Grand Hotel Europa Quotes

De liefde van mijn leven leeft in het verleden. Dat is ondanks de alliteratie een vreselijke zin om te moeten schrijven.

Wie zich niet alles herinnert wat hij wil vergeten, loopt het risico dat hij bepaalde zaken vergeet te vergeten.

Verhalen geven zin aan het leven.

Je zou de geschiedenis van Europa kunnen beschrijven als een geschiedenis van terugverlangen naar de geschiedenis.

Een van de kenmerken van Europa was de volledig gedomesticeerde natuur. Dit was geen duister woud, maar een bewegwijzerd wandelgebied waar ik om metaforische en intertekstuele redenen trachtte te verdwalen.

Hun richtingloosheid is als cholesterol dat de bloedsomloop van de stad belemmert en infarcten veroorzaakt.

De moderne tijd was een anachronisme in deze stad die op geen enkele manier was toegerust voor productiviteit, haast of nut.

Je zou de geschiedenis van Europa kunnen beschrijven als een geschiedenis van terugverlangen naar de geschiedenis.' 'Dat is eigenlijk de kern van de renaissance,' zei ik. 'Het is de kern van alles,' zei ze.

Men zou kunnen vermoeden dat men naarmate men ouder wordt, op een gegeven moment zoveel herinneringen heeft verzameld dat ze, conform elementaire economische wetten, door het overweldigende aanbod aan waarde inboeten. Maar het tegendeel is het geval.

Het unieke van de Europese beschaving is dat deze wakker gekuste rede vervolgens in het reine moest zien te komen met een openbaring die de absolute waarheid pretendeerde te zijn. Wat dat betreft is het epicentrum van de Europese geschiedenis gelegen in de verhandelingen van de kerkvaders, die zich de opdracht hadden gesteld om hun ongeloofwaardige geloof met redeneringen van surrealistische schoonheid salonfähig te maken voor de heidense intelligentsia door het in harmonie te brengen met de illustere verworvenheden van de Griekse filosofie.

In je zoektocht naar een authentieke en unieke ervaring imiteer je de authentieke en unieke ervaringen van anderen. Als toerist die toeristen wil vermijden, reis je andere toeristen na naar plekken waar zij met succes toeristen hebben vermeden. De implicatie hiervan is dat je haast moet maken, want voor je het weet komen er nog meer toeristen zoals jij op het idee om toeristen te mijden op diezelfde plek en wordt het daar net zo toeristisch als elders.

Seneca fulmineert tegen de misvatting dat men zijn zorgen kan vergeten door op vakantie te gaan. Mensen beseffen volgens hem niet dat hun zorgen hun oorsprong vinden in hun hoofd en dat mensen hun hoofd niet thuis kunnen, anders dan op straffe van een definitieve verlossing van hun zorgen. Maar die misvatting en de gewoonte om hersenloos vakantie te willen vieren, waren kennelijk wijd genoeg verbreid om de gestrenge aandacht van Seneca op zich te vestigen.

Als ik patriottistisch moet zijn, wil ik een paradoxale patriot zijn van het vervallen mozaïek van kinderachtig verdeelde landjes tussen de Atlantische Oceaan en de Oeral, waar patriottisme al zoveel graven heeft gedolven dat het geen deugd meer is. Ik wil een patriot zijn van de Europese Unie, die dag in, dag uit worstelt met achterhaalde nationale deelbelangen en moedig blijft worstelen. Niemand houdt van de Europese Unie, maar ik wel. Ik houd van de poëtische traagheid en de kloekmoedige taaiheid waarmee dit wereldwonder van complexiteit en compromissen wordt vormgegeven.

Nadruk op het belang van de gemeenschap is een klassiek ingrediënt in het retorische repertoire van iedere dictator. Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte. Nu we een generatie van onze kinderen hebben opgevoed met het idee dat het leven dient te worden aangegaan als een concurrentiestrijd, waarbij winnaars winnaars zijn ten koste van verliezers en succes een keuze is die erin bestaat geen medelijden te hebben met degenen die er niet voor hebben gekozen succes te hebben, hoeven we niet verbaasd te zijn dat empathie een rariteit is geworden.

Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte.

