Syk Quotes

Jeg var bare trist. Jeg var bare skuffa. Vondt i kroppen, verk i hele meg. For Yngve var ikke der til å se meg. Hva kunne være viktigere, tenkte jeg, i min maniske, forelska logikk, enn å være her? Hva, Yngve? Jeg er jo her? Så syk kan du vel ikke være? Faen, hvor er du Yngve, det er jo helg, skal jeg ikke få se deg før mandag nå, da? Jeg er jo bare her for deg. Jeg har jo forandra meg for deg.

Du kan bli syk og ussel i skogen, og jeg tror ikke du har været riktig frisk i det senere. -Isak snøste igjen. -Syk? Slitt og træt, ja vel; men syk? Inger måtte ikke gjøre ham latterlig, han var og blev frisk, han spiste, sov og arbeidet, det hvilte jo likefrem en uhelbredelighet over hans fryktelige sundhet.

Jeg tror det ville påført Norge som rettsstat et enda større traume om vi uten videre hadde avskrevet ham som syk og bare overført ham til psykiatrisk behandling, slik det for eksempel ble gjort med Knut Hamsun under landssvikoppgjøret etter andre verdenskrig.

Jeg var dårlig til å være frisk og flink til å være syk. Kanskje jeg skulle gå og drukne meg i en elv. Så slapp jeg å være frisk og føle meg på villspor og annerledes, og slapp å være syk og plage de andre.

Wydał z siebie syk – wiedziała, że to moment, kiedy powinna się zamknąć, ale nie potrafiła. Drżała na całym ciele. – Zrobię wszystko, jeżeli tylko… – Pomyśl o tym, jak długo cię szukałem. Jak daleką drogę przebyłem. Naprawdę myślisz, że będziesz potrafiła mnie przekonać? – Nie musisz tego robić – powiedziała słabo. Opuścił ramiona, oddychając ciężko. – Policzę do dziesięciu. Dam ci fory. Dziesięć sekund przewagi. Możesz być daleko stąd. Albo możesz marnować oddech. Biegnij – powiedział. – Biegnij po swoje życie. Ada pobiegła.

Sjølvingen sa goddag og spurte om det samme som betjenten. - Si meg nu, Thomas, er noen syk på Slottet? - Næi. Men han far er så rar og ho mor er sint og ho besta ho gret. - Noe er vel i veien da? - Ork ja, svarte vesle Thomas. - Det er hypoteken og tvangskusjon. (...) Vesle Thomas var nesten vaksen i øynene. Og der var en bekymring i dem, som handelsmannen visste ikke skulle fins i så unge øyne. Han så inntrengende liksom på småtassen: - Og så er du kommet hele den lange veien alene til meg da, Thomas? (...) Røsten var meget liten og ynkelig. For du skjønner at det er mi skyld, for æg eter så altfor mykje. (...) Var det en handsrekning om å gjøre, så skulle vel faren din ha kommet. - Å nei, han far kjem ikkje. Ikkje denna gongen, sa han. Men har du ikkje nokke arbeid åt mæg, slik at æg fikk til hypoteken?