Gezonde Quotes

In de ene helft van ons leven offeren we ons leven op om geld te verdienen. In de andere helft offeren we ons geld om weer gezond te worden

Wie weet, wordt mijn Ziel steeds gezonder, of misschien ook niet - ik heb van die dingen erg weinig verstand - maar in ieder geval trekt hij zich tegenwoordig van heel wat zaken geen bal meer aan.

Dom zijn, egoïstisch en gezond, ziehier wat je nodig hebt om gelukkig te zijn. Maar als het eerste ontbreekt, dan is alles verloren.

Passief ondergaand of actief ingrijpend, zwijgen of spreken. Het ene is ziekmakend, het andere helpt ons gezond te blijven.

Ge meigt ni mier oisen van iemand as't geen datten kaan geiven, antwoerden de keinink. Gezag stentj in d'ieste plosj op gezond boerenverstand (...) Ik hem't recht van gehoeirzaumhèd te vraugen omda men beveilen schappelek zen.

De belangrijkste handicap van de totalitaire propaganda is dat ze deze hunker van de massa's naar een volledig consistente, begrijpelijke en voorspelbare wereld niet kan bevredigen zonder ernstig in conflict te raken met het gezond verstand.

Het zou allemaal veel makkelijker zijn als ik een doel had, wat denk jij? Een vraagje: heb jij wél een doel in je leven?' Albrecht dacht na. Had hij in deze verwarrende tijd al zijn eigen plaats gevonden, had hij, jong en gezond als hij was, een helder doel voor ogen? Nee, hij liep maar wat rond en dacht hoogstens aan de volgende dag, hoe hij geld kon verdienen en kon leven en niemand tot last was, meer niet, iets groots zag hij niet gebeuren. Hij stond hoogstens af en toe stil in zijn gejaagde leventje om even op adem te komen, dan maakte hij zich los uit zijn dagelijkse routine en was hij een paar dagen tot niets meer in staat en lag hij als een dode op bed, ongestoord. Dat duurde maar kort en dan was hij weer de oude.

Wanneer het totalitarisme aan de macht is, gebruikt het de staat als uiterlijke façade om het land in de niet-totalitaire wereld te representeren.[...]Ze moet de schijn van normaliteit en gezond verstand ophouden tegenover de normale buitenwereld.

Privacy is te belangrijk om af te doen als iets wat alleen criminelen, terroristen of pedofielen nodig hebben. Privacy is van levensbelang, het is de smeerolie van een gezonde democratie en een voorwaarde voor een functionerende rechtsstaat. Maar ja, bewijs dat maar eens.

Wie deel uitmaakt van een groep die een doel nastreeft, voelt zich opleven en blijkt plots tot veel meer in staat dan hij of zij voordien mogelijk achtte. Het leven wordt zinvoller en vreugdevoller. Maar net zoals bij genot schuilt ook hier hetzelfde addertje onder het gras. Elke vorm van zingeving kan ontsporen tot een monomane, dogmatische gekte, ten koste van zichzelf en anderen. Gezonde voeding promoten, met het accent op minder vlees en meer groenten, is zonder twijfel een goed idee. Slagers bedreigen is een stap te ver. Als zich inzetten voor een betere wereld betekent dat andersdenkenden geëlimineerd moeten worden, dan botsen we op een andere waanzin.

Deze cultuur heeft zijn groot tekort, de cultuur waarin wij leven. Een cultuur die wezenlijk de dood ontkent. Die de dood wegstopt als iets onsmakelijks waar we niet over praten mogen, als iets obsceens. Als iemand gestorven is weten we niet wat we met hem doen moeten. Het wassen en in het doodskleed doen en waken en al die dingen laten we aan anderen over. Dat is niet gezond.

Een man stelde mijn vriend Jaime Cohen de volgende vraag: "Wat vindt u het grappigste aan de mens?" Jaime antwoordde: "Onze manier van denken. We denken voortdurend verkeerd om: hoe eerder we volwassen kunnen zijn hoe beter en vervolgens klagen we over onze verloren jeugd. Onze gezondheid offeren we op om aan geld te komen en hebben we dat dan geven we alles weer uit om weer gezond te worden. We zijn zo op de toekomst gericht dat we het heden verwaarlozen en hebben daardoor in het heden geen leven, maar in de toekomst ook niet. We leven alsof we nooit dood zullen gaan en sterven alsof we nooit hebben geleefd.

