Kush Quotes

When ordinary human beings perform extraordinary acts of generosity, endurance or compassion, we are all made richer by their example. Like the rivers that flow out of the Karakoram and the Hindu Kush, the inspiration they generate washes down to the rest of us. It waters everyone's fields.

Imagine you just got accepted into an Ivy League school and you rejected them. That's Purple gangsta. Imagine you got the dopest piece of pussy you ever had and she's all into that. And she's 420 friendly. That's Shemale Kush.

Ven, Wilkilén, siéntate a mi lado... Voy a contarte de una que a partir de esta noche será mi hermana y compañera eterna. No te asustes cuando escuches su nombre ni la culpes por hacer lo necesario. ¿Conoces a alguien a quien le agrade comer manzanas que pendan años y años de los árboles? Tampoco lo conozco yo. Y, dime, ¿cómo nacerían manzanas nuevas si las que ya cumplieron con lo suyo no dejaran sitio en las ramas? ¿Quién le enseñaría a quién? La hermana muerte carga con una tarea que todos comprendes pero pocos perdonan. Sin ella, los hombres no mirarían al cielo en las noches claras. Tampoco cantarían. Sin ella no existirían el suspiro ni el deseo. Sin ella nadie en este mundo se ocuparía de ser feliz. —Vieja Kush.

I was heavily involved on all fronts: with mountaineering outfitters, who oddly enough never fathomed the depths of my ignorance; possibly because they couldn’t conceive of anyone acquiring such a collection of equipment without knowing how to use it…

I lumturi eshte nje manekin i ndjenjes se jetes. Ai i ben vetem paraden e modes, por nuk e zoteron. Drita nuk shkelqen ne drite; ajo shkelqen ne erresire. Gezuar per erresiren! Kush ka ndenjur nje here ne mes te shtrengates, atij s'i hyn me ne pune nje makine e vogel elektrizimi. Mallkuar qofte shtrengata! Bekuar qofte kjo cikez jete qe kemi! Dhe sepse e dashurojme, s'duam ta japim me kamate! Duam ta shkaterrojme! Pini, djema! Ka yje qe ndricojne cdo nate, megjithese kane plasur para dhjete mije vjetesh drite! Pini, sa eshte koha!

And Kush begot Nimrod; He was first to be a Hero in the Land.... And the beginning of his kingdom: Babel and Erech and Akkad.

The summer night sky over the Hindu Kush, domed by the Milky Way's mage light, was infinitely splendid. Strewn against this craggy luminosity, millions of tiny stars shone, a diamond heist gone awry.

Saari umar yaaara tenu pyar mile.. Jo hove tere dil vich oh harr vaar mile... Vichar jandy ne kush lok miln to bad... Jo kdi na vichare evy da tenu yaar mile... Hun kry jagdeep ehi ardass tenu sub kush mile... bs kdi mery varga dhokybaz yaar na mile...

We’re loyal servants of the U.S. government. But Afghanistan involves fighting behind enemy lines. Never mind we were invited into a democratic country by its own government. Never mind there’s no shooting across the border in Pakistan, the illegality of the Taliban army, the Geneva Convention, yada, yada, yada. When we’re patrolling those mountains, trying everything we know to stop the Taliban regrouping, striving to find and arrest the top commanders and explosive experts, we are always surrounded by a well-armed, hostile enemy whose avowed intention is to kill us all. That’s behind enemy lines. Trust me. And we’ll go there. All day. Every day. We’ll do what we’re supposed to do, to the letter, or die in the attempt. On behalf of the U.S.A. But don’t tell us who we can attack. That ought to be up to us, the military. And if the liberal media and political community cannot accept that sometimes the wrong people get killed in war, then I can only suggest they first grow up and then serve a short stint up in the Hindu Kush. They probably would not survive. The truth is, any government that thinks war is somehow fair and subject to rules like a baseball game probably should not get into one. Because nothing’s fair in war, and occasionally the wrong people do get killed. It’s been happening for about a million years. Faced with the murderous cutthroats of the Taliban, we are not fighting under the rules of Geneva IV Article 4. We are fighting under the rules of Article 223.556mm — that’s the caliber and bullet gauge of our M4 rifle. And if those numbers don’t look good, try Article .762mm, that’s what the stolen Russian Kalashnikovs fire at us, usually in deadly, heavy volleys. In the global war on terror, we have rules, and our opponents use them against us. We try to be reasonable; they will stop at nothing. They will stoop to any form of base warfare: torture, beheading, mutilation. Attacks on innocent civilians, women and children, car bombs, suicide bombers, anything the hell they can think of. They’re right up there with the monsters of history.

...when you were alone, you became someone else, someone different. Someone you would rather be.

The black spoke in a sea-coast dialect, and Conan replied; he had learned the jargon while a corsair on the coasts of Kush. “Long

This is a special strain of Yoda Kush that I myself created,” Shin said, holding up his giant spliff.

No one is born with the Warrior Ethos, though many of its tenets appear naturally in young men and women of all cultures. The Warrior Ethos is taught. On the football field in Topeka, in the mountains of the Hindu Kush, on the lion-infested plains of Kenya and Tanzania. Courage is modeled for the youth by fathers and older brothers, by mentors and elders. It is inculcated, in almost all cultures, by a regimen of training and discipline. This discipline frequently culminates in an ordeal of initiation. The Spartan youth receives his shield, the paratrooper is awarded his wings, the Afghan boy is handed his AK-47.

And if the liberal media and political community cannot accept that sometimes the wrong people get killed in war, then I can only suggest they first grow up and then serve a short stint up in the Hindu Kush.

