Inspirational Na Quotes

Hikayatin mo lahat ng kakilala mo na magkaroon ng kahit isa man lang paboritong libro sa buhay nila. Dahil wala nang mas kawawa pa sa mga taong literado pero hindi nagbabasa.

Makakapili ka ng lugar na uupuan mo, pero hindi mo mapipili ang taong uupo sa puwang sa tabi mo... Ganyan ang senaryo sa bus. Ganyan din sa pag-ibig... Lalong 'di mo kontrolado kung kelan siya bababa.

Kung matatakot kang harapin ang totoo at sabihin ang talagang nararamdaman mo dahil baka masaktan ka, isa lang ibig sabihin noon: ipinagkait mo na sa sarili mo ang pagiging masaya at kinarir mo ang magpakatanga.

karapatan kong madapa at bumangon sa buhay nang walang tatawa, magagalit, magtatanong, o magbibilang kung ilang beses na 'kong nagkamali at ilang ulit ako dapat bumawi

hindi dahil sa hindi mo naiintindihan ang isang bagay ay kasinungalingan na ito. at hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan.

Hindi ako naniniwalang kailangan ng tao mangarap dahil gusto n’ya ng pera, o gusto n’yang sumikat, o gusto n’ya ng impluwensya. Side effects na lang ang mga ‘to, sa tingin ko. Nangangarap ang tao dahil binigyan s’ya ng Diyos ng kakayanang mangarap at tumupad nito. Tungkulin n’yang pagbutihin ang pagkatao n’ya at mag-ambag ng tulong sa mundo. At wala na s’yang iba pang magagawang mas malaking kasalanan sa sarili bukod sa talikuran ang tungkuling yon…

Mga bata pa kayo. Pag pinaniwalaan namin kayong hindi kayo naglaro ng tubig kahit na basang-basa ang mga damit ninyo, kayo ang niloloko namin. Hindi kayo ang nakakapanloko.

Ne gunđam i ne žalim se (ne znam zašto bih), a ljudi se čude i kao da im je krivo što sam ja miran i veseo. A ja se njima čudim što gube vrijeme na nerazumnosti, bolje bi im bilo da žive. Ali im to ne kažem, ljudi ne vole kad im se govori istina. I žalim ih što se opterećuju nevoljama bez kojih bi mogli da budu. Dosta nam je nevolja bez kojih se ne može.

If not in the moment, where do you propose to live?

Isto é, falha-se sempre na realidade aquela vida que se planeou com a imaginação.

Mangarap ka at abutin mo ito. Wag mo sisihin ang sira mong pamilya, palpak mong syota, pilay mong tuta, o mga lumilipad na ipis...Kung may pagkukulang sayo ang mga magulang mo, pwede kang manisi at magrebelde... tumigil sa pag-aaral, mag drugs ka, magpakulay ng buhok sa kilikili... Sa bandang huli, ikaw din ang biktima... Rebeldeng walang napatunayan at bait sa sarili.

É vital sempre fazer o melhor na condição que você tem enquanto não tem condições melhores para fazer melhor ainda.

Às vezes, as coisas mais reais só acontecem na imaginação. A gente só lembra do que nunca aconteceu.

Diyar-e-Ishq Mein Apna Maqam Paida Kar, Naya Zamana, Naye Subah-o-Sham Paida Kar; Khuda Agar Dil-e-Fitrat Shanas De Tujh Ko, Sakoot-e-Lala-o-Gul Se Kalaam Paida Kar; Mera Tareeq Ameeri Nahin, Faqeeri Hai, Khudi Na Baich, Ghareebi Mein Naam Paida Kar Build in love’s empire your hearth and your home; Build Time anew, a new dawn, a new eve! Your speech, if God give you the friendship of Nature, From the rose and tulip’s long silence weave The way of the hermit, not fortune, is mine; Sell not your soul! In a beggar’s rags shine.

Ang magagandang panaginip, walang karugtong, walang katapusan. Kaya dapat, hindi dinudugtungan, para habambuhay na lang na maging isang napakagandang panaginip.

Migogoro inatokea kwa sababu watu wameshindwa kuheshimiana. Ukijiheshimu na ukaheshimu wengine; utaacha dunia katika hali nzuri kuliko ulivyoikuta, wakati ukiingia.

Nakalimutan na ng tao ang kabanalan niya, na mas marami pa syang alam kesa sa nakasulat sa Transript of Records nya, na mas marami pa syang kayang gawin kesa sa nakalista sa resume nya at mas mataas ang halaga nya kesa sa presyong nakasulat sa payslip nya tuwing suweldo.

Usalama wa Taifa ni akili si ukali. Kazi yake, au wajibu wake; ni kukusanya, kuchanganua, kudurusu na kuunganisha kwa makini, taarifa nyeti za kijasusi za ndani na nje ya nchi kuilinda Tanzania na watu wake. Ukitaka kuwa na akili kuwa kawaida. Ukitaka kuwa na nguvu kuwa mkarimu. Ukitaka kuwa tajiri kuwa tajiri wa unyenyekevu.

