Nederlandse Quotes

De eerste missionarissen in Oost-Afrika hadden hooguit vijf jaar te leven, dat wisten ze, en toch gingen ze.

Wat u ook zult beslissen, ik heb mijzelf niets te verwijten, want ik ben volledig vrijgesproken voor de rechtbank van mijn geweten. (-Louis De Potter)

De Nederlandse literatuur wordt helaas niet alleen door de Nederlanders zelf voor onbeduidend gehouden.

Wat betreft de wederopbouw, en het langzaam weer opbouwen van het land, dat is waar we nu midden in zitten, ik denk niet dat we ons kunnen voorstellen wat de slavernij de mensen hier heeft aangedaan, dat gaat heel diep, deze dingen duren heel lang door, zelfs het zich afzetten tegen het kolonialisme heeft daar sporen van. Hier was het vrij laat, 1830, maar een beetje verder naar het Westen, duurde de slavernij 3 tot 4 eeuwen, 40 tot 60 miljoen mensen is geraamd, werden verplaatst van hier, naar Amerika, dat is geen kleinigheid he, Je zou zeggen dat is een Afrikaanse holocaust. (Dr. H Hinfelaar, witte Paters)

A give-and-take situation was created between the two sides so that that slavery could continue to exist.

De katholieke voorvechter voor de bevrijding van de slaven was de Franse kardinaal Lavigerie, Aartsbisschop van Carthago en Algiers. In 1868 had hij de congregatie van de witte paters opgericht, met als missie het in tot dan toe ontoegankelijke gebied van Afrika paal en perk te stellen aan de slavernij. Dat onbekende gebied liep van de zuidgrens van de Soedan tot aan de Engelse koloniën van Zuid Afrika in zijn volle breedte. De eerste karavaan die Centraal-Afrika bereikte vertrok in 1868 vanuit Marseille, de reis ervaringen waren van die aard dat Lavigerie zijn mensen liet begeleiden door gewapende oud Zoeaven, zij hadden in Italië de Pauselijke staten verdedig tegen de nationalistische legers van Garibaldi die vochten voor de eenwording voor Italië, de Pauselijke troepen verloren die strijdt en de Zoeaven, waaronder veel Nederlanders die staatloos waren geworden keerde naar huis terug, daardoor waren de eerste Nederlanders die de Afrikaanse binnenlanden binnentrokken 3 Zoeaven. 

Stiekem hoop ik nog steeds op antwoord, op iets van buitenaf, iets dat me verandert in iemand die in staat is om zonder twijfels deze keuze te kunnen maken. Dat iets, dat is de ultieme initiatie. Van u verwacht ik het ook. Maar het is slap en onzinnig. Deze gebeurtenis zal nooit plaatsvinden

Lavigerie was een geweldig praktisch man, en ook was hij historicus aan de Sorbonne in Frankrijk, waar hij die visie had om het binnenland van Afrika te reconstrueren, zoals dat in Europa in de Middeleeuwen was gedaan door een soort koninkrijk, maar dan ook met nederzettingen van bevrijde slaven, het grootste deel van de bevolking in Oost-Afrika was echt reddeloos, Lavigerie wilde daarom dat de missionarissen nederzettingen en missies bouwden, waarvoor hij broeders stuurde, voormalige Zoeavens, en paters, die dan de taal moesten leren, en ook moesten leren bouwen, en als die slaven bevrijd waren door de verschillende expedities die werden uitgezonden, werden ze naar de missies gestuurd. Het idee hierachter was heel praktisch, en ook het idee, dat de Afrikanen dit nieuwe Christelijke volk zouden worden, zoals hoe Clovis werd bekeerd, en dan geleidelijk aan Frankrijk, op die mythe bouwde hij alles. (Dr. H Hinfelaar, witte Paters)

Hij liep verder, zag andere mooi ingerichte kamers, mensen die de krant zaten te lezen, de etalages van de woningen toonden hem hoe rustig het leven van de anderen kon zijn, hoe heerlijk het is om in een luie stoel te zitten en de regen tegen de ruiten te horen slaan. Opnieuw voelde hij de overtuiging dat zijn leven voorbijging, voorbij was, en des te meer genoegen deed het hem de inspanningen van zijn medemensen, van de Nederlandse bevolking, te bewonderen, en hun volharding tegenover de stralende pieken van huiselijke vertroosting. Dergelijke taferelen van home sweet home schokten zijn hart, van zoveel geluk zag hij liever af.

