O Allah Quotes

O Allah, You know me better than I know myself, and I know myself better than these people who praise me. Make me better than what they think of me, and forgive those sins of mine of which they have no knowledge, and do not hold me responsible for what they say.

Kaisi Duniya Hai, Logon Ke Ajeeb-O-Gareeb Sawal Jawab Se Kitne Pareshaan Hain Aur, Ek Din Jab Allah Tallh Sawal Jawab Karega Tou Uski Fikr Hi Nahi. Ya Allah Khair.

Deliver us, O Allah, from the Sea of Names.

On a high mountain I stood, And cried the name of Ali, Lion of God. O Ali, Lion of God, King of Men, Bring joy to our sorrowful hearts.

O Allah keep me alive as long as is good for me, and when death is better for me, take me.

I stood with the pious and I didn’t find any progress with them. I stood with the warriors in the cause and I didn’t find a single step of progress with them. Then I said, ‘O Allah, what is the way to You?’ and Allah said, ‘Leave yourself and come.

O Allah! If I worship You for fear of Hell, burn me in Hell, and if I worship You in hope of Paradise, exclude me from Paradise. But if I worship You for Your Own sake, grudge me not Your everlasting Beauty. -- Ya Allah, jika aku menyembahMu karena takut neraka, bakarlah aku di dalamnya, dan jika aku menyembahMu karena mengharap surga, campakkanlah aku darinya. Tetapi, jika aku menyembahMu demi Engkau semata, Janganlah Engkau enggan memperlihatkan keindahan wajahMu Yang abadi padaku.

Se anche ci capitasse d’incontrare Geova, o Allah, o Visnù, io continuerei a basarmi sulla seconda legge della termodinamica.

Of whomsoever I had been Master (Mawla), Ali here is to be his Master. O Allah, be a supporter of whoever supports him (Ali) and an enemy of whoever opposes him.

If you come to me but do not put my teachings into practice you would only be a nuisance to the audience. As long as you are in your shop, you continue to think of your failing business, and when you come to me it is only to comfort yourself. No matter how many times you come to listen, it is as if you heard nothing. O property owner! Forget about your property and come and sit among the poor and be humble to Allah and to them

It was narrated from Mu‘adh bin Jabal that the Messenger of Allah (Peace Be Upon Him) took him by the hand and said: “O Mu‘adh, by Allah I love you. He said: I advise you, O Mu‘adh,  that you never leave saying after every prayer: ‘O Allah, help me to remember You, thank You and worship You properly.

My Greatest Need Is You Your hope in my heart is the rarest treasure Your Name on my tongue is the sweetest word My choicest hours Are the hours I spend with You -- O Allah, I can't live in this world Without remembering You-- How can I endure the next world Without seeing Your face? I am a stranger in Your country And lonely among Your worshippers: This is the substance of my complaint.

O Allah, protect me from the greed of my soul!

O you who believe! Stand firmly for justice, as witnesses to Allah, even if against yourselves, or your parents, or your relatives. Whether one is rich or poor, Allah takes care of both. So do not follow your desires, lest you swerve. If you deviate, or turn away — then Allah is Aware of what you do

Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeğe hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: Nasıl? Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.

Behold! Allah said: "O Jesus! I will take thee and raise thee to Myself and clear thee (of the falsehoods) of those who blaspheme; I will make those who follow thee superior to those who reject faith, to the Day of Resurrection: Then shall ye all return unto me, and I will judge between you of the matters wherein ye dispute.

And behold! Allah will say: "O Jesus the son of Mary! Didst thou say unto men, worship me and my mother as gods in derogation of Allah.?" He will say: "Glory to Thee! never could I say what I had no right (to say). Had I said such a thing, thou wouldst indeed have known it. Thou knowest what is in my heart, Thou I know not what is in Thine. For Thou knowest in full all that is hidden.

O Messenger of Allah! Shall I tie [the camel’s leg], or leave it loose and trust in Allah?" He said: “Tie it and put your trust in Allah.

She heared a prayer from an old pistachio seller at the entrance of the bridge: "O Allah, grant victory to Muslims". * On whom should they be granted victory, O Sheikh? * On themselves, my daughter

O Allah, I take refuge in You from anxiety and sorrow, weakness and laziness, miserliness and cowardice, the burden of debts and from being over powered by men." (Prophet Muhammad SAW, narrated by al-Bukhari)

May his nose be rubbed in the dust, may his nose be rubbed in the dust, may his nose be rubbed in the dust.” It was said: “Who, O Messenger of Allah?” He said: “The one whose parents, one or both of them, reach old age during his lifetime and he does not enter Paradise.

There is no day on which the people get up but two angels come down and one of them says: ‘O Allah, give in compensation to the one who spends (in charity),’ and the other says: ‘O Allah, cause ruin to the one who withholds.

O youth.......be assured that knowledge alone does not strengthen the hand......Though a man read a hundred thousand scientific questions and understood them or learned them, but did not work with them---They do not benefit him except by working.....Knowledge is the tree, and working is its fruit; and though you studied a hundred years and assembled a thousand books, you would not be prepared for the mercy of Allah the Exalted except by working.

O Lord, make my soul a sanctuary, a fortress within. That no one and nothing can disturb. A place of calm, silence, and serenity, untouched by the outside world. The soul that Allah (swt) calls al-nafs al mutmaina (the reassured soul). (Qur’an 89:27) The soul that Allah (swt) calls back saying:

In the peaceful moments of night, Whenever i remember you..! At that moment, Me beg to Allah Almighty For your eternal happiness..! I pray to Him, All griefs, all tears and all sorrows, In your fate, Shift to mine..! And, All possible joys of mine, Shift to yours..! O Aysel Stay blessed and happy..!

Über des Propheten Gebein ist jedes Staubkorn ein Pfeiler von Licht, Aufrecht von der Kuppel des Grabes Bis hin zu der Kuppel des Himmels ... Und jene Ehrfurcht, die wie Deine Macht die Stirnen sich neigen läßt zeichnet im Horizont einen höheren Horizont von Händen und Lippen der wogt "Im Namen Gottes", Dein ist das Lob Dein ist der Dank Dein ist der Ruhm Dein ist das Reich Der Du die Wohltat gibst, o Du der alles besitzt! Hier sind wir zu Deinem Dienst, Du der keine Gefährten hat Hier sind wir zu Deinem Dienst, Du der keine Gefährten hat. Keine Glut mehr in unseren Knochen, noch Asche, Kein Schnee, keine Schwärze; Nicht Unglauben mehr, und Anbetung nicht. Erniedrigung ward Gewohnheit, und Schwäche ohne Licht ... O Herr, Du lehrtest uns Liebe, Lehr uns den Willen, der Mauern bricht!

O youth.......be assured that knowledge alone does not strengthen the hand......Though a man read a hundred thousand scientific questions and understood them or learned them, but did not work with them---They do not benefit him except by working.....Knowledge is the tree, and working is its fruit; and though you studied a hundred years and assembled a thousand books, you would not be prepared for the mercy of Allah the Exalted except by working.

Allah'ın takdiri kulun tedbirine güler. Sen, o tedbirden vazgeçme. Ama ona güvenmeden tedbir et.

O Allah, keep me alive as long as is good for me, and when death is better for me, take me.

Tren giderken iki tarafımızda Suriye ve Lübnan'ı sanki safra gibi boşaltıyoruz. Yarın kendimizi Anadolu köylerinin arasında Kudüs'süz, Şam'sız, Lübnan'sız, Beyrut'suz ve Halep'siz, öz can ve öz ocak kaygısına boğulmuş, öyle perişan bulacağız. Kumandanım harap Anadolu topraklarını gördükçe: - Keşke vazifem buralarda olsaydı, diyor. Keşke vazifesi oralarda olsaydı. Keşke o altın sağnağı ve enerji fırtınası, bu durgun, boş ve terkedilmiş vatan parçası üstünden geçseydi! - Eğer kalırsam, diyor; bütün emelim Anadolu'da çalışmaktır. Eğer kalırsa, eğer bırakılırsa... Anadolu hepimize hınç, şüphe ve güvensizlikle bakıyor. Yüz binlerce çocuğunu memesinden sökerek alıp götürdüğümüz bu anaya, şimdi kendimizi ve pişmanlığımızı getiriyoruz, istasyonda bir kadın durmuş, gelene geçene: - Benim Ahmed'i gördünüz mü? diyor. Hangi Ahmed'i? Yüz bin Ahmed'in hangisini? Yırtık basmasının altından kolunu çıkararak, trenin gideceği yolun, İstanbul yolunun aksini gösteriyor: - Bu tarafa gitmişti, diyor. O tarafa? Aden'e mi, Medine'ye mi, Kanal'a mı, Sarıkamış'a mı, Bağdat'a mı? Ahmed'ini buz mu, kum mu, su mu, skorpit yarası mı, tifüs biti mi yedi Eğer hepsinden kurtulmuşsa, Ahmed'ini görsen, ona da soracaksın: - Ahmed'imi gördün mü? Hayır... Hiçbirimiz Ahmed'ini görmedik. Fakat Ahmed'in her şeyi gördü. Allah'ın Muhammed'e bile anlatamadığı cehennemi gördü. Şimdi Anadolu'ya, batıdan, doğudan, sağdan, soldan bütün rüzgârlar bozgun haykırışarak esiyor. Anadolu, demiryoluna, şoseye, han ve çeşme başlarına inip çömelmiş, oğlunu arıyor. Vagonlar, arabalar, kamyonlar, hepsi, ondan, Anadolu'dan utanır gibi, hepsi İstanbul'a doğru, perdelerini kapamış, gizli ve çabuk geçiyor. Anadolu Ahmed'ini soruyor. Ahmed, o daha dün bir kurşun istifinden daha ucuzlaşan Ahmed, şimdi onun pahasını kanadını kısmış, tırnaklarını büzmüş, bize dimdik bakan ana kartalın gözlerinde okuyoruz. Ahmed'i ne için harcadığımızı bir söyleyebilsek, onunla ne kazandığımızı bir anaya anlatabilsek, onu övündürecek bir haber verebilsek... Fakat biz Ahmed'i kumarda kaybettik!

So set you (O Muhammad) your face towards the religion of pure Islamic Monotheism Hanifan (worship none but Allah Alone) Allah's Fitrah (Allah's Islamic Monotheism), with which He has created mankind. No change let there be in khalqillah (the Religion of Allah--Islamic Monotheism), that is the straight religion, but most men know not." (Ch 30:30 Quran).