Ne postoje granice onoga što čovjek može naučiti, samo granice koje sami povučemo u svojim glavama. [Kraljevstvo na kraju puta]

What is it about Islam, I thought, that can make a woman so strong that she no longer strives to be noticed by men, no longer needs the admiring gaze to feel attractive, no longer puts herself on display when the rest of the world is doing just that?

Watu wanaohatarisha maisha yao kwa kudharau sheria wakati mwingine hawatakiwi kudharauliwa. Ni sawa na mtu aliyepoteza kila kitu katika maisha yake. Wana uwezo wa kufanya chochote.

Watu wanapokuwa katika migogoro maisha yao hutakiwa kurahisishwa. Kuna ukingo mwembamba kati ya uzima na wazimu.

La vie, d’une manière générale, n’a pas de sens. Sauf si vous vous efforcez de lui en donner un et que vous vous battez chaque jour que Dieu fait pour atteindre ce but.

Iwapo kila mtu atamheshimu mwenzake kama anavyojiheshimu mwenyewe; tunaweza kuishi mbinguni duniani ... lakini kwanza tuwe na maarifa binafsi.

Ludzie dla których Jezus to ktoś, kto zabrania mówienia brzydkich wyrazów, nigdy nie zrozumieją, że można się w nim zakochać.

Não conhecia o prazer de ler, de explorar portas que se nos abrem na alma, de nos abandonarmos à imaginação, à beleza e ao mistério da ficção e da linguagem.

No matter how small you are or feel or think you are–live big. Yours is the only life of you, in this form, the world will ever have!

Sjetio sam se priče, nena mi je pričala, davno, o karanđolozu, crnom demonu, koji o Božiću sačekuje ljude na mračnim raskršćima, i popne im se na leđa, smrdljiv i težak. Čovjek ga nosi i posrće pod težinom, zagušen smradom, obamro od straha, a karanđoloz ga pita: jesam li težak? Čovjek stenje i kaže ono što misli: težak si. Karanđoloz postane još teži. Ujutru nađu čovjeka mrtva. Ali ko odgovori: nisi težak, spašće se, jer karanđoloza odmah nestane, i čovjek je slobodan. Zbog te riječi hrabrosti, zbog riječi prkosa. Docnije sam mislio da je to priča o životu: ako se tužimo kako nam je teško, klonućemo; ako kažemo životu: izdržaću, nećeš me slomiti, muka postaje lakša.

Já escondi um amor com medo de perdê-lo, já perdi um amor por escondê-lo. Já segurei nas mãos de alguém por medo, já tive tanto medo, ao ponto de nem sentir minhas mãos. Já expulsei pessoas que amava de minha vida, já me arrependi por isso. Já passei noites chorando até pegar no sono, já fui dormir tão feliz, ao ponto de nem conseguir fechar os olhos. Já acreditei em amores perfeitos, já descobri que eles não existem. Já amei pessoas que me decepcionaram, já decepcionei pessoas que me amaram. Já passei horas na frente do espelho tentando descobrir quem sou, já tive tanta certeza de mim, ao ponto de querer sumir. Já menti e me arrependi depois, já falei a verdade e também me arrependi. Já fingi não dar importância às pessoas que amava, para mais tarde chorar quieta em meu canto. Já sorri chorando lágrimas de tristeza, já chorei de tanto rir. Já acreditei em pessoas que não valiam a pena, já deixei de acreditar nas que realmente valiam. Já tive crises de riso quando não podia. Já quebrei pratos, copos e vasos, de raiva. Já senti muita falta de alguém, mas nunca lhe disse. Já gritei quando deveria calar, já calei quando deveria gritar.

Planinski vrhunci su posebna mjesta koja mogu dati energiju svakome tko boravi na njima.

On n'a pas besoin de lumière, quand on est conduit par le ciel

Když člověk nemá názor na všechno, má dost času si pořádně promyslet názory na věci, které může ovlivnit.

When I walked out of the house with hijab on, i felt beautiful in the eyes of Allah. I felt protected, shielded - i just felt somebody was watching over me' - Nadia, a reverted Muslim

Se tivesses acreditado na minha brincadeira de dizer verdades, teria ouvido verdades que teimo em dizer brincando. Muitas vezes falei como o palhaço, mas nunca desacreditei da seriedade da platéia que sorria.

Jednou z prvních věcí, které vás na cestě napadnou, je to, že do cíle nemůžete nikdy dojít. Bolí vás nohy a záda, objevují se první puchýře a nemůžete vystát příšerné vedro. Je vám jasné, že v takovém stavu prostě 1400 kilometrů nemůžete vydržet. A je to jedině dobře. Když se slepě nesoustředíte na cíl, můžete si víc užívat přítomnost. Navíc přestanete počítat kilometry, které vás dělí od konce cesty, ale máte radost z těch, které už jste urazili. A to jsou výrazně veselejší počty.

Są ludzie do pewnych spraw zrodzeni, Którzy nim na tor prawdziwy trafią, Nieznaczącymi się zdają I oczekują swej godziny. A gdy ich los postawi Na drodze, którą obrać powinni, Z dnia na dzień rosną i stają się RÓŻNYMI OD INNYCH!

What it is about Islam, I thought, that can make a woman so strong that she no longer strives to be noticed by men, no longer needs the admiring gaze to feel attractive, no longer puts herself on display when the rest of the world is doing just that?