Het huwelijk Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd in d'oogen van zijn vrouw de vonken uit kwam dooven, haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij den baard en mat haar met den blik, maar kon niet meer begeeren, hij zag de grootsche zonde in duivelsplicht verkeeren en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard. Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond het merg uit haar gebeente, dat haar tòch bleef dragen. Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen, en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond. Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand. Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wasschen en rennen door het vuur en door het water plassen tot bij een ander lief in eenig ander land. Maar doodslaan deed hij niet, want tusschen droom en daad staan wetten in den weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Zoo gingen jaren heen. De kindren werden groot en zagen dat de man dien zij hun vader heetten, bewegingsloos en zwijgend bij het vuur gezeten, een godvergeten en vervaarlijke' aanblik bood.

Ik heb een hele tijd geen borrel gedronken, zei Frits. Hoe lang niet? vroeg Joosje, die de benedenschuif van de kachel opende. Zeker in geen vier weken, zei hij. Het is slecht, een hoop ellende komt ervan, zei de oude. Ze hield een krant opgevouwen in de hand. Het is heel ongezond, het lichaam wordt ermee verwoest. Nou, zei Frits, dat is niet zo. Je moet niet geregeld drinken, maar eens in de paar maanden je goed bezatten, dat is gezond zeggen moderne medici. De moderne wetenschap zegt, dat het lichaam van tijd tot tijd uit zijn evenwicht gebracht moet worden, eens goed moet worden vergiftigd. Ja, die moderne wetenschap, zei de dame. Als ik gedronken heb, zei hij, voel ik me natuurlijk lollig. De volgende dag heb ik de kater, daar is niets aan te doen. Maar de dag daarop, de derde dag, dan voel ik me goed! Het is of ik dan ben herboren.

Het is zonneklaar dat er met BDW en zijn N-VA doodgewoon niet te regeren valt. Eerst liet hij ons 541 dagen verliezen rond Brussel-Halle-Vilvoorde, nudeinst hij er niet voor terug de Vlaamse Raad één jaar lang lam te leggen door Kris Peeters op te zadelen met allicht één jaar lopende zaken, stilletjes hopend vervroegde verkiezingen uit te lokken. Nu laat hij weer zijn visceraal conservatisme blijken: ASO is altijd goed geweest, dus waarom het afschaffen? Altijd teruggrijpen naar het verleden en steeds weer negeren dat we in de postmoderniteit leven waar het huwelijk al lang niet meer de hoeksteen van de gezonde maatschappij is. Wat was er dan zo goed aan dat fameuze ASO? Mijn kinderen weten niet eens welke de literaire codes zijn van Classicisme over Sturm und Drang, Vroegromantiek, Romantiek, Naturalisme, Realisme, Symbolisme, Modernisme, Postmodernisme; hebben nooit geleerd wat de dominerende stromingen in de filosofie zijn, hebben nooit geleerd hoe je een kram in de muur moet kloppen, hoe je een luchter ophangt, hebben wel tot 7 uur per week volkomen nutteloos Latijn gestudeerd, ikzelf 8 uur per week godsdienstlessen gevolgd. Maar uitleggen hoe de sociale dynamica werkt, hoe formele sociale controle de steeds verder achteruitboerende informele controle kan rechttrekken (onmogelijk!), oh neen! Het niveau van ons fameuze ASO is bedroevend laag. Onderwijs is een verlengstuk van de noden van het bedrijfsleven geworden. Geschiedenis? Daar weten mijn kinderen niets van tenzij dat in 1302 een stel Vlaamsche boeren de Franse adel in het zand lieten bijten. Maar dat de Galopin doctrine de Société Générale er niet van weerhield uranium te leveren aan de Nazi's: niets van geleerd. Wij kweken op scholen onderdanige nuttige idioten. En dat wil BDW verderzetten, want je moet al goed idioot zijn om op zulk'n oerconservatieve kwal te stemmen.

