Grand Hotel Europa Quotes

De liefde van mijn leven leeft in het verleden. Dat is ondanks de alliteratie een vreselijke zin om te moeten schrijven.

Wie zich niet alles herinnert wat hij wil vergeten, loopt het risico dat hij bepaalde zaken vergeet te vergeten.

Verhalen geven zin aan het leven.

Je zou de geschiedenis van Europa kunnen beschrijven als een geschiedenis van terugverlangen naar de geschiedenis.

Een van de kenmerken van Europa was de volledig gedomesticeerde natuur. Dit was geen duister woud, maar een bewegwijzerd wandelgebied waar ik om metaforische en intertekstuele redenen trachtte te verdwalen.

De moderne tijd was een anachronisme in deze stad die op geen enkele manier was toegerust voor productiviteit, haast of nut.

Hun richtingloosheid is als cholesterol dat de bloedsomloop van de stad belemmert en infarcten veroorzaakt.

Je zou de geschiedenis van Europa kunnen beschrijven als een geschiedenis van terugverlangen naar de geschiedenis.' 'Dat is eigenlijk de kern van de renaissance,' zei ik. 'Het is de kern van alles,' zei ze.

Men zou kunnen vermoeden dat men naarmate men ouder wordt, op een gegeven moment zoveel herinneringen heeft verzameld dat ze, conform elementaire economische wetten, door het overweldigende aanbod aan waarde inboeten. Maar het tegendeel is het geval.

Het unieke van de Europese beschaving is dat deze wakker gekuste rede vervolgens in het reine moest zien te komen met een openbaring die de absolute waarheid pretendeerde te zijn. Wat dat betreft is het epicentrum van de Europese geschiedenis gelegen in de verhandelingen van de kerkvaders, die zich de opdracht hadden gesteld om hun ongeloofwaardige geloof met redeneringen van surrealistische schoonheid salonfähig te maken voor de heidense intelligentsia door het in harmonie te brengen met de illustere verworvenheden van de Griekse filosofie.

In je zoektocht naar een authentieke en unieke ervaring imiteer je de authentieke en unieke ervaringen van anderen. Als toerist die toeristen wil vermijden, reis je andere toeristen na naar plekken waar zij met succes toeristen hebben vermeden. De implicatie hiervan is dat je haast moet maken, want voor je het weet komen er nog meer toeristen zoals jij op het idee om toeristen te mijden op diezelfde plek en wordt het daar net zo toeristisch als elders.

Seneca fulmineert tegen de misvatting dat men zijn zorgen kan vergeten door op vakantie te gaan. Mensen beseffen volgens hem niet dat hun zorgen hun oorsprong vinden in hun hoofd en dat mensen hun hoofd niet thuis kunnen, anders dan op straffe van een definitieve verlossing van hun zorgen. Maar die misvatting en de gewoonte om hersenloos vakantie te willen vieren, waren kennelijk wijd genoeg verbreid om de gestrenge aandacht van Seneca op zich te vestigen.

Als ik patriottistisch moet zijn, wil ik een paradoxale patriot zijn van het vervallen mozaïek van kinderachtig verdeelde landjes tussen de Atlantische Oceaan en de Oeral, waar patriottisme al zoveel graven heeft gedolven dat het geen deugd meer is. Ik wil een patriot zijn van de Europese Unie, die dag in, dag uit worstelt met achterhaalde nationale deelbelangen en moedig blijft worstelen. Niemand houdt van de Europese Unie, maar ik wel. Ik houd van de poëtische traagheid en de kloekmoedige taaiheid waarmee dit wereldwonder van complexiteit en compromissen wordt vormgegeven.

Nadruk op het belang van de gemeenschap is een klassiek ingrediënt in het retorische repertoire van iedere dictator. Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte. Nu we een generatie van onze kinderen hebben opgevoed met het idee dat het leven dient te worden aangegaan als een concurrentiestrijd, waarbij winnaars winnaars zijn ten koste van verliezers en succes een keuze is die erin bestaat geen medelijden te hebben met degenen die er niet voor hebben gekozen succes te hebben, hoeven we niet verbaasd te zijn dat empathie een rariteit is geworden.

