Jorge Bucay Quotes

In order to fly you have to create space in the open air so that your wings can really spread out. It’s like a parachute. They only work from a high altitude. To fly you have to begin taking risks. If you don’t want to, maybe the best thing is just to give up, and keep walking forever.

Ти си като този пръстен: рядък и скъп накит. И като него, можеш да бъдеш оценен само от истинския познавач. Защо си тръгнал да искаш всеки да види истинската ти стойност?

Близостта означава да предоставим на друг човек оръжието и начините да ни нарани с увереността, че няма да го направи." Хорхе Букай, "Трите въпроса

Единственият начин да разбереш дали можеш да постигнеш нещо, е да опиташ пак, влагайки цялата си душа... Цялата си душа!

Проектирам върху другия чертите, които най-силно отхвърлям в себе си.

За да си наистина жив, трябва да се възродиш, за което трябва първо да умреш, а за целта трябва първо да се събудиш

‎.. Добре ще е винаги, когато виждаш нещо у другия, което те дразни, да се сещаш, че то е най-малкото и в теб..'' Х.Букай

El sordo siempre cree que los que bailan están locos.

yo soy tan egoista pero tan egoista que come me da tanto placer ayudarte te voy a ayudar porque yo quiero porque a mi me da placer

Един камък никога не ти пречи, освен ако не е на пътя ти.

Enamorarse es amar las coincidencias, y amar, enamorarse de las diferencias.

Ο ελεύθερος άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του είναι γενναιόδωρος, αλληλέγγυος, ευγενικός και ικανοποιείται εξίσου όταν δίνει όπως και όταν παίρνει. Γι'αυτό, κάθε φορά που συναντάς ανθρώπους που κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους, μην τους μισείς. Αρκετά προβλήματα έχουν με τον εαυτό τους.

Всички имаме необходимост от вниманието и уважението на другите, за да изградим собственото си самоуважение.

Нека да не бъда толкова безразсъден оптимист, че да не осъзнавам поетите рискове, и такъв невероятен песимист, че да потискам и наранявам тези, които обичам.

Най-доброто,най-точното и жестоко огледало са отношенията с партньора: това е единствената връзка, в която, отразени отблизо, се виждат моите най-лоши и най-добри черти.

Когато се чувстваме толкова важни, че няма място за другите, когато се мислим за толкова заслужили, че не виждаме по-далеч от носа си, когато си въобразяваме, че сме прекрасни, и не допускаме друга възможност, освен да притежаваме всичко, глупостта и низостта ни правят жалки. Не егоисти, а жалки. Жал-ки!

Настъпят ли трудности в отношенията, първо трябва да осъзнаем, че те са неделима част от пътя към любовта. Не е възможно създаване на интимна връзка без конфликти. Разрешението е в това да се откажем от илюзията за съвършената двойка...

A veces me gustaría volver a ser el que era cuando soñaba con llegar a ser el que soy.

Tú eres como ese anillo: una joya, valiosa y única. Y como tal, sólo puede evaluarte un verdadero experto. ¿Por qué vas por la vida pretendiendo que cualquiera descubra tu verdadero valor?

I want you to judge me without thinking about it. I want you to give me advice without considering my opinion. I want you to expecting anything without the need to trust me. I want you to decide for me with all the care in the world. I want you to help me without smothering me. I want you to decide without seeing my point of view. I want you to hug me without holding me... I want you to feel protected in my presence without me having to lie. I want you to be close without suffocating me. I want you to know everything without knowing anything... I want you to know that both love and friendship should always be Unconditional.

Un neurótico no necesita un terapeuta que le cure ni un padre que le cuide. Todo lo que necesita es un maestro que le muestre en qué punto del camino se perdió.

Que no somos más estúpidos porque no tenemos más tiempo.

Cuando esté en un callejón sin salida, salga por donde entró”.

Γενικά, το μόνο που απαιτείται, είναι να καταφέρω να απαλλαγώ απ' την ανάγκη μου να βλέπω κάποιους άλλους να με επικροτούν, να με χειροκροτούν, να με αγαπούν.