Put na Istok je put čovjeka u samoga sebe.

Ne da sovražim – da ljubim, sem na svetu.

Un peuple heureux n'a pas d'histoire(s)

Nikt nie wszedł na Mount Everest chodząc bez celu po okolicy

Jeśli można było zrobić penicylinę ze spleśniałego chleba, to z ciebie też na pewno da się coś zrobić - Muhammad Ali

Walang matibay na relasyon kung buhay pa ang mga Kalapating mababa ang lipad...

Ne zaboravi: na svet smo došli da bismo uradili nešto predivno. Svi mi.

Kung mamamatay man ako dahil sa ginagawa ko, masasabi kong kahit paano, naging makabuluhan pala 'yung buhay ko sa mundo. Na kahit sa pamamagitan lang ng mga motivational messages na ipinopost ko sa Facebook page ko, nakakatulong ako sa mga tao. Siguro, 'yun 'yung purpose ko.

Życie jest jedynie przelotnym cieniem; żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy się i miota na scenie, po czym znika; opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości, a nie znaczącą nic.

E assim prosseguimos com as nossas vidas, cada um para seu lado. Por mais profunda e fatal que seja a perda, por mais importante que seja aquilo que a vida nos roubou – arrebatando-o das nossas mãos -, e ainda que nos tenhamos convertido em pessoas completamente diferentes, conservando apenas a mesma fina camada exterior de pele, apesar de tudo isso continuamos a viver as nossas vidas, assim, em silêncio, estendendo a mão para chegar ao fio dos dias que nos coube em sorte, para logo o deixarmos irremediavelmente para trás. Repetindo, muitas vezes, de forma particularmente hábil, o trabalho de todos os dias, deixando na nossa esteira um sentimento de um incomensurável vazio.

Sim, é uma horrenda injustiça. Eu faço uma grande distinção entre as pessoas. Escolho os amigos pela aparência, os conhecidos pelo carácter e os inimigos pelo intelecto. Nunca é demais o cuidado que se põe na escolha dos inimigos. Não quero um que seja parvo. Todos eles têm uma certa intelectualidade, e, por conseguinte, todos eles me apreciam. É ser muito vaidoso? Parece-me que é sê-lo um bocadinho.

Razmišljam i ja ponekad o svom poreklu, naravno, ali pritom ne vidim bogomolje, simbole, ni šarene pantljike folklora kojima se kite konji Pripadnosti... (...) Razmišljam i ja ponekad o svom poreklu, naravno, ali naše Porodično Stablo vidim samo kao mladicu na obodu Velike Šume... Zamrznem tako likove na tajnoj večeri u bezimenoj podkarpatskoj gostionici, Sluge i Gospodare, Silne i Prepadnute, Lukave, Priglupe, Sretne... I mislim: koji je moj? Čiji sam ja to? Na talasima čije krvi penušaju mehurići moje embrionske duše, i u čijim se venama, a da grešan ni ne sluti, koprcaju kao punoglavci moja čula i tkiva, moj fosforni skelet, i usplahireno jato mladeža? Ali ne brinem puno o tome da li je Taj bio Srbin, Tatarin, Kozak? Ni da li se krstio, klanjao, pisao s leva na desno? Ne... Brinem jedino da nije bio podlac? Palikuća? Bratoubica? Ili je neko ko je sekao srce na kriške, da bude za sve... Neko kog su uvek pitali kad o čemu treba presuditi... I neko kome se i Bog obradovao kao dragom rođaku... Kada mu je umoran zakucao na Nebo...

People are like stars in the Milky Way. There are millions of them. There are big, small, dead, and dying stars out there. Hindi ikaw ang nag-iisang bituin d'yan sa langit, kaya hindi sa'yo umiikot ang mundo. Puweding makinang ka ngayon, pero asahan mong parating may darating na mas makinang pa sa'yo. Malaki ang posibilidad na mawala sa'yo ang atensiyon ng iba, pero tandaan mo ang isang bagay. "Whatever happens, you're still a star. There will still be people looking at you, admiring your beauty, and wishing for great things to happen to them with your help. You can't let them down, so you have to continue shining for them. You have to show them directions. That's what stars are for.

Uzmi osmeh i daruj ga onome ko ga nikad nije imao. Uzmi zrak sunca i učini da odleti tamo gde vlada noć. Otkrij izvor i okupaj onoga ko živi u blatu. Uzmi suzu i položi je na lice onoga ko nikad nije plakao. Uzmi hrabrost i stavi je u dušu onoga ko se ne sme boriti. Otkrij život i pripovedaj o njemu onome ko ga ne može shvatiti. Uzmi nadu i živi u njenoj svetlosti. Uzmi dobrotu i daruj je onome ko ne zna darivati. Otkrij ljubav i pokaži je čitavom svetu.

O tempo não é uma medida. Um ano não conta, dez anos não representam nada. Ser artista não significa contar, é crescer como a árvore que não apressa a sua seiva e resiste, serena, aos grandes ventos da primavera, sem temer que o verão possa não vir. O verão há de vir. Mas só vem para aqueles que sabem esperar, tão sossegados como se tivessem na frente a eternidade.