Van Hermans wordt al 1½ of 2 jaar een roman aangekondigd, maar ik zie nergens iets ervan, ook geen voorpublikaatsies. Louis Paul Boon schrijft niet meer, maar schildert nu. Richard Minne is dood, Jan van Nijlen is dood, Pierre Kemp is dood. Het holle vat Mulisch is van eigen verbeelding gebarsten, Wolkers absoluut ongenietbaar geworden. Het zo geestdriftig begroete talent Hamelink is verzand. De gehele markt, de gehele Nederlandse levende literatuur is voor mij — een gek idee, net alsof je een heel groot strandbad of koncertzaal voor jezelf alleen hebt. Het is niet echt leuk, & je wordt er nerveus van. Autorijden terwijl er nergens ook maar iemand op de weg is, dagen, jaren lang. Toch moet je rechts blijven houden, richting aangeven etc. etc. Vreemd, heel vreemd. Kwam Willem Frederik Hermans maar eindelijk weer eens met iets groots.

Nederlandse politici hebben serieus geblunderd en de woede van de Turkse president Ergogan op de hals gehaald door geen Turkse ministers toe te laten om te komen spreken voor Turkse Nederlanders. Die diplomatieke botsing had vermeden kunnen worden indien Rutte & Co een betere inschatting van Erdogan hadden gemaakt. Erdogan is uitermate bedreven in opruiende politiek. Indien Nederlandse politici iets meer bedreven waren geweest in psychologisch inzicht dan in stemmengraaierij hadden ze kunnen weten dat de weigering hen als een boomerang in het gezicht zou vliegen. Het is inderdaad ondemocratisch om iemand, ook al is die autocraat die in eigen land democratie en pevsvrijheid monddood maakt, de vrijheid van spreken te beletten. Je kan niet toestaan dat zijn tegenstanders wèl spreekrecht hebben en hij niet. Natuurlijk steven je dan af op gewelddadig protest. Hoeveel slimmer waren de Fransen om een Turkse minister wél spreekrecht te geven: geen haan die er om kraaide. En als De Roover van NVA zich uit de naad wringt om vurig het spreekverbod te bepleiten, dan bewijst hij dat hij enkel een Vlaams Belang Light is zoals Rutte een light-versie van Wilders is.

Net als de Nederlandse Republiek in de 17e eeuw spiegelde Amerika zich aan het Bijbelverhaal van Israël, de Amerikanen zagen zichzelf als uitverkoren volk dat na veel ontberingen eindelijk het ‘beloofde land’ had bereikt.

Als de Nederlandse S-pychiaters & S-pychologen, die daarvoor gestudeerd hebben, beweren, kan ik me er iets bij voorstellen, dat de politie wordt aangevallen.

Ik word doodziek van die Nederlandse mentaliteit. Dat verschrikkelijk slap gezeik, van die lui, hier.

Je denkt toch niet, dat ik voor een half miljoen, ooit nog een melding, een aangifte of getuigenis afleg bij de Nederlandse politie?

De Nederlandse uitgeverijen geven al 50 jaar geen goed boek, meer uit. Stuk voor stuk.

Zonder mijn moeder was ik misschien wel een heel raar kind geworden. Ze bewaakte de rust en regelmaat in het huis. Mijn vader liet geen dag voorbijgaan of hij verzon iets nieuws. De zomerkermis in Beek, zelf pottenbakken in de Preekherengang, de geit van bomma in haar bedstede opsluiten, passanten opwachten achter de Helpoort en 'Boe' roepen. Voor kerst gaf hij me een beeld van een monnik, dat appelsap plaste als je op de kop duwde.

Bijna 95% van de watervoetafdruk van de Nederlandse consumptie ligt in het buitenland.