Masallar çocuklara uyumaları, yetişkinlere de uyanmaları için anlatılır.

No camines delante de mí porque no podría seguirte. No camines detrás de mí, porque podría perderte. No camines debajo de mí, porque podría pisarte. No camines encima de mí, porque podría sentir que me pesas. Camina a mi lado, porque somos iguales.

Мисля, че всички наши последователни действия започват като мечта - това е нещо, което най-общо наричаме "фантазия" и което се изразява като: "Колко хубаво би било..." "Колко невероятно би се оказало..." "Би било чудесно..." Ако се сдобием с тази фантазия и я изпробваме, все едно е дреха, фантазията се превръща в илюзия: "Как би ми се искало..." "Много бих се радвал да..." "Би било прекрасно, ако някой ден можех..." Ако позволя на тази илюзия да се загнезди в мен, ако я поливам и я оставя да порасне , един ден илюзията се превръща в желание: "Бих желал да съм в..." "Това, което най-много искам е..." "Наистина искам..." Когато стигна до това място, може би ще успея да си представя, че съм осъществил това желание, че съм го превърнал в действителност. В този момент желанието се превръща в проект: "Ще го направя..." "В даден момент..." "Скоро аз..." Оттук нататък остава само да изготвя плана, тактиката или стратегията, които ще ми позволят да се превърна във фантастичен магьосник, способен да материализира мечтата ми. Забележи: до този момент не съм помръдвал пръста си. Въпреки че всичките ми действия са само в съзнанието ми, в мен се случиха толкова много неща само докато фантазирах.

-Me tienes harto. -A mí también me tengo harto.

La libertad consiste en ser capaz de elegir entre lo que es posible para mí y hacerme responsable de mi elección.

Las parejas se separan por lo mismo que se juntan

Yo no sabía si era yo quien siempre elegía mal las compañías o si la gente acababa siendo diferente de lo que yo pensaba” - Déjame que te cuente

Cualquier pensamiento dañino, en la mente de cualquier hombre, puede en cualquier momento destruir el mundo.

Mi manera de definir el amor entre dos amigos, el amor entre dos hermanos, el amor entre padres e hijos, el amor en una pareja, el amor: Quiero que me oigas sin juzgarme. Quiero que opines sin aconsejarme. Quiero que confíes en mí sin exigirme. Quiero que me ayudes sin intentar decidir por mí. Quiero que me cuides sin anularme. Quiero que me mires sin proyectar tus cosas en mí. Quiero que me abraces sin asfixiarme. Quiero que me animes sin empujarme. Quiero que me sostengas sin hacerte cargo de mí. Quiero que me protejas sin mentiras. Quiero que te acerques sin invadirme. Quiero que conozcas las cosas mías que más te disgusten. Quiero que las aceptes y no pretendas cambiarlas. Quiero que sepas que hoy contás conmigo... Sin condiciones.

Pero, si yo amo a alguien, y lo amo con todo mi corazón, ¿no es cierto acaso que no puedo vivir sin él? / Y yo siempre contesto: no, la verdad que no. La verdad es que siempre puedo vivir sin el otro, siempre, y hay dos personas que deberían saberlo: yo y el otro. Me parece horrible que alguien piense que yo no puedo vivir sin él y crea que si decide irse me muero... Me aterra la idea de convivir con alguien que crea que soy imprescindible en su vida. Estos pensamientos son siempre de una manipulación y una exigencia siniestras.

La muerte de un ser querido, cualquiera sea el vínculo, es la experiencia más dolorosa por la que puede pasar una persona. Toda la vida, en su conjunto, duele. Nos duele el cuerpo. Nos duele la identidad y el pensamiento. Nos duele la sociedad y nuestra relación con ella. Nos duele el dolor de la familia y los amigos. Nos duele el corazón y nos duele el alma. En esta pérdida como en ninguna otra situación el dolor atraviesa el tiempo. Duele el pasado, duele el presente y especialmente duele el futuro.

Cuántas cosas cambiarían si pudiésemos disfrutar de nuestros tesoros tal como son.