É quase dia; desejara que já tivesses ido, não mais longe porém, do que a travessa menina deixa o meigo passarinho que das mãos ela solta - tal qual pobre prisioneiro na corda bem torcida - para logo puxá-lo novamente pelo fio de seda, tão ciumenta e amorosa é de sua liberdade.

Akala ko noon pinakamalaking problema ko na ang naging problema ko sa eskuwela. Malayo pala sa katotohanan. Pero maaga akong tinuruan nito na maging matibay, at natuto agad akong pumili ng kakapitan. Napakahalaga noon dahil doon nakasalalay kung magpapadurog ka sa tadhana o magpapahulma nang matibay.

We are all tied to a lineage of love that has existed since time immemorial. Even if we haven't had a direct experience of that love, we know that it exists and has made an indelible imprint on our souls. It's remarkable to think that the entire span of human life exists within each one of us, going all the way back to the hands of the Creator. In our bodies we carry the blood of our ancestors and the seeds of the future generations. We are a living conduit to all life. When we contemplate the vastness of the interwoven network that we are tied to, our individual threads of life seem far less fragile. We are strengthened by who we come from and inspired by the those who will follow. ~ Sacred Instructions; Indigenous Wisdom for Living Spirit-Based Change.

Me dou conta que as pessoas são como icebergs. Navegamos em meio a mares estranhos e desconhecidos, e aquilo que enxergamos quase sempre é o superficial. Nos reduzimos a acreditar na imagem evidente, fácil, quando o visível aos olhos, uma fração irrisória do todo, na verdade esconde um universo inteiro submerso.

...nije ipak potrebno vinuti se do sama sunca nego se dovući do nekog čistog mjestašca na zemlji koje sunce kadikad obasja i na kojem se čovjek može malo ugrijati.

Splošni odgovor, ki ga daje življenje na vsa najbolj zapletena in nerešljiva vprašanja je: živi za potrebe dneva, potem boš pozabil.

Perdi-me no alto mar, quando ia na galeria À Índia da Ilusão, ao Brasil da Quimera!

S něžnou opatrností prdím abych se neposral Venku je tma na nebi mléčná dráha je pod mrakem Včerejší den až na to že jsem jedl ty fazole se nevyznačoval ničím

The Universe always conspires to inspire." A'na's Gift (Pieces to the Puzzle) 2022 by Sherri Bridges Fox

Como é bom deixar uma marca na superfície branca. Fazer um mapa com meus passos mesmo que seja temporário.

Teraz w Bombaju leżąc w hotelowym łóżku głowę dałbym za to, ze polska architektura jest najpiękniejsza! Na pewno można ja nazwać zjawiskiem niepowtarzalnym.

Je crois passionnément que, si on possède la fin de créer, on n'a pas le droit de se tuer parce qu'il est de votre devoir de partager ce son avec autrui.

Tankopis je nalik ispruženom kažiprstu polegao preko bele kože na leđima Naska H., išarane pravopisnim greškama pegica i mladeža.

Tudo que tu fizeres de importante e construíres na vida precisa ser institucionalizado. Senão é como se tu não tivesses feito nada.

V obyčejném čase, v tom na hodinách, pochopí člověk určité věci. Když nechá čas běžet, pochopí jiné.

Dijete civilizacije, komu je priroda od rođenja daleka i tuđa, mnogo više osjeća njenu veličinu, nego njen surovi sin koji je od malih nogu upućen na nju i živi s njom u prozaičnim svakidašnjim odnosima.

La raison qui m’a conduit à proférer de la poésie (shi‘r) est que j’ai vu en songe un ange qui m’apportait un morceau de lumière blanche ; on eût dit qu’il provenait du soleil. « Qu’est-ce que cela ? », Demandai-je. « C’est la sourate al-shu‘arâ (Les Poètes) » me fut-il répondu. Je l’avalai et je sentis un cheveu (sha‘ra) qui remontait de ma poitrine à ma gorge, puis à ma bouche. C’était un animal avec une tête, une langue, des yeux et des lèvres. Il s’étendit jusqu’à ce que sa tête atteigne les deux horizons, celui d’Orient et celui d’Occident. Puis il se contracta et revint dans ma poitrine ; je sus alors que ma parole atteindrait l’Orient et l’Occident. Quand je revins à moi, je déclamai des vers qui ne procédaient d’aucune réflexion ni d’aucune intellection. Depuis lors cette inspiration n’a jamais cessé.

Sme na tomto svete z nejakého dôvodu, každý máme úlohu a svoj kríž. Ide o to, do akej miery sa so sebou zmierime, do akej miery sme vyrovnaní s tým, čo musíme urobiť. Ak sa prijmeme úplne, dokážeme doslova zázraky.

