Hindi Quotes

Hikayatin mo lahat ng kakilala mo na magkaroon ng kahit isa man lang paboritong libro sa buhay nila. Dahil wala nang mas kawawa pa sa mga taong literado pero hindi nagbabasa.

Makakapili ka ng lugar na uupuan mo, pero hindi mo mapipili ang taong uupo sa puwang sa tabi mo... Ganyan ang senaryo sa bus. Ganyan din sa pag-ibig... Lalong 'di mo kontrolado kung kelan siya bababa.

Sadyang mailap ang humanap ng tunay na pag-ibig. Madaling sabihing mahal kita, madaling isiping mahal ka niya, pero paano mo malalamang... ito na, eto na talaga?

Alam mo ba ang pinagkaiba ng mga bulag at ng mga nakakakita? Hindi alam ng mga nakakakita kung kelan sila bulag.

Ang maganda sa pag-asa, hindi ‘to nakukuha sa’yo nang hindi mo gusto.

Ang great love mo, hindi mo makakatuluyan. Ang makakatuluyan mo ay yung correct love.

Kung hindi mutual ang felings natin, pwes, gagawin kong mutual. Ayaw ko na rin sa'yo.

Farsi Couplet: Agar firdaus bar roo-e zameen ast, Hameen ast-o hameen ast-o hameen ast. English Translation: If there is a paradise on earth, It is this, it is this, it is this

Hindi ako naniniwala sa fate, destiny at soul mates. Ang mundo ay binubuo ng mga pangyayaring random na kaganapan. Bahala ka sa buhay mo.

Simula ngayon, dalawa tayong lalaban.. kung pagod ka na, ako ang lalaban para sayo.. wag kang matatakot. Hindi kita iiwan.. kahit anong mangyari, nasa tabi mo lang ako.

Simply put, the best revenge is to live an awesome life.

There's more to life than love.

Imbis na magtanong ka ng ‘Hindi pa ba sapat?’, bakit hindi mo na lang kalimutan ang lahat? Kung alam mong binabalewala ka na, tanggapin mong nagsasawa na s’ya.

TANDAAN: mahirap mafriendzone, pero madali lang gumanti!

Nalaman kong habang lumalaki ka, maraming beses kang madadapa. Bumangon ka man ulit o hindi, magpapatuloy ang buhay, iikot ang mundo, at mauubos ang oras.

Hindi naman kailangan ang maraming tao para bumuo ng mundo. Minsan isang tao lang ang kasama mo, buo na ang mundong kailangan mo habambuhay.

Nalaman kong hindi pala exam na may passing rate ang buhay. Hindi ito multiple choice, identification, true or false, enumeration, o fill-in-the-blanks na sinasagutan, kundi essay na isinusulat araw-araw. Huhusgahan ito hindi base sa kung tama o mali ang sagot, kundi base sa kung may kabuluhan ang mga naisulat o wala. Allowed ang erasures.

hindi dahil sa hindi mo naiintindihan ang isang bagay ay kasinungalingan na ito. at hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohanan.

Nalaman kong maswerte ako dahil pinaglaro at pinag-aral ako ng magulang ko nung bata pa 'ko. Hindi pala lahat ng bata e dumaraan sa kamusmusan.

Pero hindi lahat ng inaakala mong korni, e korni. Minsan ikaw lang din talaga ang walang sense of humor at may deperensya, siguro dahil sa pagpipilit mong maging iba.

The only stupid question is the question that is never asked.

TANDAAN: your mind is your weapon. Pagyamanin natin ito at magiging handa tayo sa gulo na dulot ng paghihimagsik ng puso at bird.

Alam mo ba kung gaano kahirap magpanggap na ok ka lang kahit hindi? Na masaya kahit gusto mo ng umiyak? Na umaasa kang magiging ok ang lahat kahit alam mong wala na talaga?