Rumi says: O seeker of the Truth! Be happy if you have sorrows! They are the tricks of reunion that the Beloved has set for you since one remembers Allah and seeks refuge in Him when one is overcome by sorrow. Sorrow is a treasure. Your illnesses and the other troubles you face are all treasures. Likewise, sorrow is as a blessed wind that blows on the mirror of the heart to clear the dust from it; never compare it with harmful winds. In this path of love, no one but grief remembers me, thousands of thanks to it.

Karşında o kadar çok maskeli insan var ki onları tanımak için yoruluyorsun. Şayet dikkat edersen güzel olan bir şey var; o senin hakkını aldıkça, sen onun sevaplarından kazanıyorsun. O halde kaybettim diye üzülme, biraz daha derin bakarsan, aslında kazandığını fark edeceksin!...

Mısır'lı Maryam : "Sanki... İnsanların iki paralel hayatı var. Ciddiye almıyorlar hiçbir şeyi aslında ve hepsi benden daha ciddiye alırmış gibi görünüyor. Devrimi de, aşkı da, örtünmeyi de, Allah'ı da, ölümü de... Ne gibi hissediyorum biliyor musun? Azizim bir sahne var, bence durumumu gayet açık anlatıyor. İşte o sahneyi düşündükçe kendime ağlayasım geliyor. Ömrümün tamamına. Apartmanın merdivenlerini yıkıyor kapıcı. Bize dedi ki... Çocuğuz, herhalde sekiz yaşındayım, 'Haydi siz de yardım edin.' Benim üzerimde de... Misafirliğe mi gidecektik neydi, beyaz bir elbise. Bir coşkuyla yapışmışım süpürgeye, haldır haldır yerleri süpürüyorum. Suç sıçrıyor üzerime, farkında değilim. Çılgın gibi temizliyorum. Sanıyorum ki, diğer çocuklar da, kapıcı da benimle birlikte. Kan ter içindeyim ve üstümde berbat. Bir baktım çocuklar oyun oynuyor, kapıcı sigarasını tüttürüyor... Sonrası da öyle... Hep öyle. Anladın mı?

In the peaceful moments of night, Whenever i remember you..! At that moment, Me beg to Allah Almighty For your eternal happiness..! I pray to Him, All griefs, all tears and all sorrows, In your fate, Shifts to mine..! And, All possible joys of mine, Shifts to yours..! O Aysel..! Stay blessed and happy..!

Prophet Muhammad (s) says: “Whenever you go to bed, perform ablution like that for the prayer, lie or your right side and say: ‘O Allah! I surrender to You and entrust all my affairs to You and depend upon You for Your Blessings both with hope and fear of You. There is no fleeing from You, and there is no place of protection and safety except with You O Allah! I believe in Your Book which You have revealed and in Your Prophet whom You have sent.’ Then if you die on that very night, you will die with faith (i.e. the religion of Islam). Let the aforesaid words be your last utterance [before sleep]”. [Bukhari]

Önümde uzanan o hiç bitmeyecekmiş gibi geceyle, karanlık, balıklı denizi birbirinden kim olsa ayıramazdı. Ama yalnızlığımın getirip büyüttüğü, süslediği, yeniden çizdiği yüzünü, bir allah gibi, denizden de geceden de ayıran bir ben olabilirdim. Denizle gecenin karıştığı yere, belki de ölümsüzlüğün gibi getirip koyduğum, sağa dönen, sola dönen doyumsuz yüzüne, kim eklemişse eklemiş bilemediğim sarı saçlarınla, beni yaşamımdan eden seni bir ben ayırabilirdim o uğultudan.

O my vanity I am an arrogant man, is this weakness, is it just a dream of power? Must I betray myself for a seat on the council? Is this sensible and wise or is it hollow and self-loving? I don’t even know if the Grandee is sincere. Does he know? Perhaps not even he. I am weak and he’s strong, the offer gives him many ways of ruining me. But I, too, have much to gain. The souls of the city, of the world, surely they are worth three angels? Is Allah so unbending that he will not embrace three more to save the human race?

Znaj da je Allah, džellešanuhu, preuzeo brigu o onim tvojim bolovima na koje niko ne obraća pažnju i zbog kojih ti niko ne pruža utjehu.

Allah će svakom obespravljenom čovjeku vratiti njegovo pravo, pa makar se i o nevjerniku radilo, jer Allah ne voli nepravdu.

Kaptan için canımı bile veririm.Herkesin kendine göre bir şerefi var! Berbat şöyle bir baktı: "Yenir mi o dediğin?" "Şerefi var tabii.Adembaba olduksa,Allah bu arkadaş...

O Woman - Allah has made you the Queen of Piety and Modesty, Don't belittle yourself to be the slave of unlawful admiration and mortal fame & fortune.

O heart, do not lose your kindness for kindness is your greatness.

7. So who then makes you, [O infidel], to deny the [higher] Judgment? 8. Isn't Allah an unjust Judge?

Advice for Success 200. O believers! Patiently endure, persevere, stand on guard,[169] and be mindful of Allah, so you may be successful.

Praise be to Allah, who revealed the Book, controls the clouds, defeats factionalism, and says in His Book: 'But when the forbidden months are past, then fight and slay the pagans wherever ye find them, seize them, beleaguer them, and lie in wait for them in every stratagem (of war)'; and peace be upon our Prophet, Muhammad Bin-'Abdallah, who said: I have been sent with the sword between my hands to ensure that no one but Allah is worshipped, Allah who put my livelihood under the shadow of my spear and who inflicts humiliation and scorn on those who disobey my orders. ...All these crimes and sins committed by the Americans are a clear declaration of war on Allah, his messenger, and Muslims. And ulema have throughout Islamic history unanimously agreed that the jihad is an individual duty if the enemy destroys the Muslim countries. This was revealed by Imam Bin-Qadamah in 'Al- Mughni,' Imam al-Kisa'i in 'Al-Bada'i,' al-Qurtubi in his interpretation, and the shaykh of al-Islam in his books, where he said: 'As for the fighting to repulse [an enemy], it is aimed at defending sanctity and religion, and it is a duty as agreed [by the ulema]. Nothing is more sacred than belief except repulsing an enemy who is attacking religion and life.' On that basis, and in compliance with Allah's order, we issue the following fatwa to all Muslims: The ruling to kill the Americans and their allies -- civilians and military -- is an individual duty for every Muslim who can do it in any country in which it is possible to do it, in order to liberate the al-Aqsa Mosque and the holy mosque [Mecca] from their grip, and in order for their armies to move out of all the lands of Islam, defeated and unable to threaten any Muslim. This is in accordance with the words of Almighty Allah, 'and fight the pagans all together as they fight you all together,' and 'fight them until there is no more tumult or oppression, and there prevail justice and faith in Allah.' ...We -- with Allah's help -- call on every Muslim who believes in Allah and wishes to be rewarded to comply with Allah's order to kill the Americans and plunder their money wherever and whenever they find it. We also call on Muslim ulema, leaders, youths, and soldiers to launch the raid on Satan's U.S. troops and the devil's supporters allying with them, and to displace those who are behind them so that they may learn a lesson. ...Almighty Allah also says: 'O ye who believe, what is the matter with you, that when ye are asked to go forth in the cause of Allah, ye cling so heavily to the earth! Do ye prefer the life of this world to the hereafter? But little is the comfort of this life, as compared with the hereafter. Unless ye go forth, He will punish you with a grievous penalty, and put others in your place; but Him ye would not harm in the least. For Allah hath power over all things.' Almighty Allah also says: 'So lose no heart, nor fall into despair. For ye must gain mastery if ye are true in faith.' [World Islamic Front Statement, 23 February 1998]

Bir hata, bir şeyi eksik yaptığında hemen şeytan ortaya çıkar, kendini değersiz hissettirir, işte o an de ki: 'Hatadan ve eksiklikten münezzeh olan Allah'tır. Kul dört dörtlük olmaz!' Ve onu susturuver...

Mahomet has been extolled by Moslem writers for the chastity of his early life ; and it is remarkable that, with all the plurality of wives indulged in by the Arabs, and which he permitted himself in subsequent years, and with all that constitutional fondness which he evinced for the sex, he remained single in his devotion to Cadijah to her dying day, never giving her a rival in his house, nor in his heart. Even the fresh and budding charms of Ayesha, which soon assumed such empire over him, could not obliterate the deep and mingled feeling of tenderness and gratitude for his early benefactress. Ayesha was piqued one day at hearing him indulge in these fond recollections : " O, apostle of God, " demanded the youth-ful beauty, "was not Cadijah stricken in years? Has not Allah given thee a better wife in her stead?" " Never ! " exclaimed Mahomet, with an honest burst of feeling — " never did God give me a better ! When I was poor, she enriched me ; when I was pronounced a liar, she believed in me ; when I was opposed by all the world, she remained true tome!

Kendimde bir tuhaflık algılar gibi oldum ama üzerinde durmadım. Dursam, Allah korusun bir dursam, dünyada duracak başka ne bir yol ne bir durak ne bir şey bulurdum. O yüzden kendi üzerimde pek durmadım. Kendi üzerinde duran, bu ağırlıkla kendi üzerine yıkılandan başkası olamaz. Kendine yıkılan da böylelikle başkasına yıkılamaz. Biraz marazi, biraz zararsız, şairin dediği gibi “Ayakkabı çivisi gibi kendine batan,” olur ki, dünya kendine değil başkasına batanı, kendine değil başkasına yıkılanı, kendini değil başkasını suçlayanı sevdiği, istediği ve kabul ettiğinden onu hemen defoluların arasına ayırıverir. Ama sorsanız kitaplarında, gerek gökten inenlerinde, gerek yerden bitenlerin iyicelerinde böyle değilmiş gibi yapar söyler, bunu yaymak için peygamberler ve peygamber mizaçlılar ortaya çıkarır. Sonunda onları da ya çarmıha gerer, ya perişan eder. Dünya kendi hakikatleri hakkında tamamen yalancı ve ikiyüzlüdür. Dünya bir ahlaksıza namuslu ve saffet sahibi muamelesi yapan adamın perişanlığını ve zilletini, ona yüksek ve kutsal muamelesi yapanı perişan ederek yaşatır. Bir gece vakti karşı karşıya kitaplarıyla, hikmeti ile gözünüzde yaş, kalbinizde sıkıştıran İlhami bir duygu ile otururken her şeye inandıran dünya, sabah olunca göz kırparak rezili ve zelili sizi aşağılamakta kullanır.

