Lobo Quotes

We've searched our database for all the quotes and captions related to Lobo. Here they are! All 100 of them:

Viver é como escrever sem corrigir.
António Lobo Antunes
Su princesita iba a tener un cuento, y un palacio si se lo pedía. El príncipe era otra historia, tendría que conformarse con el lobo feroz y rezar para que hubiera un final feliz.
Maria Martinez (Cruzando los límites (Cruzando los límites, #1))
Tanto ruído no interior deste silêncio: são as vozes dos outros a falarem em mim, pessoas de quem gostei, pessoas que perdi, gente que tenho ainda.
António Lobo Antunes (Quarto Livro de Crónicas)
Minsan ang katangahan ay parang sipon. Hindi namamalayan pero kusang dumadapo. Walang gamot. Naiiwasan sa pamamagitan ng tamang life style o pagaalaga sa sarili. Pero hindi 100% na sipon-free kahit ang pinakamalusog na tao. Kapag dinapuan, may mga paraan para mapabilis ang pagtigil. Hindi nakakahiya ang magkasipon. Natural lang yan. Pero wag naman ipagmalaki kung meron na. Wag hayaang tumulo-tulo, lumobo-lobo at ipakitang apektado ang pagsasalita, panlasa, pandinig, at paningin.Wag ipangalandakan ang katangahan, tulad ng sipon, nakakahawa at baka maraming maapektuhan. Eto ako, di lang nagpakita, inirampa pa ang katangahan.
Eros S. Atalia (It's Not That Complicated: Bakit Hindi pa Sasakupin ng mga Alien ang Daigdig sa 2012)
Cuando los primeros lobos aullaban, abrió los ojos, la miró y sonrió, y ella no pudo menos que sonreír también.
Laura Gallego (The Valley of the Wolves (Crónicas de la Torre, #1))
-Atención -decía Bobby Thompson-. Éste es uno de los lobos que camina entre ustedes.
Richard Bachman (The Running Man)
La cabeza me daba vueltas, el odio y la ira me sacudían por igual. —Eres mi esclava. Negué con la cabeza. —A partir de hoy seré tu lobo. Y te juro por mi dios que no cejaré hasta devorarte el alma. Nos sostuvimos la mirada y nos retamos mutuamente. En la mía refulgía la venganza que pensaba cobrarme. En la suya, una determinación apabullante por conquistarme. —Ya has empezado a hacerlo —masculló.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
Even a blind squirrel finds an acorn sometimes.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
Plagues don't just kill people—and that's what lobos is, a plague—they kill humanity.
Benjamin Percy (Red Moon)
Y la niña le dijo al lobo: —Qué corazón tan grande tienes. —Solo es mi rabia. —Qué rabia tan grande tienes. —Es para ocultarte mi corazón.
Erin Doom (Fabbricante di lacrime)
Por cada lobo parlante que es un príncipe encantado hay por lo menos cien que son lobos de verdad. Y ni todo el amor del mundo es capaz de cambiar esa circunstancia.
Laura Gallego (Todas las hadas del reino)
e não existe um só pilar de granito a impedir-me de partir.
António Lobo Antunes (Sôbolos Rios Que Vão)
Ópalo y Ámbar forman el primer par, Ágata canta en si, del lobo el avatar, Dueto —¡Solutio!— con Aguamarina. Siguen poderosas las Esmeralda y la Citrina, los gemelos cornalina en Escorpión, y Jade, el número 8, digestión. En mi mayor: negra Turmalina, Zafiro en fa se ilumina. Y casi al mismo tiempo el Diamante, 11 y 7, del León rampante. ¡Projectio llega! Fluye el tiempo, Y Rubí constituye el final y el comienzo. De los Escritos secretos del conde de Saint Germain.
Kerstin Gier (Ruby Red (Precious Stone Trilogy, #1))
You're not someone I could forget," he murmured.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
— ¡Cielo Santo, eres un hombre-lobo! ¡Un pequeño hombre-lobo! —sé que dije. -- Johanna Miller
Melisa S. Ramonda (Rasguños en la puerta (RELP #1))
El lobo aúlla en respuesta a las voces que lo persiguen en la noche
Antonio Malpica (El llamado de la estirpe (El libro de los Héroes #3))
I'm just giving you some spiel, the ludicrous plot of a novel, a story I invented to touch your heart—one-third bullshit, one-third booze, and one-third genuine tenderness, you know the kind of thing.
António Lobo Antunes (The Land at the End of the World)
Luke rose to his feet. "I'm taking five minutes for some air. I'll be back. " He felt them watching him as he made his way to the front doorsall of them, even Amatis. Senhor Monteverde whispered something to his wife in Portuguese; Luke caught "lobo", the word for "wolf", in the stream of words. They probably think I'm going outside to run in circles and bark at the moon.
Cassandra Clare
Con el tiempo he descubierto que, cuando la gente ordinaria lee las palabras “hombre-lobo” en una revista o un diario, por lo general se sonríen. Sonríen, porque en su fuero interno saben que tal cosa no existe. -Nikolai Valinchenko-
Melisa S. Ramonda (Humo entre los árboles (RELP #2))
«Que diferença de Lisboa. Não se pode viver numa cidade sem passado.»