Waarom heb ik het over 'wit' in plaats van over de oude, bekendere term 'blank'? Simpel, de term 'blank' is tijdens de gehele koloniale geschiedenis door witte mensen gebruikt als het tegengestelde van mensen die werden aangesproken met het n-woord. Daar waar zwarte mensen een inferieure, niet-menselijke status hadden, was de 'blanke' persoon het toppunt van civilisatie. Daarom wil ik, en vele anderen met mij, afrekenen met zowel het n-woord als het woord 'blank'. Het zijn overblijfselen uit het Nederlandse koloniale verleden. Het idee dat 'blank' een neutrale term is, is dus allesbehalve waar. 

De gemeenschappelijke stam van de taal [is] de menselijke stem, geworteld in de diepste lagen van het menselijk bewustzijn. Die stem heeft niet speciaal proza of poëzie voortgebracht ter wille van de administrateurs van de Nederlandse letterkunde.

Achter dubbele beglazing kwam de vader naar beneden, stilzwijgend.

Universitair onderzoek heeft aangetoond dat Nederlandse (en Belgische) Turken zich bovenal Turk voelen en slechts zeer bijkomstig Nederlander of Belg. Dat zou in meer dan 75 % van de gevallen opgaan. Ze vormen zeer gesloten conservatieve groepen die hoofdzakelijk contact onderhouden met de eigen bevolkingsgroep, waardoor de formele sociale controle er zeer hoog is. De meeste van die Nederlandse of Belgische Turken weten nauwelijks hoe de staatsstructuur van Nederland of België in elkaar zit, ze spreken thuis voornamelijk Turks, interesseren zich aan Turkse kranten niet aan lokale kranten.

Indië is een materieel land? Neen… de Hollanders zijn er materialisten, en zien dan Indië, zooals ze zelf zijn… maken het zóó. Zij leven niet in Indië, zij jagen er alleen naar voordeel. Een jacht naar geld, woest en zonder mededoogen, niet om en voor Indië, maar voor zichzelf, om zelf binnen te zijn… zoo spoedig moogelijk te repatrieeren… In koeler klimaten rust te zoeken en het leven te genieten. Het laatste zegt alles… Het zegt, dat Indië voorbeschikt is eenmaal geen Nederlandsch-Indië meer te zijn…

Het begon eigenlijk pas nadat mijn boek Het zwart-witdenken voorbij vorig jaar een geweldig succes werd. Daarin schreef ik onder meer over Johan Maurits, en het boek verscheen precies in de periode dat het Mauritshuis begon te twijfelen aan de naam van het museum, omdat gesuggereerd werd dat het verleden van het Mauritshuis was ‘gepasteuriseerd’. Daarom stelde de uitgever voor om mijn Geschiedenis van de Nederlandse slavenhandel te actualiseren en opnieuw uit te geven.

Ik blijf me daarover verbazen. We zijn ontzettend boos geworden toen de stad Palmyra, Syrië, door IS vernietigd werd omdat de stad herinnerde aan de pre-mohammedaanse tijd, zal ik maar zeggen. En ik zie die oproepen om namen te veranderen die gelinkt zijn aan slavenhandel in het verlengde. Het is onzin om te denken dat je een verleden dat niet bevalt kunt uitwissen.

Ik heb me een beetje geschaamd voor de wijze waarop ik in de vorige editie beschreef hoe het slavenvervoer in de zeventiende en achttiende eeuw plaatsvond. Ik kon destijds niet voorzien dat die beschrijving zoveel opzien zou baren. Ik had berekend dat de ruimte van een slaaf ongeveer zo groot was als de ruimte die een passagier heeft in de economy class van een Boeing 747. Dat is gehéél verkeerd gevallen: ‘De racist Emmer vergelijkt een slavenreis met een vakantiereis.’ Dat slaat nergens op en is kwaadaardige laster, maar goed. Ik heb de vergelijking dus maar weggehaald. Maar de berekening klopte, ik had precies de kubieke centimeters uitgerekend, dat kan ik zo laten zien. Bovendien heb ik onderzocht dat Duitse landverhuizers die in de achttiende eeuw door Nederlandse schepen naar Pennsylvania werden gebracht nog minder ruimte hadden aan boord.