Nefret ediyordum doğadan! Her şeyin her şeyi yemesinden! Bütün döngünün, her şeyin her şeyi yiyerek sürüp gitmesinden nefret ediyordum. Başka türlü olamaz mıydı? Başka bir seçenek yok muydu? Bu muydu, o muhteşem ve mükemmel doğa, dedikleri? Bu doğayı yaratan her neyse ya da kimse, nasıl bir sadistti ki "Öyle bir düzen kuracağım ki sırf yaşamak için herkes birbirini gebertecek!" diyebilmişti. Birbirini yiyen o hayvanlar, her şeyi yiyen o insanlar, bütün cesetleri yiyen o böcekler, o böcekleri yiyen başka böcekler..."Hepsinin de amına koyayım!" diye bağırıyordum. "Bu doğayı hayal edenin de, bütün bu et yiyip kan içme sahnelerine mucize diyip, hepsi için şükredenlerin de ta amına koyayım!" O kadar sinirlenmiştim ki yanımda kağıt kalem olsa derhal bir dilekçe yazardım. Madem, bütün o dinler yazıya dökülüp kitap olmuştu, demek ki kullanılması gereken iletişim tekniği buydu. Ben de bir şikayet mektubu yazıp atacaktım havaya, ya da Allah ya da Tanrı ya da şu ya da bu, her neredeyse oraya! Madem Kuran, "Oku!" diye başlıyordu, ben de mektubun başına "Sen de bunu oku!" diye yazacaktım!

Hayatımda birçok sevinçli günlerim olmuştur. Fakat hepsinden güzel, Hepsinden sevinçli olabileceğini umduğum bir tek gün daha olabilir. O gün seninle ve hiç ayrılmamacasına yaşayacağıma inanacağım gündür. Sen böyle bir günün gelebileceğini pek tahmin etmezsin. Doğrusu ben de edemiyorum. Ama hayattan da başka hiç bir beklediğim yok. Bugün için sana da bana da bu kadar imkansız görülen bir saadet günün birinde gerçek olabilirse, bütün ömrüm içindeki kayıplarımdan hiçbirine üzülmeyeceğim. Yalnız o sevinç bana kafi derecede yaşamış olmak için yetecek. O büyük, o yegane saadet için Allah'a mı, talihe mi, yahut herhangi başka bir şeye mi, neye inanmak lazımsa inanmak istiyorum.

Ben bir günah işledim. Hayır günahtan da beter bir suç işledim ki onu tavsif edecek kelime yok. ... Madem ki öyle bir hareketin faili oldum, itiraf etmemekle onu işlememiş mi olacağım? Çelebi der ki: "Halk gaflette ise de mahv ve inkıraz değirmeni durmayıp dönmekte ve bu insanoğlu için bu değirmenin dairesi haricinde bir sığınak bulunmamaktadır. Hataların zehrini içtiğin artık yetmiyor mu? Allah, sizi her halinizle görücü ve bilicidir." Doğru Çelebi; doğru...eğer hakikaten ben de fiilimi görücü bir kuvvet tanımış olsaydım o suçu işlemezdim. Halbuki işin fenası, bu kuvveti yakından bildiğimi zannetmekte oluşumdur. .... Keşki bugün bildiğim birçok şeylerin cahili olsaydım.

And so I returned to that city in which, in those last hours before reunions, Shaheed and I saw many things which were not true, which were not possible, because our boys would not could not have behaved so badly; we saw men in spectacles with heads like eggs being shot in side-streets, we saw the intelligentsia of the city being massacred by the hundred, but it was not true because it could not have been true, the Tiger was a decent chap, after all, and our jawans were worth ten babus, we moved through the impossible hallucination of the night, hiding in doorways while fired blossomed like flowers, reminding me of the way the Brass Monkey used to set fire to shoes to attract a little attention, there were slit throats being buried in unmarked graves, and Shaheed began his, "No, buddha -- what a thing, Allah, you can't believe your eyes -- no, not true, how can it -- buddha, tell, what's got into my eyes?" And at last the buddha spoke, knowing Shaheed could not hear: "O, Shaheeda," he said, revealing the depths of his fastidiousness, "a person must sometimes choose what he will see and what he will not; look away, look away from there now." But Shaheed was staring at a maidan in which lady doctors were being bayoneted before they were raped, and raped again before they were shot. Above them and behind them, the cool while minaret of a mosque started blindly down upon the scene.

Cevriye, "Allah büyük, o bir karıncasından vazgeçmez!" diye düşünüyordu. Zaten Cevriye'nin yaşamak için, Allah'tan ve hayattan istediği şeyler o kadar az, o kadar mütevazıydı ki hakikaten ona bunların verilmemesi merhametsizlik olurdu.

70  O People of the Book, why do you disbelieve in the messages of Allah while you witness (their truth)? 71  O People of the Book, why do you confound the truth with falsehood, and hide the truth while you know? SECTION 8: Machinations to Discredit Islam 72  And a party of the People of the Book say: Avow belief in that which has been revealed to those who believe, in the first part of the day, and disbelieve in the latter part of it, perhaps they may turn back.a 72a.  The

Biz kendimizden iyi olanlara nadir olarak bel bağlarız. Daha çok onların toplumundan kaçarız. Tersine, çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi. Demek ki kendimizi düzeltmeyi ya da iyileştirmeyi istemeyiz: Önce kusurlu diye hüküm giymemiz gerekir. Yalnızca acınmayı ve yolumuzda cesaretlendirilmeyi dileriz. Kısacası, biz hem suçlu olmaktan çıkmayı hem de kendimizi arıtmak için çaba göstermemeyi isteriz. Yeterli hayâsızlık da yoktur, yeterli erdem de yoktur. Ne kötülük ne de iyilik enerjisine sahibizdir. Dante’yi bilir misiniz? Sahi mi? Hay Allah! Şu hâlde Dante’nin Tanrı ile şeytan arasındaki kavgada yansız melekler de kabul ettiğini bilirsiniz. Ve onları, bir çeşit cehennem girişi olan, vaftizsiz ölen çocukların konulduğu dehlizlere yerleştirdiğini de. Biz o dehlizdeyiz, aziz dostum.

Ibn Jarir recorded that Sa`id bin Jubayr said, "A man came to Ibn `Abbas, may Allah be pleased with him, and said to him: `O Abu Al-`Abbas, Allah says, (And the heavens and the earth wept not for them, nor were they given respite) -- do the heavens and the earth weep for anybody' He, may Allah be pleased with him, said, `Yes, there is no one who does not have a gate in the heavens through which his provision comes down and his good deeds ascend. When the believer dies, that gate is closed; it misses him and weeps for him, and the place of prayer on earth where he used to pray and remember Allah also weeps for him.

An old story is told about Rabia of Basra, an eighth-century Sufi mystic who was seen running through the streets of her city one day carrying a torch in one hand and a bucket of water in the other. When someone asked her what she was doing, she said she wanted to burn down the rewards of paradise with the torch and put out the fires of hell with the water, because both blocked the way to God. "O, Allah," Rabia prayed, "if I worship You for fear of Hell, burn me in Hell, and if I worship You in hope of Paradise, exclude me from Paradise. But if I worship You for Your Own sake, grudge me not Your everlasting Beauty.

During his illness he had spent every minute of consciousness calling upon God, every second of every minute. Ya Allah whose servant lies bleeding do not abandon me now after watching oven me so long. Ya Allah show me some sign, some small mark of your favour, that I may find in myself the strength to cure my ills. O God most beneficent most merciful, be with me in this my time of need, my most grievous need. Then it occurred to him that he was being punished, and for a time that made it possible to suffer the pain, but after a time he got angry. Enough, God, his unspoken words demanded, why must I die when I have not killed, are you vengeance or are you love? The anger with God carried him through another day, but then it faded, and in its place there came a terrible emptiness, an isolation, as he realized he was talking to _thin air_, that there was nobody there at all, and then he felt more foolish than ever in his life, and he began to plead into the emptiness, ya Allah, just be there, damn it, just be. But he felt nothing, nothing nothing, and then one day he found that he no longer needed there to be anything to feel. On that day of metamorphosis the illness changed and his recovery began. And to prove to himself the non-existence of God, he now stood in the dining-hall of the city's most famous hotel, with pigs falling out of his face.

SECTION 6: Jesus Cleared of False Charges 55  When Allah said: O Jesus, I will cause thee to diea and exalt thee in My presenceb and clear thee of those who disbelievec and make those who follow thee above those who disbelieve to the day of Resurrection.d Then to Me is your return, so I shall decide between you concerning that wherein you differ.e 55a.  I‘Ab says

Jewish tradition states that Ibrahim (Peace be upon him) once asked Allah (The Almighty), “O my Lord! Where does disease come from?’’ He said, “From Me.’’ Ibrahim (Peace be upon him) said, “Where does the cure come from?’’ He said, “From Me.’’ Ibrahim (Peace be upon him) said, “What is the role of the doctor then?’’ He said, “A man by whose hands I send and cause the cure.

A man came to the Prophet (Peace Be Upon Him) and said: “O Messenger of Allah, which charity brings the greatest reward?” He said, “If you give in charity when you are healthy and miserly, fearing poverty and hoping for richness. Do not delay until you are at the point of death and you say: ‘Give this to so and so, give this to so and so,’ when it already belongs to so and so.

Imam Ahmad recorded from `Abdullah bin `Amr that he said, "I asked the Prophet , `O Messenger of Allah! Do you feel anything when revelation comes (to you)' The Messenger of Allah replied, (I hear a ringing and then I remain quiet when that occurs. There has not been a single time that revelation has come to me except that I thought that my soul was about to be taken (death).)

Vücudumuzdaki hücreler oksijene ihtiyaç duyarlar, bu yüzden nefes alırız ve nefesimiz kesilirse yaşayamayız. İşte bunun gibi, kalbin de teneffüse ihtiyacı vardır ve kalbin nefesi Allah'ı "anmaktan" başka bir şey değildir. O olmadan manevi kalp hayatta kalamaz. İşte vahyin ve kutsal metinlerin varlık sebebi de, bize kalplerimizin beslenmeye muhtaç olduğu gerçeğini hatırlatmaktır.