António Lobo Antunes (D'este viver aqui neste papel descripto)
Habría sido más fácil que un vampiro, un hombre lobo o un asesino en serie te pidiera matrimonio ¿pero un millonario? Dios no lo permita
Erika Fiorucci (Tres días en Moscú)
Él era el lobo más territorial, el chico que las madres de todo el mundo no querrían como yerno. Él era lo más peligroso en su vida y, a la vez, lo más protector- Cahal
Lena Valenti (El libro de la alquimista (Saga Vanir #6))
-Nunca pense que diria esto, pero me he enamorado de ti, chico-lobo Shi-mae
Laura Gallego (Fenris, el elfo (Crónicas de la Torre, #4))
El que con lobos anda, a aullar se enseña. He who runs with wolves learns to howl.
Giana Darling (Inked in Lies (The Fallen Men, #5))
Lobos. Bueno, esto sí que es una situación
Cassandra Clare (City of Bones (The Mortal Instruments, #1))
Se dice que en toda manada de lobos hay un perro al que la loba mata, porque si lo deja vivir al crecer devoraría a los demás cachorros. Dad un rostro humano a este perro hijo de loba y tendréis el retrato de aquel hombre.
Victor Hugo (Les Miserables (Stepping Stones))
Marry me, Gracie. Marry me and let me take care of you. Let me love you and prove it each and every day.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
— Um lobisomem não tem terra, filho, é bicho do mundo.
Jana P. Bianchi (Lobo de Rua (A Galeria Creta, #0.5))
La gente siempre dice que el amor te hace hacer cosas estúpidas. No se dan cuenta de que el dolor también. La miseria de perder ese amor es más destructiva que la gloria de encontrarlo." - NIKOLAI VALINCHENKO -
Melisa S. Ramonda (Humo entre los árboles (RELP #2))
Morrer é quando há um espaço a mais na mesa afastando as cadeiras para disfarçar, percebe-se o desconforto da ausência porque o quadro mais à esquerda e o aparador mais longe, sobretudo o quadro mais à esquerda e o buraco do primeiro prego, em que a moldura não se fixou, à vista, fala-se de maneira diferente esperando uma voz que não chega, come-se de maneira diferente, deixando uma porção na travessa de que ninguém se serve, os cotovelos vizinhos deixam de impedir os nossos e faz-nos falta que impeçam os nossos
António Lobo Antunes (Não é Meia Noite Quem Quer)
Coitados, pensavam que eu gostaria de ler histórias de pessoas sem contrastes, em que os bons são sempre bons e os maus sempre maus, e a bondade e a maldade se acham divididas por uma muralha da China bem definida, e ainda bem, para sabermos de que lado convém estar.
António Lobo Antunes (D'este viver aqui neste papel descripto)
Want to sleep over?" "Absolutely.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
He tucked her hair behind her ears and kissed her. "I love you Gracie Landon," he said quietly.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
A long time ago, I read in a book that a woman's homeland is wherever she fell in love.
António Lobo Antunes (The Fat Man and Infinity: And Other Writings)
Eu disse que ler é como caminhar dentro de mim mesmo. E é verdade. Quando lemos estamos a percorrer o nosso próprio interior.
Valter Hugo Mãe (Contos de Cães e Maus Lobos)
Y les voy a contar un secreto: Hasta el más hijo de puta, tiene un buen acto. Hasta el más cordero, puede ser lobo.
Magalí Tajes Parga (Arde la vida: ¿Hasta cuándo vas a tener miedo?)
Mis sentidos se acostumbraron a ese bosque de traiciones y engaños, poblado por depredadores bien alimentados que la rodeaban como una manada de lobos a su presa.
C.W. Gortner
—Enzo no es un príncipe azul, sino un lobo feroz, de los que te ve mejor, te oye mejor y te come mejor.
María José Tirado (Diario de Kat)
Algunas veces cazas al lobo... y otras veces el lobo te caza a ti.
Alaitz Leceaga (El bosque sabe tu nombre)
Sus rostros eran absolutamente similares en un detalle: parecían extremadamente incompletos, como cuadros con agujeros por ojos o como un rompecabezas al que le faltase una pieza nimia. Y eso que echaba en falta, pensó Richards, era el aire de desesperación. En sus estómagos no aullaban los lobos. Sus mentes no estaban llenas de sueños viciados, de esperanzas insensatas.
Richard Bachman (The Running Man)
São pessoas que têm em si duas almas, duas essências, neles o divino e o diabólico, o sangue materno e o sangue paterno, o dom da felicidade e o dom do sofrimento, co-existem e interpenetram-se tão hostil e desordenadamente como o lobo e homem em Harry.
Hermann Hesse
Os romances maus contam histórias, os bons romances mostram-nos a nós mesmos.
António Lobo Antunes
If I start , I'm not going to stop," he said flatly.