Want de Atheense democratie is inmiddels, zoals iedere democratie mettertijd, een parodie op zichzelf geworden, waarin leiders dagelijks ter verantwoording worden geroepen en waarin het beleid elke dag opnieuw ter discussie staat. De staat wordt geregeerd door de angst voor volksgerichten en de volatiliteit van de publieke opinie. […] Het volk is verdeeld. Het lijkt wel alsof er elke dag meer facties en partijen met verontwaardigde deelbelangen bij komen, die meer energie investeren in het bestrijden van elkaar dan in het dienen van het collectieve belang. Wanneer zich geen substantiële kwestie aandient waarover men van mening kan verschillen, worden willekeurige trivialiteiten aangegrepen om haat en vijandigheid uit te diepen en te benadrukken wat het volk verdeelt in plaats van wat het volk zou moeten verbinden. Ieder is overtuigd van zijn eigen gelijk en de waarheid wordt onder de immense hoeveelheid waarheden bedolven. Hiermee is de democratie verworden tot een ochlocratie, waarin de turbulentie van opvliegendheid en oncontroleerbare verontwaardiging de macht hebben gegrepen en waarin het staatsbelang dagelijks wordt geofferd op het altaar van de deelbelangen van doelgroepen. Wantrouwend en verdeeld volk kan leiders afzetten en beleid saboteren, maar het kan geen staat besturen. De democratie erodeert onder de obsessie voor pietluttigheden en details. Achterdocht knaagt onophoudelijk en de metselspecie van vertrouwen in de collectieve zaak wordt met elk incident verder afgebikt tot zij verpulvert en het bouwwerk instort dat ooit solide leek. Een autocratie kan maatschappelijke coherentie goedschiks of kwaadschiks afdwingen, maar een democratie functioneert uitsluitend bij de gratie van het breekbare vertrouwen in haar wetten en instituties. Dit vertrouwen wordt doelbewust verder ondermijnd door politici die in naam van de democratie het wantrouwen in de democratie voeden. Hoe verdeeld het volk ook is, er staan om de haverklap leiders op die de uiteenlopende vormen van onvrede mobiliseren en pretenderen dat zij namens het gehele volk spreken. Zij spiegelen het volk voor dat het een monopolie heeft op het gezonde verstand en dat het homogeen is in zoverre het wordt verraden door de politieke elite. Zij presenteren het als een vanzelfsprekendheid dat de gezonde volkswil, die door de heersende klasse wordt genegeerd, naadloos samenvalt met hun eigen standpunten en elke mening die afwijkt van die van hen, beschouwen zij als een verloochening van het soevereine volk en een verkrachting van de democratie. Zij doen een beroep op emotie en presenteren rationaliteit als een instrument van het establishment. Het volk heeft geen behoefte aan feiten of argumenten, omdat het volk dondersgoed weet dat argumentatie een onderdeel is van het complot om het volk te onderwerpen en dat dat de feiten zijn. Met de insinuatie dat de democratische instituties het werktuig zijn waarmee de politieke elite het volk knecht en kleineert, zetten zij het volk in naam van de democratie op tegen de democratie, die in hun visie geen democratie mag heten als zij niet neerkomt op een compromisloze alleenheerschappij van hun eigen gelijk.

Jong en gezond laten we ons bang maken met een angst die later niet komt.

Rome, Open Stad Bert Schierbeek, de schrijver van die twee wonderlijke boeken: 'Het boek Ik' en 'De andere namen', belt mij op. Hij is al drie dagen in de stad (Rome) en hij heeft nog niet één monument gezien. Goed, die gaan wij samen bekijken. Hij heeft er meer interesse voor dan ik natuurlijk, want hij maakt een reisgids voor Italië. Daarvoor wordt hij gratis rondgetoerd door het Toeristencentrum in bus, trein en schip. Dit maakt mij nijdig natuurlijk. Maar langzamerhand kom ik er wel overheen. Daarbij komt dat ik hier al drie jaar woon en nog niet één keer in de St Pieterskerk ben geweest. Hij wacht op mij, bij de Piazza Venezia, met de Guide Bleu, waarvan hij het (de toerist verradende kaft) in een schijnheilige krant gewikkeld heeft, in de hand. Hij leest hardop voor, terwijl wij wandelen. Zo betitelt hij een enorme, wit-suikeren verjaardagstaart met wonderlijke frontbogen, krullen en gelikte, gekronkelde stalactieten, naakte, stenen strijders, gezonde en gezwollen worstelaars met hun dames: het Palazzo Emmanuele. 'Wat zou daar binnen te zien zijn?' - 'Oude munten, oude wapens?' - 'Lijken?' De Guide Bleu vermeldt niets en wanneer wij naderbij komen, blijkt er inderdaad niets, helemaal niets te schuilen achter de facade. Boerenbedrog. De Duce waardig.

