Peter Kern Quotes

Woede/tegenaanval is een consequentie van herhaaldelijke, door angst geactiveerde immobiliteit. De andere consequentie is het intreden van de dood. Die dient zich bijvoorbeeld aan als de kat de muis voortdurend blijft vangen en de cyclus zich heel vaak herhaalt. De kat slaat zijn prooi zo vaak dat de muis uiteindelijk zo diep in de toestand van immobiliteit gaat dat hij sterft, hoewel hij niet gewond is. Het gebeurt zelden dat iemand werkelijk sterft van angst. Wat wel veel voorkomt is dat getraumatiseerde individuen door het leven gaan zonder het gevoel te hebben dat ze leven of bij het leven betrokken zijn. Zij zijn leeg tot in de kern van hun wezen. 'Ik loop nog wel rond, maar ik ben er niet meer,' vertelt een slachtoffer. 'Ik ben leeg, koud... ik kan net zo goed dood zijn.' Chronische immobiliteit veroorzaakt de emotionele kernsymptomen van een trauma: gevoelloosheid, isolement, het gevoel vast te zitten, hulpeloosheid, depressie, angst, verschrikking, woede en wanhoop. De persoon blijft angstig, hij of zij kan zich niet voorstellen wat het is om niet meer belaagd te worden door een niet-aflatende (innerlijke) vijand en is niet in staat weer aan het leven deel te nemen. Mensen die een langdurig en diepgaand (chronisch) trauma hebben overleefd omschrijven zichzelf als 'levende doden'.

Bij het bevriezen zetten je spieren zich schrap tegen een dodelijke klap en voel je je 'verstijfd van angst'. Maar als je ervaart dat de dood onafwendbaar is (bv als ontblote hoektanden om het punt staan een einde aan je leven te maken) verslappen je spieren alsof alle energie er uit is. In deze 'afwezigheidsreactie' (die chronisch is geworden als je getraumatiseerd bent) voel je dat je in een toestand van hulpeloze gelatenheid verkeert. Je hebt niet meer de energie om je leven te voeden en vooruit te komen. Deze ineenstorting, deze verslagenheid, het verlies van de wil om te leven vormen de kern van diep trauma.