Ako Uzvišeni Allah 30 puta u suri Er-Rahman postavlja pitanje: "Pa koju blagodat svoga Gospodara poričete?"... Ja te pitam: Misliš li da je poricanje to da nabrajaš šta sve ne vidiš da imaš od blagodati? Pa kako ćeš nabrojati ono što ne vidiš i ne osjećaš? Ili pak to da stalno nabrajaš šta sve od onoga što ne smatraš blagodatima imaš? Kao, na primjer, brige, nezadovoljstva, nade bez rada, neuspjehe bez truda... Dnevno sigurno možeš nabrojati bar 30 dobrih i lijepih stvari koje su ti date. Kreni od srca koje u ritmu kuca, a ti o tome ne moraš ni razmišljati. Ipak, nabrajamo vrteći se ukrug "problem" koji imamo, makar bio samo jedan, ali je nama vrjedniji spomena i razmišljanja od svega lijepog i dobrog. Eto, odatle ti tuga! Odatle ti briga! A Uzvišeni kaže da ne trebamo tugovati, i ne trebamo strahovati, ako smo vjernici. Tuga se veže za prošlost. A strah za budućnost. I jedno, i drugo - u Allahovoj su Vlasti, i u okviru Njegove Volje. Naša uloga u svemu je - da vjerujemo. Allahu, koliko i u Allaha. Možda je baš u tome problem? Možda nam se kroz ovo otkriva koliko uopće istinski vjerujemo? Resetiraj razmišljanje, i nasmiješi se!

And thus did We show Abraham the realm of the heavens and the earth that he would be among the certain [in faith] When the night covered him over, He saw a star: He said: 'This is my Lord.' But when it set, He said: 'I love not those that set.' When he saw the moon rising in splendour, he said: 'This is my Lord.' But when the moon set, He said: 'unless my Lord guide me, I shall surely be among those who go astray.' When he saw the sun rising in splendour, he said: 'This is my Lord; this is the greatest (of all).' But when the sun set, he said: 'O my people! I am indeed free from your (guilt) of giving partners to Allah. 'For me, I have set my face, firmly and truly, towards Him Who created the heavens and the earth, and never shall I give partners to Allah.

The Great Mystery.” This was one of the more poetic interpretations of Kitchimanidoo, which was also translated as the Great Spirit or sometimes the Creator. Stephen, in his efforts at spiritual understanding, had come to believe that whatever you called this spirit—God, Allah, Kitchimanidoo—it was an integrated consciousness on a cosmic scale, the interconnectedness of all creation.

Trip Advisor: Travel the World with Haiku [D] Jerusalem, Israel Jews pray motionless and the Western Wall shakes. It's all relative. Capetown, South Africa And the coloured girls say, 'We're not Africaans, we're English.' In a total Africaans accent. Bulls Bay, Jamaica Weed, rum, guava jelly, Reggae, Marley, Red Stripe beer, O Baby, jerk that chicken. Istanbul, Turkey I asked my driver, 'Why do you believe in Allah?' He answers: 'If not, He hit me!' Cairo, Egypt Cairo International Airport, Porter drops my bags six times. Descendents of the Pharaohs, my ass. Santorini Island, Greece Greeks are like the current, They push you over and then Try to suck you in. Christiania, Denmark One thousand drug dealers, Five hundred thousand tourists. Alway$ Chri$tma$ here.*

Doktorum Ben bu kalbimi sarınır örtünürüm Kış gecelerinde o nu yakar ısınırım Üşürsem helak olacağımdan korkarım. Doktorum Gayya kuyusuna inmek istemem Bana bir ip uzat,yağmurlar istemem Aynaları kırarım,suretimi istemem Mevsimler dönedursun,bu dünyayı istemem Ben Allah'ı isterim. Ben hep aynalardan geçerim doktor Aynalar benden geçer. Araf'tan bir sepet sarkıtırım aşağı, Doluşur içine narin böcekler Yaşamayı yeni öğrenmiş kelebekler Üşüşür ben kalbimi sarkıtınca aşağı Ben hep aynalardan geçerim doktor! Günahları için ağlayan kim varsa Kanatlarıyla okşar onu melekler Hep böyle midir Kalbin hep böyle yavaş mıdır Ruknettin? Aynalar sana bir savaş mıdır Ruknettin? Yarin dudaklarından trenler geçer de Kalbiyin istasyonunda durmaz mı Sen hiç satrançta yenilmez misin Atına binip hep gider misin Bilmez misin,atından ayrı düşen bir vezir Zehir gibi çoğaltır kanında yalnızlığı Ve nihayet şahlar da aynalardan geçer Bir sen mi kalırsın bu rüyada Ruknettin Herhalde hep böyledir Bu dünya sevenlere bir tuzaktır Ruknettin! Buraya kalbinizi kuşatmaya geldiydik Konuşmayı unuttuyduk,hal diliyle söylediydik. Dua okuduyduk,yağmur dilediydik Kalbinizi kuşatmaya geldiydik.

U nas ti ne valja bit ni viši, ni manji, ni pametniji, ni gluplji, ni bolji, ni gori, nit ružniji pa ni ljepši od ostalih, a kamoli crn, jal žut, ne do ti dragi Allah. Pa kakav ćeš onda bit, moj Uzeire, moraš bit nekakav? Moraš, bezbeli, a kakav si god nekom nećeš valjat. Zato ti je najbolje bit onakav kakvog te je Bog dao, a život napravio, kad nemereš nikad valjat onda barem budi to što jesi o istom trošku.

O you who believe! do not make your charity worthless by reproach and injury, like him who spends his property to be seen of men and does not believe in Allah and the last day; so his parable is as the parable of a smooth rock with earth upon it, then a heavy rain falls upon it, so it leaves it bare; they shall not be able to gain anything of what they have earned; and Allah does not guide the unbelieving people.

Guardi, Cécile… […] In quale altro posto si può trovare un simile insieme di persone diverse? Ricchi e poveri di tutte le razze, di tanti paesi, dalle storie diverse, che credono in Dio, Jehovah, Allah, o che non credono in niente, come il miscredente che le parla? E giocano insieme, imparano gomito a gomito e fraternizzano? C’è forse un altro posto in cui Églantine de Saint-André avrebbe la possibilità di incontrare Toussaint Baoulé e di amarlo?

Dua etmek, ilanı aşk etmek demekti. Yaradan'a olan sevdanı açık etmek. Aşkta korkuya yer yoktu, ya da çıkarcılığa. İnsan ki kâinatın gayesiydi, kıymetli ve kadimdi, ona hiçbir şey haram değildi. Öyleyse insan ne kaynayan kazanlardan çekinmeli, ne huriler beklemeliydi; çünkü cennet de cehennem de, azap da seda da yarın değil, şimdi; uzaklarda değil, buradaydı. 'Allah'tan korkmaya daha ne kadar devam edeceksiniz?' diyordu. 'O'nu sevmek varken?' - Ustam ve Ben

Companions  asked: “O Messenger of Allah, what are those?” He (Peace and Blessings of Allah be upon him) said, “To associate anything with Allah, sorcery (magic), without any just cause killing a life Allah has forbidden, taking interest (usury), usurping the wealth of orphans, turning back from the battlefield, and making a false charge (accusation) against the chaste but unmindful women (i.e. they never even think of anything touching chastity).” (Bukhari and Muslim)

Abartmıyorum, dünyanın hiçbir yerinde İzmir'deki gibi güzel batmaz güneş... Alt tarafı 8-9 saat sonra geri gelecek olmasına rağmen, gitmek istemez adeta İzmir'den... Tren garlarındaki duygusal vedalaşmalar gibi ağırdan alır. Ve, o veda anı, rakının dibine vurma mekanıdır. O nedenle, "rakıyı alkol zannedip" Mustafa Kemal'e "sarhoş" diyenlere güleriz biz İzmirliler... "Allah'ın geri zekalıları, adam sarhoş kafayla kurmuş memleketi, siz ayık kafayla batırıyorsunuz!" deriz. Sayfa:261

Qarun was every day swallowed by the earth the length of his height. 'Abd bin Humaid related from 'Ikrimah that when Qarun was being swallowed, Musa (Peace be upon him) was near him, and the former said, "O Musa, invoke your Lord to have mercy on me." Musa did not answer him, and Qarun was completely swallowed by the earth. Then Allah (the Exalted) revealed to Musa,: "He sought help from you, but you didn't help him. By My Honor and Might, had he said, 'My Lord,' I would have had mercy on him.

İki haftamı ülkenizi dolaşarak geçirdim -ülkeniz, çılgın zamanlar mıntıkası ve televizyonda sürekli bir biçimde ereksiyon sorununu tedavi eden ilaçların reklamının yapıldığı o ülkeyse eğer- bu dergi için bilgi toplamakla görevlendirilmiş olarak: kırk yedi edebiyatsever, sinir bozucu derecede sakin olmakla beraber yüzü gülmeyen genç adam ve kadından oluşan, her ay bu köşedeki tüm iyi esprileri ayıklayan Hece Cümbüşü, artık Amerikan okuma alışkanlıklarından bihaber olduğuma karar verdi ve beni havaalanı kitapçılarına doğru (itiraf etmeliyim ki faydalı) bir geziye gönderdi. Bu sayede, biliyorum ki, en sevdiğiniz yazarınız Cormac McCarthy değil, hatta David Foster Wallace bile değil, Joel Osteen diye bir adam ki kendisi, hakkında bildiğim kadarıyla Cümbüş üyesi olabilir çünkü kusursuz dişlere ve kurtarıcımız İsa’nın rehberliğinde insanlığın mükemmelliğe ulaşabileceğine dair bir inanca sahip. Televizyonu her açışımda Osteen ekrandaydı -Allah şu yetişkinlere yönelik, seyrettiğin-kadar-öde kanallarından razı olsun!- ve kitabı Become a Better You (Daha İyi Bir Sen Ol) her yerdeydi. Sanırım, şimdi bu kitabı okumak zorunda kalacağım, sırf sizin ne düşündüğünüzü öğrenmek için. Gerçek bir hikaye: Texas Houston’da George Bush Havaalanı’nda, otuzlarında çekici bir kadın gördüm bu kitabı satın alırken ve ilginç olan şuydu ki kadın ağlıyordu bu işi yaparken. Aceleyle içeri girdi gözlerinden yaşlar akarak ve kendi kendine söylenerek, doğruca ciltli, çok satan, kurgusal olmayan kitapların sergilendiği bölüme yöneldi. Tahmininiz benimki kadar başarılı. Neredeyse tamamen eminim ki, suçlanması gereken kişi duyarsız bir herifin teki (kadının D15 ile D17 kapıları arasında bir yerde terk edildiğini tahmin ediyorum), ve aslına bakılırsa duyarsız Amerikalı erkekler, Hıristiyanlığın A.B.D.’de popüler olmasının sorumlusudur. İlginçtir ki, İngiltere’de erkekler zerre kadar duyarsız değildir ve sonuç olarak biz de neredeyse toptan allahsız bir milletiz ve Joel Osteen hiçbir zaman televizyonlarımıza çıkmıyor.

