Leuke Quotes

Alles wat leuk is in het leven is godverdomme dodelijk. En weet je wat het allergevaarlijkst is? Leven. Van leven ga je dood.

Haar, Ronald, vind je háár nou leuk?

Hoi, dit is Tirza. Ik ben er even niet, maar laat maar een leuk bericht achter

Omdat de taal zowel van de spreker als van de luisteraar is, gaat het de hele dag nét goed en bijna fout. Of bijna goed en nét fout.

Het leven is niet vanzelf leuk, dat maak je zo.

Pardon?' riep ze zo beleefd mogelijk. 'Kunt u ons er misschien uit laten? Ik ben nogal belangrijk, moet u weten.' 'Leuk geprobeerd,' schimpte Kai. Even later verscheen er een touwladder voor de neus van Rose.

Ik zit alleen maar naar een scherm te staren en te wachten op waarschuwingspiepjes! Denk je dat dat leuk is? NEE! Het is zo stomvervelend dat ik bijna mijn haren er een voor een uit zou trekken, gewoon om iets te tellen te hebben! - David, tegen Mika

Kunst kent geen compromissen. Kunst moet. En als je niet moet, als je twijfelt, bijvoorbeeld omdat er weinig respons is: onmiddelijk stoppen met die flauwekul. Je moet, als het goed is, van jezelf. Van niemand anders. Je kunt met kunst niet schipperen. Het is alles of niets. Leuk is anders, maar je wou toch zo graag? Je moet net zo lang doorgaan tot ze om je producten komen smeken. En als dat niet het geval is, nou, dan maar niet. Jij moest zo nodig, je hebt in je leven gedaan wat je wou, wat wil je nog meer.

Weet je wat ik zo bevrijdend vind? Antwoorden kunnen ‘een beetje juist’ zijn. Ik heb ontdekt dat ik dat best wel leuk vind. Ik wil mijn hele leven een beetje juist zijn. Niet te veel, gewoon een beetje. De wereld in de literatuur is grijs. En dat is goed, want ik heb jarenlang in zwart-wit geleefd. Grijs is prachtig.

Ja, het is best een leuk bedrijf, al zitten er hier en daar een paar lijken in de kast." Ik kreeg het angstige voorgevoel dat ze dit letterlijk bedoelde. "En welk bedrijf heeft er nu niet een paar monsters in dienst?" Dat bedoelde ze waarschijnlijk ook letterlijk, maar ik had voor Mimi gewerkt, dus ik was wel wat gewend.

Het is raar met meisjes. Je kunt er niet omheen. Ze zijn zo leuk. En ze zijn overal. Ze doen altijd alsof hun neus bloedt. Ik hou van hun stemmen. En ik hou ervan als ze lachen en glimlachen. En als ze lopen. Ze zijn ook een beetje eng. Soms denk ik dat ze iets weten wat ik niet weet. Maar ze zijn leuk. En moeilijk te krijgen.

Als het over kleding gaat, dan kun je nog wel eens zeggen: 'Leuke broek, maar hij staat je niet.' Bij taal gaat dat niet. 'Sorry, maar uw taal staat u niet.' Alleen pubers doen dat, bij hun moeder, als die in een onbewaakt moment van moderniteit ineens iets 'vet' vindt. 'Mahammmm,' zeggen ze dan, en de moderne moeder zegt dan: 'Dat mag ik toch wel zeggen? Jullie zeggen het ook.' Maar ze weet het diep in haar hart natuurlijk donders goed: pubertaal staat haar niet.

Ach, nou vergeet ik één ding te vertellen: de dominee was ook op bezoek, een zeer belezen en wijze man met een hoornen bril. Hij droeg een leuk pak en vrolijke schoenen. Hij praatte vaak met mij over Sartre, Hegel, Nietzsche, Kierkegaard en andersen. Als eerste heeft hij mij in contact gebracht met Winnie-the-Pooh. De dominee vond mij een aardige jongen en ik mocht hem ook wel. De dominee schreef in zijn vrije tijd gedichten en soms las hij ze aan me voor. Ze gingen haast altijd over de herfst en de dood.

