Ir Quotes

We've searched our database for all the quotes and captions related to Ir. Here they are! All 100 of them:

Lo qué uno quiere de verdad, es lo que está hecho para uno; entonces hay que tomarlo, o intentar: En eso se te puede ir la Vida, pero es una vida mucho mejor…
Mario Benedetti (La tregua)
Ir jābūt tādai vietai, kurā tu atnāc rūpju pilns un pēkšņi - sirds iesāpas no skaistuma...
Imants Ziedonis
É muito difícil ir embora - até você ir embora de fato. E então ir embora se torna simplesmente a coisa mais fácil do mundo.
John Green (Paper Towns)
May the IRS find that you deduct your pet sheep as an entertainment expense.
Christopher Moore (Practical Demonkeeping (Pine Cove, #1))
Eik į gyvenimą pakelta galva ir atvira širdžia. Savo širdies vis tiek nenumarinsi. Priimk gyvenimą kaip būtinybę, bet manyk, kad geriau nė negalėjo būti. Nieko nesibijok, nieko nesigailėk ir dėl nieko nesisielok.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
Lietuvoje egzistuoja trijų tipų asmenybės: charizmatinės, marazmatinės ir joptvaimatinės.
Juozas Erlickas
Mūsu nelaime ir tā, ka mēs nekad skaidri nezinām, kur mūsu nevarēšana beidzas un mūsu negribēšana iesākas.
Rūdolfs Blaumanis
Un tādas lielas laimes nemaz nav. Ja jums to vēl, tad ziniet: tie ir nieki. Ir tikai tādas mazas laimītes. Ir tikai tādi mazi ikdienības prieki.
Imants Ziedonis
Viskas baigta. Ir gerai, kad baigta. Prieš kiekvieną svarbų pasiryžimą kiekvienas žmogus ilgai svyruoja ir abejoja. Bet pakanka vieną kartą pasiryžti — ir štai viskas aišku ir ramu.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
El destino suele estar a la vuelta de la esquina. Como si fuese un chorizo, una furcia o un vendedor de lotería: sus tres encarnaciones más socorridas. Pero lo que no hace es visitas a domicilio. Hay que ir a por él. -Fermín Romero de Torres.
Carlos Ruiz Zafón (The Shadow of the Wind (The Cemetery of Forgotten Books, #1))
Kai angelas atsisveikina su naujai gimusiuoju, jis paliečia pirštu jo veidą, kad atvykėlis į žemę neprisimintų dangaus. Štai kodėl tarp nosies ir viršutinės lūpos įspaustas griovelis.
Antanas Škėma (Balta drobulė)
A veces solo hay dos opciones: subir o bajar, avanzar o retroceder, coger o dejar, cerrar o abrir… Los tonos grises están bien, pero no sirven para todo. En ciertas ocasiones hay que ir a por todas, tomar decisiones arriesgadas. Como en el amor.
Alice Kellen (Todo lo que nunca fuimos (Deja que ocurra, #1))
Mes esame nelaimingi vieni, ir mes nelaimingi bendruomenėje; vedę ir nevedę; mes lyg ežiai, besiburią šilimai, mums nepatogu, kai mes sugrūsti, ir mes dar nelaimingesni išsiskyrę; optimizmas yra karti pajuoka iš žmogaus sielvarto; gyvenimas - blogis, nes gyvenimas - karas; kuo tobulesnis organizmas, tuo tobulesnis kentėjimas; istorijos motto: eadem sed aliter*. * Tas pats, bet kitaip (lot.)
Antanas Škėma (Balta drobulė)
Pats šūdiniausias pasaulyje dalykas, kai sėdi su kitu žmogum, o kalbiesi pats su savim. Kita vertus, juk žmonės tik su savimi ir kalbasi.
Sigitas Parulskis (Vėjas mano akys)
Why was I the Most Popular President Who Ever Lived? I castrated the IRS, implemented the National Sales Tax (Fair Tax) and brought an end to parasitic government - all through the use of numbers, statistics. business metrics, graphs, pie charts, efficiency - in short - results.
Nancy Omeara (The Most Popular President Who Ever Lived [So Far])
Daddy had a strict rule about firearms. Anything we killed we had to eat. No amount of barbecue sauce would make a hairy guy like you palatable.
Diane Kelly (Death, Taxes, and a French Manicure (Tara Holloway, #1))
The IRS! They're like the Mafia, they can take anything they want!
Jerry Seinfeld
Man nevajag daudz - man vajag mazliet. Jo viss, kas liels ir bijis, izzudīs. Un paliks tikai mirklis īss.
Imants Ziedonis
Es saku jums jau dienas simt un piecas - lai puķi dabūtu ir jānoliecas.
Imants Ziedonis
Anybody who thinks that 'it doesn't matter who's President' has never been Drafted and sent off to fight and die in a vicious, stupid war on the other side of the world--or been beaten and gassed by Police for trespassing on public property--or been hounded by the IRS for purely political reasons--or locked up in the Cook County Jail with a broken nose and no phone access and twelve perverts wanting to stomp your ass in the shower. That is when it matters who is President or Governor or Police Chief. That is when you will wish you had voted.
Hunter S. Thompson
Į lango stiklą kažkas negarsiai pabeldė; nors ir taip gulėjau bežadis, Tūla pakėlė pirštą ir uždėjo ant mano lūpų – mūsų niekam nėra...
Jurgis Kunčinas (Tūla)
Jei mirčiau žiemą. Atidaryk langą, Kad mano siela galėtų - Sningant - Parskristi namo.
Alfonsas Nyka-Niliūnas (Dienoraščio fragmentai 2001-2009 ir papildymai 1940-2000)
Solo hay una cosa que sé con certeza... Que haría cualquier cosa por ti, incluso si eso significa ir en contra de mis instintos o de mi propia naturaleza. Dejaría todas las cosa que poseo, hasta mi alma, por ti. Si eso no es amor, es lo mejor que tengo. - Patch
Becca Fitzpatrick (Silence (Hush, Hush, #3))
Leí en alguna parte que no podemos alcanzar lo que tenemos delante hasta que dejamos ir lo que nos persigue.
Maria Martinez (La fragilidad de un corazón bajo la lluvia)
Creo que si alguna vez tengo hijos y están disgustados, no les diré que la gente se muere de hambre en China ni nada parecido porque no cambiaría el hecho de que estén disgustados. E incluso si otra persona lo tiene mucho peor, eso realmente no cambia el hecho de que tú tienes lo que tienes. Bueno y malo. Como lo que mi hermana dijo cuando yo llevaba ya una temporada en el hospital. Dijo que estaba muy preocupada por ir a la universidad, y en comparación con lo que yo estaba pasando, se sentía muy tonta. Pero no sé por qué se iba a sentir tonta. Yo también estaría preocupado. Y en serio, no creo que yo lo tenga mejor ni peor que ella. No sé. Es diferente. Quizá sea bueno poner las cosas en perspectiva, pero, a veces, creo que la única perspectiva es estar allí de verdad. Como dijo Sam. Porque está bien sentir cosas. Y ser tú mismo al respecto.