Mijn argument in mijn boek is dat behalve de slavenopstand in Haïti de slavenopstanden niet tot slavenbevrijding hebben bijgedragen, maar dat de beslissing om er een einde aan te maken in de hoofdsteden in Europa is genomen. Nogmaals, ik denk dat het fundamenteel nadenken over slavernij echt iets westers is. En de slavenopstanden hebben daar niet toe bijgedragen.

Geschiedenis zonder verhaal is geschiedenis zonder betekenis, ze is leeg en zinloos.

Zelf heb ik Frisch één keer ontmoet, in Edinburgh. Wat weet ik daar nog van? Niet veel. Met Mulisch en Reve was ik de Nederlandse delegatie bij een groot schrijverscongres. 1962. Vier jaar voor hij aan dat dagboek zou beginnen. Hij was niet groot, en had een bril met een zwaar montuur en zoiets als dubbele glazen, waardoor het leek of de ogen vergroot werden. Ik was negenentwintig, en het enige dat er van mij vertaald was kon hij niet gelezen hebben. Maar je bent aanwezig, dus misschien ben je wel wat. Van Harry was toen ook nog niet veel vertaald, maar hij had zijn allure mee, en straalde een onmetelijke zekerheid uit. We stonden met Frisch aan de bar, wat we besproken hebben is vervlogen. Frisch had een behoorlijke slok op, amuseerde zich, en liet ons praten. Harry sneed door een menigte met die neus als een schegbeeld, misschien heeft Frisch dat wel opgeschreven. Ontmoetingen met schrijvers die je niet kunt lezen hebben altijd iets spannends, omdat er niets te bewijzen valt. Henry Miller liep er rond, Angus Wilson, Stephen Spender, Normal Mailer, beroemde Schotten waar wij nog nooit van gehoord hadden, je hoort erbij maar je bent niemand en god weet wat je geschreven hebt in die rare taal van je, en iedereen is vriendelijk. Ik voelde me zoals een van de onnozele kinderen in het voorgeborchte, nog niet gezondigd, wachtend op de hemel die misschien wel een hel is. Eén beeld is me altijd bijgebleven. In een zaal waar al die beroemdheden rondliepen zat een adellijke Schotse familie in kilts met de kleuren en ruiten van hun clan. Ze hadden schoenen met zilveren gespen, en een dolk met een zilveren gevest in een wollen kniekous gestoken. Smokingjasjes op die rokken, een zwartglanzende vlinderdas, ridderordes. Geen ogenblik keken ze op naar de eventuele beroemdheden, al ze die al kenden. Ze zaten daar als atavistische beelden in een feodale oase, werden van achteren bediend door mensen die ze niet aankeken, en waren zichzelf volstrekt genoeg. Het is een halve eeuw geleden en ik weet het nog.

Als je de Nederlandse kritiek mag geloven lijk ik het meest op respectievelijk Tonnus Oosterhoff, Lucebert, Multatuli, Borges, Lucebert, Brusselmans, Jan Cremer, Camus, Lanoye, en zo nog een paar klinkende namen die ik niet direct herinner. Je zou in zo'n reeks natuurlijk een compliment kunnen zien, of juist een brevet van onvermogen, maar hoewel dat laatste waarschijnlijker lijkt zie ik er persoonlijk toch vooral aandoenlijke ontboezemingen in van mensen die toch echt eens wat meer zouden moeten gaan lezen voor ze aan het recenseren slaan.

Met drank of aan de schrijftafel kun je ontsnappen aan je eigen ego. Schrijvers zijn, net als andere kunstenaars, egocentrische mensen, en juist egoïsten hebben behoefte aan dat verlies van ego.

Zoodra een verliefd mensch naar een maan kijkt wordt die rooder en grooter en mooier, dat is een algemeen bekend natuurverschijnsel.

Vreemd bleef de vrouw van het heden de drie primitieve mannen van een vorige generatie aanzien met den voor hen onbeschaamden blik. Zij hadden het pijnlijke gevoel met den blik gemonsterd te worden, waarmee zij vroeger zelf vrouwen aankeken en op haar vrouwelijke waarde schatten. En het was een oogenblik, als voelden zij zich het zwakkere geslacht en stond daar voor hen het sterkere: de moderne vrouw.