Wie zich niet alles herinnert wat hij wil vergeten, loopt het risico dat hij bepaalde zaken vergeet te vergeten. Ik moest alles opschrijven, hoewel ik besefte dat de noodzaak van het vertellen, in de woorden van Aeneas tot Dido, het verdriet zou verversen. Maar ik moest boekstaven om de rekening te kunnen opmaken. Er is geen bestemming zonder duidelijkheid over de herkomst en geen toekomst zonder een leesbare versie van het verleden. Ik denk beter na met een pen in mijn hand. Inkt verheldert. Alleen door op te schrijven wat er was gebeurd, kon ik de controle herwinnen over mijn gedachten. Dat was de opdracht die ik mijzelf had gesteld. Daarom was ik hier. Het had geen zin om het uit te stellen. Als het gedaan is wanneer het is gedaan, is het beter als het zo snel mogelijk wordt aangevangen.

Ningún gran amor que merezca ese nombre puede ser despreocupado. Si no se experimenta el miedo de no estar a la altura, el amor no es más que un pasatiempo o una forma de combatir la soledad. Con ese tipo de amores, ningún hombre gana nada, y no digamos ya el mundo.

Todos los escritores de Europa deberían contar las historias de todos los Abdules que viven entre nosotros , hasta que no quede ni un solo lector sin comprender que, hasta el día en que leyó esas historias, había vivido en el pasado

Los turistas buscan por encima de todo experiencias auténticas, pero su mera presencia supone una degradación de la autenticidad que tanto anhelan. Lo que hace la industria del turismo, entonces, es crear para ellos una autenticidad de cartón piedra. el turismo destruye por definición aquello que lo genera...

Lo que define nuestra identidad ya no es únicamente nuestro trabajo, sino cada vez más la forma en que pasamos las vacaciones. Antes, las vacaciones eran un periodo de descanso. Hoy en día son una oportunidad que nadie quiere desaprovechar para mostrarle al mundo su personalidad y su forma de vida. Los tiempos en que considerábamos las vacaciones un periodo de ociosidad y reposo han quedado atrás. Cuando salimos de viaje lo hacemos con el objetivo de vivir experiencias únicas y auténticas, y los demás, que buscan exactamente lo mismo, nos molestan, pues su mera presencia basta para que nuestra experiencia ya no sea única y auténtica.

El fenómeno del turismo es la problematización extrema del ya de por si problemático concepto de autenticidad

Para una cultura anquilosada en el pasado, la nostalgia de viejos valores no es la medicina, sino la enfermedad.

La gente cree que la vida es más llevadera si contamos historias. Y así es, pero esa no es la cuestión. La cuestión es que, sin historias, la vida no tiene significado y sin significado, nada tiene sentido. Las palabras que urden la trama de una historia establecen una reconfortante relación de causa y efecto entre hechos y sucesos que de otra forma nos parecerían aleatorios. La gente necesita estructurar la vida en pequeñas historias con trama, porque la trama de una historia reduce a la medida humana el insoportable y el inabarcable caos del mundo, y lo transforma en una sucesión de actos y consecuencias comprensible para nosotros. La trama de una historia nos da una idea de control sobre nuestro origen y nuestro destino, nos permite determinar de dónde venimos y a dónde vamos.

Kukaan ei rakasta Euroopan Unionia, mutta minä rakastan. Rakastan sitä runollista verkkaisuutta ja urheaa sitkeyttä, joista tämä monimuotoisuuden ja kompromissien maailmanihme muodostuu.

Voidakseni hengittää, ajatella ja kirjoittaa minun on pysyttävä vuoropuhelussa tradition kanssa. Tarvitsen Eurooppaa, jotta voin olla olemassa.

Die wenigen, die durch die Maschen der strengen Grenzbewachung schlüpfen und die Insel erreichen, werden gnadenlos eingesperrt. Auch Minderjährige landen im Gefängnis. Mehrere Flüchtlingsorganisationen beklagen schon seit Jahren den Bruch von Migrationsverträgen und die Verletzung der Menschenrechte. Die Lebenden sind auf Malta nicht willkommen. Hier rettet man nur die Toten.

