just think about all the distance you've crossed. Maybe, just maybe, these stop signs in our lives are good things

The Tustin police seemed reluctant to publicise the racial implication of the crime. For instance, the Tustian Weekly omitted the words- I killed a jap- in their rendition of Lindberg's letter.' Wait, they did edit it. I don't get it. Why the hell would they do that?" "I am sorry" Junes looked up from the article. Margaret hold out a hand and placed it on top of his. He couldn't tell if it was trembling because his own hand was shaking pretty badly now. "Why are you sorry?" "Because you're Korean" "So?" "He was one of your people" Junseok snatched his hand away from her. Hequicklc shoved it under the table. "I'm Korean-American," he said. "But still" "Still what? This guy was Vietnamese. How is he one of my people?" "Well, both of you are Asians" Junseok stared back at her sincere eyes, then at his hand under the table. He wanted desperately to explain how non-sensical her comment was, but instead, he folded up the paper slowly and carefully. Tucking it under his arm, he got up , and whiteout saying anything to her, walked towards the exit. She called from behind, but he walked on, feeling the dirties expand inside him like a large flower. Each step quickened until he was running, running out the door and into the street, running past people and cars, running without the finest idea of what he was running from, to a place that he couldn't possibly picture in his mind.

What I need is a diet That will lose me the weight of the world

The Earth remains round but we're doing everything we can to make it flat

When things don't go your way, they might be suggesting a better way to go.

It kills me that I see nothing but you when I close my eyes, but everything but you when I open them.

To know whether it's the entrance or the exit, you need to open the door.

Find someone to walk with you who will make you forget where you were headed.

If you envy the gifted, try opening the gift in your hands.

People in your way are probably just as lost as you.

I did it wrong" isn't the same as "I did wrong." It's all right.

The architecture of memories: constructed by the mind, renovated by the heart.

I loved you like I was belting out the notes. But to you it was all a hum.

My biography is gonna end up being one hell of a dark fairy tale.

She laughed, but this time it sounded hoarse. "It's alright," she said, leaning in again. "It's not the first time I've fucked to get a part." Mark took a step back, putting his hand forward to distance her. The way she said fucked sounded exactly like the way she said rat, and he felt certain that this was all wrong. "How could you say that?" "Say what? You can't be new to this." "That's not an excuse," he said, taking another step back. "Why do you do this? How can you do this?" She stopped her approach. Her eyes turned to the abandoned plate of steak on the coffee table. Mark, unable to imagine what she was feeling, picked up her sweater from the floor and handed it to her. She took it without looking at him, then sat on the couch. She began to cry. "I'm sorry," he said. "But there's no reason for you to do any of this." She put her sweater on, straightened her skirt, then turned to face him. "I do this," she said, gesturing gat the couch, "because the moment I spend being someone else on screen is better than the twenty-eight years I've spent being myself.

Keşke hiç olmasaydın şu dünyada, keşke sana hiç rastlamasaydım, keşke canlı bir varlık olacak yerde esinli bir ressamın yarattığı bir tablo olsaydın. O zaman resminin önünden hiç ayrılmaz, sonsuzcasına sana bakardım... öper, öperdim seni. Sonsuz güzel bir düş gibi seni yaşar, seni solur ve... mutlu olurdum.

Eğer bir parça duyarlılık ve nezaket sahibi bir adam olsaydın Sydney, ondan bu şekilde bahsettiğin için sana gücenebilirdim ama değilsin. Böyle bir şeyden nasiplenmemişsin hiç; bu yüzden söylediklerin göz zevki olmayan birinin yaptığım bir tablo ya da müzik kulağı olmayan birinin yaptığım bir beste hakkında fikir beyan etmesinden daha fazla sıkmıyor canımı.

It seems no matter what side of the road you’re on, the lines go the opposite way.

They say that time flies But you keep breaking it's wings

I've been holding on to a knot for so long that I don't know if I was tying it or untying it.

Submerging yourself in a shallow thought Doesn't turn it into a deep thought.

Don't wait around until they miss you. By that time, they'll have completed missed you.

Someone deep in your heart is also that much harder to reach.

The things we've let go of find it very hard to let go of us.

Means nothing to me to be called a good man by a world of bad men.

If you own things but cherish nothing, it doesn't make you wealthy, it makes you a garbage can.

I reminisce, not to dwell in the past, but to practice for a future worth remembering.

Sometimes I miss missing you.