No importa cuánto nos esforcemos en contar. La memoria tiene infinitas puertas y por eso nunca estará completa. Es solo dar cuenta de algo para que se abran cien vacíos, cien preguntas. ¿Qué ocurrió con Muesca-Cinco, el hijo más débil del guerrero? ¿Y cómo continuó la resistencia en las Tierras Antiguas? ¿Nacieron nuevos Brujos de la Tierra? ¿Cómo nació el sagrado juego del yocoy?¿Por cuál de los dos ríos de su sangre se inclinó Yocoya-Tzin, heredero del trono del País del Sol?¿Y la Destrenzada? ¿Y antes? ¿Y el Brujo Halcón en su metamorfosis? La Sombra y Vieja Kush están sentadas a la vera del tiempo, enhebrando un collar sin sentido. Cien respuestas para que se abran cien nuevos vacíos, cien nuevas preguntas. Los relatos son el modo más humano del tiempo. Y solo narrando, de tarde en tarde, de boca en boca, nos hacemos eternos.

- Doni të dini me të vërtetë se kush jam? - Po, këtë dua të di. - Në kuptimin e mirëfilltë të fjalës? - Po. Në kuptimin e mirëfilltë.. - Dijeni, pra: jam tip më vetë! - Tip më vetë? - thirri vajza dhe kukurisi hareshem, shpenguar, si ata që kanë kohë që nuk kanë qeshur me gjithë shpirt. - Qënkeni i lezetshëm! Ulemi në këtë stolin këtu? Nuk kalon kush në këtë vend, s'na dëgjon njëri. Pa hë, tregoni tani për veten. Se, sado që thoni se nuk keni historira, nuk kam si e besoj, doni të më fshiheni... Po më parë më thoni se ç'do të thotë kjo: tip më vetë? - Po ja, njeri origjinal, jo si të gjithë, qesharak njeri! - i thashë dhe ia krisa i pari të qeshurit, ashtu si bëri ajo pak më parë. - Punë karakteri është. Po ç'do të thotë ëndërrimtar, e dini? - Ëndërrimtar? E si s'e ditkam? Unë jam vetë ëndërrimtare. Rri ulur pranë gjyshes dhe ç'nuk më shkon në kokë! Tjerr e tjerr histori në qejfin tim! Deri për martesen me princ kinez... S'është dhe aq keq të ëndërrosh! Ama, edhe këtë si ta marrësh, sepse në ke për ç'të mendosh në të vërtetë, ëndërrimet nuk kanë ç'të duhen, - shtoi mjaft serioze. - E po, bukur fort! Në paskeni patur në ato ëndërrimet tuaja martese me princ kinez, del që më kuptoni si s'ka më mirë. Dëgjoni, atëherë... Por më parë emrin. Ju si quheni? U kujtuat, më në fund! Më mirë vonë se kurrë! - Vërtet! Keni të drejtë! Po ja qe edhe pa të e ndiej vetën aq mirë me ju!... - Më quajne Nastenjka. - Vetëm kaq? - Po pse pak ju duket? S'u kënaqkeni kollaj ju!... - Jo, s'më duket pak!... Nastenjka, qenkeni shpirt njeriu! Që me takimin e parë më jeni Nastenjka... - Ashtu, de!

Osama bin Laden did not attack on September 11 because there was a dearth of American diplomats willing to talk with him in the Hindu Kush. He did not think America denied its Muslim citizens the right to worship freely. He did not think his native Saudi Arabia was impoverished or short of lebensraum. Instead, he recognized that a series of Islamic terrorist assaults against U.S. interests over two decades had met with what he would judge as insignificant reprisals. And he therefore concluded, in rather explicit and public fashion, that the supposedly decadent Westerners would never fight, whatever the provocation—

Politics and friendships are like oil and water, you need a really good blender to make them work.

Within you lies a power that is so great, so profound, so vibrant, and closer within your reach then you ever thought possible.

I was always the strong one. I had to be. I did what I thought was right, and I always protected those I loved. I

However, with the imposing plains of Kandahar and mountains of the Hindu Kush, no invading power has ever succeeded in Afghanistan, earning it the label of ‘the Graveyard of Empires’. The Afghan experience is sometimes called ‘Russia’s Vietnam’; Moscow’s dream of warm water open sea lanes has seeped away ever since, and is perhaps further now than it has been for 200 years.

Mustering this sad, mutinous little force, I drove them before me up the Linar gorge, cursing the lot of them. It was not difficult for me to work up a rage at this moment. All of a sudden I felt that revulsion against an alien way of life that anyone who travels in remote places experiences from time to time. I longed for clean clothes; the company of people who meant what they said, and did it. I longed for a hot bath and a drink.

Kushrockstar I loved you then, i love you now, I can make a promise, i am taking a vow, You are my love, you are my life, You are the reason my heart thrive, You are in my dreams, and in my desire, You are in the wishes in need in rife, I love your way, and love when you say, i am only yours, and i will always stay, You are my sun, you are my rain, you are my power and and my pain, I love your "no", i love your "yes", You are the reason of my happiness, that i can't guess, I love the way you talk, i love the way smile, I want be that reason for which you smile, even though it is for a while, I love the way you hold my hands, The bond between us is stronger than any platinum bands, I love the way you look into my eyes, It just takes me somewhere, where my heart flies, I loved you then, i love you now, I can make a promise, i am taking a vow Ratish Edwards 15-Feb-15