Seja como for, as pessoas dedicadas à religião não querem reconhecer a realidade que contradiz o seu conto de fadas. Se realmente vivermos num universo sem Deus, elas perdem o emprego. O fluxo de dinheiro estagna. Por outro lado, há pessoas que escolhem viver a sua vida de uma forma completamente egocêntrica e homicida. Essas sentem que, se nada importa e elas podem fazer o que querem sem sofrer consequeências, vão fazê-lo. Mas também podemos ver as coisas de outra maneira: estamos nós e os outros todos, vivos e num barco salva-vidas, e temos de fazer as coisas da maneira mais decente possível para nós e para eles. A mim parece-me que esta seria uma forma de viver muito mais morale "cristã": reconhecermos a terrível verdade da existência humana e, perante isso, ainda escolhermos ser humanos decentes em vez de nos iludirmos sobre a existência de uma qualquer recompensa paradisíaca ou um qualquer castigo infernal. Parecia-me uma atitude muito mais nobre. Se há recompensa, castigo ou qualquer tipo de pagamento e agimos bem, então não estamos a fazer por razões muito nobres - os chamados princípios cristãos. É como os bombistas suicidas que agem alegadamente de acordo com princípios religiosos ou nacionais bastante nobres quando, na verdade, as suas famílias recebem uma recompensa em dinheiro e congratulam-se com um legado heróico - já para não falar da promessa de virgens para os perpetradores, embora me passe completamente ao lado como é que alguém prefere um grupo de virgens a uma mulher altamente experiente.

Mówią, że kiedy rodzi się człowiek z nieba spada dusza i rozpada się na dwie części. Jedna trafia do kobiety, druga do mężczyzny... Sens życia polega na dnalezieniu tej drugiej połowy. Połowy swojej duszy. Połowy siebie.

masarap mag mahal pero, mas masarap kapag may nagmamahal sayo. pero ang pinaka masarap ay ang pagmamahal ng LORD sa atin. Dahil nakakasigurado tayo na walang hanggan ang pagmamahal niya satin at walang katulad ang pagmamahal niya. :)))

Skupljanje hrane nesumnjivo je bilo na prvom mjestu ženskih dužnosti budući da je taj zadatak održavao pleme na životu. Ni u jednom se trenutku pretpovijesne žene s djecom ili bez nje nisu oslanjale na svoje partnere, lovce, za nabavku hrane.

Kaya makapal ang mukha ko at matigas ang bituka,e. Hindi kilala ang pagsuko dahil hangga't wala akong inaapakang tao, inilalaban ko ang magpapasaya sa puso ko- kahit mabasted nang ilang libong beses, 500 doon ay sa text pa; kahit hindi matanggap sa audition para sa role ni Pilosopo Tasyo sa El Fili; kahit madalas palakol sa exam; kahit hindi ako laging nakakapasa sa kung ano ang tingin ng iba na disente at tama, go pa rin. Sabi nga ng paborito kong mga philosophers, "Laban, laban!" [Sexbomb Girls]. Bawal bumawi kung ang gusto mo lang naman mapalanunan ay ligaya at pagmamahal.

Ileż to już razy widziałem, co robi z ludźmi pragnienie życia, a ciągle nie mogę przestać się dziwić. Zrezygnowanie z siebie, złożenie siebie w ofierze, męczeństwo - to się zdarza w żywotach świętych i bajkach dla dzieci. A w życiu bardzo rzadko, zazwyczaj w szale walki, w ataku wściekłości. Wtedy prosty żołnierz, który nie ma za sobą ani starożytnego rodu, ani szlachectwa, kładzie się piersią na kulomiot, torując drogę towarzyszom. Wtedy ludzie wbiegają do płonących budynków, skaczą w odmęty, z uśmiechem idą na szafot. Wsciekłość! Wsciekłość i nienawiść - tylko one tworzą prawdziwe męczeństwo.

... mogla sam jedino zaključiti kako pretjerana taština, jednako kao i pijanstvo, otvrdnjuje srce, podjarmljuje sposobnosti te izopačuje osjećaje; te kako psi nisu jedina bića koja se, i kada su sita do grla, i dalje naslađuju onime što ne mogu proždrijeti te zavide i na najmanjem zalogaju svome izgladnjelom bratu.

Mnogima bi se svidjela da se nisi trudila svidjeti se svima. Znaš, ne treba meni objašnjenje za moj trud, često sam se trudila i na kraju izašla praznih ruku. Pa šta? Ne kajem se. I da mogu ne bi vratila vrijeme, čemu? Meni je dovoljno da se utopim u čaši uspomena. Da nazdravim onima koji su putovali sa mnom, a da to nisu niti znali, da im zahvalim, i da im poželim sreću na njihovom sljedećem putovanju. Kamo – a tko to od nas uopće zna? Kada jednom shvatiš da si zalutao, kao ja, bez karte i cilja, među te ledom optočene zidine od ljudi nema ti druge nego krčiti svoj vlastiti – zid. Jer, teško da ćeš se zagrijati na tim. Zidovima od ljudi.

Tako sem se naučil,da je pomembno to, kar je v notranjosti, ne glede na to, kako čudovit je zunanji svet. In če je tvoj notranji svet neurejen in nezdrav, te ne bo osrečilo nič, kar dobiš zunaj. Če pa je tvoj notranji svet zdrav in izpolnjen, ti bodo najpreprostejše in najosnovnejše reči v zunanjem svetu napolnile srce in dušo.

Nuo tų laikų man liko nuostata, kad vienas svarbiausių dalykų gyvenime yra kūrybiškai griuvinėti, įsmukti į kokią nors skylę, nežinant, ką darai, ir aptikti joje galimybių atrasti save - kūrybiškų galimybių, apie kurias nieko nežinojai, darydamas tą ar kitą sprendimą" - „Nuo dailės socio­logijos iki moralinių kultūrų“, Prosky­na, 1992, nr. 5(23), p. 295.