Stephen Chbosky (The Perks of Being a Wallflower)
Arnesians had a dozen ways to say hello, but no word for good-bye. When it came to parting ways, they sometimes said vas ir, which meant in peace, but more often they chose to say anoshe–until another day. Anoshe was a word for strangers in the street, and lovers between meetings, for parents and children, friends and family. It softened the blow of leaving. Eased the strain of parting. A careful nod to the certainty of today, the mystery of tomorrow. When a friend left, with little chance of seeing home, they said anoshe. When a loved one was dying, they said anoshe. When corpses were burned, bodies given back to the earth and souls to the stream, those grieving said anoshe. Anoshe brought solace. And hope. And the strength to let go.
V.E. Schwab (A Conjuring of Light (Shades of Magic, #3))
Didžiausia mano nelaimė — kad anaiptol ne iškart tapau savimi. Mūsų niekas nemokė būti savimi. Mus mokė būti tuo ir anuo, lipdyti save pagal kokį nusususį ar nežemiškai idealų modelį, kurį sugalvojome ne mes patys. Mokė keisti, lamdyti save, mokė prisitaikyti. Tačiau niekad nemokė būti savimi. Būti savimi anaiptol nėra paprasta, tam reikalingas didis talentas. Dabar dažnai pamanau, kad genialumas tėra viso labo tobulas gebėjimas begal tvirtai, užsispyrus, ligi pat gali išlikti pačiu savimi.
Ričardas Gavelis (Jauno žmogaus memuarai: Keturiolikos laiškų romanas)
Ak, tas nav ticēt, tas nav - cerēt. Cik skaisti ir tā - nepiederēt! Nekam, nekur. Kā palags linu es lēni sevi izbalinu.
Imants Ziedonis
...y he comprendido que uno es de donde llora pero siempre querrá ir a donde ríe.
Elvira Sastre
Dažnai atsitinka, kad gyvenimas tam tikrais momentais sutirštėja ir žmogus per vieną savaitę, ne tai kad jau mėnesį, patiria ir pergyvena daugiau negu kitais atvejais per ištisus metus.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
....called to give you the good news. I asked our daughter to marry me and she accepted. Congratulations, I will officially your son-in-law. Now, do you want me to call you zmum straightaway, or wait until after the wedding?" I lew through the ir in a dive tht finally tackled him, wrenching the phone away. Bones was laughing so hard he had to breathe to get it all out. "Mom? Are you there? Mom.....?" "You might want to give her a moment, Kitten. I believe she fainted.
Jeaniene Frost (At Grave's End (Night Huntress, #3))
gracias por venir a mi vida y darme alegría, gracias por amarme y recibir mi amor a cambio. Gracias por los recuerdos que serán atesorados por siempre. Pero sobre todo, gracias por mostrarme que llegará un momento en el que finalmente puedo dejarte ir.
Nicholas Sparks (Message in a Bottle)
—Supongo que irás al baile, ¿no es así? —No... no lo sé. Es decir, no. No, lo siento, no voy a ir al baile. Kai retrocedió, desconcertado. —Ah. Bien... Pero... puede que ahora quieras pensártelo, porque soy... Bueno, ya sabes. —El príncipe.
Marissa Meyer (Cinder (The Lunar Chronicles, #1))
Uh-huh. You know with that sinister tone you should look into working for the IRS. I’m sure they’re desperate for people who can cow others with a single growl. (Susan)
Sherrilyn Kenyon (Dark Side of the Moon (Dark-Hunter, #9; Were-Hunter, #3))
Supongo que todas las despedidas son como lanzarse al vacío. Lo peor es decidirse. Luego, cuando ya estás en el aire, no te queda más opción que dejarte ir.
Lauren Oliver (Before I Fall)
Širdis visuomet mokės apgauti ir gudriausią protą, ir kiečiausią valią.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
Dabartis savaime kuria ateitį. Jeigu mes visi norėtume numatyti, įspėti ateitį ir pagal ją formuoti dabartį, mes rizikuotume žiauriai apsirikti: prasilenkti su ateitim ir nieko gero neduoti dabarčiai.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
„Čia ir dabar mes taip pat esame nuolat informuojami apie pabaigą. Apie ją mums primena kiekviena surūkyta cigaretė, išgerta vyno taurė ar obuolio nuograuža. Keista, bet šiais laikais suvokti savo laikinumą ir baigtinumą yra didesnis maištas nei troškimas suardyti amžiną pasaulio tvarką ir būti nemirtingam.
Jurga Ivanauskaitė (Viršvalandžiai)
I took the one letter he had for us. It was from the Switchblade Gas & Electric Company. I didn't know I had admirers there too, but I wasn't that surprised. I threw it in the trash with the IRS's love letters and closed the door without reply.
