Het Spijt Me Quotes

Ik ga zo meteen ook stoppen met zeggen dat 'het me spijt', niet omdat het me niet meer spijt, maar omdat het niets bijdraagt. Omdat al die sorry's en het spijt me's niets veranderen aan de situatie.

Hij bleef lachen, maar het klonk nu niet meer als lachen, maar als huilen. 'Ik hou van je,' zei hij. 'Het spijt me.

Linh Cinder... is Selene.' - Jacin ... 'Mijn Selene?' - Winter 'Ja, maar... Het spijt me, prinses. Ik denk niet dat ze zich jou nog herinnert.

Ruud is in 2003 overleden. Veertien jaar geleden alweer.' 'O,' zei Paul, 'Dat spijt me.' 'Zelfdoding. Ja, ik zeg het maar even meteen, anders blijft het zo hangen.' Paul keek rond, zijn ziel vloog als een musje tegen het raam.

Het spijt me. Ik weet dat ik niet altijd even positief ben geweest waar het Linh Cinder betrof. Vanaf het moment dat i u met haar zag spreken tijdens het bal was ik bezorgd dat ze een onnodig afleiding zou vormen, en u had al genoeg aan uw hoofd. Maar het is duidelijk dat u echt iets voor haar voelde, en het spijt me dan ook dat er sindsdien zo veel is gebeurd... Majesteit. De lunaire glamour kent zijn grenzen. Als Linh Cinder u deze gevoelens had opgedrongen, zou u ze nu niet meer voelen.

Wat zouden we beginnen als we wisten wat ons te wachten stond? Niet veel meer, ben ik bang. Konden we ons leven bekijken zoals de goden het zien, van begin tot eind alles overzichtelijk in een oogopslag, dan konden we de stommiteit van bepaalde beslissingen van tevoren inzien. De zinloosheid van ons verzet en al ons vechten zou ons de lust ontnemen wat voor strijd dan ook nog aan te gaan. We zouden geen doodlopend pad meer inslaan en onze weg zonder verder avontuur afsukkelen, rechtstreeks naar het eind dat we onderhand kunnen dromen. Geluk zou ons niet meer kunnen verrassen. In plaats daarvan zouden we gaan zitten wachten, angstig en lamgeslagen, op alle dreunen van het lot, die we van verre zien aankomen. Er zouden geen risico's meer bestaan. Geen spijt. Kortom, het zou er niet veel meer toe doen of wij waken of slapen. Je zou het leven nauwelijks nog kunnen onderscheiden van de dood. Ik vraag me af waar meer durf voor nodig is, doorleven met een lot dat je kent of aanmodderen zonder enig idee van wat je staat te gebeuren.

Je kust me Je sust me Omhelst me Gerust me Je vangt me Verlangt me Oneindig, ontbangt me Je roept me Je hoort me Je redt en verstoort me Gelooft me, Berooft me Verstikt en verdooft me Je ademt en leeft me Siddert en beeft me Vertrouwt me Beschouwt me als mens En weerhoudt me Van bozige dromen Die op komen dagen De eenzame vragen van eindig geluk Met je krullen als nacht Hoe je praat, hoe je lacht Hoe je stem zo dichtbij als een engel verzacht In mijn dromen doorstromen Oneindige leegtes Je remt me Je temt me Je roert en beweegt me Ik mis je Ik mis je Ik grijp je Ik gris je Ik wil je Bespeel je Ik roer en beveel je Om bij me te blijven In donkere nachten Om niet meer te smachten naar jou Laat me los Ik moet nu alleen En houdt me vast als het nodig is In gedachten Ik zoek je in alles om me heen Maar al denk ik soms dat het zo beter is Kan ik het niet helpen dat ik je soms mis Ik smoor je Bevroor je Verlos, en verloor je Weg naar een andere plek maar ik hoor je Omarm je Verwarm je Ik zie je en voel je Ik aai je Ik streel je Ik knuffel en kroel je Je rijpt me Begrijpt me Verwart en misleidt me Het schrikt me soms af Hoeveel ik op je lijk nu Mijn glimlach Mijn tranen Mijn liefde Mijn beleven Het spijt me van alles Kom help en bevrijd me En laat me los Ik kan het alleen Maar houd me vast als het nodig is In gedachten En ik vind je in alles om me heen Maar al denk ik soms dat het zo beter is Kan ik het niet helpen dat ik je mis Ik kus je Ik sus je Ik doof en ik blus je Je blijft heel dichtbij me Maar in mijn hoofd rust je