-Y cuanto más clásico es el cuento, más infeliz es el rey. -Y este rey... ¿cuán clásico era? -Muy clásico. -Pobre.

Deberías saber que no «deberías» nada en absoluta.

Cada uno de nuestros duelos es único y cada manera de afrontarlos es irrepetible…

intentar escapar de los malos pensamientos es salir a buscarlos.

Todas nuestras neurosis empiezan cuando tratamos de ser lo que no somos.

Kindern erzählt man Geschichten zum Einschlafen - Erwachsenen, damit sie aufwachen

Toda relación que no favorezca la expansión del Yo, que impida el crecimiento, aun cuando sea estable y/ o aparentemente gratificadora, encierra el germen de su propia destrucción.

Zaljubiti se znači voljeti podudaranosti, a voljeti, zaljubiti se u različitosti.

Estoy hablando de no vivir temblando ante la fantasía de ser rechazado por aquellos con los cuales no acuerdo. Estoy hablando, finalmente, del coraje de ser quien soy.

Enamorarse es amar las coincidencias, y amar, enamorarse de las diferencias. El

Me guste o no, voy a ser abandonado por cada persona, por cada cosa, por cada situación, por cada etapa, por cada idea, tarde o temprano, pero inevitablemente.

El duelo es el doloroso proceso normal de elaboración de una pérdida, tendiente a la adaptación y armonización de nuestra situación interna y externa frente a una nueva realidad.

Un padre más lúcido y menos enojado podría responder: “Es verdad, hijo, no fue tu decisión, fue la nuestra y estoy muy contento de haberla tomado. En cuanto a ti, de todos modos tendrás que hacerte responsable de tu vida como si la hubieras pedido si no quieres que acabe convirtiéndose en un desastre”. Por

En el pasado, quien deseaba explorar los misterios más profundos de la vida se recluía en un monasterio o llevaba una vida ermitaña; en la actualidad, las relaciones íntimas se han convertido, para muchos de nosotros, en la nueva tierra indómita que nos coloca cara a cara con todos nuestros dioses y demonios.

El fracaso, si es que queremos llamarlo así, es la expresión que usamos para decir que el vínculo ha dejado de ser nutritivo para alguno de los dos. (No somos para todos todo el tiempo ni todos son para nosotros todo el tiempo.) Cada uno de los encuentros en mi vida ha sido como cada libro que leí: una lección de vida que me condujo a ser éste que soy.

Si recordamos que Moisés descubrió a Dios en una zarza insignificante que ardía en medio del desierto, si tenemos en cuenta que Buda alcanzó la iluminación durmiendo debajo de una higuera, si no olvidamos que Jesucristo nació en un pesebre… podemos darnos cuenta de la poca importancia que tiene el dónde empiezas en comparación con la grandeza del hacia dónde vas.

Alguien que no se anima a ser quien es por miedo a que lo rechacen, que no se anima a sentir lo que siente porque le parece que está mal, que no se anima a pensar lo que piensa o a decirlo porque tiene miedo de ser rechazado, alguien que no corre riesgos porque no se banca las responsabilidades y que no sale a buscar lo que necesita sino que se lo pide a otro, alguien así no llega a ser una persona y, por lo tanto, vamos a tener que pensar que es un individuo.

1. Me concedo a mí mismo el permiso de estar y de ser quien soy, en lugar de creer que debo esperar que otro determine dónde yo debería estar o cómo debería ser. 2.Me concedo a mí mismo el permiso de sentir lo que siento, en vez de sentir lo que otros sentirían en mi lugar. 3.Me concedo a mí mismo el permiso de pensar lo que pienso y también el derecho de decirlo, si quiero, o de callármelo, si es que así me conviene. 4.Me concedo a mí mismo el permiso de correr los riesgos que yo decida correr, con la única condición de aceptar pagar yo mismo los precios de esos riesgos. 5.Me concedo a mí mismo el permiso de buscar lo que yo creo que necesito del mundo, en lugar de esperar que alguien más me dé el permiso para obtenerlo