Wanneer een grootvader en een kleinzoon volkomen dezelfde ‘politieke overtuigingen’ hebben, dan is er veel kans, dat de grootvader een onzelfzuchtig, eerlijk en kloek man was en de kleinzoon een egoïst en een sukkel is.

Ik blijf maar op zoek naar metaforen, symbolen en beelden die de richting geven aan wat er allemaal gebeurt. Een structuur om een kloppend verhaal te maken van wat me is overkomen, zodat ik daarin kan leven - niet in die warrige werkelijkheid, maar in een roman, waar iemand de controle heeft. Dat ik achterover kan leunen, wachten op de volgende scène.

Al ’n jaar geleden heb jij gezegd, toen heb je tegen mij gezegd: „Wie van Indie ’n mooi land wil maken, die moet beginnen met alle sienjo’s er uit te trappen!” Nou vraag ik aan jou, Hollander, hoe komen wij, sienjo’s, hier! Wie hebben wij gevraagd om hier te mogen zijn! Als jij, Hollander, Indië niet mooi kunt vinden mèt sienjo’s, waarom roep je je mede-Hollanders dan niet ter verantwoording, die aan ons bestaan schuldig zijn. Moeten wij, sienjo’s, er uit getrapt worden, nadat we er door de Hollanders zijn ingetrapt?

Zonder ‘wij’ geen phrasen en geen sonnetten. Zonder ‘wij’ geen oorlogen en geen apostelen. Bij ‘wij’ bestaat de wereld en door ‘wij’ wil zij voortdurend vergaan.

Op zijn hurken ging hij zitten kijken hoe twintig mieren het sleepwerk organiseerden van een vracht honderdmaal zo zwaar als zijzelf. Mieren, een reuzenvolk dat bij miljarden uitzwermde over de aarde. Mieren in honderden soorten, mieren die andere mieren melkten en mieren die wolkenkrabbers bouwden en bomen afbraken. Mieren, éen kleine donkere glinstering van de grote onbegrepen kosmische kracht die leven heet.

Toen Jan Liefkind de ruimte betrad viel zijn mond van verbazing open. Langzaam liep hij langs de tot aan het plafond gevulde schappen. Hier leek de poëzie van de hele wereld bij elkaar te staan. ‘Is dit een bibliotheek?’ vroeg hij aan de rode dame. Ze schudde haar hoofd. ‘Dit is een winkel,’ zei ze. ‘Mijn winkel. Het is mijn hobby.’ Ze ging hem voor naar de kast met Nederlandse poëzie. Gorter, Leopold, Nijhoff, Bloem, Vroman. Allemaal stonden ze daar, onaangeraakt. Zelfs van hem stonden er twee bundels. Jan Liefkind liep verder. Twee planken met IJslandse poëzie, een kast vol Japanse bundels, twee kasten met Franse poëzie. Hij trok er een bundeltje van Michaux uit dat hij niet kende. Bulgaars, Roemeens, Grieks. Vier boekjes uit Bangladesh. De dame met het rode haar en de zigeunerrok had ze van over de hele wereld naar haar winkel in Venice laten komen. Hier stonden ze nu, te wachten op een aardbeving of een brand. Hij rekende het Franse boekje met haar af. ‘Verkoopt u wel eens wat?’ vroeg Jan Liefkind. ‘Een doodenkele keer,’ zei ze terwijl ze het boekje in een papieren zak deed. ― USA Cabaret

Wie het nog niet vermoed had, kan nu aan driedimensionale voorbeelden gedemonstreerd zien hoe de suikertentoonstelling van de Nederlandse Letterkunde georganiseerd wordt door machteloze kankeraars, knoeiers, prutsers, beddespreiders en zangerige intriganten, die beurtelings prijzen krijgen en prijzen uitdelen, heulen met de overheid en elkaar verraden, hoereren met de dagbladpers, of zich laten kopen door uitgevers.