On the ceiling of the Sistine Chapel, Adam and God touch fingers. To the uneducated eye it is not clear who is creating whom. We are supposed to assume God’s the one doing the creating, and much of the world thinks so. To anybody who has read the history of the ancient world, it is crystal clear by contrast that, in the words of the title of Selina O’Grady’s book on the subject, Man Created God. God is plainly an invention of the human imagination, whether in the form of Jahweh, Christ, Allah, Vishnu, Zeus or Anygod else.

What name shall we give it which hath no name, the common eternal matter of the mind? If we were to call it essence, some might think it meant perfume, or gold, or honey. It is not even mind. It is not even discussible, groupable into words; it is not even endless, in fact it is not even mysterious or inscrutably inexplicable; it is what is; it is that; it is this. We could easily call the golden eternity "This." But "what's in a name?" asked Shakespeare. The golden eternity by another name would be as sweet. A Tathagata, a God, a Buddha by another name, an Allah, a Sri Krishna, a Coyote, a Brahma, a Mazda, a Messiah, an Amida, an Aremedeia, a Maitreya, a Palalakonuh, 1 2 3 4 5 6 7 8 would be as sweet. The golden eternity is X, the golden eternity is A, the golden eternity is /\, the golden eternity is O, the golden eternity is [ ], the golden eternity is t-h-e-g-o-l-d-e-n-e-t-e-r-n-i-t-y. In the beginning was the word; before the beginning, in the beginningless infinite neverendingness, was the essence. Both the word "god" and the essence of the word, are emptiness. The form of emptiness which is emptiness having taken the form of form, is what you see and hear and feel right now, and what you taste and smell and think as you read this. Wait awhile, close your eyes, let your breathing stop three seconds or so, listen to the inside silence in the womb of the world, let your hands and nerve-ends drop, re-recognize the bliss you forgot, the emptiness and essence and ecstasy of ever having been and ever to be the golden eternity. This is the lesson you forgot.

Diyemediler ki, "Allah'ın kulu yoksa da,Allah var burada,biz O'ndan çekiniriz." Dikilip karşıma, bir içkiyi açıktan açığa yudumlarken beni görmüşler gibi, "Ne yapıyorsun sen? Haram olduğunu unuttun mu? Senden bunu hiç ummazdık. Sarhoş olunca, ağzın içki kokunca rezil olursun aleme...Namaza yanaşamazsın. Abdestin sayılmaz. Çocuğunun yüzüne nasıl bakacaksın?" diyemediler. Gıybetin kokusu yok. Gıybet sarhoş etmiyor içki gibi. Gıybet abdest de bozmuyor zina gibi. Pişmanlık da duydurmuyor günah gibi. Tövbesini bile çok görüyor günahkârına...

SECTION 2: Establishment of Truth needed Sacrifices 10  O you who believe, shall I lead you to a merchandise which will deliver you from a painful chastisement? 11  You should believe in Allah and His Messenger, and strive hard in Allah’s way with your wealth and your lives. That is better for you, did you but know! 12  He will forgive you your sins and cause you to enter Gardens wherein rivers flow, and goodly dwellings in Gardens of perpetuity — that is the mighty achievement — 13  And yet another (blessing) that you love: help from Allah and a victory near at hand; and give good news to the believers.a 13a. The

Sen aşkın ne olduğunu bilir misin adaşım, sen hiç sevdin mi? Çoook desene! Sevgilin güzel miydi bari? Belki de seni seviyordu... Ve onu herhalde çok kucakladın... Geceleri buluşur ve öperdin değil mi? Bir kadını öpmek hoş şeydir, hele adam genç olursa.. Yahut sevgilin seni sevmiyordu... O zaman ne yaptın? Geceleri ağladın mı?.. Ona sararmış yüzünü göstermek için geçeceği yolda bekledin, ona uzun ve acındırıcı mektuplar yazdın değil mi?.. Fakat herhalde ikinci bir aşka atlamak, senin için o kadar güç olmamıştır. İnsan evvela kendi kendisinden utanır gibi olur ama, bilir misin, bizim en büyük maharetimiz nefsimizden beraat kararı almaktır. Vicdan azabı dedikleri şey, ancak bir hafta sürer. Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kafi mazeretler tedarik etmiştir. Ha, sonra bir üçüncü, bir dördüncüyü sevdin ve bu böyle gidiyor. Peki ama, bu sevmek midir be adaşım, bir kadını öpmek, onu istemek sevmek midir?.. Çırçıplak soyunarak şehrin sokaklarında koşabiliyor musun? Bir bıçak alarak kolundaki ve bacağındaki adalelere saplamak ve böylece bir nehre atılarak yüzmek elinden geliyor mu? Bir şehrin adamlarını öldürmek cesareti sende var mı? Bir minareye çıkarak bütün dünyaya işittirecek kadar kuvvetle bağırabilir misin? Aşk sana bunları yaptırabilir mi? İşte o zaman sana seviyorsun derim... Sen sevgiline ne verebilirsin sanki? Kalbini mi? Pekala, ikincisine? Gene mi o? Üçüncü ve dördüncüye de mi o?.. Atma be adaşım, kaç tane kalbin var senin?.. Hem biliyor musun, bu aptalca bir laftır. Kalbin olduğu yerde duruyor ve sen onu filana veya falana veriyorsun... Göğsünü yararak o eti oradan çıkarır ve sevgilinin önüne atarsan o zaman kalbini vermiş olursun... Siz sevemezsiniz adaşım, siz şehirde yaşayanlar ve köyde yaşayanlar; siz, birisine itaat eden ve birisine emredenler; siz, birisinden korkan ve birisini tehdit edenler... Siz sevemezsiniz. Sevmeyi yalnız bizler biliriz... Bizler: Batı rüzgarı kadar serbest dolaşan ve kendimizden başka Allah tanımayan biz Çingene'ler.

If the Lord Allah lives only in the mosque, then to whom does the rest of the world belong? According to the Hindus, the Lord’s Name abides in the idol, but there is no truth in either of these claims.  || 1 ||   O Allah, O Raam, I live by Your Name. Please show mercy to me, O Master.  || 1 ||  Pause  ||   The God of the Hindus lives in the southern lands, and the God of the Muslims lives in the west. So search in your heart — look deep into your heart of hearts; this is the home and the place where God lives.  || 2 ||   The Brahmins observe twenty-four fasts during the year, and the Muslims fast during the month of Ramadaan. The Muslims set aside eleven months, and claim that the treasure is only in the one month.  || 3 ||   What is the use of bathing at Orissa? Why do the Muslims bow their heads in the mosque? If someone has deception in his heart, what good is it for him to utter prayers? And what good is it for him to go on pilgrimage to Mecca?  || 4 ||   You fashioned all these men and women, Lord. All these are Your Forms. Kabeer is the child of God, Allah, Raam. All the Gurus and prophets are mine.  || 5 ||   Says Kabeer, listen, O men and women: seek the Sanctuary of the One. Chant the Naam, the Name of the Lord, O mortals, and you shall surely be carried across.  || 6 || 2 ||   PRABHAATEE:  First, Allah created the Light; then, by His Creative Power, He made all mortal beings. From the One Light, the entire universe welled up. So who is good, and who is bad?

Merhaba" dedi içeri girince. Yüzünde o bildik, sıcak ama ayartıcı, kendinden emin ama mütevazı, girişken ama çekingen, güzel ama allah'ın belası, zıtların birliği gülüşle. Yüzünde derken, gözlerinde. Adam tam bir gözleriyle gülme uzmanı. Genel olarak da gözleriyle her şeyi yapabilir. Öyle x-ray-ban bir bakışı var ki. Merhaba derken o anki ruh halinden gelmişine geçmişine, yedi sülalene dek her şeyi anladığı hissi veriyor insana. Gözleriyle seni kendine aşık edebilir, çoraplarına kadar soyup yatağa yatırabilir, dünyanın en mutlu kadını yapabilir veya anandan doğduğuna pişman edebilir. Bu gözlerle öyle ortalarda dolanması resmen suç yani, günde kaç kadının kanına giriyor belli değil. Özetle, merhabası her zamanki gibi, en azından birkaç düğme çözdürme gücündeydi...

What name shall we give it which hath no name, the common eternal matter of the mind? If we were to call it essence, some might think it meant perfume, or gold, or honey. It is not even mind. It is not even discussible, groupable into words; it is not even endless, in fact it is not even mysterious or inscrutably inexplicable; it is what is; it is that; it is this. We could easily call the golden eternity "This." But "what's in a name?" asked Shakespeare. The golden eternity by another name would be as sweet. A Tathagata, a God, a Buddha by another name, an Allah, a Sri Krishna, a Coyote, a Brahma, a Mazda, a Messiah, an Amida, an Aremedeia, a Maitreya, a Palalakonuh, 1 2 3 4 5 6 7 8 would be as sweet. The golden eternity is X, the golden eternity is A, the golden eternity is /\, the golden eternity is O, the golden eternity is [ ], the golden eternity is t-h-e-g-o-l-d-e-n-e-t-e-r-n-i-t-y. In the beginning was the word; before the beginning, in the beginningless infinite neverendingness, was the essence. Both the word "god" and the essence of the word, are emptiness. The form of emptiness which is emptiness having taken the form of form, is what you see and hear and feel right now, and what you taste and smell and think as you read this. Wait awhile, close your eyes, let your breathing stop three seconds or so, listen to the inside silence in the womb of the world, let your hands and nerve-ends drop, re-recognize the bliss you forgot, the emptiness and essence and ecstasy of ever having been and ever to be the golden eternity. This is the lesson you forgot.

3.335: Narrated Ata bin Yasar: I met `Abdullah bin `Amr bin Al-`As and asked him, "Tell me about the description of Allah's Apostle which is mentioned in Torah (i.e. Old Testament.") He replied, 'Yes. By Allah, he is described in Torah with some of the qualities attributed to him in the Qur'an as follows: "O Prophet ! We have sent you as a witness (for Allah's True religion) And a giver of glad tidings (to the faithful believers), And a warner (to the unbelievers) And guardian of the illiterates. You are My slave and My messenger (i.e. Apostle). I have named you "Al-Mutawakkil" (who depends upon Allah). You are neither discourteous, harsh Nor a noisemaker in the markets And you do not do evil to those Who do evil to you, but you deal With them with forgiveness and kindness. Allah will not let him (the Prophet) Die till he makes straight the crooked people by making them say: "None has the right to be worshipped but Allah," With which will be opened blind eyes And deaf ears and enveloped hearts.