What we call a crush deserves a more fitting name: crushed.

Bir mağara düşün dostum. Girişi boydan boya gün ışığına açık bir yeraltı mağarası. İnsanlar düşün bu mağarada. Çocukluktan beri zincire vurulmuş hepsi; ne yerlerinden kıpırdamaları, ne başlarını çevirmeleri kabil, yalnız karşılarını görüyorlar. Arkalarından bir ışık geliyor. Uzaktan, tepede yakılan bir ateşten. Ateşle aralarında bir yol var, yol boyunca alçak bir duvar. Gözbağcıları seyircilerden ayıran setleri bilirsin, üzerlerinde kuklaları sergilerler, öyle bir duvar iste... ve insanlar düşün, ellerinde eşyalar: tahtadan taştan insan veya hayvan heykelcikleri, boy boy, biçim biçim. Bu insanlar duvar boyunca yürümektedirler, kimi konuşarak, kimi susarak. Garip bir tablo diyeceksin, hele esirler daha da garip. Doğru.. o esirler ki ömür boyu başlarını çeviremeyecek, kendilerini de, arkadaşlarını da, arkalarından geçen nesneleri de duvara vuran gölgelerinden izleyecekler. Şimdi de mağarada seslerin yankılandığını düşün... dışarıdan biri konuştu mu, esirler gölgelerin konuştuğunu sanır, öyle değil mi? Kısaca onlar için tek gerçek var: gölgeler. Tutalım ki zincirlerini çözdük esirlerin, onları vehimlerinden kurtardık. Ne olurdu dersin, anlatayım. Ayağa kalkmağa, başını çevirmeğe, yürümeğe ve ışığa bakmağa zorlanan esir, bunları yaparken acı duyardı. Gözleri kamaşır, gölgelerini görmeğe alıştığı cisimleri tanıyamazdı. Biri, ona: "Ömür boyu gördüklerin hayaldi. Şimdi gerçekle karşı karşıyasın." diyecek olsa, sonrada eşyaları bir bir gösterse,"Bunlar nedir?" diyecek olsa, şaşırıp kalır, mağarada gördüklerini, şimdi gösterilenlerden çok daha gerçek sanırdı. Bir de düşün ki tutsağı mağaradan çıkarıp dik bir patikada güneşin aydınlattığı bölgelere sürükledik. Bağırdı, yanıp yakıldı, öfkelendi... kulak asmadık. Gün ışığına yaklaştıkça gözleri daha çok kamaştı. Hiçbirini seçemez oldu gerçek nesnelerin. Sonra, yavaş yavaş alıştı aydınlığa. Önce gölgeleri fark etti, arkasından insanların ve cisimlerin suya vuran akislerini. Akşam olunca göğe çevirdi bakışlarını, ayı gördü, yıldızları gördü. Zamanla güneşin suya vuran akislerine bakabildi. Nihayet gökteki güneşe çevirdi gözlerini ve düşünmeğe başladı. Ona öyle geldi ki mevsimleri de, yılları da güneş yaratıyor, görünen dünyanın yöneticisi o. Esirlerin mağarada gördükleri ne varsa onun eseri ve eski günlerini hatırladı. Ne kadar yanlış anlamışlardı bilgeliği. Mutluydu şimdi, mağarada kalan arkadaşlarına acıyordu. Eski hayatına, eski vehimlerine dönmemek için her çileye katlanabilirdi. Adamın mağaraya döndüğünü tasavvur et. Karanlığa kolay kolay alışabilir mi? Dostlarına hakikati söylese dinlerler mi onu? Ağzını açar açmaz alay ederler: "Sen dışarıda gözlerini kaybetmişsin arkadaş. Saçmalıyorsun. Biz yerimizden çok memnunuz. Bizi dışarı çıkmağa zorlayacakların vay haline." İşte böyle aziz dostum. Sana anlattığım hikaye kendi halimizin tasviridir. Yer altındaki mağara: görünürler dünyası. Yücelere çıkan tutsak, meseller(idea'lar) alemine yükselen ruh.

Elbette ki, hayat yapılan işlerin niceliğiyle ölçülürse, daha az yaşanıyor, ama daha iyi bir hayat sürülüyordu. Şaheserleri hayranlıkla seyretmenin yarattığı soylu duygular ruhu zenginleştiriyor, sanat arkadan atlı kovalıyormuş gibi yapılmıyordu. Bir kilise iki asırda inşa ediliyor, bir ressam ömrü boyunca ancak iki tablo yapıyor, bir şair sadece tek bir seçkin eser meydana çıkarıyordu, ama asırlar boyunca takdir edilecek şaheserlerdi bunlar.