Hindi ako naniniwalang kailangan ng tao mangarap dahil gusto n’ya ng pera, o gusto n’yang sumikat, o gusto n’ya ng impluwensya. Side effects na lang ang mga ‘to, sa tingin ko. Nangangarap ang tao dahil binigyan s’ya ng Diyos ng kakayanang mangarap at tumupad nito. Tungkulin n’yang pagbutihin ang pagkatao n’ya at mag-ambag ng tulong sa mundo. At wala na s’yang iba pang magagawang mas malaking kasalanan sa sarili bukod sa talikuran ang tungkuling yon…

Mga bata pa kayo. Pag pinaniwalaan namin kayong hindi kayo naglaro ng tubig kahit na basang-basa ang mga damit ninyo, kayo ang niloloko namin. Hindi kayo ang nakakapanloko.

Mas madaling manahimik. Mas ligtas magtago ng opinyon. Mas kumportableng hindi magsalita. Pero may mga tao noon na hindi nakuntento sa mga "mas" na yan.

90% ng problema mo ay imbento lang.

Natapos din ang unos. Pero iba na 'ko ng makaraos. Iba na ang tingin ko sa mundo. 'Yung ibang pananaw ko, bumuti, 'yung iba...hindi ako sigurado.

Nilagyan lang ng konting moral lesson ang pelikula para hindi maging ganap na basura.

Life is fun if you just find out how.

Ladies and gentlemen, Jamal Feldstein-Roth.” I blinked. “Wait, Jamal?” “Suck it,” he said with a grin. “My parents are liberal Jews from Long Island, okay? They wanted me to have a connection to my heritage.” Jamie made air quotes with his fingers. “I’m not judging—my middle name is Amitra. I’m just surprised.” “Amitra,” Noah amused. “Mystery solved.” “What is that?” Jamie asked me. “Sanskrit? Hindi?” I shrugged. “Randomly?” I shook my head. “My mom’s Indian.” “What does that mean?” Jamie asked me. “What does Jamal mean?” I asked him. “Point taken.

Kung mahal mo talaga yung tao, hindi ka na maghahanap pa ng iba. -Kenji Delos Reyes

We're in the real world na hindi uso ang forever at lahat may expiration date..

Mga 3days-3weeks tapos unahan na yan mag-offline kunyari naputol connection ng internet pero naputol na yung mental and emotional connection.

Kenji, okay lang ba kung makalin kita? 'I love you', gusto kong sabihin sayo pero natatakot ako. Hindi ko alam kung saan ako natatakot. Pag sinabi ko bang 'I love you', sasabihin mo rin ng 'I love you too'. Sigh.

Hindi pagkain ang kailangan ng mga kababayan natin. Ang kailangan nila ay labanan ang tunay na dahilan kung bakit wala silang makain!

Hindi lahat ng tama, totoo.

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog at kanluran ng kanyang paniniwala. Kapag nagmahal ka’y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath. Pero me limit. Pantay-pantay ang ibinibigay na karapatan sa lahat ng tao upang lumigaya, o masaktan, o magpakagago, pero kapag sumara na ang mga pinto, nawasak na ang mga puso, nawala na ang mga kaluluwa at ang bilang ay umabot na sa zero, goodbye na. Pero, the memory of that one great but broken love will still sustain you, tama nga na mas matindi ang mga alaala.

Kapag sumablay ka, isipin mo na lang na nagsimula ka din naman sa wala at walang nagbago.

Meraa mitra yahaan aaiye," he murmurs. I understand only a little Hindi, enough to know what he has said: Come here, my friend. I've never known a braver girl," he says.

Bakit kaya ganun? Liligawan nila tayo. Papakitaan ng magandang ugali. Yung gagawin pa tayong prinsesa ng buhay nila. Yung ipaparamdam nila sa atin na hindi nila kayang mabuhay kung wala tayo. Tapos kapag na-fall na tayo at handa na natin silang mahalin, bigla na lang mababago ang lahat. We're not princesses anymore.

Athena." "Kenji yah, mi an hae (sorry)." "Algettso (I understand). Bogoshipda (I miss you)." "Na do (me too)." "Yun lang alam ko, hehe. Hindi na ako makapag construct ng sentence sa Korean. Gawa mo?" "Wala naka higa lang. Ikaw?" "Eto.. iniisip ka. Lumilipad yung kukote ko papunta sayo.