—Lo que determina que algo sea caro o barato es la comparación entre el precio (lo que cuesta) y el valor (lo que vale). No entre lo que cuesta y lo que tienes. Es caro, Demi, aquello que cuesta más de lo que vale. —Más de lo que vale... Claro, por eso hay muchas cosas por las que siento que estoy pagando caro... Ahora entiendo. —El valor de las cosas que no son materiales –siguió Jorge— (y a veces el de éstas también) es tan subjetivo, que solamente uno mismo puede determinar si un determinado precio es justo o no. Pero hay bienes preciados que todos poseemos y no sé si sabemos evaluar. Uno de ellos es la dignidad. Me parece que la propia dignidad, el autorrespeto como te dije alguna vez, son tan valiosos que pagar con ellos es siempre demasiado caro.

Si quieres que tus sueños se hagan realidad... despierta”. Te mando besos mil,

Para volar hay que empezar asumiendo riesgos.

esté

No vivimos en la realidad sino en nuestra imagen de ella. Si en un mapa tengo registrado que aquí en mi cuarto hay un árbol, aunque no lo haya, aunque nunca haya existido, aunque el árbol no esté en el de ustedes y todos pasen por ese lugar sin miedos ni registro alguno, yo voy a vivir esquivando este árbol por el resto de mi vida. Y cuando me vean esquivar el tronco ustedes me van a decir: - ¿Qué haces, estás loco? Y voy a pensar «los locos son ustedes».

Може да живеем така, сякаш сме машинисти в метрото: знаем точно къде отиваме и какъв е маршрутът. Или да живеем като сърфисти: следвайки вълната. Предлагам ти да следваме вълните. Ще се забавляваме, а това също е важно.

Cada vez que construyamos la certeza de que un hecho irremediablemente siniestro va a pasar, no sabiendo cómo (o sabiéndolo) nos ocuparemos de producir, de buscar, de disparar (o como mínimo de no impedir) que algo de lo terrible y previsto nos pase realmente. [...] Cuando creemos y confiamos en que se puede seguir adelante, nuestras posibilidades de avanzar se multiplican.

Perder es dejar algo «que era», para entrar en otro lugar donde hay otra cosa «que es». Y eso «que es» no es lo mismo «que era».

[...] que no importa cuán listos seamos, a veces nos toca perder, [...]

Cuando él rezó, yo me di cuenta de que no era de mi religión. Cuando gritó su odio, no estaba dirigido a los que yo odiaba. Cuando se vistió, sus ropas no eran siquiera parecidas a las mías. Cuando habló, no lo hizo en mi idioma. Cuando tomó mi mano, su piel no era del color de la mía. Sin embargo, cuando rió, noté que se reía igual que como yo me río. Y cuando lloró, supe que su llanto era exactamente igual al mío…

Osjedam da energija za pisanje izvire iz moje nutrine, nema boljega primjera. Uvijek sam razmišljala da, iako su slova ista, njihovo je značenje drukčije ako potječu iz duše.

Herida Duelo Vasoconstricción → Incredulidad Dolor agudo → Regresión Sangrado → Furia Coágulo → Culpa Retracción del coágulo → Desolación Reconstrucción tisular → Identificación y Fecundidad Cicatriz → Aceptación

ETAPAS DEL DUELO NORMAL 1. Incredulidad Parálisis Negación Confusión 2. Regresión Llanto explosivo Berrinche Desesperación 3. Furia Con el causante de la muerte Con el muerto, por abandono 4. Culpa Por no haberlo podido salvar Por lo que no hicimos 5. Desolación Impotencia Desasosiego Seudoalucinaciones Idealización Idea de ruina 6. Fecundidad Acción dedicada Acción inspirada Identificación 7. Aceptación Discriminación Interiorización

De hecho, somos quienes somos gracias a todo lo perdido y a cómo nos hemos conducido frente a esas pérdidas.

Estar de duelo no es estar enfermo. Más bien, al contrario, el proceso que conlleva la superación de una pérdida es la garantía de desarrollo, crecimiento y salud.