Ik sta voor een gezonde arbeidsethos. Petra Hermans 26 September 2016

Doorzettingsvermogen wordt gezien als een sterke eigenschap, maar het is minstens zo gezond om te beschikken over een goede portie stopvermogen.

Hubert zat voor de televisie naar een sportprogramma te kijken. Hij geeft niet veel om sport, maar dat programma laat hij zich zelden ontgaan. Hij zit hoe dan ook te veel voor de tv, en omdat hij niet graag alleen zit, verspil ook ik op die manier veel tijd. Hij merkt mij nauwelijks op, praat niet met me, maar wil wel dat ik in de kamer ben. Soms zit ik erbij te lezen, maar dat is slecht voor je ogen omdat het te donker is in de kamer. Aan de andere kant is ook televisie kijken slecht voor je ogen. In feite is alles wat we doen wel ergens slecht voor. Als je alle adviezen zou willen opvolgen, was het uiteindelijk alleen nog maar gezond om dood te zijn. We zaten daar dus tot elf uur en ik herinner me niet dat ik iets heb gezien. Terwijl ik toch gekeken moet hebben, want ik had mijn ogen de hele tijd open en op het scherm gericht. Waar zijn de uren, dagen, maanden en jaren die mij op deze of een dergelijke manier door de vingers zijn geglipt? Het is een griezelig idee dat ik zoveel weet wat ik me niet kan herinneren. Het is alsof je in een vredige wei zit en niet vermoedt dat er ieder ogenblik een wild dier van achter een bosje tevoorschijn kan springen. Ik hou niet van verrassingen.

Toen ik naast het bed ging zitten zei ze dat ik er goed uitzag en ik voelde me toen een soort ludieke ploert. Want ik was gezond en ik kon niets voor haar doen.

Ware gezondheid gaat over leven met de wereld om ons heen, waarbij je je betrokken voelt en waar je daadwerkelijk aan deelneemt. Het gaat om samenwerking met onze innerlijke levenskracht. Onze wil, ons verlangen om hier te zijn en onze talenten met de wereld te delen. Als we daartoe bereid zijn krijgen we een gevoel van zingeving, en als dat eenmaal binnen handbereik is kan ons lichaam binnen elke situatie gezond zijn.

Onze hele manier van leven is doordrenkt geraakt van achteloosheid. We zijn gaan geloven dat de basis – een veilig, gezond, openbaar leven – ons toekomt zonder meer. Dit heeft ons besmet met de idee van onkwetsbaarheid. Oorlog, dood, chaos: dat overkomt ons niet. Dat zijn andere landen, andere tijden.

Voelt gij u ook soms zo opgesloten? Indien dat zo is, weet dan dat het een teken is van gezond verstand.

Functioneel denken is een deel van het probleem. Wandelen helpt pas als je wandelt om het plezier van het wandelen. Rusten en gezond eten hebben pas nut als je beseft dat jij dat gewoon verdient. Mindfulness en yoga dienen pas een doel als ze geen specifiek doel dienen.

Omvolking is een realiteit, een analyse waarbij we vaststellen dat ons volk via de weg van immigratie en demografie vervangen wordt door een ander volk. "Eigen Volk Eerst" heeft niks met racisme te maken maar alles met een gezond begrepen eigenbelang!

Leer van mensen die het hebben laten zien

Pas als je geest fit is, kun je echt ruimte maken voor fysieke en financiële groei.

Angst overwinnen is het begin van wijsheid

Een tevreden geest is de grootste zegening die een mens in deze wereld kan hebben

We weten allemaal dat het leven een keer voorbij is – waarom maken we er niet het beste van? De enige vijand die staat tussen ons en het bereiken van onze dromen? Wijzelf.