The Harvard Lampoon (Nightlight)
APRENDIENDO Después de un tiempo, uno aprende la sutil diferencia entre sostener una mano y encadenar un alma, y uno aprende que el amor no significa acostarse y una compañía no significa seguridad, y uno empieza a aprender... Que los besos no son contratos y los regalos no son promesas, y uno empieza a aceptar sus derrotas con la cabeza alta y los ojos abiertos, y uno aprende a construir todos sus caminos en el hoy, porque el terreno de mañana es demasiado inseguro para planes...y los futuros tienen una forma de caerse en la mitad. Y después de un tiempo uno aprende que si es demasiado, hasta el calor del sol quema. Así que uno planta su propio jardín y decora su propia alma, en lugar de esperar a que alguien le traiga flores. Y uno aprende que realmente puede aguantar, que uno realmente es fuerte, que uno realmente vale, y uno aprende y aprende... y con cada día uno aprende. Con el tiempo aprendes que estar con alguien porque te ofrece un buen futuro, significa que tarde o temprano querrás volver a tu pasado. Con el tiempo comprendes que sólo quien es capaz de amarte con tus defectos, sin pretender cambiarte, puede brindarte toda la felicidad que deseas. Con el tiempo te das cuenta de que si estás al lado de esa persona sólo por acompañar tu soledad, irremediablemente acabarás no deseando volver a verla. Con el tiempo entiendes que los verdaderos amigos son contados, y que el que no lucha por ellos tarde o temprano se verá rodeado sólo de amistades falsas. Con el tiempo aprendes que las palabras dichas en un momento de ira pueden seguir lastimando a quien heriste, durante toda la vida. Con el tiempo aprendes que disculpar cualquiera lo hace, pero perdonar es sólo de almas grandes. Con el tiempo comprendes que si has herido a un amigo duramente, muy probablemente la amistad jamás volverá a ser igual. Con el tiempo te das cuenta que aunque seas feliz con tus amigos, algún día llorarás por aquellos! que dejaste ir. Con el tiempo te das cuenta de que cada experiencia vivida con cada persona es irrepetible. Con el tiempo te das cuenta de que el que humilla o desprecia a un ser humano, tarde o temprano sufrirá las mismas humillaciones o desprecios multiplicados al cuadrado. Con el tiempo aprendes a construir todos tus caminos en el hoy, porque el terreno del mañana es demasiado incierto para hacer planes. Con el tiempo comprendes que apresurar las cosas o forzarlas a que pasen ocasionará que al final no sean como esperabas. Con el tiempo te das cuenta de que en realidad lo mejor no era el futuro, sino el momento que estabas viviendo justo en ese instante. Con el tiempo verás que aunque seas feliz con los que están a tu lado,añorarás terriblemente a los que ayer estaban contigo y ahora se han marchado. Con el tiempo aprenderás que intentar perdonar o pedir perdón, decir que amas, decir que extrañas, decir que necesitas, decir que quieres ser amigo, ante una tumba, ya no tiene ningún sentido. Pero desafortunadamente, solo con el tiempo...
Jorge Luis Borges
Kas ir aizsniegti griesti? Apziņa, ka par zemiem. Un kas ir noķerts vējš? Tas, kas par lēnu skrien. Kas ir sveloša sāpe? Ziņa, ka nesadzīst. Un kas ir tavs paša mūžs? Atzīšanās, ka īss.
Ojārs Vācietis (Dzeja)
And when things get tough, this is what you should do. Make good art. I'm serious. Husband runs off with a politician? Make good art. Leg crushed and then eaten by mutated boa constrictor? Make good art. IRS on your trail? Make good art. Cat exploded? Make good art. Somebody on the Internet thinks what you do is stupid or evil or it's all been done before? Make good art. Probably things will work out somehow, and eventually time will take the sting away, but that doesn't matter. Do what only you do best. Make good art. Make it on the good days too.
Neil Gaiman (Make Good Art: Inspiration for Creative People)
Aš tik norėjau Tau pasakyti,kad dabar vasara.Tik Tiek.Bet kaip Tau pasakyti,jeigu žodžiai nekalba,bet žudo. Todėl nutariau neberašyti,tik žiūrėti ir klausytis-Tau.
Alfonsas Nyka-Niliūnas (Dienoraščio fragmentai 2001-2009 ir papildymai 1940-2000)
I long ago became convinced that the most reliable source for arcane and obscure and seemingly unobtainable information does not lie with the government or law enforcement agencies. Apparently neither the CIA nor the military intelligence apparatus inside the Pentagon had even a slight inkling of the Soviet Union's impending collapse, right up to the moment the Kremlin's leaders were trying to cut deals for their memoirs with New York publishers. Or, if a person really wishes a lesson in the subjective nature of official information, he can always call the IRS and ask for help with his tax forms, then call back a half hour later and ask the same questions to a different representative. So where do you go to find a researcher who is intelligent, imaginative, skilled in the use of computers, devoted to discovering the truth, and knowledgeable about science, technology, history, and literature, and who usually works for dirt and gets credit for nothing? After lunch I drove to the city library on Main and asked the reference librarian to find what she could on Junior Crudup.
James Lee Burke (Last Car to Elysian Fields (Dave Robicheaux, #13))
Mi madre solía que el amor nunca se malgasta, aunque no te lo devuelvan en la misma medida que te mereces o deseas. -Déjalo ir a raudales. -decía- Abre tu corazón y no tengas miedo de que te lo rompan. Los corazones rotos se curan. Los corazones protegidos acaban convertidos en piedra.
Penelope Stokes J (Heartbreak Cafe)
It was as if, before she`d met him, her blood had circulated grayly around her body, and now ir was all oxygenated and red. She was petrified of becoming the half-alive person she`d been before.
Jeffrey Eugenides (The Marriage Plot)
Dėl vieno vienintelio vėjo pūsterėjimo į smilkinį vasarą ir nykaus žolės šiurenimo vėlyvą rudenį būtų galima gyventi tūkstantį metų.
Alfonsas Nyka-Niliūnas
Un viņš saprata, ka vienatne ir tas briesmīgākais būris, kurā cilvēks var sevi ieslodzīt.
Alberts Bels (The Cage)
Vincent Van Gogh used to eat yellow paint because he thought it would get the happiness inside him. Many people thought he was mad and stupid for doing so because the paint was toxic, never mind that it was obvious that eating paint couldn't possibly have any direct correlation to one's happiness, but i never saw that. If you were so unhappy that even the maddest ideas could possibly work, like painting the walls of your internal organs yellow, then you are going to do it. It's really no different than falling in love or taking drugs. There is a greater risk of getting your heart broken or overdosing, but people still do ir everyday because there was always that chance it could make things better. Everyone has their own yellow paint.
Alexandra Timmer
Žmogus nešiojasi tik pusę savo sielos ir lieka tobulas tik suradęs ir pamilęs kitą, kuris turįs antrąją pusę. Dėl to mylėti galima tiktai vieną kartą, o tokia meilė esanti būtina ir amžina.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
,,Apie skausmą nereikia klausti, skausme reikia užjausti, atjausti, būti šalia ir laikyti tą, kuriam skauda, už rankos. Ko gero, tai paprasčiau nei prisiverst pasiteirauti: ,,Kaip tavo sveikata?“ Paprasčiau, nes žmoniškiau.
Jurga Ivanauskaitė (Viršvalandžiai)
...tu mano namai - šiandien, ryt ir niekad!
Jurgis Kunčinas
Tapai mediku, o pamatei, kad esi mėsininkas, tai mesk gydęs, nes imsi žmones pjauti. Taip pat ir su kunigyste.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
The best leadership teams have purpose, they are aligned on their strategic objectives, they are a high performing team and have change leadership skills to navigate 4IR
Peter F Gallagher
Me faltan kilos, me sobran ropa, personas, horas. ¿En qué momento me darán ganas de ir y tirarme por la ventana? Quizá deba admitir que la tristeza me acomoda porque soy egoísta.
