Hard Af Quotes

If I'm not swimming as hard as I can, feet thrashing at the waves, I'm drowning.

History can never be objective or unbiased because, no matter how hard the storytellers may try, the perception of reality prejudices all stories. The academic field of history is dominated by white men handicapped by the inability to see whiteness’s impact on America’s biography. The best historians try to approximate the truth by unbending the collection of funhouse mirrors through which the past has been viewed, but it isn’t simply a counterfeit version of history, it is a fable that erases the reflection of an entire people to ensure that the mythology of the heroes lives happily ever after.

De tweede laag van onze identiteit vormt als het ware een omkering van de richting waarin de geest kijkt: door de overtuigende illusie van waardeloosheid, van niet goed genoeg zijn, van stom, slap of slecht zijn, keert de geest zich van zijn eigen natuur af, en richt zich naar buiten, op de ander, in de eerste plaats natuurlijk op de ouders. Die worden nu de leveranciers van veiligheid, liefde en erkenning, en de kinderlijke geest is maar wat graag bereid om zichzelf te verloochenen en het de ander naar de zin te maken, in ruil voor die vrijwaring van angst en zelfafwijzing. Maar hoe ironisch: door zie zelfverloochening wordt de illusie juist versterkt. De pijnlijke illusie van waardeloosheid en afhankelijkheid krijgt door het wegvluchten ervoor steeds meer schijn van werkelijkheid, wordt als het ware hard gemaakt door de angst ervoor

Nederland is alleen met zichzelve gelukkig en vraagt zich niet af, hoe het met mij of mijn familie gaat, want Linda de Mol met haar Viagra partij zijn nou eenmaal evenwichtig. Ik zou zeggen, je krijgt hier meer dan spijt van. Nazi NSDAP Holland.

Men dersom Nordfarernes Troe var saa stoer, De kunde faa Bergen henfløttet i Noer, Ved ongefahr hundrede Miile; Hvor skulle den ganske Nordlendingens Tract, Af inderste Hierte sig fryde med Magt, Med lystige Ansigter smiile.

In Nuenen heeft Vincent van Gogh gewoond, om precies te zijn van 5 december 1883 tot 24 november 1885. Geen dag langer, geen moment eerder. De schilder was een jaar of dertig en woonde bij zijn ouders, in de pastorie midden in het oude dorp: Berg 26. Hij werkte hard en had het zwaar, zoals altijd. Het beroemdste doek dat hij in Nuenen schilderde, was 'De aardappeleters'. Intussen flirtte hij met het buurmeisje. De pastorie staat er nog steeds, in Nuenen. En er woont ook nog steeds een dominee - in dit geval dominee Wijlhuizen, die op zijn houten naambordje naast de bel in het Nederlands en het Engels heeft staan dat aanbellen geen zin heeft en dat in het huis geen rondleidingen worden gegeven. Toch maar even aanbellen. Wat is het geval? In de tuin van de pastorie staat een perenboom, die Van Gogh zou hebben geschilderd. En de dominee heeft een kapvergunning voor de boom aangevraagd, want de boom is hartstikke dood. Dit heeft onmiddellijk tot een storm van verontwaardiging in Nuenen geleid - een boom omkappen die Van Gogh geschilderd heeft, schande! Dat is cultureel en historisch erfgoed, daar blijf je met je tengels van af! Goed. De dominee doet vrijwel onmiddellijk open. Het is een frisse, blakende man met ironische bruine ogen. Hij ziet er niet uit als een dominee, maar dat komt misschien omdat ik al zo lang niet in de kerk ben geweest. Hij doet meer aan een dierenarts denken. Vrolijk gaat hij me voor naar de achtertuin van de pastorie. In de keuken zit zijn vrouw de krant te lezen. De dominee begrijpt alle commotie niet zo goed. Van Gogh heeft de boom geschilderd - het schilderij is dan toch het erfgoed, of niet? Kijk, daar staat de boom.