Kitap kağıdının tutuşup yanma sıcaklığı Fahrenheit 451” “Henüz var olmayanın dünyasını yazma dünyasını mümkün kılan 3 ifade vardır. YA ŞÖYLE OLSA…..? KEŞKE…… BU BÖYLE SÜRERSE…. YA ŞÖYLE OLSA ifadesi bize değişiklik verir, bizi hayatımızdan uzaklaştırır. KEŞKE ifadesi yarının görkemli yönlerini ve tehlikelerini keşfetmemizi sağlar. BU BÖYLE SÜRERESE ifadesi günümüz hayatından bir unsuru, net bariz ve normalde tedirgin edici bir şeyi alır ve o şey, o tek şey büyüse, her tarafa yayılsa, düşünme ve davranış tarzımızı değiştirse ne olacağını sorar.” “Çizgili kağıt verirlerse, yan çevirip yaz.” Juan Ramon Jimenez “Anayasanın dediği gibi , herkes hür ve eşit doğmaz ama herkes eşit hale getirilir. Her insan diğer herkesin suretidir; o zaman herkes mutlu olur çünkü sinmelerine yol açacak, kendilerini kıyaslayacakları dağlar yoktur.” “Kalıtım ve ortam tuhaf şeydir. Okulda yapmaya çalıştığın her şey ev ortamında bozulabilir. Anaokulu yaşını bu yüzden her sene azalttık, artık neredeyse beşikten alıyoruz.” “Kitaplar unutmaktan koktuğumuz bir sürü şeyi depoladığımız kapların bir türüydü yalnızca. Sihir sadece kitapların söylediklerinde, evrenin parçalarını nasıl dikerek bizim için giysi haline getirdiklerinde.” “Bir kitabın gözenekleri var, özellikleri var. Bu kitap mikroskopla incelenebilir.Camın altında sonsuz çoklukla akıp giden hayatı görürsün. Gözenekler ne kadar çok olursa, bir sayfaya santimetrekare başına o kadar çok sayıda doğru kaydedilmiş hayat ayrıntısı sığdırabilirsin.Kitaplar hayatın yüzündeki gözenekleri gösterdiği için onlardan o kadar çok korkulur.” “Düşünmeye zamanımız oluyor mu? Saatte 160 km hızla araba sürüyorsun ve sadece korktuğunu düşünüyorsun. Yada oyun oynuyorsun veya bir odada dört duvarlı televizyon alıcısı ile oturuyorsun… ki onunla tartışamazsın. Televizyon alıcısı gerçektir, anlıktır, boyutu vardır. Sana ne düşüneceğini söyler, bangır bangır kafana sokar. O haklı olmalıdır. Öyle haklı görünür ki, vardığı sonuçları sana öyle peş peşe söyler ki zihninin itiraz etmeye, -ne saçma- demeye vakti olmaz.” “Kitapların bize faydası olabilir mi?Bize üç gerekli şey verilirse. Birincisi nitelikli bilgi. İkincisi onu hazmetmek için gerekli serbest zaman. Üçüncüsü de ilk ikisinin karşılıklı etkileşiminden öğrendiklerimizde temellenen eylemlerde bulunma hakkımız.” “İnşa etmeyenler yakmalıdır. Tarih ve çocuk suçlular kadar eskidir bu.” “Bilgi kaba kuvvetin üstesinden gelmeye yeterde artar bile.” “Belirsizliği belirliliğe yeğleyen insan akıllı değildir.” “Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir veya bir duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece.” “Gözlerini mucizelerle doldur., hayatı on saniye sonra ölecekmişsin gibi yaşa. Garanti isteme, güvenlik isteme.

Mutsuzluk yıkıcıdır; mutluluk yaratıcıdır. Sadece bir tür yaratıcılık vardır ve o da mutluluktan, neşeden, keyiften doğar. Mutluysan birşeyler yaratmak istersin - belki çocuklar için bir oyuncak, belki bir şiir, belki tablo, herhangi bir şey. Yaşamdan çok keyif alıyorsan bunu nasıl ifade edeceksin? Birşey yaratırsın - öyle ya da böyle. Ama eğer mutsuzsan birşeyleri ezip yoketmek istersin. Politikacı olmak istersin, asker olmak istersin - yıkıcı olabileceğin bir durum yaratmak istersin.