Separatismul apare din dorul după vremurile mai bune care pot sau nu să fi existat vreodată cu adevărat. E un gând ispititor să găsești soluția problemelor de astăzi întorcând ceasurile înapoi până la ziua în care acele probleme încă nu existau. E cântecul de sirenă al populismului de dreapta, care, în esență, e nostalgic. Nemulțumirea și fricile sunt create, ațâțate și sporite pentru a prezenta după aceea ca soluție un trecut idilic și idealizat.

Faptul că acest mesaj nostalgic găsește un ecou de masă în întreaga Europă e un semn de rău augur. Dacă o parte semnificativă și în creștere a populației este dispusă să creadă că înainte totul era mai bine, putem vorbi pe bună dreptate de un continent care a ajuns bătrân și obosit, care, aidoma unui bătrân, își lasă privirea să rătăcească în față fără să mai aștepte ceva de la viitor și reflectează la vremuri mai bune când iernile încă erau ierni adevărate și verile nu se mai sfârșeau. Un argument mai bun pentru ipoteza că Europa a devenit o prizonieră a propriului trecut nu există. Dar, dacă Apusul este înghițit de dorul după soarele puternic arzător al amiezii, nostalgia nu are cum să fie leacul.

(...) oamenii nu-și mai datorează identitatea exclusiv muncii lor, cum a fost cazul până recent, ci și, din ce în ce mai mult, felului în care își petrec vacanțele. Înainte, concediul era o perioadă de odihnă. În prezent, este o ocazie de a ieși în evidență ce nu poate fi ratată. A trecut vremea în care consideram vacanța o perioadă de lenevie și de relaxare. Când călătorim, suntem în căutarea unei experiențe unice și autentice. Ceilalți, și ei în căutarea unei experiențe unice și autentice, funcționează în această privință ca un aparat de bruiaj, căci prezența lor este suficientă pentru a împiedica experiența noastră să fie unică și autentică. Gândul că ambiția aceasta ne îmbogățește face parte din esența identității noastre. Dacă faci lucruri deosebite, atunci e foarte probabil ca și tu să fii un om deosebit. Și e o întrecere. În timpul vacanțelor, suntem în competiție cu prietenii și colegii noștri pentru cine își poate trece în palmares cele mai unice și autentice experiențe. Apariția rețelelor sociale a crescut urgența. Selfie-urile pe care le distribui determină cine ești și selfie-urile în locuri exotice îți pun în lumină personalitatea și popularitatea. Ia numără tu în cronologia ta Facebook câte poze de la birou distribuie așa-numiții tăi prieteni și câte poze de la momente de huzur de invidiat din timpul lor liber și răspunde atunci la întrebarea pe care dintre cele două le consideră mai importante pentru construirea propriei imagini.

Poate că lucrurile stau încă așa pentru unii, dar, pentru mulți alții, o vacanță de succes implică totuși mult mai mult în ziua de azi. În aceste timpuri în care viața trebuie să se ia la întrecere necontenit cu viața, iar identitatea nu mai e ceva de la sine înțeles, precum numele de familie și negoțul tatălui tău, ci trebuie să fie zi de zi construită, definită și promovată vacanța este, la rândul ei, o ocazie de neratat să te profilezi în fața celorlalți. Lumea își deschide porțile, poți merge oriunde, și acea posibilitate echivalează cu o datorie, căci o dată în viață trăiești, nu-i așa? Cine nu face uz de infinitele posibilități de a călători este cel puțin anost și, de asemenea, vrednic de milă și inferior ca om, exact ca acela care, acum, că succesul a fost declarat o alegere, alege să nu aibă succes. Cine e conștient de datoria sa de a se face cunoscut ca un om vrednic de urmat, care îmbrățișează cu lăcomie și nesaț toate posibilitățile oferite de viață, nu se mai poate limita la o plimbare prin munții Harz sau la camping în Dordogne. Rețelele sociale, pe care ne plăsmuim și ne prezentăm zi de zi în mod obligatoriu viața noastră grozavă, nu au făcut decât să crească presiunea de a te ridica la înălțime cu vacanța ta. Nu vrei să rămâi în urma tuturor celorlalte vieți grozave care-ți populează cronologia și, până să-ți dai seama, ai aterizat într-o cursă contracronometru de a găsi decoruri tot mai exotice pentru selfie-urile tale.