Er is mij eens iets grappigs overkomen in een herberg in Tirol. Professor Cotta en ik hadden er juist onze intrek genomen en zaten te dineren toen een kamermeid hem in zijn oor kwam fluisteren. Ze vroeg of het wel zin had mij een bed met schoon linnengoed te geven, aangezien het toch helemaal zwart zou worden wanneer ik ging liggen. De professor wuifde het wicht weg. We hebben er samen hard om gelachen, maar 's nachts overviel me een enorme mensen-moeheid. Alsof ik mijn leven lang door een moeras gewaad heb zonder een meter vooruit te komen. Dat zijn voor mij de angstige momenten, wanneer ik het vechten liever op zou geven. Met het ouder worden nemen die in frequentie en hardnekkigheid eerder toe dan af.

Als je de vijftig nadert en je op een rijtje gaat zetten wie van de mensen die je kent of over wie je hebt gehoord het slecht vergaan is, is dat heel heftig, het lijkt alsof het leven een harde en vreugdeloze beproeving is die niet veel mensen doorstaan zonder in het duister te worden neergedrukt. Maar zo is het niet, omdat de opsomming geen rekening houdt met de tijd, die enorme zee van dagen en nachten die alle gebeurtenissen verdunt en die constant expandeert en groter wordt. Iedere opsomming vertekent de werkelijkheid, en dat wat wij als ons leven zien, waarin de beslissende gebeurtenissen elkaar snel opvolgen, staat in verhouding tot de werkelijkheid als een kaart tot het terrein, of de sterren tot de sterrenhemel: van hier af lijkt de afstand ertussen heel klein, van hier af zijn ze net een school haringen, zo dicht als de sterren op elkaar zitten, maar als je erheen zou kunnen reizen, zou je begrijpen dat de waarheid over het heelal de ruimte ertussen is.

Je oude leven is dan als een jurk die niet meer past. Je schouders komen niet meer op hun plek, de rits gaapt open en hoe hard je ook je best doet, je hebt een nieuwe jurk nodig. Je ontdoet je letterlijk van dat wat niet past en wordt een versie dichtbij de dag dat je puur naakt en schreeuwend op aarde kwam.

Royal is like a beautiful, broken angel: hard to look at, but utterly impossible to turn away from.

Here the hard evidence thins out. One unconfirmed report says the disk was eventually transferred to Wright-Patterson A.F. Base. Another says that the disk was either transferred after that to another unnamed base, or was taken directly to this unknown base directly from Atlanta. “The best description of the disk was that it was sixteen feet, five inches in diameter, convex on both upper and lower surfaces to the same degree, possessing no visible doors or windows. The thickness was slightly less than five feet. The color was silver, much like polished

Whether it’s mental shit or physical shit... getting your shit together is messy and sometimes painstaking hard AF....as is transformation and progress. At first, you might feel like a human traffic accident, in the middle of disorder, confusion and chaos. Many people who see you struggling will just stop long enough to stare at and judge the wreckage. Fuck them. Those people are not your people. Look for and focus on the few gems who will go above and beyond to acknowledge you, help you, encourage you and empower you. Those people are your people. Cherish them.

Whether it’s mental shit or physical shit... getting your shit together is messy and sometimes painstakingly hard AF....as is transformation and progress. At first, you might feel like a human traffic accident, in the middle of disorder, confusion and chaos. Many people who see you struggling will just stop long enough to stare at and judge the wreckage. Fuck them. Those people are not your people. Look for and focus on the few gems who will go above and beyond to acknowledge you, help you, encourage you and empower you. Those people are your people. Cherish them.

It might sound cloyingly heartfelt to roar “I am powerful beyond measure” while punching the air as hard as you can, but it’s nowhere near as spooky as yoga studios full of rich white women wearing the same overpriced athleisure, possibly embellished with a bastardized Sanskrit pun—“Om is where the heart is,” “Namaslay,” “My chakras are aligned AF”—and calling themselves a “tribe.” Commodifying the language of Eastern and Indigenous spiritual practices for an elitist white audience while erasing and shutting out their originators might not seem “culty”—it might just seem commonplace, which is exactly the problem.