Susan Mallery (Falling For Gracie (Los Lobos, #2))
—¡Mírame! —exigí. Algo confuso, obedeció. —Mírame como siempre lo hacías mientras buscabas aquello que tanto anhelabas de mí. Él abrió los ojos claramente impactado. Clavó su felina mirada en la mía durante un largo instante en el que dejé brotar todo el amor que me inspiraba. Una chispa encendió el claro verdor de su mirada. Lo había visto. —Sí —confirmé emocionada—, lo has conseguido, maldito. Me has robado el corazón. Te amo tanto que este tiempo sin ti ha sido la tortura más cruel. Y, déjame advertirte algo: si vuelves a tocar a otra mujer, te juro que te arrancaré los genitales y se los daré de comer a los cuervos.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
Physically it's kind of lassitude, the apathy and tiredness that precedes the flu or some other illness, or death. My legs ache and feel heavy, my skin has become more sensitive to cold and to heat, to the hardness or rigidity of things. Nothing interests me, I feel uncomfortable being still but would feel even more uncomfortable if I moved. I don't know whether speaking is painful or just boring. I sit here, staring straight ahead, with no desires, no needs, hollow. I'm not even sad. I feel only passivity and indifference.
António Lobo Antunes (The Fat Man and Infinity: And Other Writings)
Estás en cada una de mis respiraciones, en cada pensamiento, estas metida tan profundamente en mi interior que “amor” no es una palabra lo suficientemente fuerte para expresarlo, tienes mi devoción, tu nombre está grabado en mi alma, mi lobo es tuyo para que lo mandes. ¿Cien años? Eso no es suficiente. Yo quiero la eternidad.
Nalini Singh (La llamada del deseo (Psi/Cambiantes, #10))
Greetings,” I said, bowing slightly. “I am Juan Sánchez Villa-Lobos Ramírez.” She smirked. “Chief metallurgist to King Charles the Fifth of Spain?” “At your service,” I replied, grinning. She’d caught my obscure Highlander quote and thrown another right back at me. It was Art3mis, all right.
Ernest Cline (Ready Player One)
Of course," Lobo said. "It's not like this is my first dance, and it's not as if you've cornered the market on paranoia.
Mark L. Van Name (Children No More (Jon & Lobo, #4))
¡Qué poco sabían estas personas que las masas siempre dan la bienvenida al lobo disfrazado en la piel de cordero!
Olga Lengyel
Generalmente, los animales son tristes. Y cuando un hombre está muy triste, no se debe a que tenga dolor de muelas o haya perdido dinero, sino porque alguna vez por un momento se da cuenta de cómo es todo, cómo es la vida y está justamente triste; entonces se parece siempre un poco a un animal: tiene un aspecto de tristeza, pero es más justo y más bello que nunca.
Hermann Hesse (El lobo estepario)
Please recall that she rescued you from torture not so many years ago, and do try to be nice" Lobo I remembered, but the last thing I wanted was social coaching from a killing machine. Jon
Mark L. Van Name (Children No More (Jon & Lobo, #4))
Atenha-se ao seu destino, Mare Barrow. — Que é? — Se levantar. E se levantar sozinha. — As palavras ressoam como o uivo de um lobo. — Vejo o que você pode se tornar: não apenas um relâmpago, mas uma tempestade. A tempestade que vai engolir o mundo inteiro.
Victoria Aveyard (Glass Sword (Red Queen, #2))
James se disponía a contestar el último comentario de Kelsey cuando oyó un extraño ruido en la cuneta. Se giró sobresaltado. —¿Qué ha sido eso? —preguntó señalando la maleza. —¿Un oso, un lobo, un tigre…? —Kelsey sonrió con ganas—. ¿Qué pasa, tienes miedo? James le dirigió una mirada sombría. —Tranquila, después de haberos conocido a ti y al resto de tu familia ya no tengo capacidad para temer nada más —dijo—. Con el día de hoy ha sido más que suficiente.
Silvia Hervás
¡Qué haremos, qué haremos! —gritó—. ¡Salir de trasgos para caer en lobos! — dijo, y esto llegó a ser un proverbio, aunque ahora decimos "de la sartén al fuego" en las situaciones incómodas de este tipo.
J.R.R. Tolkien (The Hobbit (The Lord of the Rings, #0))
–Te amo –musitó. Tenía los ojos arrasados en lágrimas–. Y cruzaría el infierno por ti.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
–Ven a tu hogar, Freya, ya hemos esperado demasiado...
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
He grabbed her and pulled her against him. "I've missed you," he said right before he kissed her.
Susan Mallery (Someone Like You (Los Lobos, #1))
Mi corazón antes estaba roto, totalmente desecho; Pero una noche el comenzó a coserlo. No entendía como lo había reparado y devuelto a la vida, hasta que un día entendí que tomó los hilos sueltos de su maltrecha alma para unir los pedazos de mi herido corazón, y ahora yo debo devolverle el favor
Karine Bernal Lobo (El Corazón Del Rey)
Un lobo estepario perdido entre nosotros, dentro de las ciudades, en medio de los rebaños más convincentes no podría presentarlo otra metáfora, ni a su misántropo aislamiento, a su rudeza e inquietud, a su nostalgia por un hogar de que carecía.
