“
In de diepte zien we het schip (de Mercator) gespiegeld. Naast de donkere steiger, aan de meertouwen en de meerpalen, ligt daaronder een ander schip. Omgekeerd. De spiegeling is exact even scherp als de reële boot zelf. Wij houden halt, durven amper bewegen. Het is een angstaanjagend perspectief.
Stel even dat onder ons een andere wereld bestaat, omgekeerd maar even werkelijk. Hoe ingewikkeld is het leven dan als wij diep in ons, gelijktijdig, onszelf moeten meedragen in een duister spiegelbeeld? 's Nachts, in dromen en nachtmerries, zien we hoe groot die andere kant is, vastgeklonken in een diepe zwarte wereld. Wij zijn ook dat, het omgekeerde dat ons draagt.
”
”