Brenda Navarro (Casas vacías)
She felt the blows and saw the weapon but ir felt as though it was
John Patrick Kennedy (Princess Dracula (Princess Dracula #1))
But criticism, for the most part, comes from the opposite place that book-enjoying should come from. To enjoy art one needs time, patience, and a generous heart, and criticism is done, by and large, by impatient people who have axes to grind. The worst sort of critics are (analogy coming) butterfly collectors - they chase something, ostensibly out of their search for beauty, then, once they get close, they catch that beautiful something, they kill it, they stick a pin through its abdomen, dissect it and label it. The whole process, I find, is not a happy or healthy one. Someone with his or her own shit figured out, without any emotional problems or bitterness or envy, instead of killing that which he loves, will simply let the goddamn butterfly fly, and instead of capturing and killing it and sticking it in a box, will simply point to it - "Hey everyone, look at that beautiful thing" - hoping everyone else will see the beautiful thing he has seen. Just as no one wants to grow up to be an IRS agent, no one should want to grow up to maliciously dissect books.
Dave Eggers
«Es que la gente es mala...» «Mala no; imbécil, que no es lo mismo. El mal presupone una determinación moral, intención y cierto pensamiento. El imbécil o cafre no se para a pensar ni a razonar. Actúa por instinto, como bestia del establo, convencido de que hace el bien, de que siempre tiene la razón y orgulloso de ir jodiendo, con perdón, a todo aquel que se le antoja diferente a él mismo, bien sea por el color, por creencia, por idioma, por nacionalidad, o por sus hábitos de ocio. Lo que hace falta en el mundo es más gente mala de verdad y menos cazurros limítrofes.»
Carlos Ruiz Zafón (The Shadow of the Wind (The Cemetery of Forgotten Books, #1))
Mano dievas, kurį aš tikiu, nėra reikalingas jokių priesaikų ir neuždeda jokių pančių, dėl kurių reikėtų beprasmiškai kankintis ir žudyti savo gyvenimą. Jis tereikalauja, kad aš dorai gyvenčiau.
Vincas Mykolaitis-Putinas (Altorių šešėly)
<…> kalbėk ir sakyk, kas beprimins mums limpamą kaip užkrečiama liga meilę, taip ir neišreikštą viduržiemio kiemuos, užtat neapdrabstytą miesto purvais- tokią pavėluotą ir niekam nereikalingą <...>
Jurgis Kunčinas (Tūla)
Tavo kūno alkis gyventi bus stipresnis už sielos troškulį mirti...
Jurga Ivanauskaitė (Ragana ir lietus)
A companhia de verdade, achava ele, era aquela que não tinha por que ir embora e, se fosse, ir embora significaria ficar ali, junto.
Valter Hugo Mãe (O Filho de Mil Homens)
Atkalmeklēšana laikam ir īstā dzīve, citas dzīves īstenības man nav.
Imants Ziedonis (Epifānijas)
Katrai dienai ir uzliesmojums. Ja tu visu dienu esi gājis un neesi to redzējis, tad gaidi. Nemirkšķini acis. Varbūt tas notiek tai brīdī, kad tavas acis aizmirkšķinās.
Imants Ziedonis (Epifānijas)
Muere lentamente quien no viaja, quien no lee, quien no escucha música, quien no halla encanto en si mismo. Muere lentamente quien destruye su amor propio, quien no se deja ayudar. Muere lentamente quien se transforma en esclavo del habito, repitiendo todos los días los mismos senderos, quien no cambia de rutina, no se arriesga a vestir un nuevo color o no conversa con desconocidos. Muere lentamente quien evita una pasión Y su remolino de emociones, Aquellas que rescatan el brillo en los ojos y los corazones decaidos. Muere lentamente quien no cambia de vida cuando está insatisfecho con su trabajo o su amor, Quien no arriesga lo seguro por lo incierto para ir detrás de un sueño, quien no se permite al menos una vez en la vida huir de los consejos sensatos… ¡Vive hoy! - ¡Haz hoy! ¡Ariesga hoy! ¡No te dejes morir lentamente! ¡No te olvides de ser feliz!
Martha Medeiros
Latvija ir kā šampanieša pudele, kura ilgi – ko domājat? – septiņi simti gadu – gulējusi tumšā pagrabā un kuru piepeši attaisījis neuzmanīgais Laiks. Daudz ir izgājis griestos un daudz uz grīdas, bet traukā vēl pietiek, lai mēs noreibtu, jo vīns ir vecs un labs.Kārlis Skalbe
Kārlis Skalbe
Vine a Comala porque me dijeron que acá vivía mi padre, un tal Pedro Páramo. Mi madre me lo dijo. Y yo le prometí que vendría a verlo en cuanto ella muriera. Le apreté sus manos en señal de que lo haría; pues ella estaba por morirse y yo en plan de prometerlo todo. «No dejes de ir a visitarlo -me recomendó-. Se llama de otro modo y de este otro. Estoy segura de que le dará gusto conocerte.» Entonces no pude hacer otra cosa sino decirle que así lo haría, y de tanto decírselo se lo seguí diciendo aun después que a mis manos les costó trabajo zafarse de sus manos muertas.
Juan Rulfo (Pedro Páramo)
Listen, you. Don't threaten me. I could make your life a nightmare. He put his hand in front of her face and unfolded three fingers as he said, I'm F-B-I. She smiled. It wasn't the reaction he expected. You want to talk nightmares? she said. She put her hand up to his face and unfolded her three fingers. I'm I-R-S.
Julie Garwood (Sweet Talk (Buchanan-Renard, #10))
„Dvasininkai, o ir šiaip neatsakingai pasisvaidyti frazėmis mėgstantys žmonės kartais tvirtina, kad skausmas yra paslaptis. Bet iš tikrųjų skausmas yra apsireiškimas. Pradedi įžvelgti tai, ko niekada anksčiau neįžvelgdavai.
Jurga Ivanauskaitė (Viršvalandžiai)
„Mirštantysis visą laiką negalvoja apie tai, kad jis miršta, o ligonis nemintija vien apie savo ligą, kaip ir sveikasis nuolat negalvoja apie tai, kad gyvena. Daugelis sveikųjų apie gyvenimą išvis pamiršta. Kai kurie taip ir nugyvena visą amželį, laukdami, kada prasidės Tikrasis Gyvenimas.
Jurga Ivanauskaitė (Viršvalandžiai)
Los animales aceptan y los humanos esperan. Nunca oirás a un conejo decir: espero que el sol salga esta mañana para poder ir al lago a jugar. Si el sol sale o no sale, no estropeara el día al conejo. Es feliz siendo un conejo. El caballero pensó en esto. No recordaba a ninguna persona que fuera feliz simplemente por ser una persona”.
