Obr Quotes

We've searched our database for all the quotes and captions related to Obr. Here they are! All 32 of them:

No obres como quien ha de vivir diez mil años. Lo irreparable está ya suspendido encima de ti. Mientras vives, mientras es aún posible, sé hombre de bien.
Marcus Aurelius (Meditaciones (Meditations - Spanish Edition))
Yo me suscitaré un sacerdote fiel, que obre según mi corazón y mis deseos, le edificaré una casa permanente y caminará siempre en presencia de mi ungido.
Anonymous (Biblia de Jerusalén (Spanish Edition))
El que cal fer i el que no obre tot un ventall de possibilitats entremig, però, oi?
Stephenie Meyer (Midnight Sun (The Twilight Saga, #5))
En cuanto a lo demás deje que la vida obre a su antojo. Créame: tiene razón la vida. Siempre y en cualquier caso.
Rainer Maria Rilke (Cartas a Un Joven Poeta (Spanish Edition))
aprende a conocerte! ¡Y no obres hasta entonces!
Anonymous (El libro de las mil noches y una noche)
Un llibre és una trapa que duu a unes golfes secretes: l'obres i entres. I el teu món és un altre.
Antonio Iturbe (La bibliotecaria de Auschwitz)
Todo animal en estado natural se reproduce con regularidad; y sin embargo, en una especie fijada por largo tiempo, se hace necesariamente imposible un gran crecimiento en número, y es preciso que obre un freno de esta o de la otra manera. Es, sin embargo, muy raro que podamos decir, con certeza, hablando de tal o cual especie, en qué período de la vida, o en qué época del año, o en qué intervalos, cortos o largos, comienza a obrar este freno o cuál es su verdadera naturaleza.
Charles Darwin (el viaje de un naturalista alrededor del mundo - El Beagle)
—Ell és com una droga per tu […]. Ara veig que no ets capaç de viure sense ell. És massa tard, però jo hauria sigut més saludable per a tu, res de drogues, hauria sigut l'aire, el sol. Les comissures dels meus llavis es van alçar, vaig esbossar un mig somriure. —Acostumava a pensar en tu d'aquesta manera, ja ho saps, com el sol, el meu sol particular. La teva llum compensava de sobres les meves obres. Ell va sospirar. —Sóc capaç de manipular les ombres, però no de lluitar contra un eclipsi.
Stephenie Meyer (Eclipse)
¿Qué hay, pues, que nos pueda llevar a salvamento? Una sola y única cosa: la filosofía. Y ésta consiste en conservar el dios interior sin ultraje ni daño, para que triunfe de placeres y dolores, para que no obre al acaso, y se mantenga lejos de toda falsedad y disimulo, al margen de que se haga o no se haga esto o aquello; además, para que acepte la parte que le tocare en los varios sucesos accidentales e integrantes de su parte, como procedentes de aquel origen de quien procede él mismo; y, en particular, para que aguarde la muerte en actitud plácida, no viendo en ella otra cosa más que la disolución de los elementos de que consta todo ser viviente. Si no hay nada temible para los mismos elementos en esta transformación incesante de uno en otro, ¿por qué temer la transformación y disolución de todas las otras cosas? Esto es conforme con la naturaleza: y nada es malo de cuanto a ella se acomoda
Marcus Aurelius (Meditaciones)
¿Qué hay, pues, que nos pueda llevar a salvamento? Una sola y única cosa: la filosofía. Y ésta consiste en conservar el dios interior sin ultraje ni daño, para que triunfe de placeres y dolores, para que no obre al acaso, y se mantenga lejos de toda falsedad y disimulo, al margen de que se haga o no se haga esto o aquello; además, para que acepte la parte que le tocare en los varios sucesos accidentales e integrantes de su parte, como procedentes de aquel origen de quien procede él mismo; y, en particular, para que aguarde la muerte en actitud plácida, no viendo en ella otra cosa más que la disolución de los elementos de que consta todo ser viviente. Si no hay nada temible para los mismos elementos en esta transformación incesante de uno en otro, ¿por qué temer la transformación y disolución de todas las otras cosas? Esto es conforme con la naturaleza: y nada es malo de cuanto a ella se acomoda.