2002 yılı civarında doğanlar AKP Hükümetinin gölgesinde büyüdüler, oy kullanma yaşına girenlerin hafızasında da kıyaslama yapabilecekleri başka bir siyasi iktidar yok. İlk gençlik dönemine adım atmış bir kuşağın duygularından davranışlarına, beğenilerinden zevklerine kadar her şey, ekseninde AKP’nin olduğu bir kültür dünyasında şekillenmiş sayılır. Çizgileri şimdi bir hayli netleşmiş kültür dünyasının geçmişteki ipuçlarını ve eğer herhangi bir kırılma yaşanmazsa yakın gelecekteki muhtemel evrimini içeren bir tablo çizmek için yeterince uzun bir süre bu. Toplumsal bir dönüşüm yaratmak iddiasıyla iktidara gelen AKP açısından kültür bir derlenip toparlanma, saflaşma aracı olduğu kadar kendisini geçmişe ve muhaliflerine karşı korunaklı kılan, muhalifleri ile yandaşları arasında sınır çizen bir kimlik vurgusuydu. Bu yüzden etrafında saflaştırdığı kesimlerin canını acıtacak iktisadi düzenlemeleri yaparken de, politik kararları alırken de dikkati hep partinin kültürel iddialarında toplamaya çalıştı. Bunda da bir hayli başarılı olduğu söylenebilir. Elinizdeki kitap AKP’nin kurduğu kültür dünyasının artık tamamlanmış resmindeki öğeleri, bunların arasındaki bağıntıları irdelemeye ve denk düştükleri iktisadi ve sosyal ilişkileri tartışmaya çalışıyor. Dizginsiz bir piyasaya Neo-Osmanlıcı ütopyanın tuğrasının basıldığı böyle bir dönemde yoksulun takvasının İslami burjuvazinin marka hırsıyla imtihanından çıkan sonuç AKP döneminin de temel çelişkisi olarak beliriyor. Yeni Türkiye bu ikisi arasındaki kurgulanmış uyumdan değil gizlenemeyen derin çelişkiden doğacak gibi görünüyor.

Kimse yaşamın verdiği eğitimden gerçek anlamda kurtulamaz. O her zaman galip gelir. Bizler her zaman ektiğimizi biçeriz. Ve disiplin yaşamımıza ne kadar geç girerse, tablo o kadar hüzünlü olur, çünkü bedeli de o kadar ağır olacaktır.

Dikiş Tutmayan Tablo Kendini dev aynasında gören şu insan, kalktı kış ortasında bir pire için yorgan yaktı. Açıkta kaldı; kalbi daha fazla derin dondurucu soğuğa dayanamadı. …ve işte görüyorsun ya, cenazesi hâlâ yerde; kaldıran olmadı. Deniz Sarıtop

Boş bir odaya koyduğun bir çiçek bir tablo ya da bir eşya, sadece konulduğu yeri doldurur; fakat boş bir odada oturan adam ise düşünceleriyle bütün bir odayı doldurur!

Her şey büyülü bir yağlı boya tablo gibi göründüğünde bilirsin sonbahardasın!

Sevgiyle yapılan her iş – bir fotoğraf olsun veya bir yemek ya da bir tablo - her zaman çok güzel görünür, çünkü sevgi bir sihirli güzellikler yaratma ustasıdır!

...Avrupalılar tarafından poligaminin kınanması ayrıca olağandışı bir ikiyüzlülük durumudur.İslam ülkelerinde mevcut olan bin nikahtan bir tanesi poligamidir.Batıda yapılan anonim anketler ise tam tersi bir tablo ortaya koymaktadır:Bin erkekten sadece bir tanesi verdiği iffetlilik sözüne sadık kalmıştır.Avrupa şekli monogami ile yetinmektedir... ...Allah bir erkek ve bir kadın yarattı ve doğada cinsiyetlerin bu bire bir ilişkisi anlaşılmaz bir biçimde devam etti.Sadece olağanüstü dış hadiseler bu ilşkiyi geçici olarak bozabilir.Buradan tek eşli ailenin doğal aile biçimi olduğu ortaya çıkar. Kadın ve erkeğin,ortak yaşama biçiminin açıkça geri bir ifadesi olan poligamiye Kur'an neden izin verdi? Büyük ihtimalle cevap şudur:Çünkü zinayı kesin olarak yasakladığı veya Avrupa tipi şekli(yani yalan) monogami ile yetinemediği içindir...