Dar ce s-a pierdut în cadrul acestei schimbări a ținutelor la nivel mondial este respectul pentru cei din jur. Acesta e considerat drept o obligație a bietului sclav plătit, impusă de sus. Când poți da la o parte această obligație și, fără pic de respect pentru cei din jur, îți poți da frâu liber hedonismului și egoismului tău arogant, atunci chiar ai ajuns cineva. În timpul celor trei săptămâni de vacanță, se bucură de asta în mod anticipat. Potrivit noii religii, universale și cinice, a neoliberalismului, nu doar că singurul țel mântuitor este de a câștiga cât mai mulți bani și de a-i cheltui într-o liturghie permanentă și depravantă a consumerismului, ci, mai mult, este o virtute să urmărești acel țel cu cât mai puțină considerație pentru seamănul tău. Respectul pentru alții nu se potrivește cu mentalitatea de învingător pe care o admirăm și ne învățăm copiii să o aibă. Egoismul este o condiție a succesului. Un antreprenor altruist este un antreprenor prost, iar slujba religioasă neoliberală le cere tuturor credincioșilor să se convertească la antreprenoriat și să se arunce plini de dăruire în jocul învingătorilor și al învinșilor, în care fiecare învingător învinge în mod deliberat în detrimentul celorlalți. Astea sunt regulile. Așa se joacă jocul. Cine dă de veste că nu dă doi bani pe lume, în timp ce își satisface fără scrupule propriul hedonism, este un sfânt și un exemplu pentru noi toți.

Ce are Europa de oferit lumii este trecutul său. În vreme ce bătrânul continent își pierde din influență pe toate fronturile pe scena mondială, poate că nici nu prea avem de ales decât să ne vindem trecutul. Țările care erau odinioară leagănul civilizației europene, Grecia și Italia, între timp trăiesc aproape în întregime din exploatarea importanței lor de demult. Fără turism, ar decădea până la statutul de țări de lumea a treia. Se pune întrebarea dacă acolo va ajunge întreaga Europă.

(...) linia nedeslușită și care mereu se estompează care separă autenticul de fals, faptul de ficțiune, realitatea de fantezie, adevărul de scorneli, pentru că întreprinzătorii ce vor să câștige bani de pe urma turiștilor răspund așteptărilor și prejudecăților lor și creează în mod conștient iluzia autenticității pe care aceia o caută. Fenomenul turismului este problematizarea extremă a conceptului, deja tot mai problematic în sine, de autenticitate.

Supraconștientizarea tradiției poate implica stagnare, dar asta e probabil un pericol relativ inofensiv în comparație cu regresul pentru care pledează anumiți politicieni. Un trecut măreț face nostalgia să fie tentantă. Dacă totul era mai bine odinioară, asta poate fi considerată direcția în care trebuie să ne îndreptăm. Poate părea îmbietor să combați frica întorcând ceasurile înapoi până la o epocă în care frica aceea nu exista.

Această pornire neîncetată, obsesivă de a invoca întruna fantome din trecut și de a raporta la tradiție tot ceea ce vedem, gândim și suntem reprezintă ADN-ul Europei. Să trăiești în Occident înseamnă să îți aduci aminte. Viața este retrăire. Nimic nu poate fi vreodată nou pe un continent vechi.

În vreme ce odinioară îmbrăcămintea îngrijită era o manifestare a civilizației înnăscute și a respectului pentru cei din jur, în prezent ea este uniforma obligatorie a unui trai de iobag, pe care, în timpul liber, oamenii o schimbă cât mai repede cu o ținută diametral opusă eleganței, percepută ca o obligație. Dar, în același timp, se mândresc cu slujbele, stresul, salariile, mașinile luate în leasing, birourile și costumele lor obligatorii. Sunt simboluri de statut. Dar simbolul de statut suprem sunt bermudele cu șlapi. Dacă în biroul principal al unei multinaționale dai peste cineva care umblă îmbrăcat astfel, poți fi sigur că el e barosanul. He doesn't give a fuck, știi tu, și își permite. Este admirat din adâncul sufletului pentru asta. El este modelul.