Robert Fisher (El caballero de la armadura oxidada)
Vieną laišką jis man konfiskuoja už tai, kad jame buvo parašyta: „Baisiai nuobodus biznis už surūdijusių vielų sėdėti...” - Kaip tu drįsti rašyti, kad už surūdijusių vielų sėdi? Ar nieko kita nematai lageryje? ar nematai, berželiai auga? Vėl jis man sako: - Lauk! - Ir aš einu lauk. Laišką perrašiau. Rašau: mūsų spygliuotų įelektrintų vielų tvora spindi žaižaruoja kaip sidabrinė, smulkiu cukrumi apibarstyta. Už tvoros matyti trys berželiai, du kelmai ir vienas grybas.
Balys Sruoga (Dievų miškas)
Mylėjau tave. Šildžiau tavo rankas, lanksčiau tavo pirštus, guldžiau tave ant savęs, kad greičiau sušiltum. Džiaugiausi kiekviena su tavimi praleista akimirka, taip, akimirka - jau tuomet vokiau, kad kiekviena, - iš kurgi vėliau būčiau viską taip gerai atsiminęs? Tokių žmonių kaip tu, Tūla, aš dar niekad nebuvau sutikęs - drovių, tarsi atsainių, bet be galo jautrių ir pažeidžiamų.
Jurgis Kunčinas (Tūla)
...jeigu nori būti laimingas vieną dieną, išgerk, jeigu nori būti laimingas vienus metus, vesk, o jeigu nori būti laimingas iki pasaulio pabaigos, tapk sodininku.
Donaldas Kajokas (Ežeras ir kiti jį lydintys asmenys)
precisava deste resto de solidão para aprender sobre este resto de companhia. este resto de vida, américo, que eu julguei já ser um excesso, uma aberração, deu-me estes amigos. e eu que nunca percebi a amizade, nunca esperei nada da solidariedade, apenas da contingência da coabitação, um certo ir obedecendo, ser carneiro. eu precisava deste resto de solidão para aprender sobre este resto de amizade.
Valter Hugo Mãe (A máquina de fazer espanhóis)
Es nezinu vai tas ir apgalvojums vai jautājums, bet šī doma mani nomāc, skolā mani mācīja un grāmatās es lasu, ka galvenais ir cilvēks, bet pagaidām redzu, ka cilvēks daudz vairāk dara, lai radītu tehniku, nevis lai radītu otru cilvēku. Nē, nē, es nedomāju primitīvo radīšanas aktu, ar to nodarbojas visi, kam vien kaut mazākā iespēja, es domāju- cilvēciskās personības veidošanu.
Alberts Bels (Poligons)
...los libros prohibidos son mucho más que eso. Algunos de ellos son redes; puedes ir siguiendo un camino, tanteando sus hilos con las manos, hasta llegar a rincones oscuros y extraños. Otros son globos que vuelan por el cielo dando bandazos: inalcanzables y totalmente ajenos, pero es bello mirarlos.Y algunos de ellos, los mejores, son puertas.
Lauren Oliver (Pandemonium (Delirium, #2))
I'd learned how to handle a gun before I was fully potty trained.
Diane Kelly
Būdama tiesoje, tu supranti, kad visuose žodžiuose visada yra truputį apgaulės
Jurga Ivanauskaitė (Ragana ir lietus)
Pasauly nieko nėr, ko negalėtų būti, tačiau jame niekuomet nebūna taip, kaip yra.
Donaldas Kajokas (Ežeras ir kiti jį lydintys asmenys)
Tāds vakars, ka pienenes neveras ciet. Tāds vakars, ka nav kur un negribas iet. Un velk zaļu strīpu gar apvārsni riets un skatās tev acīs, un kļūst divkārt zaļāks. Un nevar nekas vairs būt palicis ciet – ne smejies, ne raudi, ne klusē, ne ciet, jo, sajaucis laikus, balts jasmīna zieds pavisam ir apmulsis un veras vaļā. Un pienenes nekad vairs nevērsies ciet.
Ojārs Vācietis (Dzeja)
Era domingo. Se fumasse, acenderia agora um cigarro para ficar com ar de pessoa distraída. Mas assim tão sem vícios e portanto sem ter sobre o que derramar a distração que desejava, ai - assim ficava tão solta. Perdi até o sono, suspirou, como se o sono fosse a sua última reserva de segurança. E estou compreguiça de trabalhar e tenho vontade de falar uma palavrão, que merda também.
Caio Fernando Abreu (Inventário do ir-remediável)
Todas las chicas tienen el corazón roto. Las carreteras están atascadas durante el fin de semana. Todo el mundo quiere estar lejos de donde ha nacido. Al menos el viernes por la noche. Los bares ya no dan dos por una y en esta ciudad tienes que ganar mucho para poder beber en el centro. Los camareros han enterrado sus sonrisas porque es viernes por la noche y la gente coge todo lo que brilla. Con o sin permiso. Las niñas bonitas siempre son las que están más tristes porque saben que hay más tipos dispuestos a hacerles daño. Las niñas feas se dejan ir y bailan toda la noche solas, o unas con otras y no tienen suerte ni atrayendo las desgracias. Los tíos con coche juegan con los dados trucados y los que tienen dinero nos están viendo a todos las cartas. Las madres no duermen en toda la noche porque saben que duele pero también saben que no hay nada mejor y no acaban de decidir qué es lo más peligroso. No hay nadie que no dispare el viernes por la noche, ni hay quien esquive los disparos. Sé que no puedo esperar que estés siempre sola, lo único que te pido es que no te lo creas todo. No te fíes de los anillos de oro, ni de las carrozas de plata. Todos mentimos bien los viernes por la noche.
Ray Loriga (Héroes)
Es tevi gribu Cik labi, ar tevi var neizlikties, Es tikai ar tevi gribu tikties, Es gribu, lai tikai tu manī skaties, - Kad tu manī skaties, es esmu patiess. Kad tu manī skaties, es esmu patiess, Mūsu dzīvē vēl simtiem vilcienu aties Un tūkstošiem jūdžu būs jāiet vēl kājām Un varbūt bez ūdens, bez sāls un bez mājām. Bez ceļa, bez ūdens, bez sāls un bez mājām Man liekas, mēs tūkstošiem jūdžu jau gājām. Tavs skatiens bij traks, un tavs skatiens bij prātīgs, Tavs augums kā rudzu maize bij sātīgs. Tavs augums kā rudzu maize ir sātīgs, Ta zeme, ko min tavas kājas, man patiks, Pat sviedriem un asinīm saindēta Tā zeme, ko min tavas kājas, būs svēta. Šī zeme, ko min tavas kājas būs svēta. Balti ķirši un sarkanas rozes zied sētā. Kā laiku un telpu, un bezgalību Es tevi gribu.
