Grappige Dans Quotes

In zijn boek Enduring Divine Absence bespreekt de filosoof Joseph Minich hoe scepticisme groeit te midden van rijkdom, gemak en bevoorrechting. De afwijzing van geloof in God vind je het vaakst, zo zegt hij, 'onder blanke welgestelden'. De komiek Neal Brennan maakt er een grap over:' Grappig, ik ken veel witte atheïsten, maar ik ken maar weinig zwarte, en ik heb een theorie waarom dat zo is: omdat atheïsme eigenlijk bij uitstek een blank privilege is...Denk er eens over na: religie zegt in feite: "Zeg, kunnen we je warm maken voor een hiernamaals?" En blanke mensen zeggen allemaal zoiets als: "Nee, dank u." Zoals: "Waarom? Hoeveel beter dan dit kan het worden?

Ik zou zeggen, als je het voor 200 procent wereldwijd kapotgemaakt hebt, ga dan volledig verder tot 300 procent. Grappig.

Er is mij eens iets grappigs overkomen in een herberg in Tirol. Professor Cotta en ik hadden er juist onze intrek genomen en zaten te dineren toen een kamermeid hem in zijn oor kwam fluisteren. Ze vroeg of het wel zin had mij een bed met schoon linnengoed te geven, aangezien het toch helemaal zwart zou worden wanneer ik ging liggen. De professor wuifde het wicht weg. We hebben er samen hard om gelachen, maar 's nachts overviel me een enorme mensen-moeheid. Alsof ik mijn leven lang door een moeras gewaad heb zonder een meter vooruit te komen. Dat zijn voor mij de angstige momenten, wanneer ik het vechten liever op zou geven. Met het ouder worden nemen die in frequentie en hardnekkigheid eerder toe dan af.

ik sta graag naast iemand die me haat want dan voelt het zo noodzakelijk om van mezelf te houden

Op mijn leeftijd ga je niet in één klap dood. Je bent als een huis waarvan de luiken worden gesloten, waar de meubels een voor een worden weggehaald, waar eerst het gas wordt afgesloten, dan het water, en ten slotte het licht, totdat de deur voor de laatste keer op slot wordt gedraaid en de sleutel wordt weggegooid. Een grappige gedachte. Niemand ziet het, maar ik glimlach.

Heel dit land acteert, dit schijtgat van Europa, en al het volk dat zich erin wentelt en keert: het is een kolonie vol komedianten, het schmiert dat het een aard heeft, niet in staat tot wezenlijk contact, het verstopt zich in het voetlicht van de schone schijn en de dure restaurantrekening en het dwangmatig gewauwel over het slechte weer en over de files en de hondendrollen van de buurman, het lijdt aan overacting in de politiek en in het wielerleven – maar voor de ware ik heeft het geen volledige tekst meegekregen, nog altijd niet, ook ik niet, we zijn nog altijd boerenpummels in een te prijzig kostuum en geen andere replieken dan de boerse vloek of de geladen stilte of de rode kop van schaamte. En als die niet volstaan, improviseren we snel een platte grol, een ontwijkend vuile mop, een grappig accent, een hoog stemmetje. Nog altijd de bezielers van een middeleeuwse klucht, “De Sotternie van Nu Noch”. Typetjes, waar je mensen verwacht.