Hermann Hesse
–Nunca me han amado de esa forma. Yo solo quería saber qué se siente cuando otra persona está dispuesta a entregar el alma por el ser que ama. Y, sin duda, en aquel momento, tú la habrías entregado por él.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
Whenever anyone declares having read a book of mine I am disappointed by the error. That’s because my books are not to be read in the sense usually called reading: the only way it seems to me to approach the novels that I write is to catch them in the same manner that one catches an illness.
António Lobo Antunes
(...) deixava que me tocasse, não lhe tocava, custa-me tocar nas pessoas, herdei isto de si, pai, não é que não me apeteça, há alturas em que me apetece mas se tocasse dissolvia-me nelas e não tornava a ser eu
António Lobo Antunes (Não é Meia Noite Quem Quer)
[...] No me alejé de mi familia porque me haya convertido en hombre-lobo. Nadie se puede contagiar de nada por una mordida, porque esto no se transmite por ninguna otra vía que no sea de padres a hijos. Es hereditario [...] Naces con ello, y te mueres con ello. No es una maldición ni una enfermedad, y no tiene cura." -- Nikolai Valinchenko
Melisa S. Ramonda (Rasguños en la puerta (RELP #1))
I thought, Hatred is vital to good health, and I thought, To find ourselves in harmony with the world is a lethal infection.
António Lobo Antunes (Act of the Damned)
Tan pronto estaba yo en el cielo como en el infierno, la mayoría de las veces en los dos sitios a un tiempo.
Hermann Hesse (El lobo estepario)
فەرهەنگ ترسێنەرە. تۆقێنەرترین شت بۆ دیکتاتۆرەکانە. چون خەڵکێک کە دەخوێننەوە، هەرگیز نابنە کۆیلە
António Lobo Antunes
Hay gente que se enamora de los pájaros. Te enamoras de su canto, de sus alas, de su forma de volar o de cazar. Entonces te lo quedas y lo encierras en una jaula de madera. Lo miras cada mañana, le sonríes, pero el pájaro deja de volar, de cazar, de cantar. Sus alas se marchitan, y un día, sin saber por qué, despiertas y dejas de mirarlo. Ya no te importa si es feliz, si le brillas los ojos; te limitas a alimentarlo, toleras su presencia y te acostumbras a el, pero el pájaro ha perdido sus encantos. cansado del pájaro te enamorarás de otro lobo, con otros encantos...
Jordi Balaguer (La maldición de Gryal (El amante de la luna, #1-2))
De Chicago a Nueva York, de Londres a Pekín, de los dioramas de vida animal de los museos, de las fauces congeladas en un gruñido de leones y perros salvajes, de las mandíbulas de dragones de Komodo, pitones reales y lobos árticos disecados, la muchacha, el fantasma… estaba robando dientes.
Laini Taylor (Days of Blood & Starlight (Daughter of Smoke & Bone, #2))
—Solo te amaré a ti. Ninguna mujer tendrá jamás poder sobre mí, ninguna. —Me alzó el rostro y me besó las lágrimas—. ¿Cómo puede una diosa compararse a una humana? ¿Acaso el sol pide permiso cuando sale? Tú, mi dulce Shahlaa, eres mi sol; no hay sombra que te oculte a mis ojos. —¡Tu belleza me estremece, pero es tu ingenio el que me atrapa, tu sensualidad la que me desespera y tu mirada la que me condena al infierno de los impíos! Ni rezar puedo sin que me asalten pensamientos impuros. Me tomó el cabello entre las manos y aspiró su perfume. Cayó de rodillas tras de mí y me abrazó.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
O que eu gostava de poder encher os livros de silêncio, e tender cada vez mais de silêncio, e que as palavras estivessem carregadas de silêncio de maneira a que o leitor as pudesse encher como quisesse.
António Lobo Antunes
¡Ah, es difícil encontrar esa huella de Dios en medio de esta vida que llevamos, en medio de este siglo tan contentadizo, tan burgués, tan falto de espiritualidad, a la vista de estas arquitecturas, de esta política, de estos hombres! ¿Cómo no había yo de ser un lobo estepario y un pobre anacoreta en medio de un mundo, ninguno de cuyos fines comparto, ninguno de cuyos placeres me llama la atención? No puedo aguantar mucho tiempo ni en un teatro ni en un cine, apenas puedo leer un periódico, rara vez un libro moderno; no puedo comprender qué clase de placer y de alegría buscan los hombres en los hoteles y en los ferrocarriles totalmente llenos, en los cafés repletos de gente oyendo una música fastidiosa y pesada; en los bares y varietés de las elegantes ciudades lujosas, en las exposiciones universales, en las carreras, en las conferencias para los necesitados de ilustración, en los grandes lugares de deportes[...] Y lo que, por el contrario, me sucede a mí en las raras horas de placer, lo que para mí es delicia, suceso, elevación y éxtasis, eso no lo conoce, ni lo ama, ni lo busca el mundo más que si acaso en las novelas; en la vida, lo considera una locura.