Imants Ziedonis (Kā laiku un telpu, un bezgalību..)
Así es. Entonces de todos modos, tu y tu hermano vinieron a la fiesta y tan pronto entraste por la puerta, Liam se quedo mirándote. Él literalmente no podía apartar sus ojos de ti. Tu sonreíste y le dijiste feliz cumpleaños, pero ni siquiera podía hablar contigo, así que te alejaste para ir a bailar. Se volvió hacia mi y ¿Sabes que me dijo? —pregunto, con los ojos lagrimeando. Negué con la cabeza. ¿Que diablos va decir ella? ¡Esto me esta volviendo loca! — Él dijo en un tono muy serio "Mamá ¿estoy muerto?" Y yo dije "No cariño, no estas muerto" Y el sacudió la cabeza, mirando a todos lados confundido por algo. Luego señalo hacia ti bailando y dijo: "Si no estoy muerto, ¿Porque hay un ángel en nuestra casa?" . .
Kirsty Moseley (The Boy Who Sneaks in My Bedroom Window (The Boy Who Sneaks in My Bedroom Window, #1))
Ya ves, continuamos viviendo, cada uno a su manera [...]. Por profunda y fatal que sea la pérdida, por importante que sea lo que nos han arrancado de las manos, aunque nos hayamos convertido en alguien completamente distinto y sólo conservemos, de lo que antes éramos, una fina capa de piel, a pesar de todo, podemos continuar viviendo, así, en silencio. Podemos alargar la mano e ir tirando del hielo de los días que nos han destinado, ir dejándolos atrás. En forma de trabajo rutinario, el trabajo de todos los días [...]. Al pensarlo, me sentí terriblemente vacío.
Haruki Murakami (Sputnik Sweetheart)
In what world To live? What love To give? Is it worthy? Or will it break My heart? Everyone Seems to be Secretly evil And to try To disguise The truth With lies; It’s disappointing But still I see Something different In you; I find hope And I fall In love
Jazalyn (vViIrRuUsS: I Never Forget)
Pero la verdad yo creo que es la Cenicienta la que rescata al príncipe. Ella es la que hace todo. Limpia todo para poder ir al baile, está trabaje y trabaje, hasta hace su vestido. Y ella es la que es buena con todo el mundo y por eso el hada madrina viene a ayudarla. Si ella no hubiera hecho todas esas cosas el príncipe se hubiera casado con alguien horrible que sólo lo quiere por su dinero, como las hermanastras. La Cenicienta quiere una vida mejor, por eso hace todo lo que hace, no nada más para casarse con el príncipe. Además, mi mamá siempre se queja de que hay poquitas películas que se tratan de mujeres. La películas de princesas se tratan de mujeres y lo que ellas quieren, ¿o no? —la escuincla culmina semejante dosis de sabiduría mirando al techo y encogiendo los hombros—, Bueno, yo digo. Hago
Catalina Aguilar Mastretta (Todos los días son nuestros (El día siguiente) (Spanish Edition))
Dígame lo que tiene que decirme —le exigió, cerca de los labios. —¿Qué tendría que decirle? —¿Por qué no vino a mí esta noche? 'Tuve esperándola como un zonzo ahí juera. —¿Tengo que ir cada noche?” “Artemio hundió sus dedos en la carne de Rafaela y apretó el ceño. Hizo ademán de hablar y calló. Sus respiraciones agitadas componían el único sonido de la habitación, que crispaba las feroces emociones en que se hallaban envueltos. —Cada noche. Sí, cada noche —repitió, con los dientes apretados—, cada día, cada hora, cada minuto. Usté é mía, Rafaela, y la quiero pa'mí, sempre.
Florencia Bonelli (Me llaman Artemio Furia)
Conoces ese sentimiento, cuando estás leyendo un libro, y sabes que va a haber una tragedia; puedes sentir que viene el frío y la oscuridad, ver como se dibuja una red apretadamente al rededor de los personajes que viven y respiran en las páginas. Pero estas amarrado a la historia, como si estuvieras siendo arrastrado detrás de un carruaje y no puedes dejarlo ir o alterar el curso hacia algún lado.Siento ahora, como que está sucediendo lo mismo, solo que no con personajes de las páginas sino con mis queridos amigos y compañeros. No quiero quedarme sentada mientras la tragedia viene por nosotros. Lo haré a un lado, solo yo lucharé para descubrir la forma en que ha de hacerse.
Cassandra Clare (Clockwork Princess (The Infernal Devices, #3))
—¿Te vas a ir? —susurra mientras sus ojos se amplían con miedo. No digo nada mientras intento reunir mis pensamientos. —No puedes —ruega. —Christian… yo… —Lucho por organizar mis pensamientos. ¿Qué estoy tratando de decir? Necesito tiempo, tiempo para procesar esto. Dame tiempo. —No. ¡No! —dice. —Yo… Él mira salvajemente alrededor de la habitación. ¿En busca de inspiración? ¿Intervención divina? No lo sé. —No te puedes ir. ¡Ana, te amo! —También te amo, Christian, es solo… —No… ¡no! —dice con desesperación y pone ambas manos sobre su cabeza. —Christian… —No —susurra, sus ojos amplios por el pánico, y de repente cae sobre sus rodillas frente a mí, la cabeza inclinada, sus manos con dedos largos extendidas sobre sus muslos. Toma una profunda respiración y no se mueve. ¿Qué? —Christian, ¿qué estás haciendo? Continua con su mirada abajo, sin mirarme. —¡Christian! ¿Qué estás haciendo? —Mi voz es aguda. No se mueve—. ¡Christian, mírame! —ordeno con pánico. Su cabeza se levanta sin vacilar, y me observa impasiblemente con su fría mirada gris, está casi sereno… expectante. Mierda… Christian. El sumiso.