Sana'y hindi umiikot ang mundo at tumatanda ang panahon. - Jea

After all, life is not a Hindi movie.

Mabuti na nga siguro yung ganito, na papaniwalain ko sya na hindi ko sya mahal at baka sakali, sa ganitong pamamaraan ay minamahal nya ako.

Naniniwala ako na may tatlong decision making bodies ang mga tao. Utak, puso at bird.

Was there happiness at the end [of the movie], they wanted to know. If someone were to ask me today whether the story of Hassan, Sohrab, and me ends with happiness, I wouldn't know what to say. Does anybody's? After all, life is not a Hindi movie. Zendagi migzara, Afghans like to say: Life goes on, undmindful of beginning, en, kamyab, nah-kam, crisis or catharsis, moving forward like a slow, dusty caravan of kochis.

Mas sumaya nga lang nang dumating sya. Pero bakit nung umalis sya, hindi na ako naging kasinsaya gaya ng dati bago pa sya dumating?

Hindi alam ng mga nakakakita kung kelan sila bulag.

Lumala ang late, dumami ang absences. ‘Yan ang katangian ng 2 sem ko. Pero noong panahon na ‘yon hindi ko pa rin alam kung ano na nangyayari sa pag-aaral ko. May isang bagsak na subject, pero ayos lang. Kumbaga sa action film e, nadaplisan lang ako ng bala sa braso. Walang problema.

Hindi ako hihingi ng dispensa sa mga nabulabog kong konsensya." "Kung nasira ko man ang araw mo, o kung hindi mo ito inkinatuwa, malinaw na hindi ako ang tipo ng manunulat na gusto mong basahin. Pero hindi ito nangangahulugan ng pagkakakumpiska ng ballpen at lisensya ko para magsulat." PERO "Kung may magsasabi mn sa hinaharap na: "sana nagpatawa ka na lang!" yun ay opinyong handa kong tanggapin.

Khusrau darya prem ka, ulti wa ki dhaar, Jo utra so doob gaya, jo dooba so paar. English Translation. Oh Khusrau, the river of love Runs in strange directions. One who jumps into it drowns, And one who drowns, gets across.

I.. I.. I love you." "Ano ka ba. Bakit ba masyado kang nagiging seryoso? Okay ka lang ba?" "Because I am serious. Seryoso ako sa mga sinabi ko.. sa nafifeel ko. I love you Kenji." "Yung binitawan mong salita, parang katumbas sa pag sabing hindi ka na makahinga. Alam mo ba yun? Sige na umuwi ka na. Goodnight." "You know what? Fine. Just forget everything that I have said. It meant nothing naman diba, kasi I was too serious. Sorry for feeling this way. Goodnight." "Athena.. Athena wait... I.. I.. I can't breathe.

Hindi naman porke’t may hiwa at dyoga ay okay na. Titigas na. Hindi naman DPWH ang kargada ko na “Basta may lubak, tambak. Basta may butas, pasak.

Alam nyo namang hindi tayo totoo. Gawa lang tayo sa mga letra!

Hindi achievement ang tawag ko sa gano'n. Suwertihan lang 'yong ipinanganak ka nang maganda. Ang achievement e something you work hard to attain.

Kaya nga sa fairy tale, lagi na lang sinasabing 'and they live happily ever after' kasi hindi maikwento ano talaga ang naging ending. Nung magpakasal ang prinsesang maganda sa isinumpang prinsipe na naging palaka na bumalik uli sa pagiging gwapo ng prinsipe(matapos mahalikan), hindi pa naman ending yun. Kalagitnaan pa lang ng buhay nila yun. Ilan ang anak nila? Nanganak kaya ang prinsesa ng butete? Ano ang nangyari sa kanila nung tumanda sila? Sino ang unang namatay? kahit nga ang buhay sa mundo, matapos di umano ang katapusan ng mundo, magsisimula uli ang tao sa bagong paraiso. Wala pa ring closure.

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog at kanluran ng kanyang mga paniniwala. Kapag nagmahal ka'y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath.