Vetvrasja e trumcakut Trumcaku vuente nga melankolia. U lind në një vend me të vërtetë të shkretë. Në vend të barit bijshin qime e derrit e në vend të pemve - brinat e një shtazës parahistorike. Dhe në kët natyrë - e cila nuk mund të quhet natyrë - kush mos të bahet melankolik? Dihet se një trumcaku s'i duhet shumë për jetë, por natyra, e cila nuk ishte natyrë, s'i epte as aq. Mos pyetni si e tek u gjet trumcaku n'at vend, dhe si e tek u gjet njeriu në kët pike kozmike; nuk dijmë shumë. Hipoteza dhe andrra. Miliona vjetësh dhe një fjalë goje, si për shembull: "…të bahet dritë! Dhe drita u ba!" - A shifni? Një fjalë magjike! Hokus-pokus! Sa bukur! Dhe unë thash: të bindet trumcaku në një vend ku në vend të barit bijnë qimet e derrit e në vend të pemve - brinat e një shtazës parahistorike. Njëherë trumcaku qëndroi mbi një brenë. U mërzit të shikojë qimet e derrit, u mërzit të fluturojë prej brenës mbi brenë. Nga mërzia dhe idhnimi mbylli syt. Ra në pikllim melankolik. Njeriu me temperament melankolik asht inteligjent. E inteligjenca në kuptim ma të hapët të fjalës, pakkuj i solli qetsi dhe të mire. Dhe trumcaku, në majë të brenës e në kulm të melankolis, vendosi të vritet. Plot ironi filozofike shikonte rreth përqark vetes e vendimi i patundun mirfilli pasqyrohej ndër syt e tij të dëshpruem. Cicrroi një here, cicrroi dy here; cicrroi tri here. Mandej një crrrr e gjatë e plot mallëngjim ishte porosia e tij e fundit. Testamenti i dhimave të tij. Dhe, pa u dhanë krahve, këcej prej brenës… ra mbi një qime të derrit, të gjatë e të mprehtë si thika, dhe u ngul mbi të. Trumcaku i ngulun mbi një qime të derrit. Me krahët dhe puplat e tij lonte era dhe e sjellte rreth qimes, si sillet dhe gjeli metalik në majë t'oxhaqeve tona. Atbotë frynte veka janë këto kapërcime logjike! Ka me bërtitë ndokush. Po, lexues i dashtun e jo i cekët. Po! A pak po kemi kapërcime logjike, morale dhe dogmatike në botën tone reale? Pse po zemrohe dhe po don me më gjykue për disa kapërcime logjike askuj damsjellje?

Vladimir Kush , Shell Bronze , Lovers Entwined (painting) “Why, then, does the man in love hang with complete abandon on the eyes of his chosen one, and is ready to make every sacrifice for her? Because it is his immortal part that longs for her; it is always the mortal part alone that longs for everything else. That eager and even ardent longing, directed to a particular woman, is therefore an immediate pledge of the indestructibility of the kernel of our true nature…” ―from_The World as Will and Representation_. Translated from the German by E. F. J. Payne. In Two Volumes, Volume II, p. 559

Unë nuk jam ithtar i një arti tepër subjektiv. Poezia ime ka qenë për mua një mjet për të zotëruar vetveten. Ajo më jepte mundësinë të shikoja ku kalonte vija matanë së cilës falsiteti i tonit dëshmon falsitetin e qëndrimit dhe të bëja të gjitha përpjekjet për të mos e shkelur. Përvoja e viteve të luftës më mësoi se nuk është e udhës ta marrësh penën me qëllimin e vetëm për t’u komunikuar të tjerëve hidhërimin vetjak dhe sfilitjen e brendshme – sepse kjo është një lëndë e dobët, përftimi i së cilës kërkon aq pak mund sa që ky akt nuk të jep të drejtën e respektimit të vetvetes. Kushdo që ka parë të bëhet hi një qytet me një milion banorë dhe kilometra të tëra rrugësh të tij pa asnjë gjurmë jete, madje as edhe një mace, as edhe një qen pa zot, i kujton me ironi përshkrimet prej poetëve bashkëkohorë të ferrit të qyteteve të mëdha - në të vërtetë ferri i shpirtit të tyre. Wasteland i vërtetë është shumë më i tmerrshëm se ai imagjinari. Kush nuk ka jetuar mes tmerreve të luftës e të terrorit nuk e di sa e egër është revolta kundër vetvetes e atij që i ka parë ose ka marrë pjesë në to - ajo revoltë kundër moskokëçarjes dhe egoizmit të vet. Rrënimi dhe vuajtjet janë një shkollë ku farkëtohet sensi shoqëror,

he was no mountaineer when he decided to climb the Hindu Kush. A few days scrambling on the rocks in Wales, enchantingly chronicled here, were his sole preparation. It was not mountaineering that attracted him; the Alps abound in opportunities for every exertion of that kind. It was the longing, romantic, reasonless, which lies deep in the hearts of most Englishmen, to shun the celebrated spectacles of the tourist and without any concern with science or politics or commerce, simply to set their feet where few civilized feet have trod. An American critic who read the manuscript of this book condemned it as ‘too English’. It is intensely English, despite the fact that most of its action takes place in wildly foreign places and that it is written in an idiomatic, uncalculated manner the very antithesis of ‘Mandarin’ stylishness. It rejoices the heart of fellow Englishmen, and should at least illuminate those who have any curiosity about the odd character of our Kingdom. It exemplifies the essential traditional (some, not I, will say deplorable) amateurism of the English. For more than two hundred years now Englishmen have been wandering about the world for their amusement, suspect everywhere as government agents, to the great embarrassment of our officials. The Scotch endured great hardships in the cause of commerce; the French in the cause of either power or evangelism. The English only have half (and wholly) killed themselves in order to get away from England. Mr Newby is the latest, but, I pray, not the last, of a whimsical tradition. And in his writing he has all the marks of his not entirely absurd antecedents. The understatement, the self-ridicule, the delight in the foreignness of foreigners, the complete denial of any attempt to enlist the sympathies of his readers in the hardships he has capriciously invited; finally in his formal self-effacement in the presence of the specialist (with the essential reserve of unexpressed self-respect) which concludes, almost too abruptly, this beguiling narrative – in all these qualities Mr Newby has delighted the heart of a man whose travelling days are done and who sees, all too often, his countrymen represented abroad by other, new and (dammit) lower types. Dear reader, if you have any softness left for the idiosyncrasies of our rough island race, fall to and enjoy this characteristic artifact. EVELYN