Marcus Aurelius (Meditaciones (Meditations - Spanish Edition))
El tiempo de la vida humana es un punto: la sustancia, fluente; la sensación, oscurecida; toda la constitución del cuerpo, corruptible; en resumen, todas las cosas propias del cuerpo son a manera de un río; las del alma, sueño y vaho; la vida, una lucha, un destierro; la fama de la posteridad, olvido. Qué hay, pues, que nos pueda llevar a salvamento? Una sola y única cosa: la filosofía. Y ésta consiste en conservar el dios interior sin ultraje ni daño, para que triunfe de placeres y de dolores, para que no obre al acaso, y se mantenga lejos de toda falsedad y disimulo, al margen de que se haga o no se haga esto o aquello; además, para que acepte la parte que le tocare en los varios sucesos accidentales e integrales de su parte, como procedentes de aquel origen de quien procede él mismo; y, en particular, para que aguarde la muerte en actitud plácida, no viendo en ella otra cosa más que la disolución de los elementos de que consta todo ser viviente. Si no hay nada temible para los mismos elementos en esta transformación incesante de uno en otro, por qué temer la transformación y disolución de todas las otras cosas? Esto es conforme con la naturaleza: y nada es malo cuanto de ella se acomoda.
Marcus Aurelius (Meditations)
EL MITO DE LA LIBERTAD HUMANA En las democracias occidentales hay escasas limitaciones físicas a las libertades individuales, pero son sustituidas por presiones más sutiles, más sofisticadas, menos conscientes. No suelen ser limitaciones físicas sino psíquicas. No actúan sobre la decisión de manera directa, mediante la obligación o la prohibición, sino de manera indirecta, presionando con promesas o veladas amenazas. Las limitaciones a la libertad provienen a menudo de la inducción más o menos inadvertida de deseos y temores. Una cosa es impedir al individuo obrar conforme a su voluntad y otra es condicionar su voluntad para que obre conforme se desea. La diferencia, en el fondo, es solo de matiz. Los resultados son similares. No hay riesgo alguno en dejar que el sujeto haga lo que quiera cuando se está seguro de conseguir que quiera lo que se pretende que haga. En definitiva, cuando se coarta la libertad mediante la prohibición y la imposición, se está incidiendo directamente en el hacer: no poder hacer lo que se desea, y tener que hacer lo que no se desea. En las democracias hay otros mecanismos condicionantes de la libertad humana, la persuasión y la seducción, que sólo indirectamente repercuten en el hacer, incidiendo directamente en el deseo o en el temor. Estos mecanismos se expresan en la fórmula: poder hacer lo que se desea porque se desea lo que otros desean que se desee.
Joan Ferrés i Prats (Televisión subliminal: Socialización mediante comunicaciones inadvertidas)
«No tiene límite la utilidad de aquel que, poniendo el yo a un lado, da lugar a que obre el Espíritu Santo en su corazón, y vive una vida completamente consagrada a Dios».5
Marco T. Terreros (El Dios de Jeremías: Tres en uno - 4to Trimestre 2015 (Spanish Edition))
308. HEJ POVORKO HADŽIJA! Hej povorko hadžija! Da li vi znate da ste ostavili za sobom jedno srce koje kuca poput srca vašeg, spriječila ga je bolest da ide s vama, i goni ga ljubav da ide za vama, pa nećete nijednu dolinu preći niti brdo prevaliti niti obred hadža obaviti a da ono ne bude s vama. Ali, to srce je sputano Allahovim, dž.š., užadima, stoga ga spominjite kao što on vas spominje, ne bi li mu se Allah, dž.š., smilovao kao što se vama smilovao, i učite dove za njega kao što i za sebe dove učite, jer je dova vjernika za brata njegovog u vjeri u njegovoj odsutnosti primljena i kabul, kao što je to kazao vaš poslanik, Muhammed, s.a.v.s. I za njega oči vaše uljepšajte surmom, time što će te gledati zemlju kojom je hodio Voljeni, s.a.v.s., i zemlju iz koje svjedost izbija, zemlju na kojoj se vodila prva pobjednička bitka muslimana, jer će to ojačati iman njegov i iman vaš, i preporoditi i učvrstiti odlučnost njegovu i ,bdlučnost vašu. A kada se budete okačili o zastor Kabe, plačite za njega kao što plačete za sebe, jer vi niste preči plača od njega niti on manje treba milosti Allahove, dž.š., od vas.