Van Hermans wordt al 1½ of 2 jaar een roman aangekondigd, maar ik zie nergens iets ervan, ook geen voorpublikaatsies. Louis Paul Boon schrijft niet meer, maar schildert nu. Richard Minne is dood, Jan van Nijlen is dood, Pierre Kemp is dood. Het holle vat Mulisch is van eigen verbeelding gebarsten, Wolkers absoluut ongenietbaar geworden. Het zo geestdriftig begroete talent Hamelink is verzand. De gehele markt, de gehele Nederlandse levende literatuur is voor mij — een gek idee, net alsof je een heel groot strandbad of koncertzaal voor jezelf alleen hebt. Het is niet echt leuk, & je wordt er nerveus van. Autorijden terwijl er nergens ook maar iemand op de weg is, dagen, jaren lang. Toch moet je rechts blijven houden, richting aangeven etc. etc. Vreemd, heel vreemd. Kwam Willem Frederik Hermans maar eindelijk weer eens met iets groots.

Het is niet verrassend dat de inheemse bevolking van Hawaii en de Maori's niet staan de juichen als paleontologen hun vertellen dat hun voorouders de helft van all e vogelsoorten die op Hawaii en Nieuw-Zeeland waren geëvolueerd hebben uitgeroeid, en evenmin vinden de Indianen het leuk als archeologen hun vertellen dat de Anasazi delen van de zuidwestelijke Verenigde Staten hebben ontbost. De veronderstelde ontdekkingen van paleontologen en archeologen klinken voor sommige toehoorders als het zoveelste racistische voorwendsel dat blanken naar voor brengen om inheemse volkeren van hun grond te verjagen. Het lijkt alsof wetenschappers zeggen:'Jullie voorouders waren slechte rentmeesters van hun land, dus ze verdienden het om te worden verdreven.' Sommige blanke Amerikanen en Australiërs die verontwaardigd zijn over de betalingen door de overheid en het teruggeven van land an de Indianen en aboriginals, grijpen inderdaad naar zulke ontdekkingen om dat argument naar voor te brengen.

„Zie zoo, nu zie ik ze niet meer. Jij weet niet wat handel is, Koekebakker, anders zou je der niet om lachen. Om te beginnen ga je tot je achtiende jaar op school. Heb jij ooit geweten hoeveel schapen er in Australië zijn en hoe diep ’t Suezkanaal is? Nou juist, daar heb je het. Ik heb dat geweten. Weet jij wat polarisatie is? Ik ook niet, maar ik heb ’t geweten. De raarste dingen heb ik moeten leeren. Vertaal in ’t Fransch: [80]„onder benefice van inventaris.” Ga der maar tegen aan staan. Je hebt er geen begrip van, Koekebakker. Dat duurt zoo jaren. Dan doet je ouwe heer je op een kantoor. Dan merk je, dat je al die dingen geleerd hebt om met een kwast papier nat te maken. Overigens is ’t ’t ouwe gedonderjaag, ’s morgens om negen uur present en urenlang stil zitten. Ik vond dat ik op die manier niet opschoot. Ik kwam altijd te laat, ik probeerde wel op tijd te komen, maar ’t wou niet meer, ik had ’t zooveel jaren gedaan. En taai. Ze zeiden dat ik alles verkeerd deed, daar zullen ze wel gelijk aan gehad hebben. Ik wilde wel, maar ik kon niet, ik ben geen kerel om te werken. Ze zeiden, dat ik de anderen van hun werk hield. Ook daarin zullen ze wel gelijk gehad hebben. Als ik klaagde, dat ik ’t niks lollig vond en vroeg of ik daarvoor nu op school al die wonderlijke dingen had geleerd, dan zei de oue boekhouder: „Ja jongetje, het leven is geen roman.” Bakken vertellen, dat kon ik en dat vonden ze leuk ook, maar ze waren er niet tevreden mee. De ouwe boekhouder wist al heel gauw niet wat hij met me doen moest. Als de baas er niet was maakte ik dierengeluiden, zong komieke liedjes, die ze nog nooit hadden gehoord. De zoon van den baas was een ingebeelde kwajongen; af en toe kwam i op kantoor om centen te halen. Hij sprak vreeselijk gemaakt en keek met een allerellendigst, door niets gemotiveerd vertoon van superioriteit naar de bedienden van zijn pa. De lui lachten zich een beroerte als ik dien jongeheer nadeed. Ik heb daar ook nog een schrijfmachine bedorven en een boek weggemaakt. Toen hebben ze me aan een toestel gezet, dat ze de „guillotine” noemden. Daar moest ik monsters mee knippen. Dagen lang heb ik daaraan gestaan: alle monsters werden scheef. De lui hadden ’t wel in de gaten, ze hadden niets [81]anders verwacht. Ze hadden me daar alleen maar aan gezet om erger te voorkomen. Die monsters werden weggegooid; die gingen nooit naar de klanten. Toch had ik in die dagen nog gelegenheid om een brief verkeerd in te sluiten. Natuurlijk was ’t erg; de man die den brief kreeg mocht niet weten, dat de baas zaken deed met den man waaraan i geschreven was. De boekhouder was totaal van streek. Toen begreep ik, dat ik maar liever heen moest gaan. Ik kreeg een poot van den baas. Ik was zelf ook blij dat ik wegging en heb hem hartelijk de hand geschud. Ik heb gezegd, dat ’t me speet, maar dat ik er niets aan doen kon en ik geloof, dat ’k ’t meende. Zie je, Koekebakker, dat is handel. Ik ben daarna nog drie weken volontair geweest op een effectenkantoortje, krantjes nakijken met een boek om te zien of de stukken van de klanten waren uitgeloot. Je ergste vijand zal er voor bewaard blijven. Ze moesten me wegdoen. Ik moest daar ook copieeren. Er was geen denken aan, dat ze uit ’t copieboek konden wijs worden. Ik zag wel in dat ’t zoo niet ging, ik kon er mijn hoofd niet bij houden.