Kapag si Aga Muhlach ang nanligaw, ready o hindi ready, Re-ready yan kasi gusto siya eh.

MHARILYN: Naku, sobrang thank you po, talaga! URSULA: Bakit sobra? Hindi ba pwedeng eksakto ang--eksaktong thank you? Sayang naman yung sobrang hindi na magagamit!

All love starts with a sense of attraction or liking- physical, spiritual, intellectual or emotional. Pero hindi lahat ng pagkagusto ay masasabing tunay na pag-ibig.

You know me.. you believe me, right?" "Hindi kita ganun kakilala para paniwalaan kaagad." "Ganon na ba talaga tingin mo saken? Ang hirap kasi sayo ako na nga tong nasa tabi mo sa iba ka pa rin nakatingin. Hindi mo ba napapansin ha? You still don't know it, do you? Can't you feel it? Can't you fucking feel it?" "Anong hindi ko napapansin? Ano bang hindi ko alam? Anong hindi ko maramdaman?" "I like you, you idiot!" "Ako ba hinde?!

Hikayatin mo lahat ng mga kakilala mo na magkaroon ng kahit isa man lang paboritong libro sa buong buhay nila. Dahil wala nang mas nakakaawa pa sa mga taong literado pero hindi nagbabasa...bilang tao, may karne sa loob ng bungo mo na nangangailangan ng sustansya.

E, kung lahat kami, special... Sino pa ang hindi special? Kaya nga special , hindi pangkaraniwan. Kakaiba. Kung pareparehas kaming special, sino pa ang special? Para maging special, dapat may egg, may dalawang scoop ng ice cream, may ube't leche plan.

Kung hindi malaya ang bagay na may buhay, dapat man lang sana ay malawak ang kinalalagyan nito," sabi ko. "Pero kulungan parin ang kulungan, gaano man ito kalaki," sagot n'ya.

Pero sa Pilipino, magloloko ang teenager, bubuo ng pamilya...pero hindi aalis sa poder ng magulang hanggang magkaapo. Kuhang kuha natin ang mga katarantaduhan ng Hollywood, pero hindi ang kaunting pagiging responsable ng mga kanluraning bansa sa isyu ng pagtayo sa sariling paa.

Di ko alam kung paano ie-explain, pero, para sa akin, ang bag ng babae ay simbolo ng kanyang daigdig. The mere fact na nag-decide ang babae na yun ang laman at bigat ng bag niya, 'yun ang personal nyang mundo. Kaya niya dinala yun kasi yun ang kaya nyang dalhin. Anytime, anywhere. Nadadala niya yun from point A to point B. Pero kapag nakakita na ng lalake, dapat lalake na ang magpatuloy ng pagdadala from point B to point C? Kapag umalis ba ang babae mula sa kanyang bahay, aware siya na may lalakeng magbibitbit ng bag niya? I don't think so. Even without the guy, dadalhin pa rin naman ng babae yun kahit saan siya magpunta. Kaya ako, hinahayaan ko lang bitbitin ng babae ang kanyang bag. Gusto kong sabihin sa kanya na with or without me, or each other, tuloy lang ang pagbibitbit ng mundo, ng kani-kaniyang daigdig.

TANDAAN:daig ng malandi ang mabait.

Nakayanan n'yang bumangon, hindi ko pagdududahan ang kakayahan n'yang lumipad.

इस कदर वाकिफ है मेरी कलम मेरे जज़्बातों से, अगर मैं इश्क़ लिखना भी चाहूँ तो इंक़लाब लिखा जाता है।

Farsi Couplet: Ba khak darat rau ast maara, Gar surmah bechashm dar neaayad. English Translation: The dust of your doorstep is just the right thing to apply, If Surmah (kohl powder) does not show its beauty in the eye!

Kumplikado ang tao, lalo na ang mga bakla, hindi siya dapat ikahon sa labels.

ang trahedya ng buhay ko? hindi ako nagkaroon ng kapangyarihang makapagsabi ng tamang bagay sa tamang tao sa tamang panahon

kuhang-kuha natin ang mga katarantaduhan ng hollyeood, pero hindi ang kaunting pagiging responsable ng mga kanluraning bansa sa isyu ng pagtayo sa sariling paa.