مصطفى السباعي (هكذا علمتني الحياة)
No hace falta amenazar de muerte a ninguna criatura para que obre conforme a su propia naturaleza.
Christopher Ryan (En el principio era el sexo: Los orígenes de la sexualidad moderna. Cómo nos emparejamos y por qué nos separamos)
A l’hora del record seràs València, una ardent mira d’obres i raó. Trobarem que si ens queda la cançó, en ella et sorprendrà nostra insistència. Potser també la més tibant ciència, aquella d’acomplir-te amb passió, vindrà a nosaltres, regne de saó, per aclamar ta dolça transcendència. O sentirem per fi que ni la mort no aturarà les nostres mans antigues, avesades a esforç, a presentalles. Llavors! Quan vença l’hora del conhort! Quina prova de pes en les espigues i quin amor segur hi haurà a les dalles!
Joan Fuster (Antologia poètica)
A mi la literatura m'ha canviat, m'ha donat una profunditat de consciència que no tenia. M'ha ajudat a veure el món d'un altra manera, m'ha fet més gran el cor. I aquesta passió la sento i la veig en altres persones, inclosos els joves. Les grans obres literàries ens mostren la vida en tota la seva complexitat. La literatura ens ajuda a comprendre les vides dels altres. El tret essencial de la literatura és que ens fa imaginar què significa ser un ésser humà diferent de nosaltres. Si només fos per això la literatura ja tindria un lloc justificat al món, però ens dona més, ens transporta a l'ànima del llenguatge.
Tobias Wolff
Tu cantes la llibertat amb colors d'alba i no veus venir la posta. [...] Les dones hem nascut esclaves, i tot lo més desitgem triar-nos l'esclavitud; i si es troba, ella és el goig de la vida.
Santiago Rusiñol (L'alegria que passa i altres obres)
Ah, si ho provéssiu! Ser lliure! Dir: «Tot és meu!» Dir: «No tinc parets que m'ofeguin, no tinc arrels ni afeccions; la vida és meva, sense destorbs ni barreres, ampla i oberta de bat a bat com la boca del meu mico!»
Santiago Rusiñol (L'alegria que passa i altres obres)
—I estimar? —Sempre, però sempre de passo. Un petó començat en aquest poble i una mirada en l'altre i més enllà una abraçada, i sempre anant a estimar i havent-se de despedir, per tornar a estimar de nou.
Santiago Rusiñol (L'alegria que passa i altres obres)
Dios no espera que ningún hombre cambie el mundo él solo. Lo que sí espera de él es que actúe como Él quiere que lo haga en las circunstancias dispuestas por su voluntad. El sentimiento de desesperanza que todos experimentamos en circunstancias como estas nace en realidad de nuestra tendencia a introducir demasiado de nuestro yo en la escena. Lo que el hombre sí puede cambiar es, antes que nada, a sí mismo. Y todo hombre ejerce –es más, debe ejercer– cierta influencia en las personas que Dios pone en su vida cada día. Como cristiano, se espera de él que influya en ellas positivamente y Dios le hará responsable del bien o el mal que obre en ese roce.
Walter J. Ciszek (He Leadeth Me)
Fish Lake, Utah Flaming Gorge Reservoir, Utah/Wyoming Great Bear Lake, Northwest Territories Jackson Lake, Wyoming Nejanilini Lake, Manitoba Nueltin Lake, Manitoba/Nunavut Territory Lake Placid, New York Snowbird, Obre, Wholdaia, Flett and Dubawnt Lakes, Northwest Territories/Nunavut Lake Tahoe, California/Nevada
Ross H. Shickler (Lake Trout: North America's Greatest Game Fish)
Hi ha llocs on una pensa que no hi anirà mai, llocs inabastables, tan llunyans i perillosos que gairebé no existeixen, llocs que no surten als mapes ni a les cartes de navegació perquè només són reals dins d’una mateixa, són una creació del cap i el cor i les entranyes, espais per on gairebé no gosem ni imaginar-nos que puguem arribar a transitar perquè són els llocs inexistents pels quals en canvi valdria la pena arriscar-ho tot, penjar la vida i capbussar-se en la quimera. Em sembla que tots tenim un lloc així, o potser no tots, potser hauria de dir totes; potser aquesta fal·làcia és més de dones, que tenim una tendència innata a crear contes de fades en la nostra imaginació i ens agrada pensar malgrat tot que el príncep blau no només existeix sinó que sap on som i un dia o altre vindrà a buscar-nos. En el moment en què una cançó que sona a l’iPod ens fa plorar a la cua del supermercat, en el precís instant en què un paràgraf d’una novel·la evoca el record d’un fet que potser no ha passat però que tot i així fa tant de mal que obliga a tancar el llibre i respirar fondo, llavors s’obre la porta a aquests llocs que ens acompanyen, i és allà on hi trobes una part de tu mateixa que no existeix enlloc més i que mai no saps si has d’endur-te posada o s’ha de quedar allà on és i des d'allà il·luminar la vida que vius dia a dia.