Nou ja, u moet het zo zien: hoeveel betekenen uw ribben voor u?' 'Waarom?' 'Ik denk dat ik een manier weet om u eruit te krijgen.' 'Hoe dan?' 'Dat zou ik u kunnen vertellen, maar u zult het niet leuk vinden.' 'Zeg op, kapitein. En dat is een bevel.' Holly vertelde het hem. En hij vond het niet leuk.

Pim van Lommel liet zien, dat als een mens, een tikkeltje onder spanning komt te staan, er zoiets leuks als een bijna-doodervaring op het pad, komen mag.

De ramen van de klas stonden wijd open, de tuin ademde fris naar binnen, de leerlingen waren leuk geweest ofschoon niet slimmer dan anders. Dom zijn ze vast niet, maar zelfs voor letterkundige vakken is tegenwoordig niet meer dezelfde belangstelling, laat staan een gelijke geestdrift aanwezig als vroeger. Voor ons vormden ze uitlaten van romantiek; thans vindt de jeugd ze flauw en saai. Blijkbaar beschikken ze nu over andere luchtkleppen. Inderdaad is het moderne leven daarvan misschien een maar al te rijke leverancier.

Nee, dat is het bootje van m'n grootmoeder!' blies Elm. 'En dat lappie daarbovenin is haar eigengebreide zwarte theedoek, nou goed? M'n grootmoeder breit altijd van die leuke theedoekjes met doodskoppen erop.

Opa Hermans vertelde mij, dat het leuk dammen is met vingerkootjes of van tenen, bij geldgebrek.

Het is leuk en aardig geprobeerd, om mij meer dan 1000 keer te laten barsten. Maar, bestaat er niet, dat mooie sprookje, van 1001 NACHTEN?

Ik heb nog nooit gehoord dat iemand zegt van, joh dat was zo'n leuk restaurant, daar was ik in twee uur weg. Bij een boek zegt iedereen, dat is een goed boek, lees je in vier uur tijd. Alsof het een straf is om te lezen.

Als je zo naar me blijft kijken, ga ik nog denken dat je me leuk vindt,' spon ze. - Claire tegen Nick.