O prapësi jetë! O natyrë njerëzore! Njeriu në botë bën jetë vetmitari, nga kjo i vjen e keqja! "A ka njeri të gjallë në stepë?" - thërret kreshniku rus. Edhe unë pas tij kështu ulërij, ndonëse kreshnik nuk jam, por askush nuk më përgjigjet. Thonë se dielli është ai që i jep jetë gjithësisë. Do të lindë dielli, kthejani sytë, shiheni mirë, ka pamje kufome! Gjithçka e vdekur është, ngado që të hedhësh sytë, vetëm kufoma sheh! Të tillë janë njerëzit, të rrethuar nga heshtja rrojnë! Kjo është toka! "Njerëz, duheni njeri-tjetrin!" - e kush e tha këtë? Ç'zë qenka ky që thirritka? Dëgjohet shpërfilles tiktaku i orës, të ndjell krupën! Ora është dy pas mesnate. Këpucët e saj janë te krevati, duken sikur e presin... Vërtet, ç'do të bëhet me mua, pasi ta marrin që këtu dhe ta varrosin?

Kur njeriu eshte vetem nuk dihet kush eshte; mund te jete ky ketej, mund te jete ai andej, mund te jete edhe nje tjeter qe nuk e di se ku ka qene, ku eshte dhe ku mund te jete. Por qe nga koha qe me te bashkohet nje i dyte, ai e kupton kush eshte dhe kush eshte ajo tjetra dhe ku kerkojne te vene... Keshtu nga nje paqenesi dalin qeniet reale, qe pastaj te shuhen perseri ne nje qenesi po aq te kuptueshme sa ajo prej nga kishin dale.

Fear, Stress, and Guilt Will Kill You. Then dance on your grave.

Vulnerability, as a way of living, will free you from the chains of your servitude.

Wakhan Valley was a tiny finger of flat fertile ground separating some of the tallest mountains in the world—the magnificent and treacherous Hindu Kush to the south and the impenetrable Pamir Range to the north.

Kentake Amanerinas (60s-50s BC - ca. 10 BC) Ethiopian queen and defender of the Kingdom of Kush against Roman aggression. For 500 years there were female rulers in the ancient Kingdom of Kush (present-day northern Sudan).

Duket sikur njerëzit janë të lodhur nga shkrimet për diktaturën dhe shpesh rrudhin buzët kur flitet për to, por shihni gjermanët. Ata jo vetëm shpallën listat e spiunëve pas rënies së murit për të shëndoshur shoqërinë e tyre me një shuplakë të fortë (se nuk është kollaj të shpallen publikisht kush e si janë denoncuar njerëzit), por ende vazhdimisht bëjnë letërsi apo kinematografi me temën e Luftës së Dytë ku ata ishin protagonistë në vrasje e gjenocid.

I kjoshim falë atij të lumit që ka krijue vdekjen, se përndryshe njerëzit do t’kishin me kenë gjithmonë skllav të tiranve. Edhe kta do t’desin nji ditë e ti duhet të jetojsh vetëm sa me tregue. Kurrgja në mos kjosh i zoti me ba, rrno vetëm për me tregue. A e kupton ç’ka due me t’thanë? Mbaruen të tjerët, mbarojmë na, mbaron dhe ti: të gjithë shkojnë si qeni në rrush po nuk kje dikush me kallzue se si kje puna. Kush të teprojë, le të kallzojë!

There aren’t many degrees of separation between any of the 2.4 million men and women who’ve served in Iraq or Afghanistan. We’ve smelled the shitty air in Iraq and felt our lungs burn in the Hindu Kush. We’ve squeezed ourselves into Humvees and Black Hawks and been shot at. We’ve been stuck in slowly moving convoys, more than a little worried about what the next bump in the road will trigger.

Were we to believe, in fact, the elaborate theories of these eminent scholars, a great part of the historical events of the Old Testament should be transferred from Egypt and Chanaan into Arabia; for, according to the latest speculations of these scholars, many of the passages in the Old Testament which, until recently, were supposed to refer to Egypt (in Hebrew, Misraim) and to Ethiopia (in Hebrew, Kush) do not really apply to them but to two regions of similar names in North Arabia, called in the Assyro-Babylonian inscriptions Musri, or Musrim, and Chush, respectively. They hold that partly by means of editorial manipulation and partly by reason of corruption in the text, and in consequence of the faded memory of long-forgotten events and countries, these two archaic North-Arabian geographical names became transformed into names of similar sound, but better known, belonging to a different geographical area namely, the Egyptian Misraim and the African Chush, or Ethiopia.

It was as if a demon had stepped inside of him in the Hindu Kush and was slowly devouring his soul.

The Sheikh determined to do something so large that the consequent American retaliation had to result in large numbers of people on the ground in the red dust of the Registan Desert and the jagged heights of the Hindu Kush Mountains.

By and large, only behind the most obscure doors of high academe can one unearth a mention of the great African empires and polities of antiquity like Kush, Benin, Meroe, Djenne, Ghana, and Songhay.

