“
Türk Milleti için kusur (eksiklik, nasibsizlik) olarak gösterilen haksız-yersiz-kasıdlı-mantıksız iddia ve kanaatler sona kadar yerinde kalacaktı. Bunlardan birisini, iki defa Postnişi-i Hazret-i Mevlana olan Veled İzbudak Çelebi anlatır. (Bilinmiyen Atatürk’ten Hatıralar, Münir Hayri Egeli)
Tarih-Dil mevzularıyla yakından meşgul olduğu devreydi. Zaman-zaman Çankaya'daki toplantılarında davetli olarak bulunuyordum ve arzusu üzerine Dil Kurumunda aktif vazife almıştım. Din ve Tasavvuf mevzuları üzerindeki hizmetlerim de malumu idi. Böyle bir araştırma toplantısında birden bana hitab etti:
"- Sizden bir ricam olacak, dedi, bir ülkeye ve millete Allah katından bir Peygamber neden gönderilir?"
Şu cevabı verdim:
"O ülke ve millet veya kavim bilinen ve benimsenen ilahi emirler, ahlak nizamı ve iman şartlarını külliyen inkar ve dünya için menfi misal olursa, onları doğru yola sevk için Cenab-ı Hak tarafından vazifelendirilir. Bütün semavi kitabların birleştiği hakikat budur."
Nasıl derinden bir nefes aldığı, yüzündeki memnuniyet hatları, başıyla tasvibkar hareketleri hala gözlerim önündedir.
Dedi ki:
"Evet... çok haklısınız. İşte bu sebebledir ki Yüce Tanrı, Türk ülkelerine ve milletine, bir Peygamber göndermek ihtiyacı duymamıştır. Çünkü Turk milleti, İslamiyetten çok çok zaman önce Vahdaniyet (Tek Tanrı) inancına sahibti ve ahlak yapısını bir Peygambere muhtaç olacak kadar hiçbir devirde kaybetmedi. İnsanoğlunun yaptığı putlara tapmadı."
Sonra da şu açıklamada bulundu:
"- Geçenlerde Ürdün Emiri Abdullah memleketimizde idi. Sohbet sırasında mevzu, İslam Alemi için mukaddes sayılan beldelere intikal etmişti. Biliyorsunuz, bu zatın babası Mekke Emiri Şerif Hüseyin Paşa, 1. Dünya Harbinin en buhranlı devrinde, devleti Osmanlı Hakanlığına, İngilizlerle işbirliği yaparak isyan etmiş ve Hicaz-Filistin cephesinin düşmesine asıl sebeb olmuştu. Emir Aptullah, Üç Peygamber Hz. Musa, Hz. İsa ve Hazret-i Muhammedin aynı mıntıkada ve aynı kavimler, yani Sami akvam, Museviler ve Araplara gönderildiğini, bu sebeble bu beldelerin Musevilik-İsevilik-Muhammedilik için Mukaddes olduğunu, bu kudsiyetin de devam ettiğini hatırlattı. Biliyorsunuz biz Türkler, İslamiyet'i Vahdaniyet (Tek Tanrı) inancını getirdiği için kabul ettik ve onun cihan hareketi olabilmesini kafa ve kılıcımızla biz temin ettik. Eğer Türkler Müslüman olmasaydı İslamiyet, Musevilik gibi mevzii bir din olarak kalırdı. İslam alemine bu hakikati anlatmak lazım. Araplar topraklarında üç semavi din peygamberinin gelmesiyle iftihar ederler ve üstünlük iddia ederler. Bizi de böyle bir nasibden mahrum olduğumuz icin küçümserler. Aslında bu bizim ahlak ve insanlık benliğimizi, hiç bir devirde bir Peygambere muhtaç olacak kadar kaybetmemiş olmamızın İlahi takdir ve tasdikidir. Çünkü hangi Peygamberin nerede irşad vazifesi ifa edeceği, Tanrı’nın takdiridir. Bu hakikatleri idrak edebilmiş din adamlarımızın milletimize bu gerçekleri anlatarak o topraklarda aradıklarının asıl ilham ve kudret kaynağının kendi vatanı olduğunu, karşıdakilerin cedlerinin ayıbını kapatmak icin uydurduklarına inanmamalarını temin etmeleri asli vazifedir.
”
”