Sara Seager Quotes

But when you lose someone, you don’t lose them all at once, and their dying doesn’t stop with their death. You lose them a thousand times in a thousand ways. You say a thousand goodbyes. You hold a thousand funerals.

I have lost tolerance for things without meaning. There is no time for them. Does that make sense? - Sara Seager

There have been lessons I have chosen not to teach. Not all knowledge is power; not all things are worth knowing.

I don’t think it’s an accident that there’s a mirror at the heart of every large telescope. If we want to find another Earth, that means we want to find another us. We think we’re worth knowing. We want to be a light in somebody else’s sky. And so long as we keep looking for each other, we will never be alone.

Gökbilimcilerin yapabileceği en büyük keşif, yalnız olmadığımızın keşfidir.

İnsanlar yaralı insanlarla baş etmede iyi değildir. Birileri bana ölmüş kocamla ilgili bir şey söylüyorsa, hemen her defasında söylenmemesi gereken şeyi söylüyordu.

Maybe the best thing about MIT is that no matter how crazy your idea, nobody says it’s not going to work until it’s proved unworkable.

Çoğu dul bir zamanlar eşiyle paylaştığı evden taşınır; çok fazla parmak izi, koridorlarda çok fazla yankı vardır.

Bana göre 1947'de ya da başka bir tarihte uzaylılar tarafından ziyaret edilmedik. Hiç kimse ya da hiçbir şeyin bu kadar uzağa gidebileceğine inanmıyorum.

Bir yerlerde dul kalan insanların ya iki yıl içinde biriyle tanışıp evlendiğini ya da hiç evlenmediğini okumuştum.

Bilimde pek çok şey, özellikle de çığır açanlar, gücünü sezgilerden alırlar. En büyük keşiflerimizden kaçının bir sezgiyle, içe doğan bir hisle başladığını bilseniz hayret edersiniz.

Biz çocukları aciz varlıklar gibi düşünüyoruz, oysa her biri direncin cisimlenmiş hali ve dış güçlerin etkisine karşı bizim asla olamayacağımız kadar dayanıklılar. Çektikleri acılara rağmen çocuklarımız, katıksız sevinci hala biliyorlardı.

(...) MacArthur Vakfı'ndan bir e posta gördüm. Bu isim kalbimi şöyle bir hoplattı. MacArthur Vakfı "deha" bursları verir: Beş yıla yayılarak ödenen, hiçbir koşulu olmayan, akla gelebilecek her alanda esin alarak veya vererek gerçekleştirilmiş işlerin sahibi insanlara hibe edilen 625 000 dolar.

O günden sonra birçok bilim insanının geçmişinde haylazlıklar olduğunu ve haylazlık yaptıkları belli konuların ileride tercih edecekleri alanın habercisi olabileceğini öğrendim. Örneğin kimyagerler genelde çocuklukta dürtüsel yangın çıkarma davranışları sergiler. Biyologlar kurbağaların içinde neler olduğuna biraz fazla merak sarabilir. Fizikçiler hayatlarının bir döneminde yüksekten yere objeler atabilir.

Astrofizik özünde ışığın incelenmesidir. Güneş’in dışında yıldızlar olduğunu biliyoruz, çünkü parladıklarını görüyoruz. Ama ışık sadece aydınlatmaz. Kirletir de. Işık körleştirir. Küçük ışıklar-ötegezegenler- geçmişten beri yıldızlarının büyük ışığıyla örtülürler, tıpkı o yıldızların bizim Güneşimizle örtülmesi gibi. İşte bu yüzden başka Dünya bulabilmemiz için, evrendeki en küçük yıldızları bulmamız gerekiyordu.

Eğer yetişkinseniz hemen her zaman bir çiftin yarısı olduğunuz farz edilir. Öyle değilseniz de öyle olma hevesiniz vardır. Restoranlarda tek kişilik masalarda daima boş bir ikinci sandalye vardır; birinin eksikliğine dair teyidi ihtiyacınız olursa diye. Eğer aileyseniz, o zaman da dört kişi olduğunuz varsayımı devreye girer. Arabalar ve restorant bölmeleri, lunapark, hız trenleri ve müzelere aile biletleri: iki yetişkin, iki çocuk. İki artı iki. İkiye iki. Dört.

When you’re in the ugly throes of grief, most people are repulsed by you. Nobody knows what to say or how to behave in your presence. Everybody’s scared of what you represent, and in a way, I suppose, you learn to want them to be. The distance that people keep is a sign of respect: Your grief warrants a wide berth. You come to crave the ability to influence the movements of others, your sorrow a superpower, your sadness your most extraordinary trait. You come to crave the space.

Cecilia’s spectral nature surprised me. I have always felt connected to animals. I think it’s because, unlike people, they are easy for me to read. Their needs are finite, physical as often as emotional, and I know how to meet them. Animals don’t get puzzled or angry when I say the wrong thing. They have short memories. They don’t cast judgments or see weakness in difference. They don’t take my energy and concentration; they give those precious things to me. Animals are blind to everything but love. Animals forgive.

Kendimi bildim bileli paraya önem vermezdim. Mike’ın ölümünden sonraysa daha da önemsemez oldum. Her zaman maddi gücümün altında kalan bir hayat sürdüğümden, o konuda endişelenmem gerekmemişti. Hem para bana hep tuhaf, nedensiz bir icat gibi gelirdi. Üstüne farklı bir rakam basıldı diye aynı kağıdın farklı değerlere karşılık gelmesi fikrine razı olduğumu hiç anımsamıyorum. Saçmalık bu. Tıpkı birilerinin-ya da birisinin-durduk yere çıkıp, elmasların bir değeri olduğuna karar vermesi gibi. Parlak bir taş o sonuçta. Kuvars da parlak bir taş. Kömür de öyle. Neden elmasın onlardan değerli olduğunu kabul edeyim ki.

I would rather suffer than experience nothing.

Yıldızları gerçek anlamda gördüğümde on yaşındaydım.

Yolculuk beni değiştirmişti.

Bilim insanlarının en büyük korkusu, bariz bir şeyi gözden kaçırmaktan.

Bilim insanlarının en büyük korkusu, bariz bir şeyi gözden kaçırmaktır.

İçten içe birçok insan, tek sayılarda eksik kalan ya da tatmin etmeyen bir şeyler görüyor. Bir parçası eksik veya fazla kalan düzenekler yapmak gibi. Arketipik çekirdek aile, Amerikan toplumunun efsanevi temel taşı iki yetişkin, iki çocuktan ibarettir. Bu sayılarda bir denge, bir simetri, artanı olmayan bir karekök ya da bölme görüyoruz. Toplumumuzu da geçmişten bu yana işte bu matematiksel ideal üstüne inşa ediyoruz.

The universe might be infinite, but our appetites for exploring it are finite, and so are our resources. Time is the most precious resource of all.

When someone you love dies, you don’t leave them. They leave you. Your love gets stuck, lost in translation between this world and the next: You’re constantly giving your heart to someone who isn’t there to receive it, and at the expense of someone who is.

All things live until they are forgotten.