Ano sa makatwid ang isang Unibersidad? Isang institusyon para hindi matuto? Nagtitipon-tipon ba ang ilang tao sa ngalan ng kaalaman at pagtuturo para hadlangang matuto ang iba?

Maaari kasing mahalin ang isang bagay kahit hindi mo gusto, pero parang mahirap gustuhin ang isang bagay na hindi mo mahal.

Minsan ang katangahan ay parang sipon. Hindi namamalayan pero kusang dumadapo. Walang gamot. Naiiwasan sa pamamagitan ng tamang life style o pagaalaga sa sarili. Pero hindi 100% na sipon-free kahit ang pinakamalusog na tao. Kapag dinapuan, may mga paraan para mapabilis ang pagtigil. Hindi nakakahiya ang magkasipon. Natural lang yan. Pero wag naman ipagmalaki kung meron na. Wag hayaang tumulo-tulo, lumobo-lobo at ipakitang apektado ang pagsasalita, panlasa, pandinig, at paningin.Wag ipangalandakan ang katangahan, tulad ng sipon, nakakahawa at baka maraming maapektuhan. Eto ako, di lang nagpakita, inirampa pa ang katangahan.

Hindi ba mas tama na sa halip na maliitin ang kabataan dahil sa binabasa nilang manunulat ay purihin sila sa pagbabasa, at saka samantalahin ang pagkakataon para hikayatin sila at ipakilala sa iba pang makabuluhang libro? O masyadong malaking abala 'yon sa inyo?

Tungkulin mong tumulong sa kapwa dahil may kakayahan ka at gusto mong tumulong pero wag mong kalimutan na hindi mo mababago ang mundo at hindi mo matutulungan ang lahat ng tao. Hindi ikaw ang unang nagtangka hindi ikaw ang magiging huli hindi ka solusyon. Pero hindi yun ang dahilan para mawalan ka ng pag-asa at tumigil na magbigay nito. Mang Ernesto: Kapitan Sino by Bob Ong

Kaugnay nito, tao lang yata ang may insecurities at ayaw nilang makitang may mas mahusay sa kanila. Yung mga hayop, kapag may hindi mapagkasunduan, wala nang bulung-bulungan o parinigan, upakan at banatan na agad.

Paano mo malalaman kung hindi ka magtatanong? Pero andami-dami nating nalalaman kahit hindi tayo nagtatanong. Paano ka pa magtatanong kung alam mo na ang sagot. Pero paano ka magtatanong kung hindi mo alam kung ano ang iyong itatanong? Paano mo sasagutin ang tanong sa iyo kung hindi mo alam ang isasagot? Paano ka sasagot kung hindi mo alam ang tanong. (Kunsabagay, sa buhay na ito, madalas, tama ang sagot, mali nga lang ang tanong).

Dati naman akong masaya bago pa dumating si Jen. Mas sumaya nga lang nang dumating siya. Pero bakit nang umalis siya, hindi na ako naging kasinsaya gaya ng dati bago pa siya dumating? Hindi kaya dahil imbes na isama ko si Jen sa daigdig ko, siya ang ginawa kong daigdig? Kung naging masaya ako bago dumating si Jen, pwede rin ako maging masaya kahit wala na siya. Hindi siya ang dahilan ng pag-inog ng mundo ko, hindi rin dapat siya ang dahilan ng pagtigil nito.

So long as the Constitution is not amended beyond recognition, so long as elections are held regularly and fairly and the ethos of secularism broadly prevails, so long as citizens can speak and write in the language of their choosing, so long as there is an integrated market and a moderately efficient civil service and army, and — lest I forget — so long as Hindi films are watched and their songs sung, India will survive

Saan ba ako pwedeng magpasya? Ang kaluluwa ko, kargo ng pari. Marka ko sa eskwelahan, nakasalalay sa dulo ng pulang ballpen ng titser ko. Yung gusto kong kurso, nakatali sa dulo ng bulsa ng tatay ko. Yung kalayaan ko, kahit bahagya ko palang nagagamit ay pinutol na nila. Sila na rin ang nagbigay ng bagong kahulugan nun, kahit hindi kami kinonsulta.