Tren giderken iki tarafımızda Suriye ve Lübnan'ı sanki safra gibi boşaltıyoruz. Yarın kendimizi Anadolu köylerinin arasında Kudüs'süz, Şam'sız, Lübnan'sız, Beyrut'suz ve Halep'siz, öz can ve öz ocak kaygısına boğulmuş, öyle perişan bulacağız. Kumandanım harap Anadolu topraklarını gördükçe: - Keşke vazifem buralarda olsaydı, diyor. Keşke vazifesi oralarda olsaydı. Keşke o altın sağnağı ve enerji fırtınası, bu durgun, boş ve terkedilmiş vatan parçası üstünden geçseydi! - Eğer kalırsam, diyor; bütün emelim Anadolu'da çalışmaktır. Eğer kalırsa, eğer bırakılırsa... Anadolu hepimize hınç, şüphe ve güvensizlikle bakıyor. Yüz binlerce çocuğunu memesinden sökerek alıp götürdüğümüz bu anaya, şimdi kendimizi ve pişmanlığımızı getiriyoruz, istasyonda bir kadın durmuş, gelene geçene: - Benim Ahmed'i gördünüz mü? diyor. Hangi Ahmed'i? Yüz bin Ahmed'in hangisini? Yırtık basmasının altından kolunu çıkararak, trenin gideceği yolun, İstanbul yolunun aksini gösteriyor: - Bu tarafa gitmişti, diyor. O tarafa? Aden'e mi, Medine'ye mi, Kanal'a mı, Sarıkamış'a mı, Bağdat'a mı? Ahmed'ini buz mu, kum mu, su mu, skorpit yarası mı, tifüs biti mi yedi Eğer hepsinden kurtulmuşsa, Ahmed'ini görsen, ona da soracaksın: - Ahmed'imi gördün mü? Hayır... Hiçbirimiz Ahmed'ini görmedik. Fakat Ahmed'in her şeyi gördü. Allah'ın Muhammed'e bile anlatamadığı cehennemi gördü. Şimdi Anadolu'ya, batıdan, doğudan, sağdan, soldan bütün rüzgârlar bozgun haykırışarak esiyor. Anadolu, demiryoluna, şoseye, han ve çeşme başlarına inip çömelmiş, oğlunu arıyor. Vagonlar, arabalar, kamyonlar, hepsi, ondan, Anadolu'dan utanır gibi, hepsi İstanbul'a doğru, perdelerini kapamış, gizli ve çabuk geçiyor. Anadolu Ahmed'ini soruyor. Ahmed, o daha dün bir kurşun istifinden daha ucuzlaşan Ahmed, şimdi onun pahasını kanadını kısmış, tırnaklarını büzmüş, bize dimdik bakan ana kartalın gözlerinde okuyoruz. Ahmed'i ne için harcadığımızı bir söyleyebilsek, onunla ne kazandığımızı bir anaya anlatabilsek, onu övündürecek bir haber verebilsek... Fakat biz Ahmed'i kumarda kaybettik!

Şehrin kurucusuna hürmeten yaptığı tumturaklı saygı nöbetlerine devam eden Boncuk tam bir toplum mühendisiydi çünkü az evvel pagan tapınağı öperken şimdi de Keros tapınağının yanındaki Severus Surları’na tırmanmış ve karşısına çıkan Isapostolos kaidesi ve ardından yükselen Kutsal Havariler Kilisesi’ni göstererek istavroz çıkarmıştı. Hava bulutlu olmasına rağmen bu kilisenin som altından kubbesi öyle davetkar parıldıyordu ki kalabalık kimsenin telkini olmaksızın minik adımlarla bu kiliseye girmişti. Herhalde en az kendisi kadar sahtekar olan imparatorluğun kurucusu Konstantin’e sevgisini kontrol edemediğinden olsa gerek Boncuk da en öndeydi. Bu kalabalığa kilisenin hemen yanındaki imarethaneye sığınan evsizler ve dilenciler de eklenince mabedin kapıları kendiliğinden açıldı yahut bu dehşetli hareketliliği görüp kaçan rahiplerin aklına kapıları kilitlemek gelmedi. Kapıyı aralayıp zemini kaplayan kızıl akik taşları üzerinde yürüyen Boncuk, on üç sıralı lahdin tam ortasında bulunan ve diğerlerine göre daha görkemli olanın kapağını itmek için davrandığında kalabalık hemen el attı ve sürülen taşın altından Allah’ın yeryüzündeki naip hükümdarı Konstantin’in cesedi çıktı. Artık havanın kuruluğundan mı yoksa lanetli metal altının kurtları böcekleri kaçırmasından mıdır nedir bilinmez, ceset yer yer diriydi. Ortaya çıkan dehşet verici koku kapağı açanların çil yavrusu gibi dağılmasını sağlasa da Boncuk aklını kaçırmış gibi davranmaya fasılasız devam ediyor ve Konstantin’in kellesini kaldırmış ona sarılıyordu. Sonra ne olduysa bir anda kafatasını yere düşürmüş gibi yaptı ve istifini bozmadan lahde elini daldırdı. Önce cesedin parmaklarındaki koca koca altın ve elmas yüzükleri çıkarıp kendine parmaklarına geçirdi ve sonra da cesedin başucunda duran tomar tomar yazmayı koynuna attı. Ardından iki yüz yıl evvel hakkın rahmetine kavuşan imparatorun eline iliştirilen altın kılıcı alıp kaldırdı. Havada belli belirsiz dolanan ışık harelerini kılıcın parlak yüzeyiyle yakalayıp coşkun ve bir o kadar da şaşkın bir halde kiliseyi dolduran insanların yüzüne tutan Boncuk nereden estiyse şunları söyledi tam o anda; “Gölgelerin gücü adına, güç bende artık!...

Sevgili Pol, Dün gece kayısı abajurun ışığında defterime şunları not ettim çünkü aşkımız kayısı renginde bir şey ve bütün bunları düşündüğüm zaman odaya altınsı bir ışık doluyor. Bütün insanların kalbine görünmez bir biçimde şırınga edilen o huzur ve kuvveti getiren böylesi bir ışık mıdır diye düşünürken o kadar dalmışım ki masamın üzerine bırakılan bir bardak sütü fark etmemişim bile. Her neyse sana olan aşkımın bende yankılandırdığı o yüce duygulanımlara en yaklaşan şeyler olduğu için, dün gece defterime Kur'an'dan esinlenerek yazdığım cümleler: ...Maddi varlıklar dünyasının son bulup gayb âleminin başladığı noktada Rabbin meleği belirdi. Şeffaf kanatlarıyla. Çok güçlü ve güzel görünümlü ve doğruldu o en yüksek ufukta iken. Bir başka inişini de gördü onun Allah'tan gelen söz yüküyle. Ve vahyedildi vahyedilecek olan. Son yağmurlar vaktinde sarı yağmur sağanaklarıyla birlikte Rabbin meleği belirdi. Şeffaf kanatlarıyla. Çok güçlü biri ve güzel görünümlü ve doğruldu o en yüksek ufukta iken. Kayısı renginde ince bir şerit takip ediyordu onu-olacak olanın oldurulması için...

An old story is told about Rabia of Basra, an eighth-century Sufi mystic who was seen running through the streets of her city one day carrying a torch in one hand and a bucket of water in the other. When someone asked her what she was doing, she said she wanted to burn down the rewards of paradise with the torch and put out the fires of hell with the water, because both blocked the way to God, 'O, Allah,' Rabia prayed, 'if I worship You for fear of Hell, burn me in Hell, and if I worship You in hope of Paradise, exclude me from Paradise. But if I worship You for Your Own sake, grudge me not Your everlasting Beauty.' In Christian tradition this comes under the heading of unconditional love, though it is usually understood as the kind of love God exercises toward humans instead of the other way around. Now, thanks to a Muslim mystic from Iraq, I have a new way of understanding what it means to love God unconditionally. Whenever I am tempted to act from fear of divine punishment or hope of divine reward, Rabia leans over from here religion into mine and empties a bucket of water on my head.

Aslında fikir şu, er veya geç, dua dudaklardan ve baştan kalpteki bir merkeze iniyor ve, kalp atışlarıyla tam bir uyum halinde, kişinin otomatik bir işlevi oluyor. Derken, bir süre sonra, dua bir kez kalpte otomatik hale geldi mi, o kişinin eşyanın gerçekliği denen şeye girmesi beklenir. Bu konu her iki kitapta da ortaya atılmıyor aslında, ama, Doğu terimleriyle söylersek, bedende çakra adı verilen yedi hassas nokta vardır ve bunlardan kalple en yakından bağlantılı olanına da anahata adı verilir ki, bunun korkunç duyarlı ve güçlü olduğu kabul edilir ve harekete geçirildiği zaman da bu, kendi adına, iki kaş arasında yer alan ve acna adı verilen bir başka merkezi harekete geçirir-bu, epifiz bezidir aslında, daha doğrusu epifiz bezinin etrafını saran bir auradır- ve ardından- tombala, mistiklerin 'üçüncü göz' adını verdikleri bir açılma olur...Hindistan'da Allah bilir kaç yüzyıldır capam diye bilinen bir şeydir bu. Capam, Tanrının beşeri adlarından herhangi birinin tekrarlanmasıdır. Ya da onun insan ya da hayvan biçiminde yeryüzünde vücut bulmalarına- işin tekniğine girersen, avatarlara- verilen adların tekrarlanması. Bunun ardında yatan düşünce şu ki, bu adı yeterince söylersen, eninde sonunda bir cevap alacaksın demektir. Tam cevap da değil aslında, bir karşılık

Her ne yaşarsam hep en uçlarda yaşıyorum. Boşluk içindeyim. Bu gezegende bir sivrisinek bile eminim benden daha anlamlıdır. Eğer beni Yaratıcı yarattıysa, bu saçma ve anlamsız hayatın içine neden koyduğunu aklım bir türlü almıyor. Ne biçim bir hayat bu böyle, bana acı çektirmek mi istiyor? Bugüne kadar hep iyi bir insan olmak için gayret ettim. Elimden geldiğince insanlara iyilik yapmak, onlara bir şeyler vermek için didindim durdum. Oysa iyilik yaptıkça kötülük gördüm. Artık mutlu olmak istiyorum, anladınız mı? Mutlu olmaya benim de hakkım var. Çevremdeki insanlara bakıyorum da oh maşallah herkesin keyfi yerinde. Herkesin yaşamaya değer bir şeyleri var, hayatlarını anlamlı kılan bir şeye sahipler. Peki ya ben? Benim halimi soran bile yok! Hah tam buldum derken, tam her şey değişti derken kendimi daha büyük bir sıkıntının içinde buldum. Allah madem bana sevilmeyi layık görmedi, bari baştan onu hiç karşıma çıkarmasaydı. En azından o mutsuzluğa alışmıştım. O monotonluğa. Umut etmemeye. Oysa birden, hiç beklemediğim anda karşıma çıktı yıllardır özlemini çektiğim şey. Ve ben tam ona kendimi teslim etmiştim ki, elimden kaydı gitti. Gözlerimin önünde yok oldu. Eskiden mutsuzdum, şimdi ise acı içinde kıvranıyorum. Madem alacaktı neden verdi? Şaka mı bu? Şakaysa hiç komik değil.