Nikt nie kaze ci isc dalej - powiedzial Wirus. - Mozna siedziec i czekac na smierc. Mozna przez cale zycie siedziec i czekac na smierc. To tez jest godne, jest honorowe, moze byc przyjemne, jesli ktos potrafi czerpac z tego przyjemnosc. Nikt nigdy nie powiedzial, ze tylko jak sie idzie naprzod, to dopelnia sie los czlowieka. Mozna korzystac z chwili, mozna sobie popijac winko czy wodke. Mozna tak siedziec. Mozna tak siedziec az do smierci... i nikt nie ma prawa zarzucic komukolwiek, ze robi zle, ze to nie tak, ze powinno sie robic inaczej.To nie jest niczyja sprawa. Mozna siedziec na trotuarze i czekac... Wszystko w porzadku. Wszystko w najlepszym porzadku. Robisz dobrze, robisz jak chcesz, robisz, co chcesz. Bo nie ma idealnej recepty na zycie. Kazda recepta dobra. Kazdy moze robic, co chce i nie bedzie zadnych pretensji. Kazdy jednak... kazdy moze tez wstac i ruszyc dalej. Mozna siedziec i czekac, co przyniesie los, mozna tez pojsc za najblizszy rog i zobaczyc, czy tam jest cos ciekawego. Kazdy moze ruszyc dalej i w tym wypadku rowniez nikt nie moze miec zadnych pretensji...

Apesar das objeções de todo mundo, vendi meu negócio e, embora um pouco constrangido com isso, pendurei a plaquinha de romancista na porta e me dispus a viver da escrita. “Só quero uns dois anos livres para escrever”, expliquei para minha esposa. “Se não funcionar, sempre podemos abrir um bar em algum outro lugar. Ainda sou novo e sempre podemos recomeçar as coisas.” “Tudo bem”, ela disse.

Glupo je žudjeti za ljepotom. Razumni ljudi nikada ju ne žele za sebe, niti im je stalo do nje kod drugih ljudi. Samo ako je um dobro prosvijećen, a srce na pravome mjestu, nikome nikada nije važna vanjština. Tako su govorili učitelji našega djetinjstva; a tako i mi govorimo djeci današnjih vremena. Sve vrlo razumno i umjesno, nema sumnje; ali imaju li takve tvrdnje podršku u stvarnim iskustvima?

Chakravyuh mein ghusne se pehle, Before entering the circle of deceit, kaun tha mein aur kaisa tha, who I was, and what I was, yeh mujhe yaad hi na rahega. I would not remember. Chakravyuh mein ghusne ke baad, After entering the circle of deceit, mere aur chakravyuh ke beech, (there was) between me and the circle, sirf ek jaanleva nikat’ta thi, only a deathly intimacy iska mujhe pata hi na chalega. that I never realised.

Twoja niezwykła męska uroda zawsze działała na mnie w ten sam sposób. Był to rodzaj podziwu. Gdybym mogła, patrzyłabym na Ciebie, cały czas bym na Ciebie patrzyła. Oglądałabym Twoją twarz we fragmentach. Zachwyt nad Tobą był jednocześnie zachwytem nad moim uczuciem do Ciebie. Istniało dla mnie coś takiego jak fenomen życia, fenomen muzyki i fenomen miłości, a więc Ty też stawałeś się kimś wyjątkowym, zadziwiającym, bo przecież byłeś moją miłością...

Walang problema sa ganyang kwento basta maintindihan natin ang mahalagang aral ni Lola Basyang. Simpleng logic lang ang kailangan. Yong bida sa TV, mabait PERO mahina kaya inaapi ng mga kontrabida, o kaya ay niloloko ng leading man, o pinapainom ng lason ng kaaway o kaya ay nagkakaroon ng amnesia. So paano mo maiiwasan ang mga 'yan? simple lang. Maging mabait ka pero maging palaban. Dahil sa totoong buhay, pwede kang maging bida na ganyan ang character mo,

Smrt je velika sila. U njenoj blizini čovjek skida kapu i hoda na prstima. Ona nosi svečanu ogrlicu preminuloga, a čovjek se u njenu čast odijeva strogo i u crninu. Razum je glup pred smrću jer on nije ništa drugo do krepost, a ona je sloboda, nepromišljenost, bezobličnost i pohota. Pohota, kaže moj san, a ne ljubav. Smrt i ljubav - to se ne rimuje dobro, to je neukusna loša rima! Ljubav se suprotstavlja smrti, samo je ona, a ne razum, jača od smrti. Samo ona, a ne razum, nadahnjuje dobrim mislima.

Temos sorte de estar vivos, considerando o fato de que a grande maioria das pessoas que poderiam ser criadas pela loteria combinatória do DNA na realidade jamais nascerá. (...) Somos incrivelmente sortudos de estar sob a luz. Por mais curto que seja nosso tempo sob o sol, se desperdiçamos um segundo dele, ou reclamarmos que é tedioso ou estéril ou chato (como uma criança), isso não poderá ser visto como um insulto insensível para os trilhões de não-nascidos que jamais terão a chance de receber a vida?