Not a believer in the mosque am I, Nor a disbeliever with his rites am I. I am not the pure amongst the impure, I am neither Moses nor Pharaoh. Bulleh, I know not who I am. Not in the holy books am I, Nor do I dwell in bhang or wine, Nor do I live in a drunken haze, Nor in sleep or waking known. Bulleh, I know not who I am. Not in happiness or in sorrow am I found. I am neither pure nor mired in filthy ground. Not of water nor of land, Nor am I in air or fire to be found. Bulleh, I know not who I am. Not an Arab nor Lahori, Not a Hindi or Nagouri, Nor a Muslim or Peshawari, Not a Buddhist or a Christian. Bulleh, I know not who I am. Secrets of religion have I not unravelled, I am not of Eve and Adam. Neither still nor moving on, I have not chosen my own name! Bulleh, I know not who I am. From first to last, I searched myself. None other did I succeed in knowing. Not some great thinker am I. Who is standing in my shoes, alone? Bulleh, I know not who I am.

Kapag may mga uban na po akong tulad ng sa inyo at ginugunita ang nakaraan at makita kong gumawa ako alang-alang sa sarili lamang, hindi ginhawa ang magagawa't nararapat gawin ukol sa bayang nagbigay sa akin ng lahat, ukol sa mga mamamayang tumutulong sa aking mabuhay, kapag nagkagayon po, magiging tinik sa akin ang bawat uban, at sa halip na ikaliwalhati ko'y dapat kong ikahiya.

Hassan and I looked at each other. Cracked up. The Hindi kid would soon learn what the British learned earlier in the century, and what the Russians would eventually learn by the late 1980's: that Afghans are an independent people. Afghans cherish customs but abhor rules. And so it was with kite fighting. The rules were simple: No rules. Fly your kite. Cut the opponents. Good luck.

Totoong mahal pa rin ang galunggong at wala pa ring makain ang mga nagtatanim ng bigas. At iyon mismo ang dahilan kaya patuloy ang pagtatanim ng mga pangarap... patuloy ang pagsulong ng mga adhikain. Pero hindi isang lipunan ng mga desaparesido ang nalikha ng lahat ng pakikipaglaban... kundi isang buong magiting na kasaysayan.

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog, at kanluran ng kanyang mga paniniwala. Kapag nagmahal ka’y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath. Pero me limit. Pantay-pantay ang ibinibigay na karapatan sa lahat ng tao upang lumigaya, o masaktan, o magpakagago, pero pag sumara na ang mga pinto, nawasak na ang mga puso, nawala na ang mga kaluluwa at ang bilang ay umabot na sa zero, goodbye na.

और स्नेह भी वह नहीं, जो प्रगल्भ होता है और अपनी सारी कसक शब्दों में बिखेर देता है। यह मूक स्नेह था, खूब ठोस, रस और स्वाद से भरा हुआ।

TANDAAN: daig ng malandi ang maganda.

Pinapakita nyong mga dayuhang libro pa rin at mga dayuhang libro lang ang tinatangkilik ng mga tao. Bakit magsusugal ang mga publisher sa Pilipinong manunulat kung hindi naman pala mabili ang mga kwentong isinusulat ng mga Pilipino? At kung walang mga publisher na tatanggap ng mga trabaho ng mga Pilipinong manunulat, sino pa ang gugustong magsulat? Kung walang magsusulat, ano ang kahihinatnan ng panitikan sa bansa at sa kakayanan nating bumasa't sumulat?

Isang beses lang tayo makapipili ng daan at pagkatapos noon, paulit-ulit na tayo sa daan na iyon- paikot-ikot, habang kinukumbinsi natin ang sarili na umuusad naman talaga tayo, na nagpapatuloy tayo, na mayroon tayong pinatutunguhan- kahit wala nga, wala naman talaga, paikot-ikot lang tayo sa iisang daan na noon, noong hindi natin alam, noong wala tayong kamalay-malay, ay nagpasya na pala tayo’t pinili nga ito.