Westerlings rechterhand, onderluitenant Vermeulen, en twee knil-officieren, majoor Stufkens en kapitein Rijborz, trokken door naar het noorden en tilden de ‘methode-Westerling’ naar een nieuw triest niveau. Lijsten met verdachten werden achterwege gelaten, ondervragingen bleken overbodig. Als geen enkele rebel gevat kon worden – velen waren allang naar het binnenland gevlucht – haalden ze gewoon de plaatselijke gevangenis leeg. Oppakken, schieten en vooral zorgen dat het gezien werd. Abubakar Lambogo, een rebellenleider die terugkwam van een militaire vergadering, werd niet alleen gedood, maar ook onthoofd, waarna zijn hoofd publiekelijk werd tentoongesteld. ‘Elke week gingen wij op de marktdag naar Enrekang. Toen we daar waren, zagen we bij de ingang van de markt het hoofd van Abubakar Lambogo op een paal gespietst staan. Ik keek heel kort, maar herkende hem meteen. Hij kwam soms thuis bij ons op bezoek. Er stonden veel mensen omheen. Het hoofd werd bewaakt door soldaten van het knil.’ Een andere ooggetuige wist precies welke bedoeling hierachter stak: ‘De Nederlanders deden dit doelbewust om de mensen van Enrekang en omstreken bang te maken. Ze durfden hun huizen niet meer uit. Er waren enkel donkere knil-soldaten daar, ik vermoed dat het Ambonezen waren. Hun kapitein heette Blume, maar die zag ik niet. Een van hen zei: “Hier is jullie held!” Ik zweer op mijn geloof dat het Nederlandse leger dit deed.’1024 In september 2020 kende de Nederlandse staat de zoon van de onthoofde Lambogo een schadevergoeding van 874,80 euro toe. De zoon heeft het bijzonder lage bedrag geweigerd

Gewis, 'k heb allen lief in 't hart, Die list noch boosheid plegen; Hun aanzigt zij dan blank of zwart, Ik wensch hun heil en zegen; Maar Nederland wensch ik tienmaal meer: Dat, vrienden! is mijn liefdeleer.

Een wereldburger ben ik niet, Hoe grootsch die naam moog schijnen; De liefde, die mij God gebiedt, Begin ik met de mijnen: Ik knoop het eerst den broederband In 't mij gegeven vaderland

Een intellectueel, iemand die in staat is om onbevangen met ideeën om te gaan, is een zeer zeldzame vogel.

Als oprecht democraat eerbiedig ik iedere mening: het is immers het goed recht van mijn buurman altijd ongelijk te hebben.

Maar dubbel vloek, maar dubbel schand' En dieper smaad tot leed Wie Neêrland heeft tot vaderland En 't vaderland vergeet!

One of the things that is constantly questioned is profitability. The thinking is mostly: the slave trade is so strange, you only drive it if you earn a lot from it. While, for example, an awful lot of slaves already died of infectious diseases while travelling across the Atlantic. I calculated that the Dutch slave trade was only an estimated 0.005 per cent of national income. So that is not much. Moreover, the Dutch slave trade is the only one that ceased to exist for economic reasons.

Er is een situatie van geven en nemen ontstaan tussen beide partijen zodat die slavernij kon blijven bestaan

Je moet je ook realiseren dat ze ook niet vrij waren geweest als ze in Afrika waren gebleven. Ze waren al tot slaaf gemaakt.

Het probleem is dat het systeem in onze ogen zo verwerpelijk is, dat je er eigenlijk niet over mag praten. Ik vind dat je dat wel moet doen.

Jan Pronk, voormalig minister voor Ontwikkelingssamenwerking, legde onlangs een rechtstreeks verband tussen het slavernijverleden en de huidige achterstanden in Afrika. Een onzinnige constatering. Slavernij kwam ook in Azië voor. Waarom zie je die enorme achterstanden nu niet ook in Azië terug? Het was ook maar een minderheid van de slaven die door de Europeanen naar de nieuwe wereld werd gebracht. De meerderheid werd in Afrika zelf verhandeld of ging naar het Midden-Oosten.