Misschien was ik bang voor die helderheid en prefereerde ik het geritualiseerde bestaan in een hotel op de wolken dat was losgeraakt van de wereld en dat werd bewoond door herinneringen aan een beter verleden. Helderheid zou de leegte helder maken. De mist paste mijn gemis beter.

Door trouw te blijven aan de traditie heb ik mijn eigen overbodigheid gecreëerd, waarna geen andere mogelijkheid rest dan mij bij te zetten in het museum.

Het is als rondlopen door een stad die een voorhoofdsholteontsteking heeft. Alles zit al eeuwen vastgeklonterd en nooit heeft een voortvarende tijd een paar frisse, doorgaande wegen door het stratenplan gesnoten.

Waar verzorgde kleding vroeger een verschijningsvorm was van innerlijke beschaving en respect voor de omgeving, is het thans het verplichte uniform van een onvrij bestaan dat men in zijn vrije tijd zo snel mogelijk verwisselt voor een outfit die zo veel mogelijk het tegendeel is van de als verplichting ervaren verzorging.

Op de overloop boven aan de trap stond een grote vaas met plastic bloemen. ‘Ik weet het,’ zei de majordomus. ‘Het was ijdele hoop dat dit u zou ontgaan. Ik vraag u met klem de grootmoedigheid op te brengen om mijn nederige excuses te aanvaarden. Deze uit de toon vallende decoratie is het jammerlijke gevolg van het enthousiasme van de nieuwe eigenaar.’ ‘Heeft het hotel een nieuwe eigenaar?’ vroeg ik. ‘Onlangs is Grand Hotel Europa overgegaan in Chinese handen,’ zei hij.

Los turistas buscan por encima de todo experiencias auténticas, pero su mera presencia supone una degradación de la autenticidad que tanto anhelan. Lo que hace la industria del turismo, entonces, es crear para ellos una autenticidad de cartón piedra. el turismo destruye por definición aquello que lo genera...

Todos los escritores de Europa deberían contar las historias de todos los Abdules que viven entre nosotros , hasta que no quede ni un solo lector sin comprender que, hasta el día en que leyó esas historias, había vivido en el pasado

Para una cultura anquilosada en el pasado, la nostalgia de viejos valores no es la medicina, sino la enfermedad.

La tradición es una experiencia colectiva. Los diletantes sin experiencia cometen errores. No se puede invitar impunemente una cultura milenaria sin haberla vivido antes de verdad.

La gente cree que la vida es más llevadera si contamos historias. Y así es, pero esa no es la cuestión. La cuestión es que, sin historias, la vida no tiene significado y sin significado, nada tiene sentido. Las palabras que urden la trama de una historia establecen una reconfortante relación de causa y efecto entre hechos y sucesos que de otra forma nos parecerían aleatorios. La gente necesita estructurar la vida en pequeñas historias con trama, porque la trama de una historia reduce a la medida humana el insoportable y el inabarcable caos del mundo, y lo transforma en una sucesión de actos y consecuencias comprensible para nosotros. La trama de una historia nos da una idea de control sobre nuestro origen y nuestro destino, nos permite determinar de dónde venimos y a dónde vamos.

El tema central tiene que ser Europa, la identidad europea, que está estancada en el pasado, y el hecho de qué, a falta de una alternativa mejor, estamos ofreciendo nuestro pasado a precio de saldo en el mercado del turismo global. Tiene que ser una declaración de Amor Europa por todo lo que fue. Y la paradoja es que precisamente por tener un pasado tan esplendoroso, el continente sufre ahora la invasión bárbara definitiva.

