Metro 2033 Hunter Quotes

Do I really deserve this? Artyom thought. Is my life so much more important than the lives of all these people? No, he was glad to have been rescued. But all these people – randomly scattered, like bags and rags, on the granite of the platform, side by side, on the rails, left forever in the poses that Hunter’s bullets had found them in – they all died so that he could live? Hunter had made this exchange with such ease, just as though he had sacrificed some minor chess figures to safeguard one of the most important pieces . . . He was just a player, and the metro was a chessboard, and all the figures were his, because he was playing the game with himself. But here was the question: Was Artyom such an important piece to the game that all these people had to perish for his preservation?

ახალი სახეობებიო? ევოლუციის ბრუნიო? გარდუვალი გადაშენება, ღორები და ვიტამინებიო? მე ამის არ მეშინია. უარესიც მინახავს. გინდა, თვითგადარჩენის ინსტინქტი უნოდე ამას და გინდა სხვა რამ. დიახაც, ბოლომდე ვიბრძოლებ სიცოცხლისათვის. ფეხებზე მკიდია შენი ევოლუცია! დაე, სხვა სახეობები ჩადგნენ რიგში და დაიცადონ. მე სასაკლაოსაკენ მორჩილად მიმავალი პირუტყვი არა ვარ. დანებდი, თუ გინდა, ჩინგაჩგუკ, წადი, ეახლე უფრო სრულყოფილებს და უკეთ შეგუებულებს. დაუთმე მათ შენი ადგილი ისტორიაში, თუ გრძნობ, რომ დაიღალე ბრძოლით, მაგრამ არ გაბედო ჩემი ჩათრევა ამაში. ნუ ცდილობ ჩემს დაშინებას. რატომ მეუბნები ამას? თუ მარტო არ იქნები და კოლექტიურად დავნებდებით, მაშინ ისე აღარ შეგრცხვება, არა? იქნებ მტრები ყოველი მათთან მიყვანილი მეგობრისათვის დამატებით თეფშ ფაფას გთავაზობენ? მაშ, ჩემს ბრძოლას აზრი არა აქვს? მაშ, უფსკრულის პირას ვდგავართ? თუ მიგაჩნია, რომ შენი ადგილი იმ უფსკრულის ფსკერზეა, ღმერთმა ხელი მოგიმართოს! მე კი იქ არ გადავხტები. თუ „მოაზროვნე ადამიანი“ რაფინირებული და ცივილიზებული ჰომო საპიენსი კაპიტულაციას ირჩევს, მე უარს ვიტყვი ამ საპატიო წოდებაზე. დავრჩები მხეცად და, როგორც ნამდვილი მხეცი, სისხლის ბოლო წვეთამდე ვიბრძოლებ სიცოცხლისათვის, ყელს გამოვჭამ ყველას, ვინც ამაში ხელს შემიშლის! და მე. გადავრჩების გესმის? გადავრჩები