Kurdoherë në fatkeqësitë e të afërmit gjen diçka që ta gëzon syrin, pavarësisht kush jeni ju. [ Djajtë, f. 274 / Shtëpia Botuese “Uegen”, Tiranë, 2000 / përktheu: Jorgji Doksani ]

Kënga e valës (Vlorës) Lëmo', o valë e përkëdhel atë breg që s’është i gjallë, e, kur të flesh aty në Skelë, të shtrihesh në atë zall, këndo një këngë e nanuris shumë qetë e me ngadalë, se në atë tokë fle një fis që u ngrit në shekuj valë për nderin e Lirisë... Lëmo' o valë me ngadalë! këndo një këngë lehtë, të mos dëgjohet gjer në mal, se aty në ullishtë fshehtë dergjen..... - oh lëre mos e nga, kujtimi u ka mbet! - Pra ti o valë, këndo, mos qa, se zemrën e ke det dhe gjuhën ligjërim e shkumë, sa brigje ke në dorë!... Dhe kot kërkon të vërë në gjumë dhe shpirtin tënd, o Vlorë! Po ah, o vend që lind ç'ka vdes, pse hesht mbi varr, i gjallë? Përherë syri yt do jesh' me llahtari në zall?.. Lëmo' o valë me ngadalë, këndo kushtrim të qetë... Se mos dëgjohet lart në male në Arbërinë vetë se atje dergjet një jetë... Lëmo' o valë e përkëdhel me zemër, jo me zjarr, se bën vaki që vdekja del e s'hesht brenda në varr. Kushtrimin tënd o të dëgjoj oh, ndërsa vendi qan - atëherë, o valë, gjumi mbaroi dhe labët kush i mban...?!

Kush ta fali bukurine Kush ta fali bukurine Qe t'e me trerosh te zine! Kur te pashe per te vluar, Pellumbeshe pende-shkruar, Bubu!plumb ne kraharuar, Plumb qe vret dyke gjemuar! Mbledhur shoqet me nje qoshe, Dic, m'ju flisje,dic m'ju thoshe, Gushe-e-llere-e-gji-bardhoshe. Pa me syckezat e tua, Sy-larme!c'me fole mua. Leshrave t'ju binte hija, Yll i ndezur me shkendija, Ndezur mun ne mes ne balle, Te me vesh ne dhe te gjalle.

Ç’u Mbush Mali Shqipëri! moj nëna ime, Më ke rritur me thërrime! Shqipëri! të qofsha falë, Të kam nënë e më ke djalë ******** Ç’u mbush mali me dëborë, Ç’u mbush deti me pamporë, Seç u mbush e shkreta Vlorë Plot me krushq e me dasmorë, S’janë Toskë e Malësorë Me flamur të kuq në dorë Si dhëndurë me kurorë. Ç’u zbardhë malet, ç’u zbardhë: Nga çdo anë seç na ardhë Shqipëtarët gunë-bardhë, Seç na ardhë palë-palë Duke rutulluar malë Kush më këmb’e kush më kalë Kush më shpejt, kush më ngadalë; Kush i lum e kush i gjorë Kanë zbritur mun në Vlorë, Mun në Vlorën e lirisë, N’atë thelb të Shqipërisë.

Marco knew nothing about Kush. He caught him by surprise with the stunt he pulled earlier. No one has ever done that to him.

Kush kept his poker face. One thing he did admire about Marco was his ability to play it cool. On the other side, he was ready to break Marco’s pointers.

Quienes crecieron a su par habían muerto años atrás, mientras que ella seguía recorriendo el bosque. -Me dejaron aquí olvidada –decía Kush cada vez que se hablaba del asunto- Y debe ser porque no hago ruido.

To feel the threat of some sinister somebody who could fall in step behind him trying to mess him up and take his shit, to feel that and be excited by it.

Dashuria, ndonëse mbahet si një ndjenjë kapriçioze, të cilën nuk e vëmë dot re që në fillim dhe që shfaqet tek njeriu si një sëmundje, në të vërtetë ka ligjet dhe shkaqet e veta. Nëse gjer më sot këto ligje jane studjuar fare pak ose aspak, kjo ka ndodhur e ndodh sepse kush goditet nga dashuria nuk ka nge të vëzhgojë me një sy shkencor se si mbresa e parë depërton në shpirtin e tij, se si mplekset aty me ëndrrat e një ndjenje e qysh në fillim sytë verbohen dhe andej e tutje pulsi e bashkë me të zemra, zënë e rrahin më fort, se si papritmas lind në shpirt një besnikëri e patundur gjer në varr dhe një aspiratë për ta bërë fli vehten, gjersa pak nga pak zhduket ai vehtjak dhe kalon në atë apo në atë , se si mendja zë e topitet çuditërisht, se si vullneti i dorëzohet vullnetit të tjetrit, dhe koka kruset, dhe gjunjët dridhen dhe e marrin fjalën lotët, ethet.

The dusty, rockstrewn landscape that unfolds from the huge mountains here at the west end of the massive Hindu Kush range is similar to the land the Afghan refugees had left. The miniature yellow wildflowers that push defiantly out of the scrubby soil grow like symbols of their struggle.

-E vogla ime, por ti je e pazëvendësueshme. E si mund të të zëvendësoj unë ty? Të zëvendësosh ty është një përpjekje kaq e trishtë saqë vetëm mendimi të lodh. Kaq e pafuqishme. Kaq dëshpëruese. Nuk mund të zëvendësosh një buzëqeshje që të ka mbushur me lumturi, shikimin tënd, frikërat, prekjen, lëkurën tënde, lotët, vuajtjet, pasiguritë, parfumin, ëndrrat, mendimet, shpirtin. Aq më pak puthjet, përqafimet dhe orët e vona. Nuk mund ta zëvendësoj dot dashurinë tënde, e aq më pak vendin që ti zë tek unë. Nuk mund t’i fshish kujtimet duke krijuar kujtime të reja. Mirë nga mendja, po nga zemra kush i heq?