E.L. James (Fifty Shades Darker (Fifty Shades, #2))
Walking Around Sucede que me canso de ser hombre. Sucede que entro en las sastrerías y en los cines marchito, impenetrable, como un cisne de fieltro navegando en un agua de origen y ceniza. El olor de las pelquerías me hace llorar a gritos. Sólo quiero un descanso de piedras o de lana, sólo quiero no ver establecimientos ni jardines, ni mercaderías, ni anteojos, ni ascensores. Sucede que me canso de mis pies y mis uñas y mi pelo y mi sombra. Sucede que me canso de ser hombre. Sin embargo sería delicioso asustar a un notario con un lirio cortado o dar muerte a une monja con un golpe de oreja. Sería bello ir por las calles con un cuchillo verde y dando gritos hasta morir de frío. No quiero seguir siendo raíz en las tinieblas, vacilante, extendido, tiritando de sueño, hacia abajo, en las tripas mojadas de la tierra, absorbiendo y pensando, comiendo cada día. No quiero para mí tantas desgracias. No quiero continuar de raíz y de tumba, de subterráneo solo, de bodega con muertos ateridos, muriéndome de pena. Por eso el día lunes arde como el petróleo cuando me ve llegar con mi cara de cárcel, y aúlla en su transcurso como una rueda herida, y da pasos de sangre caliente hacia la noche. Y me empuja a ciertos rincones, a ciertas casas húmedas, a hospitales donde los huesos salen por la ventana, a ciertas zapaterías con olor a vinagre, a calles espantosas como grietas. Hay pájaros de color de azufre y horribles intestinos colgando de las puertas de las casas que odio, hay dentaduras olvidadas en una cafetera, hay espejos que debieran haber llorado de vergüenza y espanto, hay paraguas en todas partes, y venenos, y ombligos. Yo paseo con calma, con ojos, con zapatos, con furia, con olvido, paso, cruzo oficinas y tiendas de ortopedia, y patios donde hay ropas colgadas de un alambre: calzoncillos, toallas y camisas que lloran lentas lágrimas sucias.
Pablo Neruda
The woods do that to you, they always look familiar, long lost, like the face of a long-dead relative, like an old dream, like a piece of forgotten song drifting across the water, most of all like golden eternities of past childhood or past manhood and all the living and the dying and the heartbreak that went on a million years ago and the clouds as they pass overhead seem to testify(by their own lonesome familiarity) to this feeling. Taip būna miškuose, jie visada atrodo pažįstami, kadai prarasti, išblukę lyg seniai mirusio giminaičio veidas, tartum sena svajonė, tarsi nuotrupa pamirštos dainos, plaukiančios virš vandens, o labiau už viską - tarsi auksinės praėjusios vaikystės amžinybės ar preėjusios brandos, ir visa, kas gyva, visa, kas mirę, visa širdgėla, ištikusi prieš milijoną metų, ir debesys, plaukiantys tau virš galvos, liudija savo vienišu artimumu šį jausmą.
Jack Kerouac (The Dharma Bums)
Hoje entendo bem meu pai. Um homem precisa viajar. Por sua conta, não por meio de histórias, imagens, livros ou TV. Precisa viajar por si, com seus olhos e pés, para entender o que é seu. Para um dia plantar as suas próprias árvores e dar-lhes valor. Conhecer o frio para desfrutar do calor. E o oposto. Sentir a distância e o desabrigo para estar bem sob o próprio teto. Um homem precisa viajar para lugares que não conhece para quebrar essa arrogância que nos faz ver o mundo como o imaginamos, e não simplesmente como é ou pode ser; que nos faz professores e doutores do que não vimos, quando deveríamos ser alunos, e simplesmente ir ver. Não há como não admirar um homem – Cousteau, ao comentar o sucesso do seu primeiro grande filme: “Não adianta, não serve para nada, é preciso ir ver.” Il faut aller voir. Pura verdade, o mundo na TV é lindo, mas serve para pouca coisa. É preciso questionar o que se aprendeu. É preciso ir tocá-lo.
Amyr Klink
Yo no sé ni siquiera que el agua está compuesta por oxígeno e hidrógeno, y estas [se refiere a sus hijas, sus mordaces críticos] me echan a la cara que las lunas salen del este. ¿Pero qué me importan si las lunas salen del oeste o del este, si en Marte llueve o no llueve? Yo no proporciono breviarios a los matemáticos y a los físicos. Pero un escritor de ciencia ficción, contestan, tiene que saber ciertas cosas. Bien. Toda la vida llamándome escritor de ciencia ficción, y aún no he entendido lo que significa. Desde hace algún tiempo me llaman escritor de la Era Espacial. Suena algo más respetable, pero tampoco entiendo qué significa. Solamente, el que hace 20 años todos se burlaban de mí. ‘Pero qué ridículo eres’, decían, ‘absurdo’. ‘¿Qué quiere decir astronauta? ¿Qué quiere decir cosmopuerto, ir a la Luna? ¡Eres tonto!’ Luego, de pronto, explota la Era Espacial, y se realiza lo que escribía. Pero no se arrepienten, no piden disculpas, siguen diciendo ‘No es una obra de arte la suya, es cinerama. Bien, ¿qué es el cinerama? ¿Quién inventó el cinerama sino el viejo Mike, Michelangelo en resumen? ¿No la hizo él La Capilla Sixtina? ¿Y qué otra cosa es La Capilla Sixtina sino cinerama en pintura? Y si el viejo Michelangelo pintaba en cinerama, ¿por qué yo no puedo escribir el futuro en ciencia ficción? La ciencia ficción me sirve para interpretar el tiempo en que vivo, en que vivirán los hijos de mis hijos, para describir sus amenazas.
Ray Bradbury
El tiempo se va. A veces pienso que tendría que ir apurado, que sacarle el máximo partido a estos años que quedan. Hoy en día, cualquiera puede decirme, después de escudriñar mis arrugas: Pero si usted todavía es un hombre joven. Todavía. ¿Cuántos años me quedan de todavía? Lo pienso y me entra el apuro, tengo la angustiante sensación de que la vida se me está escapando, como si mis venas se hubieran abierto y yo no pudiera detener mi sangre. Porque la vida es muchas cosas (trabajo, dinero, suerte, amistad, salud, complicaciones), pero nadie va a negarme que cuando pensamos en esa palabra Vida, cuando decimos, por ejemplo, que nos aferramos a la vida, la estamos asimilando a otra palabra más concreta, más atractiva, más seguramente importante: la estamos asimilando al Placer. Pienso en el placer (cualquier forma de placer) y estoy seguro de que eso es vida. De ahí el apuro, el trágico apuro de estos cincuenta años que me pisan los talones. Aún me quedan, así lo espero, unos cuantos años de amistad, de pasable salud, de rutinarios afanes, de expectativa ante la suerte, pero ¿cuántos me quedan de placer? Tenía veinte años y era joven; tenía treinta y era joven; tenía cuarenta y era joven. Ahora tengo cincuenta años y soy todavía joven. Todavía quiere decir: se termina.