Hermann Hesse (Steppenwolf)
–... Estás cincelada en lo más profundo de mi alma. Nunca te olvidaré. Jamás seré feliz sin ti.
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
Social Status: A consequential state of mind derived by one’s ego, by comparing themself to others.
Adrian Leslie Lobo
Das Netz ist das Ende des Mainstreams [...]
Sascha Lobo
¡Guatita llena, corazón alakú!
Themo Lobos
Só sirvo para te escutares
António Lobo Antunes (Eu Hei-de Amar uma Pedra)
La soledad era fría, es cierto, pero también era tranquila, maravillosamente tranquila y grande, como el tranquilo espacio frío en el que se mueven las estrellas.
Hermann Hesse (Steppenwolf)
¿Tienes idea de cómo es crecer en un lugar donde todo el mundo está esperando a ver qué dices, sólo para poder estar de acuerdo contigo? [...] Es extremadamente aburrido. Nunca nadie te desafía o expresa una opinión diferente. Nunca nada te cuesta esfuerzo. Nacer para ser un “alfa” es eso: nacer para mandar. Para que todo el mundo se calle cuando tú hablas, baje la cabeza y obedezca. Todo es tan fácil, y tan aburrido, que al cabo de un tiempo llegas a odiarlo. -- Nikolai Valinchenko
Melisa S. Ramonda (Rasguños en la puerta (RELP #1))
«Quel sangue non è tuo» gracchiò. Il bicipite di Rev, quello che teneva stretto sulla sua gola, si contrasse. «No». «Cosa è successo?» «Non sono mai stato maldestro in tutti i miei anni di servizio, mai. Il mio obiettivo non doveva morire. Sono stato avventato e mi ha preso alla sprovvista». «Cosa hai fatto?» Rev addentò il lobo del suo orecchio mordendolo fino a far male, Sibylle urlò tentando di scrollarselo di dosso senza ottenere nessun risultato. «Gli ho fatto ingoiare le sue budella».
Anya M. Silver (Destroy Me (Lethal Men, #2))
—Amado esposo, no te permitiré morir nunca. —Suena bien, repítelo. —Te amo, esposo mío, te amo y ni la muerte va a arrancarte de mi lado. —Tenlo por seguro, porque te seguiré a través de la eternidad…
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
По това време в моя град, кастриран от полицията и цензурата, хората ставаха на съсиреци от студ по автобусните спирки и изпускаха от устата си облачета пара с надписи от комикс, забранен от правителството.
António Lobo Antunes (Os Cus de Judas)
Let me be very clear. For me geography does not exist! I strongly object to the whole concept of “foreign literature”...and speaking of national identity: that is how dictatorships get started! In literature there is no periphery and no center; there are only writers. The problem is not geographic but rather numeric. In the 19th century there were at least thirty literary geniuses in Russia, Germany, France, England and the United States. Today we are lucky if there are five writers of that caliber in the whole world...Where does one find good literature today? Mostly in third world countries, because adversity, isolation, combat provide good working conditions. It is harder to be a good writer in a so-called “civilized” country, in the so-called “democracies.
António Lobo Antunes
Entonces fue hacia la cama y corrió las cortinas: la abuela estaba allí tumbada, con el gorro de dormir bien calado y un aspecto muy raro. -¡Ay, abuela, qué orejas tan grandes tienes! -Para así pode oírte mejor. -¡Ay, abuela, qué ojos tan grandes tienes! -Para así poder verte mejor. -¡Ay, abuela, qué manos tan grandes tienes! -Para así poder cogerte mejor. -¡Ay, abuela, qué boca tan grande y tan horrible tienes! -Para así poder comerte mejor. No había terminado de decir esto el lobo cuando salió de la cama de un salto y devoró a la pobre Caperucita Roja.
Jacob Grimm (Cuentos de los hermanos Grimm)
Me perdi en un mar de frio y despues al renacer me vi en un mundo calido. Recuerdo una cosa: sus ojos amarillos! "No podia tenerle pero le tendria..." "Como debia vernos grace: fantasmas que vagaban magicos y silenciosos por el bosque. Los lobos normales no suponian una amenaza. Pero nosotros no eramos lobos normales" "Porque no consigo que me quieran mas?" "Una y otra vez aunque conozcamos los paisajes del amor su pequeño cementerio lleno de nombres tristes y el abismo terrorificamente silencioso en el que caen los otros... (Pag. 280)" "La vida se mide en momentos como este" "Caigo en el abismo tremulo Tendiendo la mano hacia ti Perdiendome en una pena helada Es este amor fragil Un modo De decir Adios" "El viento me golpeo de nuevo pero ya no tenia poder sobre mi. El frio me entumecia los dedos, pero no los transformaba en otra cosa
Maggie Stiefvater (Shiver (The Wolves of Mercy Falls, #1))
–Cuando no has visto el sol, el brillo de la luna te parece hipnótico y subyugador, y sin duda lo es, pero cuando sale el sol y te golpea en el rostro, cuando las entrañas parecen hervir en tu interior y el corazón amenaza con derretirse, entonces te das cuenta de que necesitas de él para vivir, anhelas cada rayo, persigues su luz. Y ahora más que nunca necesito su calor…
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
But, despite everything, it was almost a pleasure to suffer those torments. I had crawled through life blindly and dully for so long, my heart had kept silent and had sat, impoverished, in a corner for so long, that even these self accusations, this horror, this whole ghastly emotion in my soul was welcome. After all, it was an emotion, flames were still rising, it showed that my heart was still alive! In a confused way, in the midst of misery I felt something like liberation and springtime.