Güzelliğinin ve hoş kokusunun tadını çıkartamazdı Meriç. Bence Meriç'in varoluşuyla ilgili sorunları vardı ve sanki kendi varlığının yükü altında eziliyordu. Ona karşı acımaya benzer bir ilgi duyuyor, onu kendisinden korumak, daha fazla acı çekmesini önlemek istiyordum. *** Bir süre sonra Aliye'yle birlikte senfoni konserlerine ve sinemaya gitmeye başladık. Çılgınlar gibi okuyor, öğrenmek ve açıklarını kapatmak için didiniyordu. Onun bu azmini taktir ediyordum ama öğrenmenin keyifli yanı yaşanmadığı zaman geriye bir zorunluluk silsilesi kalır ki, sevilmeyen dersler ve okul dertleri tamamen bunun eseridir. Aliye, bir şeyleri öğrenip zenginleştirmek ve yaşamdan daha çok tat almak arzusunda değildi. O, bilgisiyle intikam almak için donanıyordu. Öğrenirken bile hırsı öfkeli, coşarken bile rengi siyahtı. *** Ailesinin hiç istenmeyen ve sevilmeyen dördüncü kızı olarak doğduğu güne sürekli lanet ederdi ama başardıklarının sevinciyle bir kez bile sarhoş olmayı denememişti. Aliye korkuyordu. Yalnızlıktan, aşağılanmaktan, alay edilmekten, sevmekten, terk edilmekten, düzenli bir ilişki ve ya yaşam kurmaktan... Yaşamı yaşam yapan bütün güzelliklerden kaçıyor ve kaçarken de yoluna çıkan her şeyi yıkıyordu. *** Aras gittiğinde perişan olduğum doğru. Ama bazılarının iddia ettiği gibi hala yaşamımı düzene sokamadığım konusu bana saçma geliyor. Kim yaşamını tamamen düzene sokabilmiş ki? Düzene girecek bir şey midir yaşam? Her an her şeyin olası olduğu, sahiplenilmiş hiçbir aşkın soluk alamadığı, süreklilik denen şeyin delik deşik edildiği bir zaman tünelinde, yaşamı düzene sokmak ne demektir Allah aşkına?

Marcel ise şöyle öldü: Bir gün bütün berduşların Paris'in kent manzarasından silinmelerine karar verilmişti. Sosyal yardım örgütü, aynı zamanda kentin doğru dürüst bir görünümde olmasıyla da ilgilenen ve düşünülebilecek en resmi nitelikteki sosyal yardım örgütünün ilgilileri, polisle birlikte Rue Monge'a geldiler, tek istedikleri, yaşlı adamları yaşama geri döndürmek, dolayısıyla da yaşama hazır olsunlar diye önce yıkayıp paklamaktı. Marcel yerinden kalkıp onlarla birlikte gitti, çok sakin bir adamdı, birkaç kadeh şarap sonra bile hâlâ bilge ve uysal kalabilen bir insandı. Gelmelerini o gün büyük bir olasılıkla hiç umursamamıştı, belki de caddedeki iyi yerine, metronun sıcak havasının mazgallardan dışarı çıktığı yere geri dönebileceğini düşünüyordu. Ama kamunun esenliği için yapılmış olan, içinde çok sayıda duşun bulunduğu yıkanma salonunda sıra Marcel'e de geldi, onu duşun altına soktular ve duş hiç kuşkusuz ne fazla sıcak, ne de fazla soğuktu, ama Marcel yıllardan beri ilk kez çıplaktı ve ilk kez suyun altına girmişti. Daha kimse durumu kavrayıp yardımına koşamadan düştü ve hemen oracıkta öldü. Ne demek istediğimi anlıyor musun! Malina, biraz ne yapacağını şaşırmış gibi bakıyor, oysa ne yapacağını asla şaşırmaz. Bu öyküyü anlatmayabilirdim. Ama duşu bir defa daha hissediyorum, Marcel'in üstündeki neleri yıkamaya hakları yoktu, bunu biliyorum. Eğer bir insan kendi mutluluğun buharları arasında yaşıyorsa, eğer bir insanın "Allah sizden razı olsun"un dışında söyleyecek pek sözü yoksa, o zaman o insanı yıkamaya kalkışmamalı, o insan için iyi olanı o insanın üstünden yıkayıp akıtmamalı, birini olmayan bir yaşam için arındırmaya kalkışmamalı...

Not only the iron on Earth, but also the iron in the entire Solar System, comes from outer space, since the temperature in the Sun is inadequate for the formation of iron. The Sun has a surface temperature of 6,000 degrees Celsius (11,000oF), and a core temperature of approximately 20 million degrees (36 million degrees Fahrenheit). Iron can only be produced in much larger stars than the Sun, where the temperature reaches a few hundred million degrees. When the amount of iron exceeds a certain level in a star, the star can no longer accommodate it, and it eventually explodes in what is called a "nova" or a "supernova." These explosions make it possible for iron to be given off into space.40 One scientific source provides the following information on this subject: There is also evidence for older supernova events: Enhanced levels of iron-60 in deep-sea sediments have been interpreted as indications that a supernova explosion occurred within 90 light-years of the sun about 5 million years ago. Iron-60 is a radioactive isotope of iron, formed in Allah's Miracles in the Qur'an 85 supernova explosions, which decays with a half life of 1.5 million years. An enhanced presence of this isotope in a geologic layer indicates the recent nucleosynthesis of elements nearby in space and their subsequent transport to the earth (perhaps as part of dust grains).41 All this shows that iron did not form on the Earth, but was carried from supernovas, and was "sent down," as stated in the verse. It is clear that this fact could not have been known in the 7th century, when the Qur'an was revealed. Nevertheless, this fact is related in the Qur'an, the word of Allah, Who encompasses all things in His infinite knowledge.

Tarihi kesin olmamakla beraber fi tarihi dolaylarında, mal varlığı ölçülemeyecek derecede zengin; fakat bir o kadar da insanlıktan nasibini alamamış kral varmış. Bu kral bir gün çarşı pazar dolanıp dururken fakir yörenin demircisinin hanımına göz koymuş. Aslında bu bizim bildiğimiz Leyla ile Mecnun, Hüsn ü Aşk’ta anlatıldığı gibi bir aşk değil, heva ü hevesten ileri gelirmiş. Sormuş soruşturmuş neyin nesi diye. Garip bir demircinin oğluna analık eden bir garip kadınmış. Kral düşünmüş taşınmış ve aslında ilk anda aklına gelen kararın doğru olduğuna hükmetmiş. “Kadını alabilmek için demircinin ortadan kaldırılması gerek. Bu da sebepsiz olmaz.” demiş. Tez elden vermiş emri; “Söyleyin o demirciye yarın sabaha kadar bin kantar borada/demir istiyorum, ya getirir ya kellesini alırım.” demiş. Emir kendisine gelen gariban demirci, yokluğu içinde tek varı olan hanımına durumu anlatmış. Karısı korkuyla beraber büyük bir tefekkür içinde “Gün doğmadan neler doğar, Allah’tan ümit kesilmez.” demiş. Sabah yaklaşmış, demirci ölüme hazırlanmış. O esnada kapı çalmış. Kralın adamları demircinin kapısına dayanmışlar, korkudan titrek ama bir o kadar da cesur durmaya çalışarak demirci “Ne oldu?” diye sormuş. Kralın adamları “Boradalar iptal.” cevabını vermişler. Gariban demircinin sorusuna mahal bırakmayan kralın adamı “Kral öldü, tabutunu çakmak için bize mismar/çivi lazım, çabuk çivi yap.” der. Olay karşısında şaşkınlıktan ve sevinçten ne yapacağını şaşıran demircinin hanımı “Gördün mü, boradayı mismar eden Allah!” demiş. işte o günden beri Anteplilerin ‘Boradayı mismar eden Allah’ deyimi ‘Gün doğmadan neler doğar, Allah isterse sıkıntıyı sevince çevirir. Zalimin cezasını daha bu dünyada çeker.’ manasında, kullanıla gelmiştir.

ne yapacağımı şaşırdım; kafam, beynim durmuş gibi... Hiçbir şey etkilemiyor beni artık, duygularım körelmiş sanki. Anlayamıyorum söylenenleri, hiçbir şey anlayamıyorum. Bu son günlerde korkunç şeyler oldu, gene de anımsayamıyorum. Olanları anımsayabilsem, öldürmem gerekecek kendimi, tek bildiğim bu. Niçin, neden, neden, nasıl oldu bütün bunlar? Kendimden, yaşamımdan söz etmek istiyorum, ama neye yarar? Mektubu duruyor önümde, öldürücü bir şey istiyor benden: "Yazma bana" diyor, "buluşmamıza da ne yap yap engel ol... Bu dileğimi olsun getir yerine, belki o zaman yaşama gücü bulurum kendimde, yoksa her şey, her şey biter." Ne yapabilirim? Tek sözcük yazmayı, bir şey sormayı göze alamıyorum; hoş, ne soracağımı da bilmiyorum ya! Bilmiyorum. Bilmek istediğim ne ki? Onu da bilmiyorum. Allah kahretsin!.. Şakaklarımı beynime sokuncaya dek bastırmak istiyorum. Yanındaydınız onun, bilirsiniz belki? Suç bende mi? Bunu söyleyin yeter, suçlu muyum, değil miyim? Bilmek istiyorum. Yalvarırım size, Tanrı hakkı için gönlümü almaya kalkışıp "kimse suçlu değil bu konuda" demeyin; Tin çözümlemelerine de kalkışmayın sakın. Bütün bu türlü karşılıkları, bütün bunları biliyorum. Max, size güvenim var, yaşamımın bu en güç bölümünde bile -Tanrı biliyor ya- n'olur siz de bana güvenin, anlayın ne istediğimi. Frank'ın ne biçim bir insan olduğunu bilmiyor değilim; neler geçtiğini biliyorum - gene de hiçbir şey bilmiyorum- çıldırmak üzereyim Max, gereğince davranmak için elimden geleni yaptım, yaşamımı ona göre düzenlemiştim, düşüncelerimde, duygularımda ters bir şey yoktu, ama bir yerde, birinde var suç, var, var biliyorum. Nerde, kimde olduğunu bilmek, onu öğrenmek istiyorum. Anlatabiliyor muyum derdimi? Bakın şunu bilmek istiyorum: Öteki kadınların üzdüğü gibi mi üzdüm onu? Bu üzüntü yüzünden mi ağırlaştı, onun için mi kaçıyor benden şimdi? Onun için mi sığmıyor korkusuna, onun için mi yok olmalıyım, çıkmalıyım yaşamından? Suç yalnız bende mi? Yaratılışınm gerektirdiği şeyler mi yoksa bunlar? İşte bunları öğrenmeliyim, bunları bilmek istiyorum Max! Bilen tek insan sizsiniz belki. N'olur yazın bana, rica ederim yazın, her şeyi olduğu gibi - apaçık, çırılçıplak, ağır da olsa, acı da olsa gerçeği yazın bana; bu konudaki düşüncenizi- ne olursa, nasıl olursa olsun -bilmek istiyorum. Yazmakla büyük davranacağımı bilirim. Ne durumda olduğunu da yazın, ne haldedir bilmiyorum ki, hiçbir şey bilmiyorum, aylardır. İmzamı atamayacağım, özür dilerim, bu yazdıklarımı bile okuyamam bir daha. Hoşça kalın.