-E shikon,- tha plaku,- marrëdhënia midis zjarrit dhe druve më kujtojnë disa lloje dashurish. Mendojnë se midis tyre ka dashuri, por në fakt ka vetëm flakë. Me kalimin e kohës dikush nga ata digjet njësoj si druri që ta mbajë lidhjen të gjallë. Në fund me djegien e druve shuhen edhe flakët. -Kush është fatkeqi në këtë mes?- pyeta unë. -Për dashurinë druri, ndërsa për botën flaka.

He replaced the old gods with a sole God, the Aten, who had no image or form, a universal God not just for Egypt, but also for Kush (Nubia) in the south and Syria in the north, a God for the whole world. He was a poet who wrote the hymn to Aten that has a striking resemblance to Psalm 104 of the Bible.

My trip home took me north along 101st Street up to 104th Avenue where I cut through a large open lot where the old railway used to run toward my neighborhood. From there I headed west along 105th, behind Grant MacEwan College and its concrete towers, until I got to my house, which was located in a neighborhood officially called Central MacDougall. However, over a series of years, it had been given a series of informal names based on the immigrants who lived there at the time. It had been called Little Saigon in the seventies and eighties because of the Southeast Asian boat people fleeing the Vietnam War and its aftermath. Those folks had moved, and in the past ten years or so they had been replaced by refugees fleeing African wars in Ethiopi, the Sudan, Somalia, and like. The new name was now Little Mogadishu or, more informally, Kush.

Lav and Kush must have conspired and taken the manuscript from our hut when I was busy elsewhere. They must have practised singing it in secret. They must have decided to perform it in my honour, risking the anger of their guru as well as their new-found father to tell the world my story.

In the grand and changeful panorama of the Hindu Kush, I miss the young green, the gentle wind, the stirring song of spring. But we do not dictate our dreams, and I didn't dare look back at the receding snowy peaks as I turned onto the plains.

Was it that bureaucracy, taken to extremes, became oppression? Or that oppression needed the fiction of legality, a craving for the respectability that it could never have?

During my time in Iraq and Afghanistan, I watched the great generals (and the colonels, majors, captains, lieutenants, and senior enlisted personnel) and how they interacted with their troops. The good ones spent time at the front lines, dodging bullets in Fallujah, riding in a Humvee on Route Irish, flying in a helo over the Hindu Kush, or just talking to the soldiers who manned the watchtowers. This engagement was not only important to understanding the troops, and thereby making better decisions; it was also vitally important for the troops to see their leaders getting sweaty and dirty right beside them.

Gratë t’u nënshtrohen burrave të vet, porsi Zotit; përsè burri asht kryet e grues, ashtu sikursè Krishti asht kryet e Kishës, asht shëlbuesi i trupit të sajë. E sikursè Kisha i nënshtrohet Krishtit, kështu edhe gratë t’u nënshtrohen në gjithçka burrave të vet. E ju, burra, dueni gratë tueja, ashtu si Krishti ka dashtë Kishën e për tê edhe ka dhanë jetën, për ta bâ shenjte, tue e pastrue me anën e gurrës së ujit të shoqnueme me fjalë, me njet që ta bânte Kishën e vet t’i dalë para tanë lumní, pa asnjë dangë apo hije rrudhe a çfarëdo të mete tjetër të ngjashme me këto, por shenjte e të panjollë. Kështu edhe burrat e kanë me detyrë t’i duen gratë e veta sikursè duen trupin e vet, përsè kush don gruen e vet, don vetvetin. Më të vërtetën, kurrkush deri më sot s’e ka mëni trupin e vet; përkundra, e ushqen e e kujdeson, ashtu si bân Krishti me Kishë, përsè, jemi gjymtyrë të trupit të tij. Për ketë arsye burri ka me lanë babën e vet e nanën e vet e ka me u bashkue me gruen e vet e të dy se bashkut kanë me u bâ një trup i vetëm. Ky mister asht përnjëmend i madh; e thom këtë në kuptimin e Krishtit e të Kishës së tij. Prandej edhe secili prej jush ta duejë gruen e vet si vetvetin, e grueja të jetë plot nderim ndaj burrit

When the Kush lost the Kemet Nation, all that was left for the Black Race was stolen, destroyed, and humiliated and our gods' religion and spirituality were tamed barbaric. A nation that once ruled in construction, science, and innovations became barbaric. We have not recovered since then

La lengua griega tiene una palabra para describir su obsesión: póthos. Es el deseo de lo ausente o lo inalcanzable, un deseo que hace sufrir porque es imposible de calmar. Nombra el desasosiego de los enamorados no correspondidos y también la angustia del duelo, cuando añoramos de manera insoportable a una persona muerta. Alejandro no encontraba reposo en sus ansias de ir siempre más allá para escapar al aburrimiento y la mediocridad. Todavía no había cumplido treinta años y empezaba a temer que el mundo no sería lo suficientemente grande para él. ¿Qué haría si un día se acababan los territorios que conquistar? Aristóteles le había enseñado que el extremo de la tierra se encontraba al otro lado de las montañas del Hindu Kush, y Alejandro quería llegar hasta el último confín. La idea de ver el borde del mundo le atraía como un imán. ¿Encontraría el gran Océano Exterior del que le habló su maestro? ¿O las aguas del mar caerían en cascada sobre un abismo sin fondo? ¿O el final sería invisible, una niebla espesa y un fundido en blanco? Pero los hombres de Alejandro, enfermos y malhumorados bajo las lluvias de la estación de los monzones, se negaron a seguir adentrándose en la India. Les habían llegado noticias de un enorme reino indio desconocido más allá del Ganges. El mundo no daba señales de terminar. Un

Politics without economics is symbol without substance”. This old Black Nationalist adage summarizes and defines Cooperation Jackson’s relationship to the Jackson-Kush Plan and the political aims and objectives of the New Afrikan People’s Organization and the Malcolm X Grassroots Movement in putting it forward. Without a sound economic program and foundation the Jackson-Kush Plan is nothing more than a decent exposition of revolutionary nationalist politics.