Hermann Hesse (Demian. El lobo estepario. Siddharta)
Las personas ordinarias presuponen la existencia de hombres-lobo mágicos. Prefieren creer en la supuesta maldición. Y no hay nada mágico en esto. Nos multiplicamos haciendo bebés, no mordiendo. Somos individuos únicos e irreemplazables, inteligentes, con deseos y secretos. Pensamos, hablamos, vivimos. Muchos de nosotros estudiamos, trabajamos, tenemos familias. Convivimos con otros seres humanos. Quizá nacemos equipados para sobrevivir (o quizá, para escondernos) en condiciones extremas, pero también tenemos hambre, sufrimos frío y calor, nos cansamos, nos da sueño. Nos enfermamos. Nos enojamos. Luchamos. Reímos, lloramos. Nos enamoramos, odiamos. Morimos. Especialmente, eso: somos seres mortales de esta tierra. -Nikolai Valinchenko-
Melisa S. Ramonda (Humo entre los árboles (RELP #2))
No había rastros de humanidad en su rostro, excepto en sus ojos, era una cabeza totalmente canina; y no había rastros de animalidad en su cuerpo excepto por el pelaje y la cola, era un cuerpo casi completamente humano. Como dije, una fusión perfecta y armónica entre ambas criaturas. La única forma en que hubiera podido explicarle a alguien cómo era con exactitud, y lo perfectamente construido que parecía, sólo lo hubiera logrado tomándole una foto. -- Johanna Miller
Melisa S. Ramonda (Rasguños en la puerta (RELP #1))
A book is finished when it does not want me to work on it any longer...it reaches a point when it feels like it is literally avoiding me. I have a very physical relationship with the manuscript, almost a corps à corps. Paradoxically, when I finally feel at ease with a manuscript, with its voices, I realize it is finished. I see a book as a living organism, with its own rules and will. What matters to me is to allow it to grow and to acquire an existence of its own. It’s as if the book uses me in order to come into existence, rather than being written.
António Lobo Antunes
Que história é essa, perguntou o comandante, A história de uma vaca, As vacas têm história, tornou o comandante a perguntar, sorrindo, Esta, sim, foram doze dias e doze noites nums montes da galiza, com frio, e chuva, e gelo, e lama, e pedras como navalhas, e mato como unhas, e breves intervalos de descanço, e mais combates e investidas, e uivos, e mugidos, a história de uma vaca que se perdeu nos campos com a sua cria de leite, e se viu rodeada de lobos durante doze dias e doze noites, e foi obrigada a defender-se e a defender o filho, uma longuíssima batalha, a agonia de viver no limiar da morte, um círculo de dentes, de goelas abertas, de arremetidas bruscas, as cornadas que não podiam falhar, de ter de lutar por si mesma e por uma animalzinho que ainda não se podia valer, e também aqueles momentos em que o vitelo procurava as tetas da mãe, e sugava lentamente, enquanto os lobos se aproximavam, de espinhaço raso e orelhas aguçadas. Subhro respirou fundo e prosseguiu, Ao fim dos doze dias a vaca foi encontrada e salva, mais o vitelo, e foram levados em triunfo para a aldeia, porém, porém o conto não vai acabar aqui, continuou por mais dois dias, ao fim dos quais, porque se tinha tornado brava, porque aprendera a defender-se, porque ninguém podia já dominá-la ou sequer aproximar-se dela, a vaca foi morta, mataram-na, não os lobos que em doze dias vencera, mas os mesmos homens que a haviam salvo, talvez o próprio dono, incapaz de compreender que, tendo aprendido a lutar, aquele antes conformado e pacífico animal não poderia parar nunca mais.
José Saramago (A Viagem do Elefante)
Y lo que, por el contrario, me sucede a mí en las raras horas de placer, lo que para mí es delicia, suceso, elevación y éxtasis, eso no lo conoce, ni lo ama, ni lo busca el mundo más que si acaso en las novelas; en la vida, lo considera una locura. Y en efecto, si el mundo tiene razón, si esta música de los cafés, estas diversiones en masa, estos hombres americanos contentos con tan poco tienen razón, entonces soy yo el que no la tiene, entonces es verdad que estoy loco, entonces soy efectivamente el lobo estepario que tantas veces me he llamado, la bestia descarriada en un mundo que le es extraño e incomprensible, que ya no encuentra ni su hogar, ni su ambiente, ni su alimento.