Mi smo ovdašnje utjelovljenje jednog kozmosa koji je izrastao do samosvijesti. Počeli smo razmišljati o našem porijeklu: zvjezdana tvar koja razmišlja o zvijezdama; organizirani skupovi od deset milijardi milijarda atoma koji razmišljaju o evoluciji atoma slijedeći u mislima dugi put na kraju kojeg je, barem ovdje, niknula svijest. Naša je odanost upućena ljudskoj vrsti i planetu. Mi govorimo u ime Zemlje. Obavezu da preživimo ne dugujemo samo sebi samima već i tom kozmosu, prostranom i golemom iz kojeg smo ponikli.

A perfeição não é alcançada quando não há mais nada a ser incluído, mas sim quando não há mais nada a ser retirado." - Perfection is achieved not when there is nothing more to be added but when there is nothing more to be removed "Cada um que passa na nossa vida, passa sozinho, pois cada pessoa é única e nenhuma substitui outra. Cada um que passa na nossa vida, passa sozinho, mas não vai só nem nos deixa sós. Leva um pouco de nós mesmos, deixa um pouco de si mesmo. Há os que levam muito, mas há os que não levam nada. Essa é a maior responsabilidade da nossa vida, e a prova de que duas almas não se encontram ao acaso." - Every one that goes in our life passes alone, because each person is unique and no other substitutes. Every one that goes in our life passes alone, but will just not leave us alone. It takes a bit of ourselves, leaves a bit of himself. There are those who take a lot, but there are those who do not take anything. This is the greatest responsibility of our life, and the proof that two souls do not meet by chance.

A bilo je to itekako dražesno, smatrala je Mary. Nekako je humanije, promatrati različite rukopise, različite tinte, različite načine na koje bi netko nekad nešto krivo napisao. Bio je to vizualni ekvivalent razgovora, svatko bi u zapisu ostavio nešto sebi svojstveno, unikatno - za razliku od unosa uvijek istih, provjerenih natipkanih riječi. Međutim, to je donekle otežavalo traženje neke određene bilješke ili napomene. S druge strane, iščitavanje svega od početka moglo bi vam pomoći da primijetite nešto što vam je možda ranije promaknulo.

«Albrecht discorre sobre este jogo popular [petanca]. [...] Devíamos ser capazes, todos de aprender algo com este desporto antigo dos povo do Mediterrâneo" diz a dado passo. "Estar disposto a tudo para triunfar, afastando com violência, se for caso disso, quem se nos interponha no caminho, mas não tocar nunca na bola que cobiçamos, não macular com o toque das mãos o objectivo, rodeando-o apenas em aproximações sucessivas como um cavaleiro medieval cortejando a inacessível dama, ou como um beija-flor colhendo o néctar das plantas sem nelas poisar."»

Depois do que acontecera, era impossível não reflletir sobre a natureza dos deuses e como eles eram vistos na terra. Quem os podia julgar, afinal? No âmago de cada homem ou mulher há um gigante, ela pensou, dentro de cada ser humano há um anão ganancioso, um lobo faminto, um príncipe honrado, uma rainha nostálgica e uma guerreira impetuosa. Então, uma voz soou algures em seu espírito, declamando uma frase que ela certamente escutara, só não sabia onde, nem quem ou o quê, a tinha pronunciado: "Todos os mundos, céus e infernos vivem eternamente dentro de nós".

Oportunidades perdidas, possibilidades goradas, sentimentos que nunca mais voltaremos a viver. Faz parte da vida. Mas dentro da nossa cabeça, pelo menos é aí que eu imagino que tudo aconteça, existe um quartinho onde armezanamos todas as recordações. E a fim de compreendermos os mecanismos do nosso próprio coração temos que ir sempre dando entrada a novas fichas, como aqui [na Biblioteca] fazemos. Volta e meia precisamos de limpar o pó às coisas, deixar entrar ar, mudar a águia das plantas. Por outras palavras, cada um vive para sempre fechado dentro da sua própria biblioteca.

Se as minhas feridas não resplandecem aos olhos de quem as mira, são estimadas, pelo menos, por aqueles que sabem onde se ganharam; que o soldado melhor parece morto na batalha, do que livre na fuga: e tanto sinto isto que digo, que, se agora me propusessem e facilitassem um impossível, antes quisera ter estado naquela peleja prodigiosa, do que são das minhas feridas sem lá me ter achado. As cicatrizes que o soldado ostenta no rosto e no peito são estrelas que guiam os outros ao céu da honra, e ao desejar justo louvor; e convém advertir que se não escreve com as cãs, mas sim com o entendimento, que costuma aperfeiçoar-se com os anos.

Dit is waarschijnlijk het geheim: denken kwam er volstrekt niet aan te pas, enkel was er altijd maar en zonder aarzeling de dringende gewaarwording dat, wat ze je ook proberen wijs te maken, dingen niet noodzakelijkerwijze zijn zoals je wordt geleerd. Er is zoveel meer mogelijk. Altijd en op elk gebied. Wij moeten het daarom wel zonder na te denken doen, dat ene wat zij geen van allen in ons zien, dat ongekende. Die ene keer, die geen ruimte in ons laat voor twijfel, mag een mens niet afgaan op een afweging. Anders zouden we aan wat het meest de moeite waard is nooit beginnen, ons eigen pad bijvoorbeeld of de liefde, het loskomen, de lucht.