Mountains cover 24 percent of the Earth’s surface, accommodating 12 percent of the world’s population in 120 different countries. They tend to be hotspots of cultural diversity. In the Hindu Kush of the Himalayas alone people speak more than a thousand different languages and dialects.

my brother Kush always wore a leather jacket instead of the blazer and I don’t remember anyone telling him off. Kush was always cool, which was handy for me, because I wasn’t.

Blue Jay Way This rare strain is 50% indica and 50% sativa, and a cross between the True Blueberry and OG Kush. The Blue Jay Way has a CBD-to-THC ratio of 2:1, with THC levels at about 6%-8%, and CBD levels reaching 12%-16%. This medicinal strain is used for the treatment of headaches, chronic pain, migraines, nausea, anxiety, or restlessness. It causes feelings of happiness, increases energy and focus, and improves the mood.

C3PO is often considered to be a derivative of OG Kush. This strain is known as an effective painkiller with high CBD amounts of 13%-15%, while THC is very low at 1%.

The Chinese for pay is pei, and the Farsi Iranian word for bad is bad. The Uzbek for chop is chop, and in the extinct Aboriginal language of Mbaram a dog was called a dog. The Mayan for hole is hole and the Korean for many is mani. When, in the mountains of the Hindu Kush, an Afghan wants to show you something, he will use the word show; and the ancient Aztecs used the Nahuatl word huel to mean well. Any idiot can deduce from this that all the languages of the world are related. However, anyone of reasonable intelligence will realize that they are just a bunch of coincidences. There are a lot of words and a lot of languages, but there are a limited number of sounds. We're bound to coincide sometimes.

Examples: Northern Lights, Granddaddy Purple, Kush, Blueberry, Blue Cheese, Death Star, God’s Gift, Do-Si-Dos.

Strain Examples: Pineapple Express, Cheese, Gelato, Sour Kush, Headband, Blue Dream, Girl Scout Cookies, Gorilla Glue.

The Bamiyan Valley below was carpeted by lush farming fields. Babi said they were green winter wheat and alfafa, potatoes too... It was autumn, and Laila could make out people in bright tunics on the roofs of mud brick dwellings laying out the harvest to dry... Beyond the village, beyond the river and the streams, Laila saw foothills, bare and dusty brown, and, beyond those, as beyond everything else in Afghanistan, the snowcapped Hindu Kush. The sky above all of this was an immaculate, spotless blue. "It's so quiet," Laila breathed... "It's what I always remember about being up here," Babi said, "The silence. The peace of it. I wanted you to experience it. But I also wanted you to see your country's heritage, children, to learn of its rich past. You seem some things I can teach you. Some you can learn from books. But there are things that, well, you just have to *see* and *feel*.

Egypt conquered Kush, you see, and the artists of Kush adopted Egypt’s painting style. And generations later, these Kushite artists used these images, images of their own people, to depict their enemies! Isn’t that odd? As if the images have no character at all. As if they are vessels that can be filled again and again. Simply the enemy. And what is required of the enemy’s image? Only that the figures are identical, and that they are many.

He said, so you want science? For most people, Copernicus is not yet born. I tell you, you want to learn science? Then every morning you wake and think: the sun is a great mass of white light, and in the sun’s light a dozen small particles of substance spin around. You live in a small bit of sun-substance and you spin around the sun. Now feel it. I said to him: Teach me about Einstein. He said: Every time in the day you come to yourself, think where you are - imagine the earth and the planets and you on a planet spinning around. When you wake in the dark at night, think how your half of the earth is turned away from the sun and how the slopes of the Hindu Kush are just coming into the light. He said, think how in the dark sea, the fishes sink to the depths of the sea, and as the light comes, they rise to the surface of the light. Think of the birds moving all over the earth, backwards and forwards, summer and winter. That’s science. He said, think of the trees breathing in at night, out at day. Feel it. Feel the earth turning under you and the planets moving around together. When you feel this, feel it with every bit of you, so that every minute this is how you feel life, then come to me and we will talk about Einstein.

When we identify Ephedra as Soma and place the Ṛgvedic people in the Ephedra-habitat Hindu Kush, all the diverse pieces of the puzzle fall into place. The vast Ephedra-growing area in Afghanistan and Iran was occupied by or was accessible to the Indo-Iranians who could develop a common Soma/Haoma cult. As the Indo-Aryans moved eastwards, their distance from Soma increased, first cutting down the supply and then stopping it altogether. Finally, in the plains, Soma's place in the rituals was given to the substitutes. In course of time, Soma became a mythical plant.