Als klein meisje hield ik erg van wat ik 'boekjes maken' noemde. Ik nam een opschrijfboekje en plakte er plaatjes in, maakte tekeningen, experimenteerde met Prittstift en puntenslijpsel (dat wordt gewoon heel mooi samen, echt) en schreef op wat ik allemaal meemaakte. 'We zijn vandaag naar Paleis 't Loo geweest', bijvoorbeeld, 'Het was er heel mooi want de koningin heeft daar vroeger gewoond.' Of: 'Ik heb een nieuw badpak gekregen. Het is heel tof met roze en paars en mama zegt dat het een echt wedstrijdbadpak is.' De belevenissen van een achtjarige. Veel later, als dertienjarige, chagrijnige, prehormonale puber, schreef ik cynisch commentaar in de kantlijn van mijn kleinemeisjesdagboek: 'Ja hoor', en: 'Leuk voor je.' Weer later, toen ik zeventien was en op zoek naar lege blaadjes voor mijn weltschmerz-poezie, werd ik boos op de dertienjarige die zo cru was tegen dat kleine enthousiaste meisje. Zo gemeen vond ik het. Als een reaguurder avant la lettre, een agressieve internettrol die zo nodig moet zeiken op iemand die gewoon gezellig iets wil vertellen. Weliswaar niet op internet - dat was nog lang niet uitgevonden - maar op mijn eigen, persoonlijke web van negentientoen naar tweeduizendzoveel. Als dertienjarige verachtte ik het achtjarige kind dat ik was geweest, en als zeventienjarige verachtte ik de dertienjarige. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Een leven lang, om precies te zijn. Want die gedichten waarvoor ik ruimte zocht in mijn dagboekjes, die dikdoenerij die ik maakte toen ik zeventien was, daar kon ik me als drieentwintigjarige alweer danig aan ergeren, en zo blijf je aan de gang. Maar, zoals The Lau het zo mooi zong in 'Rode Aarde': Edelman of bedelman Het zal je kind maar zijn De sterrenhemel leert Verschil is klein Vergeet niet wie je bent Is wie je altijd bent geweest

De haard was niet meer in gebruik sinds de woning van centrale verwarming was voorzien. De verhuurder had twee planken in de haard gemonteerd en daar boeken op gezet. Vond hij waarschijnlijk leuk en knus. Martin had dat later ook bij vrienden en bekenden in oudere Brusselse woningen gezien: boeken in de niet meer gebruikte open haard. In Martins haard stonden verschillende Brusselse stadsgidsen, oude verfomfaaide uitgaven, waarschijnlijk door vorige huurders achtergelaten, een paar delen van een conversatielexicon uit het jaar 1914, drie atlanten, een uit 1910, een uit 1943, de derde uit 1955, en een tiental delen uit de reeks 'Klassieken der wereldliteratuur' van de Vlaamse boekenclub. 'In elk deel vier klassieke werken, hedendaags ingekort', verschenen in de jaren zestig. Toen Martin de woning betrokken had en op een avond de boeken had doorgekeken, was hij geshockeerd geweest, nee, dat is een te groot woord, onaangenaam getroffen: zou dat de vooruitgang zijn - boeken niet meer verbranden, maar enkele 'hedendaags ingekort' in een koude haard zetten?

Omdat ik niets zo leuk vind als jou te kwellen. Had je dat niet gemerkt?' 'Hélas, ja,' zei ik, terwijl ik een kus op haar haar drukte. 'Dat heb ik maar al te goed gemerkt, al sinds een aantal jaren, en het ergste is dat ik niet door schade en schande wijzer word. Ik lijk het zelfs leuk te vinden. We zijn het volmaakte paar: de sadiste en de masochist.

Mensen zeggen wel eens: vanaf nu kan het alleen maar beter worden. Ik ben nog maar twaalf en ik weet ondertussen al dat dat niet waar is. Er blijkt altijd nog een bodem onder wat je dacht dat de bodem was. Ik heb aan mijn vader gevraagd of daar een grens aan zou zijn, of niet. Hij lachte. 'Mijn kleine dramaqueen,' zei hij. Papa doet alsof alles een grap is. Dat is ook een strategie, natuurlijk. Ik denk dat mama dat ook niet leuk vindt aan hem. Soms stel ik mij voor dat ongelukkig zijn iets of iemand is. Want iets of iemand kan opeens verdwijnen, zo snel als hij of zij gekomen is.