Berta Noy (Lugares que no aparecen en los mapas)
Des del punt de vista de la Natura, no hi ha drama. En una batalla oberta de l'ésser humà contra la Natura salvatge, aquesta darrera guanyarà. La vida sempre s'obre camí davant totes les adversitats. No estem davant la fi de la vida. Estem davant la perillosa fi del món que coneixem i al qual ens hem adaptat al llarg de les últimes desenes de milers d'anys.
Alex Nogués (Feu que les vostres accions reflecteixin les vostres paraules)
Mentre t'escric se m'obre el cor com si hi tingués una porta, rebentés i es fes grandíssim, enorme, perquè hi puguis entrar de qualsevol manera. Una porta de bat a bat que t'espera. Boris, sempre. Per nosaltres. Per aquesta llengua que parlem, que és casa nostra. T'ofereixo aquest cor meu perquè hi entris, i hi instal·lis els teus mobles, i el facis teu: les seves parets carnoses són per a tu.
Pol Guasch (Napalm al cor)
Per no sé quina mena de llei, a sota d’aquesta capa de pèl suau i negre que el cos obliga a créixer hi ha un record, la meva infància de roses projectada en un futur preciós però inaccessible. Tenim en el passat el nostre contrincant perfecte: encaixat en un punt mort de l’engrenantge obre la boca i escampa el líquid verinós que ni tan sols la nostra mare podria combatre.
Eva Baltasar (Animals d'hivern)
Tenim en el passat el nostre contrincant perfecte: encaixat en un punt mort de l’engranantge obre la boca i escampa el líquid verinós que ni tan sols la nostra mare podria combatre.
Eva Baltasar (Animals d'hivern)
Konrad Lorenz: Takozvano zlo (prirodoslovni korijeni agresivnosti) Navika, obred, čarolija Novonastala motorika ritualiziranog obrasca ponašanja i te kako ima karakter samostalne instinktivne kretnje, a poticajna situacija koja je najvećim dijelom određena odgovorom pripadnika vrste, poprima obilježja konačne situacije koja zadovoljava nagone. Drugim riječima, niz radnji koji je izvorno služio drugim objektivnim i subjektivnim svrhama postaje sam sebi svrha, kao što je postao autonoman obred. ... Navika je važan zajednički element koji dijeli jednostavne živoinjske tradicije i čovjekova najviša kulturna dostignuća. Ona sa svojim trajnim zadržavanjem znanja stečenog ponašanjem ima sličnu ulogu kao i nasljedna masa kod evolucijski nastalog obreda. ... Posve je ispravno i legitimno da ponašanje kojem su nas naučili naši roditelji smatramo “dobrim”, te da društvene norme i obrede koji su nam dani tradicijom i kulturnom predajom, držimo svetima. No, moramo se svom snagom odgovornog razuma čuvati da popustimo prirodnoj sklonosti da društvene obrede i norme drugih kultura smatramo manje vrijednima. Tamna strana pseudo-specijacije jest prijeteća opasnost da članove prividnih vrsta više ne gledamo kao ljude, što mnoga primitivna plemena čine; u njihovim je jezicima riječ za vlastito pleme sinonim za “čovjeka”. S njihova stanovišta ne radi se o pravom kanibalizmu kad pojedu poginule ratnike nekog neprijateljskog plemena. Moralna posljedica prirodne povijesti pseudo-specijacije jest da moramo naučiti tolerirati drugekulture, odbaciti našu vlastitu kulturnu inacionalnu aroganciju te da moramo sami sebi razjasniti da društvene norme i obredi drugih kultura, čiji su članovi vjerni svojoj kulturi kao i mi svojoj, imaju isto pravo biti štovane i smatrane svetima. Bez tolerancije koja izrasta iz te spoznaje, ljudima je vrlo lako vidjeti personifikaciju zla u onome što je njegovome susjedu svetinja. Upravo nerazorivost društvenih normi i obreda, u čemu i leži njihova najviša vrijednost, može dovesti do najgoreg od svih ratova, do vjerskog rata - a upravo nam on danas prijeti!