Het waren de in Europa woonachtige Europeanen die de slavenhandel wilden afschaffen. Zij wilden er over de hele wereld een eind aan maken. Dus ook ín Afrika en ook in het Midden-Oosten. Het was alleen wel belangrijk om argumenten te verzinnen om zo’n afschaffing te rechtvaardigen. Een van de argumenten die toen bedacht werden was dat door onze slavenhandel hele landen vervormd dreigden te raken. Maar dat argument is, naar nu blijkt, historisch onjuist. Als je naar de hoeveelheden kijkt en naar het feit dat slavernij al lang bestond voordat de Europeanen daar aan de kust verschenen, en dat die zelfs is doorgegaan nadat de Europeanen ermee waren opgehouden, dan zie ik op dit ogenblik geen wetenschappelijke argumenten om de slavenhandel voor de huidige economische positie van Afrika in de wereld eerste verantwoordelijkheid toe te kennen.

Het zijn vooral ook de Afrikanen zelf die mensen gestolen hebben.

Slavernij is iets gewoons. Daar hoeven wij ons helemaal niet voor te schamen. Wat we moeten proberen uit te leggen is waarom er in West-Europa na 1450 geen slavernij meer was, maar elders in de wereld nog wel. Ik zou de stelling aandurven dat West-Europa mét slavernij nog rijker was geworden en economisch harder was gegroeid dan zonder slavernij.

De Nederlandse Staat is staatsgevaarlijk.

3 Jaar terrorisme van de Nederlandse staat.

Hij kwam binnen in de lappenjas van een afkorting N.S.M.A.N.N. (Nederlandse Schrijver van Marokkaanse Afkomst met Nederlandse Nationaliteit), maar ging weer weg, na een goede rui, een verlies van overbodige veren, als auteur. Hij is stukken magerder geworden, maar gelukkiger. Noem hem voortaan simpelweg auteur.

De term Nederlander heeft wat mij betreft te veel verschillende categorieën. Je hebt Nederlanders die zich moeten houden aan artikel 1 van de Nederlandse grondwet, Nederlanders die met een tractor de deur van een gemeentehuis stuk mogen rijden en Nederlanders die zich niet tegen racisme mogen uitspreken. Er zijn Nederlanders die, als ze heel erg bezorgd zijn, het dorp in brand mogen steken zodat er geen azc komt en er zijn Nederlanders die normaal moeten doen. Er zijn Nederlanders wier opa's en oma's automatisch herdacht worden bij nationale herdenkingen en Nederlanders die hiervoor moeten vechten. Er zijn Nederlanders voor wie er direct een Amber Alert wordt ingezet en Nederlanders bij wie nog even gewacht kan worden. Nederlanders die met rust gelaten worden wanneer ze op basis van hun geloofsovertuiging een politieke partij oprichten en Nederlanders die, wanneer ze dit doen, op het matje worden geroepen wegens identiteitspolitiek. Al die Nederlanders zijn niet dezelfde Nederlander en daarom streef ik ernaar om mezelf zo min mogelijk in verwarring te brengen.

De Nederlandse staat is altijd te laat.

Vandaag, heden ten dage, ga ik over straat om op te vallen, kijken of ik een escort krijg met witte puntmuts, kaalgeschoren poesje en de Nederlandse Antillen vlag.

Het is hier geen duiventil van de Nederlandse overheid.

Doelbewust reageert de Nederlandse staat in samenwerking met de Politie Nederland en Het Koninklijk Huis zich af op de vrije inspiratie van één jonge vrouw.

De Nederlandse hufter is meer dan schoft alleen of enkel.

Het hardblauw en hagelwit van de borden langs de Nederlandse snelweg, die ik nu voorbij zie schieten vanuit mijn taxi, en die Amsterdam-Zuid aangeven. Zijn verkeersborden ergens anders ter wereld zo kraakhelder, zo onaangetast, zo keurig dwingend? Staan ze ergens anders zo recht? Desoriëntatie wordt hier in de kiem gesmoord; de beste ontwerpers van bewegwijzering komen uit Nederland, net als de beste cartografen, al eeuwen. Een natie van kaartenmakers en navigators zijn we, geen land voor dwalers en zoekers. Kil en ongastvrij eigenlijk, dit blauw en wit, hoe goed het je de weg ook wijst. Dáár is de bestemming en nergens anders. Voel je vrij om er deze smetteloze asfaltweg naartoe te nemen, maar verwacht niet te veel gezelligheid want dat is voorbehouden aan inboorlingen.