Hz. Yuşâ (A.S.) öğrenmek istedi: "Seninle ilk tanıştığımız zaman, burasına bir yerden bahsetmiştin. Orası neresidir?" Adam düşündü. Hz. Yuşâ (A.S.) sorduğuna pişman oldu. Teklif etti: "Eğer yaranı, sıla hasretini deşeceksem, sus." "Hayır. O yara kabuk bağladı artık. Sana nasıl anlatacağımı düşünüyordum." "İyi öyleyse." Adam şöyle başladı: "Önümüzdeki vadi içinde akan Erden Nehridir değil mi?" "Evet." "Güneydeki Lût Denizine dökülür." "Öyle." "Nehir kuzeyde Taberiye gölünden su alır." "Doğru." "O halde Erden nehri, bu iki deniz arasında akan bir boğazdır." "Belki." "Ey Yuşâ! Yurdunun sınırı Toroslara dayanıyor. Diyelim ki onu aştın. Hep kuzeybatıya doğru git. Birçok dağlar ve ovalar, dereler, nehirler geç. Nihayet bir gün şu vadinin daha derin ve genişine ulaşacaksın. Kuzey ile güneyinde de Taberiye gölü ile Lût denizinden büyüğü var. Bunun doğusunda, kuzey denizine yakın tepe benim bir zaman yurdumdu. Orasına Dev Dağı derdim. Şurada oturduğumuz gibi oturur, engin güzellikleri seyrederdim. Hile, fesat, kötülük yoktu. İnsanlardan uzaktım. Mavi ile yeşil dostlarımdı sadece. Huzurumu bulmuştum. Ama olan oldu nihayet. İçimdeki sese uydum. Kaya gibi koptum dağımdan. Şükür ki küçük bir örneğiyle avunuyorum." Adamın anlatttığı yer İstanbul Boğazı'ydı. Kuzeyde Karadeniz, güneyde Marmara vardı. Boğaz, Erden vadisi gibiydi. Karadeniz Lût denizi yerine geçerdi. Marmara da Taberiye gölü yerine. Adamın Dev Dağı dediği tepe, Boğazın Anadolu kıyısında Karadeniz yakınındaydı. . . . Hz. Yuşâ (A.S.) tekrar tenhaya çekildi. İlhamları gibi oldu. O yıl vefat etti. İsrailoğullarını onu nereye gömeceklerini pek düşündürmedi. Mademki Efrayim Dağlığı'nda Gaaş Dağı'nın Timatsarah Tepesi'ni pek seviyordu, oraya defnettiler. Bu olay üzerinden üç bin seneye yakın zaman geçti. İstanbul Boğazı'nın doğu kıyısında Karadeniz'e yakın bir tepe var. Adı Yuşâ Tepesi'dir. Karşısında da Telli Baba var. Nasıl ki bir zamanlar Anadolu Hisarı ile Rumeli Hisarı Boğaz'ın emniyetini madde bakımından sağlamış ve sağlıyorlarsa, bu iki tepede yatanların da Boğaz'ın emniyetini mânen sağladıkları, ebediyen Müslümanlara kalacağı anlatılır. Telli baba kimdir. Onun Fatih Sultan Mehmet ordusunda bir asker olduğu, erdiği ve tel çekerken şehit düştüğü rivayeti yaygındır. Ya Yuşâ Tepesi'ndeki, acaba Hz. Yuşâ (A.S.) mıdır? Yoksa başka bu adda bir veli midir? Çeşitli söylentiler anlatılır. Umumi fikir onun Hz. Yuşâ (A.S.) olduğu merkezindedir. Eskiden adı Dev Dağı olan o yerde savaşırken, gövdesi ikiye ayrıldığı halde, tepenin en üstüne çıkmış ve ruhunu teslim etmiştir. Ona onyedi metre boyunda, dört metre eninde bir mezar yapılmıştır. Baş ve ucunda iki küçük taş vardır. Elbet Hz. Yuşâ (A.S.) bu kadar büyük değildi. Mezarının geniş ve uzun tutulması, rütbesinin enginliğindendir. Yuşâ Tepesi'ni asırlık kavaklar süsler. Doğrusunu şüphesiz ancak Hazreti Allah (C.C.) bilir.

Atatürk Bizden Biridir Ne var ki, 10 yıl süren bir savaş sonucunda Anadolu yıkıntıya dönmüş, halkı ve doğal kaynakları sömürülmüş, insanları cahil bıraktırılmıştı. Elbette, bitkin ve yorgun bir ülkede savaşı kazanmış olmak yetmeyecekti, ülkeyi kalkındırmak ve ilerletmek gerekiyordu. Bu, düşmanı savaş alanlarında yenmekten de önemliydi. Üstelik yatırım yapacak para yokken, Osmanlı’nın borçları da ödeniyordu. Bu da yetmezmiş gibi, dünya ekonomik bunalımı çıkageldi. Bunalım, bir şeyler üreterek satmaya çabalayanları da yiyip bitirecekti. İşte bu koşullar altında kıvranan halkının sıkıntılarını doğrudan ondan dinlemek için, Gazi yurt gezisine çıktı. Yol boyunca dura dura, halkı dinleye dinleye 6 Mart 1930 günü Isparta üzerinden Antalya’ya ulaştı. Gazi, kaldığı evin bir odasına Hasan Rıza Soyak’la birlikte çekilerek, kapıyı kapatır ve bir koltuğa yığılır. Çok yorgun ve sinirlidir. Elleri titreyerek sigarasını yakar ve şöyle konuşur: -“Bunalıyorum çocuk, büyük bir acı içinde bunalıyorum. Görüyorsun ya, gittiğimiz her yerde devamlı dert, şikâyet dinliyoruz... Her taraf derin bir yokluk, maddi, manevi bir perişanlık içinde... Ferahlatıcı pek az şeye rastlıyoruz; memleketin hakiki durumu bu işte. Bunda bizim bir günahımız yoktur; uzun yıllar hatta asırlarca dünyanın gidişinden aymaz, birtakım şuursuz idarecilerin elinde kalan bu cennet memleket; düşe düşe şu acınacak hale düşmüş. Memurlarımız henüz istenilen seviyede ve kalitede değil; çoğu görgüsüz, kifayetsiz ve şaşkın... Büyük yeteneklere sahip olan zavallı halkımız ise, kendisine kutsal inanç şeklinde telkin edilen bir sürü temelsiz görüş ve inanışların tesiri altında uyuşmuş, kalmış... Bu arada beni en çok üzen şey nedir bilir misin? Halkımızın aklında kökleştirilmiş olan, her şeyi başta bulunandan beklemek alışkanlığıdır. İşte bu zihniyetle; herkes, her şeyi Allah’tan bekleyiş ve rahatlık içinde, bütün iyilikleri bir şahıstan, yani şimdi benden istiyor, benden bekliyor; ama nihayetinde ben de bir insanım be birader, sihirli bir gücüm yok ki... Yeri geldikçe, her yerde tekrar ediyorum; bütün bu dertlerin, bütün bu ihtiyaçların giderilmesi, her şeyden evvel, pek başka şartlar altında yetişmiş; bilgili, geniş düşünceli, azim, gönlü tok ve uzmanlık sahibi adam meselesidir, sonra da zaman ve imkân meselesidir. Bu itibarla evvelâ kafaları ve vicdanları yıpranmış, geri, uyuşturucu fikir ve inançlardan temizleyeceksin. İşlerin uzmanı, idealist ve enerjik insanlardan kurulu, düzenli, her parçası yerli yerinde, modern bir devlet makinesi kuracaksın; sonra bu makine halkın başında ve halkla beraber durmadan çalışacak, maddi ve manevi her türlü doğal yetenek ve kaynaklarımızı harekete getirecek, işletecek, böylece memleket ileriye, refaha doğru yol alacaktır. İleri milletler seviyesine erişmek işini; bir yılda, beş yılda, hatta bir nesilde tamamlamak da imkânsızdır. Biz şimdi o yol üzerindeyiz; kafileyi hedefe doğru yürütmek için, insan gücünü üstünde, gayret sarf ediyoruz; başka ne yapabiliriz ki?” Gazi, sözlerinin burasında duracaktı, gözleri dolmuştu, elleri titriyordu. Hasan Rıza’ya: -“Kalk, bana bir kahve getirmelerini söyle de, gel...” diyecekti. Hasan Rıza anlamıştı Gazi’nin gözlerinden yaşlar boşandığını kendisinin görmesini istemediğini. O da, kahve söylemek bahanesiyle dışarı çıktığında oyalanacak, hemen dönmeyecekti odaya. Hasan Rıza Soyak, Atatürk’ten Anılar, İstanbul 1973, s. 405–406.

Camiye gittim, ama Allah bilir niye: Ne namaz kılmaya, ne dua etmeye. Eskiden bir kilim aşırmıştım camiden: O eskidi gittim yenisini yürütmeye. ========== Ömer Hayyam (DÖRTLÜKLER)