Oud Word Quotes

Daar is ’n dun skilletjie om ons brein wat ons in die hede anker. Maar soos ’n mens oud word, kom daar skeurtjies in die skil, soos ’n ou laken skif. Dan stroom die verlede daardeur, ontydig of nie. Dis hoekom oumense deurmekaar raak, of hulle konsentrasie swak word, of hulle dinge soos sleutels verloor.

En dan wordt je lichaam oud; niet in één keer, nee, eerst worden je ogen oud, of je benen, je maag, je hart. Zo wordt een mens oud, in delen. En dan begint opeens de ziel oud te worden; want al is het lichaam gebrekkig en bederfelijk, de ziel koestert nog verlangens en herinneringen, zij zoekt blijdschap en voelt vreugde. En als dzt verlangen naar vreugde voorbij is, blijft er niets anders over dan herinneringen of ijdelheid en dan word je werkelijk oud, onherroepelijk en definitief. En op een dag word je wakker, je wrijft in je ogen en weet niet meer waarvoor je wakker geworden bent.

Wat ik 'vermoeidheid' noem is ouderdom, en daarvoor bestaat geen rust behalve de dood. Wat is het ergst van al dit 'slecht want strijdig met de natuur'? Jong zijn en je genot ontzeggen of oud zijn en het nog steeds zoeken? Er zijn zekere geneugten van het vlees die het ouder wordende lichaam steeds vergeefser najaagt als het er zich in zijn jeugd niet aan bedronken heeft. Te kuise jongelingsjaren leiden tot liederlijke ouderdom. Het is waarschijnlijk gemakkelijker af te zien van wat men heeft gekend dan van datgene waarover men fantaseert. Men heeft hierin geen spijt van wat men heeft gedaan, maar van wat men niet heeft gedaan en zou hebben kunnen doen. En die spijt krijgt dan zelfs de donkere kleur van wroeging. Ik heb het gevoel dat ik ook hierin het meest tot onthouding gebracht word door redenen van esthetische aard. Oude handen verdorren wat zij strelen, dunkt me, maar ze hebben hun eigen schoonheid wanneer ze zich vouwen in gebed. Jonge handen zijn gemaakt voor liefkozingen en de mantel der liefde, het is jammer ze te vroeg samen te vouwen. Ja, die in gebed gevouwen handen verzinnebeelden fraai de mystieke omhelzing van het ongrijpbare, als de verliefde armen in het luchtledige grijpen omdat de realiteit ontglipt en er niemand is.

For the merest moment I couldn't breathe. Something inside me quivered, some oud string plucked by his words, and if I breathed it would stop. He did not know the truth of me, yet he had perceived something true about me that no one else had ever noticed. And in spite of that—or perhaps because of it—he believed me good, believed me worth taking seriously, and his belief, for one vertiginous moment, made me want to be better than I was.

Like Miles Davis, Graham often used to turn his back on his audiences. This was primarily between songs, while he was retuning his guitars. For Graham, in the early 1960s, was privy to a secret alternative tuning system known as DADGAD, which he was reluctant to share with any rival guitarists in the crowd. He began using it around 1962–3, on a trip to the bohemian Beat capital Tangier, where he spent six months and earned his keep by working in a snack booth selling hash cakes to locals. The raw Gnaoua trance music preserved in Morocco’s town squares and remote Rif mountain villages stretched back thousands of years, and Graham was hypnotised by the oud, a large Arabic lute which resembles a bisected pear (the word ‘lute’ itself derives from the Arabic ‘al-ud’) and has been identified in Mesopotamian wall paintings 5,000 years old. The paradigm of Eastern music, defining its difference from the West, is the maqam, which uses a microtonal system that blasts open the Western eight-note octave into fifty-three separate intervals. DADGAD is not one of the tunings commonly used on the eleven-string oud, but Graham found that tuning a Western guitar that way made it easier to slip into jam sessions with Moroccan players. The configuration allows scales and chords to be created without too much complicated fingering; its doubled Ds and As and open strings often lead to more of a harp-like, droning sonority than the conventional EADGBE.