En zo is het natuurlijk. Een weg inslaan die je leuk vindt, resulteert niet per definitie in een geweldig leven. Follow your dreams. Het zijn altijd dezelfde mensen die deze lijfspreuk gebruiken. De mensen met succes. De CEO’s van bedrijven, de influencers die het wél is gelukt boven te komen drijven, en de mensen die inderdaad het geluk hebben gehad om van hun passie een succesvolle baan te maken. Maar had je Vincent van Gogh destijds gevraagd of het volgen van je passie aan te raden is, dan zou hij zonder twijfel hebben geantwoord dat je je geen oor moet laten aannaaien (padoem patsss).

Alles van mijn leven, alles wat vroeger alleen maar leuk was, is nu ook scherp. Als ik niet voorzichtig ben, snijd ik me eraan.

Klaarkomen was leuk, maar ik had niet het idee dat het me op enigerlei wijze bij het grote mysterie zou brengen

is het leuk bij de ortho? we zitten bij de duurzaamheidscommissie trouwens xxx Thijs reageerde niet veel later met groots enthousiasme. wat

Ik wist van te voren dat ik het achteraf leuk zou vinden

Leuk dat je over hoesten begint,' zei Siënna. 'Want wist je dat duizenden dieren stikken in dat plastic, dat uiteindelijk in de oceanen belandt?' Precies toen barstte Riv in proesten uit. Haar gezicht werd stikheet.

Alle mannen van Venetië zouden in katzwijm aan je voeten vallen,' zegt Marietta. 'Allemaal hoef ik niet,' zegt Lucia. 'Maar een paar zou wel leuk zijn.

Groothertog Fabrizio heeft een leuke nieuwe reden om me te haten. - Luciano

Ach, nou vergeet ik één ding te vertellen: de dominee was ook op bezoek, een zeer belezen en wijze man met een hoornen bril. Hij droeg een leuk pak en vrolijke schoenen. Hij praatte vaak met mij over Sartre, Hegel, Nietzsche, Kierkegaard en A Andersen. Als eerste heeft hij mij in contact gebracht met Winnie-the-Pooh. De dominee vond mij een aardige jongen en ik mocht hem ook wel. De dominee schreef in zijn vrije tijd gedichten en soms las hij ze aan me voor. Ze gingen haast altijd over de herfst en de dood.

Als vrienden een etentje bij ons afzegden, waren we opgelucht. We vonden het idee van een etentje en vrienden wel leuk, maar de vrijheid die we ervoor terugkregen als het niet doorging was nog veel leuker.

Die eerste avond in bed vroeg ze zich af waarom ze ook alweer zo naar Nederland verlangde. Het was er koud, er waren geen leuke brieven en de buren hadden hen niet verwelkomd. Er leek niets leuk aan Nederland.

Ik zou vaker dronken moeten worden. Het leuke ervan is dat je om jezelf kunt lachen, omdat je opeens een ander bent geworden. In het benevelde hoofd op dat vreemde, onhandige lijf is altijd een hoekje vrijgehouden voor je nuchtere ik, en dat zit van een afstandje toe te kijken en te lachen. Tenzij je van dronkenschap een gewoonte hebt gemaakt. Bij alcoholisten lacht hun ik niet meer, heb ik gehoord, maar vloekt het.

Dat is het leuke aan koningin zijn,' zegt Esther met een geeuw. 'Het is niet zozeer een baan, maar je hele leven.' 'En dat zeg je nu pas?' zeg ik op spottende toon.