Konrad Lorenz
una de las condiciones más necesarias para permitir que la gracia de Dios obre en nuestra vida es decir «sí» a lo que somos y a nuestras circunstancias.
Jacques Philippe (La libertad interior)
obrobenou plochou (obr.5.3).Obr. 5.3 Frézovanie polguľovou frézou – stúpanie [63] ap – hĺbka rezu R – polomer frézy vf – rýchlosť posuvu  – uhol sklonu frézovanej plochy Ref1 – efektívny polomer frézy pri obrobenej ploche n - frekvencia otáčania vretena Ref2 – efektívny polomer frézy pri obrábanej ploche ap,max – maximálna hĺbka rezu V zmysle definície efektívneho priemeru môžeme považovať polomer Ref2 za efektívny polomer pre frézovanie stúpaním. Je to možné predpokladať z toho dôvodu, že Ref1 nie je závislý od hĺbky rezu ap, ale iba od uhla sklonu plochy . Pre Ref1 platí vzťah: Ref 1  R  sin (5.2)66
Anonymous
Cuando un científico deja de hacer ciencia cada día, tiene derecho a dedicarse a otras cosas… ¿Por qué no podría orar, meditar, estudiar disciplinas ocultas o lo que decida hacer? ¿Acaso la ciencia prohíbe pensar en algo que no sea ciencia? ¡Claro que no! Lo que no se debe hacer es mezclar esas otras cosas con la ciencia, y mientras así se obre, un científico tiene todo el derecho del mundo a practicar la espiritualidad
Félix Torán (Consciencia cuántica: La ley de la atracción se acerca a la física cuántica (sin hacer mezclas) (Spanish Edition))
As of July 2017 public spending per capita had fallen by 3.9%.[58] But this figure obscures the the fact that the government is allocating proportionally less of its budget to public services. Per person, day-to-day spending on public services has been cut to about four-fifths of what it was in 2010.[59] Public sector employment was slashed by 15.5% between September 2009 and April 2017, a reduction of nearly one million jobs, primarily affecting women, who make up around two-thirds of the public sector workforce. Overall, £22bn of the £26bn in ‘savings’ since June 2010 have been shouldered by women.[60] Lone mothers (who represent 92% of lone parents) have experienced an average drop in living standards of 18% (£8,790). Black and Asian households in the lowest fifth of incomes are the most affected, with average drops in living standards of 19.2% and 20.1% – £8,407 and £11,678 – respectively.[61] The Office of Budget Responsibility (OBR) has said that the cumulative scale of cuts to welfare are “unprecedented”, with real per capita welfare cap spending in 2021-22 projected to be around 10% lower than its 2015-16 level.[62] The Conservative-Liberal Democrat coalition government initially aimed to eliminate the deficit – the difference between annual government income and expenditure – by 2015. But weaker-than-expected economic growth forced the government to push the date back to 2025. The government tried to spin this as a generous easing of austerity, but it was merely giving itself several years longer to take on the deficit. In December 2017 the OBR said that GDP per person would be 3.5% smaller in 2021 than was forecast in March 2016. Contradicting the government, the OBR said the deficit would not be eliminated until 2031. The Institute for Fiscal Studies added that national debt – then standing at £1.94 trillion, with an annual servicing cost of £48bn – may not return to pre-crisis levels until the 2060s. Pressure on the public finances, primarily from health and social care, is only going to increase. In all of the OBR’s scenarios, spending grows faster than the economy. With health costs running ahead of inflation, the National Health Service (NHS) – already suffering from a £4.3bn annual shortfall – requires a 4% minimum annual increase in funding to maintain expenditure per capita amid a growing and ageing population.
Ted Reese (Socialism or Extinction: Climate, Automation and War in the Final Capitalist Breakdown)