Ervaringen Quotes

Wat zijn herinneringen? Ervaringen die je nog niet weet.

Wanneer de schrijver niets anders doet dan zijn ervaringen en hersenschimmen neerschrijven, is hij geen schrijver maar een verteller: iemand, die iets verliest. Van belang is alleen wat er op het papier gebeurt, in de vormgeving, datgene, wat hij niet had voorzien, datgene, wat hij niet wist, datgene, wat hij niet was, datgene, wat hij vindt: dat alleen is creatie.

Wanneer alle spelers na de gedane arbeid op de parkeerplaats voor de school in de steeds warmer wordende avondlucht bijeenkwamen om de ervaringen van die dag uit te wisselen, begreep ik dat iedereen geraakt werd door het stuk waarmee hij bezig was en we voelden dat het over de dood ging en ik geloof dat we beseften (al weten de goden dat we er niet bewust aan dachten) dat dit Wohlmans manier was om ons te vertellen dat ons, zodra we klaar waren met deze school, niet de toekomst wachtte met al zijn openbaringen, kansen en al die andere zaken die we ons hadden voorgesteld - een zee van mogelijkheden en ervaringen - maar juist het begin van iets anders, iets zonder de exploderende kleurenpracht die we elkaar hadden voorgeschilderd, hier zetten we de eerste onmogelijke stappen op weg naar het werkende leven, naar de routine, de eindeloze herhaling, de systematiek en het leven van alledag waar iedereen die vóór ons volwassen geworden was al lang deel van uitmaakte, ochtenden, werkdagen en bezoekjes aan de supermarkt en de rijen voor de kassa en de uren voor de tv of de uren met de was of koken en kinderen die je op sommige dagen liever niet gehad had en de grenzeloze irritatie over de naïeve jeugd die het had over Kerouac, de planning van de volgende ochtend, dit alles ad nauseam herhaald, slechts onderbroken door korte dagen die zich ontvouwden en dan weer verschrompelden, 's zomers of met Kerst, dagen die alleen nog extra benadrukten dat niemand ons kwam verlossen en dat we alleen maar konden hopen dat we in elk geval een beetje konden dansen op het ritme van onze inmiddels o zo voorspelbare levens, dat dat juist onze redding zou blijken zodat we niet langer zouden vechten tegen de monotonie maar die juist zouden accepteren, dat we het triviale zouden omarmen, zoals Wohlman ongetwijfeld gedaan had, tot we op een dag wakker werden en beseften dat de maat waarop we dag in dag uit bewogen, wankel en allesbehalve gracieus, uiteindelijk onze eigen hartslag was, naar, bij gebrek aan een beter woord, hartenlust kloppend van opluchting omdat we nu eindelijk in de geweldige maalstroom waren beland van identieke, voorspelbare dagen.

In je zoektocht naar een authentieke en unieke ervaring imiteer je de authentieke en unieke ervaringen van anderen. Als toerist die toeristen wil vermijden, reis je andere toeristen na naar plekken waar zij met succes toeristen hebben vermeden. De implicatie hiervan is dat je haast moet maken, want voor je het weet komen er nog meer toeristen zoals jij op het idee om toeristen te mijden op diezelfde plek en wordt het daar net zo toeristisch als elders.

Nou ja, je komt ter wereld en wordt door je omgeving, je ouders, het lot, je opleiding en je toevallige ervaringen gevormd. Dan komt er een moment waarop je zegt, alsof dat vanzelf spreekt: “Ik ben zo en zo”.’ Ze kwam op mijn tafel zitten. ‘Om je ware ik te vinden moet je vraagtekens zetten bij alles wat je bij je geboorte hebt aangetroffen. En een groot deel daarvan ook kwijtraken, want vaak leer je pas door verdriet wat echt bij je hoort… Juist door die breuken leer je jezelf kennen.

De katholieke voorvechter voor de bevrijding van de slaven was de Franse kardinaal Lavigerie, Aartsbisschop van Carthago en Algiers. In 1868 had hij de congregatie van de witte paters opgericht, met als missie het in tot dan toe ontoegankelijke gebied van Afrika paal en perk te stellen aan de slavernij. Dat onbekende gebied liep van de zuidgrens van de Soedan tot aan de Engelse koloniën van Zuid Afrika in zijn volle breedte. De eerste karavaan die Centraal-Afrika bereikte vertrok in 1868 vanuit Marseille, de reis ervaringen waren van die aard dat Lavigerie zijn mensen liet begeleiden door gewapende oud Zoeaven, zij hadden in Italië de Pauselijke staten verdedig tegen de nationalistische legers van Garibaldi die vochten voor de eenwording voor Italië, de Pauselijke troepen verloren die strijdt en de Zoeaven, waaronder veel Nederlanders die staatloos waren geworden keerde naar huis terug, daardoor waren de eerste Nederlanders die de Afrikaanse binnenlanden binnentrokken 3 Zoeaven. 

Our experiences are our lessons. Today is our gratuity, The future are our rationale. Onze ervaringen zijn onze lessen. Vandaag is onze fooi. De toekomst is onze beweegredenen.