Hapi veshët mirë dhe dëgjoje këtë që do të them, është ide e madhe: Një herë e një kohë mu në zemër të tokës qëndronin tre kryqe. Një besimtar fanatik i tha shoku të vet: "Sot ti do jesh me mua në parajse". Dita u shua, që të dy vdiqën, u nisën për rrugë, por as parajsë gjetën e as ringjallje nuk gjetën. Profecia këtij besimtari fanatik nuk i doli. E pra, ishte më i lartësuari i të gjithëve ky njëri, me i lartësuari i tokës ishte, ishte qenia, për të cilën edhe qe selitur toka. Se planeti mbarë, pa këtë njeri asnjë kuptim nuk mund si të kishte. Kurrë më parë, por edhe më pas planeti s'kishte parë të tillë njeriu, çudi e shkuar çudisë ishte! Të tillë njeriu kurrë nuk ka për të patur! Në qenka kështu, që ligjet e natyrës nuk e mëshirokan as një të tillë, as Mesinë e shfaqur në tokë, dhe e detyruan edhe këtë të rronte në mes të gënjeshtrës dhe të vdiste për gënjeshtrën, atëherë del që mbarë planeti qenka gënjeshtër, u mbaka në këmbë me gënjeshtër, vetëm e bëka që u tallka me njeriun në mënyrën më përçmuese. Pra, del që ligjet e planetit tonë janë të rreme, janë lodër e djallit! E përse u dashka jetuar atëherë? Përgjigjmu kësaj pyetje, ne qofsh njëri! - Kjo që po thoni është tjetër gjë. Për mendimin tim, në gjykim u përzien dy shkaqe. Veprimin tuaj kjo e bën të pashpresë. Po mirë, në qofshi ju Zot, atëherë si i bëhet? Në mbaroftë gënjeshtra dhe ju u bindet që shkatar i saj ishte Zoti i mëparshëm, atëherë si i bëhet? - E kuptove, më në fund! - thirri Kirillovi i entusiazmuar. - Pra, mund t'u kuptoka, në qoftë se një i tillë si ti arriti ta kuptonte! Pra, e kuptove, ku gjendet shpetimi i të gjithëve? Në vertetimin e drejtësise së këtij gjykimi gjendet! Po kush do t'ua vertetoje njerezve? Unë! S'arrij do ta kuptoj si mund ta dije deri më sot ateisti që nuk ka Zot, dhe të mos jetë i ndergjegjesuar, në të njëjtën kohë, që kështu vetë ai u bë Zot? E si të mos e vrase veten ky pas kësaj? Se të jesh i vetedijshem që Zot nuk ka dhe të mos jesh i ndergjegjshem, ndërkohë, që, me këtë, ti vetë u bërë Zot, ky është një absurditet; pas kësaj, s'ke nga ia mban, domosdo, do vesh dorë mbi veten. Veç, në qofsh i vetedijshem për këtë, ti vetë je mbret i gjithëfuqishem, veten ti s'ke pse e vret, ke për të rrojtur me breroren e lavdise mbi krye. Ama, s'ke ç'bën, më i pari i shpallur patjetër duhet të vrase veten, ndryshe, kush do ta vertetoje që kjo kështu është? Unë ndaj dhe do ta vras veten, pa një pa dy do ta vras, që të jem i pari që e vertetoj. Unë jam ende Zot padashje dhe jam fatkeq, sepse e kam për detyrë të shpalose vetevullnetin. Që të gjithë janë fatkeqe, ngaqë të gjithë kanë frikë ta shpalosin vetevullnetin. Njerëzit ndaj dhe janë aq fatkeqe, aq të varfer; ata kanë frikë ta shpallin thelbin e vetevullnetit, gjithepushtetin. Jam tmerresisht fatkeq, sepse jam tmerresisht i frikesuar. Frika është mallkim për njeriun... Kurse unë po e shpall vetëvullnetin, e kam për detyrë t'i bind të tjerët që nuk besoj. Jam unë që do ta nis e do ta bitis, që do hap i pari deren. Jam unë që do t'i shpëtoj njerëzit. Vetëm kështu shpetohen të gjithë, kurse brezi tjetër do të jetë i përterire fizikisht; në gjendjen e sotme fizike, sipas mendimit Tim, njeriu s'ka si rron pa Zotin e mëparshem. Kam tre vjet që e kërkoj thelbin e besimit Tim dhe ja, më në fund, e gjeta: thelbi i besimit Tim është Vetëvullneti! Këtu mund ta shfaq mosnenshtrimin dhe lirinë time të tmerrshme.

Kur nuk ndjehesh fare mire, Kur nuk ndjehesh fare mire sepse shpirtin e ke plot, Ze kendon ne vetesire Pa te derdhen pika lot. Pika lot, si pika dylli, Oe te derdhen aqe shpesh, Kush qepallat nuk i mbylli... Nuku mund t'i marre vesh : Kujt s'ju dha t'i rrahe mente, Ne shtepi kush nuk u mbyll, Me nje hov kur shpirt'j shenjte Ndrin e digjet posi yll - Nuku mund t'a dije fare, As qe do te ndjeje dot C'pruri kenga mendimtare Me cdo varg prej pikash lot. Kush te tall me verb te kote, Nuku mund t'i ndjeje gjiri C'Drit' e bardhe djeg ne bote Me cdo pike prej qiriri.

Kroni i katundit Shtegu qi çon te kroni asht shetija e katundarvet. Buzë mbramje me buljere në krah, dalin gra e vajza për me mbushun uj në krue. Ndeshen udhës shoqe me shoqe e shëndrrojnë dy fjalë. Dita asht e mundshme ndër katunde e ato biseda mbramjeje disi janë nji pushim e nji argtim. E ndërsa dielli prendon e hana del, kroni i mbushë buljerat nji nga nji tue kendue. Secilës vajzë e secilës grue i kendon nga nji kange te veçante, përse kroni te tana i njef. Vajzat i njef të vogla e i pau dalkadalë tue u rritë; gratë i njef nuse e i pau dalkadalë tue u plakë. Pasqyra e qetë e ujit mban kujtimin e të gjitha fytyrave. Kroni ne heshti te lehtë, i kendon gjithkuj kangen e mallëngjyeshme të kohës së kalueme. Por pak kush din ta marrë vesht... E shumta kalojnë habitshëm. Shuejnë etjen, mbushin buljerat e nuk e ndigjojnë. Kjo, ndoshta, asht ma mirë për to, sepse kanga e kronit shëndrrohet në vaj, tue jehue në thellsit e shpirtit. Atëherë ma mirë mos me ndigjue.