Ben insanların kendilerini değil, onlarla yaşadığım öyküleri seviyorum. Örneğin şu tablo. O tabloyu seviyorum. Ama onu o duvarda seviyorum. Şu duvarda olsa idi tabloyu hâlâ seviyor olacaktım ama onun orada olmasını değil.

tableau /tablo/ I. nm 1. (œuvre d'art) picture; (peinture) painting voir aussi: galerie, vieux 2. (description) picture • brosser un ~ sombre de la situation | to paint a black picture of the situation • et pour achever or compléter le ~ | and to cap it all 3. (spectacle) picture • des enfants jouant dans un jardin, quel ~ charmant! | children playing in a garden, what a charming picture! • le ~ général est plus sombre | the overall picture is more gloomy • en plus, il était ivre, tu vois un peu le ~○! | on top of that he was drunk, you can just imagine! 4. (présentation graphique) table, chart • ‘voir ~’ | ‘see table’ • ~ des marées | tide table • ~ des températures | temperature chart • ~ synchronique/synoptique | historical/synoptic chart • ~ à double entrée | (Ordinat) two-dimensional array • présenter qch sous forme de ~ | to present sth in tabular form 5. blackboard • écrire qch au ~ | to write sth on the blackboard • passer or aller au ~ | to go (up) to the blackboard 6. (affichant des renseignements) board; (Rail) indicator board • ~ des départs/arrivées | departures/arrivals indicator • ~ horaire | timetable 7. (support mural) board • ~ des clés | key rack • ~ pour fusibles | fuse box 8. (liste) register (GB), roll (US) 9. short scene II. Idiomes 1. jouer or miser sur les deux tableaux | to hedge one's bets 2. gagner/perdre sur tous les tableaux | to win/to lose on all counts

KENDİNİ ARAYAN İNSANA Sevgili Tanımadığım İnsan, Bilirsin Sadık Hidayet Kör Baykuş romanında şu sözler ile bizleri anlatır. ''Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. … Böyle durumlarda herkes, güçlü bir alışkanlığa, bir tutkuya sığınır: ayyaş içer, edebiyatçı yazar, yontucu taşı yontar, acısını dindirmek için her biri, en kuvvetli içgüdüsünden medet umar.'' Sevgili tanımadığım insan, hepimizin benzer yaraları vardır hayatta. Keşkeleri, iyi kileri, pişmanlıkları, mutlulukları, umutları, sevdaları. Herkes güçlü bir tutkuya sığınır da insan kendini anlatamadı, doğru anlaşılamadı mı fena... Yaşar Kemal İnce Memed eserinde ''Konuşan insan öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü sonu felakettir.'' diye seslenerek konuşma mecburiyetini bizlere anlatır. İnsan bu yüzden anlatmalı. Davasını anlatmalı, hakikatleri anlatmalı. İyiliği, güzeli, doğruyu, sevmeyi, sevilmeyi anlatmalı… Bu satırları okuduğuna göre mektubum çoktan sana ulaşabilmiştir. En son ne zaman birisinden mektup aldın bilmiyorum ama ben hayatımda daha önce hiç tanımadığım birisinden mektup almadım. Madem mektup almadım o zaman ben bir mektup yazmaya karar verdim. Daha sana nasıl hitap etmeliyim onu bile bilmiyorum. İnsan; denizin olmadığı yerde, umut adına, martı olmalı diye söylerler. Eğer bana hitap etmek istersen sen de Martı diye seslenebilirsin. Bende sana Deniz diye sesleneyim. Martı ve Deniz dostluğumuz olur. Mavi kadar sonsuz umut dolu… Beyaz kadar temiz… Sevgili Deniz, insanın duygularını kelimelere dökmesi çok zor biliyorsun ama bir şeyler yazmaya çalışmak, denemeye değer diye düşünüyorum. Zaten fiziksel olarak tanışma fırsatımız olmadığı için beni duruşumla, kıyafetlerimle kısacası dış görünüşüm ile yargılayamayacağın için bu satırları daha kolay ve içtenlikle yazıyorum. Zaten hakkımda bu satırlar dışında ne biliyorsun ki? Şimdi adımdan daha önemli bir şey öğrendin. Mesela denizi seyretmeyi seviyorum. Düşüncelerimi eşsiz dalgalarının ritmiyle ahenkle dans ettirip günün sonunda berrak pürüzsüz bir şekilde eve uğurluyor beni. Aslında bakarsan zaman zaman kendimi denize de benzetiyorum. Bazen coşkulu bazen de pamuklara sarıp sarmalanacak kadar narin... Günün sonunda hep kıyıya vuruyor düşüncelerim. Ve sevgili Deniz, bu hayatta tecrübe ettiğim en önemli şeyi seninle paylaşmak isterim. Her şeyin belki de telafisi vardır da insanın kalbi bozuldu mu, çaresi yoktur. Bu yüzden insan kalbine iyi bakmalı Deniz. Kalbini okuyarak, doğayı, hayvanları, insanları, bir kalbi severek beslemelidir. Her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli her gün yeni bir şeyler öğrenmeli, güzel insanlar biriktirmelidir. Sevgili Deniz, tüm bunları sana niye yazıyorum diye soracak olursan? Belki de kendime yazıyorum ama farkında değilim. Kendimi yazmak mecburiyetinde hissediyorum. Martı gibi konacak bir kıyı arıyorum. Hakikatlerle yüzleşiyorum… Geçmişimle, ölümle, kaderimle en zoru da kendimle… Böylelikle kendimi bulma ümidiyle çırpınıyorum. Bir parça da kalbine dokuna bildiğim güzel insanlar olduğunu bilmek mutlu ediyor. Eğer mektubumu buraya kadar okudu isen belki sen de tanımadığın, hayatta kelimelerinle var olduğunu bilen birisine mektup yazmak isteyebilirsin. Kalbinin kıyılarından mavi sonsuz denizlere... Sevgilerimle Martı.