Ervaringen zijn vaak slechts dragelijk door ze te ontkennen. Met zo'n groot trauma valt alleen te leven als je jezelf ervan weet te overtuigen dat het niet bestaat en dat de gebeurtenissen die het trauma hebben veroorzaakt, nooit hebben plaatsgevonden. Ontkenning van de daad behelst ontkenning van de schuld van de dader en ontkenning van zijn schuld neemt maar al te vaak de vorm aan van paradoxale verering van de dader en de inventie van allerhande heldendaden die hij zou hebben verricht.

Sinds de mens nadenkt over het geheugen zien we het voor ons als een archief. Metaforen reiken van papyrus en boeken tot aan bibliotheken, wijnkelders, foto's, films en tegenwoordig de computer. Al deze metaforen stellen het geheugen voor als ons vermogen om ervaringen op te slaan, intact en volledig te bewaren. Maar wat het geheugen daadwerkelijk kenmerkt, is het vergeten. Juist doordat we zoveel vergeten, zijn we in staat om een paar losse opmerkelijke dingen te onthouden.

Door de pijnlijke wending die mijn leven onverwachts had genomen, de afgelopen jaren, wist ik één ding: ik wilde leven. Ik wilde blijven leven, en liefhebben, met mijn armen open zoals mijn moeder altijd door het leven was gegaan. En gezond blijven en genieten van dat leven en die gezondheid, samen met al die lieve mensen om me heen en samen met het verdriet. Verdriet gaat niet weg, maar het raakt op de achtergrond wanneer je hoofd en je hart nieuwe herinneringen en ervaringen krijgen. Het is echt zo: de scherpe randies gaan ervanaf. ledereen krijgt zijn portie, vroeg of laat. Het gaat er niet om wat er op je bordje komt, het gaat erom hoe je met dat volle bordje omgaat. Ik hoefde het verdriet om mijn moeder ook niet langer op te lossen, zoals ik liefdesverdriet altijd had willen oplossen, zoals ik mijn carrière altijd had willen regelen, zoals ik altijd mijn hele leven had willen regisseren. Ik neem mijn verdriet mee, onder mijn arm, welke vorm het ook in de toekomst zal aannemen.

Toen ik opperde dat ze doodsbang moest zijn geweest, onzeker of ze het er levend afbracht, zei ze dat juist de angst voor de dood de ervaringen kleurde en tot de gelukkigste in haar leven maakte.

Een schrijver is iemand die uit kleine gebeurtenissen grote ervaringen put. Een gewoon mens put kleine ervaringen uit grote gebeurtenissen. Daar kies je niet voor, dat ben je. Vooral de hevigheid van de ervaring, het enorme geluksgevoel dat ik van vroeger ken, is bepalend voor een leven. Om je heen verbrokkelen de dingen, maar degene die zich herinnert, ziet alles in een groot verband, tot in de laatste arabeske. Steeds is er het verlangen naar de beleving van vroeger, de hongerige blik over lege velden, vijvers en eendjes. In dat intense, maar onstilbare verlangen om samen te vallen met het kind dat je ooit was, ligt een gruwelverhaal met alle mogelijkheden voor de Boze.

Ze zeggen dat depressieve mensen een verstoorde opvatting van tijd hebben: tijd bestaat nauwelijks voor hen, omdat de functie die tijd normaal gesproken heeft verloren is gegaan. Verleden, heden en toekomst hebben niet langer betekenis. Voor niet-depressieve mensen zorgt tijd ervoor dat nare gebeurtenissen voorbijgaan, dat hoop mogelijk is, dat je vol nostalgie kunt terugblikken op een zorgeloze zomer... maar wie depressief is kan de mogelijkheid tot verandering die tijd met zich meebrengt niet goed meer ervaren. In een depressie zijn alle ervaringen op. Er is nog maar één ervaring over: die van het niet-ervaren, een lange weeïge brij van hetzelfde. Als gevolg hiervan wordt het lastig om beslissingen te nemen, omdat je voor het nemen van beslissingen een bepaalde vooruitziende blik nodig hebt: welke voor- of nadelen levert de beslissing je in de toekomst op? Sommige mensen omschrijven het alsof de tijd voor hen stilstaat: ze nemen waar dat de tijd voor de rest van de wereld doorgaat, maar het lijkt alsof zij zelf van de tikkende tijdsperiode uitgesloten zijn. Het ultieme leven in het moment, zou je kunnen zegen. En tevens de reden dat ik leven in het moment háát.

Maar eerlijk gezegd heb ik nooit begrepen waarom iedereen doet alsof een veelvoud aan voorbeelden een groter bewijs vormt dan één enkel voorbeeld. Wie ons na één voorbeeld niet gelooft, doet het meestal ook na het vijftigste niet. En omdat ik jullie niet ken, moet ik helaas aannemen dat enkelen van jullie tot degenen behoren die wel doen alsof je ze van de structuur die achter bepaalde ervaringen steekt kunt overtuigen, maar voor wie onze verhalen dan toch net niet volstaan om overtuigd te raken.