I think about all my patients who've died. Older people, most of them. But not all. Looking back, I try to remember if the young ones were marked somehow. Whether they might have done something to bring their fates down on themselves. But they didn't, Danny. One day God or Fate just said, 'I will not let you be happy. I will not give you children. I will not let you breathe another day. I will take away your ability to move."'" "Warren-" "No, listen. This is important. I've tried to believe, all my life. To have faith that there was justice in life, some larger plan or meaning. But I can't do it any more. I've watched some of the best people I ever met get crippled or taken before they reached thirty, forty, whatever. Babies, too. I've watched babies die of leuke mia. I've watched infants die from infections, bleeding from their eyes and ears. Terrible birth defects...I look for a reason, a pattern, anything that might justify all that. But nothing does. Nothing does. Until I got sick myself, I played the same game of denial that all doctors do. But, Danny, my cancer ripped the scales from my eyes. I go to these funerals and listen to smug preachers telling grieving people that God has a plan. Well, that's a lie. All my life I've followed the rules. I've toed the line, given to the less fortunate, followed the Commandments . . . and it hasn't mattered one bit. And don't tell me about Job, okay? If you tell me God is testing me by killing me... that's like saying we had to destroy a village in order to save it. It's a cruel joke that we play on ourselves. And don't tell me it's all made right in the afterlife, because you know what? The agony of one infant dying senselessly mocks all the golden trumpets of heaven. I don't want to sit at the right hand of a God who can torture children, or even one who sits by and allows them to be tortured. Free will, my ass. I made no choice to die at thirty seven. This one's on God's account, Major. We look for meaning where there is none, because we're too afraid to accept randomness. Well, I've accepted it. Embraced it, even. And once you do that, the world just doesn't look the same anymore.

Overigens past die bijnaam uitstekend bij je. Niet in denigrerende zin, maar letterlijk. Dat ben je, mon vieux, ook al vind je het niet leuk: een brave jongen.' 'Weet je dat het een prachtige liefdesgeschiedenis is?' riep Elena uit, terwijl ze me verbaasd aankeek. 'Want au fond is het dat: een prachtige liefdesgeschiedenis. Deze zwartkijker van een Belg heeft nooit op die manier van me gehouden. Zij boft maar.

Dat vrouwtje daar in Tilburg, doet het goed, ze is zo leuk.

Signalen zijn leuk.

En bovendien ben je wel leuk om te zien.' 'Dat laatste punt is echt totaal irrelevant,' zei Pyrrha zuur. 'Dat is wel relevant en ik kan het weten want ik ben lelijk.

Ik vind liever het leven niet leuk samen met haar dan dat ik het leven niet leuk vind zonder haar. Dat is het probleem.

Het duurde een tijdje voordat ze zich realiseerde: er was vandaag inderdaad iets leuks gebeurd. Alleen niet voor haar.

Misschien waren gelukkige eindes dan tóch echt, zolang je begreep dat het geen eindes waren, maar stappen voorwaarts. Waardeveranderingen, had Cord ze genoemd. Als Rylin intussen iets had geleerd, was het wel dat je in het echte leven eigenlijk nooit wist wat er komen ging. Soms zat het mee, soms zat het tegen. Je moest risico nemen, je adem inhouden en mensen vertrouwen. Het leuke van ware levensverhalen was tenslotte dat ze nog steeds geschreven werden.

O ja, zeg, o wauw, ze is echt fantástisch. En zo leuk! Zo aardig en grappig... Zeg nou maar niet dat het jou niet is opgevallen. Ze wil jou ook altijd beetpakken. Ze wil jou als donzig knuffelbeest hebben!' 'Je bent toch niet jaloers, hè?' vroeg Dax dapper. Meteen boog hij zijn hoofd om een klap van Lisa te ontwijken. 'Dat zou je wel willen, Dax!

Sommige mensen zijn gewoon Niet Leuk om mee te praten.

De ontmoeting had iets weg van Donald J. Trump met Angela Merkel, daar niet van.

Goed dan,' zei ik knarsetandend. 'Maar Drake krijgt niets.' Alisa glimlachte kort haar tanden bloot. 'Die muilkorf ik gewoon omdat ik dat leuk vind.

De Heaps waren leuk, vond Lucy; en veel boeiender dan haar eigen familie.