Hermann Hesse (Steppenwolf)
Mijail me agarra del pelo, y es tal el dolor que me saltan las lágrimas. Me arrastra por el pasillo mientras yo trato en vano de aferrarme a algo, lo que sea. Llegamos a una puerta la abre, y justo antes de empujarme dentro, reparo en el letrero: es el baño turco. Tropiezo por entre la oscuridad y el calor, y caigo de rodillas y manos contra un suelo de baldosas blancas y verdes. El vapor del baño todavía empaña el aire, y siento como si me hubieran arrojado a una nube de niebla. No puedo ver, no puedo respirar. La luz principal proviene del pasillo, y el cuerpo de Mijail se recorta contra ella cuando entra y cierra la puerta tras sí. Espero que me pegue, o me viole, o me mate. No espero el lobo.
Claudia Gray (Fateful)
A lion shorn of his strength, an eagle robbed of his freedom, or a dove bereft of his mate, all die, it is said, of a broken heart; and who will aver that this grim bandit could bear the threefold brunt, heart-whole? This only I know, that when the morning dawned, he was lying there still in his position of calm repose, but his spirit was gone-the old king-wolf was dead.
Ernest Thompson Seton (Lobo, Rag and Vixen Being The Personal Histories Of Lobo, Redruff, Raggylug & Vixen)
Cada época, cada cultura, cada costume e tradição tem seu próprio estilo, tem sua delicadeza e sua severidade, suas belezas e crueldades, aceitam certos sofrimentos como naturais, sofrem pacientemente certas desgraças. O verdadeiro sofrimento, o verdadeiro inferno da vida humana reside ali onde se chocam duas culturas ou duas religiões. Um homem da antiguidade, que tivesse de viver na Idade Média, haveria de sentir-se tão afogado quanto um selvagem se sentiria em nossa civilização. Há momentos em que toda uma geração cai entre dois estilos de vida, e toda evidência, toda moral, toda salvação e inocência ficam perdidos para ela. Naturalmente isso não nos atinge da mesma maneira.
Hermann Hesse (O Lobo da Estepe)
Amo-te tanto que te não sei amar, amo tanto o teu corpo e o que em ti não é o teu corpo que não compreendo porque nos perdemos se a cada passo te encontro, se sempre ao beijar-te beijei mais do que a carne de que és feita, se o nosso casamento definhou de mocidade como outros de velhice, se depois de ti a minha solidão incha do teu cheiro, do entusiasmo dos teus projectos e do redondo das tuas nádegas, se sufoco da ternura de que não consigo falar, aqui neste momento, amor, me despeço e te chamo sabendo que não virás e desejando que venhas do mesmo modo que, como diz Molero, um cego espera os olhos que encomendou pelo correio.
António Lobo Antunes (Memoria de elefante)
Jamás te hubiese hecho daño, no podría te quiero" "No puedes obligarle a amarte si ha elegido a otra. Debes dejarle ir. No debes confundir el deseo de dominar y proteger con el amor" "Quise ser lo q no soy y ahora no consigo ser lo que debería. Soy un monstruo" "Se quien soy, como se atreve a decir que no lo sé. Me encanta ser licantropa. Adoro la dulce transformacion y la belleza que me da en medio de la noche. Cuando salgo a cazar, cazo animales salvajes,según las leyes de la diosa. No mato animales domésticos solo para divertirme" "Según la historia de los humanos estamos malditos" "Soy una loup garou, una volkodlak una metamórfica. No me convierto exactamente en una loba sino en algo parecido" "Cuando un lider muere por el diente de un lobo, el vencedor liderea la manada. Cuando un lider muere por el diente del destino, se convoca la Ordalía, porque solo puede liderear lo más ágiles y fuertes" "Ya no hay tierras salvajes donde escondernos. No podemos correr en manadas por las montañas donde los viajeros desaparecen durante meses, no hay selvas negras que lleve días sin recorrer y hace muchos siglos desde que reinábamos en pequeños reinos en el centro oscuro de Europa donde nos veneraban como dioses. Hay homo sapiens por todas partes, son más numerosos que nosotros, y el homo lupus debe convivir con ellos" "Aunque no puedan transformarse, son la bestia de sus propias pesadillas. Es una bendicion para nosotros poder exorcizar estos demonios. A veces es nuestra maldicion" "Que dice la leyenda? El hombre lobo puede morir por la bala de plata que dispara quien le ha amado..." "Cuando amamos a alguien queremos que sea nuestra pareja en forma humana y de lobo
Annette Curtis Klause (Blood and Chocolate)
Devo acrescentar aqui uma observação psicológica: embora saiba muito pouco sobrea vida do Lobo da Estepe, tenho bons motivos para acreditar que foi educado por pais e professores bondosos, porém severos e muito devotos, desses que fundamentam toda a educação no ' 'quebrantamento da vontade''. Tal destruição da personalidade e quebra do desejo não foram conseguidas com aquele aluno, de cuja prova saiu mais insensível e duro, orgulhoso e espiritual. Em vez de destruir sua personalidade, conseguiu aprender somente a odiar a si mesmo. Contra si próprio, contra esse objeto nobre e inocente, dirigiu a vida inteira toda a genialidade de sua fantasia, toda a forçade seu poderoso pensamento. Foi precisamente através do Cristo e dos mártires que aprendeu a lançar contra si próprio, antes de mais nada, cada severidade, cada censura, cada maldade, cada ódio de que era capaz. No que respeitava aos outros, ao mundo em redor, sempre estava fazendo os esforços mais heróicos e sérios para amálos,para ser justo com eles, para não fazê-los sofrer, pois o "Amarás teu próximo!" estava tão entranhado em sua alma como o odiar-se a si mesmo"; assim, toda a sua vida era um exemplo do impossível que é amar o próximo sem amor a si mesmo, de que o desprezo a si mesmo é em tudo semelhante ao acirrado egoísmo e produz afinal o mesmo desespero e horrível isolamento.