Pierdut câteodată în larga și neprihănita singurătate a naturii, cine n-a ascultat graiul duios si mistic, în care adierile călătoare ale dimineții își destăinuiesc frunzelor adormite ale codrului eterna lor dragoste? Al cui suflet n-a întinerit în fața unei picături de rouă, ce îndoaie, sub greutatea răcoroasă și scânteietoare, fruntea încărcată parcă de gânduri a unei flori? Cu măsura scurtă și neîndestulătoare a inimii sale, cine n-a căutat totuși să socotească nemărginitul adânc al patimii nevinovate, cu care o undă zglobie își lasă strălucitoarea-i goliciune în voia dezmierdărilor șăgalnice ale unei raze de lumină, spre a-și arunca în urmă, peste pudoarea-i parcă jignită, haina de umbră a pădurilor? De câte ori, în mijlocul arborilor muți si neclintiți, nu ne-am simțit ca în tovărășia unor vechi și buni prieteni guralivi! De câte ori nu le-am destăinuit lor durerile noastre și de câte ori, mai cu seamă, nu ne-au alinat ei aceste dureri! Din nenumăratele generațiuni de foi putrede și îngrămădite de vremuri unele peste altele, cine n-a văzut cum își ridică fruntea, rar și sfios, o floare albastră sau roșie, și cine, iarăși, n-a înțeles cum răsare viața din păturile eterne ale morții?... Și, în fața veșnicei nimiciri, cine nu s-a simțit el insuși lunecând pe rostul fatal al lucrurilor spre însăși neînlăturata și desăvârșita sa neființă?... Și cine n-a îndreptat atunci, din nestatornicia lumii acestea, o dureroasă amintire spre lumea de veșnică odihnă a celor ce nu mai sunt?... Și... al cui suflet n-a simțit răsărindu-i, fără de voie, o lacrimă caldă la capătul cugetărilor sale?...

Frequentemente me perguntam: "Você acredita que existe inteligência exraterrestre?" Respondo com os argumentos padrões - há muitos lugares no espaço, as moléculas da vida estão por toda parte, emprego a palavra bilhões, e assim por diante. Depois digo que ficaria espantado senão houvesse inteligência extraterrestre, mas que ainda não há absolutamente nenhuma evidência convincente de que ela existe. Muitas vezes me perguntam a seguir: -O que você realmente acha? Respondo: -Acabei de lhe dizer o que realmente acho. -Sim, mas qual é a sua opinião visceral? Mas eu tento não pensar com as minhas vísceras. Se levo a sério minha tentativa de compreender o mundo, pensar com algum órgão que não seja o cérebro, por mais tentador que possa ser, provavelmente complicará a minha vida. Na verdade, é correto guardar a opinião para quando houver evidências.

Clark observa a actividade nocturna na pista, os aviões que estão parados à vinte anos, o reflexo da sua vela bruxuleante no vidro. Não tem esperança de ver um avião levantar voo novamente no seu tempo de vida, mas será possível que nalgum lugar haja navios a partirem? Se houver cidades com iluminação pública, se existem sinfonias e jornais, que mais pode conter este mundo que agora desperta? Talvez haja navios a içar velas neste preciso momento, a viajar em direcção a ele ou para longe dele, tripulados por marinheiro armados com mapas e conhecimento das estrelas, impulsionados pela necessidade, ou talvez simplesmente pela curiosidade: o que foi feito dos países do outro lado? É, pelo menos, agradável considerar essa possibilidade. Agrada-lhe a ideia de haver navios que se deslocam sobre as águas, em direcção a outro mundo fora do alcance da vista.

Há mais de dois mil e quinhentos anos nasceu no Nepal um homem chamado Siddharta Gautama, um príncipe pertencente a uma casta nobre e que vivia num palácio. Ao constatar, porém, que para lá do palácio a vida era feita de sofrimento, Siddharta abandonou tudo e foi para a Índia viver numa floresta como um asceta, dilacerado por uma pergunta: 'para quê viver quando tudo é dor?' Durante sete anos deambulou pela floresta em busca da resposta a essa pergunta. Cinco ascetas convenceram-no a jejuar, por acreditarem que a renúncia às necessidades do corpo criaria a energia espiritual que os conduziria à iluminação. Siddharta jejuou tanto que ficou esquelético e o seu umbigo tocou-lhe na coluna vertebral. No final, constatou que o corpo necessita de energia para alimentar a mente na sua busca. Decidiu, por isso, abandonar os caminhos extremos. Para ele, o verdadeiro caminho não era o da luxúria dos dois extremos. escolheu antes o caminho do meio, o do equilíbrio. Um dia, após banhar-se no rio e ao comer um arroz-doce, sentou-se em meditação debaixo de uma figueira, uma árvore da iluminação, a que chamam Bodhi, e jurou que não sairia dali enquanto não atingisse a iluminação. Após quarenta e nove dias de meditação, chegou a noite em que alcançou finalmente a clarificação final de todas as suas dúvidas. Ele despertou por completo. Siddharta tornou-se Buda, o Iluminado.