Si lo que tienen en común el arte y una vida que merezca la pena es su valor para desviarse de los caminos prescritos, la condición previa es conocer bien dichos caminos, porque si no acabas volviendo a ellos sin darte cuenta

Estar de viaje es una forma de estancamiento. Ésa es la paradoja. Basta con fijarse en esos trotamundos y autoproclamados cosmopolitas que ayer andaban por Ruanda con la mochila llena de calzoncillos sucios esta noche tienen que ver cómo sobreviven en un albergue de Katmandú y mañana van a cerrar en el Amazonas. Usted ya me entiende. En realidad dan un poco de pena. Se sienten superiores por todos los kilómetros que han recorrido y por su curriculum de viajes increíbles a los rincones más recóndito del planeta, y te miran por encima del hombro porque están convencidos de qué ellos entienden el mundo y tú no tienes ni idea de nada, pero lo cierto es que están completamente estancados en su arrogancia y su egoísmo hedonista, incluso han perdido la curiosidad, porque creen que ya saben cómo eran, son y serán las cosas en todos los lugares del mundo.

Ningún gran amor que merezca ese nombre puede ser despreocupado. Si no se experimenta el miedo de no estar a la altura, el amor no es más que un pasatiempo o una forma de combatir la soledad. Con ese tipo de amores, ningún hombre gana nada, y no digamos ya el mundo.

El fenómeno del turismo es la problematización extrema del ya de por si problemático concepto de autenticidad

Lo que define nuestra identidad ya no es únicamente nuestro trabajo, sino cada vez más la forma en que pasamos las vacaciones. Antes, las vacaciones eran un periodo de descanso. Hoy en día son una oportunidad que nadie quiere desaprovechar para mostrarle al mundo su personalidad y su forma de vida. Los tiempos en que considerábamos las vacaciones un periodo de ociosidad y reposo han quedado atrás. Cuando salimos de viaje lo hacemos con el objetivo de vivir experiencias únicas y auténticas, y los demás, que buscan exactamente lo mismo, nos molestan, pues su mera presencia basta para que nuestra experiencia ya no sea única y auténtica.

Kukaan ei rakasta Euroopan Unionia, mutta minä rakastan. Rakastan sitä runollista verkkaisuutta ja urheaa sitkeyttä, joista tämä monimuotoisuuden ja kompromissien maailmanihme muodostuu.

Voidakseni hengittää, ajatella ja kirjoittaa minun on pysyttävä vuoropuhelussa tradition kanssa. Tarvitsen Eurooppaa, jotta voin olla olemassa.

Ik had de discussie in gedachten al gewonnen en het zou zonde zijn om die triomf op het spel te zetten in de weerbarstige werkelijkheid. Bovendien zagen de betogers er niet uit alsof ze op discussie zaten ze wachten. Hun eigen gelijk was hun genoeg.

Ook als ik niet had geluisterd, zou ik alles wat ze zei ademloos hebben beaamd. Ik had aan haar lippen gehangen, zoals de uitdrukking gaat, waarmee ik niet bedoel dat ik speciaal belang stelde in haar betoog, maar dat de golven van haar woorden mij overmanden terwijl ik als een drenkeling nergens anders oog voor had en niet in mijn leven inniger liefhad dan de zachtroze reddingsboei van haar lippen.

Houten meerpalen weerspiegelden in het water. Hoewel alles wat ik zag hier al eeuwenstond, maakte het een breekbare indruk op mij, als een mirage gebouwd op zee die bij de geringste rimpeling van het water gefragmenteerd zou raken tot onsamenhangende herinneringen op miljoenen foto's.

Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte.

Wie zich niet alles herinnert wat hij wil vergeten, loopt het risico dat hij bepaalde zaken vergeet te vergeten. Ik moest alles opschrijven, hoewel ik besefte dat de noodzaak van het vertellen, in de woorden van Aeneas tot Dido, het verdriet zou verversen. Maar ik moest boekstaven om de rekening te kunnen opmaken. Er is geen bestemming zonder duidelijkheid over de herkomst en geen toekomst zonder een leesbare versie van het verleden. Ik denk beter na met een pen in mijn hand. Inkt verheldert. Alleen door op te schrijven wat er was gebeurd, kon ik de controle herwinnen over mijn gedachten. Dat was de opdracht die ik mijzelf had gesteld. Daarom was ik hier. Het had geen zin om het uit te stellen. Als het gedaan is wanneer het is gedaan, is het beter als het zo snel mogelijk wordt aangevangen.