Ik Hou Van.je Quotes

Hij bleef lachen, maar het klonk nu niet meer als lachen, maar als huilen. 'Ik hou van je,' zei hij. 'Het spijt me.

Maar ik hou nog steeds van je!' 'Oké, maar wil je nou vanille- of hopjesvla?

Katrijn reached out for the pommel. Ever so lightly, she touched the tip of her finger to the gem. Then she cupped it, gently, in her palm, before pulling away. She looked up at him. “When you go home to your family, will you put the Moon back in the sky?” “I will,” Tom said. “And every night, when you look up and see it, you’ll know I’m thinking of you.” She flung herself at him. She wrapped her arms tightly around his neck and whispered in his ear. “Ik hou van je, Tom.” He closed his eyes and held her. “I love you, too, Katrijn.

Ik kreeg de merkwaardige gedachte dat ze bij zichzelf overwoog 'ik hou van je' te zeggen. Het verschil tussen ons was dat ze altijd aannam dat mensen dat soort dingen wel wisten, terwijl ik me er altijd zorgen om maakte dat ze het niet wisten.

Nooit weet ik wat ik aan je heb. Als je iets zegt, weet ik nooit of je dat nu meent of niet. Als je lacht, weet ik nooit of je echt lacht, of maar doet alsof. Je pest zo graag, maar je kan er niet tegen al je zelf gepest wordt. Je kan mensen zo (onredelijk) afkraken, terwijl je later doet alsof je ze mag. Soms lijkt het alsof je heel veel van me houdt, dan weer denk ik dat je ee hekel aan me hebt. Ikk vind dit intrigerend, maar tegelijkertijd verwarrend. Toch hou ik van je. Heel veel. Misschien wel daarom. Reza

Hoe vaak denk je nog aan haar?’ ‘Zelden of nooit. Is dat erg?’ ‘Vind jij het erg?’ (De jij-bak, ook een psychiatertruc.) ‘Twee dochters verliezen is oneerlijk.’ ‘Het moest zo zijn, karma.’ ‘En dat is het?’ ‘Ja, lijkt me genoeg.’ ‘Hou je eigenlijk van je kinderen?’ ‘Welke?’ Het raam stond open, we luisterden naar de wind in de bomen. Een grijs licht vulde de kamer. ‘Vraag dan,’ zei ze zacht. Ik durfde niet.

... dead letters sent (Hopkins) Ik schrijf je in de nacht. Zoals bekend is het dan stiller. En zeker in dit dorp: de bomen rillen in de wind maar verder hoor ik alleen het stokken van mijn bloed en het haastig weer doorstromen door die mooie rode boom van leven. Ik schrijf je alsof je iemand bent die op een brief wacht, op mijn woorden achter en onder elkaar, ik zeg er niet veel in maar je kent me weer als ik eindig met gegroet. Maar zo is het niet. Wat moet je met brieven? En ieder woord komt bij me terug.

Ik heb je liever Ik heb je liever dan brood, al zegt men dat het niet kan en al kan het ook niet. Ik heb je liever dan vrolijkheid of regen, liever dan de stilte van drie uur in de rustig in- en uitademende nacht. De meeuwen scheren overdag met hun vleugels langs de blonde warme lucht. De wilde bloemen staan te lachen in het warme bad van de zon. De zon danst zijn toch maar kleine rol met zoveel overgave dat het heel stil wordt, hier, in dit deel van het heelal. Ik heb je liever dan brood, al zegt men dat het niet kan en al kan het ook niet. Liever dan vrolijkheid of regen, liever nog dan ik heb je lief.

Je bent zo mooi anders dan ik, natuurlijk niet meer of minder maar zo mooi anders, ik zou je nooit anders dan anders willen.

Stel je voor dat je mooie woorden eerst zou moeten kopen voordat je ze zou mogen gebruiken. Dan zouden sommige spraakwatervallen snel blut. Zijn. En de rijken zou den het voor het zeggen hebben, omdat ze alle belangrijke woorden konden opkopen. En 'ik hou van je' zou het duurst zijn

Overdag droom ik van je en 's nachts hou je me wakker.

Waarom hou ik van je, als ik je niet kan uitstaan? Waarom haal je zulke rotstreken uit, als je van me houdt? Waarom gaan we niet uit elkaar, net als iedereen?

Nachtrust Avond. Twee tuinen verder woedt het voorjaar en sluipen kapers door het donker. Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs om kruimels liefde. Stukgebeten oren. De krolse oorlog van een voorjaarsnacht. Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede door het donker joeg, hoe jij nog valser dan een kat je nagels in drie harten sloeg. Wat is het lang geleden en wat blijf je mooi. Ik heb de dagen één voor één geteld en met de beste woorden die ik heb: ik hou van je. In jou vind ik een bed. En het is lente en we delen hier dezelfde nacht met alles wat dat zegt.

Alyss,' zei hij. 'Ik hou van je. Ik heb altijd van je gehouden!' Hij zag het in haar ogen. Een moment van complete verwarring. Botsende gevoelens. En toen ineens een flits van helderheid.

Ik hou van je, Alicia... De weinige uren die we samen hebben doorgebracht, aan de oever van de rivier in Rome, of in het museum van Rudolf, waar we de steen zagen vonken, dat zijn de beste momenten van mijn leven sinds lange tijd. Omdat we samen waren... Omdat er geen angst, geen gevaar meer bestond, alleen wij tweeën...' 'Dank je, Samuel... Als ik eerlijk tegen mezelf ben,' lichtte ze toe, 'geloof ik dat ik ook van jou hou, Sam... En... en nu ik het er toch over heb... Als ik je de volgende keer kus, zou ik graag zien dat je wakker bent, oké?