Hay un duelo por delante en la vida de todo aquel que sufre una pérdida, que atraviesa un cambio, que deja una realidad para entrar en otra.

Si bien es obvio, o debería serlo, que el duelo no es una enfermedad, podemos encontrar en las estadísticas médicas algunos datos inquietantes: – 90% de las personas sufren trastornos del sueño durante el duelo, – 50% padecen seudoalucinaciones auditivas o visuales, – 50% tienen síntomas similares a los que condujeron al fallecido a la muerte, – 4% de parientes cercanos fallecen en el primer año de duelo.

Los dolores que no pudimos expresar en nuestra infancia los cargamos como una mochila, y se expresan con nuestras reacciones antes de que nos demos cuenta, de modo que nos encontramos instalados allí antes de poder pensar. Estas reacciones son las que nos causan más problemas en las relaciones íntimas.

Los dolores que no pudimos expresar en nuestra infancia los cargamos como una mochila, y se expresan con nuestras reacciones antes de que nos demos cuenta, de modo que nos encontramos instalados allí antes de poder pensar. Estas reacciones son las que nos causan más problemas en las relaciones íntimas.

En muchos casos de separación el problema no se encuentra en la relación de uno con el otro, sino en asuntos no resueltos de uno de ellos (o de los dos) con su propio pasado.

...човечеството напредва, защото онзи, който знае най-много, продължава да пита дали няма нещо повече от онова, което вижда, и защото някой дръзва да каже, че вижда нещо, което го няма. Този е третият стълб - някой да ни накара да преосмислим онова, което вече знаем, да ни застави да се съмняваме и да ни принуди да не приемаме отговорите си за окончателни и неоспорими. Винаги, когато някой е дръзвал да каже, че съществува нещо повече от онова, което се вижда на пръв поглед, някой друг е решавал също да го потърси. Благодарение на това търсене очите на хората се отваряли все повече и повече. За да не спира никога развитието, е необходимо някои да продължават да питат, други да откриват скритото и дори да има хора, на които им се струва, че виждат онова, което не съществува.

Nunca dependiendo de la palabra de los otros, pero siempre escuchándola. Nunca obedeciendo el consejo de los demás, pero siempre teniéndolo en cuenta. Nunca pendiente de la opinión del afuera, pero siempre registrándola con claridad.

desde el punto de vista psicológico, es imposible que yo pueda querer a alguien sin quererme a mí.

Es muy perjudicial tratar de empujarnos a sentir cosas que no sentimos, actuar como si las sintiéramos. Porque los sentimientos no se eligen, suceden.

Crecer significa aumentar el espacio que cada uno ocupa. En la medida que haya más espacio, habrá más posibilidades.

Nada me obliga a seguir adelante, nada que no sea mi propio deseo de hacerlo.

Y si la libertad no existiera, no existiría la autonomía. Y si la autonomía no existiera, no existiría la autodependencia. Y si la autodependencia no existiera, y sabiendo que no la independencia tampoco existe, no nos quedaría otra posibilidad que la dependencia...

Y si la libertad no existiera, no existiría la autonomía. Y si la autonomía no existiera, no existiría la autodependencia. Y si la autodependencia existiera, y sabiendo que no la independencia tampoco existe, no nos quedaría otra posibilidad que la dependencia...

Benim olmana ihtiyaç duyduğum kişi değilsin. Eskiden olduğun kişi değilsin. Olman benim işime gelen kişi değilsin. Benim olmanı istediğim kişi değilsin. Sen kimsen osun.

Por eso suelo decir que el codependiente no ama; él necesita, él reclama, él depende, pero no ama

La libertad consiste en ser capaz de elegir entre lo que es posible para mí y hacerme responsable de mi elección.

Gerçek benim düşündüğüm gibi değil. Olması gerektiği gibi değil. Bana olacağını söyledikleri gibi değil. Yarın olacağı gibi değil. Benim dışımdaki gerçek neyse odur.

Ben olmayı istediğim kişi değilim. Olmak zorunda olduğum kişi değilim. Annemin olmamı istediği kişi değilim. Daha önce olmuş olduğum kişi değilim. Kimsem oyum.