Waar verzorgde kleding vroeger een verschijningsvorm was van innerlijke beschaving en respect voor de omgeving, is het thans het verplichte uniform van een onvrij bestaan dat men in zijn vrije tijd zo snel mogelijk verwisselt voor een outfit die zo veel mogelijk het tegendeel is van de als verplichting ervaren verzorging.

El tema central tiene que ser Europa, la identidad europea, que está estancada en el pasado, y el hecho de qué, a falta de una alternativa mejor, estamos ofreciendo nuestro pasado a precio de saldo en el mercado del turismo global. Tiene que ser una declaración de Amor Europa por todo lo que fue. Y la paradoja es que precisamente por tener un pasado tan esplendoroso, el continente sufre ahora la invasión bárbara definitiva.

Si lo que tienen en común el arte y una vida que merezca la pena es su valor para desviarse de los caminos prescritos, la condición previa es conocer bien dichos caminos, porque si no acabas volviendo a ellos sin darte cuenta

Estar de viaje es una forma de estancamiento. Ésa es la paradoja. Basta con fijarse en esos trotamundos y autoproclamados cosmopolitas que ayer andaban por Ruanda con la mochila llena de calzoncillos sucios esta noche tienen que ver cómo sobreviven en un albergue de Katmandú y mañana van a cerrar en el Amazonas. Usted ya me entiende. En realidad dan un poco de pena. Se sienten superiores por todos los kilómetros que han recorrido y por su curriculum de viajes increíbles a los rincones más recóndito del planeta, y te miran por encima del hombro porque están convencidos de qué ellos entienden el mundo y tú no tienes ni idea de nada, pero lo cierto es que están completamente estancados en su arrogancia y su egoísmo hedonista, incluso han perdido la curiosidad, porque creen que ya saben cómo eran, son y serán las cosas en todos los lugares del mundo.

La tradición es una experiencia colectiva. Los diletantes sin experiencia cometen errores. No se puede invitar impunemente una cultura milenaria sin haberla vivido antes de verdad.

Misschien was ik bang voor die helderheid en prefereerde ik het geritualiseerde bestaan in een hotel op de wolken dat was losgeraakt van de wereld en dat werd bewoond door herinneringen aan een beter verleden. Helderheid zou de leegte helder maken. De mist paste mijn gemis beter.

Door trouw te blijven aan de traditie heb ik mijn eigen overbodigheid gecreëerd, waarna geen andere mogelijkheid rest dan mij bij te zetten in het museum.

Het is als rondlopen door een stad die een voorhoofdsholteontsteking heeft. Alles zit al eeuwen vastgeklonterd en nooit heeft een voortvarende tijd een paar frisse, doorgaande wegen door het stratenplan gesnoten.

Houten meerpalen weerspiegelden in het water. Hoewel alles wat ik zag hier al eeuwenstond, maakte het een breekbare indruk op mij, als een mirage gebouwd op zee die bij de geringste rimpeling van het water gefragmenteerd zou raken tot onsamenhangende herinneringen op miljoenen foto's.

Ik had de discussie in gedachten al gewonnen en het zou zonde zijn om die triomf op het spel te zetten in de weerbarstige werkelijkheid. Bovendien zagen de betogers er niet uit alsof ze op discussie zaten ze wachten. Hun eigen gelijk was hun genoeg.

Ook als ik niet had geluisterd, zou ik alles wat ze zei ademloos hebben beaamd. Ik had aan haar lippen gehangen, zoals de uitdrukking gaat, waarmee ik niet bedoel dat ik speciaal belang stelde in haar betoog, maar dat de golven van haar woorden mij overmanden terwijl ik als een drenkeling nergens anders oog voor had en niet in mijn leven inniger liefhad dan de zachtroze reddingsboei van haar lippen.

Op de overloop boven aan de trap stond een grote vaas met plastic bloemen. ‘Ik weet het,’ zei de majordomus. ‘Het was ijdele hoop dat dit u zou ontgaan. Ik vraag u met klem de grootmoedigheid op te brengen om mijn nederige excuses te aanvaarden. Deze uit de toon vallende decoratie is het jammerlijke gevolg van het enthousiasme van de nieuwe eigenaar.’ ‘Heeft het hotel een nieuwe eigenaar?’ vroeg ik. ‘Onlangs is Grand Hotel Europa overgegaan in Chinese handen,’ zei hij.