Laatst, oja, zo'n 399 meldingen geplaatst, ik mag aannemen voor de grap, binnen 16 uur, richting Duitsland. Hartstikke leuk! Oh ja. Ja! Goed zo, doorgaan op dit vlak, gaat goed. Ik heb wat dat betreft niet te klagen. D66 en PvdA waren erg enthousiast. Echt fijn. Leuk, toch?

In mijn jeugd heb ik mogen ondervinden, dat het leuk is om te delen.

Lomp, stom en onbenullig, in herhaling, graag, graag, graag, mooi, mooi, bijzonder, gezellig, leuk en lekker.

Leuke koffietassen kopen kan je doen op onze website

Met concurrentie is op zich niks verkeerd en competitie kan best leuk zijn. Het wordt een probleem als het hele leven in het teken van competitie komt te staan. Het idee dat concurrentie alleen maar ons professionele leven betreft en we thuis lekker kunnen relaxen klopt niet langer. Ik ben een product dat ik zelf aan de man moet brengen, in voortdurende competitie met andere producten in een omgeving die één grote markt geworden is. Omwille van die concurrentie moet ik mezelf aanprijzen en oppimpen, want enkel zichtbaar succes telt mee. Voor wie doe je het eigenlijk? De boodschap is dat we ons de vraag moeten stellen wat een goed leven inhoudt, goed voor mij en goed voor de ander.

En je zult jezelf tegenkomen. Maar weet je, je bent een leuk mens. En ik weet zeker dat jezelf tegenkomen veel gezelliger is dan de meeste mensen het laten klinken.

A connection to lightning is an attribute that Lugus, Agni, and Loki have in common. Agni was a god associated with all kinds of fire, including the fire of the sky, and one of his sacred objects is a flaming spear. It has likewise been postulated that rather being a sun god, the Celtic Lugus was actually a god of storms and particularly lightning. It is thought that the name Lugus is derived from the Indo-European word leuk meaning “light”, and this could be a reference to a lightning-flash. Lugus and his Irish manifestation, Lúgh, also possessed many magical objects, including a spear (which like Óðinn’s spear Gungnir is probably symbolic of lightning), a hammer (symbolic of thunder), and a magical ship.19 Interestingly, according to Snorri, these are the same three gifts that Loki originally got from the dwarves and gave to Óðinn, Þórr, and Freyr. As these were the three gods who were apparently the most important and highly revered in the Temple of Uppsala,20 it has often crossed my mind that this story could contain the dim memory of a time when Loki was adopted into the religion of the Germanic tribes (just as he was adopted into the tribe of the Æsir) from a neighboring culture. If he were considered to be an important god in said culture, perhaps a story would have been constructed in which he passed on the symbols of his power (including his “spear” of lightning) to the primary Germanic gods after his adoption, leaving himself with a lesser status. However, I must stress that this is merely speculation.

Je hoeft me niet lief te hebben, maar ik wil dat je erkent dat ik er ben, en dat mensen zoals ik door je dagen zullen sluipen. (...) Je zult zien dat er leuke, herkenbare mensen zijn met onverbiddelijke chaos in hun hoofd en misschien zul je ooit zelfs van eentje houden.

Één van de dingen die ik zo leuk vond aan Venetië was dat niemand op straat uit kartonnen wegwerpbekers liep te drinken. In Italië is koffie iets waar je de tijd voor neemt, of in elke geval iets waar je even van kunt genieten. Het is iets voor elke dag, maar toch maken ze er iets bijzonders van. Een porseleinen kopje koffie op een dienblad met een kleedje erop: dat gaf met zo’n simpel geluksgevoel

Het leuke van het vak schrijven is dat je het nooit leert.

-28 september 1942- Tot nu toe heb ik bijna uitsluitend gedachten in mijn boek geschreven en tot leuke verhalen die ik later eens kan voorlezen is het nooit gekomen. Maar ik zal in het vervolg maar niet of minder sentimenteel zijn en mij meer aan de werkelijkheid houden.

Jacky van Gelder brengt leuke Ziggo Sport.

Er volgde nog een stuk over Parijs, dat ze dacht dat die stad haar leuk vond.

Ik heb van wat ik leuk vind mijn werk laten maken, terwijl het andersom zou moeten zijn.