Door de pijnlijke wending die mijn leven onverwachts had genomen, de afgelopen jaren, wist ik één ding: ik wilde leven. Ik wilde blijven leven, en liefhebben, met mijn armen open zoals mijn moeder altijd door het leven was gegaan. En gezond blijven en genieten van dat leven en die gezondheid, samen met al die lieve mensen om me heen en samen met het verdriet. Verdriet gaat niet weg, maar het raakt op de achtergrond wanneer je hoofd en je hart nieuwe herinneringen en ervaringen krijgen. Het is echt zo: de scherpe randies gaan ervanaf. ledereen krijgt zijn portie, vroeg of laat. Het gaat er niet om wat er op je bordje komt, het gaat erom hoe je met dat volle bordje omgaat. Ik hoefde het verdriet om mijn moeder ook niet langer op te lossen, zoals ik liefdesverdriet altijd had willen oplossen, zoals ik mijn carrière altijd had willen regelen, zoals ik altijd mijn hele leven had willen regisseren. Ik neem mijn verdriet mee, onder mijn arm, welke vorm het ook in de toekomst zal aannemen.

Literatuur wordt door zieken gemaakt. Wie gezond is, schrijft geen boeken.

Ik moet eerlijk zeggen: ik was nooit zo van het fruit. Het is bewerkelijk spul met schillen en pitten en steeltjes en draadjes, een hoop gedoe met plakkerige vingers en dan een mond vol ‘frisse’ zuren (ofwel: een wrange bek). Ook de stem van je moeder, die echoot in de trauma’s van je jeugd: ‘kom jongen, eet je appeltje op’. Fruit bederft als je het ook maar een dag te koud of te warm bewaart, het lokt vliegen als een kardinaal kleine jongetjes en bovenal: het is gezond op een enge, betweterige manier (en dan ontdek je later ook nog eens dat al het fruit dat je half eetbaar vindt – sinaasappels, bananen – eigenlijk superslecht voor je is vanwege snelle suikers en gebrek aan vezels).

Het lijkt erop dat het klassieke denken zichzelf gevangenhoudt in een dilemma. Ofwel het zijnde waar we ons mee bezighouden is vergelijkbaar met de mens en daarom kan men het door middel van analogie kenmerken toeschrijven die in het algemeen worden toegekend aan de volwassen en gezonde mens, ofwel dit zijnde is een blind mechanisme, een levende chaos waardoor er geen enkel middel is waarmee we een betekenis in zijn gedragingen kunnen vinden. (...) Deze overtuiging of, beter gezegd, dit dogmatisme wordt nu juist door een meer ontwikkelde wetenschap en reflectie aan de kaak gesteld. Als we de wereld reconstrueren aan de hand van de verschillende gedragsvormen, dan is het overduidelijk dat de wereld van het kind, de primitief, de zieke — laat staan de wereld van het dier — geen coherent systeem vormt. De wereld van de gezonde, volwassen en geciviliseerde mens daarentegen streeft wel naar coherentie. Het is nu echter wezenlijk dat de mens die coherentie niet bezit. De coherentie blijft een idee of een grens die nooit feitelijk wordt bereikt. Daarom is de 'normale' mens dan ook geen afgesloten geheel. Men moet zich altijd bezighouden met anomalieën waarvan men nooit geheel blijft gevrijwaard. Op een niet vriendelijke wijze wordt men ertoe aangezet zichzelf te onderzoeken.

Tegen een baantje bij een bank of de een of andere industrie waar ik in plaats van Papillon gewoon Henri Chappière zou zijn, een aangepast burger gehoorzaam aan de wetten gemaakt door andere mensen die ze toepassen op de anderen en maar al te blij zijn dat ze er zelf gemakkelijk van kunnen afwijken omdat ze tot de bevoorrechte klassen horen? Is er veel geld nodig om je hele leven gelukkig te zijn als je gezond bent? In plaats van een vette bankrekening kun je beter een vlam in je hart hebben, een rekening die nooit uitgeput raakt als hij je de begeerte geeft om te leven, te leven, steeds en altijd weer intens te leven.

En ik begreep dat het hart altijd in staat was om een plekje voor iemand te maken. Hoe voller het zat, des te gezonder en gelukkiger je was.

Dia... het is zo. Ik begrijp er niet veel van, maar ik geloof je wél. Je komt uit een grote stad hier heel ver vandaan, waar je heel erg ziek bent, en hier ben je opeens gezond en wel. Hoe bestaat dat? - Arianna