Wat ik 'vermoeidheid' noem is ouderdom, en daarvoor bestaat geen rust behalve de dood. Wat is het ergst van al dit 'slecht want strijdig met de natuur'? Jong zijn en je genot ontzeggen of oud zijn en het nog steeds zoeken? Er zijn zekere geneugten van het vlees die het ouder wordende lichaam steeds vergeefser najaagt als het er zich in zijn jeugd niet aan bedronken heeft. Te kuise jongelingsjaren leiden tot liederlijke ouderdom. Het is waarschijnlijk gemakkelijker af te zien van wat men heeft gekend dan van datgene waarover men fantaseert. Men heeft hierin geen spijt van wat men heeft gedaan, maar van wat men niet heeft gedaan en zou hebben kunnen doen. En die spijt krijgt dan zelfs de donkere kleur van wroeging. Ik heb het gevoel dat ik ook hierin het meest tot onthouding gebracht word door redenen van esthetische aard. Oude handen verdorren wat zij strelen, dunkt me, maar ze hebben hun eigen schoonheid wanneer ze zich vouwen in gebed. Jonge handen zijn gemaakt voor liefkozingen en de mantel der liefde, het is jammer ze te vroeg samen te vouwen. Ja, die in gebed gevouwen handen verzinnebeelden fraai de mystieke omhelzing van het ongrijpbare, als de verliefde armen in het luchtledige grijpen omdat de realiteit ontglipt en er niemand is.

Het spijt me, maar die man is mijn vader niet. Een vader betekent iets voor zijn dochter. Ik weet niet wat hij voor mij betekent. Ik wil hem niet haten. Maar het is ook zo verdomd moeilijk om van hem te houden. Ik ben een heel alleen kind. Ik zie mezelf niet als iemand met een ouder.

Het spijt me, Prins Bernhard, het loket is gesloten.

En jullie? Bij mensen als jullie weet je nooit helemaal zeker welke absurde dingen jullie voor waar aannemen en welke niet, of jullie ons geloven en zo ja, wat, en waartoe jullie iemand als Saya in staat achten en waartoe niet. Dachten jullie dat Saya het huis in brand had gestoken? Zijn jullie ontzet dat ik dat veronderstel? Dat spijt me. Maar we kunnen jullie nu eenmaal slechts half vertrouwen; we willen het eigenlijk wel en meestal doen we het ook. Maar dan weten we desondanks niet of jullie eigenlijk al

Alice, het spijt me. Ik kan je nu niet helpen. Ik ben niet almachtig, ik kan geen enkele vogel of welk beest dan ook oproepen dat het tegen zovelen kan opnemen. Maar ik blijf bij je, dat beloof ik. Tijdens deze proef, en bij alles wat daarna volgt. - Leo

Ik hoopte dat het op zo'n film over weerwolven zou lijken, dat hij zou worden uitgerekt en gaan gillen, dat er haar en slagtanden uit hem zouden komen schieten en dat hij van pijn zou liggen te kronkelen.' 'Het spijt me dat ik zo'n teleurstelling ben,' zei Dax.

Het spijt me dat ik dit moet doen, maar jij bent degene die me heeft geleerd dat niets belangrijker is dan voor een zus te zorgen. - Donatella

Spijt moet je niet hebben’, zegt hij. Ik knik. ‘Heb je me wel gehoord, Eva?’ Ik knik opnieuw. ‘Wat zei ik dan?’ ‘Dat je nooit spijt moet hebben,’ zeg ik. ‘Ik versta je niet.’ ‘Spijt moet je nooit hebben,’ herhaal ik, luider.

Zo veel leugens, Mel. Zo veel.' 'Ik weet het, en het spijt me verschrikkelijk. Toen ik er eenmaal mee begonnen was kon ik niet meer ophouden, alsof ik in een auto zat zonder remmen.' Blz. 144

Echt, ik wilde het je vertellen, heus waar. Het spijt me verschrikkelijk dat ik dat niet eerder heb gedaan.' 'Weet ik,' zei hij. 'Ik heb ook heel veel spijt van de dingen die ik heb gezegd. Ik meende het niet. Dat weet je toch wel, hè?' Renn vertrok haar gezicht. Toen legde ze haar ellebogen op haar knieën en verborg haar gezicht in haar handen. Ze maakte geen enkel geluid, maar Torak zag haar schouders schokken. Een beetje onhandig sloeg hij zijn arm om haar heen. Eerst verstarde ze, toen ontspande ze en leunde tegen hem aan.