I think the best life would be one that's lived off the grid. No bills, your name in no government databases. No real proof you're even who you say you are, aside from, you know, being who you say you are. I don't mean living in a mountain hut with solar power and drinking well water. I think nature's beautiful and all, but I don't have any desire to live in it. I need to live in a city. I need pay as you go cell phones in fake names, wireless access stolen or borrowed from coffee shops and people using old or no encryption on their home networks. Taking knife fighting classes on the weekend! Learning Cantonese and Hindi and how to pick locks. Getting all sorts of skills so that when your mind starts going, and you're a crazy raving bum, at least you're picking their pockets while raving in a foreign language at smug college kids on the street. At least you're always gonna be able to eat.

Pero kung meron talagang may himala, gusto kong muling makita’t makausap si Jen. At kapag nangyari ‘yun, hindi ko na palalampasin ang pagkakataon na sabihin sa kanya ang lahat ng gusto kong sabihin. Huhubarin ko na ang kahihiyan ko. Itatapon ang pag-aastig-astigan. Hindi na baleng iwan nya sa huli kapag nalaman nyang mahal ko sya, na nababaliw na ako sa kanya, na gusto kong maging officially kami na. Kung sakaling magbago sya ng isip, na hindi nya na iiwan ang lahat ng nagmamahal o nababaliw sa kanya, kung sakaling hindi na rin sya nag-astig-astigan o nagmanhid-manhidan, isusumpa ko sa ngalan ng mga lamang lupang hindi matahimik sa pagmumura ko sa gabi at mamatay man ang lasenggero naming kapitbahay… Pukang ama… Hindi ko na sya pakakawalan.

प्रासादों के कनकाभ शिखर, होते कबूतरों के ही घर, महलों में गरुड़ ना होता है, कंचन पर कभी न सोता है. रहता वह कहीं पहाड़ों में, शैलों की फटी दरारों में. होकर सुख-समृद्धि के अधीन, मानव होता निज तप क्षीण, सत्ता किरीट मणिमय आसन, करते मनुष्य का तेज हरण. नर वैभव हेतु लालचाता है, पर वही मनुज को खाता है. चाँदनी पुष्प-छाया मे पल, नर भले बने सुमधुर कोमल, पर अमृत क्लेश का पिए बिना, आताप अंधड़ में जिए बिना, वह पुरुष नही कहला सकता, विघ्नों को नही हिला सकता. उड़ते जो झंझावतों में, पीते जो वारि प्रपातो में, सारा आकाश अयन जिनका, विषधर भुजंग भोजन जिनका, वे ही फानिबंध छुड़ाते हैं, धरती का हृदय जुड़ाते हैं.

Matagal nang sinabi sa akin ni Lola na ang kagandahan ay sumpa, dahil tulad ng isang bulaklak ay nanaisin kang pitasin ng mga tao. gugustuhin ka nila at aariin, nang walang kasiguruhan kung tunay ka nilang iibigin. Aalagaan ka at pagsisilbihan, ngunit para lamang sa sarili nilang kaligayahan. Mahihirapan kang hanapin ang totoong nagmamahal sa 'yo sapagkat lagi silang matatakpan ng mga taong nag-aagawan para sa iyong puso. Ibibigay nila ang lahat ng hilingin mo at ipagkakaloob nila anuman ang iyong gusto. Dahil alam nilang sa ganitong paraan nila maipapalimot ang totoong kailangan mo. Ipakikita nila ang hindi nila maipadarama. Ipagmamalaki nila ang hindi naman nasusukat. Ipapangako nila sa'yo ang wala sa kanila.