Yıllar sonra bir ressam, Mustafa Kemal'e Sakarya Savaşı'nı resmeden bir tablo hediye etti. Kendisi, ön planda, yağız bir savaş atına binmiş olarak görünüyordu. Ressam, tebrik beklerken, birdenbire Mustafa Kemal'in, “Bu tabloyu kimseye göstermeyin,” demesi üzerine şaşırıp kaldı. Kimse ne söyleyeceğini bilemiyordu. Mustafa Kemal açıkladı: “Savaşa katılmış olan herkes bilir ki, hayvanlarımız bir deri bir kemikten ibaretti, bizim de onlardan geri kalır yerimiz yoktu. Hepimiz iskelet halindeydik. Atları da, savaşçıları da böyle güçlü kuvvetli göstermekle Sakarya'nın değerini küçültmüş oluyorsunuz dostum.

Everybody says that something’s different, that I’ve changed. They say you used to be full of love and care, but since one day, you’ve become cold. They don’t get it. You used to smile a lot but your eyes, face, the way you speak, it all became dark and scary. A kind heart is useless, it’s a flaw in this world, so I guess I want to become worse and worse.

Crying is just like breathing, the longer you hold it the longer you will exhale. Let me breathe. Sorrow is my home. I’ll stay, right here, where I was. Even when I go out to happiness, I know well now that I’ll always come back home.

Robbing someone of their smile and putting it on your face doesn’t make you happy.

Doesn’t the world inside a black and white photograph seem more real? It’s because the real world is losing its color.

Some lessons are only delivered in the form of pain.

Is that a smile that did not fully bloom because it doesn’t know a different world?

As I try on a coat he once loved, I realize just how warm my father was.

When you say I've changed, it only means you weren't willing to change with me.

The problem is that my memory of you simply happens to be photogenic.

I don't mind being strange but I mind being a stranger.

You puzzle over whether you should follow your head or follow your heart. Your head and your heart, hand in hand all this time, puzzle over you.

Something that is unexplainable is either a miracle or you're just not that good at explaining.

It's just one letter, N. How is it that it changes 'ever' completely?

People read voraciously once they're on a plane. If you want someone to learn, keep them seated if you will, but also raise them up.

Mistake. Mischief. Sin. That each has its own name means not to treat them as the same thing.

I'm learning that "I need you" is far from "I want you.

My childhood diary is like an abandoned amusement park.

People who run the tabloids must be yearning for a dark, starless sky.

Sometimes the unimaginable occurs in order to fatten our imagination.

You wish me well I wish you hell

Please fade to black But the nightmares come back

I do love all of God's creations But like an empty hospital, I'm out of patience