“
sanatta her zaman bir bilinçsizlik vardır.
fûga 'hayatın süzülmesi'
insanın benliğini doğa'nın yaratıcı ve artistik ruhuyla tıpkılaştırmasından fûga yaşantısı çıkar, bu nedenle insan iyi dostlarını çiçeklerde, kayalarda, sularda, yağmurda, ayışığında bulur.
Bu fûga ruhuna bağlanan kimse, doğa'yı benimser, dört mevsimin dostu olur, gördüğü her şey ona çiçekleri hatırlatır, daldığı her düşünce ay'la ilişki kurdurur ona.
”
”