Gündelik hayatta, her günkü yaşamımızda, bu bedeller çok daha alçaktır kuşkusuz. Çoğunlukla tek yapmamız gereken bazılarının bizi onaylamasından, alkışlamasından ve sevmesinden vazgeçmektir. (Benim söylemeyi sevdiğim ifadeyle bu "bedel", "hayır" diyen kişinin dostlarının bazı bilmediği yönlerini keşfetmesidir: ensesini, sırtını; bedenin biri çekip giderken görülen tüm parçalarını.)

Il futuro si costruisce passo dopo passo, non ci sono dubbi. Ma è altrettanto certo che saremo migliori se sapremo vivere nel presente circondandoci di tutte quelle cose buone che ancora esistono, facendo buoni propositi, e avvicinandoci a tutte quelle persone impegnate alla scoperta di sé, che con ottimismo hanno imparato ad ascoltare. Solo in questo modo potremo addormentarci notte dopo notte un po' più sereni e svegliarci ogni mattina un po' più saggi.

Nessuno, assolutamente nessuno, può vincere senza essere amato.

Cuando nos deshacemos de la ilusión, es decir de la idea de lo que es el otro, comienza la real posibilidad de que el amor suceda, porque el amor sólo se da entre dos personas de carne y hueso y no entre dos ilusiones.

un pájaro y un pez pueden enamorarse y hasta casarse, pero ¿dónde harían el nido?

lo peor es que a veces conseguimos convencernos, y entonces nuestra vida más fresca, divertida y creativa queda postergada, y la cambiamos por el esfuerzo para llegar a cumplir las «loables metas» que no se sabe muy bien quién eligió para nosotros. Así, las metas se cumplen, pero no nos proporcionan la felicidad que esperábamos. Los logros materiales llegan, pero el aburrimiento aparece igual.

De esta combinación letal sale la falsa conclusión: si tenemos todo para ser felices y no lo somos, lo que no funciona está en otro lado, debe de ser la pareja, sin darnos cuenta de que lo aburrido es la rutinaria vida que llevamos. No es un asunto fácil. Cumplir con logros económicos, avanzar laboralmente o escalar en la posición social da cierta satisfacción, pero ese bienestar es superficial.

aceptar que el otro es quien es no signifique que nos guste o que estemos de acuerdo; significa reconocer que así son las cosas y resistir la tentación de tratar de cambiar al otro o imponer nuestro criterio.

existe la tendencia a creer que es el otro el que «nos da» su amor. Sin embargo, en la práctica, el otro sólo es un espejo del amor que damos. Desde este punto de vista amar es encontrar al ser que es capaz de reflejar el amor que irradiamos.

Siempre hay dos opciones existenciales: estamos en el amor o estamos en el miedo. Cuando estamos instalados en el miedo, tememos ser heridos y el corazón se cierra, el ego toma el control y queremos un disfrute sin riesgos. Nos volvemos posesivos, queremos todo de todos, que nos contengan, que nos tengan en cuenta permanentemente, que no nos sofoquen ni manipulen.

Cuentan que desde entonces, muchas veces uno se encuentra con la furia, ciega, cruel, terrible y enfadada, pero si nos damos el tiempo de mirar bien, encontramos que esta furia que vemos es sólo un disfraz y que detrás del disfraz de furia, en realidad está escondida la tristeza.

Όσοι γονείς έχουμε περάσει ήδη τα 40, έχουμε ένα υπέρ γιατί δώσαμε στα παιδιά μας κάτι καινούργιο τους: επιτρέψαμε την επαναστατικότητα.

Seguramente hay un rumbo posiblemente y de muchas maneras personal y único. Posiblemente haya un rumbo seguramente y de muchas maneras el mismo para todos. Hay un rumbo seguro y de alguna manera posible. De manera que habrá que encontrar ese rumbo y empezar a recorrerlo.Y posiblemente habrá que arrancar solo y sorprenderse al encontrar, más adelante en el camino, a todos los que seguramente van en la misma dirección.