Mario Benedetti (La tregua)
Escrito pobremente. Apestoso Escrito horroroso Terriblemente Espantosamente No importa Apaga el editor interno Déjate escribir Déjate fluir Déjate fallar Haz algo loco Escribe cincuenta mil palabras en el mes de noviembre. Yo lo hice Fue divertido, fue una locura, fueron mil sesenta y siete palabras por día. Fue imposible. Pero, tienes que apagar tu crítico interno. Apagar completamente. Sólo escribe. Rápidamente. En ráfagas.  Con alegría Si no puede escribir, huya por un rato. Regrese. Escriba de nuevo La escritura es como cualquier otra cosa. Tú no serás bueno en eso inmediatamente. Es un arte que tienes que seguir mejorando. No consigues ir a Julliard, a menos que practiques. Si quieres llegar a Carnegie Hall, practica, practica, practica. ... O dales un montón de dinero. Como cualquier otra cosa, toma diez mil horas conseguir la maestría. Tal y como Malcolm Gladwell dice. Así que escribe. Falla. Consigue volcar tus pensamientos. Déjate reposar. Déjate marinar. Y luego, edita. Pero no modifiques mientras escribas, que eso sólo desacelera al cerebro. Encuentra una práctica diaria, para mí está blogueando todos los días. Y es divertido. Cuanto más escribas, más fácil será. Cuánto más se trata de fluir, menos de la preocupación. No es para la escuela, no es para un grado, es sólo para conseguir sacar tus pensamientos.  Tú sabes que quieren salir. Así que déjalos. Que sea una práctica. Y escribe pobremente, escribe terriblemente, escribe con abandono y puede llegar a ser Realmente Realmente Bueno.
Colleen Hoover (Point of Retreat (Slammed, #2))
The three of us exchanged glances but said nothing. After all, what was there to say? The truth was that hookers did take credit cards—or at least ours did! In fact, hookers were so much a part of the Stratton subculture that we classified them like publicly traded stocks: Blue Chips were considered the top-of-the-line hooker, zee crème de la crème. They were usually struggling young models or exceptionally beautiful college girls in desperate need of tuition or designer clothing, and for a few thousand dollars they would do almost anything imaginable, either to you or to each other. Next came the NASDAQs, who were one step down from the Blue Chips. They were priced between three and five hundred dollars and made you wear a condom unless you gave them a hefty tip, which I always did. Then came the Pink Sheet hookers, who were the lowest form of all, usually a streetwalker or the sort of low-class hooker who showed up in response to a desperate late-night phone call to a number in Screw magazine or the yellow pages. They usually cost a hundred dollars or less, and if you didn’t wear a condom, you’d get a penicillin shot the next day and then pray that your dick didn’t fall off. Anyway, the Blue Chips took credit cards, so what was wrong with writing them off on your taxes? After all, the IRS knew about this sort of stuff, didn’t they? In fact, back in the good old days, when getting blasted over lunch was considered normal corporate behavior, the IRS referred to these types of expenses as three-martini lunches! They even had an accounting term for it: It was called T and E, which stood for Travel and Entertainment. All I’d done was taken the small liberty of moving things to their logical conclusion, changing T and E to T and A: Tits and Ass!
Jordan Belfort (The Wolf of Wall Street)
Ir Uršulę Norvaišaitę jam stebėtinai gerai sekėsi mesti iš galvos – kai susikaupdavo ir susitelkdavo į kokį reikalą, jau visiškai apie ją nebegalvodavo, ypač jei dar būdavo šalia kitų žmonių; ir tai jau buvo sėkmė, nes dabar apie ją jau galvodavo kur kas mažiau nei pirmosiomis dienomis. Dabar apie ją galvodavo tik tada, kai nuo nuodėmingai pats save liesdavo; dar galvodavo kiekvieną rytą prausdamasis prieš veidrodį; ir tik tada, kai valgydavo ar gerdavo ką saldaus’ ar pamatęs tamsų medų, kurio spalva priminė jos plaukus; tik kai einant gatve suskambėdavo kokios bažnyčios varpai ar pamatydavo žingsniuojančią vineuolę; tik tada kai pamatydavo ką nors ryškiai raudono arba kai pamatydavo ką nors vos vos besišypsant pačiais lūpų kampučiais, arba – išvydęs ką nors vilkint ilgais baltais marškiniais, apsitaisius šviesiai pilkai arba turint visiškai rudas akis, arba šiaip, kai nebesusikaupdavo skaitydamas, kai atsipalaiduodavo, užsimiršdavo, nebūdavo niekuo užsiėmęs, ir atleisdavo minčių vadžias; n air dar gulėdamas lovoje prieš miegą; tą sunkią valandą, kai pavargęs protas nenori paleisti iš gniaužtų praėjusios dienos; ir dar kartais, jei kankindavo nemiga arba ką ryškiai sapnuodavo ir pabudęs atsimindavo ją sapnavęs; bet visą kitą laiką Jonas Kirdėjus apie Uršulę beveik jau visiškai nebegalvojo ir laikė tai tikrai geru pasiekimu.
Kristina Sabaliauskaitė (Silva Rerum)
I was like Robinson Crusoe on the island of Tobago. For hours at a stretch I would lie in the sun doing nothing, thinking of nothing. To keep the mind empty is a feat, a very healthful feat too. To be silent the whole day long, see no newspaper, hear no radio, listen to no gossip, be thoroughly and completely lazy, thoroughly and completely indifferent to the fate of the world is the finest medicine a man can give himself. The book-learning gradually dribbles away; problems melt and dissolve; ties are gently severed; thinking, when you deign to indulge in it, becomes very primitive; the body becomes a new and wonderful instrument; you look at plants or stones or fish with different eyes; you wonder what people are struggling to accomplish with their frenzied activities; you know there is a war on but you haven't the faintest idea what it's about or why people should enjoy killing one another; you look at a place like Albania—it was constantly staring me in the eyes—and you say to yourself, yesterday it was Greek, to-day it's Italian, to-morrow it may be German or Japanese, and you let it be anything it chooses to be. When you're right with yourself it doesn't matter which flag is flying over your head or who owns what or whether you speak English or Monongahela. The absence of newspapers, the absence of news about what men are doing in different parts of the world to make life more livable or unlivable is the greatest single boon. If we could just eliminate newspapers a great advance would be made, I am sure of it. Newspapers engender lies, hatred, greed, envy, suspicion, fear, malice. We don't need the truth as it is dished up to us in the daily papers. We need peace and solitude and idleness. If we could all go on strike and honestly disavow all interest in what our neighbor is doing we might get a new lease on life. We might learn to do without telephones and radios and newspapers, without machines of any kind, without factories, without mills, without mines, without explosives, without battleships, without politicians, without lawyers, without canned goods, without gadgets, without razor blades even or cellophane or cigarettes or money. This is a pipe dream, I know.
Henry Miller (The Colossus of Maroussi)