Hermann Hesse
–A veces yo también deseo devorarte para que formes parte de mí, para tenerte en mi interior y protegerte de todo, para sentirte más cerca, para que seamos uno. Yo…; yo sé que lo que sentimos no es corriente, no es el sentimiento de amor que sienten los demás por sus parejas; es diferente, más fuerte, más caótico, más intenso; casi sobrenatural. Cuando me miras se me encoge el estómago, cuando me tocas siento explotar algo dentro de mí; cuando me besas, es como si flotara hacia las estrellas, pero cuando estoy dentro de ti… Por Odín y todas las divinidades del Valhalla siento que muero un poco. Ni siquiera sé expresar esa sensación, es como si me dejara arrastrar a un pozo oscuro, como si me arrancaras el alma para luego recuperarla más brillante y vibrante que nunca. Estamos unidos, amor mío, por toda la eternidad, de eso estoy seguro. Porque, de alguna forma, sé que, si uno de nosotros muriera, el otro lo buscaría hasta dar con él…
Lola P. Nieva (Los tres nombres del lobo (Lobo, #1))
E porque é que só sei gostar, perguntou-se examinando as bolhas de gás pegadas à parede do vidro, porque é que só sei dizer que gosto através dos rodriguinhos de perifrases e metáforas e imagens, da preocupação dealindar, de pôr franjas de crochet nos sentimentos, de verter a exastação e a angustia na cadencia pindérica do fadomenor, alma a gingar, piegas, à Correia de Oliveira de samarra, se tudo isto é limpo, claro, directo, sem precisão de bonitezas, enxuto como uma Giacometti numa sala vazia e tão simplesmente eloquente como ele: depor palavras aos pés de uma escultura equivale às flores inuteis que se entregam aos mortos ou à dança da chuva em torno de um poço cheio: chiça para mim e para o romantismo meloso que me corre nas veias, minha eterna dificuldade em proferir palavras secas e exactas como pedras
António Lobo Antunes (Memoria de elefante)
Te aștept aici jos în vreme ce albastra răbdare a valurilor scrie cu gesturi de algă numele tău pe plajă iar pe mine mă fixează, nemișcat, un chip de acuarelă, de undeva dintr-un geam de la etajul al doilea, atât de real încât fără îndoială că niciodată n-a existat un chip mai uimit, poate doar cel al uimirii mele când bat la ușa casei unde trăiesc și nimeni nu-mi răspunde sau nu vine să mă cuprindă pe după umeri ca o vestă împrumutată, te aștept cu licărirea țigării aprinse între buze ca să mă poți recunoaște-n întunecimea orei două din după-amiaza prea orbitoare, te-aștept smucit de o febră pe care nu o am și cu părul vâlvoi într-un vânt care nu există, iar câinele începe să se îndepărteze dezamăgit cum se îndepărtează toate de corpul meu, chiar și umbra încolăcită de rușine în jurul pantofilor mei, iar atunci când umbrele încep să se rușineze de noi e mai bine să nu insistăm, mai bine să ne închidem în baie ca să privim lung în oglindă chipul pe care nu-l mai avem, pe care niciodată nu-l vom mai avea, te aștept tremurând așa cum în ploaie numai un îndrăgostit dintre cei mai urâți, ținând în mână un buchet de crizanteme tomnatice, își așteaptă iubita la fel de urâtă care l-a și uitat, dar care a rămas cu nasul lipit de perdele privind cum trece încet duminica, te aștept, dragă fată, iar în acea clipă acostează lângă trotuar o mașină și de pe bancheta din spate, singur, surâsul tău mă descoperă iar eu vin în întâmpinarea ta, temător, tremurând din genunchi, ca să mergem apoi să-ți explic cum e cu girafele de la Grădina zoologică fără să mai iau în seamă că mă asurzește gălăgia din megafoane, la fel de zgomotoasă cât e tăcerea iubirii ce ți-o port.
António Lobo Antunes (Livro de Crónicas (Portuguese Edition))