May choice naman yata ako na hindi umasa sa pagbabalik ni Jen. Na kalimutan na siya nang tuluyan at maghanap na ng iba o mahanap ako ng iba. O pwedeng ako lang at wala na siya sa sistema ko. Dati naman akong okay nung wala pa siya. Dapat okay pa rin ako kahit wala na siya. Pero choice ko yata na pahirapan ang sarili ko. At sa ginagawa kong pagpapahirap sa sarili ko, parang nasisiyahan ako. Masaya yata ako na nahihirapan akong mahalin siya mula sa kawalan. Teka, kung masaya ako kahit nahihirapan ako... hindi kaya mas mahal ko ang sarili ko kesa sa kanya? Kung pinipilit ko siyang magstay para maging masaya ako pero hindi naman siya masaya, hindi rin ako magiging masaya. Kung masaya siya na malaya siya at masaya ako na masaya siya, teka uli... ultimately, ako ang sumasaya sa lahat ng ito? Dapat akong maging masaya! Bakit hindi ako masaya? Masaya ba ako o may sayad na?

Chaap Tilak Chhap tilak sab cheeni ray mosay naina milaikay Chhap tilak sab cheeni ray mosay naina milaikay Prem bhatee ka madhva pilaikay Matvali kar leeni ray mosay naina milaikay Gori gori bayyan, hari hari churiyan Bayyan pakar dhar leeni ray mosay naina milaikay Bal bal jaaon mein toray rang rajwa Apni see kar leeni ray mosay naina milaikay Khusrau Nijaam kay bal bal jayyiye Mohay Suhaagan keeni ray mosay naina milaikay Chhap tilak sab cheeni ray mosay naina milaikay Translation You've taken away my looks, my identity, by just a glance. By making me drink the wine of love-potion, You've intoxicated me by just a glance; My fair, delicate wrists with green bangles in them, Have been held tightly by you with just a glance. I give my life to you, Oh my cloth-dyer, You've dyed me in yourself, by just a glance. I give my whole life to you Oh, Nijam, You've made me your bride, by just a glance.

The children in my dreams speak in Gujarati turn their trusting faces to the sun say to me care for us nurture us in my dreams I shudder and I run. I am six in a playground of white children Darkie, sing us an Indian song! Eight in a roomful of elders all mock my broken Gujarati English girl! Twelve, I tunnel into books forge an armor of English words. Eighteen, shaved head combat boots - shamed by masis in white saris neon judgments singe my western head. Mother tongue. Matrubhasha tongue of the mother I murder in myself. Through the years I watch Gujarati swell the swaggering egos of men mirror them over and over at twice their natural size. Through the years I watch Gujarati dissolve bones and teeth of women, break them on anvils of duty and service, burn them to skeletal ash. Words that don't exist in Gujarati : Self-expression. Individual. Lesbian. English rises in my throat rapier flashed at yuppie boys who claim their people “civilized” mine. Thunderbolt hurled at cab drivers yelling Dirty black bastard! Force-field against teenage hoods hissing F****ing Paki bitch! Their tongue - or mine? Have I become the enemy? Listen: my father speaks Urdu language of dancing peacocks rosewater fountains even its curses are beautiful. He speaks Hindi suave and melodic earthy Punjabi salty rich as saag paneer coastal Kiswahili laced with Arabic, he speaks Gujarati solid ancestral pride. Five languages five different worlds yet English shrinks him down before white men who think their flat cold spiky words make the only reality. Words that don't exist in English: Najjar Garba Arati. If we cannot name it does it exist? When we lose language does culture die? What happens to a tongue of milk-heavy cows, earthen pots jingling anklets, temple bells, when its children grow up in Silicon Valley to become programmers? Then there's American: Kin'uh get some service? Dontcha have ice? Not: May I have please? Ben, mane madhath karso? Tafadhali nipe rafiki Donnez-moi, s'il vous plait Puedo tener….. Hello, I said can I get some service?! Like, where's the line for Ay-mericans in this goddamn airport? Words that atomized two hundred thousand Iraqis: Didja see how we kicked some major ass in the Gulf? Lit up Bagdad like the fourth a' July! Whupped those sand-niggers into a parking lot! The children in my dreams speak in Gujarati bright as butter succulent cherries sounds I can paint on the air with my breath dance through like a Sufi mystic words I can weep and howl and devour words I can kiss and taste and dream this tongue I take back.